meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΟ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟ "ΕΣΤΕΙΛΕ" Η DIESEL

Πρόσωπα που συμμετέχουν στη διαφήμιση

To πιο τέλειο μήνυμα για τη διαφορετικότητα το «έστειλε» η Diesel 

H νέα καμπάνια της διάσημης φίρμας jeans και ένδυσης αποθεώνει τις ατέλειες στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών της και στέλνει ηχηρό μήνυμα υπέρ της διαφορετικότητας 

Σιδεράκια στα δόντια, ουλές στο πρόσωπο και το σώμα, τατουάζ, ελαφρύς στραβισμός, ένα μεγάλο ενωμένο φρύδι να "στολίζει" περίεργα και μοναδικά ένα πανέμορφο πρόσωπο: οι πρωταγωνιστές της νέας διαφημιστικής καμπάνιας της Diesel δεν είναι τέλειοι, αλλά είναι μοναδικοί. Ακολουθούν το μότο της φίρμας που προστάζει ότι "το να είσαι τέλειος είναι βαρετό" και εκεί που όλοι στο internet αποθεώνουν τον τέλειο, εντός και εκτός εισαγωγικών, εαυτό τους, τολμά να αγκαλιάσει τη διαφορετικότητα με το πιο τέλειο μήνυμα.  

Όλα τα ψεγάδια, όλες οι ατέλειες με τις οποίες πρέπει να πορευτεί κανείς μέσα στα χρόνια, μέσα στο σώμα και το πρόσωπό του, αποθεώνονται στο "Go with the flaw", που παίζει με την παρήχηση της αγγλικής λέξης "flow" (ρεύμα), αλλά η ορθογραφία αλλάζει το νόημα σε ελάττωμα, ατέλεια.    

Στο επίκεντρο της καμπάνιας είναι η ταινία μικρού μήκους του François Rousselet, του Γάλλου σκηνοθέτη που δημιούργησε βίντεο για τους Snoop Dogg, Madonna και τους Rolling Stones, με πρωταγωνιστές νεαρούς ανθρώπους, όμορφους στη μοναδικότητά τους: από την κοπέλα που τη σταματούν στο αεροδρόμιο επειδή στον έλεγχο "χτυπάνε" τα σιδεράκια στα δόντια της, μέχρι τον νεαρό που "κλείνει" το βίντεο και λόγω ετεροχρωμίας έχει ένα μάτι γαλάζιο και ένα καστανό.    

Για να ενισχύσει το περί "βαρετής τελειότητας" μήνυμά της η Diesel φρόντισε να σβήσει όλα τα προηγούμενα posts από τον λογαριασμό της στο Instagram και να κάνει μία ενδιαφέρουσα, διαφορετική αρχή.  



Πηγή: www.lifo.gr


Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017

CARΕER SIGN ΚΑΙ ΑΜΕΑ: "ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ...ΓΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ"!



Το όραμα για εξειδίκευση στον επαγγελματικό, εξατομικευμένο προσανατολισμό των Ανθρώπων με Αναπηρία, διεκδικεί τη δική σου ψήφο για να γίνει πράξη!

Υπάρχουν ερευνητικά δεδομένα* που δηλώνουν πως η επαγγελματική συμβουλευτική –όπως εφαρμόζεται μέχρι στιγμής- δεν είναι αποδοτική για τα ΑμεΑ (Cawthon, Wendel, Bond & Garberoglio, 2016 ∙ Georganta & Rista, in press ∙Maher, 2001). Ενώ ταυτόχρονα, δεν υπάρχει κάποιος οργανισμός που να προσφέρει επαγγελματική συμβουλευτική εξειδικευμένα στα ΑμεΑ, στην Ελλάδα.

Η “Career Sign” είναι ένας υπό ίδρυση οργανισμός (Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία) που φιλοδοξεί να καλύψει τις εξατομικευμένες ανάγκες της σταδιοδρομίας των ατόμων με αναπηρία. Ο σκοπός του οργανισμού είναι να επιτύχει την εναρμόνηση της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής των ΑμεΑ και την ουσιαστική ένταξη τους όχι μόνο στην αγορά εργασίας, αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία, ακολουθώντας διεθνείς σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους.

