meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ: ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΒΑΣΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ


Δυσκολίες στην πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες στα κέντρα υποδοχής της Ελλάδας αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο με αναπηρία που δεν καταγράφονται σωστά καταγγέλλει σε έκθεσή του το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch). Μια 56χρονη γυναίκα από τη Συρία με πολλαπλές αναπηρίες, ζήτησε να δει γιατρό και της απάντησαν ότι πρέπει να περιμένει ένα μήνα. Μια οικογένεια Αφγανών που διαμένει σε σκηνές στο Ελληνικό, ανέφερε ότι προσπάθησε να καταγράψει τον εξάχρονο γιο τους που δεν μπορεί να μιλήσει και έχει δυσκολία να περπατήσει, αλλά μάταια, με αποτέλεσμα το παιδί να μην έχει λάβει καμία ιατρική φροντίδα και υπηρεσία αποκατάστασης. Δεκαπέντε αιτούντες άσυλο και μετανάστες με αναπηρία σε δομές των νησιών και της ενδοχώρας, δήλωσαν ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις τουαλέτες ή το μπάνιο, γιατί δεν είναι προσβάσιμα γι’ αυτούς.

Σε επιτόπια έρευνά του στην ενδοχώρα και τα νησιά, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διαπίστωσε ότι οι αιτούντες άσυλο και οι πρόσφυγες με αναπηρία δεν ταυτοποιούνται σωστά στην Ελλάδα, εν μέρει εξαιτίας της εσπευσμένης διαδικασίας καταγραφής και της ανάγκης για καλύτερη καθοδήγηση  του προσωπικού, όπως σημειώνει.

Χαρακτηριστική ήταν η μαρτυρία επαγγελματία υγείας στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα στην Ελλάδα, ότι «υπάρχει έλλειψη πόρων, χρόνου και τεχνογνωσίας για την ταυτοποίηση των ευάλωτων ατόμων. Κατά τη διάρκεια της καταγραφής, εάν δεν το πεις από μόνος σου, κανένας δεν θα σε ρωτήσει. Επίσης, εάν πρόκειται για αναπηρία που δεν είναι προφανής, ορατή, ακόμα και αν ένας πρόσφυγας την αναφέρει, δεν θα καταγραφεί».

Εκπρόσωπος του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, δήλωσε ότι ήταν παρών όταν ένα ασυνόδευτο παιδί ζήτησε να καταγραφεί ως άτομο με αναπηρίες γιατί είχε σοβαρά εγκαύματα που επηρέαζαν την κίνησή του και ο υπάλληλος της καταγραφής απάντησε ότι «εάν δεν είναι σε αναπηρικό καροτσάκι, τότε δεν είναι ανάπηρος».

Από την προκαταγραφή στην ενδοχώρα, προέκυψε ότι μόλις το 1% των περισσότερων από 27.000 ατόμων είχε αναπηρία, αριθμός που σύμφωνα με όσα είπαν εργαζόμενοι της Ύπατης Αρμοστείας στο Παρατηρητήριο, είναι  υποτιμημένος.

Το Παρατηρητήριο διαπίστωσε εξάλλου προβλήματα στις υποδομές για τα άτομα με αναπηρία. Μόλις δύο από τις 15 δομές που επισκέφθηκε είχαν ράμπες στις τουαλέτες, ενώ στα περισσότερα και το βραχώδες έδαφος και οι μεγάλες αποστάσεις εμπόδιζαν τους ανθρώπους με αναπηρία από το να προσεγγίσουν τις τουαλέτες.

Το Παρατηρητήριο προσθέτει ότι χωρίς επαρκή κατανόηση της κλίμακας και των αναγκών, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δεν μπορούν να ανταποκριθούν αποτελεσματικά. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, οκτώ διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις και μία τοπική οργάνωση, που δραστηριοποιούνται στις δομές φιλοξενίας στην Ελλάδα, όλες είπαν ότι έχουν ελάχιστα ή καθόλου στοχευμένα προγράμματα για να ανταποκριθούν στα δικαιώματα και τις ανάγκες των ανθρώπων με αναπηρία.

Επίσης, η οργάνωση διαπίστωσε ότι οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας, που είναι αναγκαίες από τους πρόσφυγες είναι σοβαρά ανεπαρκείς.

Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητάει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη να εντείνουν τις προσπάθειές τους, να παράσχουν πρόσθετους πόρους στην Ελλάδα και να διασφαλίσουν ότι η βοήθεια κατανέμεται δίκαια σε όλες τις δομές.

Επίσης, ζητάει από τις ελληνικές αρχές, την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και τις ΜΚΟ να διασφαλίσουν άμεσα ότι οι άνθρωποι με αναπηρίες και άλλες ομάδες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, έχουν ισότιμη πρόσβαση σε βοήθεια, όπως νερό και συνθήκες υγιεινής, φαγητό, διαμονή, ιατρική περίθαλψη, υπηρεσίες ψυχικής υγείας και ψυχοκοινωνική υποστήριξη. Υπενθυμίζει δε ότι η αποτυχία στην παροχή των υπηρεσιών αυτών, συνιστά διάκριση και παραβιάζει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες και το δίκαιο της ΕΕ.

Εξάλλου, επισημαίνει ότι η Ύπατη Αρμοστεία και η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να παράσχουν σαφή καθοδήγηση στο προσωπικό πεδίου για τον εντοπισμό και την καταγραφή ατόμων με αναπηρίες, ακόμα και αυτών που δεν είναι άμεσα αναγνωρίσιμες, όπως η νοητική αναπηρία. Τέλος, ζητάει την επείγουσα μεταφορά από τις σκηνές σε κατάλληλους χώρους, όλων των ατόμων που ανήκουν σε ομάδες κινδύνου, όπως οι έγκυοι, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι.

Πηγή: Εφημερίδα «Το Βήμα» 


ΤΗ ΧΑΣΑΜΕ ΤΗ ΦΕΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ! ΚΑΙ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ...

Καναδική Φέτα: Και όμως, το ψηφίσαμε και αυτό



Του Βαγγέλη Αυγουλά

Για μιαν ακόμη φορά συνέβησαν πράγματα τα οποία τα γνώριζαν και τα συζητούσαν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι αλλά οι Έλληνες πολίτες, ο λαός  το πήρε χαμπάρι ΑΦΟΥ αποφασίστηκε. Και είναι ν' αναρωτιέται κανείς γιατί πρέπει να εγκριθεί από το Ευρωκοινοβούλιο μια δυσάρεστη  και –  για κάποιες ομάδες Ελλήνων- βλαπτική απόφαση και αφού εγκριθεί, να μάθουμε  όλοι ότι εγκρίθηκε και να αρχίσουμε να ακούμε δικαιολογίες και αιτιολογίες  για το πώς «Εγένετο  'Καναδική φέτα'  με τη βούλα της CETA, της συμφωνίας δηλαδή οικονομικής συνεργασίας Ευρωπαικής Ένωσης – Καναδά.

