meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Ο ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΣ, ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ Ο ΧΟΡΟΣ: ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ Η ΠΟΠ ΣΤΑΡ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΤΟΝΙΑ-VIDEO


Ο ακρωτηριασμός, το τραγούδι και ο χορός: Συγκλονίζει η «βιονική» ποπ σταρ από τη Λετονία (βίντεo)

Η 26χρονη τραγουδίστρια, συνθέτρια και μοντέλο από τη Λετονία, έχασε το αριστερό της πόδι, όταν ήταν 20 ετών. Πέρασε τα περισσότερα χρόνια από την ζωή της στα νοσοκομεία, οι παραλείψεις και τα λάθη των γιατρών οδήγησαν στον ακρωτηριασμό του αριστερού της άκρου. Αυτό ωστόσο δεν την εμπόδισε στο να ακολουθήσει το όνειρό της. Στη χώρα της, την αποκαλούν «βιονική» ποπ σταρ, ενώ η εμφάνιση της στον τελικό του βρετανικού talent show «X Factor» προκάλεσε αίσθηση, με το κανάλι Channel 4 να πληρώνει 200.000 λίρες για τη δημιουργία του κλιπ της «Prototype». «Μόνο μέσα από αισθήματα θαυμασμού, φιλοδοξίας, και περιέργειας μπορούμε να κινηθούμε προς τα εμπρός. Η εποχή των βαρετών ηθικών συζητήσεων γύρω από την αναπηρία έφτασε στο τέλος» δηλώνει η Viktoria Modesta της οποίας η τόλμη, το θάρρος και η δύναμη συγκλονίζουν.

Η 26χρονη τραγουδίστρια, συνθέτρια και μοντέλο από τη Λετονία, έχασε το αριστερό της πόδι, όταν ήταν 20 ετών. Πέρασε τα περισσότερα χρόνια από την ζωή της στα νοσοκομεία, οι παραλείψεις και τα λάθη των γιατρών οδήγησαν στον ακρωτηριασμό του αριστερού της άκρου.

Αυτό ωστόσο δεν την εμπόδισε στο να ακολουθήσει το όνειρό της. Στη χώρα της, την αποκαλούν «βιονική» ποπ σταρ, ενώ η εμφάνιση της στον τελικό του βρετανικού talent show «X Factor» προκάλεσε αίσθηση, με το κανάλι Channel 4 να πληρώνει 200.000 λίρες για τη δημιουργία του κλιπ της «Prototype».

«Δεν έχω σκεφτεί ποτέ το εαυτό μου ως άτομο με ειδικές ανάγκες και αυτό με βοήθησε πολύ έτσι ώστε να αντισταθώ στις προκαταλήψεις, να βρω τον δικό μου χώρο στην mainstream ποπ κουλτούρα, να δημιουργήσω και να συνυπάρξω με άλλους καλλιτέχνες».

Δείτε το σχετικό βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=jA8inmHhx8c




ΣΚΥΛΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΡΕΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ


Σκύλοι κατά του στρες στα σχολεία

Τα σκυλιά μπορούν να γίνουν οι φύλακες-άγγελοι των μαθητών, όπως δείχνει το πρωτοποριακό πρόγραμμα που εφαρμόζεται στο σχολείο Καλέ στο Ουιπάνι της Νέας Υερσέης, στις ΗΠΑ: Τα σήματα που δίνει η Κάλι είναι ανεπαίσθητα και σπάνια οι άλλοι καθηγητές ή οι μαθητές τα παίρνουν είδηση. Αλλά η Μπάτλερ προσέχει το σκυλί και αντιλαμβάνεται μόλις η Κάλι δείξει με τη μύτη της κάποιο μαθητή ή αρχίσει να τον κοιτάει επίμονα. Πολλά από τα παιδιά που φοιτούν στο Καλέ πάσχουν από νοσήματα του αυτιστικού φάσματος, κάποια έχουν διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα ή άλλες διαταραχές που μπορεί να πυροδοτήσουν κρίσεις άγχους και άλλα δύσκολα συναισθήματα.

MICHELLE C. HOLLOW / THE NEW YORK TIMES

Kάθε πρωί η Κάλι, ένα 18μηνο ροδεσιανό ρίτζμπακ, περιμένει υπομονετικά να έρθουν οι μαθητές στο σχολείο Καλέ στο Ουιπάνι της Νέας Υερσέης, στις ΗΠΑ. Καθώς οι μαθητές περνούν μπροστά της, μυρίζει τον καθένα προσεκτικά. Τα παιδιά, 85 στο σύνολό τους, χαμογελούν στο όμορφο σκυλί αλλά γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να το χαϊδέψουν ή να του διασπάσουν την προσοχή.

Η Κάλι είναι ένα σκυλί ανιχνευτής κορτιζόλης, εκπαιδευμένο να ανιχνεύει την ορμόνη του στρες που παράγουν τα επινεφρίδιά μας όταν για οποιοδήποτε λόγο νιώθουμε άγχος ή αγωνία. Οταν βρισκόμαστε σε κατάσταση εγρήγορσης, τα επίπεδα της κορτιζόλης στο αίμα αυξάνονται. Και η Κάλι πρέπει να πει στη χειρίστριά της, την Κέσεϊ Μπάτλερ, αν τα επίπεδα κάποιου μαθητή είναι υψηλά. Αν είναι, τότε ο μαθητής συζητεί με την Μπάτλερ και την Κάλι σε μια προσπάθεια να γλιτώσει, να απελευθερωθεί από το βασανιστικό στρες. «Τα
παιδιά νιώθουν ασφαλέστερα όταν η Κάλι βρίσκεται εδώ και ανοίγονται ευκολότερα», εξηγεί η κυρία Μπάτλερ.

Τα σήματα που δίνει η Κάλι είναι ανεπαίσθητα και σπάνια οι άλλοι καθηγητές ή οι μαθητές τα παίρνουν είδηση. Αλλά η Μπάτλερ προσέχει το σκυλί και αντιλαμβάνεται μόλις η Κάλι δείξει με τη μύτη της κάποιο μαθητή ή αρχίσει να τον κοιτάει επίμονα.

Πολλά από τα παιδιά που φοιτούν στο Καλέ πάσχουν από νοσήματα του αυτιστικού φάσματος, κάποια έχουν διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα ή άλλες διαταραχές που μπορεί να πυροδοτήσουν κρίσεις άγχους και άλλα δύσκολα συναισθήματα.

Όπως και τα άλλα σκυλιά που εκτελούν κάποια πολύτιμη υπηρεσία, η Κάλι είναι εξαιρετικά ήρεμη. «Στα παιδιά δεν αρέσει όταν ένας σκύλος πηδάει πάνω τους», εξηγεί η Μπάτλερ, καθηγήτρια Υγιεινής και ειδική στην εκπαίδευση και τη χρήση εκπαιδευμένων σκυλιών. Η Κάλι ήρθε στο σχολείο πριν από έναν χρόνο από τη μη κερδοσκοπική οργάνωση «Τα παιδιά του Μέρλιν» που εκπαιδεύει τέτοια σκυλιά προκειμένου να εργαστούν με παιδιά με ειδικές ανάγκες. «Κάποια σχολεία όπου φοιτούν τέτοια παιδιά δέχονται επισκέψεις από ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά, τα οποία συνοδεύουν τους μαθητές σε πολλές δραστηριότητες», λέει ο Ντέιβιντ Λέιτνερ, διευθύνων σύμβουλος της Σχολής Καλέ. «Πιστέψαμε ότι η ύπαρξη ενός τέτοιου σκύλου θα βοηθούσε τα παιδιά μας. Ηταν μια επιλογή που παρουσιάστηκε στους δασκάλους και στο προσωπικό του σχολείου και στην οποία κανείς δεν είχε αντίρρηση», καταλήγει ο Λέιτνερ. «Πολλοί από εμάς γνωρίζουν ανθρώπους με τέτοια σκυλιά και έχουμε δει πόσο ωφέλιμα μπορεί να είναι», εξηγεί η διευθύντρια του σχολείου Ντιάν Μάμο. «Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα είδαμε πόσο η Κάλι βοήθησε τα παιδιά μας».

