meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Βιωματική Εκπαιδευτική Δράση για την 3η Δεκεμβρίου - Παγκοσμια Ημέρα ΑμεΑ‏

      ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                                                        ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
         ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ                                                                  ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
     ΔΗΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ                                             ΔΗΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
      ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ                                                   ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ
ΠΑΙΔΕΙΑΣ -ΝΕΟΛΑΙΑΣ -ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ                ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΝΕΟΛΑΙΑΣ-ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ


 
Ηράκλειο, Πέμπτη 01 / 12 / 2011
     

Δ Ε Λ Τ Ι Ο  Τ Υ Π Ο Υ


ΘΕΜΑ : Βιωματική εκπαιδευτική δράση για την 3η Δεκεμβρίου -Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ 

Ο Δήμος Ηρακλείου με την Ανιδημαρχία Παιδείας , Νεολαίας & Εθελοντισμού και την Αντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής , συμμετέχει ενεργά στις Δράσεις που θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 3 Δεκεμβριου για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ) .

Πιο συγκεκριμένα , στις 12 το μεσημέρι , με αφετηρία τη Λότζια , θα πραγματοποιηθεί μια βιωματική εκπαιδευτική δράση για τους ενδεδειγμένους τρόπους συνοδείας και συμπεριφοράς απέναντι στα άτομα με προβλήματα όρασης .

Στη δράση αυτή θα συμμετάσχει Ομάδα Εθελοντών του Δήμου Ηρακλείου , οι οποίοι φορώντας μάσκα και κρατώντας το Λευκό Μπαστούνι , σύμβολο των τυφλών στη προσπάθειά τους για αυτόνομη μετακίνηση , θα επιχειρήσουν να περπατήσουν στα πεζοδρόμια της πόλης , όπως επίσης και να διανέιμουν ενημερωτικό υλικό στους πολίτες .
 Στη Δράση αυτή θα συμμετάσχει ο Αντιδήμαρχος Ιλίου κ. Βαγγέλης Αυγουλάς ,εκ γενετής τυφλός , μέλος Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών .

Η συμβολική αυτή Δράση , σκοπό έχει να ευαισθητοποιήσει τους συνδημότες μας στη διευκόλυνση της κινητικότητας των Ατόμων με Αναπηρία και να στείλει ένα μήνυμα για ελεύθερα πεζοδρόμια ,ράμπες και διαβάσεις , στα οποία θα μπορούν να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες του Ηρακλείου .
Καλούμε κάθε ενεργό πολίτη να συμμετάσχει ενεργά σε αυτή τη βιωματική δράση . 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η 3Η ΔΕΚΕΜΒΡΗ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΜΕΑ


 3η Δεκέμβρη: ημέρα κοινωνικής διεκδίκησης και διαμαρτυρίας
Η 3η Δεκέμβρη δεν είναι μια ημέρα μνήμης και γιορτής, αλλά μια ημέρα αγώνα, διεκδίκησης και κοινωνικής διαμαρτυρίας. Το μόνο που γιορτάζουμε στις 3 Δεκέμβρη και κάθε μέρα του χρόνου είναι ότι η αναπηρία είναι αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης φύσης, της ανθρώπινης ποικιλομορφίας.
Η 3η Δεκέμβρη είναι η ευκαιρία για να διαμηνύσουμε ότι τα άτομα με αναπηρία είναι ισότιμοι πολίτες, υποκείμενα δικαιωμάτων και όχι αντικείμενα οίκτου.
Η 3η Δεκέμβρη είναι η αποκορύφωση της προσπάθειας ενός ολόκληρου έτους για τη διασφάλιση της αυτοδιάθεσης και της ανεξαρτησίας των ατόμων με αναπηρία και της προστασίας κάθε μορφής διάκρισης και αποκλεισμού σε βάρος τους.
Η 3η Δεκέμβρη είναι η ευκαιρία για ανάληψη πρωτοβουλιών με στόχο την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και τη δραστηριοποίηση των κέντρων λήψης αποφάσεων, των ίδιων των ατόμων με αναπηρία και της ευρύτερης κοινωνίας.

