meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΙΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ


Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο.


Χειμωνιάτικο πρωινό και στον πεζόδρομο της Αγίας Ζώνης στην Κυψέλη τα παιδιά πανηγυρίζουν γιατί είναι Παρασκευή. Αστικά διαμερίσματα που διατηρούν ακόμη την γοητεία τους, παλιά μικροκαταστήματα βγαλμένα από άλλη εποχή και ηλικιωμένοι κύριοι που απολαμβάνουν ατελείωτες παρτίδες ταβλιού.

Στο νούμερο 39 ένας ψηλός φράκτης και διάσπαρτα κτίρια μαρτυρούν ότι υπάρχουν ακόμη εκτάσεις στην Αθήνα όπου ο χρόνος παραμένει αναλλοίωτος. Για να μπεις πρέπει να χτυπήσεις το κουδούνι. Στην αρχή βλέπεις κάποια λιγοστά παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ενώ στο βάθος να προβάλλουν όμορφοι κήποι. Στο Διοικητήριο παντού ωραία παλιά έπιπλα, κορνίζες, πράσινες καρέκλες και αντικείμενα που προορίζονται για το Χριστουγεννιάτικο Bazaar.

Συζητώ με την υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων, Δήμητρα Πιπιλή η οποία διηγείται πώς ξεκίνησαν όλα. «Το 1893 είκοσι γυναίκες αποφασίζουν ότι δεν θέλουν να στηριχθούν στην Αμερικανική βοήθεια και επιδιώκουν να κάνουν κάτι μόνες τους. Τότε βρίσκουν κάποια που την λένε Μόσχα -δεν γνωρίζουμε το επίθετο της- η οποία δεν έχει άκρα και την βάζουν σε ένα δωμάτιο στο Κουκάκι. Και αυτή τους λέει με την σειρά της για μια άλλη γυναίκα που έχει παρόμοιο πρόβλημα και κάπως έτσι γίνεται η αρχή του Άσυλου Ανιάτων. Η μια γυναίκα έγινε περισσότερες και το δωμάτιο μετεξελίχθηκε σε σπίτι. Έτσι ήρθαν εδώ με σκοπό να  αγοράσουν το οίκημα, αλλά δεν τα κατάφερναν. Το 1905, εκεί που είχαν  απογοητευτεί έρχεται ο Μάρκος Δραγούμης με δύο σακούλες κοσμήματα της γυναίκας του, η οποία όταν πέθανε έδωσε εντολή να τα πάνε σε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Επέλεξε το Άσυλο και από τότε λειτουργεί  ανελλιπώς -σε συνδυασμό με το ίδρυμα Περιθάλψεως Χρόνιων Πασχόντων- παρέχοντας τις υπηρεσίες του σε άπορους ασθενείς που πάσχουν από χρόνια νοσήματα».

Προσγειωνόμαστε στο σήμερα και αυτό που επισημαίνει από την αρχή της συνομιλίας είναι το γεγονός πως «πληρώνουμε κανονικά ΕΝΦΙΑ για όλη την περιουσία που διαθέτει το Άσυλο και χρωστάμε περίπου 7 εκατομμύρια ευρώ. Μιλάμε για ποινικό αδίκημα, δηλαδή  η Πρόεδρος μας, κα Ηλιάδη, που δουλεύει εθελοντικά, ανά πάσα στιγμή μπορεί να μπει φυλακή», υποστηρίζει. 


Στην συνέχεια την ρωτώ για την κατάσταση που επικρατεί, πόσοι μένουν, καθώς και τι έμαθε από την μέχρι τώρα εμπειρία της. «Στο Άσυλο απασχολούνται 110 εργαζόμενοι και φιλοξενούνται περίπου 180 ασθενείς. Σε πληροφορώ ότι υπάρχουν πολλοί που παίρνουν ακόμη τηλέφωνο ζητώντας ρουσφέτι για να μπει κάποιος άνθρωπός τους. Αυτή η λογική είναι λίγο δημόσιο, όπως και το ότι θα δεις διάφορους να βάζουν στο Άσυλο ηλικιωμένους που μπορεί να έχουν κινητικά προβλήματα αλλά σκοπεύουν στην υφαρπαγή της σύνταξής τους. Εμείς δεν παίρνουμε τίποτα και παρέχουμε φαγητό και πλήρη φαρμακευτική περίθαλψη. Μακάρι να μπορούσαμε ακόμη περισσότερα», συμπληρώνει.

