meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΟΥΔΙΑΣΜΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ!

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς στο μπάνερ της Φλόγας με καπέλο του συλλόγου

του Βαγγέλη Αυγουλά

Σε μια εποχή που μας απασχολεί το πώς θα γίνει δυνατόν το απλώς να παίρνουμε περισσότερα, γιατί αυτά που έχουμε δε φτάνουν και αυτά που αναγκαζόμαστε να δίνουμε είναι μάλλον περισσότερα από αυτά που παίρνουμε, κάποιες γενναιόδωρες πρωτοβουλίες αληθινής αλληλεγγύης, σε καλούν να «το δεις αλλιώς»!

Πριν από δύο μήνες , στις 30 Ιουνίου 2017, είχα τη χαρά να είμαι παρών στα εγκαίνια του Κέντρου ΝΙΚΟΛΑΟΥ & ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΜΑΡΑΤΟΥ», στο Χολαργό, από το Σύλλογο Γονιών Παιδιών με καρκίνο «Φλόγα», για τη φιλοξενία εφήβων που νοσηλεύονται στον Άγιο Σάββα και άλλα Νοσοκομεία ενηλίκων της Αθήνας. Τα εγκαίνια τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Β'.

Ο Νικόλαος Καμαράτος και η σύζυγος του Ιωάννα  είναι γνωστοί για το κοινωνικό τους έργο. Ο Νικόλαος απεβίωσε το Σεπτέμβριο του 2012, όμως η σύζυγος του , η Ιωάννα Καμαράτου, συνεχίζει το έργο που μαζί είχαν σχεδιάσει, τιμώντας τη μνήμη του με τον ιδεωδέστερο τρόπο.

Η επιθυμία τους να στηρίξουν παιδιά που νοσούν από καρκίνο βρήκε ανταπόκριση και άξιους συμμάχους. Αρχικά, τον τότε εφημέριο του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδας Χολαργού Γεώργιο Αργυράτο και στη συνέχεια τον σημερινό Προϊστάμενο Εφημέριο Αρχιμανδρίτη Ειρήναρχο.

Έτσι, με απόφαση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και έγκριση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ο Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Χολαργού, παραχώρησε το οικόπεδο επί της οδού Β. Μελά 29Α, το οποίο είχε περιέλθει στον Ιερό Ναό με δωρεά του αείμνηστου Ιωάννη Καβαλλιέρου, προκειμένου να οικοδομηθεί ο ξενώνας με χρηματοδότηση του ζεύγους Καμαράτου.

Η Μαρία Τρυφωνίδη μιλάει στα εγκαίνια


Απαραίτητη αναφορά: Σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος παρείχε την πλήρη υποστήριξη του.

Το ζεύγος Καμαράτου με απόλυτη ευαισθησία και συνέπεια προχώρησε στην ανέγερση των δύο κτηρίων με δική τους αποκλειστική χρηματοδότηση, το οποίο σήμερα φιλοξενεί εφήβους και νέους ενήλικες που νοσούν από καρκίνο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες τους. Φιλική συμβολή στην παρακολούθηση των εργασιών παρείχαν οι Μηχανικοί Δημήτριος Αργυρόπουλος και Μυρτώ Αργυροπούλου.

Ο εξοπλισμός του «Κέντρου» είναι δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Σημειώνουμε ότι η διαχρονική υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στο έργο της Φλόγας είναι καθοριστικής σημασίας για τη συνέχιση του έργου του Συλλόγου.

Με το «ΚΕΝΤΡΟ ΝΙΚΟΛΑΟΥ & ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΜΑΡΑΤΟΥ» η Φλόγα αυξάνει τις δυνατότητες φιλοξενίας από 45 σε 53 συνολικά οικογένειες παιδιών και εφήβων απ' όλη την Ελλάδα- για όσο διάστημα οι ασθενείς και οι συνοδοί τους είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν στην Αθήνα για να υποβληθούν σε θεραπεία στα νοσοκομεία της Αθήνας.

Επίσης, λίγο καιρό πριν, το Σάββατο 11 Μαρτίου 2017 , χάρη και στο δικό μας λιθαράκι, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Κέντρου Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας Ατόμων με Αναπηρία «Δικαίωμα στη Ζωή» Δήμου Μίνωα Πεδιάδας, στο Θραψανό στην Κρήτη.

Το Κέντρο λειτουργεί από το Σωματείο «Σύλλογος Δικαίωμα στη Ζωή» σε χώρο που παραχωρήθηκε δωρεάν προς χρήση στο Σωματείο από το Δήμο Μινώα Πεδιάδας, στο ισόγειο κτίριο του πρώην Δημαρχείου Θραψανού. Ο χώρος διαμορφώθηκε μέσω του προγράμματος Leader που υλοποιήθηκε από την Αναπτυξιακή Ηρακλείου. Για την ολοκλήρωση του έργου δαπανήθηκαν επιπλέον 40.000 ευρώ από το ταμείο του Σωματείου «Σύλλογος Δικαίωμα στη Ζωή».  Από τις 20 Φεβρουαρίου 2017 λειτουργεί το απογευματινό του τμήμα προσφέροντας υπηρεσίες σε 25 Παιδιά με Αναπηρία και στις οικογένειες τους, από τους Δήμους Μινώα Πεδιάδας και Αρχανών Αστερουσίων, με χρηματοδότηση από το Ε.Π. Περιφέρειας Κρήτης 2014-2020.

εσωτερικό χώρου ΚΔΗΦΑμεΑ «Δικαίωμα στη Ζωή»εσωτερικό χώρου ΚΔΗΦΑμεΑ «Δικαίωμα στη Ζωή»


Τον περασμένο Δεκέμβρη , όταν διοργανώναμε το Δείπνο Στο Σκοτάδι στο Ηράκλειο, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι γι αυτούς : Να συγκεντρώσουμε  κάποια χρήματα. Από κοινού λοιπόν ,με τους εθελοντές συνεργάτες μου και τον τοπικό Σύλλογο Τριτέκνων, καταφέραμε, εν τέλει, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε,  να συγκεντρώσουμε 960 ευρώ τα οποία διαθέσαμε για να πληρωθούν όλες οι απαραίτητες ηλεκτρολογικές εργασίες ώστε να ξεκινήσει το Κέντρο τη λειτουργία του, για το Δικαίωμα στη Ζωή των ΑμεΑ της Κρήτης!

Πρόκειται για ένα χώρο πλήρως εξοπλισμένο για την παροχή υπηρεσιών διημέρευσης και ημερήσιας φροντίδας με δυνατότητα λειτουργίας 16 ώρες ημερησίως. Μέσα σε ένα περιβάλλον κατάλληλα διαμορφωμένο και άρτια εξοπλισμένο παρέχονται: ατομική φροντίδα και υγιεινή, σίτιση απογευματινού κολατσιού και ελαφριού γεύματος, ατομική και ομαδική άσκηση, δημιουργική απασχόληση, ψυχαγωγία, ψυχολογική στήριξη, ατομικές και ομαδικές συνεδρίες από θεραπευτές (ψυχοθεραπεία, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία, φυσιοθεραπεία), ειδική εκπαίδευση, συμβουλευτική γονέων, συμμετοχή σε διάφορες εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές ομάδες, συμμετοχή σε εκδηλώσεις, εκδρομές, γιορτές κ.λ.π. Στόχος είναι και η λειτουργία του πρωινού τμήματος για ακόμα 25 Παιδιά με Αναπηρία.


από την εκδήλωση δείπνο στο σκοτάδι τα έσοδα της οποίας πήγαν στο σύλλογο "Δικαίωμα στη ζωή"εγκαίνια ΚΔΗΦΑμεΑ «Δικαίωμα στη Ζωή»

Μαζέψαμε 960 ευρώ. Δεν ήταν μεγάλο το ποσό. Αλλά αυτό καταφέραμε. Και στις 17 Σεπτέμβρη στο Γαλάτσι, ενώνουμε τις δυνάμεις μας στο 4o Music Dream Festival για τη «Φλόγα»! Σκεφτείτε: Αν το παράδειγμα αυτό ακολουθούσαν κι άλλες ομάδες κοινωνικής εργασίας και προσφοράς από τις τόσες που υπάρχουν και δραστηριοποιούνται , με αξιόλογη αποτελεσματικότητα, τριγύρω μας; Αν προσπαθούσαν άλλες δέκα ομάδες ; Δεν θα μαζευόντουσαν 9-10.000 ευρώ;  Αν προσπαθούσαν άλλες τριάντα ομάδες; Αν φτιάχναμε άλλες 100 ομάδες; Κι αν όλα αυτά τα χρήματα, μαζεμένα από απλούς ανθρώπους στις γειτονιές, από το υστέρημά τους ίσως, όχι ανθρώπων σαν τους ευεργέτες που προανέφερα, πέντε-πέντε, δέκα-δέκα ευρώ, ευρώ «πασπαλισμένα» με μπόλικη αγάπη, ενδιαφέρον και έκφραση συμπαράστασης, δεν θα ήταν μια ουσιαστική συμπαράσταση για 20-30 παιδιά, για 20-30 οικογένειες  που σήμερα ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να εξοικονομήσουν ούτε τα απολύτως απαραίτητα για τα  άρρωστα παιδιά τους; Δεν θα ήταν μια ένδειξη ότι εκεί που υστερεί η γραφειοκρατία, ενεργοποιείται η ελληνική οικογένεια, η ελληνική κοινωνία;

Εμείς θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να κοινοποιούμε τις ενέργειες και τις ανάγκες. Διάθεση υπάρχει. Και πέντε-δέκα ευρώ θα βρεθούν, δεν θα βρεθούν απ΄ τον καθένα;

Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΠΟΛΩΝΙΚΕΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ-ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ


Ανάλυση των Βαγγέλη Αυγουλά και Δημήτρη Κωνσταντάρα

Μετά την αιφνίδια και «κάθετη» πρωτοβουλία της Πολωνίας πριν από 15 μέρες να διεκδικήσει δισεκατομμύρια ευρώ ως Πολεμικές Αποζημιώσεις από τη Γερμανία, ήρθε προ ημερών και το αποφασιστικό μήνυμα στη Γερμανία ότι οι αξιώσεις για τις λεγόμενες γερμανικές αποζημιώσεις είναι «νομικώς ενεργές και δικαστικώς αξιώσιμες» που έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος με δηλώσεις του κατά την παρουσία του στο Κομμένο Άρτας για τις εκδηλώσεις μνήμης των 317 θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας τα ξημερώματα της 16ης Αυγούστου 1943 για να μας θυμίσει Ελληνικές προσπάθειες και πρωτοβουλίες ετών για επανόρθωση μιας φρικτής αδικίας εις βάρος του Ελληνικού λαού.

Πρωτοβουλίες που διαμορφώθηκαν σε συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, με ομιλίες, άρθρα και βιβλία και πέρασαν και από την Ελληνική Βουλή.

«Μέσα σε αυτό το πλαίσιο Ιερής Μνήμης και μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ' εμάς τους Έλληνες, εντάσσουμε και τις έναντι της Γερμανίας νόμιμες αξιώσεις μας για το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις της γερμανικής ναζιστικής κατοχής. Όπως έχω επανειλημμένως τονίσει οι ως άνω αξιώσεις μας είναι πάντα νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες» δήλωσε αποφασιστικά ο κ Παυλοπουλος.

Από τις αρχές Αυγούστου, αποζημιώσεις από τη Γερμανία για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κοινοποίησε ως άμεση επιδίωξη της  η πολωνική κυβέρνηση, ανοίγοντας ένα νέο «μέτωπο» στην αντιπαράθεσή της με την ΕΕ.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του EUObserver, ο Αρκάντιους Μούλαρτσικ, βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος (PiS) ανακοίνωσε την κίνηση αυτή την Τετάρτη (2 Αυγούστου) εν μέσω των εκδηλώσεων μνήμης για την εξέγερση της Βαρσοβίας το 1944. Όπως είπε στο πολωνικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Pap, το κοινοβούλιο θα ολοκληρώσει μια νομική ανάλυση των διεκδικήσεων , χαρακτηρίζοντας την πρωτοβουλία «ηθικό καθήκον».

