meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΙΤΕΙΑΣ


Του Κώστα Κυριακόπουλου

Ο νεαρός άντρας με την ταλαιπωρημένη όψη είχε ένα πρόσωπό που έλαμπε. Φορούσε ένα ξεχειλωμένο πουλόβερ, ένα μισοσκισμένο τζιν, στεκόταν στην ουρά του ταμείου ενός φανταχτερού φούρνου σε ένα πολύ κεντρικό σημείο των βορείων προαστίων μαζί με κουστουμαρισμένους υπαλλήλους την ώρα του lunch brake. Στο ένα χέρι κρατούσε ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης και στο άλλο ένα αδιαφανές μπλε σακουλάκι που κρεμόταν άδειο. Όταν ήρθε η σειρά του, αντί να πληρώσει, πήρε από την ταμία τρία εικοσάευρα, έσκασε ένα γρήγορο χαμόγελο στην όμορφη υπάλληλο κι έφυγε με χοροπηδητά βήματα.

«Τι ήταν αυτό;», ρώτησα. «Δεν τον ξέρετε; Είναι το παιδί που καθαρίζει τα τζάμια στα αυτοκίνητα εδώ στη γωνία. Κάθε απόγευμα φέρνει τα κέρματα και του δίνουμε χαρτονομίσματα». Μέχρι να χωνέψεις το μεροκάματο των εξήντα ευρώ σε εκείνη «τη γωνία» των βορείων προαστίων, γεμάτη επιχειρήσεις που και αυτές φανερώνουν την κρίση από μακριά με τα σπασμένα μαρμάρινα σκαλοπάτια και τις τεράστιες απότιστες γλάστρες, η άκρη του ματιού σου πιάνει τον νεαρό άντρα να μην έχει πια χαμόγελο. Απέναντι από τη «γωνία» στέκεται όρθιος δίπλα σε ένα αυτοκίνητο, όχι για να πλύνει το παρμπρίζ. Κρατούσε με μια αδιάφορη διακριτικότητα τα χρήματα που είχε πάρει από το ταμείο του φούρνου, τα έδινε στον οδηγό και εκείνος του έδινε ένα άλλο  χαρτονόμισμα. Από το χρώμα ήταν σαφές ότι έδωσε τα τρία εικοσάευρα και πήρε πίσω ένα δεκάευρο. Ο οδηγός έβαλε μπρος τη μηχανή κι έφυγε σαν να πήγαινε για ψώνια. Ήταν ακόμα μια κανονική εργάσιμη ημέρα.

«Για να καταλάβεις αυτό που λέμε μαφία των ζητιάνων στην Ελλάδα, δεν αρκεί να κοιτάξεις τα μάτια αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων. Πρέπει να σηκώσεις το βλέμμα και να κοιτάξεις αυτόν που τον επιτηρεί μερικά μέτρα μακρύτερα», θα πει στα «ΝΕΑ» ένας άνθρωπος μη κυβερνητικής οργάνωσης που ασχολείται με την παροχή βοήθειας σε πρόσφυγες και μετανάστες. «Ιδίως από τότε που διογκώθηκε η ανθρωπιστική κρίση με τις χιλιάδες των απελπισμένων, αυτό που είδες στα βόρεια προάστια είναι σχεδόν φιλική χειραψία. Παντού, όπου και να κοιτάξεις, το εμπόριο της επαιτείας δυστυχώς είναι παντού. Το μόνο καλό είναι ότι το ποσοστό των προσφύγων και των μεταναστών που το τροφοδοτεί είτε ως θύτες είτε ως θύματα είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Αυτά τα κυκλώματα έχουν άλλες αφετηρίες και άλλους προορισμούς».

Και πράγματι. Η σχέση αυτής της μορφής του οργανωμένου εγκλήματος σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι σχεδόν μηδενική με τα κύματα των προσφύγων καθώς εδώ και πολλά χρόνια, οι αιτίες, οι συνθήκες, οι πρωταγωνιστές αλλά και οι διαδρομές είναι τελείως διαφορετικές.