Και πρόκειται για την  έγκριση μιας  συμφωνίας οικονομικής συνεργασίας Ε.Ε. – Καναδά από το Ευρωκοινοβούλιο για το θέμα της ονομασίας της «φέτας», του ελληνικού τυριού με την ελληνική ονομασία, ένα θέμα που  μπαίνει κι αυτό στο επίκεντρο της  γενικευμένης πολιτικής αντιπαράθεσης. Αλλά ποιάς αντιπαράθεσης;  Από την ελληνική πλευρά, θετικά ψήφισαν προ  ημερών, όλοι οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας (Μαρία Σπυράκη, Μανώλης Κεφαλογιάννης, Ελίζα Βόζενμπεργκ, Γιώργος Κύρτσος, Θοδωρής Ζαγοράκης), του Ποταμιού (Γεώργιος Γραμματικάκης, Μιλτιάδης Κύρκος) και η Εύα Καϊλή από το ΠΑΣΟΚ.

Αλλά προσέξτε :  Στις 14 Φεβρουαρίου, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Γαλακτοκομικών Προϊόντων (ΣΕΒΓΑΠ) εξέφρασε την αντίθεσή του για την εξαίρεση της φέτας, από την λίστα των προστατευμένων ευρωπαϊκών τυριών ΠΟΠ στην οικονομική και εμπορική συμφωνία (CETA) που υπέγραψε η ΕΕ με τον Καναδά, χρησιμοποιώντας μάλιστα και βαρύτατες φράσεις και λέξεις για όσους θα υπερψήφιζαν.

Έλεγε η ανακοίνωση του ΣΕΒΓΑΠ :  «Δυστυχώς, αύριο η συμφωνία αυτή έρχεται προς επικύρωση στο Ευρωκοινοβούλιο. Με  2η επιστολή μας σήμερα προς όλους τους Έλληνες ευρωβουλευτές (άρα υπήρχε και πρώτη και η σφοδρή αντίδραση των παραγωγών ήταν πολύ γνωστή), τούς επιστήσαμε την προσοχή  όχι μόνο για την σημαντικότητα της αυριανής ψήφου τους αλλά και για το γεγονός ότι η συναίνεσή τους σε μια τέτοια σκανδαλώδη αδικία εις βάρος της χώρας μας αποτελεί εθνική προδοσία. Τους τονίσαμε ότι η αόριστη και ανεπίσημη υπόσχεση της ΕΕ, ότι δηλαδή θα ξανασυζητήσει την περίπτωση της φέτας μετά από 5 χρόνια εφαρμογής της συμφωνίας, χρησιμοποιήθηκε ως φθηνό δόλωμα, για να εκμαιεύσει την συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης, μιας και δεν έχει την παραμικρή αξία».

Η ουσία είναι ότι μετά τη συμφωνία, οι καναδικές εταιρείες μπορούν να παράγουν και να κυκλοφορούν στην αγορά της χώρας τους καναδική φέτα. Πολλά μπορούν να μας πουν όσοι χειρίστηκαν και χειρίζονται το θέμα αλλά και αυτοί οι οποίοι έβαλαν την υπογραφή τους  και να προσπαθήσουν να πείσουν τους  ανά την Επικράτεια τυροκόμους ότι «δεν έγινε και τίποτε». Η δικαιολογία του επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. στο Ευρωκοινοβούλιο, Μανώλη Κεφαλογιάννη ότι  η "συμφωνία προστατεύει 140 γεωγραφικές ενδείξεις από όλη την Ευρώπη με μία μόνο μικρή "παραχώρηση" στους Καναδούς". Μπορεί να εκφέρεται ως δικαιολογία αλλά στην ουσία πρόκειται για ομολογία ενοχής και  για διαπίστωση ότι Ελλάδα δεν …. πολυκυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά φόρα. Το μόνο που ακούγεται κάπως παρήγορο είναι ότι  μία καναδική εταιρία, η οποία είχε αρχίσει πριν από το 2013 να παρασκευάζει τυρί που ονομάζει "φέτα", μπορεί να συνεχίσει την παραγωγή του για την αγορά του Καναδά, αλλά όχι και να το εξάγει στην Ευρώπη. Ωστόσο, οι ελληνικές εταιρείες που παράγουν γνήσια φέτα, θα μπορούν τυπικά να κάνουν εξαγωγές στον Καναδά. Αλλά θα τους στέλνουν πλέον τέτοιες παραγγελίες;

Επίσης  παρήγορο ακούγεται και το ότι «Οι Καναδοί δέχονται 2.100 τόνους τυρί από την Ε.Ε. Αυτό σε 5 χρόνια θα επταπλασιαστεί θα πάει σε 16.000 τόνους. Η φέτα έχει αναγνωριστεί με γεωγραφική ένδειξη επομένως οι παραγωγοί μας μπορούν να αυξήσουν την ποσότητα που θα εξάγουν σε ετήσια βάση».

Δεν μπαίνω περισσότερο στο θέμα. Αισθάνομαι δυσαρεστημένος και προβληματισμένος με την εξέλιξη και δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση των Ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, του Ποταμιού ή του Πα.Σο.Κ., έστω κι αν στη βάση της λογικής ότι όλα θα ρυθμιστούν από τον ελεύθερο ανταγωνισμό και το ποιοτικότερο προϊόν θα μπορέσει να ανταγωνιστεί τα υπόλοιπα, όπως είπαν κάποιοι εκ των υπερψηφισάντων. 

Και τέλος, δήλωση προς προβληματισμό μας αποτελεί αυτό που είπε ο Γιώργος Κύρτσος , υπερασπιζόμενος τη συμφωνία :  "Δεν είναι μόνο θέμα φέτας αλλά αν θέλουμε να ακολουθήσουμε μία στρατηγική ανοικτών οριζόντων στο εμπόριο, αλλιώς πάμε σε μια λογική Τράμπ".


Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ


Η Σμαράγδα Αλεξανδρή (a.k.a. Smaragda), είναι 21 ετών, μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο της album και μας εξηγεί γιατί παρουσίασε τον λαϊκό τραγουδιστή στο University of Westminster.

Πέρυσι τέτοιες μέρες έμπαινα ξημερώματα σε ένα ταξί στο κέντρο της Αθήνας. Ο οδηγός που ήταν στημένος στο Σύνταγμα άκουγε αυτούς τους σταθμούς των ραδιοφώνων που παίζουν ατελείωτα καψουροτράγουδα της νύχτας. Αυτά που ακούνε μόνο οδηγοί και καψούρηδες. Όταν μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο τελείωνε ένα τραγούδι του Πασχάλη Τερζή από τα ηχεία του που βίαζαν τα μπάσα των κομματιών σε κάθε λακκούβα, για να ξεκινήσει ένα του Παντελή Παντελίδη.