Ο Ρίτσαρντ Τσαρνέκι, επίσης βουλευτής του κόμματος, είπε πως «αν οι Εβραίοι έλαβαν αποζημίωση- και ορθώς έλαβαν- για απώλεια περιουσίας, γιατί να μη διεκδικήσουμε και εμείς;».

Το παλιό κομμουνιστικό καθεστώς της Πολωνίας παραιτήθηκε των αξιώσεων της χώρας περί αποζημιώσεων από τη Γερμανία το 1953, αλλά ο Πολωνός υπουργός Άμυνας, Αντόνι Μακίρεβιτς, είπε ότι αυτή η δέσμευση ήταν κενή επειδή είχε γίνει από μια κυβέρνηση- μαριονέτα των Σοβιετικών.
Η όλη ιστορία ξεκίνησε από τον πανίσχυρο πρώην πρωθυπουργού Γιαροσλάβ Κατσίνσκι, ο οποίος είπε ότι σε ραδιοφωνική εκπομπή ότι  « Η πολωνική κυβέρνηση προετοιμάζεται για μια ιστορική αντεπίθεση» τονίζοντας ότι «Εδώ μιλάμε για τεράστια ποσά, και επίσης για το γεγονός ότι η Γερμανία για πολλά χρόνια αρνούνταν να αναλάβει την ευθύνη για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».

ΕΜΕΙΣ;

Μερικά συμπεράσματα ερευνών και δημοσιευμάτων :

- Μας έκλεψαν μέχρι 71.000 τόνους σταφίδας, 18.000 τόνους  ελαιόλαδου και 85.000 τόνους ανατολίτικο καπνό που κάλυψαν τις «καπνιστικές ανάγκες» όλης της Γερμανίας για έναν ολόκληρο χρόνο.
- Η Ελλάδα εξαναγκάστηκε να πληρώνει τη διατροφή των στρατευμάτων κατοχής, ( συνολικά  670.000 άνδρες του Γερμανικού, Ιταλικού και Βουλγαρικού στρατού). Ακόμη και με τη διατροφή της στρατιάς του Ρόμελ.
- Ο Καρλ Χάιντς Ροθ,  Γερμανός ιστορικός της οικονομικής επιστήμης δήλωσε ότι «Η καταστροφή της Ελλάδας δεν ήταν  μόνο μερικά πυρπολημένα χωριά. Ήταν κυρίως η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής 1941-1944»
- Ο διαπρεπής Δρ Άλμπερτ  Ρίτσλ  δήλωσε ότι «Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έχασε 13% του πληθυσμού της. Ένα μέρος αυτού του πληθυσμού χάθηκε στην μάχη, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό χάθηκε από την πείνα και τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών

Και να θυμίσουμε ότι ο ίδιος ο Μουσολίνι είχε πει στον Υπουργό του των Εξωτερικών, Κόμη Τσιάνο ότι « Οι Γερμανοί έχουν αρπάξει από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους ».

Υπερδραστήριος ο Μανώλης Γλέζος είχε αναλύσει διεξοδικά τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα: 

Αρχαιολογικοί θησαυροί, επανορθώσεις για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, ύψους 7,1 δις δολαρίων και το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δις δολαρίων αγοραστικής αξίας 1938 ΧΩΡΙΣ τους τόκους  και για τα 2 ποσά. Συγκεκριμένα:

1. Η επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών και των έργων Τέχνης, καταγεγραμμένων από τη Δ/νση Αρχαιοτήτων και Ιστορικών Μνημείων και από το Τμήμα Αρχαιολογίας Παν/μίου Αθηνών.

2. Η Διασυμμαχική Επιτροπή 19 χωρών της Ευρώπης, στο Παρίσι, το 1946 που καταλόγισε να πληρώσει η Γερμανία στην Ελλάδα,  τις καταστροφές στην οικονομία της, το ποσό των 7,1 δις δολ., αγοραστικής αξίας 1938, αντί του ποσού των 14.500 δις δολ. που ζήτησε η Ελλάδα, σημερινή αξία σε ευρώ 108 δις χωρίς τους τόκους.

3. Το αναγκαστικό δάνειο: Το υπόλοιπο (πλήρωσαν στο τέλος της κατοχής 2 δόσεις), ύψους 3,5 δις δολ., σημερινής αξίας 54 δις ευρώ χωρίς τους τόκους

Η καταστροφή της οικονομίας της Ελλάδας.

Η πραγμάτωσή της επήλθε:

1. Με την αρπαγή του 51% των μετοχών των ΔΕΚΟ και όλων των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων.
2. Με τη διατροφή των στρατευμάτων κατοχής, σύνολο 670.000 στρατός ( Γερμανικός, Ιταλικός, Βουλγαρικός). Ακόμη και με τη διατροφή της στρατιάς του Ρόμελ, του AFRICA CORPS. Η διατροφή ήταν 8 δις δρχ., το μήνα.
3.Με το πλαστό χαρτονόμισμα Reichskredit kassenscheine είχαμε άμεση λεηλασία επιχειρηματιών, άμεση λεηλασία ελληνικού χρήματος.
4. Με τη ληστεία νομισμάτων: Δεκάρικα, εικοσάρικα, τάλιρα, 37.77 τόνοι = πλήρωσαν μόνο 104 χρυσές λίρες (!!!) και πήραν ασήμι 18μιση τόνους. Από τα 2δραχμα, 1δραχμα, 20λεπτα, 10λεπτα πήραν 64.50 τόνους, πλήρωσαν μόνο 5μιση χρυσές λίρες (!!!) και πήραν συνολικά 73 τόνους χαλκού.
5. Με το αναγκαστικό δάνειο, με ρηματική διακοίνωση στις 23.3.1942, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942. Υπόλοιπο, 3.5 δις δολ. αγοραστικής αξίας του 1938.
6. Με τις δημεύσεις: Το 10% της αγροτικής παραγωγής. - Επιτάξεις: Σχολεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, οικήματα. - Κατασχέσεις: Μέσα συγκοινωνίας και μεταφοράς = Σιδηρόδρομοι, πλοία, αυτοκίνητα, ποδήλατα, ακόμη και ζώα.
7. Με τις αμέτρητες αρπαγές και ληστείες οικιών, καταστημάτων, σε όλη την Ελλάδα. 

Στο βιβλίο του «Το Χρέος της Ελλάδας και οι οφειλόμενες Αποζημιώσεις των Γερμανών», ο Δημήτρης Κωνσταντάρας σημείωνε ότι : « Σημειώνουμε ότι με τους πρόχειρους υπολογισμούς των οικονομολόγων-μελών του Εθνικού μας Συμβουλίου, το σύνολο των γερμανικών οφειλών, προς το Δημόσιο, ανέρχεται περίπου στο 1 τρις και 200 δις ευρώ! Και προς τα θύματα; Υπάρχουν  89 αναγνωρισμένα ολοκαυτώματα. Ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένα ολοκαύτωμα-νεκροταφείο αμέτρητων μαρτυρικών πόλεων που ισοδυναμούν με το 13.1 % του ελληνικού πληθυσμού».

Υπάρχει , επιτέλους, ελπίδα;


Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

"Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΓΙΟ ΣΟΥ". Η ΑΔΑ ΣΤΑΜΑΤΑΤΟΥ, Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ!

ο Γιάννης και η Άδα Σταματάτου

Συνάντησα την Άδα Σταματάτου λίγες μέρες πριν το 15αυγουστο, τις ημέρες που ο Γιάννης της, είχε φύγει ταξίδι για να περάσει ένα μέρος των διακοπών του με τον πατέρα του. Ανακάλυψα τη σελίδα της “Η ζωή μου με τον Γιάννη” και θέλησα αμέσως να μιλήσουμε γιατί είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις ενός γονέα που μιλά τόσο ανοιχτά και ειλικρινά για το παιδί με αυτισμό. Να μοιράζεται και τις κακές στιγμές, τις δυσκολίες, τις άσχημες καταστάσεις του παιδιού της ενώ παράλληλα βγαίνει για ποδηλατάδα με το γιο της.

Η Άδα είναι αφοπλιστικά ειλικρινής, δεν αποζητά τον οίκτο για τα παιδιά με αναπηρία, απαιτεί όμως με τον τρόπο της τη συμπόνια και το ενδιαφέρον. Απόλαυσα την συζήτηση μαζί της, λες και είμασταν δυο φίλοι που είχαν καιρό να πουν τα νέα τους. Το ίδιο απολαμβάνω τις ιστορίες που γράφει, τα βίντεο και τις φωτογραφίες που ανεβάζει στη σελίδα της. Είναι η γυναίκα που θες να έχεις για φίλη! Δε θα σας κουράσω με τον πρόλογο μου άλλο, ελπίζω να απολαύσετε και εσείς την κουβέντα μας.

Ας μιλήσουμε για τον Γιάννη και τη διάγνωση του αυτισμού του.

Δεν το ξέραμε με προληπτικό έλεγχο πριν γεννηθεί ο Γιάννης. Είναι μέχρι και σήμερα λαχείο, θα γεννιούνται παιδιά με αυτισμό. Επειδή είναι αναπτυξιακή διαταραχή, δηλαδή το παιδί φαίνεται στην αρχή φυσιολογικό στα πάντα. Μετά τους 12 μήνες που αρχίζουν τα παιδιά να μιλάνε, να κοινωνικοποιούνται, αρχίζεις και βλέπεις κάποιες διαφορές.

Αυτό που λένε ότι όταν έχεις δει ένα παιδί με αυτισμό, έχεις δει ένα παιδί μόνο. Υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά αλλά κανένα παιδί δεν είναι το ίδιο. Οι εμμονές με κάτι, όπως ένα κουκλάκι, ένα τρενάκι, με κάτι που επαναλαμβάνει. Τότε ο γονέας θα πει ότι είναι παιδί, έχει απλά μια εμμονή. Συνήθως κανένας γονέας δεν ξέρει για τον αυτισμό, είναι κάτι που ακόμα δεν έχει μπει στη ζωή του ανθρώπου, δεν ξέρει πολλά για αυτόν.

Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό του Γιάννη που είδατε πρώτα να εκδηλώνεται;

Ήταν ότι δεν μίλαγε, όταν φτάσαμε 18 μηνών και ο Γιάννης δεν έλεγε λέξεις όπως τα άλλα παιδιά, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά. Το περιβάλλον μας έλεγε ότι είναι αγόρι, θα μιλήσει αργά, δεν θες και εσύ ποτέ να το πιστέψεις ότι κάτι πάει λάθος. Οπότε πηγαίνεις στο κρεβάτι σου το βράδυ και λες όλα θα πάνε καλά. Περνάνε όμως οι μέρες, οι μήνες και τελικά δεν φτιάχνει η κατάσταση.

Εγώ είχα την τύχη να ζω στο εξωτερικό και το λέω με την έννοια ότι εκεί δεν σου χαϊδεύουν τα αυτιά οι γιατροί. Στο λένε μπαμ και κάτω. Μου είπαν ότι είναι αυτιστικός τελείως. Μετά πήγα και σε ένα κέντρο όπου θα με βοηθούσαν, το είχε μια κυρία από την Αυστραλία, η οποία μου το επιβεβαίωσε και μου είπε επι λέξει: πήγαινε σπίτι σου να το αποδεχτείς ότι είναι αυτιστικός και αν το αποδεχτείς έλα αύριο. Πολύ σκληρό, τη μίσησα τότε αλλά τελικά αυτή η γυναίκα με βοήθησε. Ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα έρχονται γονείς, με πλησιάζουν και μου λένε ότι δε τους το λένε ακριβώς, ενώ είναι φανερότατο ότι το παιδί έχει αυτισμό. Για κάποιο λόγο οι γιατροί δεν το λένε.

Το επόμενο βήμα με πολύ κλάμα το αποδεχτήκαμε και οι 2 γονείς και βάλαμε το Γιάννη από την αρχή σε ειδικά πλαίσια, ειδικό κέντρο λόγου και θεραπείας, ειδικό νηπιαγωγείο. Μετά ήρθα στην Ελλάδα και πάλι ήταν σε ειδικά σχολεία. Δεν ήταν ποτέ το παιδί με αυτισμό που θα μπορούσε να συνυπάρξει σε δημοτικό σχολείο με βοήθεια σκιά(shadow teacher), δηλαδή με ένα δάσκαλο από πίσω που θα τον βοηθάει. Ήταν σε χειρότερη κατάσταση και το αποδέχτηκα. Δεν με ένοιαζε ποτέ να λέω ότι ο Γιάννης πάει σε κανονικό σχολείο.

