meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥ "ΕΓΩ"

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ».


Χειρότερο απ' το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ' τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ' το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.
Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν' απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ' αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ' αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια;
Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ' εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ' όλα είναι το δικό μας σενάριο;
Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ' αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;
Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ' αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ' αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ' ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.
Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ' αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.
Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν' αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή.
Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι. Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.
Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ' αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.
Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν' αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.
Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ' απολυθούν κάποιοι απ' αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ' αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.
Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι.
Γι' αυτό θέλω να τελειώνουμε.

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

ΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ

Μια τράπεζα στην υπηρεσία τού κοινωνικού συνόλου - Ένας αυτόνομος οργανισμός που δείχνει πώς ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός

Άρθρο της εφημερίδας «Η βραδυνή» τής 14ης Φεβρουαρίου 2010.
Μία τράπεζα που βασική αρχή της είναι, ότι η πίστωση αποτελεί δικαίωμα όλων, και ιδίως των ασθενέστερων ομάδων, που τη χρειάζονται για την άμεση επιβίωσή τους. Δεν είναι τυχαίο, ότι χορηγεί δάνεια σε άτομα που δεν έχουν πρόσβαση σε άλλα πιστωτικά ιδρύματα, δηλαδή σε μετανάστες, άστεγους και ανέργους.

Της ΝΙΚΟΛΕΤΑΣ ΤΖΩΡΤΖΗ

Πώς θα σας φαινόταν αν υπήρχε μία τράπεζα που ο μοναδικός της σκοπός θα ήταν η βοήθεια των πολιτών και όχι το υπερκέρδος; Μία τράπεζα που θα έδειχνε την έμπρακτη στήριξή της στα άτομα και στις ομάδες που αποκλείονται από το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα (άνεργοι, μετανάστες, αποφυλακισθέντες, ΑΜΕΑ) με τη χορήγηση μικροπιστώσεων.

Τις ανθρώπινες αξίες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα επιχειρεί να εμφυσήσει μία Ηθική Τράπεζα από την Ιταλία, που ηγείται τής προσπάθειας για πανευρωπαϊκή διεύρυνση, αναζητώντας εταίρο από την Ελλάδα.

«Μία μοναδική τράπεζα όπου τα λεφτά δεν είναι αυτό στο οποίο βασιζόμαστε», είναι το μότο της Banca Popolare Etica, η οποία λειτουργεί εδώ και μία δεκαετία στην Ιταλία. Βασική προϋπόθεση είναι ο οργανισμός αυτός να είναι προσανατολισμένος σε επενδύσεις με κοινωνικό και περιβαλλοντικό περιεχόμενο, και φυσικά να διαθέτει το απαραίτητο κεφάλαιο. «Στόχος μας δεν είναι να ανοίξουμε δικό μας υποκατάστημα, αλλά να λειτουργήσει και στην Ελλάδα ένας αυτόνομος τραπεζικός οργανισμός με τη φιλοσοφία τής Ηθικής Τράπεζας», τονίζεται.

Ανάλογης πρακτικής τράπεζες με κοινωνική προσφορά λειτουργούν ήδη σε Γαλλία, Ισπανία, Αγγλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Νορβηγία, Ελβετία και Σουηδία, ενώ τώρα ετοιμάζεται μία πανευρωπαϊκή Ηθική Τράπεζα. Οι λεγόμενες Ηθικές Τράπεζες, οι οποίες φυτρώνουν η μία μετά την άλλη στις ευρωπαϊκές χώρες, έχουν σκοπό να λειτουργούν με περισσότερο ανθρωποκεντρική φιλοσοφία.


Ενισχυμένη

Το παράδειγμα τής Ηθικής Τράπεζας στην Ιταλία αποδεικνύει πως είναι εφικτός ένας χρηματοπιστωτικός οργανισμός με διαφορετική νοοτροπία. Μάλιστα, την ώρα που πολυεθνικοί κολοσσοί αντιμετωπίζουν τη σοβαρότερη κρίση μετά το κραχ τού 1929, η εν λόγω τράπεζα βγαίνει, όχι μόνο αλώβητη, αλλά και ενισχυμένη.

