ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

«Το δικό μας το παιδί πρέπει να σπουδάσει, να μπει σε μια καλή Σχολή, Πανεπιστήμιο, Α.Ε.Ι. βέβαια, μην είναι σαν το γιο του τάδε ή την κόρη της τάδε και να ξεχωρίσει απ’τα παιδιά του γείτονα και των φίλων. Να γίνει ας πούμε ένας γιατρός, ένας δικηγόρος, ένας μηχανικός, ένας κουστουμάτος τέλος πάντων που θα πηγαίνει αφεντικό στη δουλειά του και δε θα ιδρώνει για το μεροκάματο».

            Ε μη μου πείτε πως δεν τα’χετε ακούσει αυτά; Σκέψεις, στόχοι και φιλοδοξίες της κάθε κλασικής Ελληνικής οικογένειας είναι. Της δικής μας οικογένειας.

            Βέβαια κανείς δε λέει πως αν λίγες μέρες απεργήσουν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα θα μας πνίξουν τα σκουπίδια και δε θα πάνε καμίας άλλης κατηγορίας εργαζομένων να τα μαζέψουν.

Ή ότι ο γιατρός θα τυλίξει και καμιά χιλιάδα σουβλάκια με αντίγραφα του πτυχίου του μέχρι να διοριστεί στο δημόσιο ή να στεριώσει σε δικό του ιατρείο και να ξεκινήσει να αμείβεται αξιοπρεπώς (αν γίνει ποτέ αυτό). Ενώ την ίδια ώρα ο περιζήτητος και δυσεύρετος υδραυλικός ή ηλεκτρολόγος, θα σου έρθει μες στη βδομάδα να δει μια μικροβλάβη που όμως θα’χει παραλύσει τη λειτουργία του νοικοκυριού σου και θα σου πάρει ένα εβδομηντάρη ευρώ για το τίποτα, απλή επίσκεψη χωρίς απόδειξη. Αλλά…υδραυλικό ή ηλεκτρολόγο μες στην οικογένεια δε θέλαμε, το πληρώνουμε τώρα...!

            Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Όλα τα επαγγέλματα ειδικά στη σημερινή εποχή της κρίσης είναι χρήσιμα, όπως χρήσιμη αλλά αχρησιμοποίητη κατά κύριο λόγο και η συμβουλή των αρχαίων ημών προγόνων «Μάθε Τέχνη κι ας’τηνε».

Το δικό μας το παιδί να μην είναι στο πόδι, στη λάντζα, στο αγώι, κι όποιου άλλου θέλει ας είναι ε; Γι’αυτό π.χ. αυτή την περίοδο πολλά παιδιά των κλασικών Ελληνικών οικογενειών πίνουν καφέ στις καφετέριες που τον πληρώνουν απ’τα λεφτά που δεν έχουν οι δικοί τους περιμένοντας να αδειάσει καμιά διευθυντική θέση ή καμιά θέση υπαλλήλου γραφείου να μην είναι στην ανεργία, ενώ απ’την άλλη μετανάστες που έχουν ανάγκη απ’το μεροκάματο και έχουν μάθει να ιδρώνουν γι’αυτό μαζεύουν ελιές, και αργότερα πορτοκάλια, λεμόνια κλπ.

            Ελέω κρίσης όμως, θα κάνουμε και την ανάγκη φιλοτιμία και θα ξαναθυμηθούμε πως οι Έλληνες έχουν παράδοση στη ναυτιλία, η Ελληνική γη αν προσεχθεί και καλλιεργηθεί σωστά μπορεί ακόμη και σήμερα να δώσει ανά γεωγραφική περιοχή και τα δικά της πλούτη, και το Ελληνικό πνεύμα, η ψυχή και η ευρηματικότητα μας μπορούν να ξεχρεώσουν όλους τους Ευρωπαίους με σταγόνες απ’το Αιγαίο και όχι ξεπουλώντας όλο το πέλαγος, με αχτίδες απ’τον ήλιο μας και όχι πουλώντας όλη του την ενέργεια σε τεχνοκράτες εξαγωγείς ηλιακής ενέργειας ή κατασκευαστές αιολικών πάρκων κλπ.

            Αν καταλάβεις που ζεις, θα καταλάβεις και πώς μπορείς να ζήσεις.

            Και επειδή έχω ζήσει και το εξής, μιλώ σ’εσάς τα αδέλφια που πρέπει να οριοθετήσετε γονείς και συγγενείς και σ’εσάς τους γονείς να αυτοσυγκρατηθείτε, γιατί αν το παιδί δε θέλει να συνεχίσει τη δουλειά του πατέρα του, δε χάθηκε και ο κόσμος. Εξ άλλου αν δε σ’αρέσει μια δουλειά δε θα την κάνεις ποτέ καλά. Και ας σταματήσουμε να τραυματίζουμε την ψυχολογία των εφήβων που «ψάχνονται» επαγγελματικά μπαίνοντας στο Λύκειο με μουρμούρες του στιλ «δε βλέπεις τον αδελφό σου που πρόκοψε να γίνεις σαν κι αυτόν», «άντε να δούμε τι θα κάνεις κι εσύ στη ζωή σου θα καταφέρεις να μπεις σε καμιά Σχολή της προκοπής» κλπ. Γιατί υπάρχουν και Σχολές που δεν είναι της προκοπής; Προσέξτε, γιατί αν απαντήσετε «ναι», θα σας γνωρίσω ένα γνωστό μου που σπούδασε ιχθυοκαλλιέργεια στο Μεσολόγγι προβλέποντας σωστά τον καιρό που έπρεπε και απ’τις χιλιάδες ευρώ εισόδημα κάθε χρόνο έχει βάλει στην άκρη και μπορεί να επιβιώσει περνώντας δύο οικονομικές κρίσεις σαν τη σημερινή!

            Στηρίζουμε λοιπόν κάθε νέο στις αγωνίες, στα καρδιοχτύπια, στα black-out του μπροστά στο σταυροδρόμι του επαγγελματικού προσανατολισμού, γιατί όταν καταπιεσμένος γυρίσει και μας πει «εσύ φταις», τότε και δίκιο θα’χει και αργά θα’ναι να ξαναμαζέψουμε το χυμένο γάλα στην καρδάρα…