 «Η βασική φιλοσοφία μας στηρίζεται σε δύο λέξεις: ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Υπάρχουν πολλοί που έρχονται μόνο για να φάνε ή να τους ‘αλλάξουμε’ αν έχουν κάποιο πρόβλημα και στην συνέχεια μπορούν να φύγουν. Οι κουβέντες που έχω ακούσει είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί… Θυμάμαι μια ωραία φράση που μου είχε πει η Πρόεδρος και την διαπιστώνω καθημερινά. Ότι έχω την αίσθηση πως κλέβω αυτούς τους ανθρώπους. Είναι τόσα πολλά αυτά που παίρνω από αυτούς, σε σχέση με αυτά που δίνω… Για παράδειγμα, το γιο μου τον λένε Μιχάλη και κάθε πρωί τον αφήνω στον παιδικό σταθμό. Όταν έρχομαι μετά εδώ κάθε πρωί, με περιμένει ένας  άλλος Μιχάλης στην είσοδο για να μου πει ‘καλημέρα’. Είναι ένας άνθρωπος σαράντα ετών, οποίος είναι εντελώς παρατημένος από την οικογένειά του, δεν έρχονται καθόλου να τον δουν και κάποια μέρα, πιστεύοντας ότι είναι συμπτωματικό, αποφασίζω να έρθω λίγο νωρίτερα και τον βλέπω να τρέχει με το αναπηρικό καροτσάκι, να κοιτάζει το ρολόι του ώστε να προλάβει να έρθει στην είσοδο απλά για να μου πει καλημέρα… (συγκινείται και σταματάμε για λίγο). Αυτό λοιπόν εισπράττω μέσα στο Άσυλο, μια υπόγεια τρυφερότητα και μια ανίκητη αξιοπρέπεια που σου μεταδίδουν αυτοί οι άνθρωποι. Δεν πρόκειται να σου πουν ‘σ’ αγαπάω’, αλλά θα σου στείλουν στην γιορτή σου μια γλάστρα και θα σου γράφουν ‘να είσαι καλά να μας φροντίζεις’. Επίσης, μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι από την συναυλία που είχε δώσει η Μαίρη Λίντα στο Άσυλο. Τότε, μια πανέμορφη γυναίκα που είχε έρθει σχετικά πρόσφατα, παρακολουθούσε μαζί με την κόρη της την συναυλία. Η κόρη έκλαιγε συνεχώς με αποτέλεσμα να κλαίει και η μητέρα. Την πιάνω και της λέω, μην το κάνεις αυτό στην μαμά σου, είναι εδώ και περνάει καλά. Τότε μου λέει ότι η μητέρα της ήταν κομμώτρια και της άρεσε να γλεντάει, να χορεύει, πήγαινε στα μπουζούκια και είναι η πρώτη φορά μετά από καιρό που την βλέπει να χορεύει έστω και με τα δάχτυλα της… (δακρύζει). Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να καταλάβεις. Είναι χαρά για μένα, είναι τιμή που δουλεύω για αυτούς τους ανθρώπους. Όταν δεν μπορώ να κλείσω χορηγία, δεν μπορείς να φανταστείς την στενοχώρια μου. Να πηγαίνεις να εξασφαλίσεις λίγα γλυκά και επώνυμο ζαχαροπλαστείο να σου απαντά ότι δεν μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε. Εδώ δεν είμαστε παρκινγκ ανθρώπων και δεν θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν με αυτό τον τρόπο», τονίζει η Δήμητρα. 

Στην συνέχεια πηγαίνουμε στο διπλανό κτίριο που στεγάζεται το Νοσοκομείο. Μας υποδέχεται η Διευθύνουσα κ. Ελένη Μαριέλλη. Σε κάθε γωνία είναι τοποθετημένο ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ οι τηλεοράσεις είναι όλες ανοικτές. Περπατάμε στους χώρους και συνεχώς η συζήτηση μας διακόπτεται επειδή, όλοι σπεύδουν να χαιρετίσουν την Ελένη ή την ‘Διευθύνουσα’, (έτσι την φωνάζουν). «Εδώ μένουν άνθρωποι όλων των ηλικιών, κινητικά ανάπηροι ή που δεν αυτοεξυπηρετούνται. Τα κριτήρια για να έρθεις είναι να κάνεις πρώτα από όλα ένα αίτημα και βασική προϋπόθεση να είναι χαμηλό το εισόδημα, για αυτό έχουμε και αρκετούς άπορους», λέει. Το βλέμμα της μετακινείται διαρκώς στους ασθενείς, μήπως και χρειαστούν κάτι. «Όποιος εργάζεται εδώ βλέπει την δύναμη των ανθρώπων αυτών όπου ένα άγγιγμα, μια καλή κουβέντα είναι αρκετά για να τους κάνουν  ευτυχισμένους. Πραγματικά, εδώ συναντάς το αληθινό νόημα της ζωής».