Τους τελευταίους μήνες, οι καταθέσεις τής Banca Etica αυξήθηκαν κατά 100 τοις εκατό σε σχέση με τις αντίστοιχες περυσινές, η τράπεζα δεν αντιμετωπίζει το παραμικρό πρόβλημα ρευστότητας, ενώ τα «τοξικά προϊόντα», που τόσες αναστατώσεις έφεραν στην παγκόσμια οικονομία και στην καθημερινότητά μας, δεν την άγγιξαν καθόλου!

Η Banca Etica, με 27.000 μετόχους (εκ των οποίων 4.000 να είναι νομικά πρόσωπα), παρέχει όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες των γνωστών εμπορικών τραπεζών.. Με τη διαφορά ότι το μοντέλο λειτουργίας της δεν στοχεύει στη μεγιστοποίηση τού δικού της κέρδους, αλλά στην ανάπτυξη υγιών επενδύσεων με γνώμονα την κοινωνική ευθύνη, την αλληλεγγύη, την προστασία τού περιβάλλοντος.

Εξ ου και συμπληρωματικά αποκαλείται και Πράσινη Τράπεζα. Οι δραστηριότητές της επικεντρώνονται αποκλειστικά στην πραγματική οικονομία και όχι στη χρηματιστηριακή, ενώ οι μόνοι τίτλοι στους οποίους έχει επενδύσει είναι κρατικά ομόλογα.

Βασική αρχή της είναι ότι η πίστωση αποτελεί δικαίωμα όλων, και ιδίως των ασθενέστερων ομάδων, που τη χρειάζονται για την άμεση επιβίωσή τους. Δεν είναι τυχαίο, ότι χορηγεί δάνεια σε άτομα που δεν έχουν πρόσβαση σε άλλα πιστωτικά ιδρύματα, δηλαδή σε μετανάστες, άστεγους και ανέργους.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι με το πρόγραμμα «Τα πάντα ρει», που χρηματοδοτήθηκε από την Ηθική Τράπεζα, δημιουργήθηκαν συνεταιρισμοί που έχτισαν κατοικίες για την προσωρινή φιλοξενία πρώην κρατουμένων!

Όσο για τα δάνεια που χορηγεί στις επιχειρήσεις, εγκρίνονται μόνο εφόσον οι επιχειρήσεις πληρούν 60 κριτήρια (αυστηρές προϋποθέσεις), μεταξύ των οποίων ο σεβασμός στην εργατική νομοθεσία και στο περιβάλλον, το κοινωνικό όφελος από τη δραστηριότητα τής εταιρίας, η απουσία σεξισμού και ρατσισμού.


Το μοντέλο

Όλα ξεκίνησα το 1994 από 22 μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς (περιβαλλοντικές οργανώσεις, κοινωνικο-πολιτιστικούς συλλόγους, δήμους και νομαρχίες), που συνενώθηκαν και, το 1998, συγκέντρωσαν το απαιτούμενο κεφάλαιο για την ίδρυση τής Ηθικής Τράπεζας.

Το πρώτο υποκατάστημα άνοιξε στην Πάδοβα και μέσα σε έναν χρόνο -λόγω τής θερμής ανταπόκρισης- η τράπεζα απέκτησε υποκαταστήματα στο Μιλάνο
, στη Ρώμη, στο Τρεβίζο, στη Φλωρεντία, στη Βιντσέντζα και στην Μπρέσια.