Είναι πλέον νομικά, πολιτικά και ηθικά παραδεκτό ότι η αναπηρία είναι υπόθεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το άτομο με αναπηρία, ανεξάρτητα από το βαθμό και το είδος της αναπηρίας, είναι φορέας δικαιωμάτων, είναι υποκείμενο της τύχης του. Αυτή η αρχή πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε πολιτικής στη χώρα για την αναπηρία και αυτή η αρχή πρέπει να προωθηθεί από όλους μέσω και της φετινής 3ης Δεκέμβρη.
            Με δεδομένο ότι η αναπηρία είναι πλέον υπόθεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάθε προσπάθεια που οδηγεί στην επανεμφάνιση του φαινομένου του συμπονετικού συντηρητισμού και του κολακευτικού λαϊκισμού, που είναι ουσιαστικά η μεταμφίεση της φιλανθρωπικής προσέγγισης, εφόσον μέσω αυτού ουσιαστικά αμφισβητείται η ανθρωποκεντρική προσέγγιση στα ζητήματα της αναπηρίας και υπονομεύεται ο ρόλος του κράτους ως εγγυητή των δικαιωμάτων των πολιτών, πρέπει να αναχαιτιστεί και να απαγορευτεί.

Η αναπηρία δεν έχει χρώμα, διαπερνά τη δράση, την κινητοποίηση και τις παρεμβάσεις προς την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, όλες τις αρχές, το σύνολο της κοινωνίας. Αυτό δεν είναι καινοφανές σύνθημα, είναι ο πυρήνας του ιδεολογικού και πολιτικού στίγματος του Αναπηρικού Κινήματος στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, το οποίο συνδέεται άρρηκτα με την άλλη θεμελιώδη αρχή του Αναπηρικού Κινήματος «τίποτα για τα άτομα με αναπηρία, χωρίς τα άτομα με αναπηρία». Σε αυτό δε το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο εδράζεται και η οικουμενική θέση ότι η διάσταση της αναπηρίας πρέπει να διαχέεται και να εντάσσεται σε όλες τις πολιτικές, σε όλα τα προγράμματα από τη σύλληψή τους.

Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους αναμένουν, επιδιώκουν και διεκδικούν να διαμορφωθούν πραγματικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις ανεμπόδιστης άσκησης των δικαιωμάτων τους, ανεξάρτητα από το βαθμό και το είδος της αναπηρίας τους, δεδομένου ότι υφίστανται έντονα την άνιση μεταχείριση και τον αποκλεισμό σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Απαιτούν στην εποχή της οικονομικής κρίσης, της Κυβέρνησης συνεργασίας και του ξεθεμελιώματος του κοινωνικού κράτους, τη θέσπιση εθνικού σχεδίου δράσης για την αναπηρία και προστασίας των ΑμεΑ.

Το Εθνικό Αναπηρικό Κίνημα διεκδικεί:
τη θεσμική θωράκιση της αναπηρίας μέσω: α) της άμεσης εφαρμογής στη§ χώρα μας της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ, β) της θέσπισης Εκτελεστικού Νόμου που να εξειδικεύει τα μέτρα και τις πολιτικές που επιτάσσει το Σύνταγμα της χώρας για τα άτομα με αναπηρία, γ) της θέσπισης νομοθεσίας για την τήρηση προδιαγραφών προσβασιμότητας στο Φυσικό και Δομημένο Περιβάλλον, στις Μεταφορές, στην Κοινωνία της Πληροφορίας, στα Αγαθά και τις Υπηρεσίες.

 τη δημιουργία ενός σύγχρονου Συστήματος Εκπαίδευσης για όλα τα άτομα με αναπηρία μέσω: α) της λήψης μέτρων που να δίνουν σάρκα και οστά στη θεσμικά κατοχυρωμένη υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία, β) της αύξησης των πόρων που διατίθενται για την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία από τον τακτικό κρατικό προϋπολογισμό ή από άλλους πόρους, γ) της επέκτασης του θεσμού του Ολοήμερου Σχολείου στα Νηπιαγωγεία, στα Ειδικά Σχολεία και στα Τμήματα Ένταξης των Γενικών Σχολείων όλης της χώρας, δ) της ένταξης των βρεφών/παιδιών με αναπηρία πριν από το 4ο έτος της ηλικίας τους στην Προσχολική Αγωγή με την ίδρυση και λειτουργία βρεφοσυμβουλευτικών και παιδικών σταθμών, ε) της ενίσχυσης του θεσμού των Τμημάτων Ένταξης στα Γενικά Σχολεία για την προώθηση της ένταξης των μαθητών με αναπηρία στο Γενικό Εκπαιδευτικό Σύστημα, στ) της ίδρυσης νέων Σχολικών Μονάδων Ειδικής Εκπαίδευσης Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας, Γενικής, Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και της αναβάθμισης των ήδη υφιστάμενων, ζ) της αναβάθμισης των υφιστάμενων Εργαστηρίων Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.), η) της διασφάλισης μιας Δημόσιας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανοιχτής σε όλους, από την οποία δηλαδή δεν θα αγνοούνται οι ανάγκες των φοιτητών με αναπηρία, των εργαζομένων με αναπηρία και των εκπαιδευτικών με αναπηρία.