Σχολείο και εκπαίδευση, τι δυσκολίες συναντήσατε και τι αντιμετώπιση είχατε;

Στα δημοτικά σχολεία ακόμα και περιπτώσεις καλύτερες από του Γιάννη, τα παιδιά με αυτισμό δεν ήταν ποτέ καλοδεχούμενα. Ξέρω από άλλες περιπτώσεις, υποτίθεται ότι το κράτος σου παρέχει τη δυνατότητα να προσλάβεις ένα καθηγητή σκιά. Δεν έρχονταν ποτέ μέχρι το Δεκέμβριο, οι γονείς αναγκαζόντουσαν να τον προσλάβουν μόνοι τους για να μη χάσει το παιδί τη χρόνια κλπ. Πολύ πίσω η Ελλάδα σε όλα αυτά, ακόμα και σήμερα.

Πόσο εύκολο ήταν να τον δεχτούν στο ειδικό σχολείο στην Ελλάδα;

Υπήρχαν πολύ λίγα σχολεία τότε. Το σχολείο που ξεκίνησε και με βοήθησε πάρα πολύ ήταν το Περιβολάκι, το αναφέρω γιατί έκανε αξιόλογη δουλειά και δυστυχώς έκλεισε γιατί δεν είχε καμία βοήθεια από το κράτος. Μετά έγινε το Περιβολάκι 2 που βοηθούσε παιδιά να διαμένουν εκεί, κάποιες μέρες που οι γονείς είχαν προβλήματα ή έπρεπε να λείψουν ή ήταν σε απεξάρτηση, υπάρχουν πολλές τέτοιες καταστάσεις. Και το Περιβολάκι 3 που στεγαζόταν σε ένα εκπληκτικό κτίριο που είχε παραχωρήσει η οικογένεια Νιάρχου, είναι η μονή οικογένεια στην Ελλάδα που κάνει τόσες πολλές δωρεές για την ειδική αγωγή. Ακόμα και αυτό όμως έκλεισε.

Από εκεί και πέρα τρέχεις, είσαι σε μια αγωνία, να βρεις ένα πλαίσιο να βάλεις το παιδί σου. Και η αγωνία είναι όταν ρωτάς μέχρι τι ηλικία παιδιά έχετε εδώ. Ο Γιάννης είναι 19μισο τώρα και είναι σε ένα πλαίσιο, ιδιωτικό που υποστηρίζεται από τα δημόσια ταμεία μερικώς και χωρίς να ξέρουμε μέχρι πότε, και έχει μεγάλες ηλικίες. Ελπίζω με την κατάντια της Ελλάδος, γιατί μόνο έτσι μπορώ να την χαρακτηρίσω την κατάσταση που ζούμε σήμερα, να μην κλείσει. Να μην αναγκαστεί να κλείσει.

Από αυτά καταλαβαίνω και το άγχος σας για το μέλλον του Γιάννη όσον αφορά την αυτόνομη διαβίωση του τα επόμενα χρόνια.

Αυτό είναι κάτι που οι γονείς με παιδιά με αναπηρία, προσπαθούν να μην σκέφτονται, γιατί το μόνο που σκέφτεσαι είναι: τι θα γίνει αν πεθάνω; Η απάντηση δεν υπάρχει. Όταν έχεις αδέρφια και άλλα παιδιά, σκέφτεσαι ότι δεν θες να καταστρέψεις τη ζωή των αδερφών και θα ήθελες να έχεις μεριμνήσει πριν πεθάνεις προσπαθείς να μη το σκέφτεσαι. Να πηγαίνεις μέρα με τη μέρα και να λες εντάξει, είμαι ακόμα νέα, θα δω.

Πως ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία του γκρουπ στο Facebook;

Ξεκίνησε πέρσι που ο Γιάννης έγινε 18 ετών, όπου πήρα μια τεράστια απόφαση επειδή είμαι πολύ στεναχωρημένη με αυτή την κατάσταση. Δε γιόρταζε ποτέ τα γενέθλια του εκτός από τα πρώτα του που δεν είχε διαγνωστεί με αυτισμό. Στα επόμενα που ήταν μέσα στον αυτισμό, δεν αντιλαμβανόντανε αυτή τη μέρα ποτέ μέχρι και σήμερα. Δεν του αρέσει η τούρτα, τα κεράκια, το πάρτι, το τραγούδι οπότε σιγά σιγά σταματήσαμε να τη γιορτάζουμε. Έστελνα τούρτα στο σχολείο του και απλά περίμενα να περάσει η μέρα και μου έστελναν φωτογραφίες του Γιάννη μπροστά στην τούρτα. Ήταν η πιο άσχημη μέρα του χρόνου για μένα. Το ξέρουν μόνο οι πολύ δικοί μου και με έπαιρναν τηλέφωνο να δουν πως είμαι.

Αποφάσισα πέρσι να σταματήσω να κλαίγομαι και να το γιορτάσω όπως μπορώ ακόμα και ας μη το καταλαβαίνει. Αγόρασα μια τεράστια και πανάκριβη τούρτα, την άφησα στην τραπεζαρία για μια ολόκληρη μέρα, ο Γιάννης αδιάφορος. Είχε μια φιγούρα, τον Τόμας το τρενάκι που το αγαπάει πάρα πολύ. Και κάποια στιγμή την κατέστρεψε ολόκληρη γιατί έμοιαζε ψεύτικη, σαν πλαστελίνη. Το χαρήκαμε όλοι μαζί.

Εκείνες τις ημέρες αποφάσισα να τρέξω τον μαραθώνιο του Βερολίνου και να γίνω πρέσβειρα για το ίδρυμα Θεοτόκος που ασχολείται με μικρά παιδιά με αυτισμό και το κυρίως έργο του είναι ότι προσπαθεί να εντάξει στην κοινωνία αυτιστικούς ενήλικες με ικανότητες μέσα από τα εργαστήρια του.

Μπήκα στο Charity for You, που καθημερινοί άνθρωποι όχι αθλητές, αποφασίζουν να κάνουν έναν αγώνα της αρεσκείας τους και να υποστηρίξουν ένα ίδρυμα. Μέσα από το μαραθώνιο μάζευα χρήματα για το Θεοτόκος. Ξεκίνησα να γράφω μικρές ιστορίες για τον Γιάννη μετά από αυτό, στον προσωπικό μου λογαριασμό για να δείξω τι είναι αυτισμός και ο κόσμος αν θελήσει να βάλει 5 ευρώ στο λογαριασμό του ιδρύματος.

Αυτό έγινε μια προσωπική ψυχοθεραπεία, κλεινόμουν στο μπάνιο μου και έγραφα την ιστορία μου. Θυμάμαι πάντα έκλαιγα όταν τις έγραφα αλλά μόλις έβγαινε στα κοινωνικά δίκτυα, μετά ήμουν μια χαρά. Έδωσα μια συνέντευξη με μεγάλη απήχηση και δέχτηκα πολλά αιτήματα στο Facebook όμως δεν ήθελα να δεχτώ κόσμο που δεν γνώριζα προσωπικά. Έτσι έκανα αυτό το blog, τη ζωή μου με το Γιάννη.

Τι μηνύματα λαμβάνετε από τους άλλους γονείς;

Το γεγονός ότι έχει μεγάλη αποδοχή, ότι βοηθάω γονείς που είναι στην ίδια κατάσταση, μου δίνει κουράγιο. Γονείς που είναι ακόμα στην αρχή και δεν μπορούν να τα πουν οι ίδιοι όσα λέω εγώ και με ευχαριστούν με μηνύματα όπως: σε ευχαριστώ, είναι πολύ καλά ο Γιάννης, μακάρι να είναι και το παιδί μου έτσι. Έχει απήχηση, βοηθάει κόσμο. Έχω πάρει πολύ λίγα αρνητικά σχόλια.

Τι σας ενοχλεί στην Ελλάδα;

Το γεγονός ότι δεν έχουμε μάθει να ζούμε με την αναπηρία. Έχουμε μάθει να την κοιτάμε, να καρφωνόμαστε στην αναπηρία. Έχω δει 2 κινήσεις σε Έλληνες: 1η  όταν ένα παιδί κοιτάει το Γιάννη και η μαμά του λέει μη κοιτάς λες και θα κολλήσει. Και η 2η ότι ο κόσμος κοιτάει και κάνει το σταυρό σαν να λέει μακριά από εμάς.

Και τα δύο είναι απαράδεκτα. Αυτό που θα ήθελα είναι να κοιτάξουν το Γιάννη και η μαμά να έρθει να με ρωτήσει, για να μπορέσω να εξηγήσω. Φοβούνται μήπως αισθανθώ άσχημα, μη τυχόν κολλήσουν. Ρωτήστε τον άλλον, πως μπορούμε να βοηθήσουμε, γιατί με ρώτησε το παιδί μου και δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Στο εξωτερικό είναι τόσο κοντά, γιατί δεν τα αντιμετωπίζουν σαν κάτι διαφορετικό αλλά σαν κάτι που υπάρχει δίπλα μας.

Οι άνθρωποι με αμαξίδια δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Για να πάω σε ένα εστιατόριο με ένα φίλο μου σε αμαξίδιο, πρέπει να δούμε αν θα μπορεί να πάει στην τουαλέτα. Να σκέφτεται ότι δε θα πιει τίποτα γιατί δε θα μπορεί να πάει στην τουαλέτα.

Η νοητική αναπηρία δεν φαίνεται και ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι ο άνθρωπος που είναι δίπλα του και είναι περίεργος, υπάρχει περίπτωση να έχει κάποιο πρόβλημα. Να μην είναι αυτιστικός, να μην έχει νοητική υστέρηση, μπορεί να έχει κατάθλιψη. Είναι ψυχική ασθένεια, ανήκει στις αόρατες αναπηρίες.

Ο κόσμος στην Ελλάδα δεν πονάει τον διπλανό του, παρά μόνο αν του συμβεί, γιατί δεν έχουμε μάθει να συμπονάμε.

Έχετε δει να αλλάζει η χώρα μας και οι πολίτες της προς το καλύτερο για τα ΑμεΑ;

Όχι. Έχω δει όμως να αλλάζουν τα ΑμεΑ και να προσπαθούν να κάνουν κάτι. Υπάρχουν πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει και έχουν στραφεί στον αθλητισμό σαν ένα μέσο για να μπορέσουν να αισθανθούν καλύτερα, μόνο όμως με ιδιωτική πρωτοβουλία.

Το κράτος δεν βοηθάει, μας τα κάνει όλο και πιο δύσκολα. Τα επιδόματα αναπηρίας που για χρόνια έπρεπε ανά 3 χρόνια να πηγαίνουμε από την επιτροπή, για αναπηρίες που είναι μη αναστρέψιμες. Κάπου το 2004 επειδή μας τα έδωσαν εφ’ όρου ζωής όμως όταν είδαν ότι υπήρχαν πολλά ψεύτικα επιδόματα, μας είπαν ξαναπεράστε όλοι. Καλά κάνανε αλλά γιατί εμείς που είχαμε όλα τα χαρτιά;

Ένα έχω να πω: δεν πιστεύω στον Θεό αλλά πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι γιατροί που υπογράψανε κάποτε ψεύτικο χαρτί για να πάρει κάποιος επίδομα, να το πληρώσουνε. Δεν ξέρω πως, οι γιατροί φταίνε. Γιατί αν δεν είχαν το χαρτί, δε θα είχαν φτάσει να πάρουν τα επιδόματα και να ταλαιπωρηθούμε εμείς.