Όταν η Κάλι εντοπίσει έναν αγχωμένο μαθητή και η Μπάτλερ τον ρωτήσει αν υποφέρει από άγχος, η πιο συνήθης απάντηση είναι «είμαι εντάξει», οπότε η Μπάτλερ απαντά: «Η Κάλι μού είπε το αντίθετο». «Την ακούν διότι δεν είναι απειλητική και τους αρέσει να είναι κοντά της», εξηγεί η Μπάτλερ, και ένα παιδί της Α΄ Λυκείου συμφωνεί. «Η Κάλι μάς βοηθάει να διαχειριζόμαστε καλύτερα τα προβλήματά μας και έτσι δεν χρειάζεται να τα ξεπεράσουμε όλα ολομόναχοι. Είναι γλυκιά, αγαπησιάρα και αστεία».

Πριν από μερικές ημέρες, η Κάλι άρχισε να πηγαινοέρχεται νευρικά μέσα στο γραφείο και να σκουντάει την Μπάτλερ. «Με ανέβασε από τις σκάλες στην αντικρινή πλευρά του κτιρίου όπου βρήκαμε ένα μικρό κορίτσι που βρισκόταν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», εξηγεί η κ. Μπάτλερ. Βλέποντας την Κάλι, η μικρή μαθήτρια ρώτησε αν θα μπορούσε να τη χαϊδέψει. «Το πρώτο που κάνω», συνεχίζει η κ. Μπάτλερ, είναι να βεβαιωθώ ότι η Κάλι είναι ασφαλής. Κοιτώντας το πανέμορφο σκυλί επί λίγα λεπτά, το κορίτσι ηρέμησε και «τότε την αντάμειψα λέγοντάς της ότι μπορεί να το χαϊδέψει, να το χτενίσει ή ακόμα και να το βγάλει βόλτα».

Η εκπληκτική τους όσφρηση χαρίζει στα σκυλιά όπως η Κάλι τη δυνατότητα να μυρίζουν τα αυξανόμενα επίπεδα κορτιζόλης στον ιδρώτα ή την αναπνοή και να εντοπίσουν έναν μαθητή που αντιμετωπίζει πρόβλημα, ακόμα και όταν αυτός βρίσκεται σε μια τάξη πολύ μακριά από εκεί όπου βρίσκεται ο σκύλος, εξηγεί ο Νίκολας Ντόντμαν, επικεφαλής της Κλινικής Συμπεριφοράς Ζώων της Κτηνιατρικής Σχολής Κάμινγκς του Πανεπιστημίου Ταφτς.

Βελτιώνουν τις δεξιότητες των παιδιών

«Οι άνθρωποι διαθέτουν δώδεκα εκατομμύρια υποδοχείς όσφρησης και οι σκύλοι τουλάχιστον 800 εκατομμύρια. Τα κυνηγετικά που κυνηγούν με την όσφρηση, όπως τα μπιγκλ και τα μπασέ, έχουν μέχρι τέσσερα δισεκατομμύρια. Η ικανότητα του σκύλου να μυρίζει ξεπερνά την ικανότητα κατανόησης που διαθέτουμε. Νιώθουμε καλά εάν περάσουμε από ένα χαμπουργκεράδικο και μυρίσουμε τα μπιφτέκια που ψήνονται. Οι σκύλοι όμως μπορούν να μυρίσουν ένα μπιφτέκι που ψήνεται στη γειτονική πόλη. Για αυτό τον λόγο χρησιμοποιούνται ως ανιχνευτές μελανώματος, διαβήτη και άλλων ασθενειών.
Όλα καταλήγουν στην απίστευτη ικανότητα όσφρησης που διαθέτουν» καταλήγει.

Η Κάλι ξέρει πότε ένας μαθητής ψεύδεται ότι πάσχει από έντονο άγχος. «Είχα μαθητές που έρχονταν στο γραφείο μου λέγοντας ότι δεν νιώθουν καλά», εξηγεί η κυρία Μπάτλερ. «Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος μαθητής θέλει να γλιτώσει από μια δύσκολη εξέταση ή το μάθημα. Αν η Κάλι δεν μου δώσει σημάδι όταν τους μυρίσει, τότε τους στέλνω κατευθείαν στην αίθουσα του μαθήματος».

Στο τέλος της σχολικής ημέρας, οι μαθητές επιβιβάζονται στα λεωφορεία και η Κάλι επιστρέφει στο σπίτι της με την κυρία Μπάτλερ. Τις επόμενες εβδομάδες θα έχει για συντροφιά και έναν δεύτερο σκύλο, ένα μπιγκλ πουακούει στο όνομα Κλειώ και που είναι σκυλί εργασιοθεραπείας και λογοθεραπείας. Οι μαθητές θα δουλέψουν με την Κλειώ προκειμένου να βελτιώσουν τις κινητικές τους δεξιότητες. Για παράδειγμα, θα εξασκηθούν στο κούμπωμα και ξεκούμπωμα κουμπιών και του βέλκρο στο «σαμαράκι» που φοράει το σκυλί, ενώ θα βελτιώσουν και τις δεξιότητες στην ανάγνωση και την ομιλία διαβάζοντάς της. Τα παιδιά ανυπομονούν να φτάσει και το καινούργιο σκυλάκι στο σχολείο τους.

Πηγή: Εφημερίδα «η Καθημερινή»


Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

ΟΙ "ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ" ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΥΦΛΩΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ



Οι «νυχτερίδες» της εθνικής τυφλών Αργεντινής

Διαβάστε την ιστορία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου τυφλών Αργεντινής, που ξεκίνησε με ελάχιστους πόρους και κατάφερε να πρωταγωνιστήσει κατακτώντας σημαντικά τρόπαια, με σύμμαχο τη θέληση, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν προσπαθήσεις σκληρά. Οι «νυχτερίδες» όπως είναι το ψευδώνυμο της εθνικής ομάδας τυφλών Αργεντινής, παραδίδουν μαθήματα ζωής με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο και με την θέλησή που έχουν, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, να κάνουν αυτό που αγαπούν.

H ομάδα έχει προπονητή τον αυστηρό, Μάρτιν Ντεμόντε, ο οποίος δεν ανέχεται την αργοπορία. Ο Ντεμόντε δεν είναι τυφλός, ενώ είναι στην τεχνική ηγεσία της ομάδας από το 2005. Τα στοιχεία που τον διακατέχουν είναι η πυγμή, η σωστή παιδαγωγική προσέγγιση, καθώς κι η υπομονή.

Όπως εκατομμύρια Αργεντινών είναι παθιασμένος με το ποδόσφαιρο και προσπαθεί διαρκώς να το εξελίξει μαζί με τους παίκτες του. Με σκληρή δουλεία έχει καταφέρει να δημιουργήσει την καλύτερη εθνική τυφλών.

«Απολαμβάνω αυτό που κάνω και είμαι τυχερός», αναφέρει ο Ντεμόντε. «Είναι προσωπική μου ευτυχία να βλέπω το ποδόσφαιρο να εξελίσσεται διαρκώς, δουλεύοντας με εξαιρετικούς ανθρώπους που δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό».

 «Οι "Murcielagos" (σ.σ Νυχτερίδες) εμπνέουν σεβασμό με τον τρόπο που αγωνίζονται. Αποδεικνύουν πως δεν υπάρχουν εμπόδια και απολαμβάνουν αυτό που κάνουν».

Η εθνική ομάδα τυφλών της Αργεντινής δημιουργήθηκε το 1991. Ξεκίνησαν με ελάχιστους οικονομικούς πόρους αλλά αυτή τη στιγμή έχουν καταφέρει να κατακτήσουν 2 Παγκόσμια Κύπελλα, ενώ έχουν «τραβήξει» μεγάλο πλήθος χορηγών που θέλουν να τους ενισχύσουν. Παράλληλα έχουν καταφέρει να κερδίσουν ένα ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας κι ένα χάλκινο στο Πεκίνο.

 «Μας λείπει το χρυσό», τονίζει ο Ντεμόντε και προσθέτει ότι,
 «Προετοιμαζόμαστε για το Ρίο το 2016 και θα δώσουμε τα πάντα για να το κατακτήσουμε».



ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ...ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ-VIDEO


Τα χρόνια στο λύκειο από μια… άλλη οπτική γωνιά (βίντεο)

Οι μαθητές του Πρότυπου Πειραματικού Γενικού Λυκείου Ηρακλείου, με τον δικό τους, ξεχωριστό τρόπο, προσπάθησαν να μεταδώσουν τη σημασία της διαφορετικότητας και τον σεβασμό στα άτομα με αναπηρία, μέσα από σχολικές και κυρίως εξωσχολικές τους δράσεις. «Πρωταγωνίστρια» μία νεαρή μαθήτρια με προβλήματα στην όραση που περιγράφει την δύσκολη καθημερινότητά της, τα εμπόδια στο εκπαιδευτικό μας σύστημα που «πάσχει» και την αξία της αλληλεγγύης που βιώνει μέσα από τους συμμαθητές της. Η συγκινητική συμμετοχή του Πρότυπου Πειραματικού Γενικού Λυκείου Ηρακλείου στις εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.

Ιδιαίτερα ευαίσθητη και βαθιά ανθρώπινη μπορεί μόνον να χαρακτηριστεί η συμμετοχή του Πρότυπου Πειραματικού Γενικού Λυκείου Ηρακλείου στις εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (στις 3 Δεκεμβρίου).

Οι μαθητές του Πειραματικού, με τον δικό τους, ξεχωριστό τρόπο, προσπάθησαν να μεταδώσουν τη σημασία της διαφορετικότητας και τον σεβασμό στα άτομα με αναπηρία, μέσα από σχολικές και κυρίως εξωσχολικές τους δράσεις.

«Πρωταγωνίστρια» μία νεαρή μαθήτρια με προβλήματα στην όραση που περιγράφει την δύσκολη καθημερινότητά της, τα εμπόδια στο εκπαιδευτικό μας σύστημα που «πάσχει» και την αξία της αλληλεγγύης που βιώνει μέσα από τους συμμαθητές της.

Σε άλλο σημείο του συγκινητικού βίντεο που επιμελήθηκαν οι μαθητές, λαμβάνουν χώρα αθλητικές εκδηλώσεις καθαρά βιωματικές και διαδραστικές όπου οι νεαροί «πρωταγωνιστές» βιώνουν πώς είναι να ζει κανείς χωρίς την όρασή του.

Ενώ σε άλλο σημείο, όλοι μαζί τραγουδούν και παίζουν μουσικά όργανα ενώ το «τρίτο» μάτι αδυνατεί να αντιληφθεί ποιος αντιμετωπίζει την αναπηρία και ποιος όχι…

Ένα βίντεο που αξίζει να δει κανείς και κυρίως αξίζει να γίνει παράδειγμα προς μίμηση στην καθημερινότητα όλων!

Στο μεταξύ, το Υπουργείο Παιδείας ακόμη παλεύει να αποφασίσει αν είναι νόμιμο τα επερχόμενα θέματα των πανελληνίων να τα αγγίξει και άλλο χέρι, εκτός από τα προβλεφθέντα του πάνσοφου νομοθέτη, ώστε να μπορέσει να τα  μεταγράψει σε Braille, για την Παρασκευή, που θέλει να μπει στο πανεπιστήμιο με την κανονική διαδικασία, και όχι ως ειδική περίπτωση με ενδοσχολικό απολυτήριο.

Δείτε το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=YFksCzZg58k



Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ!

Υπάρχουν και καλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις

Κι όμως υπάρχουν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) οι οποίες όχι μόνο δεν είναι «αμαρτωλές», αλλά προσφέρουν, μάλιστα, έργο που αναγνωρίζεται και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών και οι Μ.Κ.Ο. «Διογένης» και «Το Χαμόγελο του Παιδιού» είναι οι τρεις ελληνικές υποψηφιότητες οι οποίες επιλέχθηκαν από την Επιτροπή του Βραβείου Ευρωπαίου Πολίτη στις 19 Νοεμβρίου ανάμεσα στους 47 νικητές για το 2014.

 ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ

Κι όμως υπάρχουν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) οι οποίες όχι μόνο δεν είναι «αμαρτωλές», αλλά προσφέρουν, μάλιστα, έργο που αναγνωρίζεται και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών και οι Μ.Κ.Ο. «Διογένης» και «Το Χαμόγελο του Παιδιού» είναι οι τρεις ελληνικές υποψηφιότητες οι οποίες επιλέχθηκαν από την Επιτροπή του Βραβείου Ευρωπαίου Πολίτη στις 19 Νοεμβρίου ανάμεσα στους 47 νικητές για το 2014.

Το Βραβείο Ευρωπαίου Πολίτη αποτελεί επιβράβευση για επιτεύγματα και δραστηριότητες ή δράσεις πολιτών, ομάδων, σωματείων ή οργανώσεων που έχουν επιδείξει εξαιρετική προσήλωση στην προαγωγή μιας καλύτερης αμοιβαίας κατανόησης και στενότερης ολοκλήρωσης μεταξύ των πολιτών των κρατών-μελών.

Το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών - Παράρτημα Θεσσαλονίκης (πρώην Σχολή Τυφλών «Ο ΗΛΙΟΣ»), για το οποίο απονεμήθηκε το Βραβείο, παρέχει υπηρεσίες εκπαίδευσης, επαγγελματικής κατάρτισης, φιλοξενίας και μέριμνας σε άτομα με αναπηρία όρασης. Πρωταρχικός στόχος είναι η ένταξη του τυφλού ατόμου στην κοινωνία με την εφαρμογή ειδικών προγραμμάτων, μέσω των οποίων ολοκληρώνονται η προσωπικότητα και η κοινωνική αγωγή του και αποκτάται η πλήρης ανεξαρτησία του.

Στις εγκαταστάσεις του Κέντρου φιλοξενούνται, μεταξύ άλλων, το ειδικό νηπιαγωγείο τυφλών, το ειδικό δημοτικό σχολείο, καθώς και υπηρεσία εκμάθησης και πιστοποίησης του συστήματος γραφής κι ανάγνωσης τυφλών Braille, ενώ λειτουργεί οικοτροφείο σε εικοσιτετράωρη βάση. Ο συνολικός αριθμός των εσωτερικών οικότροφων ανέρχεται σήμερα στα 26 άτομα, ενώ οι εξωτερικοί εξυπηρετούμενοι προσεγγίζουν τους 100. Παραλλήλως, το Κέντρο υποστηρίζει αθλητικές δραστηριότητες τυφλών, ενώ διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση κοινού και φορέων σε θέματα τυφλότητας.

«Μας λείπει μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό»

Ο διοικητής του, Δημήτρης Σκιαθίτης, υπογραμμίζει στα «Επίκαιρα» ότι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Κέντρο είναι η έλλειψη μόνιμου και, κυρίως, εξειδικευμένου προσωπικού, δεδομένου ότι τα δύο τρίτα των υπαλλήλων έχουν αποχωρήσει λόγω συνταξιοδότησης, καθώς και η μη επαρκής χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών του. Ο ίδιος θεωρεί πως η ολοκλήρωση του νέου σχεδίου του οργανισμού, που βρίσκεται στην τελική φάση επεξεργασίας του, θα επιλύσει την ανάγκη στελέχωσης με το αναγκαίο προσωπικό.

«Σημαντικό πρόβλημα επίσης το οποίο σχετίζεται με την υλοποίηση προγραμμάτων κινητικότητας και προσανατολισμού, που αποτελούν βασικό τμήμα του προγράμματος σπουδών των μαθητών με προβλήματα όρασης, είναι η πιστοποίηση εκπαιδευτών κινητικότητας σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας. Επιπλέον, ζητούμε την ανάδειξη και τη θεσμοθέτηση του ΚΕΑΤ ως μοναδικού φορέα πιστοποίησης του συστήματος Braille και ως εθνικού κέντρου παραγωγής και διάθεσης σχετικών βιβλίων, καθώς και τη συνεργασία με τα δημόσια και ιδιωτικά μαιευτήρια και τη λειτουργία υπηρεσίας πρώιμης
παρέμβασης», σημειώνει ο κ. Σκιαθίτης.