Όλοι οι μέτοχοι έχουν μία μόνο ψήφο, ασχέτως τού αριθμού των μετοχών που διαθέτουν, ενώ οι καταθέσεις αυξήθηκαν κατά 100 τοις εκατό τους πρώτους μήνες τού 2009 σε σύγκριση με την ίδια περίοδο τού 2008. Η Banca Etica δίνει δάνεια, μόνο υπό τον όρο, ότι η επιχείρηση σέβεται το περιβάλλον και το εργατικό δίκαιο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα κεφάλαια τής τράπεζας προέρχονται κυρίως από τον αναπτυγμένο Βορρά, αλλά μεγάλο μέρος επενδύεται στον Νότο, με στόχο να εξυγιανθεί η οικονομία και να ξεφύγει από τον έλεγχο τής μαφίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2006, ενώ οι καταθέσεις που προέρχονταν από τον Νότο ανέρχονταν σε 16 εκατομμύρια ευρώ, οι χρηματοδοτήσεις στην ίδια περιοχή ξεπέρασαν τα 43 εκατομμύρια ευρώ.


Επιτυχημένο πείραμα

Το 1983, ο καθηγητής Οικονομικών Μοχάμεντ Γιουνούς ίδρυσε την Grameen Bank στο Μπανγκλαντές. Αυτό που την έκανε να διαφέρει και χάρισε στον εμπνευστή της και το Νόμπελ Ειρήνης το 2006, ήταν ότι δίνει δάνεια μόνο στους «φτωχότερου των φτωχών».

Με τη στήριξη κάποιων ξένων τραπεζικών οργανισμών, αλλά και τής Κεντρικής Τράπεζας τής χώρας, η Grameen Bank επεκτάθηκε. Σήμερα πια, είναι μία από τις μεγαλύτερες και πιο επιτυχημένες τράπεζες, με 1.456 υποκαταστήματα.

Οι πελάτες της δεν υπογράφουν κανένα νομικό έγγραφο και δεν καταφέρουν να πληρώσουν τις δόσεις τους, δεν καταλήγουν σε δικαστική διαμάχη με την τράπεζα, απλά διαγράφονται από το πελατολόγιό της.


ΣΚΟΠΌΣ
Ζητείται συνεργάτης για την Ελλάδα

Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ηθικών Τραπεζών αναζητά τον ιδανικό συνεργάτη στην Ελλάδα, προκειμένου να αποκτήσει και η χώρα μας μια Ηθική Τράπεζα, όχι απαραίτητα με το ίδιο όνομα, αλλά σίγουρα με τον ίδιο καλό σκοπό. Αγκάθι στη θεμελίωση τής ελληνικής Ηθικής Τράπεζας είναι τόσο η μονοθεσία, που προϋποθέτει ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για την ίδρυση τράπεζας, αλλά και η ελληνική νοοτροπία. Στην Ιταλία, οι πρώτοι που υπέγραψαν ήταν μεγάλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όπως η Arci, με μέλη πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, ενώ τέτοιου μεγέθους Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις στην Ελλάδα δεν υπάρχουν.

Πηγή: Εφημερίδα «Η βραδυνή»

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Ο ΚΩΦΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

                                   «Τραγουδάω και χωρίς φωνή»
      
      Άρθρο τής εφημερίδας «Τα Νέα» τής 8ης Σεπτεμβρίου 2010.
      Signmark: Ο κωφός σταρ της χιπ χοπ που ερμηνεύει στη νοηματική γλώσσα.
      ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Εύη Σαλτού

 
      Ξεκίνησε την καριέρα του ως καλλιτέχνης όταν άρχισε να μεταφράζει σε μικρή
      ηλικία τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στη νοηματική γλώσσα, προκειμένου όλη
      η οικογένειά του να μπορεί να τα τραγουδήσει. Ο φινλανδός τραγουδοποιός
      Signmark ήθελε, όπως εξηγεί στα «ΝΕΑ», να φέρει κοντά, μέσω της μουσικής,
      τους κωφούς γονείς του και τους ακούοντες παππούδες του.
 