Με τον Γιάννη είναι ποτέ μια μέρα ίδια με την προηγουμένη;

Ναι, με τον αυτισμό τα πράγματα είναι πολύ ίδια. Όταν υπάρχει ένα πρόγραμμα οι αυτιστικοί άνθρωποι αισθάνονται μια σιγουριά, θέλουν να ξέρουν τι θα κάνουνε. Κατανοεί τον χρόνο αλλά κάπως αφηρημένα. Στην αρχή που δεν μπορούσε να μιλήσει και να επικοινωνήσει με το δικό μας κόσμο, τον έκανε έξαλλο αυτό. Είχε πάρα πολλές εκρήξεις. Με ειδικούς καταφέρνεις να ηρεμήσεις το παιδί και να επικοινωνήσει με τον κόσμο που είναι διαφορετικός από αυτόν που βλέπει εκείνος. Τους βοηθάει πολύ η εικόνα, μια γραπτή ομιλία. Κάθε λέξη είναι μια εικόνα και τις βάζεις στη σειρά για να συνομιλήσεις μαζί του. Θέλεις να φας, θέλεις να πιείς; Ένα μοτίβο επικοινωνίας.

Επειδή βοηθάει, η ζωή μας ήταν πάντα σε ένα πρόγραμμα, μια ρουτίνα, την ακολουθούσε, ήταν ήσυχος και περνάει καλύτερα. Ακόμα και σήμερα έχει πάντα πρόγραμμα, το Σάββατο ξέρει ότι δεν θα πάει σχολείο, δεν σηκώνεται από το κρεβάτι. Θα κάνει όσα του αρέσουν, θα δει Disney με πολύ μανία λες και είναι 2 ετών.

Άρα η ζωή του Γιάννη είναι και η ζωή της Άδας

Ναι βέβαια, εγώ είμαι πίσω από όλα. Θέλει πολύ προσωπική δουλειά, αναγκάστηκα να σταματήσω να δουλεύω, να αφιερωθώ στο Γιάννη. Έχω μια κόρη και έπρεπε να κοιτάξω και εκείνη ώστε να μην αποκτήσει πρόβλημα. Είναι δύσκολα και όταν είσαι χωρισμένος και όταν δεν έχεις οικονομική άνεση. Ξέρω πολλές οικογένειες που δουλεύουν και οι δυο και το παιδί είναι κλεισμένο στο σπίτι και βλέπει τηλεόραση, κάτι που πηγαίνει το παιδί πολύ πίσω.

Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε σε νέους γονείς, είτε έχουν παιδί με αυτισμό είτε όχι; Και στον κάθε συμπολίτη μας για το θέμα αναπηρία;

Θα ήθελα να υπάρχει συμπόνοια, να μην κοιτάτε τον άλλον σα να είναι ούφο. Μπορεί απλά να είναι διαφορετικός, να μην έχει πρόβλημα και απλά να έχει μια πολύ άσχημη μέρα. Μπορεί να έχει μεγάλο πρόβλημα. Πιστεύω ότι κάθε σπίτι έχει κάτι δύσκολο. Η συμβουλή μου είναι όσοι έχετε προβλήματα, βγείτε να τα πείτε, κάνει καλό.

Επίσης πιστεύω ότι αν αθλείσαι, ακόμα και μισή ώρα περπάτημα, κάνει καλό και είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο. Το λέω σε όλους, ακόμα και σε όσους έχουν τις μαύρες τους, βγες έξω και περπάτα, θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα. Πρέπει να μοιράζεσαι τα προβλήματα σου και ο κόσμος να σταματήσει να είναι κομπλεξαρισμένος και να μην τον ενδιαφέρει να χαλάσει την εικόνα του. Όλοι έχουμε προβλήματα.

Η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη, πάντα ευχάριστη και να σου έρχονται όλα δεξιά αλλά επειδή η ζωή είναι πάρα πάρα πολύ ωραία, είναι στο χέρι σου. Μπορεί να σου συμβούν άσχημα πράγματα στη ζωή σου όμως ο τρόπος που θα τα αντιμετωπίσεις είναι δικός σου.

Δείτε ένα βίντεο εδώ και μπορείτε να βρείτε περισσότερα στη σελίδα: Η ζωή μου με τον Γιάννη.

Βογιατζής Ηλίας

Ευχαριστώ την κα Άδα Σταματάτου για την παραχώρηση των φωτογραφιών από το προσωπικό της αρχείο.

Πηγή: https://www.newsitamea.gr/o-gios-mou-tha-mporouse-na-einai-san-to-gio-sou-i-ada-stamatatou-i-zoi-tis-me-ton-gianni-kai-i-zoi-meta-ton-aftismo-foto-kai-vinteo/

Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΜΙΑΣ ΕΘΕΛΟΝΤΡΙΑΣ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΣΚΥΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΥΦΛΟΥΣ




Μας ρωτούν πως μπορούμε να δίνουμε πίσω, εμείς οι ανάδοχοι εθελοντές τα κουτάβια που έχουμε αναλάβει να μεγαλώσουμε ώστε να γίνουν μελλοντικοί σκύλοι οδηγοί.

Θα σας πω λοιπόν πως:

Για τις εικόνες- στιγμές που υπάρχουν λίγο παρακάτω...για το τρελό κούνημα της ουράς που κάνουν όταν μας ξαναντικρύζουν, για τις αγκαλιές που μας ξαναδίνουν όταν μας βλέπουν πάλι, για τα καθάρια μάτια που μας κοιτούν με περηφάνεια, για τα φιλιά στα μάγουλα μας, μα ...πάνω από όλα για την εικόνα που χαράζεται στη μνήμη μας.

Αυτή του σκύλου οδηγού που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη ενός ανθρώπου με πρόβλημα όρασης και τον καθοδηγεί με απόλυτη σιγουριά και περηφάνεια μέσα από όλα τα εμπόδια σε δρόμους και κοινωνία. 

Σαν δεις μια εικόνα σαν αυτήν δε μπορείς να την ξεχάσεις και απορείς πως ένας σκύλος τόσο όμορφα μπορεί να γίνει ένα με έναν άνθρωπο μα πως και ένας άνθρωπος θα εμπιστευτεί με όλο του το είναι ένα σκύλο. Μαζί και οι δυο γίνονται ένα, μια καρδιά, ένας παλμός, ένας βηματισμός και τα εμπόδια παύουν να υπάρχουν...και εκεί βρίσκεται η επιτυχία, η ευγνωμοσύνη, η χαρά η δύναμη να συνεχίσεις να προσφέρεις να νιώθεις καλά με τα μέσα σου.

Για αυτό μπορούν οι ανάδοχοι εθελοντές κουταβιών να δίνουν πίσω τους εκπαιδευόμενους σκύλους οδηγούς (σκύλοι ηλικίας 12-14 μηνών) πίσω στο Κέντρο, ώστε να συνεχίσουν την εξειδικευμένη εκπαίδευση τους.

Όχι... και βέβαια δεν είναι εύκολο όταν αποχωρίζεσαι έναν σκύλο 13-14 μηνών που τον έχεις αναλάβει από την ηλικία των 55 ημερών... τον έχεις συνέχεια μαζί σου μιας και σκύλοι αυτής της κατηγορίας έχουν πρόσβαση ΠΑΝΤΟΥ, τον έχεις κοινωνικοποιήσει, τον έχεις πάει στον κτηνίατρο, τον εκπαιδεύεις, τον μεγαλώνεις σα παιδί, τα παιδιά σου μεγαλώνουν μαζί του και δένονται, του φέρεσαι όπως αξίζει σε κάθε έμβιο όν - με σεβασμό και αγάπη - και όχι με την έννοια "έλα μωρέ ένα σκυλί είναι ".



Θα με ρωτήσετε , "Nαι καλά, οκ εσύ, αλλά τα παιδιά; ". 

Όπως είπα δεν είναι εύκολο. Τα παιδιά είναι μικροί άνθρωποι που όμως καταλαβαίνουν τα πάντα. Θέλει υπομονή , αγάπη και ένα καλό, αληθινό διάλογο. Ναι, θα αντιμετωπίσετε πολλά ερωτήματα και πολλά 'γιατί' αλλά το δώρο που τους προσφέρετε το αναλογιστήκατε; Tα παιδιά μαθαίνουν την έννοια του σεβασμού και της ευθύνης και αφορά σε όλα τα όντα, στο σκύλο, στον συνάνθρωπο, στον αδύναμο και στον δυνατό. Αισθάνονται, κατανοούν, υιοθετούν, αφουγκράζονται ανάγκες και συναισθήματα και όλες οι έννοιες συγκεντρώνονται σε μια λέξη: ΠΑΙΔΕΙΑ.

Στη νέα γενιά θα επενδύσεις και σκοπός είναι να χτίσουμε γερές βάσεις.


Όχι, δεν είναι εύκολο να δίνεις πίσω ένα έμβιο ον και το σκέφτεσαι συνέχεια αλλά ...η ελπίδα, η αγάπη η ενσυναίσθηση, η ανθρωπιά κερδίζει και τότε αναρωτιέσαι που πραγματικά κρυβόταν όλη αυτή η εσωτερική δύναμη...Και σαν τον παραδώσεις το σκύλο σου, γιατί έτσι είναι, κομμάτι σου, σκύλος σου, σίγουρα θα δακρύσεις, αλλά η περηφάνεια θα σε κάνει να ανατριχιάσεις όταν τον δεις να είναι κυρίαρχος, φύλακας άγγελος στο δρόμο και με σίγουρο ασφαλές βήμα, να καθοδηγεί τον συνάνθρωπο σου που έχει πρόβλημα όρασης...

Να τον δεις να παροτρύνει το χειριστή του, να τον συντροφεύει να γίνονται ένα και να ξέρεις ότι αυτός ο κούταβος που έπαιζε μαζί σου και ενηλικιώθηκε στα χέρια σου τώρα είναι το δημιούργημα σου, το ξεχείλισμα της αγάπης σου, δώρο σε έναν αδερφό σου.

Η καρδιά σου από χαρά και περηφάνεια θα σπαρταράει, θα ακούς τον ήχο των παλμών σου που μοιάζει με το θόρυβο που κάνουν ένα τσούρμο περιστέρια όταν πετά...και εσύ αυτά τα μάτια δεν τα ξεχνάς ποτέ και εκείνος όμως το ίδιο, δε ξεχνά την χροιά της φωνής σου, την καθαρότητα των ματιών σου.

Γνωρίζει τι του πρόσφερες, το βλέπεις στο βλέμμα του, έχει αυτή τη σοβαρότητα, πηγάζει ένας επαγγελματισμός και μια σιγουριά και αναρωτιέσαι αν η ψυχή που κατοικεί σε αυτό το πλάσμα είναι ανώτερη από του κοινού ανθρώπου, σταλμένη για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Ναι, ξέρει το καθήκον του και ανταποκρίνεται πλήρως και αποτελεσματικά σε αυτό, με ένα κάλεσμα με ένα νεύμα. Δε τον ζόρισες ποτέ να κάνει κάτι από όλα αυτά μα σα να ήξερε τι προσφέρει, τα αποδέχτηκε όλα και επιζητούσε και άλλα ακόμα.



Θα μπορούσα τόσα ακόμα να σας γράψω από προσωπική εμπειρία για όλα αυτά τα συναισθήματα. Να το ζήσεις όμως είναι άλλο πράμα, γιατί μόνο αν το ζήσεις θα νιώσεις αυτό το μεγαλείο και εκεί μετά από την παράδοση, κρύβεται η ολοκληρωμένη ευτυχία και όχι η λύπη. Αυτή η ευτυχία έχει τόσες δυνατές στιγμές που αν αξίζει να ζεις σε τούτο τον κόσμο για κάτι, είναι αυτές.

Να τις κρατήσεις αυτές τις στιγμές γιατί είναι δικές σου και σαν έρθει η ώρα που το λουρί αλλάξει χέρια, μια ευχή να προφέρεις καθώς κοιτιέστε κατάματα:

'Αγάπη έλαβες και αγάπη δώσε'

και τότε μέσα σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα, θα δεις τα μάτια ενός αγγέλου να σου γελάνε...