Στην Ελλάδα το φαινόμενο εντάσσεται, αν και έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, στο γενικότερο «εμπόριο ανθρώπων» (Trafficking on Human Beings). Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με το εμπόριο ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση. Ούτε βέβαια και με τη δομή που έχουν αυτές οι ομάδες του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος. Αλλά με ακόμα πιο σφιχτά χαρακτηριστικά που τις καθιστούν απροσπέλαστες όπως οι οικογενειακοί δεσμοί των εκμεταλλευτών με τα θύματα αλλά και οι σχέσεις εξάρτησης π.χ. των αναπήρων ή μητέρων με βρέφη.

Ο τζίρος. Υπολογίζεται ότι στη συγκεκριμένη βιομηχανία στην Ελλάδα βρίσκονται περίπου 50.000 άνθρωποι. Νέοι, γυναίκες και άντρες, ενήλικοι κι ανήλικοι, αρτιμελείς ή όχι. Ουδείς από όσους ασχολούνται με την παρατήρηση και την καταγραφή του φαινομένου μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητες. Μόνο με προσεγγίσεις. Όπως λέει μια κοινωνική λειτουργός που εργάζεται σε κοινωνική υπηρεσία μεγάλου δήμου της χώρας και έρχεται καθημερινά σε επαφή με τέτοιες περιπτώσεις: «Αν δεχθούμε ότι οι μέτριοι υπολογισμοί φέρουν 50.000 επαίτες σε όλη τη χώρα να ελέγχονται από περίπου 200-250 τέτοια κυκλώματα και τα ποσά που μαζεύει κάποιος που βρίσκεται σε ένα σχετικά καλό πόστο ξεκινούν κατά μέσο όρο από τα 20 ευρώ την ημέρα, θα διαπιστώσουμε ότι ο τζίρος αυτής της βιομηχανίας αγγίζει το 1.000.000 ευρώ την ημέρα... Το νούμερο είναι τρομακτικό».

Ιστορίες φρίκης. Και συνεχίζει: «Οι ιστορίες που ακούμε αφενός βγαίνουν με το τσιγκέλι, αφετέρου είναι και αυτές τρομακτικές. Προ καιρού είχαμε την περίπτωση ενός ανθρώπου που είχε χάσει το πόδι του από νάρκη στον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Τώρα είναι περίπου 70 ετών. Κακήν κακώς μπόρεσε να εξοικονομήσει χρήματα και να αγοράσει ένα τεχνητό πόδι. Η κατάσταση όμως τον έφερε μαζί με άλλους στην Ελλάδα όπου Βούλγαροι τον ανάγκαζαν να ζητιανεύει. Όσα κι αν μάζευε τα  έδινε στους μαφιόζους και του έδιναν πέντε ευρώ για να φάει. Από αυτά, του  έπαιρναν τα δύο για να τον αφήνουν να κοιμάται σε ένα ετοιμόρροπο στην Αχαρνών. Επειδή τους είχε απειλήσει ότι θα μιλούσε στην Αστυνομία, κάθε βράδυ μαζί με τις εισπράξεις τού έπαιρναν και το τεχνητό πόδι για να μην μπορεί να μετακινηθεί και του το έδιναν πίσω κάθε χαράματα που τον φόρτωναν μαζί με τους άλλους σε μικρά βαν για να τους μοιράσουν στα διάφορα πόστα».

Λίγο καιρό μετά συνελήφθησαν οι αρχηγοί της συγκεκριμένης ομάδας. Ήταν ένα ζευγάρι από τη Βουλγαρία που έκανε τη συγκεκριμένη δουλειά περίπου 6-7 χρόνια σε συνεργασία με άλλους συμπατριώτες τους. Τα καθήκοντα των συνεργών ήταν να αναζητούν και να στρατολογούν αναπήρους είτε εκ γενετής είτε από ατυχήματα ή συρράξεις, εμφύλιες και άλλες. Μεταξύ των πολλών άλλων αποδεικτικών στοιχείων που κατασχέθηκαν ήταν σημειωματάρια με εκατοντάδες ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις καθώς και ένα σακ-βουαγιάζ με περίπου 6.500 ευρώ. Λίγο καιρό μετά τους συγκεκριμένους, ένας τούρκος επαίτης κίνησε κάποιες υποψίες στην Αμαλίας, τον σταμάτησαν και βρήκαν στις τσέπες του 4.500 ευρώ. Λίγες ημέρες αργότερα στην Μαρασλή ένας άλλος  επαίτης από τη Βουλγαρία κυκλοφορούσε με 1.700 ευρώ στις τσέπες.