      «Υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη να έρθουν κοντά, όπως
      ήρθε η δική μου οικογένεια». Του είπαν ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να
      ακολουθήσει αυτό που αγαπάει. Κι όμως ο Signmark -το πραγματικό του όνομα
      είναι Μarko Vuoriheimo- κατάφερε να είναι ο πρώτος κωφός τραγουδοποιός ο
      οποίος υπέγραψε συμβόλαιο με μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. «Ονειρευόμουν
      να γίνω μουσικός από μικρός και το προσπάθησα πιο εντατικά όταν ολοκλήρωσα
      τις σπουδές μου. Τις περισσότερες φορές, όμως, έπεφτα σε τοίχο. Όταν
      εκμυστηρευόμουν τα μουσικά μου όνειρα, οι περισσότεροι γελούσαν μαζί μου.
      "Είσαι κωφός, δεν μπορείς", απαντούσαν. Υπήρχαν φορές που ακόμη κι εγώ
      σκεφτόμουν ότι αυτό που πάω να κάνω μπορεί να είναι αδύνατο. Όταν υπέγραψα
      το συμβόλαιο, όμως, ένιωσα ικανοποίηση που πέτυχα τελικά, παρά τις
      δυσκολίες», δηλώνει στα «ΝΕΑ».
 
      Τα τραγούδια του έχουν αγαπηθεί από χιλιάδες μουσικόφιλους ενώ έχει γίνει
      πρότυπο για πολλούς νέους σε όλον τον κόσμο. Μάλιστα, πέρυσι κέρδισε το
      διεθνές βραβείο «Εξαίρετου Νέου». Με τη μουσική του επιθυμεί να αλλάξει τη
      στάση των ανθρώπων απέναντι στους κωφούς. «Δεν είμαστε ανάπηροι, απλά μία
      γλωσσική μειονότητα», εξηγεί.
 
      Στην ερώτηση «μα πώς ένας κωφός μπορεί να επιβιώσει στη μουσική σκηνή;»,
      κλήθηκε να απαντήσει πολλές φορές. «Το χιπ χοπ είναι το στυλ μου. Κι αυτό
      γιατί οι δυνατές και χαμηλές συχνότητες αλλά και τα μπάσα με βοηθούν να
      νιώθω τη μουσική και να προσαρμόζομαι στον ρυθμό». Μάλιστα, το 2006
      κυκλοφόρησε το πρώτο χιπ χοπ DVD νοηματικής γλώσσας.
 
      Συμπαραστάτης στα μουσικά του βήματα είναι ο Μπράντον, ένας καλλιτέχνης
      που είναι η «φωνή» του Signmark για τους ακούοντες θαυμαστές του.
      «Χρειάζομαι ανθρώπους γύρω μου, άλλωστε δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω
      μόνος».
 

      Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
      «Όταν έλεγα τα μουσικά μου όνειρα, οι περισσότεροι γελούσαν. "Είσαι κωφός,
      δεν μπορείς", απαντούσαν», λέει ο φινλανδός καλλιτέχνης
 

      Συναυλίες από τη Δανία μέχρι την Ιαπωνία
 
      ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ πως η μουσική είναι πολύ περισσότερα από αυτό που ακούγεται,
      διαδίδει μέσα από τις συναυλίες του ο Φινλανδός σε χώρες όπως η Ιαπωνία,
      οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ισλανδία, η Ισπανία, η Αιθιοπία, ακόμη και η
      Ναμίμπια.
 
      «Σπάστε τους κανόνες»
      Ο κωφός τραγουδοποιός κατάφερε, όπως λέει, να πραγματοποιήσει το όνειρό
      του. Γι’ αυτό και συμβουλεύει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τα εμπόδια. «Ο
      τίτλος του μουσικού μου άλμπουμ είναι "Καταρρίπτοντας τους κανόνες" και
      θεωρώ πως ο καθένας θα πρέπει να τους σπάσει, ιδίως στην περίπτωση που
      κάποιοι άλλοι τους έχουν επιβάλει. Εάν οποιοσδήποτε σου έχει φορέσει την
      ταμπέλα του ανάπηρου, αγνόησέ τον. Μην πιστεύεις αν κάποιος σου λέει «Δεν
      μπορείς». Μπορείς. Με τη μουσική στόχος μου είναι να εμπνέω τον κόσμο να
      υπερπηδά τα εμπόδια, πολλά από τα οποία τα βρίσκουμε όντως μπροστά μας, τα
      μεγαλύτερα όμως τα δημιουργούμε εμείς».
 