Η αποστολή της “Career Sign” είναι να βοηθήσει α)μαθητές με αναπηρία στην προσωπική και επαγγελματική τους ανάπτυξη, β) μαθητές και ενήλικες με αναπηρία στην επιλογή επαγγελματικής πορείας συμφώνα με τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες τους, γ) ενήλικες με αναπηρία αναφορικά με την ένταξη τους στην αγορά εργασίας, δ) τις οικογένειες ΑμεΑ με υπηρεσίες συμβουλευτικής. Επιπλέον στόχος είναι να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει ευρύτερα την κοινή γνώμη για τις καλές πρακτικές και τις πολιτικές ένταξης των ευπαθών κοινωνικών ομάδων στην επαγγελματική ζωή και την αγορά εργασίας.

Η “Career Sign” διεκδικεί το
Social Impact Award!
δώστης το ψηφίζοντας εδώ:

Οι κυριότερες παρεχόμενες υπηρεσίες της Career Sign είναι:
α) προσωπική και ομαδική συμβουλευτική σε άτομα με αναπηρία
β) συμβουλευτική στα μέλη της οικογένειας των ΑμεΑ
γ) σεμινάρια σχετικά με την επιλογή ιδρύματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
δ) σεμινάρια σχετικά με την δημιουργία βιογραφικού σημειώματος
ε) προσομοίωση συνέντευξης
στ)  προσαρμογή και δημιουργία ψυχομετρικών εργαλείων για άτομα με αναπηρία
ζ) δημιουργία προσβάσιμων βίντεο περιγραφής για την πληρέστερη κατανόηση των επαγγελμάτων (νοηματική γλώσσα, υπότιτλοι και ήχος στα ελληνικά)
η) δημιουργία εγχειριδίου με «κρυμμένες» δυσκολίες και ευκαιρίες για κάθε πανεπιστημιακό τμήμα και με βάση τις ιδιαιτερότητες κάθε αναπηρίας
ι)  εκπαίδευση συναδέλφων ΑμεΑ με σκοπό την εποικοδομητική επικοινωνία και συνεργασία

Η Career Sign προσπαθεί να μειώσει την κοινωνική ανισότητα, βελτιστοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό, αυξάνοντας την ευαισθητοποίηση και κινητοποιώντας τα ΑμεΑ να επιτύχουν τους στόχους τους.

Career Sign:   «Συμβουλευτική Σταδιοδρομίας χωρίς όρια… Για καριέρα χωρίς περιορισμούς»!

Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=TcH4ZQTaEFM

Εθελοντές Συντελεστές για το Video:
Γραφίστας Α: Αντώνης Λεδάκης
Γραφίστας Β: Ανδριάνα Ζαΐλη
Γραφίστας Γ / Κροντυράς:
Νικόλαος Φωτεινός
Γραμματέας: Χρυσάνθη Γεωργαντά
Διευθύντρια / Λινάρδου:
Σταυρούλα Γεωργαντά
Camera-woman: Ειρήνη Νίκα
Μοντάζ: Αντιγόνη Ζυμπερδίκα
Σεναριογράφοι: Χρυσάνθη Γεωργαντά & Αντιγόνη Ζυμπερδίκα
Χώρος Γυρισμάτων: Δικηγορικό Γραφείο Ε. Αυγουλάς και Συνεργάτες

Υποστηρίξτε το όραμα μας με την ψήφο σας στο Social Impact Award.
Πως ψηφίζω στο Social Impact Award;

1. Μπαίνεις στο http://socialimpactaward.gr/
2. Κάτω από κάθε βίντεο υπάρχει η περιγραφή της ιδέας. Από κάτω υπάρχει η επιλογή “More Details”. Κάνεις κλικ εκεί.
3. Λίγο μετά την περιγραφή υπάρχει ένα κουμπί «Add». Κάνεις κλικ σε αυτό το κουμπί για το βίντεο/ιδέα που θέλεις να υποστηρίξεις. 
4. Πρέπει να ψηφίσεις τρεις ιδέες. Στο βίντεο υπάρχει επιλογή μετάβασης στο επόμενο βίντεο/ιδέα, ενώ η μετάβαση μπορεί να γίνει και με την επιστροφή στην αρχική σελίδα και επιλογή του επόμενου project.
5. Αφού επιλέξεις τρία projects, εμφανίζεται μια γραμμή στον πάτο της οθόνης, η οποια αναφέρει τι έχεις επιλέξει και ζητά την επιβεβαίωση σου. Πατάς «οκ»
6.  Συνδέεσαι με έναν λογαριασμό (Facebook, Gmail/Google+, Twitter ) και
7.  Εμφανίζεται μήνυμα επιβεβαίωσης ψήφου.]