Γεωργίου Τερέζα 

Συντονίστρια ανάδοχων εθελοντών Κέντρου 'Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος',
Πρώτη ανάδοχος εθελοντής Σκύλου Οδηγού στην Ελλάδα
και πάντα μαμά του Φοίβου 







Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

Η "ΠΑΡΑΔΟΣΗ" ΚΑΙ ΤΑ "ΕΘΙΜΑ" ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΣΩΣΤΑ

Καλεσμένος χορεύει κρατώντας ένα ζωντανό κόκορα

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

«Έθιμο η βαρβαρότητα; Σε γάμο στα Τρίκαλα καλεσμένοι χόρευαν κρατώντας στα χέρια τους έναν ζωντανό κόκορα».  Το διάβασα στο iefimerida, σε αναδημοσίευση  από το trikalaola.gr που δημοσιεύει και φωτογραφία από την απίστευτη αυτή ιστορία που  αρκετοί -  από τους προσκαλεσμένους στο γλέντι- το διασκέδασαν πολύ, περήφανοι για τα ….έθιμα της περιοχής ( Τρίκαλα παρακαλώ). Μου προκάλεσε αηδία, σύγχιση, θλίψη και απογοήτευση αλλά και θυμό, όχι για τους ιθαγενείς διοργανωτές του …γλεντιού αλλά για τους – ενδεχομένως- ανύποπτους και αμέτοχους  συνδαιτημόνες  Μπορείτε να το βρείτε στο http://www.iefimerida.gr/news/357845/se-gamo-gioy-dimarhoy-sta-trikala-horeyan-kratontas-enan-zontano-kokora-vinteo και να θαυμάσετε  αυτούς τους ανθρώπους που – δυστυχώς- κυκλοφορούν μεταξύ μας.

Πρόκειται για το βίντεο από το γάμο του γιου του δημάρχου Πύλης Τρικάλων που δείχνει τους καλεσμένους να χορεύουν κρατώντας έναν……ζωντανό κόκκορα ανάποδα και το οποίο μας πληροφορούν ότι κάνει το γύρο του Διαδικτύου προκαλώντας αίσθηση. 

Στο γλέντι πού έγινε στο γήπεδο Ελευθεροχωρίου, οι  καλεσμένοι χορεύουν αυτό που περιγράφεται ως «έκλεψαν τα προικιά της νύφης και γλεντάνε». Και σε αυτό το πλαίσιο σέρνουν στο χορό, τον κόκορα... 

Η δημοσιοποίηση του βίντεο προκάλεσε την αντίδραση του τοπικού φιλοζωϊκού συλλόγου «Ο Άργος» ο οποίος με ανακοίνωσή του αναφέρει: «Με μεγάλη μας θλίψη και οργή παρακολουθούμε συνανθρώπους μας να γλεντούν και να χαίρονται ένα ευτυχές γεγονός κακοποιώντας ένα ζωντανό πλάσμα. Δεν υπάρχει ούτε λογική αλλά ούτε και συναίσθημα σε αυτό που βλέπουμε. Ο σεβασμός στην παράδοση απαιτεί σεβασμό σε κάθε έμψυχο πλάσμα. Τελεία και παύλα».

Ό,τι και να πεις  γι αυτούς τους ανθρώπους του 2017,  ξεπερνάει κάθε περιγραφή και το να κρυφτεί κανείς πίσω από την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα που «έρχονται από αρχαιοτάτων χρόνων» γα να μας θυμίσουν το παρελθόν μας, δεν δικαιολογεί αυτή τη βαρβαρότητα. Η συμπεριφορά των γλεντζέδων φίλων του γιού του Δημάρχου δεν διαφέρει καθόλου από τη συμπεριφορά των γλεντζέδων Ρομά του Μενιδίου που πυροβολούν στον αέρα, στέλνοντας «περιπλανώμενες» βολίδες στον ουρανό που ενίοτε «προσγειώνονται»  σε ανύποπτα παιδιά που στα καλά καθούμενα, αποχαιρετούν τον «μάταιο τούτο κόσμο» και πηγαίνουν πρόωρα στον άλλο κόσμο και διηγούνται –ίσως- σ΄ αυτούς που συναντούν εκεί , τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας τους. Αίσχος και ντροπή ρε σεις μάγκες της Πύλης Τρικάλων. Θα σας έχουμε υπόψη μας ως παραδείγματα προς αποφυγή.

Είμαι βέβαιος ότι ανήκετε σ΄ αυτούς τους πατεράδες , τις μανάδες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες που μαθαίνουν, περήφανοι,  στα παιδιά και στα εγγόνια τους κι άλλα τέτοια βάρβαρα ήθη και έθιμα, μαζί με τα  αντιπαιδαγωγικά  «παιδικά» τραγουδάκια του τύπου «Αχ κουνελάκι κουνελάκι ξύλο που θα το φας», «Και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί» « Κ έφαγε ο γάλος τον μπάρμπα Μπρίλιο»  και  «Όταν έρθει ο χειμώνας πέφτει κάτω και ψοφά». Κι όλα τα άλλα παρόμοια «παιδικά» τραγουδάκια που ποτέ δεν κάνατε τον κόπο να προσπαθήσετε έστω να καταλάβετε τι σημαίνουν οι στίχοι  τους  και τι μηνύματα περνούν στα παιδάκια που τα παπαγαλίζουν, καταστρέφοντας έτσι την παιδική τους αθωότητα. Τραγουδάκια φτιαγμένα σε μιαν άλλη εποχή, σε άλλες συνθήκες που είχαν μεν κάποιο χιούμορ εκείνων των καιρών αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ήταν παιδικά.

Κι όπως διαβάζω σε εξαιρετικά κείμενα, σοβαρών λαογράφων : «Κούνια μπέλα, έσπασε η κουτέλα, χύθηκε το γάλα, τι θα πει η δασκάλα, κούνια μπέλα, έπεσε η κοπέλα, χτύπησε το γόνα και γελά η Παγώνα» . Και τι σημειώνει ο λαογράφος; « Θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί ένα είδος προετοιμασίας για την αληθινή ζωή. Ενώ κάνεις κούνια, για κάποιο ανεξήγητο λόγο σπας το κεφάλι σου χύνοντας το γάλα και να σε δω πως θα δικαιολογηθείς στην δασκάλα γι αυτό που έκανες μέσα στο σχολικό περιβάλλον το οποίο θεωρητικά θα έπρεπε να είχε φροντίσει να μην κάνεις κούνια την ώρα που έπρεπε να πιεις το γάλα σου στις, προφανώς, ακατάλληλες εγκαταστάσεις της παιδικής χαράς του σχολείου. Εντωμεταξύ, δε φτάνει που πέφτεις και αντιμετωπίζεις όλη αυτή τη συμφορά, ο γιατρός θα συνειδητοποιήσει ότι μάλλον έχεις πάθει το λιγότερο κάκωση μηνίσκου και η Παγώνα χτυπιέται από τα γέλια μετά την εντυπωσιακή σαβούρα που έφαγες. Μπράβο στην Παγώνα».

Ναι….ναι…το ίδιο είναι. Την ίδια σοβαρότητα έχετε κι εσείς που –προφανώς πιωμένοι- αρπάζετε ένα κόκορα απ΄ τα πόδια, τον γυρνάτε ανάποδα κι αρχίζετε να χορεύετε και να γλεντάτε, βασανίζοντας αφόρητα το ζωντανό γιατί έτσι σας είπαν ότι έλεγε η ..παράδοση. Τι λέει η παράδοση; Τι λένε τα έθιμα; Τι λένε «της γιαγιάς τα παραμύθια»; Τι λένε τα «παιδικά τραγουδάκια» που μερικοί «σύγχρονοι» καλλιτέχνες τα διασκευάζουν σε …προοδευτικό ροκ χωρίς να έχουν ιδέα τι λέει το τραγουδάκι για «Του Μανώλη την ταβέρνα», όπου «έπεσε μια ντουφεκιά» ;
Το ξαναλέω : Ντροπή και αίσχος.


ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΗΡΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΕΝΟΨΕΙ ΔΕΘ

Η ΕΣΑμεΑ και οι φορείς μέλη της είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα για ζωή με αξιοπρέπεια

Τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις και οι οικογένειές τους αναμένουν τις δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, που αποτελεί ιστορικά το μεγαλύτερο ετήσιο κοινωνικό και οικονομικό γεγονός της χώρας, στο πλαίσιο του οποίου είθισται να ανακοινώνονται οι κατευθυντήριοι άξονες της κυβερνητικής πολιτικής για την κοινωνία και την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας.

Σήμερα τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους στη χώρα μας αναμένουν να ακούσουν τις δεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα για τη λήψη συντονισμένων μέτρων και πολιτικών, με στόχο την προστασία τους από τα «προαπαιτούμενα», όπως αυτά δημοσιεύθηκαν στα τέλη Ιουνίου.

Για ακόμη μία φορά η ΕΣΑμεΑ τονίζει ότι σε η υιοθέτηση των προαπαιτούμενων υπ. αριθ. 75, 76, 86, 97, 105, 106 από την Κυβέρνηση, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε άμεσες μειώσεις ποσών ή και δικαιούχων επιδομάτων αναπηρίας, σε εκ νέου θέσπιση συστήματος αξιολόγησης της αναπηρίας, σε περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, σε επαναφορά της περίφημης έννοιας της λειτουργικότητας του αναπήρου και σε εν γένει περικοπές κοινωνικών δαπανών.

Με επιστολή της στον Πρωθυπουργό αλλά και σε όλα τα μέλη του Κοινοβουλίου, η ΕΣΑμεΑ καταγράφει τα αιτήματα του αναπηρικού κινήματος και τονίζει ότι μόνο με ισχυρή πολιτική βούληση, μέσω ενός συνολικού πλαισίου συνδυαστικών μέτρων, το οποίο θα έχει συνέχεια σε βάθος χρόνου και θα προστατεύει την Αναπηρία από την θύελλα των Μνημονίων, θα επιτευχθεί ουσιαστική στήριξη και προστασία των ατόμων με αναπηρία.


Αναλυτικά η επιστολή:

ΠΡΟΣ: Πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλ. Τσίπρα

ΚΟΙΝ.: Πίνακας Αποδεκτών

ΘΕΜΑ: «Αναγκαία και απαιτητή από την Ε.Σ.Α.μεΑ. η ισχυρή πολιτική βούληση προστασίας των ατόμων με αναπηρία με εξαγγελία συγκεκριμένων μέτρων από τον Πρωθυπουργό στη ΔΕΘ 2017»


Κύριε Πρωθυπουργέ,

Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) αποτελεί τον τριτοβάθμιο κοινωνικό και συνδικαλιστικό φορέα των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους στη χώρα, επίσημα αναγνωρισμένο δια του Ν.2430/96 (ΦΕΚ 156Α/10.7.96) Κοινωνικό Εταίρο της ελληνικής Πολιτείας σε ζητήματα αναπηρίας και ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία (European Disability Forum).

Τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις και οι οικογένειές τους αναμένουν με αγωνία τις δεσμεύσεις σας στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, που αποτελεί ιστορικά το μεγαλύτερο ετήσιο κοινωνικό και οικονομικό γεγονός της χώρας, στο πλαίσιο του οποίου είθισται να ανακοινώνονται από τον Πρωθυπουργό οι κατευθυντήριοι άξονες της κυβερνητικής πολιτικής για την κοινωνία και την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας.

Σήμερα τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους στη χώρα μας αναμένουν να ακούσουν τις δεσμεύσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού για τη λήψη συντονισμένων μέτρων και πολιτικών, με στόχο την προστασία τους από τα «προαπαιτούμενα», όπως αυτά δημοσιεύθηκαν στα τέλη Ιουνίου. Παρά το ότι άμεσα η ΕΣΑμεΑ τόνισε τους κινδύνους που εγκυμονούν οι στόχοι των 113 προαπαιτούμενων με προηγούμενη επιστολή της προς εσάς καθώς και προς την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας οι μόνες δεσμεύσεις για την προστασία των ατόμων με αναπηρία έχουν δοθεί μόνο προφορικά και μόνο από το υπουργείο Εργασίας.  

Για ακόμη μία φορά η ΕΣΑμεΑ τονίζει ότι σε περίπτωση υιοθέτησης των προαπαιτούμενων υπ. αριθ. 75, 76, 86, 97, 105, 106 από την Κυβέρνηση, είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε σε άμεσες μειώσεις ποσών ή και δικαιούχων επιδομάτων αναπηρίας, σε εκ νέου θέσπιση συστήματος αξιολόγησης της αναπηρίας, σε περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, σε επαναφορά της περίφημης έννοιας της λειτουργικότητας του αναπήρου και σε εν γένει περικοπές κοινωνικών δαπανών.