Ο οδηγός άναψε τσιγάρο, ήπιε μια γουλιά από τον καφέ που άχνιζε στη θήκη της πόρτας του και δυνάμωσε τη μουσική. Στην πρώτη εκπνοή της βαθιάς τζούρας του τσιγάρου, μαζί με τον καπνό του ξέφυγε και ένας μικρός αναστεναγμός, απ' αυτούς που σου ξεφεύγουν άθελα σου όταν θυμάσαι κάποιον ανεκπλήρωτο έρωτα που σε συγκλόνισε. Με ρώτησε αν μου αρέσει «Ο Παντέλας», σαν να τον ξέρει προσωπικά κι εγώ γέλασα γιατί ποτέ δεν τρελάθηκα γι' αυτή τη μουσική. Αντιθέτως θα μπορούσα να λιποθυμήσω με ένα solo του Jimmy Page. Παρόλα αυτά συμπαθούσα τον Παντελίδη. Διότι ανάμεσα στο σταριλίκι των δήθεν «Ονομάτων της Νύχτας», που τόσο ξετσίπωτα και ανόητα πλασάρεται από ορισμένους, εκείνος είχε κάτι ανεπιτήδευτα αγνό. Ο κόσμος δεν τον αγάπησε απλά. Τον θεοποίησε. Κάτι που φάνηκε έκδηλα από τις πρώτες στιγμές που ανέβασε τα τραγούδια του στο YouTube, από τη μετέπειτα επιτυχία του στις πίστες των νυχτερινών μαγαζιών, και επιβεβαιώθηκε δυστυχώς με τον χειρότερο τρόπο όταν έχασε τη ζωή του στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Φεβρουάριο του 2016.

Σήμερα, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του, έγινε το αναπόφευκτο. Το «φαινόμενο» Παντελής Παντελίδης προσπάθησε να εξηγηθεί από μια μουσικό και σπουδάστρια στο University of Westminster, που αποφάσισε να κάνει τον τραγουδιστή θέμα της πτυχιακής της. Η Σμαράγδα Αλεξανδρή (a.k.a. Smaragda), είναι μόλις 21 ετών, μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο της album με τίτλο Wisdom Tooth και συνειδητά το άφησε ελεύθερο να πλανιέται στο Internet για να μπορούν να το ακούνε όλοι. Μέσα σε όλα αυτά σπουδάζει ένα φανταστικό πράγμα που λέγεται Commercial Music στο οποίο μελετά τη μουσική και τη μουσική βιομηχανία σαν αντικείμενα αλλά και σαν φαινόμενα. Αν και η μουσική που γράφει και τραγουδάει είναι πολύ διαφορετική από εκείνη του Παντελή Παντελίδη, δεν θα μπορούσε να μην προσέξει πως έλαμψε μέσα στην Ελληνική Μουσική Βιομηχανία. Τη βρήκαμε για να λάβουμε την έτοιμη γνώση της και να καταλάβουμε γιατί τελικά ο Παντελής Παντελίδης ήταν «Φαινόμενο».

Είναι από τις περιπτώσεις που το «μάρκετινγκ», παρόλο που έγινε καταλάθος, έπαιξε εξίσου σημαντικό ρόλο με τη μουσική 

VICE: Τι σε έκανε να ασχοληθείς με τον Παντελίδη;

Σμαράγδα Αλεξανδρή: Μ' αρέσει γενικά να καταλαβαίνω πως λειτουργούν τα πράγματα. Είχε τύχει να παρακολουθήσω την ιστορία του από την αρχή και με τεράστιο ενδιαφέρον παρακολουθούσα την εξέλιξή της. Το φαινόμενο Παντελίδης ήταν σαν ένα μεγάλο κοινωνικό πείραμα. Δεν ήταν απλά ένα ακόμη success story. Γύρισα Λονδίνο το Σεπτέμβρη, έπρεπε να διαλέξω θέμα για την πτυχιακή και θεώρησα πως η ανάλυση της ιστορίας του πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει θέμα πτυχιακής. Οι καθηγητές μου το βρήκαν πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο δεδομένου κιόλας ότι το γενικό πλαίσιο είναι η Ελλάδα εν καιρώ κρίσης.

Τι έψαχνες όσο έκανες την πτυχιακή σου;

Εκτός απ' το ό,τι έψαξα να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για εκείνον ως άτομο αλλά και για την ιστορία του, προσπάθησα να καταλάβω αν ήταν η μουσική του που τον έκανε να ξεχωρίσει. Kαι αν ναι με τί τρόπο. Αλλά και τί ρόλο έπαιξαν οι γενικότερες συνθήκες στη εξέλιξη της ιστορίας του. Για παράδειγμα έψαξα αρκετά για την κρίση και το πώς έχει επηρεάσει -ψυχολογικά κυρίως- τον κόσμο, διάβασα ένα φανταστικό βιβλίο που λέγεται The Secular Religion of Fandom της Jennifer Otter Bickerdike, που μιλάει για το πώς το fandom έχει αντικαταστήσει τη θρησκεία τα τελευταία δέκα χρόνια, έψαξα να βρω πώς οι ταχύτατες εξελίξεις των τελευταίων χρόνων -κυρίως στην τεχνολογία- έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής μας, ποιά είναι τα τρέντς της εποχής μας. 

Μίλησες και με ανθρώπους;

Εκτός από τα «ακαδημαϊκά» που έψαξα για την εργασία και τις συνεντεύξεις που πήρα από ανθρώπους που δούλεψαν ή ήξεραν τον Παντελίδη, βρήκα πολύ χρήσιμα όσα μου είπε η φίλη μου η Βάλια, out-and-proud σκυλού και μεγάλη φαν του Παντελίδη. Θεώρησα πως δεν υπάρχει πιο up-to-date και έγκυρη πηγή πληροφοριών από έναν άνθρωπο που αυτή είναι η φάση του και που καταναλώνει αυτή τη μουσική καθημερινά. Η Βάλια έκανε μια πολύ σημαντική παρατήρηση που διαψεύδει όσους λένε ότι η επιτυχία του ήταν σύμπτωση και οφείλεται μόνο στον τρόπο που έγιναν τα πράγματα και όχι στη μουσική του. Σχεδόν όλα του τα τραγούδια του είχαν όντως κάτι απίστευτα πιασάρικο. Αν παρατηρήσετε, είναι όλα ιστορίες.

Δεν έπαιξε ρόλο το μάρκετινγκ;

Ισχύει ότι είναι από τις περιπτώσεις που το «μάρκετινγκ» ας πούμε, παρόλο που έγινε καταλάθος, έπαιξε εξίσου σημαντικό ρόλο με τη μουσική του (το προϊόν του), αλλά επίσης ισχύει πως σχεδόν όλα του τα τραγούδια του είχαν όντως κάτι απίστευτα πιασάρικο. Αν παρατηρήσετε, είναι όλα ιστορίες. Δεν μιλάει γενικά κι αόριστα για συναισθήματα και ραγισμένες καρδιές. Σκηνοθετεί και αφηγείται ιστορίες. Δεν σε αφήνει με απορίες, δεν έχει κρυμμένα νοήματα και δεν μιλάει με γρίφους. Βρήκα ένα μαγικό βιβλίο που λέγεται The Storytelling Animal του Johnathan Gottschal που αναλύει ακριβώς αυτό: Γιατί ως είδος οι άνθρωποι διψάμε για ιστορία; Tι είναι που κάνει τις ιστορίες -από τα παιδικά παραμύθια μέχρι τις παραβολές του Χριστού- να ελκύουν τόσο πολύ τους ανθρώπους; Γενικά έψαξα και έμαθα πολλά μέσα από αυτή την εργασία όπως και η personal tutor μου, η οποία μάλιστα έχει αρχίσει να ακούει Παντελίδη.  

Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν χρόνια να αναδειχθούν στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας και δεν τα καταφέρνουν. Πώς τα κατάφερε ο Παντελής Παντελίδης με τα τόσο απλά βίντεο που ανέβαζε στο Youtube; Ο ερασιτεχνισμός του δεν ενοχλούσε. Αντιθέτως πόρωνε περισσότερο. Είχε μουσικά κριτήρια το κοινό του; 

Η αλήθεια είναι πως το «γιατί ο Παντελίδης συγκεκριμένα;» δεν μπορεί να εξηγηθεί πλήρως. Κάποιος θα έλεγε πως σε αυτό έπαιξε κάποιο ρόλο η τύχη. Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω τόσο στην τύχη. Ο Παντελίδης είχε απλά το απόλυτο πακέτο για τις ανάγκες της εποχής και για τις απαιτήσεις του κόσμου αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα. Όλη αυτή η ιστορία θα μπορούσε να είναι μια τέλεια οργανωμένη στρατηγική για την προώθηση ενός καλλιτέχνη φτιαγμένη από κάποιον μάνατζερ-ιδιοφυία. Τόσα χρόνια στο πανεπιστήμιο μας λένε για το πόσο σημαντικό είναι το χτίσιμο του brand identity και ο Παντελίδης έφτιαξε το τέλειο brand σχεδόν καταλάθος. Για μένα ο κυριότερος λόγος που έγινε viral είναι το πώς ερμηνέψαμε τον τρόπο με τον οποίο μας «συστήθηκε», δηλαδή τα γνωστά βιντεάκια στο YouTube. 

Αυτή η έλλειψη σκηνοθεσίας και στησίματος, το πόσο ακατέργαστα και πρόχειρα τραβηγμένα ήταν, η κακή ποιότητα της εικόνας, η λίγο ξεκούρδιστη κιθάρα, όλα αυτά είναι πράγματα που αυθαίρετα ερμηνεύτηκαν σε κάποιου είδους ειλικρίνεια. Υποθέσαμε ότι είναι έτσι πρόχειρα επειδή τα ανέβασε αυθόρμητα, επειδή ένιωθε την ανάγκη να τα δει αυτή η γκόμενα που τον παράτησε. Ήταν πολύ αληθινό και δεν είχε να κάνει με το τι μουσική ακούει κανείς. Σεβόσουν το γεγονός ότι βλέπεις έναν τύπο να πονάει και να μη φοβάται να δείξει ότι είναι «πιο ευάλωτη από ποτέ». Τα πράγματα, όμως, δεν συνέβησαν ακριβώς έτσι. Ναι, σίγουρα έχουν γραφτεί για κάποια γυναίκα αλλά σίγουρα δεν ανέβηκαν γι' αυτή. Άλλωστε τα τραγούδια δεν μιλούν για την ίδια κατάσταση, ούτε φαίνεται να έχουν γυριστεί την ίδια μέρα. Ο λόγος που ανέβηκαν τα βίντεο ήταν επειδή ο Παντελής ήθελε με αυτό τον τρόπο να κατοχυρώσει τα τραγούδια του, μιας και είχε ξεκινήσει να κάνει live σε συνοικιακά μαγαζιά. Του το είχε προτείνει ένας φίλος του. Γύρισε τα βίντεο κι ο φίλος του τα ανέβασε στο ΥοuTube. Γι' αυτό και δεν τον ένοιαξε ιδιαίτερα να «προσέξει» τα βίντεο. Δεν χρειαζόταν - συγγνώμη αν σκότωσα εντελώς τον ρομαντισμό.

H οικονομική κρίση ή οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες έπαιξαν κάποιο ρόλο; 

Ναι, πολύ βασικό ρόλο μάλιστα. Έψαξα και βρήκα έρευνες που δείχνουν πόσο έχει επηρεάσει ψυχολογικά η κρίση τον Έλληνα και αποδεδειγμένα πλέον η Ελλάδα είναι ένα κράτος σε σύγχυση. Σε τέτοιες φάσεις, ο κόσμος χρειάζεται έναν ήρωα. Φυσικά, ο Παντελίδης δεν ήταν το είδος του ήρωα που θα μπορούσε να σώσει την χώρα από το τεράστιο χρέος της, αλλά κατάφερε κάτι εξίσου αξιοθαύμαστο: να δώσει ελπίδα. «Αφού έκατσε στον Παντελίδη, γιατί να μην κάτσει και σε μένα;». Επίσης, ο κόσμος λόγω της κατάστασης δεν βρίσκει πια relatable τους απρόσιτους σταρ που έχουμε συνηθίσει εδώ και χρόνια. Όπως έχει πεί κι ο Δημήτρης Μανιάτης ο κόσμος δεν θέλει πια τους μετροσέξουαλ και τους στυλίστες. Μέσα σε ένα τέτοιο μουσικό καθεστώς, ο Παντελίδης έφερε την επανάσταση.

Ακόμη και για τους ανθρώπους που δεν ακούνε τέτοιου είδους μουσική, υπήρξε ένα συμπαθητικό πρόσωπο. Αυτό έγινε επειδή στο πρόσωπό του συγκεντρώθηκαν όλα τα χαρακτηριστικά του «ευάλωτου» ανθρώπου; Επειδή η ζωή του έμοιαζε με ταινία;

Αρχικά, εμφανισιακά ο Παντελίδης ήταν πολύ οικεία μορφή για τον μέσο Έλληνα. Όλοι ξέρουμε κάποιον που μοιάζει με τον Παντελίδη. Μελαχρινός, καστανά μάτια, αρρενωπός, λίγο παχουλός, λίγο «αρκούδος» (με την καλύτερη δυνατή έννοια). Αυτό έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο και είναι στην ουσία ακριβώς αυτό που είπες. Ήταν ένα συμπαθητικό και οικείο πρόσωπο. Από ό,τι μου είπαν όλοι όσοι τον γνώρισαν ή δούλευαν μαζί του, ήταν ένα πολύ ταπεινό -σχεδόν ντροπαλό- άτομο. Όπως αναλύσαμε παραπάνω, ο τρόπος με τον οποίο συστήθηκε βοήθησε στο να δημιουργηθεί ένας «μύθος». Ο μύθος σε εκείνη τη φάση ήταν ίσως πιο σημαντικός κι από την ίδια τη μουσική. Δεν υπήρχε περίπτωση να αναφερόταν σε συζήτηση ο Παντελίδης χωρίς να ειπωθεί και το «αυτός ο τύπος που τον παράτησε η γκόμενα κι ανέβασε τα τραγούδια». Η επιτυχία του δεν είχε να κάνει μόνο με τη μουσική του, είχε να κάνει με κάτι πιο πανανθρώπινο. Γι' αυτό και τον αγάπησαν κι άνθρωποι που δεν ακούνε αυτή τη μουσική.