Εμπνεύστρια της "Career Sign" είναι η σύμβουλος σταδιοδρομίας Χρυσάνθη Γεωργαντά, η οποία έχει αποκτήσει εξειδίκευση στη Συμβουλευτική Επαγγελματικού Προσανατολισμού σε ΑμεΑ, ενώ στο βιογραφικό της καταγράφεται μακρά εθελοντική δράση και εμπειρία σε γνωστούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς.

Την εποπτεία για τη σωστή, αποτελεσματική και με σεβασμό διασύνδεση των υπηρεσιών της "Career Sign" με τα ΑμεΑ και τις οικογένειες τους, έχει ο δικηγόρος και ενεργός πολίτης με αναπηρία, Ευάγγελος Αυγουλάς (www.avgoulas.gr).
Τηρείται έτσι το "Πιστεύω" ζωής του αναπηρικού κινήματος, "Τίποτα Για Εμάς, Χωρίς Εμάς".

*Αναφορές
Cawthon S. W.,  Wendel E. M., Bond M. P. & Garberoglio C. L. (2016). The Impact of Intensive Vocation-Related Course Taking on Employment Outcomes for Individuals Who Are Deaf. Remedial and Special Education, 37(3), 131-145.
Georganta Chr. & Rista V. (in press). People With Disabilities In Labor Market: Career Of Five People, The Review of Counselling and Guidance, Hellenic Society of Counselling and Guidance.
Maher J. (2001) Blind professionals: the influence of careers guidance practitioners. British Journal of Visual Impairment, 19(3), 114-120.

Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΟ ΞΑΝΑΕΙΠΑΜΕ: Η ΠΟΛΩΝΙΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙ, ΕΜΕΙΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ.



Του Βαγγέλη Αυγουλά

Λίγα λόγια και καλά γιατί κοντά στο νου κι η γνώση : Το ποσό του 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων ζητά η Πολωνία από τη Γερμανία ως αποζημίωση για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών Βιτόλντ Βαστσικόφσκι. Με δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό, ο Βαστσικόφσκι υποστήριξε ότι πρέπει να υπάρξουν σοβαρές συνομιλίες : «Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο για να ασχοληθούμε με τις γερμανο-πολωνικές σχέσεις, οι οποίες επισκιάζονται από τη γερμανική επιθετικότητα του 1939 και τα άλυτα μεταπολεμικά θέματα.» είπε. Και πρόσθεσε δε ότι οι υλικές απώλειες της Πολωνίας υπολογίζονται περίπου στο 1 τρισεκατομμύριο  δολάρια, ενδεχομένως και παραπάνω.

Περίπου έξι εκατομμύρια Πολωνοί πολίτες, συμπεριλαμβανομένων περίπου τριών εκατομμυρίων Εβραίων, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και μεγάλο μέρος της Βαρσοβίας καταστράφηκε. Ο Βιτόλντ Βαστσικόφσκι από την πλευρά του απέφυγε να απαντήσει πότε η Πολωνία θα δημοσιοποιήσει την επίσημη θέση της σχετικά με τους επαναπατρισμούς.

Και βέβαια δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την τροπή πού θα πάρει αυτή η δυναμική διεκδίκηση της Πολωνίας που έχει κάθε λόγο να επιμένει αφού ανήκει κι αυτή, όπως και η Ελλάδα, στην μεγάλη ομάδα των χωρών που διεκδικούν – ή ΔΕΝ διεκδικούν, αναλόγως εσωτερικών τους προβληματισμών- οφειλόμενες αποζημιώσεις από τη Γερμανία.