 την προώθηση των ατόμων με αναπηρία στην απασχόληση μέσω της α) άμεσης θέσπισης ενός νέου και σύγχρονου νόμου αποκλειστικά και μόνο για την απασχόληση των ατόμων με αναπηρία, β) του σχεδιασμού και της εφαρμογής μιας ολοκληρωμένης πολιτικής για την επαγγελματική κατάρτιση των ατόμων με αναπηρία, γ) της λήψης μέτρων για την αποτελεσματική εφαρμογή του Ν. 3304/2005 «Εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού».

 τη θέσπιση ενός ενιαίου αδιάβλητου συστήματος αξιολόγησης και πιστοποίησης της αναπηρίας στη βάση της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ και την απόσυρση του καινούριου Κανονισμού Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας που παραμορφώνει κάθε έννοια ανθρωποκεντρικής προσέγγισης της αναπηρίας.

 τη θέσπιση ενός ενιαίου πλαισίου αρχών ασφαλιστικών παροχών στα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις που να αφορά στο σύνολο των Ασφαλιστικών Ταμείων της χώρας.

 τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου και§ ολοκληρωμένου Συστήματος Υγείας και Πρόνοιας μέσω: α) της δημιουργίας πανελλαδικά ενός σύγχρονου Δικτύου Μονάδων Αποκατάστασης, β) της αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας προς τα άτομα με χρόνιες παθήσεις με την ίδρυση νέων εξειδικευμένων μονάδων και τον εκσυγχρονισμό των ήδη υπαρχόντων, γ) της αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας και της διασφάλισης της δημόσιας χρηματοδότησής τους, δ) της ενίσχυσης του τομέα της Πρόνοιας, ο οποίος μέχρι σήμερα είναι ο πλέον υποχρηματοδοτούμενος, ε) της προώθησης της αποϊδρυματοποίησης και της δημιουργίας δικτύου δομών αυτόνομης, ημιαυτόνομης και προστατευόμενης διαβίωσης, στ) της δημιουργίας ενός εθνικού σχεδίου δράσης για τη μακροχρόνια φροντίδα.

 την εισοδηματική ενίσχυση των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, μιας εκ των πλέον φτωχών ομάδων του πληθυσμού που υφίσταται εντονότερα τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης για την οποία άλλωστε δεν ευθύνεται.

«ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΕΑ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΑΜΕΑ,
ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ»


[παρατέθηκαν αποσπάσματα από Διακήρυξη της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία για την 3η Δεκέμβρη - «Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία»]

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ


«Το δικό μας το παιδί πρέπει να σπουδάσει, να μπει σε μια καλή Σχολή, Πανεπιστήμιο, Α.Ε.Ι. βέβαια, μην είναι σαν το γιο του τάδε ή την κόρη της τάδε και να ξεχωρίσει απ’τα παιδιά του γείτονα και των φίλων. Να γίνει ας πούμε ένας γιατρός, ένας δικηγόρος, ένας μηχανικός, ένας κουστουμάτος τέλος πάντων που θα πηγαίνει αφεντικό στη δουλειά του και δε θα ιδρώνει για το μεροκάματο».
            Ε μη μου πείτε πως δεν τα’χετε ακούσει αυτά; Σκέψεις, στόχοι και φιλοδοξίες της κάθε κλασικής Ελληνικής οικογένειας είναι. Της δικής μας οικογένειας.

            Βέβαια κανείς δε λέει πως αν λίγες μέρες απεργήσουν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα θα μας πνίξουν τα σκουπίδια και δε θα πάνε καμίας άλλης κατηγορίας εργαζομένων να τα μαζέψουν.
Ή ότι ο γιατρός θα τυλίξει και καμιά χιλιάδα σουβλάκια με αντίγραφα του πτυχίου του μέχρι να διοριστεί στο δημόσιο ή να στεριώσει σε δικό του ιατρείο και να ξεκινήσει να αμείβεται αξιοπρεπώς (αν γίνει ποτέ αυτό). Ενώ την ίδια ώρα ο περιζήτητος και δυσεύρετος υδραυλικός ή ηλεκτρολόγος, θα σου έρθει μες στη βδομάδα να δει μια μικροβλάβη που όμως θα’χει παραλύσει τη λειτουργία του νοικοκυριού σου και θα σου πάρει ένα εβδομηντάρη ευρώ για το τίποτα, απλή επίσκεψη χωρίς απόδειξη. Αλλά…υδραυλικό ή ηλεκτρολόγο μες στην οικογένεια δε θέλαμε, το πληρώνουμε τώρα...!

            Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Όλα τα επαγγέλματα ειδικά στη σημερινή εποχή της κρίσης είναι χρήσιμα, όπως χρήσιμη αλλά αχρησιμοποίητη κατά κύριο λόγο και η συμβουλή των αρχαίων ημών προγόνων «Μάθε Τέχνη κι ας’τηνε».
Το δικό μας το παιδί να μην είναι στο πόδι, στη λάντζα, στο αγώι, κι όποιου άλλου θέλει ας είναι ε; Γι’αυτό π.χ. αυτή την περίοδο πολλά παιδιά των κλασικών Ελληνικών οικογενειών πίνουν καφέ στις καφετέριες που τον πληρώνουν απ’τα λεφτά που δεν έχουν οι δικοί τους περιμένοντας να αδειάσει καμιά διευθυντική θέση ή καμιά θέση υπαλλήλου γραφείου να μην είναι στην ανεργία, ενώ απ’την άλλη μετανάστες που έχουν ανάγκη απ’το μεροκάματο και έχουν μάθει να ιδρώνουν γι’αυτό μαζεύουν ελιές, και αργότερα πορτοκάλια, λεμόνια κλπ.

            Ελέω κρίσης όμως, θα κάνουμε και την ανάγκη φιλοτιμία και θα ξαναθυμηθούμε πως οι Έλληνες έχουν παράδοση στη ναυτιλία, η Ελληνική γη αν προσεχθεί και καλλιεργηθεί σωστά μπορεί ακόμη και σήμερα να δώσει ανά γεωγραφική περιοχή και τα δικά της πλούτη, και το Ελληνικό πνεύμα, η ψυχή και η ευρηματικότητα μας μπορούν να ξεχρεώσουν όλους τους Ευρωπαίους με σταγόνες απ’το Αιγαίο και όχι ξεπουλώντας όλο το πέλαγος, με αχτίδες απ’τον ήλιο μας και όχι πουλώντας όλη του την ενέργεια σε τεχνοκράτες εξαγωγείς ηλιακής ενέργειας ή κατασκευαστές αιολικών πάρκων κλπ.
            Αν καταλάβεις που ζεις, θα καταλάβεις και πώς μπορείς να ζήσεις.

            Και επειδή έχω ζήσει και το εξής, μιλώ σ’εσάς τα αδέλφια που πρέπει να οριοθετήσετε γονείς και συγγενείς και σ’εσάς τους γονείς να αυτοσυγκρατηθείτε, γιατί αν το παιδί δε θέλει να συνεχίσει τη δουλειά του πατέρα του, δε χάθηκε και ο κόσμος. Εξ άλλου αν δε σ’αρέσει μια δουλειά δε θα την κάνεις ποτέ καλά. Και ας σταματήσουμε να τραυματίζουμε την ψυχολογία των εφήβων που «ψάχνονται» επαγγελματικά μπαίνοντας στο Λύκειο με μουρμούρες του στιλ «δε βλέπεις τον αδελφό σου που πρόκοψε να γίνεις σαν κι αυτόν», «άντε να δούμε τι θα κάνεις κι εσύ στη ζωή σου θα καταφέρεις να μπεις σε καμιά Σχολή της προκοπής» κλπ. Γιατί υπάρχουν και Σχολές που δεν είναι της προκοπής; Προσέξτε, γιατί αν απαντήσετε «ναι», θα σας γνωρίσω ένα γνωστό μου που σπούδασε ιχθυοκαλλιέργεια στο Μεσολόγγι προβλέποντας σωστά τον καιρό που έπρεπε και απ’τις χιλιάδες ευρώ εισόδημα κάθε χρόνο έχει βάλει στην άκρη και μπορεί να επιβιώσει περνώντας δύο οικονομικές κρίσεις σαν τη σημερινή!