Η ΕΣΑμεΑ επανέρχεται και ζητά την προστασία των αναπηρικών επιδομάτων, που είναι γνωστό ότι έχουν σχεδιαστεί και δίδονται αποκλειστικά για την κάλυψη των πρόσθετων αναγκών κάθε ατόμου, λόγω της αναπηρίας του. Υπενθυμίζει επίσης την πρόσφατη δέσμευσή σας στη συνάντηση της 8ης Μαΐου, ότι δεν υφίσταται θέμα θέσπισης εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων για τη χορήγηση των αναπηρικών επιδομάτων όλων των κατηγοριών.

Η ΕΣΑμεΑ ζητά την ουσιαστική βελτίωση της λειτουργίας των ΚΕΠΑ, με αντικειμενική και επιστημονική αξιολόγηση και όχι τη θέσπιση από την αρχή ενός συστήματος πιστοποίησης της αναπηρίας κι εκ νέου ταλαιπωρία χιλιάδων αναπήρων πολιτών, που ήδη έχουν αξιολογηθεί.

Επίσης, διεκδικεί την υλοποίηση της δέσμευσής σας περί μη επαναϋπολογισμού των συντάξεων των ατόμων με αναπηρία ή περικοπής της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις τους.

Τέλος, στο προαπαιτούμενο υπ’ αριθμόν 97 η ΕΣΑμεΑ διαπιστώνει με αγανάκτηση την απόπειρα επαναφοράς της αμφισβητούμενης έννοιας της λειτουργικότητας του αναπήρου. Όπως και σε προηγούμενες προσπάθειες, το αναπηρικό κίνημα δεν θα επιτρέψει τα άτομα με αναπηρία να γίνουν πειραματόζωα στη δημιουργία ενός συστήματος που δεν έχει εφαρμοστεί πραγματικά και ολοκληρωμένα σε καμία ευρωπαϊκή χώρα.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Επανερχόμενοι στα σαφή αιτήματα του αναπηρικού κινήματος, αντί περικοπών και μειώσεων, διεκδικούμε:

·         Κατάργηση της άδικης διάταξης των άρθρων 7 και 27 του ν.4387/2016, η οποία αφορά στην αναλογική μείωση του ποσού της εθνικής σύνταξης βάσει του ποσοστού αναπηρίας του δικαιούχου. Η σύνταξη δεν είναι επίδομα αναπηρίας, για να δίνεται με βάση τη βαρύτητα αναπηρίας και για το λόγο αυτό ζητάμε την άμεση εφαρμογή της χορήγησης του 100% του ποσού που αντιστοιχεί στην Εθνική Σύνταξη σε όλους τους συνταξιούχους με αναπηρία ανεξαρτήτως ποσοστού.

·         Συνέχιση της καταβολής του ΕΚΑΣ σε άτομα με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω και μετά το 2019 και επέκτασή του σε όλα τα άτομα με αναπηρία με ποσοστό 67% και άνω, ανεξαρτήτως ηλικίας.

·         Αποκατάσταση των αδικιών που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι αναπηρίας και γήρατος του ιδιωτικού τομέα με την ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του 2ου μνημονίου και συγκεκριμένα με τις διατάξεις του ν. 4093/12 και της Π.Ν.Π. 4111/2013 και την εναρμόνισή τους με τα ισχύοντα στο δημόσιο τομέα, καθώς επίσης και των αδικιών που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι γήρατος γονείς ατόμων με βαριές αναπηρίες του ιδιωτικού τομέα.

·         Κατάργηση των μειώσεων στις επικουρικές συντάξεις και στο εφάπαξ των ατόμων με αναπηρία.

·         Διατήρηση των φοροαπαλλαγών και του αφορολόγητου ορίου, για τα άτομα με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειες που έχουν στη φροντίδα του άτομα με βαριές αναπηρίες.

·         Απαλλαγή όλων των ατόμων με αναπηρία με ποσοστό τουλάχιστον 67%, ανεξαρτήτως κατηγορίας αναπηρίας και των οικογενειών που βαρύνονται φορολογικά με άτομα με βαριά αναπηρία, από την ειδική εισφορά αλληλεγγύης και από τον ΕΝΦΙΑ, χωρίς εισοδηματικά κριτήρια για την α΄ κατοικία, καθώς και τη θέσπιση ειδικού καθεστώτος προστασίας των ατόμων με αναπηρία στον ΕΝΦΙΑ.

·         Τα πάσης φύσεως επιδόματα αναπηρίας (προνοιακά επιδόματα, εξωιδρυματικό επίδομα, επίδομα κίνησης, διατροφικό επίδομα νεφροπαθών και μεταμοσχευμένων συμπαγών οργάνων κ.λπ.) να μην προσμετρούνται στον υπολογισμό των εισοδηματικών κριτηρίων  που αφορούν στα άτομα με αναπηρία ή χρόνια πάθηση και τις οικογένειες που έχουν μέλη τους άτομα με αναπηρία για τη φοροαπαλλαγή, την απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, το πλαφόν των συντάξεων ή για την εφαρμογή οποιωνδήποτε μέτρων προστατεύουν την αναπηρία. Είναι σημαντικό να τονίσουμε για ακόμη μία φορά ότι τα επιδόματα δίνονται στα άτομα με αναπηρία για την αντιμετώπιση του πρόσθετου κόστους διαβίωσης που προκύπτει από την αναπηρία και δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση εισόδημα προς φορολόγηση. 

·         Στο επίδομα στέγασης, ενοικίου ή δανείου ατόμου με αναπηρία και ιδιαίτερα ατόμου με βαριά αναπηρία, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι πρόσθετες ανάγκες που πηγάζουν από την αναπηρία και συνεπώς πρέπει να προβλεφθεί ειδική ενίσχυση για την υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία ή χρόνια πάθηση και των οικογενειών τους ώστε να μπορέσουν να μείνουν στα σπίτια τους.

·         Στην ενίσχυση των οικογενειακών επιδομάτων πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη ενίσχυση στις οικογένειες στις οποίες διαβούν μέλη τους με αναπηρία και ζουν υπό την προστασία του οικογενειακού τους περιβάλλοντος.

·         Μηδενική συμμετοχή των ασφαλισμένων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις στα συνταγογραφούμενα φάρμακα και στα τεχνικά βοηθήματα, στα είδη ειδικής διατροφής και τις βιταμίνες.

·         Σχεδιασμός και εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου δράσης για την ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην εργασία, μέσω του οποίου θα μπορέσουν να ικανοποιηθούν και να προωθηθούν αφενός πάγια αιτήματα του αναπηρικού κινήματος της χώρας, αφετέρου οι σχετικές  απαιτήσεις της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία (βλ. άρθρο 27 «Εργασία και Απασχόληση»), η οποία πλέον αποτελεί μέρος του εθνικού θεσμικού μας πλαισίου (Ν.4074/2012 - Αρ. ΦΕΚ 88 Α'/11.04.2012). 

Παράλληλα, ζητάμε να υπάρξει ειδική μέριμνα και προστασία των ατόμων με αναπηρία ή χρόνια πάθηση και των οικογενειών τους, όπως:

·         Το μόνιμο διορισμό εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής εκπαίδευσης, Ε.Ε.Π. και Ε.Β.Π. στα γενικά και ειδικά σχολεία που φοιτούν μαθητές με αναπηρίες. Ζητάμε την επέκταση της εφαρμογής των ρυθμίσεων του άρθρου 25 του ν.4440/2016 στη γενική και ειδική εκπαίδευση για την πρόσληψη μόνιμων ή αναπληρωτών εκπαιδευτικών με αναπηρία ή χρόνια πάθηση και των εκπαιδευτικών που έχουν υπό την προστασία τους άτομο με αναπηρία.

·         Τη δημιουργία θεσμικού πλαισίου για την Ανεξάρτητη Διαβίωση ατόμων με αναπηρία, τη θεσμοθέτηση των Κέντρων Ανεξάρτητης Διαβίωσης, καθώς και του προσωπικού και οικογενειακού βοηθού.

·         Την εκπόνηση Εθνικού Σχεδίου Αποϊδρυματοποίησης και Μετάβασης στην κοινοτική φροντίδα.

·         Τη διασφάλιση της λειτουργίας των Κέντρων Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας (ΚΗΦ και ΚΔΗΦ ΑμεΑ) και μετά το 2019, που ολοκληρώνεται η χρηματοδότησή τους μέσω ΕΣΠΑ.

·         Την εκπόνηση νέου θεσμικού πλαισίου και άμεση εφαρμογή του, για την οργάνωση και λειτουργία των Κέντρων Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας (ΚΗΦ και ΚΔΗΦ ΑμεΑ), των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Αναπηρία (ΚΔΑΠ-μεΑ), των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (Σ.Υ.Δ.)

·         Τη διασφάλιση της λειτουργίας των ΚΔΑΠ-μεΑ και τη δημιουργία νέων, έτσι ώστε να λειτουργεί μία τουλάχιστον δομή ανά Δημοτικό Διαμέρισμα.

·         Την άμεση στελέχωση με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων της χώρας για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών, συμπεριλαμβανομένων όλων των Κέντρων και Μονάδων Παρακολούθησης χρονίως πασχόντων, που παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία τους.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Ουσιαστική στήριξη των ατόμων με αναπηρία δεν μπορεί να επιτευχθεί με αποσπασματικά μέτρα, αλλά μόνο με ισχυρή πολιτική βούληση, μέσω ενός συνολικού πλαισίου συνδυαστικών μέτρων, το οποίο θα έχει συνέχεια σε βάθος χρόνου και θα προστατεύει την Αναπηρία από την θύελλα των Μνημονίων.

Αυτή την πολιτική βούληση το σύνολο των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, ζητάμε και αναμένουμε να υπάρξει μέσω σαφούς αναφοράς στην ομιλία σας στο πλαίσιο της ΔΕΘ, σε πολιτικές και μέτρα που θα πρέπει η κυβέρνησή σας να υιοθετήσει και να εφαρμόσει άμεσα για την ουσιαστική προστασία της ιδιαίτερα ευπαθούς και βαλλόμενης κοινωνικά και οικονομικά ομάδας πολιτών.

Η ΕΣΑμεΑ και οι φορείς μέλη της δηλώνουμε για μία ακόμη φορά αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το δικαίωμά μας να ζούμε με αξιοπρέπεια.

Με εκτίμηση

Ο Πρόεδρος

Ι. Βαρδακαστάνης


Ο Γεν. Γραμματέας

Ι. Λυμβαίος


Πίνακας Αποδεκτών:

·         Υπουργικό Συμβούλιο
·         Βουλευτές

·         Φορείς Μέλη Ε.Σ.Α.μεΑ

Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΙΑΡΕΝΗ: ΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΓΟΡΓΟΝΑ ΕΤΩΝ 24!

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς και η Αφροδίτη Γιαρένη

Τη συνάντησα για πρώτη φορά επίσημα πριν λίγες μέρες, Πρωταθλήτρια πλέον, στο Κολυμβητήριο του Αιγάλεω. Είχε επιστρέψει, πλήρως δικαιωμένη, σε μια πισίνα από όπου πολλοί, ήθελαν να τη διώξουν. Και εκείνη έφυγε. Όχι για τη μικροψυχία κάποιων, έμμεσων κύκλων. Αλλά γιατί πολύ απλά, δε χωρούσε πια εκεί, ήταν για τα πιο μεγάλα, αυτά που ήρθαν! Και γιατί όχι, και γι’αυτά που θα έρθουν!

Όταν οι γονείς της, ο Ηλίας και η Δήμητρα Γιαρένη, την έγραφαν τεσσάρων ετών στο κολυμβητήριο, δε μπορούσαν να φανταστούν ότι ήταν γεννημένη πρωταθλήτρια!

Γρήγορα η Αφροδίτη τους το απέδειξε, όταν από 10 ετών κιόλας, ξεκίνησε να διακρίνεται στις προαγωνιστικές κατηγορίες!

Και σήμερα; Εκείνη είναι η ερυθρόλευκη πρωταθλήτρια που αποδεικνύει, ότι οι Γοργόνες, μπορεί και να μην είναι μόνο μύθος!