 «Είμαστε μια παρέα που αγαπά αυτό που κάνει»

Η «Διογένης» συστάθηκε με σκοπό τη στήριξη των αστέγων και των κοινωνικώς αποκλεισμένων ανθρώπων προκειμένου να ενταχθούν ή να επανενταχθούν στην κοινωνία. Στις βασικές δράσεις της συμπεριλαμβάνεται το μηνιαίο περιοδικό Σχεδία, το οποίο δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου, αλλά αποκλειστικώς στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Κυκλοφορεί την τελευταία Τετάρτη κάθε μήνα στο πρότυπο του βρετανικού Big Issue, το οποίο είχε φτάσει να πουλά ακόμα και 300.000 αντίτυπα, πριν πέσει στις μέρες μας στα 140.000 αντίτυπα, με σύνθημα «Part of the solution» («Μέρος της λύσης») για την έλλειψη στέγης και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Η όλη προσπάθεια, από την οποία δέχονται βοήθεια περίπου 200 άνθρωποι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, έχει αγκαλιαστεί από τον κόσμο. Είναι ενδεικτικό ότι από τον Απρίλιο το περιοδικό πουλά 22.000 αντίτυπα, όταν οι αρχικές προσδοκίες δεν ξεπερνούσαν τον αριθμό 4.000. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι (εκτός από εκείνους που βρίσκονται στο γραφείο και οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν είναι υψηλόμισθοι) απασχολούνται εθελοντικώς.

Την ίδια ώρα, η Εθνική Ποδοσφαιρική Ομάδα Αστέγων αξιοποιεί τον «βασιλιά των σπορ» ως εργαλείο κοινωνικής επανένταξης, ενώ κάθε χρόνο συμμετέχει, μεταξύ άλλων, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων. Παραλλήλως, καθιερώνονται οι αποκαλούμενες «Αόρατες Διαδρομές». Πρόκειται για ένα πρόγραμμα περιηγήσεων στο κέντρο της Αθήνας με οδηγούς (νυν και πρώην) άστεγους συμπολίτες μας. Στο πρότυπο αντίστοιχων περιηγήσεων που διοργανώνονται σε πολλές πόλεις του εξωτερικού (Μόναχο, Αμβούργο, Βασιλεία, Λονδίνο, Βαρκελώνη, Πράγα, Ταϊπέι κ.α.), οι διαδρομές που ακολουθούν οι περιηγήσεις της Σχεδίας περιλαμβάνουν κάποιες από τις σημαντικότερες κοινωνικές δομές του κέντρου της πόλης (συσσίτια, υπνωτήρια, κέντρα απεξάρτησης, κέντρα ημέρας κ.ά.). Οδηγοί σε αυτές είναι τρεις άνθρωποι του περιοδικού.

«Προσπαθούμε μέσα από συνέργειες να επεκταθούμε και σε άλλες πόλεις μέσα στον χειμώνα. Είμαστε μια παρέα ανθρώπων που αγαπά αυτό που κάνει. Ξεκινήσαμε το 2007 με την Εθνική Αστέγων. Κάναμε πρώτα τη δράση και μετά δημιουργήσαμε το νομικό πρόσωπο για να μπορέσουμε να κυκλοφορήσουμε τη Σχεδία. Είμαστε πρωτευόντως ένα κοινωνικό πρότζεκτ και δευτερευόντως εκδοτικό. Βοηθούμε κάποιους ανθρώπους να υποστηρίξουν τον εαυτό τους», επισημαίνει στα «Επίκαιρα» ο διευθυντής σύνταξης της Σχεδίας, Χρήστος
Αλεφάντης, ο οποίος τονίζει την ανάγκη της δικτύωσης με άλλους οργανισμούς από τη στιγμή που δεν υπάρχει κρατική υποστήριξη παρά μόνο τα έσοδα από πωλήσεις, διαφημίσεις και εκδηλώσεις.

«Θέλουμε να δίνουμε στους άστεγους πρόσβαση και σε δραστηριότητες όπως ο χορός, που για πολλούς είναι αυτονόητες, καθώς και να τους προσφέρουμε τη δυνατότητα να καλύπτουν τις ανάγκες τους με αξιοπρέπεια. Να αγοράζουν, για παράδειγμα, το φαγητό ή τα τσιγάρα τους μόνοι τους. Μας είχαν κατηγορήσει για την ποδοσφαιρική ομάδα. Και το ποδόσφαιρο όμως είναι κοινωνική διαδικασία. Τι θα έκαναν, άλλωστε, αυτοί οι άνθρωποι τις Κυριακές, αν δεν συγκεντρώνονταν να παίξουν μπάλα,-» διερωτάται με νόημα ο κ. Αλεφάντης.
Πηγή: «Επίκαιρα»


ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ ΑΤΟΜΩΝ


Τρισδιάστατοι χάρτες «που μιλάνε» βοηθούν την περιήγηση των τυφλών ατόμων

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Buffalo στις ΗΠΑ, σε συνεργασία με την εταιρεία Touch Graphics, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πρωτοποριακού τύπου διαδραστικό χάρτη που σκοπό έχει να βοηθήσει όσο είναι δυνατόν περισσότερο στην περιήγηση των τυφλών ανθρώπων (και όχι μόνο) στην πόλη. Ο χάρτης αποτελείται από τρισδιάστατα εκτυπωμένα στοιχεία του περιβάλλοντος μιας περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των δρόμων, των κτιρίων, καθώς και άλλων σημείων αναφοράς.

Ο χάρτης και τα αντικείμενα φωτίζονται από κάτω για να βοηθήσουν τα άτομα  που μπορεί να μην είναι τυφλά, αλλά έχουν πολύ περιορισμένη όραση να μπορούν να βρουν καλύτερα αυτό που ψάχνουν.

Όταν ο χρήστης αγγίζει κάτι στο χάρτη, το αντικείμενο φωτίζεται από πάνω και μια ψηφιοποιημένη φωνή περιγράφει τι είναι το αντικείμενο και μπορεί να παρέχει οδηγίες για το σημείο, αν χρειαστεί.

 Ένα μενού που ελέγχεται από μόλις τρία κουμπιά επιτρέπει στους χρήστες να επιλέξουν τη φωνητική περιήγηση σε όλα τα σημεία ενδιαφέροντος του χάρτη.

Ηχητικά εφέ που ενσωματώνονται στο τοπίο χρησιμεύουν ως ακουστικά σημάδια για τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα όρασης. Για παράδειγμα ακούγεται ο ήχος του νερού σε ένα συντριβάνι, όταν ο χρήστης περνάει το χέρι του από το σημείο εκείνο του χάρτη, όπου υπάρχει ένα συντριβάνι.

Έτσι, όταν επιλέξει να βγει στον πραγματικό κόσμο και να περιηγηθεί στο σημείο, θα αναγνωρίσει κάθε ακουστικό σημάδι που έχει απομνημονεύσει από τον 3D διαδραστικό χάρτη και θα ξέρει άμεσα σε ποιο σημείο της πόλης/περιοχής βρίσκεται.



Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Χειρότερη απ όλες είναι η κοινωνική αναπηρία

Μετά το ατύχημα κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να εξασκήσει το επάγγελμα του μάγειρα όπως και πριν. Έπρεπε να προσαρμοστεί η κουζίνα στα μέτρα του. Πήρε την απόφαση να σπουδάσει. Μπήκε στο πανεπιστήμιο και τελείωσε το τμήμα Ψυχολογίας. Ένας από τους βασικούς λόγους να φτάσει μέχρι το πτυχίο, ήταν να βοηθήσει και τον εαυτό του, να μάθει πράγματα γύρω από την ύπαρξή του. Στο απόγειο των ονείρων του, έζησε δύσκολα και χωρίς ψυχολογική υποστήριξη. Εκείνο που αντιμετωπίζει τώρα πια, είναι ότι δεν τον σέβονται, κλείνουν την πρόσβασή του με το αμαξίδιο σε πεζοδρόμια και ράμπες. Υπάρχει ατιμωρησία από την ίδια την Πολιτεία. Δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. Η ζωή από την αρχή είναι ίδια, ή την παλεύεις και μάχεσαι, ή δεν το κάνεις.

Αυτή ήταν η φιλοσοφία ζωής που είχε πάντα ο Αριστομένης Νικολόπουλος, μέχρι που στις 2 Οκτωβρίου του 2005, στα 24 του, είχε ένα τροχαίο ατύχημα στην πόλη καταγωγής του, τη Ζαχάρω Ηλείας. Οδηγούσε ο ίδιος. Έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα στην εντατική συνήλθε και ζητούσε απεγνωσμένα να σηκωθεί και μάλιστα να ανέβει στο μηχανάκι. Τότε πήρε την απάντηση «ξέχασέ το, δεν θα οδηγήσεις ξανά μηχανάκι, ίσως αυτοκίνητο και αυτό έπειτα από καιρό. «Δεν ένιωθα τα πόδια μου, και συνειδητοποίησα την κατάσταση» θα πει ο ίδιος. Είχε μείνει παραπληγικός. Έμαθε ότι θα κινείται σε αμαξίδιο. Του πήρε σχεδόν ένα χρόνο η νοσηλεία και η αποκατάστασή του σε ειδικό κέντρο. Οργανικά ήταν υγιής. Το θέμα ήταν πόση διάθεση είχε για να ζήσει.