      Όπως τονίζουν τα μέλη της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας Ανάπτυξη της
      Ποιότητας Ζωής των Εμποδιζόμενων Ατόμων «ΔΡΩ», η έλευση του Signmark στην
      Ελλάδα είναι μία απτή απόδειξη για τους νέους έλληνες κωφούς, οι οποίοι
      επιθυμούν να γίνουν καλλιτέχνες αλλά δεν έχουν καμία αυτοπεποίθηση.
      «Αποτελεί ένα άριστο παράδειγμα ακόμη και για τους γονείς των κωφών νέων,
      οι οποίοι είναι συνήθως απαισιόδοξοι και πιστεύουν ότι τα παιδιά τους
      είναι ανάπηρα και ανίκανα. Η συναυλία αυτή δείχνει πως ο ήχος και η
      μουσική μπορούν να αποδοθούν και με διαφορετικό τρόπο», επισημαίνουν.
 

      Πηγή: http://www.tanea.gr/

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

ΕΝΑΣ ΑΕΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΣΚΥΒΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Το να ξετυλίξεις μαζί με τον Παναγιώτη Κουρουμπλή το βιβλίο της ζωής του δεν είναι σίγουρα εύκολη υπόθεση. Το να μείνεις τυφλός σε ηλικία μόλις δέκα ετών σημαδεύει για πάντα τη ζωή σου. Ο ίδιος τρόμαξε αλλά δεν το έβαλε στα πόδια, γιατί δεν ήθελε να είναι μια χαμένη υπόθεση. Η δύναμη της αφής τού έμαθε μέσα από το ψηλάφισμα μιας χειραψίας να προσδιορίζει χαρακτηριστικά.
Και υπ’ αυτήν την έννοια, το μήνυμα που στέλνει στη νέα γενιά με την κρητική μαντινάδα «ο αητός στη θύελλα παλεύει με τους κεραυνούς, δεν σκύβει το κεφάλι» έχει μεγάλη σημασία.

Η μοιραία 29η Σεπτεμβρίου 1961

Για τον Παναγιώτη Κουρουμπλή ο χρόνος έδειξε να τελειώνει στις 29 Σεπτεμβρίου του 1961, που ήταν η μοιραία ημέρα της ζωής του.

«Από μικρός ήμουν ένα περίεργο, υπερκινητικό και ανήσυχο παιδί. Το κόστος αυτών των χαρακτηριστικών το πλήρωσα, όταν βρέθηκα με παιδικούς μου φίλους σε νησίδα του ποταμού Αχελώου στο χωριό μου, όπου βρήκαμε μια εγκαταλειμμένη από τις κατοχικές δυνάμεις χειροβομβίδα. Αφού την περιεργαστήκαμε, εισπράξαμε τις συνέπειες της περιέργειάς μας. Ενας παιδικός φίλος μου νεκρός, εγώ έχασα το φως μου και η υπόλοιπη παρέα με μικροτραυματισμούς. Η χειροβομβίδα ήταν μεταξύ των “δώρων” που είχαν διασκορπίσει οι Γερμανοί στην Ελλάδα και μας άφησαν ως ενθύμια, όταν απέσυραν τα στρατεύματά τους».

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η απώλεια της όρασης είναι απλό γεγονός. Η ζωή όμως, όταν επιθυμείς να προχωρήσεις, έχει τόση δύναμη μέσα της, που μπορεί να σε κάνει να συγκρουστείς και να υπερβείς ακόμη και τα μεγαλύτερα εμπόδια.