Ήταν αυτή η επιτυχία η εκδίκηση της λαϊκής τάξης, τoυ παιδιού της διπλανής πόρτας; Γιατί ταυτίστηκε τόσο ο κόσμος μαζί του; 

Αρχικά η επιτυχία του ήταν κατά κάποιο τρόπο και δική τους, ειδικά για όσους τον ακολουθούσαν από την αρχή που κυριολεκτικά όλο αυτό το έζησαν μαζί του και το είδαν να συμβαίνει. Μην ξεχνάμε ότι τον Παντελίδη ο ίδιος ο κόσμος τον ανέδειξε. Είχε ήδη κοινό που τον υπεραγαπούσε πριν κλείσει κάποιο συμβόλαιο ή κάνει κάποια επαγγελματική ηχογράφηση. Ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις που το ίδιο το κοινό διάλεξε τον σταρ του. Παρ' όλο που όλοι περνάνε γενικά δύσκολα, την επιτυχία του Παντελίδη δεν την ζήλεψαν, αλλά τη χάρηκαν πραγματικά, διότι μέσα από τον μη σκηνοθετημένο τρόπο που συστήθηκε, γνώρισαν πρώτα έναν άνθρωπο, έναν φίλο, όχι έναν τραγουδιστή. Μας έβαλε στο σπίτι του, είδαμε το μπάνιο  του, μας μίλησε για την καψούρα του και την ευαισθησία του, είδαμε τις πιτζάμες του, τη ρόμπα του και το λευκό του βαμβακερό φανελάκι. Αυτό τον άνθρωπο λοιπόν ξαφνικά τον είδαμε να εκτοξεύται στην κορυφή. Γέμιζε μαγαζιά, έβγαζε λεφτά κι έσκιζε στα τσαρτς. Μας θύμισε πως τελικά πού και πού γίνονται θαύματα ακόμα κι αν όλα πάνε κατά διαόλου. Αυτό είναι τεράστιο για έναν λαό που έχει χάσει την ικανότητά του να ελπίζει. Το πιο αξιοθαύμαστο σε όλη την ιστορία, είναι πως ο Παντελίδης -άθελά του- νίκησε το σύστημα χωρίς να χρειαστεί καν να παίξει με τους κανόνες του. Πήρε εκδίκηση για κάθε παιδί της διπλανής πόρτας.  Αν και, κρίνοντας από το τέλος του, θα μπορούσε να πει κανείς πως μάλλον τελικά ήρθαν ισοπαλία.


ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΥΣ-ΚΟΥΣ, ΑΡΧΙΖΩ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΑΙ "ΕΠΑΪΩΝ"!

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Το διάβασα προ ημερών ότι υπάρχει «Ακραίο σενάριο των… δημοσκοπήσεων που «τρέμει» ο Τσίπρας» , με προκάλεσε αρκετά ο τίτλος και διάβασα ολόκληρο το άρθρο. Και φυσικά, σήμερα θέλω να το σχολιάσω αφού το άρθρο αυτό, με την κατρακύλα που έχουν πάρει τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ  δεν αποκλείεται να απηχεί και την αλήθεια γι αυτό και αναζήτησα περισσότερες πληροφορίες μήπως και καταλάβω κι εγώ τι γίνεται αλλά δυστυχώς, δεν κατάλαβα τίποτα. Ίσως γιατί δεν … λέει τίποτα. Ή το λέει με τρόπο που μόνο οι επαΐοντες μπορούν να καταλάβουν.

Δεν κάνω φυσικά κριτική στα ΜΜΕ που «προώθησαν» το δημοσίευμα, αναρωτιέμαι όμως: Πόσοι άλλοι σαν κι εμένα «προκλήθηκαν» από τον τίτλο, διάβασαν το κείμενο αλλά απάντηση ή πληροφορία δεν πήραν;

Ο τίτλος είναι και δυο υπότιτλους : «Γιατί ο Τσίπρας δεν «απάντησε» στον Μητσοτάκη στη Βουλή» και « Γνωρίζουν και «χαμογελούν» στο ΠΑΣΟΚ».

Ομολογώ ότι ο τίτλος έκανε καλά τη δουλειά του. Εμένα τουλάχιστον, με έκανε να διαβάσω όλο το δημοσίευμα. Το μόνο ουσιαστικό; Ένα «κλικ» στο  site -crashonline-  που το ανέβασε.

Προσέξτε λοιπόν τι διάβασα: «  Στη Βουλή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην δευτερολογία του, αναφέρθηκε στο αποτέλεσμα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, κάνοντας «υποδείξεις» στον Αλέξη Τσίπρα να προσέχει όταν του μιλάει! Χαρακτηριστικά είπε τα εξής: «…Και μια φιλική παρότρυνση, κ. Τσίπρα, για όση αξία έχει, επειδή κάποιος προφανώς σας συμβούλευσε, στις τελευταίες εμφανίσεις, να μιλάτε για το πρόσωπο μου μάλλον με υποτιμητικά σχόλια και αρκετά ειρωνικά. Άλλο η πολιτική κριτική και άλλο η ειρωνεία. Όταν είστε 15 μονάδες πίσω, όταν κ. Τσίπρα υπολείπεστε 15 μονάδες, θα σας συνιστούσα να είστε λίγο πιο προσεκτικός όταν κάνετε υποδείξεις στην Αξιωματική Αντιπολίτευση. Καταλαβαίνω ότι έχετε περιέλθει σε μια δύσκολη θέση, αλλά η ειρωνεία σας δε θα σας βγάλει από το αδιέξοδο».

Και σχολιάζει το ηλεκτρονικό ΜΜΕ : «Η απάντηση από τον Αλέξη Τσίπρα δεν ήρθε ποτέ! Γιατί άραγε;».

Παρακάτω, αναφέρει σε μορφή ανάλυσης ότι « Τις τελευταίες ημέρες ακούγεται έντονα πως η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ στις μετρήσεις συνεχίζεται. Μάλιστα,  δημοσίευμα της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ έγραψε πως το κυβερνών κόμμα κινδυνεύει να είναι… τρίτο σε λίγο καιρό! Η είδηση αυτή είναι γνωστή στο Μαξίμου, ωστόσο δεν υπάρχει – προς το παρόν – απάντηση, μόνο συσκέψεις γίνονται για να δουν πώς θα αντιμετωπίσουν την καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι τυχαίο πως πριν από μερικές ημέρες, ο Αλέκος Φλαμπουράρης απευθύνθηκε στο κόσμο να του «πουν» τα προβλήματα που έχουν».

Και τέλος το ηλεκτρονικό ΜΜΕ καταλήγει: « Την… τρίτη θέση του ΣΥΡΙΖΑ την γνωρίζουν και στο ΠΑΣΟΚ! Αρκετά στελέχη, χωρίς να παρουσιάζουν στοιχεία, γράφουν στα social  media πως έρχεται κάτι καλό! Στις απαντήσεις του κόσμου και συγκεκριμένα εάν εννοούν  τις δημοσκοπήσεις, απαντούν με την εξής φράση «…Περιμένετε». Ίσως γνωρίζουν κάποια πράγματα παραπάνω…

Ποιο λοιπόν είναι το «ακραίο σενάριο» που «τρέμει» ο Τσίπρας;  Η «είδηση» περί «τρίτου κόμματος» που δεν είναι «είδηση» αλλά σχόλιο μας εφημερίδας ( ενδεχομένως σωστό αλλά όχι είδηση γιατί αν υπήρχε η είδηση, σίγουρα δεν θα έχαναν την ευκαιρία να τη δημοσιεύσουν) που την ξέρουν στο Μαξίμου αλλά απλώς ….κάνουν συσκέψεις; Ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν σχολίασε αυτά που είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης;  Τι απ΄αυτά πρέπει να είσαι «επαΐων» για να τα καταλάβεις;

Για όσους πιστεύουν τις δημοσκοπήσεις, η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ γνωστή και αναμενόμενη εδώ και καιρό αφού η κυβέρνηση φόρους φέρνει ενώ ο κόσμος επιθυμεί πολλά παραπάνω κοινωνικά  αποτελέσματα.  Και προσπαθώντας να «αγγίξω» το επίπεδο του «επαΐοντος», θάπρεπε να φανταστώ ότι κάποια δημοσκόπηση που φέρνει το ΠΑΣΟΚ δεύτερη και το ΣΥΡΙΖΑ τρίτο ίσως ΕΧΕΙ γίνει αλλά τα αποτελέσματα παραμένουν κρυφά για όλους … εκτός από μερικούς.