Πριν την εκκίνηση σε ατομικό μου αγώνισμα στους Μεσογειακούς Αγώνες Ανδρών- Γυναικών το 2013 στην Τουρκία

Η Αφροδίτη Γιαρένη γεννήθηκε το 1993. Τις χρονιές (σχολικές – κολυμβητικές) 2002-2003 έως και 2004-2005 συμμετείχε στις προαγωνιστικές κατηγορίες, ηλικίες 10, 11 και 12 ετών. Τις χρονιές 2005-2006 έως και 2010-2011 συμμετείχε στις αγωνιστικές κατηγορίες, ηλικίες 13 έως και 18 ετών. Από τότε και έως σήμερα, ανήκει στην Κατηγορία Γυναικών.

Τα πρώτα της βήματα, τα έκανε στην Ολυμπιάδα73, σε έναν αθλητικό σύλλογο στο Αιγάλεω. Τις τρεις όμως τελευταίες αγωνιστικές περιόδους, κολυμπά με τα χρώματα του Ολυμπιακού!

«Ο Ολυμπιακός είναι η μεγαλύτερη ομάδα που υπάρχει κολυμβητικά. Ήταν πολύ τιμητική η πρόταση που μου έγινε και για μένα ήταν πολύ μεγάλο βήμα να φορέσω τα Ερυθρόλευκα! Έχουμε άψογη συνεργασία και λαμβάνω πολύτιμη στήριξη από την ομάδα», μας λέει η Αφροδίτη, στην οποία είχαν γίνει και παλαιότερα συμφέρουσες προτάσεις, αλλά εκείνη αποφασίζει πάντα σεμνά και συνετά πότε, πώς και προς τα που θα ανοίγει τα φτερά της!

Από την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Ολυμπιακού για τη χρονιά 2016

-Ερώτηση: «Ποια αθλητικά «Ευχαριστώ» νιώθεις ότι θέλεις να πεις για τη φετινή σου πορεία της πρωταθλήτριας»;

Απάντηση: "Οφείλω να ευχαριστήσω τον προπονητή του Ολυμπιακού, κύριο Νίκο Γέμελο, που πίστεψε σε εμένα και τις δυνατότητές μου, και με βοήθησε στην αγωνιστική χρονιά που πέρασε , με την καθοδήγησή του.

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους κ. κ. Χρήστο Σαλίδη και Πέτρο Βραχνό, τους 2 προπονητές στο κολυμβητήριο του Αιγάλεω, οι οποίοι σε μια πολύ δύσκολη για μένα χρονιά, μου παραχώρησαν τον απαιτούμενο χρόνο για να προπονούμαι, χωρίς να προσδοκούν κανένα όφελος από εμένα, και τους ευχαριστώ βαθύτατα γιατί χωρίς και αυτή τη "μικρή" -όπως μου λένε εκείνοι-, αλλά πολύ σημαντική για μένα βοήθεια, δε θα είχα μπορέσει να προπονηθώ πιο εντατικά λόγω των στενών περιθωρίων του προγράμματος μου, αλλά και της έλλειψης χώρου. Έχω μάθει  να εκτιμώ πάντα όσους με οποιονδήποτε τρόπο με στηρίζουν, και επομένως δεν μπορώ παρά να  αναγνωρίσω τη συμβολή τους στην προσπάθεια μου και να τους ευχαριστήσω για αυτό”!

κατά τη διάρκεια κούρσας μου στα 400 μέτρα μικτή ατομική στα πανελλήνια πρωταθλήματα.κατά τη διάρκεια κούρσας στα 400 μέτρα μικτή ατομική στα πανελλήνια πρωταθλήματα.

Κατάκτηση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ανδρών -Γυναικών  για την κολυμβητική χρονιά 2014-2015 από τον Ολυμπιακό σε όλες τις επιμέρους κατηγορίες (ήτοι Ανδρών, Γυναικών και Ανδρών-Γυναικών).


Σε όλα τα πανελλήνια πρωταθλήματα όλα αυτά τα χρόνια έχει πάρει μετάλλια στα ατομικά της αγωνίσματα. Έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές κολυμβητικές διοργανώσεις. Στην εκάστοτε ηλικιακή κατηγορία της πάντα ήταν στην 3άδα των καλύτερων (και ακριβέστερα είτε 1η είτε 2η θέση)! Ακόμη και πριν «ανέβει» στην κατηγορία Γυναικών, λόγω των υψηλών της επιδόσεων συμμετείχε και στα Πρωταθλήματα της μεγαλύτερης αυτής ηλικιακά κατηγορίας με θέσεις πάντα εντός 8άδας, και κάπως έτσι ήρθαν και τα πρώτα της μετάλλια στην κατηγορία των γυναικών! Τα αγωνίσματα που συμμετέχει και ειδικεύεται είναι τα πιο απαιτητικά (200 και 400 μ. μικτή – δηλαδή συνδυασμός και των τεσσάρων στυλ της κολύμβησης-), όμως οι επιδόσεις της είναι πολύ καλές σε όλα τα στυλ και σε όλες τις αποστάσεις! Ενδεικτικά, τα έτη 2012-2014 είχε επικεντρωθεί στα 200 μ. ύπτιο και 200 μ. πεταλούδα και είχε σημειώσει πολύ καλές επιδόσεις, εξασφαλίζοντας έτσι τη συμμετοχή της στους Μεσογειακούς Αγώνες ανδρών – γυναικών στην Τουρκία το 2013. Στα 200 μ. Μεικτή τη χρονιά 2015-2016, τη χώρισαν μόλις 30 εκατοστά Του δευτερολέπτου από το πανελλήνιο ρεκόρ, το οποίο επικρατεί από το 2004! Ενώ στα 400 μ. Μεικτή, έχει κολυμπήσει κάτω από 4,50, χρόνο που μόνο τρεις αθλήτριες έχουν πετύχει στην Ελλάδα ως σήμερα!

Όλη η ελληνική αποστολή στους εν λόγω Μεσογειακούς Αγώνες

14ων ετών είχε συμμετάσχει στους αγώνες Νοτιοανατολικής Ευρώπης στην αγαπημένη της πόλη,  τη Θεσσαλονίκη.

Οι καλοί γνώστες της γυναικείας κολύμβησης, θα θυμούνται το 2010 στην Κέρκυρα, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γυναικών, τις 4 αδερφές Γιαρένη, την Αναστασία, τη Θεοδώρα, την Αφροδίτη και την Αριάνα, να μετατρέπουν στη συλλογική τους συμμετοχή στη σκυταλοδρομία το Σύλλογό τους από Ολυμπιάδα73 σε «Γιαρενιάδα», όπως τότε με χιούμορ σχολίαζαν χαρακτηριστικά οι αθλητικογράφοι!

Πρόκειται για πρωτοποριακό, παγκόσμιο φαινόμενο, μια οικογένεια να απαρτίζει τη σκυταλοδρομία μιας ομάδας! Και μάλιστα οι αδελφές Γιαρένη διακρίθηκαν παίρνοντας μετάλλιο και τη 2η θέση στην κατηγορία 4*200 μέτρα ελεύθερο!

Στην απονομή της ιστορικής οικογενειακής σκυτάλης με τις αδερφές μου για το σύλλογο "Ολυμπιάδα '73" (Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών 2010 , 2η θέση στα 4*200 μέτρα ελεύθερο) 

«Φέτος, λόγω της έναρξης της δικηγορικής άσκησης και του σκληρού προγράμματος που μου άφηνε λίγο πιο περιορισμένο χρόνο για προπόνηση, προτίμησα αντί του να αποσυρθώ από τις πισίνες, να εστιάσω στα 50 και 100 ύπτιο και 100 πεταλούδα, αγωνίσματα σπριντ δηλαδή , που με λιγότερη (εκ των πραγμάτων) αλλά εξ ίσου σκληρή προπόνηση, θα μου επέτρεπαν να έχω μια αξιοπρεπή παρουσία στο Πρωτάθλημα, όπως και έγινε εν τέλει", μας εξηγεί!

Ρωτήσαμε την Αφροδίτη για τις «απαιτήσεις» των πρωταθλητών.

«Η κολύμβηση παραμένει ερασιτεχνικό άθλημα. Οπότε και εμείς ως αθλητές είμαστε πάντα ολιγαρκείς, λόγω και των δύσκολων οικονομικών συνθηκών που βιώνει η χώρα. Ακόμη και σε επίπεδο πρωταθλητισμού, τα ποσά που θα πάρεις από την ομάδα σου, θα είναι όσα πρέπει απλά για να καλύψεις τις ανάγκες μιας χρονιάς σε εξοπλισμό, διατροφή, γυμναστήριο, μασάζ και ανάγκες προετοιμασίας. Δε βγάζεις λεφτά μέσα από το άθλημα, και προσωπικά δεν προσδοκούσα και ποτέ να το κάνω, απλά προσπαθείς να μην  επιβαρύνουν τα έξοδα σου την οικογένεια σου» και συμπληρώνει: «Θέλω να ευχαριστήσω επίσης την παγκοσμίου φήμης εταιρεία κολυμβητικών ειδών Arena και τον κ. Παναγιώτη Ρέτζιο, για την πολύ ουσιαστική τους στήριξη με τον κολυμβητικό μου εξοπλισμό που μου χορηγούν εδώ και τρία χρόνια».

μετά τον τερματισμό στα 400 μετρα μικτή, όπου για πρώτη φορά "έσπασε" το φράγμα του 4:50 Τμήμα του κολυμβητικού μου εξοπλισμού από την εταιρεία Arena

Φανταστείτε λοιπόν, πόσα παιδιά δε μπορούν εξ αιτίας των δυσκολιών, να ακολουθήσουν το δρόμο του πρωταθλητισμού, επειδή η Ελληνική πολιτεία, για άλλη μια φορά απούσα, δεν παρέχει τα στοιχειώδη και τα αυτονόητα σε έναν νέο που προτιμά τον αθλητισμό, αντί για έναν από τους δεκάδες πιο ανθυγιεινούς πειρασμούς τριγύρω του.

Η Αφροδίτη είναι ευαίσθητη, αλλά παράλληλα πολύ απαιτητική και αυστηρή με τον εαυτό της. Δεν τσακώνεται εύκολα, δεν παρεξηγείται εύκολα και δεν κρατάει κακίες. Αυτό βέβαια κάποιες φορές, πολλαπλασιάζει την πικρία που μπορεί να νιώθει μέσα της για αδικίες που βλέπει ή που υφίσταται. Προτιμά όμως, με υπομονή και επιμονή, να δίνει τις απαντήσεις της μέσα από τη δουλειά της και από τον χαρακτήρα της. Άλλωστε, ένας πρωταθλητής, δεν κρίνεται σε ένα μόνο ματς, αλλά σε όλο το πρωτάθλημα! Και αυτό η 24χρονη μέλλουσα δικηγόρος, το ξέρει καλά!

-Ερώτηση: «Σύγκρινε μας την καθημερινότητα σου σε σχέση με αυτή ενός συνομηλίκου σου που δεν ασχολείται με τόσα πολλά πράγματα»;

Απάντηση: «Σίγουρα κάποιος στην ηλικία μου που δεν κάνει πρωταθλητισμό, ή που έχει επιλέξει να σπουδάζει αλλά πιο χαλαρά, έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο για διασκέδαση, χαλάρωση και εκδρομές. Εγώ έδινα πολύ χρόνο καθημερινά και στις προπονήσεις μου και στο διάβασμα. Και πλέον το διάβασμα αντικατέστησε τη δουλειά μου. Έχω κάποιους περιορισμούς στη διατροφή μου λόγω του αθλητισμού, αλλά δε νιώθω ότι στερούμαι εκεί πράγματα, σε αντίθεση με τον ελεύθερο μου χρόνο. Έχω περισσότερο χρόνο ελεύθερο τα Σαββατοκύριακα, ιδίως τις Κυριακές γιατί και τα Σάββατα υπάρχουν προπονήσεις, αλλά γενικότερα είναι το στιλ μου να επιλέγω πιο χαλαρούς τρόπους διασκέδασης και φυσικά να ξεκουράζομαι».