            Στηρίζουμε λοιπόν κάθε νέο στις αγωνίες, στα καρδιοχτύπια, στα black-out του μπροστά στο σταυροδρόμι του επαγγελματικού προσανατολισμού, γιατί όταν καταπιεσμένος γυρίσει και μας πει «εσύ φταις», τότε και δίκιο θα’χει και αργά θα’ναι να ξαναμαζέψουμε το χυμένο γάλα στην καρδάρα… 

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΙΛΙΟΥ


Στα εγκαίνια του κοινωνικού καταστήματος στο υπόγειο του ναού του Αγίου Νικολάου στο Ίλιον στις 27/11/2011 παρέστη ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής Βαγγέλης Αυγουλάς, εκπροσωπώντας τη Δημοτική Αρχή και το Δήμαρχο Ιλίου Νίκο Ζενέτο.
            Πρόκειται για την υλοποίηση μιας αξιέπαινης πρωτοβουλίας του Μητροπολίτη Ιλίου Αχαρνών & Πετρουπόλεως Σεβασμιότατου Αθηναγόρα, και πλέον ένας χώρος όπου θα συγκεντρώνονται καινούρια ή σε καλή κατάσταση μεταχειρισμένα ρούχα και υποδήματα, θα καλύπτει τις ανάγκες φτωχών συμπολιτών μας από τους Δήμους του Ιλίου, των Αγίων Αναργύρων, του Καματερού και της Πετρούπολης κατόπιν εισοδηματικών και κοινωνικών κριτηρίων και κατάθεσης σχετικών δικαιολογητικών.

            Τον Αγιασμό του κοινωνικού καταστήματος τέλεσε παρουσία πολλών ιερέων της περιοχής ο ίδιος ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ. Αθηναγόρας, ο οποίος στο πλαίσιο των εγκαινίων δήλωσε: «Στη σημερινή εποχή η ομόνοια και η αγαστή συνεργασία είναι κάθε άλλο παρά ποτέ μονόδρομος, ώστε μακρυά από εγωισμούς και στεγανά εξουσίας, να μπορέσουμε όλοι μαζί, Εκκλησία, Τοπική Αυτοδιοίκηση και Τοπική Κοινωνία, να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα επιβίωσης που πολλαπλασιάζονται γύρω μας. Απαιτούνται στην πράξη και καθημερινά, από κοινού συντονισμένες και οργανωμένες πρωτοβουλίες που θα ανακουφίζουν στο μέτρο του δυνατού όσους το έχουν ανάγκη».

            Στα εγκαίνια του κοινωνικού καταστήματος παρέστη και ο Δήμαρχος Αγίων Αναργύρων – Καματερού Νίκος Σαράντης με αντιπροσωπία του Δημοτικού του Συμβουλίου και αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία της Μητρόπολης και του Δήμου του για οργάνωση καθημερινών συσσιτίων μέσω του διαδημοτικού ναού του Αγίου Νικολάου απ’όπου εξυπηρετούνται ήδη πάνω από 100 άτομα.

            Κατά την ομιλία του, ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Μητροπολίτης κ. Αθηναγόρας και στην παρουσία του Αντιδημάρχου Κοινωνικής Πολιτικής Ιλίου Βαγγέλη Αυγουλά, αναφερόμενος στις πολλαπλής κοινωνικής προσφοράς ασχολίες του με τους νέους και το αναπηρικό κίνημα, ενώ οι δυό τους σχολίασαν και το νέο ταξίδι του Αντιδημάρχου στο Διαδίκτυο ( http://meallamatia.blogspot.com ).

            Τέλος και αφού έγινε αναφορά στα προγράμματα σίτισης και διανομής τροφίμων σε απόρους ύψους 50.000€ που χρηματοδότησε φέτος ο Δήμος Ιλίου και υλοποιεί σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη, ο Βαγγέλης Αυγουλάς εξέφρασε την πεποίθηση του πως όσο οι εκπρόσωποι του κλήρου και του λαού θα έχουν ιδία αντίληψη περί των κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν κάθε χωριό και πόλη της Ελλάδας, τόσο θα βρίσκουν γόνιμο έδαφος δράσεις όχι για τον λαϊκισμό αλλά για τον Λαό! 


Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΑ


Ναι, μη σας φαίνεται απλό λογοπαίγνιο ο τίτλος! Όντος τα σημερινά σχολεία έτσι όπως έχουν γίνει, έτσι όπως τα’χουνε κάνει και έτσι όπως τα ανεχόμαστε, είναι πραγματικά για σχόλια!