Στην διαδρομή μας περνάμε από αρκετούς θαλάμους αλλά και διάφορους άλλους χώρους, γραφεία, τουαλέτες και λουτρά. Στεκόμαστε στο δωμάτιο δύο υπέροχων γυναικών που συμπεριφέρονται σαν να σε προσκαλούν σπίτι τους. Η κυρία Λόλα βρίσκεται στο Άσυλο εδώ και πολλά χρόνια. Ήρθε στα δεκαεπτά της  «για εξυπηρέτηση», όπως θα μου πει. Οι μόνοι άνθρωποι που έχει στην ζωή είναι η αδελφή της και τα ανίψια της. «Από την μία μέρα στην άλλη η ζωή μου άλλαξε. Στο σπίτι  δεν μπορούσα να έχω τις ανέσεις που έχω  εδώ, για αυτό και τα χαρτιά μου τα έκανα μόνη, χωρίς να πω τίποτα ακόμη και στην μητέρα μου. Της το είπα τελευταία στιγμή και φυσικά όταν το έμαθε στενοχωρήθηκε πολύ. Συνεχώς, μου έλεγε ‘μα και εγώ μπορώ να σε φροντίζω, γύρνα σπίτι’. Έκλαιγε, αλλά της εξηγούσα ότι όλα είναι μια χαρά. Δεν με πίστευε. Μέχρι να φύγει από την ζωή, ερχόταν πολλές φορές και με έβλεπε αλλά αρρώσταινε και θυμάμαι να μου λέει πάντα ότι το καλύτερο παιδί εδώ μέσα, είμαι εγώ.  Όλες οι μανάδες το ίδιο, δεν λένε;», λέει. Είναι μια γυναίκα που το πρόσωπο της λάμπει και η φωνή της εκπέμπει μια γλυκύτητα που σε ηρεμεί. Έχει τακτοποιημένα τα πράγματα της στο κρεβάτι και μου δείχνει μια παλιά της φωτογραφία. «Είναι από τα νιάτα μου, κοίτα τι όμορφη που ήμουν», λέει. «Εμένα μου αρέσει η μοναξιά, για αυτό κεντάω με τις ώρες. Η ζωή είναι πάντα γεμάτη βάσανα και στενοχώριες και το μόνο που με  έχει μάθει είναι ότι  αυτό που χρειάζεται είναι να κάνεις υπομονή», καταλήγει και με αποχαιρετά σκορπώντας συνεχώς ευχές.  

Στο διπλανό κρεβάτι βρίσκεται η κυρία Βάσω Μπουραζανίδου, γνωστή και ως «η μασκότ του Ασύλου», όπως θα μου πουν αστειευόμενοι. Το  κομοδίνο της είναι γεμάτο φωτογραφίες, χαρτιά κολλημένα στο τοίχο και ωραία χριστουγεννιάτικα στολίδια και φωτάκια. Έχει δημιουργήσει την δική της γωνιά αφού κατοικεί  εκεί ακριβώς σαράντα χρόνια. Έχει γυρίσει όλη την Ευρώπη, η μητέρα της έχει πεθάνει και ζει μόνο η αδερφή της, η οποία μένει μόνιμα στην Γερμανία. «Έρχονται μια φορά τον χρόνο και με  βλέπουν, αλλά πάω και εγώ, τι νομίζεις; Είχα τα πάντα, έχω κάνει πολλά ταξίδια, είχα τα μπουζούκια μου, τις διακοπές μου, τους  άνδρες μου, είμαι γυναίκα με τα όλα μου (γέλια)», σπεύδει να μου πει με το  λεβέντικο βλέμμα της. «Είμαι ευτυχισμένη που ο Θεός με έβαλε στο καρότσι. Άκου να δεις αγόρι μου, εγώ την ζωή μου την έζησα στο καρότσι όσο πιο γεμάτα μπορούσα και πολύ καλύτερα από εσάς που μπορείτε και περπατάτε. Αν θες να ξέρεις, αν ήμουν τελείως καλά και είχα τα πόδια μου, τώρα θα ήμουν παντρεμένη με το φούρναρη του χωριού μου και θα ήμουν αγρότισσα σε χωράφια ή φουρνάρισσα. Για αυτό, και τα άσχημα και τα καλά, όλα μου αρέσουν. Εδώ λέμε κουβέντες, έχουμε παρέα, στο σπίτι τι θα έκανα; Μόνη μου θα ήμουν και θα κοιτούσα το ταβάνι. Να θυμάσαι ότι την ευτυχία του ο καθένας, την καθορίζει μόνος του», λέει  με ένα γλυκό χαμόγελο και μια φινέτσα που σίγουρα θα την θυμάσαι για πολύ καιρό. 

Σε ένα παγκάκι στο διάδρομο συναντώ την κυρία Μαρία η οποία έχει έρθει για να δει την κόρη της, την  Βάσω. «Εικοσιπέντε χρόνια καθημερινά το ίδιο δρομολόγιο», λέει. Κρατά στο χέρι της ένα μανταρίνι και λίγα κριτσίνια, τα οποία δίνει στην Βάσω. «Δεν μπορεί να περάσει μέρα χωρίς να δω την κόρη μου. Κάποιες φορές την παίρνω σπίτι αλλά πιο σπάνια, όπως πέρυσι στις γιορτές των Χριστουγέννων. Τρελαίνεται όταν έρχεται σπίτι, της αρέσει πολύ. Πάμε βόλτες, βγαίνουμε και περνάμε ωραία. Υπήρχαν στιγμές στην αρχή που όταν συνέβη στην κόρη μου η εγκεφαλική και σωματική παράλυση, δεν ήθελα να βλέπω τον κόσμο. Ούτε να με ρωτούν ήθελα, κουραζόμουν να λέω συνεχώς τα ίδια. Ξέρετε, αυτό που με λυπεί είναι η κακία που κρύβει αρκετός κόσμος. Δουλεύω σε δημόσια υπηρεσία και δεν έχω πει τίποτα για το παιδί μου και αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι  υποφέρω να λέω τα ίδια. Οι περισσότεροι ρωτούν όχι από ενδιαφέρον αλλά για να αισθανθούν αυτοί καλύτερα που δεν αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Το ίδιο και οι συγγενείς, έρχονται και το μόνο που κάνουν είναι να σου δώσουν λίγα ευρώ νομίζοντας ότι έτσι κάνουν το καθήκον τους ή ξεπληρώνουν κάτι. Δεν τα δέχτηκα ποτέ γιατί το θεωρώ μεγάλη προσβολή. Φανταστείτε, μια φορά είπα σε κάτι φίλες μου ότι θέλω να κάνω δίαιτα και μου απάντησαν δεν κοιτάς το παιδί που έβγαλες, η δίαιτα σε μάρανε».