«Ακόμα και 9 χρόνια μετά, το πρόβλημα παραμένει οργανικό. Δεν ξέρω αν ο οργανισμός δώσει κάποτε την εντολή να κινήσω τα πόδια μου».

Τώρα, ο Άρης, όπως τον αποκαλούν όλοι, γυρίζει σελίδα, «ό,τι έγινε, έγινε» λέει, ξέρει τις δυσκολίες του και τις παλεύει, όπως όλες στη ζωή του. Δεν παραιτήθηκε, πάλεψε και τα κατάφερε.

Όπως λέει, «ακόμα και να του αποκλείσουν ότι θα ξαναπερπατήσει, εκείνος θα ελπίζει». Δεν ζει όμως για αυτό. Η ζωή συνεχίζεται.

Μετά το ατύχημα κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να εξασκήσει το επάγγελμα του μάγειρα όπως και πριν. Έπρεπε να προσαρμοστεί η κουζίνα στα μέτρα του. Πήρε την απόφαση να σπουδάσει. Μπήκε στο πανεπιστήμιο και τελείωσε τo τμήμα Ψυχολογίας. Ένας από τους βασικούς λόγους να φτάσει μέχρι το πτυχίο, ήταν να βοηθήσει και τον εαυτό του, να μάθει πράγματα γύρω από την ύπαρξή του. Στο απόγειο των ονείρων του, έζησε δύσκολα και χωρίς ψυχολογική υποστήριξη.

Εκείνο που αντιμετωπίζει τώρα πια, είναι ότι δεν τον σέβονται, κλείνουν την πρόσβασή του με το αμαξίδιο σε πεζοδρόμια και ράμπες. Υπάρχει ατιμωρησία από την ίδια την Πολιτεία. Δεν εφαρμόζονται οι νόμοι.

Ο Άρης βρήκε διέξοδο στον αθλητισμό. Μπάσκετ δεν υπήρχε οργανωμένο στην Ηλεία. Ο προπονητής του τον ώθησε στο τένις, γιατί ήξερε και έναν άλλο αθλητή από την Καλαμάτα, τον Γιώργο Λαζαρίδη, ο οποίος επίσης κινούνταν με αμαξίδιο.

«Το τένις είναι όμορφο άθλημα, με κράτησε σε καλή φυσική κατάσταση. Δεν  πήγαινα για πρωταθλητισμό».

Τώρα αθλείται τρεις φορές την εβδομάδα, τέλειωσε τη σχολή του τον Ιούλιο και σταδιοδρομεί ως ψυχολόγος.

Η προσωπική του ζωή εξελίχθηκε με τους καλύτερους οιωνούς. Πριν από ένα χρόνο παντρεύτηκε. Εκείνη είναι φυσικοθεραπεύτρια. Πηγαίνουν μαζί παντού. Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή πρόσβαση στους χώρους και ράμπες για να περάσει.

«Η αναπηρία είναι περισσότερο κοινωνική παρά σωματική» τονίζει.

Τώρα περιμένει να μεγαλώσει την οικογένειά του, θέλει παιδιά και να σταθεί καλά επαγγελματικά στα πόδια του. Θα ασχοληθεί με το ψυχολογικό κομμάτι αποκατάστασης της αναπηρίας. Να ενημερωθούν σωστά η οικογένεια και οι φίλοι του πάσχοντος. «Αναπηρία δεν σημαίνει αχρηστία ή ασθένεια. Δεν εξαφανίζεσαι από τον χάρτη». Σαν τον Αριστομένη υπάρχουν πολλοί που συνεχίζουν τη ζωή τους, τόσο στις διαπροσωπικές τους σχέσεις όσο και επαγγελματικά.

Η κρίση τον φοβίζει όσο όλους μας: «Τα δεδομένα δεν μπορούμε να τα επηρεάσουμε εμείς. Θα παλέψουμε και θα τα καταφέρουμε. Η ζωή είναι περίπλοκη, γι΄ αυτό και όμορφη».

Στις δύσκολες στιγμές που πέρασε ο Αριστομένης δεν σκέφτηκε ποτέ να αυτοκτονήσει. «Δεν υπήρχε λόγος», λέει. Η ζωή είναι μικρή μπροστά στην αιωνιότητα. Τα μόνα δεδομένα στη ζωή είναι η αρχή και το τέλος μας.

«Θα προσπαθήσω να τη διαβώ καλά». Τονίζει, όμως, πως όλες οι αναπηρίες δεν είναι ίδιες.

 Πηγή: «Symbol Next Generation»


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ ΥΠ.ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α' ΑΘΗΝΩΝ Ν.Δ.: "ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΑ"

Συνέντευξη του δημοσιογράφου, συγγραφέα, Δημοτικού Συμβούλου Δήμου Αθηναίων και υποψηφίου βουλευτή [Α' Αθηνών Ν.Δ.] κ. Δημήτρη Κωνσταντάρα στο

Ειρήνη Νικολοπούλου: Tι σε έφερε ξανά στη Νέα Δημοκρατία;

Δημήτρης Κωνσταντάρας :O ειλικρινής τρόπος προσέγγισης, η τραγική θέση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα , η επαπειλούμενη δραματική επιδείνωση που καιροφυλακτεί υπό . «άλλες» συνθήκες και η δυνατότητα που θα μου δοθεί να ΚΑΝΩ κάτι  στους τομείς που -με τις μικρές μου δυνάμεις- μπορώ να ελέγξω. Θαύματα όχι. Έντιμη προσπάθεια όμως;

Ε.Ν: Γιατί ο πολίτης της Α' Αθήνας να επιλέξει το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και όχι του Σύριζα και μάλιστα γιατί ειδικότερα τον Δημήτρη Κωνσταντάρα, δημοσιογράφο, συγγραφέα, έμπειρο και στη πολιτική. Τι μπορείς να δώσεις Δημήτρη στη καθημαγμένη  πρωτεύουσα;

Δ.Κ: Μπορώ να δώσω την εμπειρία και τη γνώση που απέκτησα με την ανεξαρτησία που κέρδισα, το ήθος που απέδειξα ότι έχω και την αποδεδειγμένη αποφασιστικότητά μου να συγκρουστώ όποτε χρειαστεί. Ο πολίτης της Α΄ Αθήνας έχει χάσει τη ζωή, την ομορφιά, την παράδοση, τις κληρονομιές, τα χρώματα, τις μυρωδιές και τον έλεγχο της γειτονιάς και της   πόλης  του ( από τις ωραιότερες πόλεις του κόσμου). Δεν πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κακές προθέσεις για την Αθήνα. Γνώση δεν έχει, τα χρώματα, την όψη,  τις μυρωδιές και τη γειτονιά έχει ξεχάσει ή δεν έχει γνωρίσει ποτέ, τον παραδοσιακό Αθηναίο νοικοκύρη δεν γνωρίζει.  