Καπετάνιος της ζωής του

Παρά την τραγική αυτή εμπειρία, βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει, γιατί, όπως συνηθίζει να λέει, «όταν υπάρχει θέλω, υπάρχει και δρόμος. Ποτέ δεν μου ππέρασε από το μυαλό ότι είμαι χαμένη υπόθεση, ούτε καν όταν συνειδητοποίησα το γεγονός. Αυτήν την πίστη την εμπέδωσε και η στάση του πατέρα μου» λέει με νόημα ο ανεξάρτητος βουλευτής. Πήγε αρχικά στη Σχολή Τυφλών στην Καλλιθέα και, όταν έμαθε ότι πολλοί απόφοιτοι πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο, ήταν αρκετό για να ξεσπάσει μέσα του μια πραγματικά ανατρεπτική δύναμη.

«Ονειρα, ελπίδες, προσδοκίες, φιλοδοξίες... Ολα μαζί αποτέλεσαν τη νέα ατμομηχανή, το ρυμουλκό που με απαγκίστρωσε από το λιμάνι του βολέματος της οικογενειακής θαλπωρής και με έσπρωξε να ξανοιχτώ στην τρικυμιώδη θάλασσα της ζωής. Αυτή η διαδρομή μου έμαθε πολλά και τελικά με κατέστησε καπετάνιο της δικής μου ζωής».

Οταν ήρθε ο έρωτας

Ο έρωτας δεν άργησε να του χτυπήσει την πόρτα, γιατί το συναίσθημα αυτό, όπως λέει, αποτελεί την ακαταμάχητη μελωδία της ανθρώπινης ύπαρξης.
«Οι Αγγλοι συνηθίζουν να λένε γι’ αυτές τις περιπτώσεις τα προνόμια των “δυσπρονομίων”. Η ίδια η ζωή, όταν απαιτείς και δεν επαιτείς αυτό που επιθυμείς, σου δίνει επιπρόσθετες δυνατότητες. Εμαθα να συλλαβίζω από το ηχόχρωμα της φωνής τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Η δύναμη της αφής μού με έμαθε μέσα από το ψηλάφισμα μιας χειραψίας να προσδιορίζω χαρακτηριστικά. Η γυναίκα μου, η Ελένη, ήταν ο άνθρωπος που μου προκάλεσε αυτό που δεν είχα αισθανθεί σε παρόμοιες συναισθηματικές σχέσεις».

Κίνητρο, η πολιτική

Από μικρό παιδί λάτρευε να ακούει λόγους πολιτικών και ζητούσε από τον πατέρα του να τον παίρνει μαζί του στις πολιτικές συγκεντρώσεις.
«Με κινητροδοτούσε η σύγκρουση με την αδικία, γι’ αυτό και σήμερα εξακολουθώ να πιστεύω ότι η φτώχεια δεν είναι αποτέλεσμα ανικανότητας, όπως ισχυρίζονται ακόμα και κάποιοι “προοδευτικοί”, αλλά ζήτημα κοινωνικής αδικίας. Με την πολιτική είμαι πάντα ερωτευμένος. Είναι μια πηγαία διαδικασία, στο πλαίσιο της οποίας δίνω και παίρνω».

Η Κατερίνα και ο Λευτέρης

Το καλοκαίρι του 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου θα τον διαγράψει για δεύτερη φορά από το ΠΑΣΟΚ με αφορμή αυτήν τη φορά την καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Τα παιδιά του, η Κατερίνα και ο Λευτέρης, είκοσι δύο και είκοσι ετών αντίστοιχα, ήταν οι πρώτοι που έμαθαν γι’ αυτήν την επιλογή του.
«Τα παιδιά μου βιώνουν την πραγματικότητα με την οποία είναι αντιμέτωπα όλα τα νέα παιδιά της Ελλάδας. Οι απόψεις τους ήταν σταθερές και αποφασιστικές. Δεν συμφωνούσαν με κανέναν τρόπο να ψηφίσω το μεσοπρόθεσμο. Υστερα από αυτές τις επαφές, είχα πάρει τις αποφάσεις μου. Οφείλω να ομολογήσω ότι η ημέρα εκείνη ήταν πολύ δύσκολη, οι πιέσεις ήταν αφόρητες, τα λεπτά ήταν ώρες, η ατμόσφαιρα βαριά. Από τη μια πλευρά, επαναλαμβανόταν ένα ρεφρέν που απηχούσε τα πολλαπλά ενδεχομένως συναισθήματα των συναδέλφων, “δεν είσαι πιο ευαίσθητος από εμάς”. Από την άλλη, το μήνυμα ενός νέου παιδιού την κρίσιμη ώρα, “δεν θέλω να προδώσεις τα νέα παιδιά”. Σε μένα ήταν σαφές ότι η προσωπική σκοπιμότητα δεν μπορούσε να βαρύνει περισσότερο από την αγωνία των νέων παιδιών».