            Μας καλωσόρισαν στην εποχή του ψηφιακού βιβλίου όπου τα παιδιά θα έχουν όλα τα βιβλία διαθέσιμα στον υπολογιστή τους μέσω Internet, Cd-Rom κλπ. Μα έχουν όλα τα παιδιά πρόσβαση στο Internet; Έστω και τώρα που μπαίνουμε στο 2012 και σε μερικούς η σύνδεση στο Διαδίκτυο μας φαίνεται τόσο βασική όσο το να’χει μπαταρία το ξυπνητήρι για το πρωί, συνειδητοποιείτε ότι υπάρχουν παιδιά που απ’την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη, απ’τα ακριτικά μας νησιά ως την Καβάλα και τις φτωχογειτονιές της Δυτικής Αττικής και του Πειραιά και αλλού δεν έχουν απ’το σπίτι τους πρόσβαση στο Internet άρα και στο ψηφιακό βιβλίο άρα και στη μάθηση και στο σχολείο; Και πόσες συνδέσεις διακόπτονται καθημερινά για να κάνουν τα νοικοκυριά οικονομία αφού με τόσα χαράτσια και τόσα νέα μέτρα δε θα’χουν σε λίγο ούτε να αγοράσουν μια φρατζόλα ψωμί...

            Πριν λίγες μέρες παιδιά λιποθύμησαν από υποσιτισμό σε σχολείο στο Κέντρο της Αθήνας. Παρόμοια συμβάντα λαμβάνουν χώρα σίγουρα και αλλού. Έπρεπε να φτάσουμε εκεί για να καταλάβουν οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές τους και ο σύλλογος γονέων ότι κάτι στη διπλανή πόρτα, στη διπλανή τάξη, στο διπλανό θρανίο δεν πάει καλά; Γίνεται σήμερα που τα σημάδια και τα πρόσωπα περιγράφουν την κατάσταση ξεκάθαρα σε κάθε σπίτι, να μην έχουμε δραστήριους συλλόγους γονέων, κινητοποιημένους συλλόγους διδασκόντων και αποφασιστική Τοπική Αυτοδιοίκηση που με μεθοδικότητα, διακριτικότητα, αμεσότητα, ευαισθησία, διαρκή μέριμνα και αποτελεσματικότητα να μη μπορούν να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα του;
Δε μας έχει μείνει οργανωμένο κράτος, δε μας έχει μείνει πρόνοια, δε μας μένει ευρώ που να φτουρά στην τσέπη, ε πρέπει να μη μας μείνουν και ανθρωπιά και αλληλεγγύη;;;

            Πριν λίγες μέρες έμαθα για ένα σχολείο που δεν έχει αμφιθέατρο, δεν έχει δηλαδή αίθουσα εκδηλώσεων για να μαζεύονται οι μαθητές τακτικά να κάνουν τις σχολικές τους γιορτές στις εθνικές επετείους και να έρχονται με τις εκδηλώσεις τους σε επαφή με τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την οικολογία, την ουσία της γνώσης. Δηλαδή είχε αμφιθέατρο, αλλά του το κατήργησαν. Κάποιοι λένε για να γίνει η αίθουσα πιο άνετα και ευήλια γραφεία καθηγητών, άλλοι επειδή ούτως ή άλλως ήταν μικρό και δε χωρούσαν οι μαθητές όλων των τάξεων μέσα, δεν ξέρω. Ξέρω μόνο πως υπάρχουν παιδιά που ζητούν εκδηλώσεις, και θα υπάρχουν, όσο από έλλειψη ενεργειών και υπευθυνότητας, από αδιαφορία, φόβο ή από αποσπασματικότητα δε θα λειτουργεί ένα ακόμη κέντρο ουσιαστικής σχολικής παιδείας και εκπαίδευσης.

            Εξ άλλου και όσο 1 στα 10 παιδιά με αναπηρία εξ αιτίας των ελλείψεων, των κενών και της προχειρότητας θα θέλουν αλλά δε θα μπορούν να πάνε σχολείο, ενώ παράλληλα οι συνένοχοι, οι συνυπεύθυνοι για τις πράξεις και παραλείψεις τους που αφήνουν σήμερα ανθρώπους απαίδευτους θα μένουν ατιμώρητοι και οι νόμοι θα αλλάζουν σαν τα σακάκια των βουλευτών αλλά στην Ειδική Αγωγή θα επικρατεί το χάος, η οργή, η αγανάκτηση μας και όχι απλώς τα σχόλια θα είναι απολύτως δικαιολογημένα.