Παράλληλα, πρέπει να αναφέρουμε ότι η «ιστορία» της Πολωνικής «εμπλοκής»  στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είχε καμία σχέση  με την Ελληνική δεδομένου ότι συνόρευε και με τη Γερμανία και με τη Σοβιετική Ένωση και υπέφερε τα πάνδεινα και από τους δύο. Κατελήφθη και από τους δυο, διαμελίστηκε και έμεινε υπό κατοχή  από την 1η Σεπτεμβρίου 1939  (και ουσιαστικά σηματοδότησε την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου), μία εβδομάδα μετά την υπογραφή του συμφώνου  μη επίθεσης μεταξύ Γερμανίας – ΕΣΣΔ που πήρε την ονομασία Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης.

Δεκαεπτά ημέρες μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής και στο πλαίσιο του συμφώνου αυτού, ακολούθησε η σοβιετική εισβολή. Στις 6 Οκτωβρίου 1939 η Πολωνία είχε πλέον υποταγεί πλήρως. Η Σοβιετική κατοχή τερματίσθηκε με την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσσα, την εισβολή, δηλαδή, της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ το καλοκαίρι του 1941. «Χάθηκε» η μισή Πολωνία που «έμεινε» στους Σοβιετικούς και η άλλη μισή υπέστη συστηματική λεηλασία, με αποτέλεσμα να επικρατήσουν συνθήκες λιμού ήδη από το 1941. Η "αποθήκη εργατικών χειρών", όπως θεωρούσαν την Πολωνία οι Εθνικοσοσιαλιστές, έγινε επίσης αντικείμενο εκμετάλλευσης. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής περισσότεροι από 1.000.000 Πολωνοί εργάτες μεταφέρθηκαν για εργασία σε Γερμανικές εγκαταστάσεις της πολεμικής βιομηχανίας του Ράιχ για καταναγκαστική εργασία. Χωρίς αμφιβολία όμως , η Πολωνία ήταν η χώρα που υπέφερε περισσότερο από όλες όσες ενεπλάκησαν στον Πόλεμο, με εξαίρεση την ίδια την Γερμανία: Έχασε πάνω από επτά εκατομμύρια πολίτες της, τρία από τα οποία ήταν Πολωνοεβραίοι.

Ανεξάρτητα από το τι διαθέσεις είχαν οι Πολωνοί απέναντι στους Σοβιετικούς και πως εξελίχθηκαν οι σχέσεις τους ,η Πολωνία έχει κάθε δικαίωμα να ζητά από τους Γερμανούς αποζημιώσεις.

Και πάμε στην Ελλάδα που τα τι πρέπει να κάνει, ακόμα «το σκέφτεται».

Στο βιβλίο του "Πολεμικές Αποζημιώσεις και Κατοχικό Δάνειο" που κυκλοφόρησε ως ειδική ιστορική καταγραφή, στη σειρά "Τετράδια Ιστορίας" της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Παρασκήνιο" της 15/2/ 2014,ο Δημήτρης  Κωνσταντάρας γράφει :

«Τα τελευταία χρόνια, οι Ευρωπαίοι αλλά και Αμερικανοί «ειδικοί» –που υποτίθεται ότι ξέρουν καλύτερα απ’ όλους μας αλλά αρνούνται να το παραδεχτούν on the record και κατευνάζουν πρόχειρα τις τύψεις τους με «διαρροές» και «φήμες»– δεν διστάζουν να καταθέσουν η Ελλάδα μετατράπηκε μεθοδικά, σχεδιασμένα και με απόλυτη επίγνωση και δόλο σε «πειραματόζωο» της οικονομικής κυρίαρχης ελίτ, για μια «πειθαρχημένη Ευρώπη» στον δημοσιονομικό τομέα. Τη γνώμη αυτή σπεύδουν να ασπαστούν και Έλληνες δημοσιογράφοι, καθηγητές και πολιτικοί, αποποιούμενοι τις δικές τους ευθύνες και προσπαθώντας με έμμεσο τρόπο να πείσουν τον λαό –που δυστυχεί και βλέπει την πατρίδα του να μετατρέπεται σε… Μπάγκλα Ντες και να χάνεται– να πιστέψει ότι φταίει κάποιος άλλος.