Όσο για μένα, γεννημένο στην Αθήνα από πατέρα γεννημένο στην Αθήνα, με γυναίκα  και παιδιά γεννημένους  στην Αθήνα , έχοντας ζήσει όλη τη ζωή του στην Αθήνα και μάλιστα στο Κέντρο, προσπαθώντας να επιβιώσει ΑΚΟΜΑ στο Κέντρο ,που ψάχνει τις γειτονιές και το χαρακτήρα τους και δεν τις  βρίσκει τις ώρες που δεν φοβάται να  βγει απ΄ το σπίτι, ε. αν ένας τέτοιος άνθρωπος που έχει ζήσει τόσα πολλά και σημαντικά σ αυτούς τους δρόμους και τις πλατείες δεν ξέρει, ούτε μπορεί τι πρέπει να κάνει, τότε ποιος μπορεί;

Ε.Ν: Ακόμη πιο έμπειρος, ακόμη πιο αποφασισμένος, ποια είναι τα 5 θέματα που θα βάλεις στόχο σου να προωθήσεις για να ανταποκριθείς στα αιτήματα και τα προβλήματα των πολιτών της Α' Αθήνας;

Δ.Κ: Τα 5-6 ΠΡΩΤΑ θέματα (απ΄ τις εκατοντάδες που υπάρχουν ΕΚΤΟΣ των γνωστών προβλημάτων που αφορούν την άθλια οικονομική μας κατάσταση) που μου έρχονται στο μυαλό και με τα οποία καταπιάστηκα τα τριάμιση χρόνια που ήμουν απ΄ το 2004  στη Βουλή και τσακώθηκα και έγινα αντιπαθής και κακός με τους αναποφάσιστους είναι : 

Α. Η ασφάλεια του πολίτη στις επικίνδυνες γειτονιές , μαζί με το αυτονόητο  δικαίωμά του να κυκλοφορεί στους δρόμους χωρίς να φοβάται και να εμποδίζεται (και σ αυτό συμπεριλαμβάνω την καθαριότητα και την τραγική κατάσταση των πεζοδρομίων που οδηγεί ηλικιωμένους και ανάπηρους σε Ιδρυματοποίηση και εγκλεισμό )

Β. Οι  καθαροί , σύγχρονοι, εξοπλισμένοι και προστατευμένοι  Ελεύθεροι Χώροι  παιχνιδιού και αθλητισμού για τα παιδιά μας

Γ.  Το ξαναζωντάνεμα της γειτονιάς με τα μαγαζιά τους ανοιχτά, κόντρα στα κατεβασμένα ρολά, μέσα από ειδικά κίνητρα και ουσιαστική βοήθεια στον μικρό καταστηματάρχη που αναγκάστηκε να «κλείσει»

Δ. ο έλεγχος και η εφαρμογή των υφιστάμενων νόμων και  διατάξεων για την οδήγηση αυτοκινήτων και δικύκλων, το παρκάρισμα, το παράνομο εμπόριο, τα ναρκωτικά και την πορνεία του δρόμου

Ε. το ξεκαθάρισμα - ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ-  της ιδιοκτησίας των χιλιάδων παλαιών, εγκαταλελειμμένων, παραμελημένων, κλειστών, έρημων, ανεκμετάλλευτων κτιρίων, η αναπαλαίωσή τους και η παράδοσή τους προς  χρήση

ΣΤ. ο εκσυγχρονισμός των υποδομών της πρωτεύουσας που θα οδηγήσει σε ανάπτυξη και προκοπή. 
Υπάρχουν άλλα τόσα. Κι άλλα τόσα. Αλλά ας αρχίσουμε κάποτε από κάπου.


Ε.Ν: Ποιο είναι το προσωπικό σου σύνθημα σε αυτές τις εκλογές; Είσαι από εκείνους που όχι μόνο δεν εγκατέλειψαν το κέντρο της Αθήνας αλλά παραμένεις η καθημερινή γνώριμη φιγούρα στη Φωκίωνος Νέγρη στη Κυψέλη. Σε μια Κυψέλη που ούτε εσύ δεν αναγνωρίζεις φαντάζομαι... Πώς θα παλέψεις για προβλήματα όπως το μεταναστευτικό, ασφάλεια των πολιτών;

Δ.Κ: Σύνθημά μου: Για την Ελλάδα του Αύριο. Για την Αθήνα του Πάντα. Είμαι Αθηναίος και Κυψελιώτης και γι αυτά παλεύω αλλά το ίδιο με ενδιαφέρουν  π.χ.  τα πανέμορφα χωριά του Πηλίου και της Κορινθιακής ακτογραμμής, οι ονειρικές μας  Κυκλάδες  και ο υπέροχος Ελληνικότατος  Έβρος. Όλα για την Ελλάδα και τον Έλληνα. Και χωρίς οξύτητες, ακρότητες και εξτρεμισμούς, μπορούμε να εφαρμόσουμε τα καλύτερα μέτρα για το μεταναστευτικό. Μέτρα που τα ξέρουμε αλλά τρέμουμε να τα κοιτάξουμε κατάματα και να παραδεχτούμε ότι άλλο ο ξένος πρόσφυγας, άλλο ο μετανάστης, άλλο ο λαθρομετανάστης.

Και φυσικά χρειάζεται ο μουσουλμάνος χώρους λατρείας που ΔΕΝ έχει αλλά όχι γιγαντιαία τερατουργήματα στην καρδιά της Αθήνας. Και φυσικά υπάρχει -χρόνιο μάλιστα- πρόβλημα με τους Ρομά. Αλλά γιατί δεν καθόμαστε κάτω, να παραδεχτούμε τι υπάρχει και ποιος το δημιούργησε και να εξηγήσουμε στα παιδιά μας τι σημαίνει Ρομά, τι σημαίνει γύφτος, τι σημαίνει τσιγγάνος. Για την Ασφάλεια τα είπα πιο πάνω.

Ε.Ν: Έχεις 2 παιδιά που παλεύουν ο καθένας στο δικό του τομέα όπως και πολλών άλλων Ελλήνων πολιτών με τα γνωστά πλέον δεδομένα. Πολύ χαμηλούς μισθούς, πολύ λίγες ευκαιρίες ή και καθόλου ευκαιρίες, τι θα κάνεις για αυτό; 

Δ.Κ: Προσέξτε: Χώρα χωρίς παιδιά, χωρίς νεολαία, χωρίς σχολειά, χωρίς Παιδικές Χαρές, χωρίς γυμναστήρια, χωρίς δασκάλους και καθηγητές  , χωρίς επαγγελματικό προσανατολισμό, με κλειστά Πανεπιστήμια, είναι χώρα χωρίς αύριο. Κι ούτε καν αυτό. Χωρίς σήμερα. Η Εθνική μας Οικονομία μέσω της Ανάπτυξης, η Εθνική μας Ταυτότητα με τη Γλώσσα και την Ιστορία μας , η Αγροτιά μας, η Ασφάλεια, η Υγεία και η Παιδεία αποτελούν τα κορυφαία, κυρίαρχα, ουσιαστικά σημεία αναφοράς και ευθύνης  κάθε ηγεσίας, κάθε κυβέρνησης, κάθε  χώρας που φιλοδοξεί να αποκαλείται και «Έθνος».

Ε.Ν: Ο κόσμος περιμένει λιγότερο ΕΝΦΙΑ, μια μικρή ανάσα με τις συντάξεις και τους μισθούς, ένα χαμόγελο, μια δικαιότερη αντιμετώπιση. Πιστεύεις ότι υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά; 

Δ.Κ: Ο κόσμος τα περιμένει και δικαίως όλα αυτά αλλά κυρίως περιμένει περισσότερη αλήθεια και ειλικρίνεια, περιμένει  την τιμωρία των αποδειγμένα ενόχων- υπεύθυνων  για τα χάλια μας, περιμένει Καθαρές Κουβέντες και Καθαρά Χέρια.  Όταν - αν γίνουμε κυβέρνηση  αλλά δεν αποδείξουμε την ειλικρίνειά μας, την αλήθεια του λόγου και των προθέσεών μας και την Εθνική μας αποφασιστικότητα, θα μας. «πάρει το κύμα».  

Who is Who

Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας  , υποψήφιος δουλευτής της Α΄. Περιφέρειας Αθηνών ,  ανταποκρίθηκε  θετικά στο  κάλεσμα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για συστράτευση όλων των δυνάμεων της παράταξης. Γεννήθηκε  και ζει στην Αθήνα.

Με ρίζες απ΄ τη Σινώπη του Πόντου και καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, γιός του αγαπημένου ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα, τελείωσε το Λύκειο στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι πτυχιούχος Ελληνικής και Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας και εργάζεται από 19 ετών.

Παντρεύτηκε τη Βίκυ Βουρλάκη (με καταγωγή από το Ρέθυμνο) και έχουν δυο παιδιά, την Παυλίνα και το Λάμπρο που σπούδασαν στην Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες και εργάζονται στο χώρο των Media.

Εργάστηκε 36 χρόνια ως δημοσιογράφος/παρουσιαστής Ειδήσεων και εκπομπών/ ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός, περιέγραψε τηλεοπτικά για την ΕΡΤ 1 δυο Ολυμπιάδες (1980 - 1984) και κατέλαβε διευθυντικά πόστα σε όλα τα είδη των Μ.Μ.Ε. ως και το 2004 που εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία και συνταξιοδοτήθηκε υποχρεωτικά λόγω ασυμβίβαστου.

Δίδαξε και διδάσκει Δημοσιογραφία και έχει γράψει 13 βιβλία αλλά και κινηματογραφικά - τηλεοπτικά σενάρια, μουσική, στίχους και θεατρικά έργα.