Λίγο πιο πέρα υπάρχει το δωμάτιο του κυρίου Θανάση που συστήνεται ως ‘η εξαίρεση του Ασύλου’. Ο κ. Θανάσης μένει στο ίδρυμα με τον γιό του. Πριν από λίγους μήνες μπροστά στα μάτια του τον είδε να διασχίζει την Λεωφόρο Βουλιαγμένης και «το κακό δεν άργησε να γίνει, αφού ένα αυτοκίνητο ήταν η αιτία που τον έφερε εδώ», θα πει. «Ζήτησα να μου δώσουν την δυνατότητα να μένω και εγώ εδώ, γιατί φοβάμαι και δεν μπορώ να αποχωριστώ το παιδί μου ούτε να επιβαρύνω τους ανθρώπους του Ασύλου, για αυτό όπως μπορώ βοηθάω». 


Στον πάνω όροφο η κυρία Ρούλη Μπούα έχει έρθει από την Σχολή Καλών Τεχνών για να ομορφύνει τους τοίχους. «Ο εθελοντισμός είναι η μόνη απάντηση στην
κρίση. Περιέχει ουσία και αισθάνεσαι ότι κάνεις κάτι όμορφο. Βοηθάς ουσιαστικά τους άλλους», επισημαίνει.  Σχεδιάζει στο τοίχο ένα καραβοφάναρο και διηγείται την ιστορία του. «Πρόκειται για  ένα πλοίο, που όταν σβήσει ένα φάρος καταπλέει στο λιμάνι με το δικό του φάρο και έτσι μέχρι να αποκατασταθεί η ζημιά δίνει στο λιμάνι το φως, την λύση και την ελπίδα. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι πάντα θα υπάρχει το φως», λέει.

Στην συνέχεια δεν μπορούμε να αποφύγουμε μια επίσκεψη στα μαγειρεία, όπου δοκιμάζουμε υπέροχο ζυμωτό ψωμί, αλλά και την εκκλησία. Είναι ίσως το πιο ήσυχο σημείο και αντιλαμβάνομαι απόλυτα γιατί το έχει επιλέξει  ένας κύριος με αναπηρικό αμαξίδιο έχοντας συντροφιά  τσιγάρα και το ραδιοφωνάκι του, που παίζει ασταμάτητα λαϊκά τραγούδια. Επόμενη στάση στο εντευκτήριο όπου μας υποδέχεται η κυρία Γεωργία Λιότσου, η οποία εργάζεται εκεί περίπου δεκαπέντε χρόνια. Ανάμεσα σε κεντήματα και εργόχειρα θα μου πει «για μένα το να έρχομαι εδώ δεν είναι δουλειά. Συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που κρύβουν ένα μεγαλείο ψυχής. Μαθαίνεις να αγαπάς τον διπλανό σου και αν δεν μάθεις να αγαπάς, δεν μπορείς να σταθείς. Όταν τελειώσεις, φεύγεις για το σπίτι σου γεμάτη εικόνες και συναισθήματα και καταλαβαίνεις απόλυτα τι θα πει ‘Άνθρωπος’. Για κάποιους μια  καλημέρα είναι απλά μια  λέξη, όμως για πολλούς εδώ είναι αυτό  που θα τους κάνει να χαμογελάσουν».   

Έχοντας περάσει την πύλη της εξόδου πολλές σκέψεις σε ακολουθούν.  Αναρωτιέσαι τι ωραίοι άνθρωποι υπάρχουν και πως μικρές στιγμές είναι αρκετές για να τους κάνουν ευτυχισμένους. Έχουν απόλυτο δίκιο όταν θα μου πουν πολλές φορές πως «η δύναμη δεν μετριέται στο σώμα, αλλά στην ψυχή».



ΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ ΠΟΥ ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ SOS ΕΙΧΑΝ ΓΕΥΣΗ ΑΓΑΠΗΣ!


Τα μανίκια σηκώθηκαν, ποδιές και γάντια εν δράση, η συνταγή της Θείας Λίτσας καλά φυλαγμένη βγήκε ατόφια από το χρονοντούλαπο κάποιων οικογενειακών αναμνήσεων και το Εργαστήρι Παρασκευής Μελομακάρονων ξεκίνησε με τις μηχανές στο φουλ στα Παιδικά Χωριά Sos!

Όλα αυτά το απόγευμα της Τρίτης 22 Δεκεμβρίου 2015 στο Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας στην Κυψέλη, με το Διευθυντή του Κέντρου κ. Μενέλαο Τσαούση σε ρόλο Master Chef  να συντονίζει τις παιδικές ομάδες και τους εθελοντές που έφτιαχναν τα πιο παραδοσιακά γλυκά των Χριστουγέννων για καλό σκοπό!