Πώς γίνεται η στρατολόγηση: Από το Τοπόλοβο στην Αχαρνών

Η στρατολόγηση ανάπηρων ανθρώπων με σκοπό τον εξαναγκασμό τους στην επαιτεία είναι πολύ παλιό φαινόμενο σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Στη  δική μας περιοχή άρχισε να γιγαντώνεται ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 με τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Σερβία. Είχε προηγηθεί ο εμφύλιος πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία που προκάλεσε, δέκα χρόνια πριν από τους  βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, τα πρώτα μεγάλα κύματα προσφύγων προς την Ελλάδα. Φυσικά, άνοιξε και την όρεξη στα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος, που εκμεταλλεύτηκαν τις ορδές των σακατεμένων ανθρώπων που άφηναν πίσω τους οι νάρκες, οι χειροβομβίδες και οι βόμβες από αέρος. Τα κύματα των ανθρώπων αυτών ενισχύθηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, άρα και στην Ελλάδα, και από τους δυο πολέμους στην Τσετσενία καθώς οι ρωσικές επελάσεις εξαφάνισαν κάθε ίχνος ζωής από πολλές περιοχές. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με καταγραφές και αναφορές των Αρχών, τα περισσότερα κυκλώματα που εμπορεύονται επαίτες προέρχονται από τη Μολδαβία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Εθελοντικές ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν καταγράψει ως αφετηρίες αρκετές περιοχές στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα όπως το Ζλάτογκραντ, το Τοπόλοβο, το Μαντάν, το Κοστέστι ή το Κάρτζαλι. Όλα αυτά τα σημεία είναι απολύτως ενδεικτικά καθώς η ένταξη αρκετών νέων χωρών στην Ε.Ε. έχει αλλάξει τους παραδοσιακούς δρόμους και έχει προσθέσει νέους «νόμιμους» δρόμους. «Όταν βλέπεις ανθρώπους σε αναπηρικά καροτσάκια να περιμένουν με συνοδούς στα αεροδρόμια του Κισινάου ή του Βουκουρεστίου στη Ρουμανία, δύσκολα θα πιστέψεις ότι ξεκινούν για ταξίδι αναψυχής. Πολλοί από αυτούς καταλήγουν να ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, είκοσι άνθρωποι σε διαμερίσματα ή υπόγεια των 25 τ.μ.» αναφέρει έλληνας πρώην αξιωματούχος σε διεθνή αστυνομική υπηρεσία.

ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ. Και συνεχίζει: «Το να προσπαθήσεις να ελέγξεις το εμπόριο των επαιτών από τα μαφιόζικα κυκλώματα που τους εκμεταλλεύονται είναι πιο  δύσκολο ακόμα και από το να ελέγξεις το sex trafficking. Για τους εξής λόγους: συνήθως υπάρχει δυσκολία στη μετακίνηση. Η στρατολόγηση, η επιτήρηση και ο έλεγχος είναι πιο στενοί καθώς υπάρχει σχέση εξάρτησης, όπως το φαγητό και η στέγη σε συνδυασμό με τη σωματική ανεπάρκεια ή την αδυναμία ανεύρεσης άλλης εργασίας, λόγω π.χ. ενός βρέφους καθώς και την πολλές φορές συγγενική σχέση που υπάρχει μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων. Είναι η λεγόμενη "οικογενειακή επαιτεία" που μοιάζει σαν μείγμα μαφιόζικης ομάδας και οικογενειακής επιχείρησης και για να διαρρεύσουν πληροφορίες προς τις Αρχές θα πρέπει να σπάσουν πολλοί κώδικες που υπαγορεύουν οι δεσμοί αίματος. Θα πρέπει να ξέρετε ότι αυτοί οι δεσμοί δεν περιορίζουν τη σκληρότητα ή ακόμα και τη βαρβαρότητα που επιδεικνύουν οι αρχηγοί τέτοιων ομάδων. Πριν από μερικούς μήνες μας έφτασε μια  πληροφορία που δεν κατορθώθηκε να επαληθευθεί ή όχι, ότι ένας ανάπηρος χωρίς πόδι που ήθελε να ξεφύγει από το πόστο της ζητιανιάς έξω από έναν σταθμό του μετρό, κινητοποίησε κάποιους συμπατριώτες του από τη Βουλγαρία  και κατόρθωσε να βρει μια καθιστική χειρωνακτική δουλειά σε βιοτεχνία ενός άλλου συμπατριώτη τους πίσω από την Ομόνοια. Ήταν τόσο καλό το πόστο που είχε, αλλά και το γεγονός ότι τον βοηθούσε και το καλό επίπεδο των ελληνικών του, που έβγαζε αρκετά χρήματα με 12-14 ώρες στο μετρό. Ο αρχηγός δεν τον άφηνε να φύγει και όταν αυτός επιχείρησε να το αποδράσει,
του ακρωτηρίασε και το ένα χέρι για να μην μπορεί να κάνει άλλη δουλειά».