Γιατί αν δεν είναι έτσι, θα λεγα ότι ο συντάκτης του δημοσιεύματος ή κάτι ξέχασε να βάλει στο κείμενό του ή κάποιος προϊστάμενος το αφαίρεσε γνωρίζοντας ότι υπάρχει συμφωνία να παραμείνει κρυφή η πληροφορία. Απλώς, «ξέχασε» να ενημερώσει τον συντάκτη ώστε ν αλλάξει και ο τίτλος. Όλα πιθανά τα θεωρώ πλέον. Και την κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ στην Τρίτη θέση και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη και την «Ιερή Συμμαχία»  μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και  Δημοκρατικής Συμπαράταξης που κι αυτό ως είδηση «κυκλοφορεί» πολύ– έστω κι αν ο κ. Βενιζέλος  ούτε το δέχεται, ούτε το στηρίζει. Αλλά και την πλακίτσα που σταθερά πλέον θέλει πολύς κόσμος να κάνει εδώ και καιρό στους δημοσκόπους, παγκοσμίως!

Ναι… ναι… μόλις τώρα άρχισα να αισθάνομαι λίγο ως «επαΐων».

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

PET THERAPY-ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ!


Από τον Στάθη Βασιλόπουλο.

Τα κατοικίδια, εκτός από πιστοί φίλοι, μπορούν να γίνουν χρήσιμα «εργαλεία» για τη θεραπεία ατόμων με χρόνια προβλήματα υγείας. Το pet therapy -ή, αλλιώς, θεραπεία μέσω ζώων- είναι μία εναλλακτική, συμπληρωματική μέθοδος θεραπείας, που εδώ και δεκαετίες εφαρμόζεται στην Αμερική και συνεχώς κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη. Στη χώρα μας άρχισε να κάνει τα πρώτα της «δειλά» βήματα μόλις πριν από μερικά χρόνια, δίχως να έχει ενταχθεί επίσημα σε κάποιο πρόγραμμα του υπουργείου Υγείας.

Όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, η επαφή με τα ζώα μειώνει τα επίπεδα φόβου και λύπης, βελτιώνει την αυτοεκτίμηση και συμβάλλει στην αντιμετώπιση στρεσογόνων καταστάσεων.

«Εμείς εφαρμόζουμε το pet therapy την τελευταία διετία. Με την παρουσία των σκύλων ή της γάτας οι ασθενείς ηρεμούν, οπότε αυτομάτως γίνονται πολύ πιο συνεργάσιμοι στην εργοθεραπεία, πιο εκδηλωτικοί και πιο κοινωνικοί. Από τις πρώτες συνεδρίες διαπιστώσαμε ότι η μέθοδος αυτή αποδίδει» λέει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο Σωτήρης Παπαχρόνης, ιδιοκτήτης μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων στο Νέο Ψυχικό, που χρησιμοποιεί κατοικίδια ως θεραπευτές επαφής.

Επικοινωνία

Ρόλο «γιατρού» έχουν αναλάβει τρεις σκύλοι και μία γάτα, που επισκέπτονται τους νοσηλευομένους με τη συνοδεία της ιδιοκτήτριάς τους Μαρίνας Λυμπεροπούλου. Οι ασθενείς επικοινωνούν με τα ζώα, τα αγκαλιάζουν, τα χαϊδεύουν, τα χτενίζουν, τους φορούν φουλάρια ή λουράκια και τους δίνουν 
λιχουδιές.

«Προτού ξεκινήσουμε τη θεραπεία οι ασθενείς παρέμεναν για ώρες ακίνητοι στον καναπέ, σαν αγάλματα, και δεν ήθελαν να μιλήσουν σε κανέναν. Μετά τη γνωριμία τους με τους σκύλους άρχισαν να κάνουν παρέες, να τραγουδούν και να χορεύουν» σημειώνει η Μαρίνα, που συμμετέχει εθελοντικά στο πρόγραμμα, την επιστημονική ευθύνη του οποίου έχει το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, με επικεφαλής την κλινική ψυχολόγο - ψυχοθεραπεύτρια δρα Ιλια Θεοτοκά.

Η ιδέα για το pet therapy γεννήθηκε όταν η Μαρίνα (εκπαιδεύτρια σκύλων θεραπείας) επισκέφτηκε τη μονάδα έχοντας μαζί της δύο τετράποδα. «Θυμάμαι, υπήρχε μία ηλικιωμένη που έπασχε από άνοια και ήταν πολύ επιθετική. Με το που είδε τα ζώα, άλλαξε εντελώς και άρχισε να τα χαϊδεύει.

Η συγγνώμη

Στη συνέχεια, μάλιστα, ζήτησε συγγνώμη από το νοσηλευτικό προσωπικό για την κακή της συμπεριφορά. Τότε διαπιστώσαμε την ευεργετική επίδραση των σκύλων και αποφασίσαμε να τα εντάξουμε στο πλαίσιο της εργοθεραπείας» συμπληρώνει η ίδια.

Στο pet therapy συμμετέχουν 20 ασθενείς, που έρχονται σε επαφή με τα ζώαδύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Η κάθε «συνεδρία» διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα. Τα κατοικίδια που παίρνουν μέρος στο πρόγραμμα είναι τρεις σκύλοι (η Μπαρή, ο Ντολμάς και ο Μπόμπος) και μία γάτα, η Ευτυχία, που κάνει παρέα στους κατάκοιτους. Τα ζώα παρακολουθούνται από κτηνίατρο, είναι εμβολιασμένα και καθαρά.

Ο Ντολμάς και ο Μπόμπος, ράτσας πίτμπουλ, είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σε κυνομαχίες, που άφησαν τραύματα στο σώμα τους. Τα σκυλιά σώθηκαν, οι πληγές επουλώθηκαν και μέσα από την κατάλληλη εκπαίδευση έγιναν ήρεμα και κοινωνικά. «Στα χέρια της εκπαιδεύτριας γνώρισαν τα χάδια  και την αγάπη, την οποία τώρα επιστρέφουν απλόχερα στους ασθενείς» δηλώνει ο κ. Παπαχρόνης.