Στη σύγχρονη Ελλάδα της κρίσης, ο Έλληνας υποφέρει, πονά, πεινά, κρυώνει και θρηνεί, αλλά ντρέπεται ακόμα –πλην ακραίων και εξαθλιωμένων εξαιρέσεων– να το πει ανοιχτά και προσπαθεί στην πλειονότητά του να δείξει αξιοπρέπεια, να πηγαίνει «σεμνά και ταπεινά» στα συσσίτια των Δήμων και της Εκκλησίας χωρίς να το διαφημίζει, να διαμαρτύρεται με βαριά λόγια, αλλά από τον φθαρμένο καναπέ του παγωμένου σαλονιού του, αποψιλωμένου από όλα τα αντικείμενα αξίας, αφού έχουν ήδη πάει «υπέρ πίστεως και πατρίδος» για… «σκότωμα», και, τώρα πια, χωρίς οτιδήποτε ξύλινο, το οποίο έχει μπει στη σόμπα ή στα αυτοσχέδια μαγκάλια.

Οι ηγέτες των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, με προεξάρχουσα τη Γερμανία, χρησιμοποιώντας ένα σχέδιο κατατρομοκράτησης και εκβιασμού της ελληνικής κοινής γνώμης (με απειλές μέχρι και για έξοδο από την Ευρώπη και την ευρωζώνη), οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της ανθρωπιστικής αυτής κρίσης επιδιώκουν ακόμα να υποκαταστήσουν την εθνική κυριαρχία με το «δίκαιο» του οικονομικού «κατακτητή».

Ορμώμενοι από τις επιταγές του ελληνικού Συντάγματος, καθώς επίσης και από την ανάγκη να υπερασπίσουμε τα Ανθρώπινα Δικαιώματά μας –τα οποία εμφανώς, συνεχώς και βιαίως παραβιάζονται-  θα έπρεπε με κάθε τρόπο, καθημερινά, με κάθε μέσον, προς κάθε κατεύθυνση, να καταγγέλλουμε τα αδικήματα που διαπράχθηκαν και διαπράττονται εις βάρος μας . Δεν το κάνουμε. Αλλά κι αν ακόμα δεν κάνουμε αυτό –που σίγουρα απαιτεί οργάνωση και ομοψυχία, στοιχεία που ΔΕΝ διαθέτει σήμερα η ελληνική κοινωνία–, δεν έχουμε κινηθεί σωστά και αποτελεσματικά προς μια κατεύθυνση η οποία μας ευνοεί αυταπόδεικτα: Τα δισεκατομμύρια που αποδεδειγμένα μας χρωστά η Γερμανία –ο σοβαρότερος διώκτης μας σήμερα– από τα εγκλήματα, τις καταστροφές, τις κλοπές, τις κατασχέσεις, τον βιασμό της Ελλάδος κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο  κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

Μια υπεραπλουστευμένη αλήθεια: Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν κάνει αυτά που έπρεπε τα χρόνια τουλάχιστον μεταξύ 1950-2000, οι Γερμανοί θα είχαν εξαναγκαστεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μέσα από τη διεθνή πίεση, τα Διεθνή Δικαστήρια, τα Δικαστήρια κοινού Ποινικού Δικαίου, τις σοβαρές διαπραγματεύσεις, τον σωστό χειρισμό να έχουν πληρώσει αυτά που αποδεδειγμένα χρωστάνε».


Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ ΟΣΑ ΕΙΠΕ Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ. ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ...

ο Βαγγέλης Αυγουλάς
Του Βαγγέλη Αυγουλά

Υποδέχτηκα με πολύ αγαθά συναισθήματα πολλά απ΄ αυτά που είπε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης στην επίσκεψή του στην Κρήτη. Ως γνήσιος Κρητικός - που μάλιστα για ένα ακόμη καλοκαίρι πέρασα στην πατρίδα μου τις λίγες ημέρες διακοπών μου- μερικά απ αυτά που είπε όχι μόνο μου άρεσαν, Με ενθουσίασαν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι έγινα fan του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας παρά το ότι γράφω για δεύτερη φορά γι αυτόν μέσα σε λίγες μέρες. Σημαίνει ότι ακόμη και κάποιος τον οποίο δεν «λατρεύεις», μπορεί και τα σωστά να λέει και δίκιο να έχει. Και επειδή τέτοιες αντιδράσεις έχω συχνά και για άλλους πολιτικούς που επίσης δεν θεωρώ ότι με εκφράζουν εν συνολω, αυτό καταλαβαίνω ότι μάς οδηγεί να κατανοήσουμε τι σημαίνει «παθογένειες της πολιτικής». Όταν δηλαδή ένας πολιτικός κάνει μια σωστή κίνηση κι εσύ, δεν του το αναγνωρίζεις.