Εκτός από το Κοινοβούλιο το 2004, εξελέγη Νομαρχιακός Σύμβουλος Αθηνών το 2002, και Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων το 2010 με την παράταξη του Νικήτα Κακλαμάνη ( όταν και εξελέγη Γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου)και το 2014 με την παράταξη του Άρη Σπηλιωτόπουλου όπου σήμερα είναι Γραμματέας του Δ.Σ. του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας - ΟΠΑΝΔΑ και μέλος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής.

Από το 2012, επέστρεψε και στην τηλεόραση παρουσιάζοντας καθημερινές και εβδομαδιαίες  εκπομπές ενώ εργάστηκε ως αρθρογράφος και Σύμβουλος Έκδοσης του περιοδικού CRASH  και συγγραφέας Ειδικών Εκδόσεων και Ιστορικών Καταγραφών όπως  οι  "Πολεμικές Αποζημιώσεις και Κατοχικό Δάνειο - Πόσα μάς χρωστάει η Γερμανία και γιατί πρέπει να πληρώσει». 

Το τελευταίο του μυθιστόρημα ''Η Αφρoδίτη της Ανάφης'' κυκλοφόρησε το 2013 από την «Εμπειρία Εκδοτική».

*Το eirinika θα φιλοξενήσει μια σειρά συνεντεύξεων με υποψηφίους από όλα τα κόμματα για την καλύτερη κατανόηση του σκέπτεσθαι αλλά και των προσωπικών στόχων που θέτει ο καθένας. Ελπίζω αυτή η παρουσίαση να σας βοηθήσει στην επιλογή ανθρώπων που αξίζουν να πάνε στην Βουλή από οποιοδήποτε κόμμα κι αν προέρχονται. Σε σας η επιλογή αλλά και ο λόγος στις 25/1.

Επιμέλεια: Ειρήνη Νικολοπούλου




Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΩΗ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ!

Καινούρια ζωή, μέσα από τον αθλητισμό

Ο Γιώργος Λαζαρίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Από μικρός ήταν πάντα πολύ δραστήριος. Ένα παιδί μέσα σε όλα. Στις παρέες, στον αθλητισμό, γεμάτο ενέργεια και αισιοδοξία. Τον Ιανουάριο του 1993 και ενώ βρισκόταν σε άδεια από τη σχολή του λόγω Χριστουγέννων (σπούδαζε στη Σχολή Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας στην Αθήνα) ένα τροχαίο ατύχημα ήρθε να του αλλάξει για πάντα τη ζωή. Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας φίλος του και στο οποίο ο Γιώργος ήταν συνοδηγός, βγήκε από τον δρόμο σε μια στροφή. Οι άλλοι τρεις που επέβαιναν σε αυτό τη γλίτωσαν με μερικές αμυχές. O Γιώργος, όμως, ήταν αυτός που έπαθε τη μεγαλύτερη ζημιά. Εκείνο το ατύχημα τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσει όλα όσα είχαν συμβεί. Περίπου πέντε χρόνια. Η ζωή του είχε αλλάξει και το ήξερε. Όμως, την ελπίδα του δεν την έχασε ποτέ και δεν το έβαλε κάτω. «Το αντιμετώπισα με ψυχραιμία, όσο γινόταν δεδομένων των συνθηκών.

Οι φίλοι και η οικογένειά μου με βοήθησαν πολύ», επισημαίνει ο ίδιος.

Επιστρέφοντας στην Καλαμάτα, ξεκίνησε την αναζήτηση μιας καινούριας ζωής. Η καθημερινότητά του στις αρχές περιελάμβανε γυμναστική, φυσικοθεραπείες και βόλτες με φίλους. Τον Μάρτιο του 2004 ο Δήμος Καλαμάτας τον επέλεξε να μεταφέρει την ολυμπιακή φλόγα. «Η λάμψη της με έκανε να σκεφτώ ότι έχει έρθει η ώρα να κάνω κάτι περισσότερό και πιο ουσιαστικό στη ζωή μου από το να κάνω βόλτες», εξομολογείται ο Γιώργος. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, η Παραολυμπιάδα, αλλά και η γνωριμία του με τον προπονητή της εθνικής ομάδας τένις με αμαξίδιο, ήταν το κλικ που ο ίδιος χρειαζόταν για να αποφασίσει  ότι θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με το συγκεκριμένο άθλημα.

«Στόχος δύσκολος, αλλά όχι ακατόρθωτος. Εξάλλου οι εύκολοι στόχοι είναι η  καθημερινότητά μας, οι δύσκολοι είναι η ζωή μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση, όταν η πορεία σε έναν δύσκολο δρόμο καταλήγει στον επιθυμητό στόχο. Έτσι λοιπόν άρχισε το ταξίδι, που περιελάμβανε προπόνηση, γήπεδο, τουρνουά, ρακέτες, αγωνιστικό καρότσι, μπαλάκια, ταξίδια, φιλίες, αγώνες, ήττες, νίκες. Μια καινούρια ζωή...», λέει χαρακτηριστικά ο Γιώργος. Σε αυτά τα δέκα χρόνια, έχει συμμετάσχει σε επτά Παγκόσμια Πρωταθλήματα, έχει αγωνιστεί σε δεκάδες διεθνή τουρνουά ανά τον κόσμο και έχει αποσπάσει πολλές και σημαντικές διακρίσεις, με σημαντικότερες τη συμμετοχή της εθνικής ομάδας στην Παραολυμπιάδα του Πεκίνου το 2008, αλλά και την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2013 στην Αττάλεια της Τουρκίας. Σε ατομικό επίπεδο, ο Γιώργος κατέκτησε την πρώτη θέση στο τουρνουά του Μπρνο της Τσεχίας το 2011 και στη Σμύρνη της Τουρκίας το 2012.

«Μέσα από τον αθλητισμό, στόχος μου είναι να μπορέσω να βοηθήσω ανθρώπους που είναι στην ίδια κατάσταση με μένα και να τους δώσω κίνητρο να βγουν από το σπίτι. Αυτό που θέλω να τους πω, είναι ότι ο αθλητισμός μόνο καλό μπορεί να τους κάνει. Σε γεμίζει εμπειρίες, σε κάνει να περνάς καλά. Και σε διδάσκει να μην εγκαταλείπεις και να είσαι ανεξάρτητος. Εμένα μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και την άρπαξα. Έμαθα να μην εξαρτώμαι από τους άλλους και να είμαι αυτόνομος. Το 2007 προσάρμοσα το σπίτι μου στα δεδομένα μου, ώστε να μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι και να κάνω εύκολη τη ζωή μου. Οδηγώ μόνος μου, ταξιδεύω μόνος μου. Όλα μπορείς να τα κάνεις, είναι θέμα μυαλού. Αρκεί να πιστεύεις στις δυνάμεις σου», τονίζει.

Στον χρόνο που του απομένει όταν δεν προπονείται, επισκέπτεται μαθητές της Μεσσηνίας, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αγωγής σε θέματα ατόμων με αναπηρία που εφαρμόζεται από πολλά σχολεία. «Με ενδιαφέρει να συζητώ με τα παιδιά σχετικά με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα για το τένις με αμαξίδιο. Θέλω τα ΑμεΑ να έρθουν κοντά στα παιδιά και τα παιδιά κοντά στα ΑμεΑ. Θέλω να ξέρουν ότι όπως μπορούν να παίξουν μαζί μου, μπορούν να παίξουν και με ένα συμμαθητή τους που βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι. Πιστεύω πως όλα ξεκινούν από την εκπαίδευση».

Επόμενος στόχος του Γιώργου, η πρόκριση στους Παραολυμπιακούς του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.

Πηγή: «Symbol»


ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ: "ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ" ΝΑ ΣΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΑΞΙΕΣ!



Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται με αφορμή την εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Ίλιον στις 7/12/2014 για τη συμπλήρωση 45 χρόνων ίδρυσης και λειτουργίας της Εφορίας Δυτικής Αττικής (Περιφερειακή Διεύθυνση) Σώματος Ελλήνων Προσκόπων.

Μεταξύ άλλων στη σχετική εκδήλωση, γεμάτη από περηφάνια και συγκίνηση για τα πεπραγμένα, ο κ. Βαγγέλης Αυγουλάς δέχθηκε τιμητική αναμνηστική πλακέτα από τον Έφορο κ. Κωνσταντίνο Θεολόγη για την κοινωνική του δραστηριότητα όλα αυτά τα χρόνια μέσω του Αναπηρικού Κινήματος και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης!