«Εγώ δεν βλέπω...»

Ανθρωπος με αίσθηση του χιούμορ, κάτι που φαίνεται από την απάντηση που δίνει στο ερώτημα «τι βλέπετε να γίνεται στη χώρα;»
«Συχνά μου θέτουν αυτήν την ερώτηση, ιδιαίτερα στο Κοινοβούλιο. Τι βλέπεις; Τους απαντώ με χιούμορ εγώ δεν βλέπω, εσείς που βλέπετε, βλέπετε τίποτα; Θέλω να καταθέσω από ψυχής μια μεγάλη πικρία: ο τόπος και η κοινωνία μας θα μπορούσαν να μη βιώνουν το σημερινό μαρτύριο σε αυτήν την έκταση. Κακοποιείται η αξιοπρέπεια ενός λαού που μέχρι πριν από λίγα χρόνια έβλεπε στις ταινίες ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια και τον καταλάμβανε κοινωνική αλλεργία. Υπάρχουν ευθύνες, υπάρχουν σκόπιμες επιλογές, υπάρχει διαπλοκή».

«Ο αητός... δεν σκύβει το κεφάλι»

Ξέρει ότι η νέα γενιά θα είναι αυτή που θα βιώσει το βάρος των δύσκολων επιλογών και ξεκαθαρίζει ότι η φυγή στο εξωτερικό συνιστά την εύκολη λύση.
«Στη ζωή μου αρνήθηκα να επαναπαυθώ στο βόλεμα της αναπηρίας. Οταν έχασα το φως μου, μπορούσα να βολευτώ στη θαλπωρή ενός σπιτιού σε ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας. Τους ερωτώ ποιος θα ήμουν και πού θα ήμουν σήμερα; Καθαρά πράγματα. Επέλεξα τις συνεχείς ρήξεις με τα καθημερινά τείχη των κόμπλεξ και των προκαταλήψεων. Συγκρούστηκα με σφοδρότητα με τα στερεότυπα και τη λογική της παραίτησης. Δεν σας κρύβω πως έσπασα πολλές φορές τα μούτρα μου. Κάθε μάχη που έχανα με εμπλούτιζε με εμπειρίες και ενίσχυε το πυρακτωμένο μου πείσμα προκειμένου να κερδίζω την επόμενη. Η ζωή με έκανε πρώιμα ρεαλιστή. Μιλώ στους νέους μέσα από το πρίσμα μιας σκληρής πραγματικότητας. Δεν κοίταξα ποτέ πίσω αναζητώντας την ελπίδα ενός καλύτερου παρελθόντος. Δεν κοίταξα ποτέ ψηλά αναμένοντας το μάννα εξ ουρανού. Διεκδικούσα το μέλλον, ήθελα και θέλω να είμαι ένας από τους αρχιτέκτονές του. Αυτό με κάνει να νιώθω πάντα ότι στέκομαι όρθιος. Οπως λέει και μια κρητική μαντινάδα, “ένας αητός στη θύελλα, όσο και ναν μεγάλη, παλεύει με τους κεραυνούς, δεν σκύβει το κεφάλι...”».