Τα παιδιά επισκεπτών και ωφελούμενων οικογενειών διάβαζαν τα υλικά και εφάρμοζαν βήμα προς βήμα τη συνταγή, ενώ ο κ. Τσαούσης έβαζε το πιο απαραίτητο συστατικό, τη Βοήθεια του Μεγάλου, όπου χρειαζόταν!
         
Δίπλα του στους εθελοντές ένας παλιός του μαθητής, δικηγόρος τώρα και στενός συνεργάτης του νυν Υπουργού Εσωτερικών, ο 27χρονος Βαγγέλης Αυγουλάς, ο οποίος απέδειξε πως στη μαγειρική δε χρειάζεται όραση αλλά αγάπη γι’αυτό που κάνεις!

Παράλληλες δραστηριότητες δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά των οικονομικά αδύναμων οικογενειών διοργανώθηκαν από το «Μουσικό Παράθυρο» την ίδια μέρα στο Κέντρο Στήριξης στην Κυψέλη, ενώ η ημέρα έκλεισε με τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή και τραγούδια από τη χορωδία της ομάδας κατοίκων «Η Κυψέλη Μας», καθώς και από την Ορχήστρα Των Ονείρων και το Μουσικό Εργαστήρι «Οδός Ονείρων» του Μαέστρου κ. Γιάννη Γαβρά. Όλοι οι μουσικοί και οι καλλιτέχνες συμμετείχαν αφιλοκερδώς και εισέπραξαν το πιο θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων.

Τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του φορέα παρακολούθησαν μεταξύ άλλων ο επιστημονικά υπεύθυνος των Παιδικών Χωριών Sos κ. Στέργιος Σιφνιός και εκπρόσωπος της εταιρείας Intralot, χορηγία της οποίας ήταν τα πλούσια χριστουγεννιάτικα δώρα που μοιράστηκαν στα παιδιά.
«Ενώσαμε τις δυνάμεις μας μετά από 15 χρόνια με τον παλιό μου δάσκαλο κ. Μενέλαο Τσαούση, προσπαθώντας να αφήσουμε την πιο γλυκιά γεύση σε όλα τα παιδικά χείλη γύρω μας! Υπάρχουν γύρω μας εκατοντάδες παιδιά που τους αξίζει να χαμογελάνε πολύ περισσότερο από όσο τους επιτρέπει η σημερινή ζοφερή πραγματικότητα που ζουν και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε», δήλωσε ο Επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών Β. Αυγουλάς.

Η βραδιά έκλεισε με την Ορχήστρα Των Ονείρων να παίζει τραγούδια του διεθνούς φήμης Μουσικοσυνθέτη κ. Μίμη Πλέσσα, δίνοντας μια πρόγευση από το μεγάλο μουσικό αφιέρωμα που ετοιμάζουν ο Μαέστρος κ. Γιάννης Γαβράς και το κοινωνικοπολιτικό blog «Με Άλλα Μάτια» το ερχόμενο Καλοκαίρι, για τη στήριξη των Παιδικών Χωριών Sos Ελλάδος.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΑΜΕΑ "Η ΕΛΠΙΔΑ" ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΥΓΟΥΛΑΣ



Το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας για παιδιά με αναπηρίες του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων «Η Ελπίδα» στο Χαϊδάρι, επισκέφθηκε ο ειδικός συνεργάτης για θέματα Κοινωνικής Πολιτικής του Υπουργού Εσωτερικών κ. Βαγγέλης Αυγουλάς, κατόπιν πρόσκλησης του Δ.Σ. του Συλλόγου, την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015.

Ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες Δυτικής Αττικής «Η Ελπίδα» ιδρύθηκε το 1994 με έδρα το Περιστέρι, συγκροτήθηκε σε φιλανθρωπικό Σωματείο το 1998 και σε Ειδικώς Αναγνωρισμένο το 2006. Ο Σύλλογος είναι μέλος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία ΠΟΣΓΚΑμεΑ. Οι πολύχρονες και επίπονες προσπάθειες του Συλλόγου να συμπαρασταθεί στα Άτομα με Αναπηρία στην περιοχή-κυρίως- της υποβαθμισμένης Δυτικής Αττικής, και η συνεργασία του με στελέχη του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, με τη Διεύθυνση Κοινωνικής Πρόνοιας και τη Νομαρχία Δυτικής Αθήνας, είχε ως αποτέλεσμα την υλοποίηση ενός πολυετούς οράματος των γονέων και κηδεμόνων του φορέα, που ήταν η αυτόνομη λειτουργία ενός Κέντρου Ημερήσιας Κοινωνικής Φροντίδας και Ειδικής Αγωγής.

Ο κ. Αυγουλάς έτυχε πολύ θερμής υποδοχής από τα μέλη, τους εργαζόμενους και τους εξυπηρετούμενους, ενημερώθηκε αναλυτικά για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, τους επόμενους στόχους αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο φορέας, ενώ ξεναγήθηκε στους χώρους του Κέντρου και συζήτησε εκτενώς με το επιστημονικό προσωπικό για την καθημερινότητα και τις δραστηριότητες των εξυπηρετούμενων.