Σε μια σύσκεψη που έκανε στο Ηράκλειο για τα τροχαία δυστυχήματα και την οδική ασφάλεια – η σχετική του ανάρτηση στο facebook  με είχε αναγκάσει να ξαναγράψω για τον κ. Μητσοτάκη- ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας υπογράμμισε την υποχρέωση όλων να οδηγούν με προσοχή και – προσέξτε- δεσμεύτηκε για την κατασκευή του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ) από τον Κίσσαμο έως τη Σητεία.

Παίρνοντας αφορμή από την οργή του για το πόσο άσχημα οδηγούν στην Κρήτη όπως τόνιζε στην ανάρτησή του στο facebook, ο κ. Μητσοτάκης «προχώρησε» το θέμα και το ανέβασε ένα επίπεδο, κάνοντας αυτό που έπρεπε: Να μη μείνει σε μιαν οργισμένη ανάρτηση σταsocial media αλλά να φερθεί ως σοβαρός πολιτικός και να αναδείξει το τεράστιο ζήτημα σε πολιτική του προτεραιότητα, εφ όσον το πιστεύει.

Αυτή ήταν μια πολύ σοβαρή πρωτοβουλία του με δυο πολύ σοβαρούς στόχους: Να μειωθούν τα αυτοκινητικά δυστυχήματα και να γίνουν τα απαραίτητα  έργα ώστε οι δρόμοι να πάψουν να «συνεισφέρουν» - όπως γίνεται στην περιοχή από τον Κίσσαμο ως τη Σητεία-  στην πρόκληση των τροχαίων λόγω της κακής ποιότητας του δρόμου.

Αλλά αυτά είναι λόγια και καλές προθέσεις. Για να γίνει πράξη κάτι τέτοιο από τον κ. Μητσοτάκη , θα πρέπει : Πρώτον, να κερδίσει η Νέα Δημοκρατία τις εκλογές και να γίνει ο κ. Μητσοτάκης πρωθυπουργός. Δεύτερον, όταν γίνει, να μην ξεχάσει αυτά που έλεγε ως αντιπολίτευση. Και τρίτον, να μην τον έχει προλάβει ο κ. Τσίπρας και τα έχει κάνει αυτός, παίρνοντάς του « τη μπουκιά απ΄το στόμα».

Στην εισήγησή του, ο κ. Μητσοτάκης επεσήμανε ότι όχι μόνο ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και ως Κρητικός, διαπιστώνει πώς «η πληγή για τον τόπο μας είναι μεγάλη, 37 νεκροί από την αρχή της χρονιάς είναι πολλοί. Πάρα πολλοί. Τα 2/3 είναι νέοι άνθρωποι, κάτω από 35 ετών. Ο πόνος από μια τέτοια δυστυχία είναι αβάσταχτος. Πρέπει να κάνουμε όλα όσα μπορούν να γίνουν για να αλλάξει αυτή η κατάσταση».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπογράμμισε ότι οι αριθμοί προκαλούν θλίψη και τρόμο και  παρατήρησε ότι στην Κρήτη τα ποσοστά ατυχημάτων είναι τα μεγαλύτερα στη χώρα. «Η κίνηση -ειδικά το καλοκαίρι- είναι μεγάλη και λόγω του κακού οδικού δικτύου οι κίνδυνοι αυξάνονται. Τότε εξάλλου συμβαίνουν και τα περισσότερα ατυχήματα. Η επιτήρηση από την τροχαία ίσως να μην είναι αυτή που πρέπει. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Εκτός από τους δρόμους φταίνε και οι οδηγοί. Η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως όποιον κάθεται στο τιμόνι. Αλλά  πάνω από όλα, είναι και  δικό μας ζήτημα».

Αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο είναι  ότι δεσμεύτηκε πως το θέμα των τροχαίων ατυχημάτων θα είναι ψηλά στην προτεραιότητα της Ν.Δ. αφού κομβικής σημασίας είναι ο Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης. Και όχι μόνο το κομμάτι Ηράκλειο - Χανιά, αλλά ο άξονας Κίσσαμος - Σητεία.