            Λοιπόν, ας μη μείνουμε στη λογική ότι στην Ελλάδα της ανευθυνότητας, της γραφειοκρατίας και της κρίσης δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε οπότε μάταιος κόπος. Γιατί σήμερα στα Μεσόγεια και σε άλλες περιοχές υπάρχουν καθηγητές που ανοίγουν τα σχολεία το απόγευμα με δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία στα παιδιά για να μην πηγαίνουν στα φροντιστήρια που δεν έχουν να πληρώσουν. Γιατί κάπου στην Καστέλα υπάρχει εδώ και χρόνια ένας φωτισμένος δάσκαλος που διδάσκει σε τυφλά παιδιά αρνούμενος πεισματικά παραπάνω θέσεις στην ιεραρχία και παχυλούς μισθούς δηλώνοντας ταγμένος στα παιδιά του. Γιατί κάπου στην Κρήτη υπάρχει ένας δάσκαλος που απ’την αιρετή του θέση ξέρει τι σημαίνει Συλλογική Ευθύνη και κάνει έκκληση εδώ και 2 μήνες στους συλλόγους εκπαιδευτικών και όλους τους αιρετούς του νομού του να αναλάβουν από κοινού δράσεις ως την Αθήνα και το Υπουργείο Παιδείας για τα τριτοκοσμικά κενά στα σχολεία του Ηρακλείου και παράλληλα έρχεται αντιμέτωπος μ’ένα ρατσιστή νομοθέτη και με νόμους γεμάτους αγκυλώσεις για να λειτουργήσει ένα ειδικό εργαστήρι επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης παιδιών με αναπηρίες. Γιατί σήμερα υπάρχουν δάσκαλοι που πληρώνουν απ’τον πετσοκομμένο μισθό τους για να αγοράσουν αναλώσιμα στα σχολεία τους.
Γιατί κάποτε που η Ελλάδα ξαναήταν σκλαβωμένη, υπό διαφορετικές συνθήκες σε άλλη εποχή και για άλλους λόγους, κάποιοι πάλι έκαναν τα σύνθετα απλά και λειτούργησαν το Κρυφό Σχολείο, τότε που η έννοια του Πατριώτη δεν είχε το τηλεοπτικό και πολιτικό νόημα που πάνε να της δώσουν σήμερα όσοι την πιπιλάνε λεκιάζοντας τη.

            Οι μεταθέσεις ευθυνών πρέπει να κοπούν, οι δικαιολογίες να στερέψουν, τα περιθώρια νομίζω έχουν εξαντληθεί ήδη, πλέον όλοι έχουμε και πρέπει να λάβουμε υπόψη το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί. Ας ρωτήσουμε σήμερα κιόλας τι γίνεται στο σχολείο των παιδιών ή των αδελφών μας, ας ψάξουμε λίγο το «τι παίζει» στο σχολείο της γειτονιάς μας και από αύριο να αναζητήσουμε όλοι πώς θα συντονιστούμε, που στοχεύουμε και με ποιον τρόπο οργανωνόμαστε, γιατί μην αυταπατάστε, το «καλύτερο αύριο» χωρίς παιδεία τσάμπα το ονειρεύεστε. 

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΟΙ ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ’73


Σύμφωνα με την Εφημερίδα «Το Βήμα» της Κυριακής, κάποιοι Ευέλπιδες την ημέρα του εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου στο αμφιθέατρο της Σχολής τους, με κλειστές της πόρτες και backstage, τραγούδησαν τον ύμνο του Δικτατορικού καθεστώτος της Χούντας και μίλησαν για «παρεξηγημένη Επανάσταση» την επταετία. Το θλιβερό είναι ότι οι Ευέλπιδες, είναι οι νέοι που πρόκειται να στελεχώσουν τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.
Ξεσηκώθηκε σάλος, βρέθηκαν κάποιοι πρωταίτιοι και παραπέμπονται για πειθαρχικές κυρώσεις.
Μέχρι εκεί μας είπαν τα ΜΜΕ, μέχρι εκεί σχολίασαν, μετέδωσαν τις πρώτες αντιδράσεις πολιτικών και στρατιωτικών, και πήγαμε στην επόμενη σελίδα, στο  επόμενο θέμα…

            Να πούμε όμως εμείς και κάτι διαφορετικό, κάτι πιο ουσιαστικό  από αυτό το blog μιας και δε χρωστάμε σε κανέναν;