Οι υπηρεσίες που προσφέρει ο Φορέας απευθύνονται σε οικογένειες και λοιπούς κηδεμόνες που έχουν την κηδεμονία ατόμων-ηλικίας 18 ετών και άνω- με αυτισμό, νοητική αναπηρία, Σύνδρομο Down, Μαθησιακές δυσκολίες, Διαταραχές συμπεριφοράς, ψυχιατρικές διαταραχές, Αναπτυξιακή καθυστέρηση, Προβλήματα επικοινωνίας, Εξελικτικές διαταραχές και Αισθητηριακές διαταραχές.

Η φιλοσοφία της λειτουργίας του Κέντρου αφορά στην διασφάλιση της συνέχειας της θεραπευτικής φροντίδας των Α.μεΑ. στην κοινότητα, στην δημιουργική απασχόληση, στην αντιμετώπιση των παθολογικών συμπεριφορών και των προβλημάτων της λειτουργικότητας τους και στην σταδιακή ενίσχυση της ψυχοκοινωνικής τους εξέλιξης, καθώς και της προσαρμογής και ένταξης τους στην κοινωνία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Αυγουλάς ήταν συμπαραστάτης του Συλλόγου ήδη από τα τέλη του 2011, όταν ως Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Ιλίου είχε βοηθήσει αποτελεσματικά στην υπερπήδηση σοβαρών εμποδίων, από κοινού με τον τότε Αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Αθήνας κ. Κώστα Παπαντωνίου. Σήμερα πολύτιμη αρωγή στο έργο του Συλλόγου έχει παράσχει ο νυν Αντιπεριφερειάρχης κ. Σπύρος Τζόκας.

Σήμερα στο Κέντρο εξυπηρετούνται 40 άτομα, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια ο φορέας λειτουργεί και Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης στα Άνω Λιόσια.

Θετική εντύπωση προκαλεί το ότι ο Σύλλογος «ματώνει» οικονομικά για να τα βγάλει πέρα αλλά δεν έχει δημιουργήσει χρέη, ενώ δε λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση αλλά στηρίζονται μόνο βασισμένοι σε χορηγίες.

Πάνω από 70 αιτήσεις είναι σε αναμονή με ΑμεΑ που θέλουν να ενταχθούν στα προγράμματα του συλλόγου.

Στο Κέντρο σήμερα λειτουργούν:
Παιδαγωγικά τμήματα(Αποτελούνται από τα εξής 4 τμήματα):
  • Τμήμα ειδικής αγωγής, για εκπαίδευση ατόμων με Διάχυτες Διαταραχές Ανάπτυξης (Αυτισμός). Στο τμήμα αυτό δίνεται έμφαση στην ανάπτυξη της Επικοινωνίας, της Κοινωνικοποίησης, της Αντίληψης, των Γνωστικών Λειτουργιών και των Δεξιοτήτων μέσω της εφαρμογής του πρωτοποριακού συστήματος Δόμησης Διδασκαλίας αυτιστικών ατόμων TEACCH και MAKATON, με παράλληλη Εργοθεραπευτική παρέμβαση.
  • 3 Παιδαγωγικά Τμήματα, για άτομα με Σύνδρομο Down , Νοητική Στέρηση, και άλλες Σύνοδες Αναπηρίες. Σε αυτά τα τμήματα η εκπαίδευση επικεντρώνεται στην ανάπτυξη της Αυτονομίας, Αυτοεξυπηρέτησης,  Επικοινωνίας και της όσο το δυνατό μεγαλύτερης Κοινωνικοποίησης. Ιδιαίτερο βάρος δίνεται επίσης στη βελτίωση υπαρχόντων ικανοτήτων, την εκμάθηση καινούργιων δεξιοτήτων, και στη μείωση, –αν όχι εξάλειψη- της προβληματικής συμπεριφοράς τους.
Παράλληλα με τα παραπάνω παιδαγωγικά τμήματα, παρέχεται Δημιουργική Απασχόληση-Κατάρτιση η οποία αποτελεί σημαντικό μέρος του συνολικού προγράμματος. Κεντρικός στόχος αυτής της δημιουργικής διαδικασίας είναι η εργοθεραπεία, δηλαδή η παρέμβαση-αντιμετώπιση ανεπιθύμητων συμπεριφορών δια μέσου της εργασίας και της εκπαίδευσης κοινωνικών κανόνων, η οργάνωση της συμπεριφοράς, και η εκμάθηση-εξάσκηση των βασικών δεξιοτήτων λειτουργικότητας οι οποίες συμβάλλουν στην αυτονομία των εκπαιδευόμενων. Η άσκηση γίνεται πάντα με ρεαλιστικό τρόπο, και σε πραγματικές συνθήκες ζωής, με τα εργαστήρια να περιλαμβάνουν:
  • Εργαστήριο Γενικής Χειροτεχνίας/Κοπτικής-Ραπτικής, όπου υλοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα σχετικά με την Κατάρτιση και Παραγωγική διαδικασία Γενικής Χειροτεχνίας (Κατασκευές Ημερολογίων, Εκκλησιαστικών Εικόνων, Εορταστικών Καρτών κ.α.) καθώς και της Κοπτικής-Ραπτικής και Γαζωτικής τέχνης (σχεδιασμός, κόψιμο, ράψιμο, κουρτινών, ρούχων, υφασμάτων, κ.α.)
  • Εργαστήριο Ειδών Γενικής Διακόσμησης και άλλων Δώρων, όπου οι εκπαιδευόμενοι αναπτύσσουν δεξιότητες μέσω κατασκευής Κεριών/Πήλινων/Γύψινων και της διακόσμησης τους, κατασκευές Βιτρώ, Κορνίζες και διαφόρων άλλων ειδών δώρου.
  • Εργαστήριο Ανθοκομικής, όπου η εκπαίδευση πραγματοποιείται διαμέσων εργασιών Υπαίθρου και Θερμοκηπίου (Δενδροκομία, Ανθοκομία, Οπωροκηπευτική). Για την υλοποίηση αυτού του προγράμματος πρέπει να γίνει μια σημαντική αναφορά για τη συνεργασία του Κέντρου με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου έχει εξασφαλιστεί η εκπαίδευση των καταρτιζομένων σε πραγματικές συνθήκες εργασίας, στα θερμοκήπια και στα καλλιεργήσιμα κτήματα του Πανεπιστημίου.
Η επίσκεψη έκλεισε με τους ωφελούμενους να τραγουδούν τα κάλαντα στον κ. Αυγουλά και να του χαρίζουν χειροποίητα Χριστουγεννιάτικα δώρα, ενώ εκείνος δεσμεύτηκε να παραμείνει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας για την αναζήτηση λύσεων και βοήθειας προς πάσα κατεύθυνση.