Τις λεπτομέρειες των εξαγγελιών του δεν τις αγγίζω. Δεν κάνω …δημόσιες σχέσεις του κ. Μητσοτάκη. Επισημαίνω τη μεγάλη σπουδαιότητα αυτών για τα οποία δεσμεύτηκε. Και παραμένω στην πεποίθησή μου ότι το έργο έχει σημασία και όχι αυτός που θα το πραγματοποιήσει. Διότι από εξαγγελίες…..

Θέλω να μεταφέρω μόνο τις παραινέσεις του που είμαι σίγουρος ότι όλοι συμφωνούμε : « Πρέπει να αλλάξουμε μυαλά, να αφυπνιστεί η ίδια η τοπική κοινωνία και να αναλάβει δράσεις ευαισθητοποίησης, ενημέρωσης και πρόληψης. Να κάνουμε τα αυτονόητα. Να μην οδηγούμε όταν έχουμε πιει. Να μην μιλάμε στο κινητό όταν οδηγούμε. Πάντα να φοράμε ζώνη, πάντα να φοράμε κράνος. Να οδηγούμε με αξιοπρέπεια και σεβασμό για τους εαυτούς μας, τους συνανθρώπους μας και τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς. Επιτρέψτε μου την έκφραση: Μαγκιά δεν είναι ούτε η ταχύτητα ούτε η επίδειξη. Μαγκιά είναι να φτάσεις γερός και αβλαβής στον προορισμό σου. Εσύ και όσοι ταξιδεύουν μαζί σου».


Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017

ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ Η ΑΝΑΔΟΧΗ ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ!

Η Μαρία Μαρκοζάνη


«Κάνω όνειρα για τον Παύλο, πιστεύω ότι θα κερδίσει τη ζωή»
Όλη της η ζωή είναι ο Παύλος. Τον αγκαλιάζει και αυτός της ανταποδίδει τα χάδια μαζί με ένα «σ’ αγαπώ» γεμάτο τρυφερότητα. Πρώτη φορά τον είδε στο  κέντρο αποκατάστασης αναπήρων παιδιών στη Βούλα, πριν από πέντε χρόνια. Είχε βρεθεί εκεί με εντολή εισαγγελέα, αφού οι γονείς του που είναι Ρομά τον εγκατέλειψαν, πιθανόν εξαιτίας της αναπηρίας του. Με ένα μόνο νεφρό και με αρκετά ακόμη προβλήματα υγείας, ο μικρός Παύλος –έτσι τον βάφτισε η  Μαρία– μετά τη διαδικασία της αναδοχής είναι πια ασφαλής στο σπίτι του.  Και η Μαρία τού δίνει απλόχερα όλη την αγάπη και τη φροντίδα που αξίζει να παίρνει κάθε παιδί.

«Ηταν τριών ετών όταν τον συνάντησα στο κέντρο αποκατάστασης. Είχα μάθει για την περίπτωση του Παύλου και ήθελα να τον γνωρίσω. Είδα ένα παιδάκι φοβισμένο που είχε εγκαταλειφθεί δύο φορές, την πρώτη από τους βιολογικούς γονείς του και τη δεύτερη από τους ανάδοχους, που τον κράτησαν μαζί τους για έξι μήνες. Η απόφαση ήρθε εύκολα. Ηθελα αυτό το παιδί να σταματήσει να 
υποφέρει», λέει στην «Κ» η μητέρα του Παύλου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μαρία Μαρκοζάνη φροντίζει ένα παιδί με αναπηρικά προβλήματα. Εδώ και 18 χρόνια είναι εθελόντρια στο κέντρο αποκατάστασης αναπήρων παιδιών της Βούλας, προσφέροντας τη βοήθειά της σε παιδιά που την έχουν ανάγκη. «Πρώτη φορά πήγα το 2001, με την παρότρυνση μιας φίλης μου. Μάλιστα είχα ρωτήσει “τι να πάρω για τα παιδιά;” κι εκείνη μου απάντησε “τίποτα, θα τους δώσουμε την αγκαλιά μας”», θυμάται και περιγράφει την πρώτη εικόνα που είχε αντικρίσει: «Μέσα στο δωμάτιο έβλεπες τα παιδιά μέσα σε στολισμένα καροτσάκια, που περίμεναν κάποιον να τα  βγάλει μία βόλτα, έστω και μέχρι το προαύλιο. Ήταν δύο κορίτσια εκεί που
φρόντιζαν είκοσι παιδιά. Ποιο να πρωτοκοίταζαν;».