-Ερώτηση: «Ποιο είναι το τυπικό, καθημερινό σου πρόγραμμα ως αθλήτρια»;

Απάντηση: «Από Δευτέρα έως και  Παρασκευή ξεκινούσα κατά τις 5 το απόγευμα προπονήσεις, μέχρι της 8, αμέσως μετά τη Σχολή μου πρακτικά. Τα Σάββατα, έως πέρυσι, είχαμε  διπλή προπόνηση και το πρωί 8-10 και το μεσημέρι 3-5. Πλέον –ευτυχώς!- έχω μόνο μια.  Συν τρεις φορές τη βδομάδα γυμναστήριο από μια ώρα κάθε φορά. Σε αυτό υπολογίστε ότι συχνά γίνονται και έξτρα μασάζ από μια ώρα κάθε φορά και πολλές φορές δυστυχώς χρειαζόμαστε και φυσιοθεραπείες εξ αιτίας επιβαρύνσεων από μικροτραυματισμούς κλπ. Θυμάμαι ότι διάβαζα κατά τη διάρκεια των μετακινήσεων μου με τα μέσα μεταφοράς, αλλά και κατά τη διάρκεια μασάζ και αποθεραπειών για να κερδίζω χρόνο.

Εργαζόμενη πλέον από φέτος, δούλευα κάθε μέρα από τις 7.30 το πρωί μέχρι τις 4, έκανα προπονήσεις 4 φορές την εβδομάδα (με δυσκολία λόγω προγράμματος), συν 2 φορές γυμναστήριο, συν μαθήματα αγγλικών για το proficiency και συνακόλουθα πολύ διάβασμα. αν υπολογίσετε και τις χιλιομετρικές αποστάσεις της Αθήνας που είναι μεγάλες, καταλαβαίνετε ότι κατέληγα να είμαι όλη μέρα,  σχεδόν επί 16ωρο, στους δρόμους".

Διακοπές; Είναι πάντοτε περιορισμένες, όπως μας εξήγησε, λόγω των αγωνιστικών υποχρεώσεων που αργούν να τελειώσουν, αλλά και της εργασίας της. Ναι! Είναι ασκούμενη δικηγόρος και όχι Πρωταθλήτρια κατ’ επάγγελμα. Διπλά πρωταθλήτρια λοιπόν, αφού καταλαβαίνετε ότι στη ζούγκλα του ελεύθερου επαγγέλματος, δε σου χαρίζεται κανείς επειδή…κολυμπάς άριστα!

Α! Και φυσικά επιλέγει να ξεκουράζεται πάντα κάπου παραθαλάσσια, φαντάζεστε βέβαια το γιατί!

 Εν  ώρα δράσης, στην προπόνηση, κολυμπώντας πεταλούδα.

Μικρότερη υποστήριζε τη Liverpool και παρακολουθούσε ποδόσφαιρο, τώρα αγαπά να βλέπει Μπάσκετ. Σχολιάζει ότι το Ελληνικό Ποδόσφαιρο είναι σήμερα δυστυχώς κάτω του μετρίου, και συμφωνούμε. Μέσα από το blog μας, συγχαίρει από καρδιάς τις πρωταθλήτριες της Εθνικής Ελλάδος Κωφών Γυναικών στο Μπάσκετ, «οι οποίες τόσο συλλογικά όσο και με το προσωπικό της παράδειγμα η κάθε παίκτρια, μας έκαναν πρόσφατα διπλά υπερήφανους με το χρυσό τους μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών! Γενικά συγκινούμαι και υποκλίνομαι στις προσπάθειες των παραολυμπιακών αθλητών, διότι ως κλασική αθλήτρια μπορώ να φανταστώ τις πολλαπλάσιες δυνάμεις που αυτοί οι άνθρωποι χρειάζεται να καταβάλουν όχι μόνο για να διακριθούν, αλλά απλά και μόνο για να αθληθούν».

Φοιτούσε σε Δημόσια Σχολεία του Αιγάλεω. Άριστη μαθήτρια, 19 12/13 στο Γυμνάσιο, 19,9 στο Λύκειο, και κάπως έτσι Πέρασε στη Νομική Αθηνών το 2011. Λίγο μετά το 2ο έτος, σκέφτηκε –λόγω πίεσης χρόνου- να αφήσει την κολύμβηση για να εξακολουθήσει να δίνει προτεραιότητα στις σπουδές της, ευτυχώς όμως ατσαλώθηκε και δεν το έκανε.  Ολοκλήρωσε πέρυσι τις σπουδές της με βαθμό 8,47, ενώ την ημέρα που μας παραχωρούσε την αποκλειστική συνέντευξη (1η Αυγούστου), έβγαιναν και τα αποτελέσματα και μάθαινε ότι πήρε και τοProficiency! Τώρα που δημοσιεύεται η συνέντευξη, νομίζω θα έχει πλέον πάρει και το Δίπλωμα Ναυαγοσωστικής που είχε δρομολογήσει! Σκέφτεται για κάποιο μεταπτυχιακό, ίσως στο Αστικό Δίκαιο ή στην Πολιτική δικονομία. Σε κάθε περίπτωση, η Αφροδίτη εδώ και χρόνια αποδεικνύει ότι η θέληση, μπορεί να φέρει Αριστεία συνδυαστικά, σε όλα τα επίπεδα!

Η Αφροδίτη στην ορκωμοσία της

Είναι απογοητευμένη –και δικαιολογημένα- από το πολιτικό σύστημα, ψηφίζει όμως σε κάθε εκλογική διαδικασία και σε κάθε περίπτωση δεν είναι υπέρ της αποχής.

Θέλαμε να μάθουμε τις σκέψεις της, αντιπροσωπευτικά από τη νέα γενιά.

«Έχω όλο και περισσότερα παραδείγματα συναθλητών μου οι οποίοι πλησιάζοντας στα 18, επιλέγουν να μη δώσουν πανελλήνιες, αλλά να διεκδικήσουν έστω και μια μερική υποτροφία σε ένα πανεπιστήμιο της Αμερικής και να πάνε στο εξωτερικό να συνδυάσουν σπουδές και Κολύμβηση. Και ως νέοι δικηγόροι, σε ένα εχθρικό οικονομικό περιβάλλον, νιώθω ότι καθημερινά αναζητούμε ουσιαστικά κίνητρα για να μπορούμε να συνεχίζουμε να εργαζόμαστε. Βλέπω τα πράγματα δυσοίωνα και εύχομαι σύντομα η χώρα μου να βρει τον τρόπο να κρατήσει εδώ τα παιδιά της. Εγώ θέλω να το παλέψω. Δεν είναι πρώτη μου επιλογή να φύγω στο εξωτερικό, αλλά δεν το αποκλείω αν με εξαναγκάσουν οι συνθήκες».

Τη ρωτήσαμε για τους κολυμβητές που θαυμάζει.

«Για να θαυμάσω έναν αθλητή, θα πρέπει για μένα να διακρίνεται και στα επίπεδα του ήθους, της σεμνότητας  και της ανθρωπιάς. Έχω γνωρίσει καλούς αθλητές που δεν τους εκτιμώ γιατί δεν πληρούσαν με βάση τη δική μου αντίληψη αυτά τα κριτήρια. Θαυμάζω λοιπόν σε εθνικό επίπεδο τον Σπύρο Γιαννιώτη και τη Μαριάννα Λυμπερτά, αθλητές πρότυπα για τις επόμενες γενιές των κολυμβητών! Και σε διεθνές επίπεδο, την Ουγγαρέζα Katinka Hosszu , η οποία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, στα αγωνίσματα μου».

Η Αφροδίτη με τους Σπύρο Γιαννιώτη και Άννα Κορακάκη


Θέλει κάποια στιγμή να ταξιδέψει στην Αμερική, αλλά και να δοκιμάσει την έκρηξη Αδρεναλίνης των Extreme Sport!

Της αρέσει η μαγειρική, ιδίως η ζαχαροπλαστική. Σπεσιαλιτέ της το τυραμισού και το Cheesecake! Έχει συμμετάσχει και στο τηλεοπτικό διαγωνισμό «Ready Steady Cook» με τον Άκη Πετριτζίκη στον Alpha, όπου μαγείρεψε ως ομάδα με τον σεφ Γιώργο Παπακώστα, και κέρδισαν!
Δείτε την εκπομπή πατώντας εδώ:

Φωτογραφία με το σεφ Γιώργο Παπακώστα από την εκπομπή μαγειρικής "Ready, Steady, Cook" στον Alpha (ημέρα προβολής επεισοδίου: 14 Ιουλίου 2017).Η Αφροδίτη στην ορκωμοσία της


Θυμηθείτε την Αφροδίτη Γιαρένη σε μια ακόμη τηλεοπτική της εμφάνιση, καλεσμένη σε μια από της κληρώσεις του Τζόκερ:

Παρά τις ιδιαιτερότητες της φετινής χρονιάς, η Αφροδίτη κατάφερε στα 50μ. ύπτιο να σημειώσει καλύτερο ατομικό ρεκόρ όλων των εποχών!

-Ερώτηση: «Που αφιερώνεις τη φετινή επιτυχημένη σου πορεία και το κύπελλο που σήκωσες –μαζί με τον Ολυμπιακό-, στο τέλος του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, στις 25 Ιουνίου»;

Απάντηση: «Σε όλους όσους με στήριξαν, ιδίως την τελευταία χρονιά, και φυσικά πάνω από όλους στην οικογένεια μου. Κομμάτι της επιτυχίας είναι πάντα οι δικοί σου άνθρωποι που μοιράστηκαν και μοιράζονται μαζί σου, χρόνια τώρα,  την πίεση σου, το άγχος και τη γκρίνια σου και κάνουν υπομονή. Αυτή τους η υπομονή ήταν για μένα η παραπάνω δύναμη που χρειαζόμουν για να μπορέσω να αντέξω σωματικά  και ψυχολογικά και να συνεχίζω να προπονούμαι σκληρά και να αγωνίζομαι με όλη μου την ψυχή για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».

Από τους πανηγυρισμούς μας στις 25 Ιουνίου 2017 για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό για την κολυμβητική χρονιά 2016-2017 στο ΟΑΚΑ

Δεν κάνει μακροπρόθεσμα σχέδια, της αρέσει να χτίζει και να σχεδιάζει βήμα-βήμα. Είναι πεισματάρα και αυτό την κάνει ακόμα περισσότερο γοητευτική! Δε φανατίζεται και δε διστάζει να αναθεωρεί επιλογές και απόψεις όταν πρέπει!

Και όπως μας εξηγεί: «δύσκολα δεσμεύομαι! Θα πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και πρόσφορο έδαφος»!

 Ίσως λοιπόν αυτή η ειλικρίνεια και η ποιότητά της, να την κάνουν να σκέφτεται και να μην έχει αποφασίσει ακόμα, αν θα συνεχίσει κολυμβητικά και τη νέα season 2017-2018. Εμείς πάντως ελπίζουμε να το κάνει, διότι για τέτοια ταλέντα, η κολύμβηση και ο πρωταθλητισμός –ευτυχώς- είναι κάτι σαν… μικρόβιο! Και εθνικά, τα έχουμε ανάγκη αυτά τα ταλέντα!

Το μόνο που μας δήλωσε με βεβαιότητα ήταν πως «και ο πρωταθλητισμός να σταματήσει, το Κολύμπι και η Γυμναστική ποτέ»!

μετά τον τερματισμό στα 200 μέτρα μικτή, όπου κολύμπησε 30 εκατοστά πάνω από το πανελλήνιο ρεκόρ.

-Ερώτηση: «Για ποιο σου προτέρημα θα ερωτευόσουν τον εαυτό σου»;
Απάντηση: «Για τη θετική μου ενέργεια».

-Ερώτηση: «Και γιατί μπορεί να σε χώριζες»;
Απάντηση: «Μερικές φορές  επιμένω να γίνει το δικό μου μέχρι τελικής πτώσης»!

-Ερώτηση: «Ποιο είναι το μότο σου»;
Απάντηση: «Χωρίς αγώνα και προσπάθεια, δεν υπάρχει εξέλιξη». 

την απονομή (πρώτη θέση) από το πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών 2015 καθώς και από το  διεθνές μίτινγκ "Ακρόπολις Grand Prix" 2013 αντίστοιχα (και τα δύο στο κολυμβητηριο του Αλίμου) .την απονομή (πρώτη θέση) από το πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών 2015 καθώς και από το  διεθνές μίτινγκ "Ακρόπολις Grand Prix" 2013 αντίστοιχα (και τα δύο στο κολυμβητηριο του Αλίμου) .




Ο Βαγγέλης Αυγουλάς και η Αφροδίτη Γιαρένη