«Η ΕΛΠΙΔΑ»
ΕΔΡΑ: Μεγ. Αλεξάνδρου 3, Περιστέρι
Τηλ. 210 5751185 κιν. 6981313930-31
ΑΦΜ: 090143486, Δ.Ο.Υ,Β’ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
ΑΡΙΘ. ΛΟΓ.: 164/296059-14 ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
ΑΡΙΘ. ΛΟΓ.: 0895617-40/7 MARFIN EGNATIA BANK

ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ
ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ: (ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ Θ.Χ.Π.Δ.Α)
Στρ/γού Σίμωνος Θεολόγου 11, Αφαία, Χαϊδάρι
Τηλ. 210 5580429, Φαξ: 210 5580484

[οι φωτογραφίες δημοσιεύονται χωρίς επεξεργασία, κατόπιν εγκρίσεως του Δ.Σ. του φορέα]

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΥΠΕΡΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ



παιδάκια παίζουν τύμπανα
Τέθηκε σε λειτουργία ο 11ος δημοτικός βρεφονηπιακός σταθμός στην περιοχή Τσαλαβούτα του Περιστερίου. Η πόλη πλέον διαθέτει τον πιο σύγχρονο παιδικό σταθμό της Αττικής. Θα φιλοξενεί δεκάδες παιδιά, σ’ ένα περιβάλλον ιδανικό και σύγχρονο για την προσχολική αγωγή.

"Το συγκεκριμένο έργο κοινωνικής υποδομής έλλειπε από την περιοχή, το είχαμε υποσχεθεί και σήμερα το παραδώσαμε στην κοινωνία με απόλυτη συνέπεια", δήλωσε ο Δήμαρχος Περιστερίου κ. Ανδρέας Παχατουρίδης, κατά την τελετή των εγκαινίων το απόγευμα της Δευτέρας 21 Δεκεμβρίου 2015.

Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν παρουσία πολλών δημοτικών συμβούλων και αντιδημάρχων του Περιστερίου, καθώς και του κ. Βαγγέλη Αυγουλά εκπροσώπου του Υπουργού Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή.

«Στην Ελλάδα του 2015 που πάσχει από το «φαίνεσθαι», η δημοτική αρχή του Περιστερίου και ο κ. Παχατουρίδης προχωρούν σε μια ποιοτική επένδυση ουσίας, στα παιδιά μας άρα στο Μέλλον μας», δήλωσε ο κ. Αυγουλάς συγχαίροντας για το έργο, αφού ξεναγήθηκε λεπτομερώς από τους παιδαγωγούς στους χώρους του υπερσύγχρονου Βρεφονηπιακού σταθμού.

Παρόντες επίσης μεταξύ άλλων ήταν διευθυντές και παιδαγωγοί από τους Βρεφονηπιακούς Σταθμούς του Περιστερίου, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου κ. Ιωάννης Νομικός, η αρμόδια αιρετή Πρόεδρος των Βρεφονηπιακών Σταθμών του Δήμου και δεκάδες γονείς.



 
Τους προσκεκλημένους υποδέχτηκαν με σκετσάκια, χορευτικά και τραγούδια οι μικροί μαθητές του νέου Σταθμού!

Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους! 




Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΦΕΡΕ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΗ ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΙΛΙΟΝ!


Οι δεκάδες φωνές των παιδιών ήταν το καλύτερο σύνθημα που έχει ακουστεί ποτέ στο κλειστό Γυμναστήριο της Πεταλούδας στο Ίλιον, το απόγευμα της Κυριακής 20 Δεκεμβρίου 2015, όπου η νεοσύστατη μπασκετική ομάδα για παιδιά «Άρης Ιλίου» πραγματοποίησε τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή της.