Το «Με Άλλα Μάτια» συνάντησε τον κ. Θεολόγη και τα μέλη της Επιτροπής Κοινωνικής Αλληλεγγύης του ΣΕΠ για τη Δυτική Αττική κυρίες Χρυσούλα Γρηγοράτου και Κυριακή Οικονομίδου και μέσα από μια αποκλειστική συνέντευξη σας ξεναγεί στον όμορφο κόσμο του προσκοπισμού!

Ο προσκοπισμός είναι μια εθελοντική, μη πολιτική παιδαγωγική κίνηση, για νέους ανθρώπους, ανοικτή σε όλους, χωρίς διάκριση καταγωγής, φυλής ή πίστης, με σκοπό να συμβάλλει στην ανάπτυξη των νέων σωματικά, διανοητικά, κοινωνικά και πνευματικά μέσω της αλληλεκπαίδευσης με έμφαση στην υπαίθρια ζωή. Η κίνηση δημιουργήθηκε το 1907 από τον Λόρδο Μπέηντεν Πάουελ και αυτή την στιγμή περιλαμβάνει 30 εκατομμύρια μέλη σε 217 χώρες και περιοχές.

 «Οι συμμετέχοντες στον Προσκοπισμό προσέρχονται εθελοντικά τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες, αποδεχόμενοι τις αρχές του Προσκοπισμού. Οι ενήλικες είναι συνήθως παλιοί Πρόσκοποι και δεν αμείβονται. Στις Προσκοπικές οργανώσεις γίνονται δεκτά αγόρια και κορίτσια, εκτός από ορισμένες εθνικές οργανώσεις (κυρίως σε μουσουλμανικές χώρες) όπου γίνονται δεκτά μόνο αγόρια. Οι οργανώσεις Οδηγών που υπάρχουν σε πολλές χώρες είναι οι αντίστοιχες Προσκοπικές που παλαιότερα δέχονταν μόνο κορίτσια, αλλά πλέον και αυτές γίνονται μικτές και τείνουν να καταργηθούν», μας εξηγεί ο Περιφερειακός Έφορος Δυτικής Αττικής του ΣΕΠ κ. Κωνσταντίνος Θεολόγης.

Αποστολή του Προσκοπισμού είναι να συνεισφέρει στην εκπαίδευση των νέων, μέσω ενός συστήματος αξιών βασισμένου στην Προσκοπική Υπόσχεση και Νόμο, να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου, όπου οι άνθρωποι ολοκληρώνονται σαν άτομα και διαδραματίζουν έναν εποικοδομητικό ρόλο στην κοινωνία.



Ο Προσκοπισμός βασίζεται σε τρεις γενικές Αρχές, που αντιπροσωπεύουν τους θεμελιώδεις νόμους και το πιστεύω του. Αυτά αναφέρονται ως "Καθήκον προς τον Θεό", "Καθήκον προς τους άλλους" και "Καθήκον προς τον εαυτό μας.".

Τις αρχές μας εξηγούν οι κυρίες της παρέας: Καθήκον προς τον Θεό: "εμμονή στις πνευματικές αξίες, πίστη στη θρησκεία, που τις εκφράζει και αποδοχή των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτή." Σε αντίθεση με τον τίτλο, στο κείμενο δε χρησιμοποιείται η λέξη "Θεός", για να διευκρινιστεί ότι η πρόταση καλύπτει επίσης και Θρησκείες οι οποίες δεν είναι μονοθεϊστικές, όπως ο Ινδουισμός ή εκείνες οι οποίες δεν αναγνωρίζουν ένα προσωπικό Θεό, όπως ο Βουδισμός.

Καθήκον προς τους άλλους: "αφοσίωση στη χώρα σου σε αρμονία με την προώθηση της τοπικής, εθνικής και διεθνούς ειρήνης, κατανόησης και συνεργασίας" και "συμμετοχή στην ανάπτυξη της κοινωνίας, με αναγνώριση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ανάπτυξης του φυσικού κόσμου."
Καθήκον προς τον εαυτό μας: "υπευθυνότητα για την ανάπτυξη του εαυτού", δηλαδή ότι ο άνθρωπος πρέπει να αναλαμβάνει υπευθυνότητα για την ανάπτυξη των δικών του δυνατοτήτων.

Η Προσκοπική Μέθοδος Διαπαιδαγώγησης είναι ο τρόπος τον οποίο χρησιμοποιεί ο Προσκοπισμός για να επιτύχει τους εκπαιδευτικούς του σκοπούς. Η Μέθοδος αυτή είναι ενιαία για όλους τους κλάδους., βασίζεται στην αυτοεκπαίδευση, την προοδευτικότητα, την αυτενέργεια.




Τα βασικά συστατικά της είναι εφτά αλληλένδετα στοιχεία τα οποία συνθέτουν την Προσκοπική Μέθοδο Διαπαιδαγώγησης:

1.Ο Νόμος και η Υπόσχεση, που εισάγουν ένα πλαίσιο ηθικών αρχών.
2.Η μάθηση μέσα από την πράξη
3.Η δράση σε μικρές ομάδες
4.Το συμβολικό πλαίσιο, που δημιουργεί το ιδιότυπο Προσκοπικό περιβάλλον και αναπτύσσει το Προσκοπικό πνεύμα
5.Το προοδευτικό σύστημα ατομικής προόδου
6.Η φύση και η ζωή στη φύση
7.Η υποστήριξη των ενηλίκων και το προσωπικό παράδειγμα.

Έμβλημα του προσκοπισμού είναι ένα fleur-de-lis (δηλαδή άνθος κρίνου) ή τριφύλλι σε μοβ φόντο, κυκλωμένο από ένα σχοινί το οποίο συμβολίζει την παγκοσμιότητα της Προσκοπικής κίνησης ενώ στο κάτω μέρος είναι δεμένο με τον κόμπο του Ηρακλή (σταυρόκομπο), σύμβολο παγκόσμιας προσκοπικής αδελφοσύνης και ενότητας. Το κρίνο είναι σχεδιασμένο με τον τρόπο που χρησιμοποιούνταν στις παλιές πυξίδες για να δείχνει τον Βορρά. Τα τρία σκέλη αντιπροσωπεύουν τα καθήκοντα προς τον Θεό, τον εαυτό και τους άλλους και το κορδόνι την ενότητα της προσκοπικής κίνησης και τα δύο αστέρια αντιπροσωπεύουν το Νόμο και την Υπόσχεση.

Το βασικό σύνθημα των προσκόπων είναι «Έσο Έτοιμος»!

Οι τρεις φίλοι σημειώνουν επίσης την ιεραρχία, την πειθαρχία και την άμεση καθολική Δημοκρατία που υπάρχει στο προσκοπικό σώμα, αφού όλοι οι βαθμοφόροι εκλέγονται από τη βάση.

 Ένα παιδί μπορεί να γίνει πρόσκοπος (Λυκόπουλο) σε ηλικία επτά ετών, από τη Β’ Δημοτικού, γιατί προϋπόθεση είναι να ξέρει να γράφει. Όλα αυτά τα διαχρονικά, παγκόσμια νοήματα του Προσκοπισμού αναδεικνύονται βιωματικά σε ομάδες μέσα από το παιχνίδι.

Αν και οι πρόσκοποι είναι υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, η κρατική χρηματοδότηση προς το ΣΕΠ είναι σπάνια!

Ο Προσκοπισμός δε συγκρούεται με τη Θρησκεία, αντιθέτως αναδεικνύει την ανεξιθρησκία και την πίστη στο Θεό.

Κάθε χρόνο στην ετήσια κατασκήνωση δίνεται σε όλες τις ομάδες η ευκαιρία να αποδείξουν βιωματικά και να εφαρμόσουν στην πράξη ότι έμαθαν όλο το έτος.

Σημαντικό είναι ιδίως στις μέρες μας το έργο των τοπικών επιτροπών κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς οι πρόσκοποι με προσφορές και εθελοντική εργασία προσπαθούν καθημερινά σε συνεργασία με τους αρμόδιους τοπικούς φορείς να ανακουφίσουν τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη.

Μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη ιστοσελίδα του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων www.sep.org.gr