Πηγή: Εφημερίδα «Τα Νέα» 


Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

ΤΟ "ΆΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ" ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Δυο ειδησεογραφικά κείμενα των τελευταίων ημερών με ….τάραξαν ιδιαίτερα, Άγιες Μέρες που είχαμε. Και τα δυο, τα διάβασα στην Καθημερινή. Και τα δυο χρειάζονται άμεσες απαντήσεις και – στο ποσοστό που αληθεύουν- άμεση αντιμετώπιση. Και τα δυο έχουν το «άρωμα» της αδικίας. Και τα δυο με αφορούν ΚΑΙ προσωπικά.

1.Ούτε οι αναπηρικές συντάξεις δεν γλυτώνουν από τη λαίλαπα περικοπών που φέρνει ο νόμος Κατρούγκαλου για όλους όσοι αιτήθηκαν σύνταξης μετά τις 13 Μαΐου 2016. Το «ψαλίδι» στις νέες αναπηρικές συντάξεις φτάνει και το 35% μετά την υπογραφή και της τελευταίας εγκυκλίου του υπουργείου Εργασίας, που δίνει το «πράσινο φως» για την έκδοση των συνταξιοδοτικών αιτήσεων που κατατέθηκαν τον περασμένο Μάιο. 

2.Το ένα δέκατο σχεδόν των φορολογουμένων πλήρωσε το 60% του συνολικού φόρου εισοδήματος το προηγούμενο έτος. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, 513.509 φορολογούμενοι με εισοδήματα από 30.000 ευρώ και πάνω σηκώνουν τα φορολογικά βάρη εξαιτίας της αδυναμίας του κράτους να περιορίσει τη φοροδιαφυγή, να αναδιατάξει τον δημόσιο τομέα και να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Για τις αναπηρικές συντάξεις , το προσωπικό μου θέμα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα αφού απέχω κατά πολύ από τη συνταξιοδότηση. Ωστόσο με αφορά  άμεσα γιατί είμαι βαθιά αναμεμιγμένος στο Αναπηρικό Κίνημα και τα τελευταία χρόνια, συνεργάζομαι με υπουργό που έχει αναπηρία, συν του ότι κοινωνικά, το μέτρο είναι ΠΟΛΥ άδικο.  Αλλά η αδικία του να πληρώνουν  οι λίγοι και ολιγότερο προνομιούχοι τα περισσότερα για φόρο εισοδήματος, είναι καραμπινάτη και προκύπτει σε μέγιστο ποσοστό από ρυθμίσεις  συγκεκριμένου νόμου, συγκεκριμένου υπουργού που συζητείται μήνες τώρα αλλά ΔΕΝ μπαίνει σε διαδικασία «επιδιόρθωσης».

Συνοψίζω : 