Πρωταγωνιστές οι δεκάδες μικροί φίλοι και παίκτες της ομάδας, τους οποίους διασκέδασε ο γνωστός εμψυχωτής κ. Σταύρος Ντάφλος, ενώ η όμορφη ατμόσφαιρα συμπληρώθηκε από γέλια, τραγούδι, χορό και αμέτρητα αστεία.



Ήταν Μάης του 2015, όταν μια ομάδα προπονητών  μπάσκετ, αγανακτισμένοι από τα κακώς κείμενα που βασανίζουν τους περισσότερους συλλόγους, αποφασίζει να ιδρύσει την δική της ακαδημία μπάσκετ με έδρα τους Αγίους Αναργύρους. Πλησιάζουν τον Δημήτρη Αμπατζή παραολυμπιονίκη και παλαιό παράγοντα αθλητικού σωματείου του Ιλίου, ο οποίος τους προτρέπει να δώσουν και πάλι ζωή στο παλιό γήπεδο του Αστέρα Ζωοδόχου Πηγής που βρίσκετε Θέτιδος και Ποσειδώνος στο Ίλιον. Η ιδέα αγκαλιάζετε αμέσως μιας και στα ιδρυτικά μέλη του σωματείου – ακαδημίας, βρίσκονται και παλιοί γνώριμοι του τότε Αστέρα. Έτσι λοιπόν, στα τέλη Ιουνίου, ιδρύεται σωματείο με έδρα πια το Ίλιον και την επωνυμία Άρης Ιλίου. Σκοπός αυτού η ψυχαγωγία των παιδιών από 5 έως 15 ετών, Η καλύτερη δυνατή διδαχή των βασικών αρχών του μπάσκετ, η αξιοποίηση των χρημάτων προς όφελος των μικρών αθλητών μιας και μιλάμε για ακαδημία και όχι σωματείο με στόχο τον πρωταθλητισμό και η επιστροφή αθλητών στα ανοιχτά γήπεδα της περιοχής, έτσι ώστε να μην γίνονται αυτά χώροι συνάθροισης περιθωριακών στοιχείων.

Όπως  μας είπε και ο τεχνικός υπεύθυνος του Άρη Ιλίου Ζώης Χρήστου, “Πήραμε ένα ρίσκο με γνώμονα τα παιδιά και για καλή μας τύχη βρήκαμε συμπαραστάτη το δήμο.  Ένα μεγάλο ευχαριστώ θα ήθελα να πω εκ μέρους όλων των μελών του Άρη, στις αθλητικές και τεχνικές υπηρεσίες του δήμου, οι οποίες έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, για να μπορέσουμε να έχουμε στις 12 Σεπτέμβρη όπου και ξεκινήσαμε, ένα αξιοπρεπές ανοιχτό γήπεδο”.



Ο γενικός αρχηγός του ΆΡΗ ΙΛΙΟΥ Δημήτρης Αμπατζής και οι προπονητές Γιώργος Τσίρος και Μιχαλόπουλος Στάθης, μας μίλησαν με ενθουσιασμό για τις εγγραφές στην ομάδα, οι οποίες έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία, ενώ δεν ήξεραν τι να μας πρωτοπούν  για το πώς αγκάλιασε αυτή τους την προσπάθεια η γειτονιά γύρο από το γήπεδο.

"Σας περιμένουμε να γνωριστούμε και να μας δώσετε την ευκαιρία να ασχοληθούμε ενεργά με τα παιδιά σας. Θα θέλαμε πολύ η οικογένεια του Άρη Ιλίου να μεγαλώσει όσο γίνετε περισσότερο, γιατί εκτός από τη ψυχαγωγία των μικρών φίλων μας, είμαστε εδώ για να αναδείξουμε μέσα από σκληρή δουλειά τα ταλέντα εκείνα που σε λίγα χρόνια μέσο των ομάδων της περιοχής μας, θα μπορέσουν να κάνουν το άλμα για μια μεγαλύτερη ομάδα", μας είπαν.



Τη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση παρακολούθησαν πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι και Αντιδήμαρχοι της πόλης, μεταξύ αυτών και ο Βαγγέλης Αυγουλάς, ο οποίος καταθέτει το θαυμασμό του ήδη από το πρώτο κιόλας βήμα της ομάδας και διαβεβαιώνει δημόσια για τις πολλές χαρές και απολαύσεις που έχει να προσφέρει αυτή η νέα μπασκετική αγκαλιά όχι μόνο του Ιλίου, αλλά όλης της Δυτικής Αθήνας!



Η διαχειριστική ομάδα του «Με Άλλα Μάτια» εύχεται καλή επιτυχία, σε καλούς φίλους και παλιούς γνώριμους, προ πολλού διαπιστευμένους στις πιάτσες του ήθους και του ευ αγωνίζεσθε! Πρόκειται για μια προσπάθεια – μονόδρομο για την αναβάθμιση του Ιλίου και παραμένουμε στη διάθεσή τους για οποιαδήποτε δυνατή στήριξη.