Οι υπεύθυνοι στο Αιγινήτειο καταγράφουν την πορεία των νοσηλευομένων πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία, και μετρούν την επίδραση που έχει στην ψυχολογία τους η θεραπεία μέσω ζώων. Τα αποτελέσματα πιστοποιούν τη βελτιωμένη εικόνα των ασθενών.

Σύμφωνα με την κυρία Θεοτοκά, τα κατοικίδια μας βοηθούν ψυχολογικά με πολλούς τρόπους: «Προσφέρουν αγάπη, χωρίς να κάνουν τη σχέση σύνθετη και με ιδιαίτερα προβλήματα, αυξάνουν το αίσθημα της υπευθυνότητας, συμβάλλουν στη σωματική μας άσκηση, γιατί μας αναγκάζουν να κινούμαστε και να περπατάμε, ενώ βοηθούν να αναπτύξουμε κοινωνικές σχέσεις. Τέλος, η φυσική επαφή με το ζώο μάς ηρεμεί, μειώνει τον καρδιακό ρυθμό αλλά και το άγχος και την κατάθλιψη».

Κλινικές μελέτες από την Αμερικανική Ακαδημία Νευρολογίας έχουν δείξει ότι η συγκεκριμένη μέθοδος ενδείκνυται για κάθε ηλικίας άτομα με νοητικά προβλήματα (αυτισμός, σύνδρομο Down), πάσχοντες από Alzheimer ή άνοια, ανθρώπους με ψυχολογικά ή ψυχιατρικά προβλήματα, και άτομα με ανίατες ασθένειες.

Πηγή: Εφημερίδα «δημοκρατία» 


ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ; ΜΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ "ΜΙΚΡΑ". ΠΟΝΑΝΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ.

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Είναι πεποίθησή μου, ύστερα από 15 χρόνια ενεργούς ανάμιξης μου με τα Κοινά ότι αυτός που φιλοδοξεί να κυβερνήσει, κρίνεται μεν από τις  σοβαρές αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα, πιο πολύ όμως  κρίνεται καθημερινά από την αντιμετώπιση, το ενδιαφέρον του  για τα «μικρά» θέματα της καθημερινότητας του πολίτη τα οποία αντιμετωπίζει με απόλυτη αδιαφορία και άγνοια. Ο πολίτης τα έχει συνέχεια μπροστά του, άλυτα εμπόδια με αίσθημα πίκρας και θυμού. Εναντίον ποίου;

Και σου λέει:  «Πώς να περιμένω από την κυβέρνηση, από το Δήμαρχο να βρει λύσεις  στα σοβαρά θέματα όταν αγνοεί και είναι απών από την αντιμετώπιση του δικού μου, καθημερινού, ενοχλητικού προβλήματος που μου κάνει το βίο αβίωτο;»

Ένα σπασμένο πλακάκι, ένας τρύπιος κάδος σκουπιδιών, μια καμένη λάμπα στο δρόμο, μια βιαστική σκέψη απόφαση που προκαλεί καθημερινή δυσαρέσκεια , μια ουρά σ΄ένα ταμείο, μια λανθασμένη ανακοίνωση, μια επιπόλαιη δήλωση ενός υπουργού, μια ανόητη κυκλοφοριακή ρύθμιση, μια  δυσκολονόητη για τον κοινό νου  ανακοίνωση, ξεχασμένα προνόμια των ολίγων που εξακολουθούν να ισχύουν, μια ασαφής αστυνομική  έρευνα, μια «δυσανάγνωστη» εγκύκλιος……. όλα αυτά γίνονται ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ . Και προδίδουν επιπολαιότητα, βιασύνη, έλλειψη σκέψης, ανικανότητα συνεργατών.

Πριν από ένα χρόνο, τότε που ακόμα έγραφα καθημερινά στο crashonline.gr , είχα επισημάνει  ένα  «μικρό» θέμα της καθημερινότητας με δυο «βραχίονες»: 1. Την όλο και αυξανόμενη δυσαρέσκεια χιλιάδων  Αθηναίων πολιτών σε μεγάλες, πυκνοκατοικημένες γειτονιές με βασικό άξονα την οδό Πατησίων ( 28ης Οκτωβρίου αν θέλετε) και 2. Την όλο και αυξανόμενη ανοησία των ανθρώπων που «συμβουλεύουν»  τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, λαμβάνοντας  απαράδεκτες και αστάθμιστες αποφάσεις ακόμη και για τα ολιγότερο σημαντικά ζητήματα της ζωής των πολιτών.

Οι πυκνοκατοικημένες γειτονιές με άξονα την Πατησίων «πιάνουν» από τη Νέα Φιλαδέλφεια, το Γαλάτσι, την  Κολιάτσου, την Πλατεία Αμερικής, το τρίγωνο Πατησίων-Αγίου Μελετίου-Φωκίωνος Νέγρη που συνδέει Τρίτης Σεπτεμβρίου με  Αριστοτέλους και Αχαρνών, την Κυψέλη, την Πλατεία Βικτωρία, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας  μέχρι Μουσείο, Πολυτεχνείο, Ακαδημίας και τέλος Σταδίου.  Χιλιάδες αυτοκίνητα, τρόλει, ταξί, λεωφορεία, μηχανάκια την ώρα τις κρίσιμες πρωινές και μεσημεριανές ώρες κυκλοφορούν προς όλες τις κατευθύνσεις πάνω σ αυτόν τον άξονα με τις δεκάδες των κάθετων «παράδρομων»  ενώ χιλιάδες πεζοί, νέοι, υγιείς, άρρωστοι, ηλικιωμένοι, παιδιά μόνα τους ή με τους γονείς τους, ανάπηροι, τυφλοί με μπαστούνια ή με πατερίτσες,  μανάδες με καρότσια, κυρίες με σακούλες απ΄τα σούπερμάρκετ, σκυλιά, καθαρίστριες του Δήμου, ρακοσυλλλέκτες με αυτοσχέδια καρότσια , όλοι θέλουν να περάσουν απέναντι. Αλλά από τις 9 παρά δέκα ως τις 9 και τέταρτο ΔΕΝ τους επιτρέπεται γιατί εκείνη την ώρα, φεύγει από το σπίτι του ο πρωθυπουργός για να πάει στη δουλειά του.

Η κυκλοφορία ρυθμίζεται από βαρυεστημένους τροχονόμους που παίρνουν εντολές από ασύρματο, τα φανάρια δεν λειτουργούν όπως είναι προγραμματισμένα, ανεξάρτητα  από το τι ώρα αποφασίζει να κινηθεί ο κ. Τσίπρας, οι 3-4 τζιπόνγκες που τον συνοδεύουν και οι μοτοσυκλετιστές που – διακριτικά μεν – βρίσκονται «εκεί».

Από το τέρμα Πατησίων ως το Μέγαρο Μαξίμου, τη Βουλή ή όπου αλλού έχει να πάει ο πρωθυπουργός, ΟΛΑ κινούνται στο δικό του ρυθμό. Με τα αποτελέσματα που φαντάζεστε. Ατέλειωτες ουρές στις διασταυρώσεις με την Πατησίων, ατέλειωτες ουρές στην ίδια την Πατησίων όταν φρακάρει, υστερικές φωνές και σφυρίγματα και χειρονομίες των τροχονόμων, μια ιλαροτραγωδία. Λες και θα πάθαινε μεγάλη ζημιά ο πρωθυπουργός αν έφτανε στο γραφείο του δέκα –δεκαπέντε λεπτά αργότερα. Αίσχος.

Αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που θυμίζει Νέο Δελχί,  τη ζω ΚΑΘΕ πρωί. Την ξανάζησα την Παρασκευή,  17 Φεβρουαρίου μέσα σε μια τεράστια φόρτιση των ρυθμιστών της κυκλοφορίας που δεν ξέρω αν οφειλόταν στο ότι ο Τσίπρας άργησε να ξυπνήσει, αν ο καφές του ήταν πικρός και του έφτιαξαν άλλο, αν τον έπιασε κατούρημα μέσα στο αυτοκίνητο, αν τον ειδοποίησαν ότι έχει αργήσει για το ραντεβού ή ο, τιδήποτε άλλο αλλά η κατάσταση στους δρόμους ήταν τραγελαφική καθώς;

Οι τροχονόμοι, με ύφος αδιάφορο και μασώντας τσίκλα έδιωχναν με νευρικές κινήσεις τα αυτοκίνητα που κορνάριζαν υστερικά, δείχνοντάς τους να πάνε πιο γρήγορα ( στη φισκαρισμένη Πατησίων, στις 9.01) και όποιον διαμαρτυρόταν – γιατί υπήρχαν πολλοί- τον … απέπεμπαν περιφρονητικά με χειρονομίες που υπαινίσσονταν κάτι σαν «προχώρα γρήγορα  ρε μα…..».

Δεν εννοώ ότι ευθύνεται ευθέως ο Τσίπρας. Δεν έδωσε αυτός τέτοιες εντολές. Αλλά τις δέχεται και τις ανέχεται, λες και μέσα από το αυτοκίνητο ούτε βλέπει, ούτε ακούει τι γίνεται. Και τους «υπεύθυνους» αυτός τους τοποθετεί και τους διοικεί. Δεν βλέπει; Δεν ακούει; Δεν παίρνει τα μηνύματα; Βουλευτές , βασικά της αντιπολίτευσης – κυρίως της Α΄. Αθηνών αλλά όχι μόνο- δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται, να κάνουν μια ερώτηση, ένα έγγραφο στον φεουδάρχη και να του τα πουν; Ξέρει κανείς τι κακό του κάνει όλο αυτό ΚΑΘΕ μέρα του Τσίπρα; Και πόσους εχθρούς κάνει κάθε μέρα;


Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΣΚΟΠΑΚΙΑ ΕΠΑΙΞΑΝ ΜΕ ΤΟ ΜΥΘΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ!

Ο Βαγγέλης διαβάζει χαρτόκουτο με braille

«Μας εξηγεί ο Μαζεστίξ, ο αρχηγός του Γαλατικού χωριού, πως για την ασφάλειά μας αλλά και του χωριού πρέπει να μείνει η τοποθεσία του μυστική, οπότε πρέπει να φτάσουμε εκεί με τα μάτια μας κλειστά. Βρίσκουμε τυχαία έναν εκ γενετής τυφλό άνθρωπο ο οποίος θα μας βοηθήσει σε αυτήν την δοκιμασία και θα γίνει ο οδηγός μας, ώστε να ολοκληρωθεί η αποστολή μας όσο πιο εύκολα γίνεται.»!

Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα Λυκόπουλα του 15ου Συστήματος Προσκόπων Αθηνών να μπαίνουν στο μύθο του Αστερίξ, να δραστηριοποιούνται και να ρίχνουν γέφυρες στη Διαφορετικότητα και στους συνανθρώπους τους με προβλήματα όρασης!

Ο Βαγγέλης δείχνει στα παιδιά το λευκό μπαστούνι

Ο νεαρός δικηγόρος Βαγγέλης Αυγουλάς, παλαιός γνώριμος του συστήματος αφού είναι η Τρίτη φορά τα τελευταία 9 χρόνια που συνεργάζεται σε κοινωνικό δρώμενο ευαισθητοποίησης με τη συγκεκριμένη ομάδα προσκόπων, συναντήθηκε με τα περίπου 20 παιδιά ηλικίας δημοτικού (Λυκόπουλα), στα Σεπόλια, το πρωί του Σαββάτου 11 Φεβρουαρίου 2017.

Τα παιδιά, με τη βοήθεια του Βαγγέλη που θα τους μάθαινε γιατί δεν πρέπει να φοβούνται το σκοτάδι, έπρεπε μέσα σε ένα βράδυ, να φτάσουν στο Γαλατικό Χωριό, γιατί έτσι το απαιτούσε η ιστορία και το παιχνίδι που σχεδίασαν ο Βαγγέλης Αυγουλάς και η αρχηγός της αγέλης, παιδαγωγός Ευτυχία Κεραμά, προκειμένου οι μικροί τους φίλοι να γνωρίσουν την Τυφλότητα και να μη φοβούνται πλέον το Διαφορετικό!

Έτσι, ο Βαγγέλης, αφού «αποκρυπτογράφησε» τη διαδρομή διαβάζοντας τη σε ανάγλυφες πινακίδες γραμμένες με τη γραφή Braille των τυφλών, οδήγησε την ομάδα στο βραδινό της ταξίδι με ασφάλεια χρησιμοποιώντας το λευκό του μπαστούνι, ενώ τους έμαθε και πώς συνοδεύουν σωστά οι βλέποντες έναν τυφλό.

Η βαθμοφόρος μοιράζει στα παιδιά αντικείμενα για να τα αναγνωρίσουν με κλειστά μάτιαΑγόρι μιλάει με το Βαγγέλη



Παράλληλα, τα παιδιά δοκίμασαν να ξεχωρίσουν τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα χρησιμοποιώντας μόνο την αφή τους, ενώ έπαιξαν και τυφλόμυγα αναγνωρίζοντας με επιτυχία πολλά αντικείμενα της καθημερινότητας τους, συνειδητοποιώντας έτσι ότι και να λείπει η όραση, το κενό μπορεί να καλυφθεί αρκετά από την εξάσκηση των υπόλοιπων αισθήσεων, αλλά και καλών φίλων «που τα μάτια τους θα βλέπουν και για σένα»!

Τέλος, τα Λυκόπουλα είχαν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα για τον νέο τους φίλο, ρωτώντας τον Βαγγέλη αυθόρμητα ότι ήθελαν για αρκετή ώρα, ενώ προσπάθησαν να του περιγράψουν τα χρώματα χρησιμοποιώντας συναισθήματα και «εικόνες» μέσω των υπόλοιπων αισθήσεων!

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς έφυγε κρατώντας ως αναμνηστικό δώρο το χαρακτηριστικό καπέλο από τη στολή των Λυκόπουλων, ενώ τα παιδιά του χάρισαν και μια συμβολική αναμνηστική φωτογραφία κλείνοντας τα μάτια τους, για να ανοίξουν τις αγκαλιές και τις καρδιές τους!

Ο Βαγγέλης δείχνει τεχνικές συνοδείαςτα παιδιά κάνουν βιωματικό με μάσκα

Ο Βαγγέλης με τα παιδιά και τους βαθμοφόρουςΟ Βαγγέλης με τους βαθμοφόρους