Α. Όπως αναφέρει η Καθημερινή,   «με ρυθμούς «χελώνας» πληρώνονται οι συντάξεις των ατόμων με αναπηρία, που,  λόγω επανεξέτασης από τις υγειονομικές επιτροπές των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) διεκόπησαν, παρά την πρόβλεψη για παράταση χορήγησης όσο διαρκεί η αναμονή». Αυτό κάποιαν εξήγηση πρέπει να έχει και κάποια διορθωτική  κίνηση οφείλουμε να απαιτήσουμε, όλοι μαζί ως συντεταγμένη κοινωνία, και μάλιστα άμεσα. Ας μη μοιραστώ εδώ μαζί σας άλλου τύπου πολιτικό παρασκήνιο. Να τονίζω μόνο, εν κατακλείδι, ότι δεν είναι κατανοητός ο λόγος στον οποίο οφείλεται  η ανατροπή και η καθυστέρηση και θεωρώ ότι πρέπει να βρεθεί άμεσα μια λύση. Επίσης, ένα ερωτηματικό: δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό αν στις περικοπές που φέρνει το προσύμφωνο της Μάλτας με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, θα αγγίξει και τις αναπηρικές συντάξεις, γεγονός που θα προκαλέσει μεγάλες περικοπές στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις. Αυτό, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, υποτίθεται ότι ήταν υπό εξέταση αλλά οι Πασχαλιάτικες διακοπές ΔΕΝ είναι δικαιολογία. Μας λένε βέβαια ότι  το θέμα αναμένεται να διευκρινιστεί εντός των επόμενων ημερών  και ότι  το πόρισμα που υπάρχει, προβλέπει την εξομοίωση των προϋποθέσεων λήψης σύνταξης αναπηρίας και βάσει των προτάσεων θα πρέπει να βελτιωθούν περισσότεροι οι όροι για τους νέους ασφαλισμένους. Έχει καλώς. Την ίδια ώρα, που και η συνάντηση της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών με τον κ. Τσίπρα έχει αναβληθεί ήδη μια φορά και ο ορισμός νέας, για να διώξουν τα πλέον αρμόδια χείλη τις ανησυχίες μας, εκκρεμεί.

Β.  Αλλά οι λέξεις και οι έννοιες του ότι « το ένα δέκατο  των φορολογουμένων πλήρωσε το 60% του συνολικού φόρου εισοδήματος το προηγούμενο έτος» αποτελούν στοιχεία ενός δεδομένου. Αυτό ΕΓΙΝΕ. Δεν έγινε;  Όπως έγραφε η Καθημερινή, «σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, 513.509 φορολογούμενοι με εισοδήματα από 30.000 ευρώ και πάνω σηκώνουν τα φορολογικά βάρη εξαιτίας της αδυναμίας του κράτους να περιορίσει τη φοροδιαφυγή, να αναδιατάξει τον δημόσιο τομέα και να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Μπορώ φυσικά να δεχτώ το ότι  «κάθε φορά  που τα δημοσιονομικά μεγέθη αποτυγχάνουν, αυτοί που καλούνται να κλείσουν τις «τρύπες» είναι όσοι έχουν μηνιαία εισοδήματα άνω των 2.500 ευρώ» γιατί αυτές οι 2.500 ευρώ  δεν είναι αποδοχές φτώχιας ώστε να μιλήσουμε για φτωχούς που πληρώνουν  ενώ πλούσιοι φοροδιαφεύγουν. Ωστόσο η αδικία είναι μεγάλη. Διότι οι 2.500 ευρώ μπορεί να μην είναι «αποδοχές φτώχιας». Δεν είναι όμως ούτε «αποδοχές πλούτου». Και οι  συγκεκριμένοι φορολογούμενοι πληρώνουν κατά μέσον όρο φόρο που ξεπερνά τα 9.200 ευρώ ετησίως.

Ωστόσο, σημαντική όμως είναι και η συμμετοχή των φορολογουμένων με εισοδήματα της τάξης των 20.000 έως 30.000 ευρώ, οι οποίοι πληρώνουν 1,43 δισ. ευρώ και συμμετέχουν στα συνολικά βάρη κατά 17,94%.

Σκεφτείτε όμως ότι  από 50.000 έως 80.000 δήλωσαν 90.139 φορολογούμενοι, από  80.000 έως 100.000 δήλωσαν 16.858 φορολογούμενοι και  πάνω από 100.000 δήλωσαν 24.695 φορολογούμενοι οι οποίοι πλήρωσαν το 16,25%.  Δεν θέλω να είμαι ούτε υπερβολικός ούτε μονομερώς άδικος  αλλά αν όλοι αυτοί πλήρωναν «κάτι» περισσότερο και αν αυτοί που φοροδιαφεύγουν συνειδητά, εντοπίζονταν, τουλάχιστον οι  συν-Έλληνες των 10, των 20 και των 30.000 ευρώ, κάπως πιο υποφερτά θα περνούσαν.