Πηγή: www.madata.gr

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

"ΟΥΡΑΝΙΣΚΟΥ ΤΡΕΛΕΣ"


"ΟΥΡΑΝΙΣΚΟΥ ΤΡΕΛΕΣ"

Αυγά-μάτια...και όχι μόνο...!
Αισθήσεις 5 , 6 για τους φίλους μας με ιδιαίτερες ικανότητες !! Και επείδη δεν είμαι γιατρός να μιλήσω για τις άλλες αλλά μαγείρισσα , θα προσπαθήσω να ομορφύνω την απόλαυση της γεύσης με ιδέες και συνταγές .
Είμαι η Βίβιαν Τσαραμύρση ,πολύ καλή φίλη του Βαγγέλη και επαγγγελματίας Chef.Εδώ θα βρείτε συνταγές κάθε εβδομάδα για διάφορες περιστάσεις,από το sandwich που τρώτε για 10τιανό μέχρι το μεγάλο σας γιορτινό τραπέζι.Δοκιμάστε τις και πείτε μου!
Σχόλια πάντα επιτρέπονται και επιζητούνται! 
Και θα τα λέμε από δω κάθε Κυριακή, μέρα που μας αφήνει συνήθως λίγο παραπάνω χρόνο να ασχοληθούμε με την κουζίνα από μεράκι και όχι για αγγαρεία! Ευχαριστώ τον Βαγγέλη για το βήμα που μου δίνει και μέσα από μαγειρικά κόλπα, πάμε να δούμε τη γεύση και τη μαγειρική "Με Άλλα Μάτια"!!!


Cookies

(Cookies γιατί είναι από τα ωραιότερα μπισκοτάκια και γιατί θέλω η πρώτη μου συνταγή στο blog να είναι ένα γλυκό κέρασμα για εσάς)
Ας πούμε λίγα λόγια για την σοκολάτα.
Το πρώτο εργοστάσιο σοκολάτας σε σκόνη άνοιξε το 1765 στη Μασαχουσέτη. Το 1824 ο Ολλανδός χημικός Conrad Van Houten ανακάλυψε τον τρόπο να φτιάχνει στερεή σοκολάτα. Η ετήσια κατανάλωση σπόρων κακάο κυμαίνεται περίπου στους 600,000 τόνους και η κατά κεφαλή κατανάλωση σοκολάτας είναι ανοδική. Η βιομηχανία της σοκολάτας στις ΗΠΑ είναι βιομηχανία δισεκατομμυρίων.

Υλικά
250γρ. κουβερτούρα
2 αυγά
350γρ.αλεύρι
350γρ. ζάχαρη μαύρη(καστανή δηλαδή)
180γρ. βούτυρο
2 δόσεις βανίλια (συγνώμη που ξανά ακούσατε αυτή τη λέξη!)
200γρ. χοντροκομμένη καρυδόψιχα
200γρ. ξανθές σταφίδες(ξανθές για να νοστιμίσουν τα cookies)
1 κουτ. Σόδα
1 κουτ. Αλάτι

Εκτέλεση
Όχι όχι ακριβώς να την εκτελέσετε την συνταγούλα!! Να βάλετε όλη σας την αγάπη!! Λοιπόν ξεκινάμε.. Έχουμε βγάλει από νωρίς το βουτυράκι από το ψυγείο να μαλακώσει. Σπάμε με το χέρι μας την κουβερτούρα σε μικρά χοντροκομμένα κομμάτια. Χτυπάμε τη ζάχαρη και το βούτυρο μέχρι να ασπρίσει και να φουσκώσει (στο μιξερακι). Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά μέχρι να γίνει ομοιογενές το μείγμα. Ανακατεύουμε το αλεύρι το αλάτι και τη σόδα και τα προσθέτουμε στο μείγμα. Ρίχνουμε την κουβερτούρα, τις σταφίδες και την καρυδόψιχα και ανακατεύουμε προσεχτικά. Πλάθουμε σε μικρές ποσότητες και σε μια λαμαρίνα φούρνου στρώνουμε μια λαδόκολλα και τα βάζουμε ένα ένα αφήνοντας λίγο κενό μεταξύ τους. Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για 5λεπτά.
Καλή επιτυχία φίλοι μου!!!
Ραντεβού την επόμενη εβδομάδα με μια αλμυρή γεύση!!