Στο πλευρό της Ελευθερίας.

Κάπως έτσι, η Μαρία πήρε την απόφαση να πηγαίνει τακτικά. Στην αρχή μόνο τα Σαββατοκύριακα, αργότερα και τις καθημερινές, μετά τη δουλειά της. Έγινε νονά πέντε παιδιών, κάτι που της έδινε τη δυνατότητα να τα φιλοξενεί Σάββατο και Κυριακή στο σπίτι της. Πριν από εννιά χρόνια συνάντησε την Ελευθερία, ένα κορίτσι που γεννήθηκε χωρίς όραση. Τότε ήταν πέντε χρόνων και δεν είχε κανέναν. Σήμερα, είναι δεκατεσσάρων και έχει επιστρέψει στο πατρικό της σπίτι. Η Μαρία Μαρκοζάνη για πολλά χρόνια στάθηκε στο πλευρό του κοριτσιού, την εμψύχωνε και της έμαθε να αγαπάει τη ζωή. «Η Ελευθερία είναι ένα χαρισματικό παιδί», λέει στην «Κ». «Έχει ταλέντο στην κολύμβηση και στη μουσική, μάλιστα κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό τραγουδιού. Είμαι χαρούμενη που οι γονείς της αποφάσισαν να την πάρουν ξανά στο σπίτι γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν κανέναν λόγο να αφήνουν την κόρη τους να μεγαλώνει στο ίδρυμα. Θυμάμαι όταν συζήτησα με τη  μητέρα της και της έλεγα πόσο χαρισματική είναι η Ελευθερία, γλύκανε και πήρε την απόφαση. Της είχα πει, “μην κάνεις το ίδιο λάθος για δεύτερη  φορά”, κι ευτυχώς δεν το έκανε».

Σήμερα, η Μαρία Μαρκοζάνη, που είναι εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα, μεγαλώνει μόνη της τον Παύλο, με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα παιδί με 80% αναπηρία. Στα οχτώ του χρόνια πηγαίνει στο δημόσιο σχολείο της Βάρκιζας, με παράλληλη στήριξη που καλύπτει η μητέρα του. «Φέτος, με διαβεβαίωσαν ότι το κράτος θα διορίσει –όπως οφείλει– κάποιον για να συνοδεύει τον Παύλο. Εάν δεν συμβεί αυτό, από το σχολείο μου εξηγούν ότι δεν θα τον εγγράψουν. Ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά».

Δεν μετανιώνει.

Στα τέσσερα χρόνια που ζει με τον Παύλο, οι δυσκολίες της καθημερινότητας είναι πολλές. Χρειάστηκε αρκετές φορές να κάνει συμβιβασμούς στην προσωπική της ζωή και μετά τα 50 να αλλάξει τα σχέδιά της. Τίποτα όμως δεν την έκανε να μετανιώσει. «Την αναπηρία του Παύλου εγώ δεν τη βλέπω. Βλέπω ένα ευγενικό παιδί γεμάτο ενδιαφέροντα για τη ζωή. Κάνει κολύμβηση, του αρέσουν οι βουτιές και μέσα στο νερό είναι ευτυχισμένος. Είναι ένα παιδί με όνειρα και προσδοκίες. Κάνω κι εγώ όνειρα για εκείνον. Η βελτίωσή του μέρα με τη μέρα με κάνει να πιστεύω ότι θα κερδίσει τη ζωή».

«Τι συμβουλή θα δίνατε σε εκείνους που σκέφτονται την αναδοχή;» είναι η τελευταία μου ερώτηση. «Θα τους παρότρυνα», απαντά η Μαρία. «Είναι μία σχετικά απλή διαδικασία που δεν έχει σχέση με τις δυσκολίες της υιοθεσίας. Ωστόσο, θα τους έλεγα να μην το κάνουν για τη δική τους ευχαρίστηση, αλλά για τα παιδιά που έχουν την ανάγκη μιας οικογένειας».

Πηγή: Εφημερίδα «Η Καθημερινή»