Για τους τόνους των σκουπιδιών τον περασμένο μήνα που κάπως έπρεπε να απομακρυνθούν απ’τις πόλεις και να «σπάσει ο τσαμπουκάς» των εργαζομένων στους ΟΤΑ, για την καταστολή της λαϊκής οργής και όχι των «γνωστών αγνώστων» τον προπέρσινο  Δεκέμβρη που δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, για τις περιοχές του Κέντρου της Αθήνας που αφέθηκαν στην τύχη τους και έγιναν γκέτο εγκληματιών και όχι μεταναστών (γιατί το έγκλημα δεν έχει εθνικότητα αλλά κίνητρα), off-camera σε στρατιωτικές παρελάσεις, ίσως και σε άλλες περιπτώσεις, πολλοί σε συζητήσεις στα καφενεία, στις υπηρεσίες, στις πλατείες, στις γειτονιές, ζητούσαν παρέμβαση του στρατού.
            Και δεν εννοούσαν το στρατό που απλά με οργανωμένες ομάδες εργασίας θα βοηθούσε κάθε φορά κάποια επιχείρηση που βρίσκεται σε εξέλιξη με συγκεκριμένο σχέδιο και σωστή συντονισμένη οργάνωση και δράση. Δυστυχώς έχουν αυξηθεί οι συζητήσεις που υποννοούν αν όχι φωτογραφίζουν ξεκάθαρα ένα «ντου» του στρατού που θα μπει μέσα και θα στρώσει την κατάσταση. Ξεκάθαρα αυτό σημαίνει στρατιωτική επιβολή. Δηλαδή θέλετε από υπερβολική αγανάκτηση της στιγμής, θέλετε από συμφέροντα, θέλετε από κρυφούς πόθους, θέλετε από αρρωστημένα μυαλά, κυκλοφορούν γύρω μας πολλοί που αναπολούν μια εκτράχυνση της λειτουργίας της Δημοκρατίας, μια στρατιωτική παρέμβαση στην -προβληματική έστω- λειτουργία της Ελληνικής πολιτείας, ένα πραξικόπημα δηλαδή ανεξαρτήτως διάρκειας.

            Και όλο και βρίσκονται κάποιοι λύκοι που θέλουν να χαρούν στις αναμπουμπούλες και ανατροφοδοτούν τέτοιες επικίνδυνες σκέψεις, βάφουν πολιτικά μ’αυτά τα μελανά χρώματα τα ποσοστά τους στις επόμενες δημοσκοπήσεις, ανεβάζουν το κύρος τους ποζάροντας αυτοθαυμαζόμενοι ένστολοι μπροστά στον καθρέφτη τους, μεταφέρουν κάτι προγονόπληκτες ιστορίες για σπουδαία κοινωφελή έργα της Δικτατορίας και ανακηρύσσουν την ημιμάθεια βασίλισσα της κουβέντας.

            Επειδή σήμερα τα πράγματα απαιτούν αυξημένη σοβαρότητα και τεταμένη προσοχή την ώρα που οι απ’έξω που λιμπίζονται την Ελλάδα ποντάρουν στο «διαίρεε και βασίλευε», επειδή η Δημοκρατία είναι πολύτιμη εθνική κληρονομιά και πρέπει να κάτσουμε να βρούμε μυαλά να τη διαχειριστούν, επειδή κάποιοι δε διαβάζουν προφανώς την πραγματική Ελληνική Ιστορία αλλά ιστορίες του τύπου «συνωστισμός στη Σμύρνη το 1922» και πρέπει να προσέξουμε ο ιός της βλακείας να μη γίνει κολλητικός, επειδή κάποιοι πρέπει να νιώσουν στο πετσί τους το γιατί η Μακρόνησος στον πνευματικό Ελληνικό χάρτη βάφεται κόκκινη για να καταλάβουν που βρίσκονται και τι ευθύνες έχουν, ας βάλουμε όλοι φρένο στη σχιζοφρένια.
            Ας δώσουμε έναν σοβαρό τόνο στις σοβαροφανείς κουβέντες που γίνονται γύρω μας, ας βάλουμε ένα στοπ στην πολιτική κατηφόρα που βρίσκεται η χώρα γιατί δεν είναι άλλων το πρόβλημα, εδώ ζούμε και δεν πρέπει να παραδώσουμε αμαχητί ότι μας ανήκει.
            Και να θυμάστε, στη Σπάρτη έγραψαν ιστορία όχι οι χιλιάδες αλλά οι Τριακόσιοι που βρέθηκαν απέναντι τους. Και στο Πολυτεχνείο αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία μας από τους χίλιους που ήταν πραγματικά εκεί και όχι από τους χιλιάδες που το καπηλεύονται σήμερα δηλώνοντας «παιδιά του Πολυτεχνείου». Άρα η Ιστορία δε θέλει για να γεμίσει τις σελίδες της μπούγιο, κότσια θέλει!