ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Πριν λίγες μέρες ήρθε στο γραφείο μου στο Δήμο Ιλίου μια νεαρή κοπέλα, απόγευμα, στην ώρα ακρόασης, όπου οι υπηρεσίες του Δήμου είναι κλειστές, οι διάδρομοι έρημοι και τα μάτια των δεκάδων διερχόμενων πολιτών και εργαζομένων κάθε πρωί σίγουρα στραμμένα αλλού εκείνη την ώρα…

Διστακτική, μετά από ώρα και σιγά-σιγά, αφού μου ανέφερε πολλά απ’αυτά που της συμβαίνουν και την κάνουν να νιώθει πως η καθημερινότητα της είναι συνδυασμένη με την καταπίεση, μου είπε πως υποθέτει, «ίσως…», «μάλλον…», καλό θα ήταν να κλείσει ένα ραντεβού με κάποιον Ψυχολόγο του Δήμου.

            Η ενθάρρυνση ήρθε ως επιβράβευση αυτής της διστακτικής εξομολόγησης και παραδοχής, το ραντεβού κλείστηκε, ύστερα κι άλλο κι άλλο, και η Τ.Κ. νιώθει καλύτερα μέρα με τη μέρα. «Τα βρίσκει» με τον εαυτό της όπως μου λέει, χαμογελά όλο και περισσότερο, ξυπνά όλο και πιο ευδιάθετη, με περισσότερη όρεξη να κάνει πράγματα και με στόχο την Αισιοδοξία για τη ζωή που συνεχίζεται παρά τις δυσκολίες και πρέπει να ψάχνουμε όλοι τρόπους να την απολαμβάνουμε!

            Της ζήτησα να μου γράψει τις εντυπώσεις της, τώρα που έσπασε το ταμπού των ραντεβού με έναν Ψυχολόγο, τώρα που…ξεφοβίθηκε! Τις παραθέτω γιατί έτσι ίσως ενθαρρυνθούν και άλλοι, ή κάποιοι από σας ενθαρρύνετε κι άλλους να κλείσουν ένα ραντεβού με τον γιατρό της ψυχής…

Μου γράφει λοιπόν η Τ.Κ.:

«Ψυχολόγος … ωραία λέξη … ψυχή + λόγος .. ο λόγος της ψυχής δηλαδή.. Αλήθεια , πόσοι από εμάς θεωρούμε το λόγο της ψυχής σημαντικό ; Πόσοι τον καταπιέζουμε και στο τέλος φτάνουμε σε σημείο να χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός ειδικού γιατί ο λόγος της ψυχής μας , που παραμελούσαμε ή κάναμε πως δεν ακούγαμε , για τους δικούς του λόγους ο καθένας , έχει συσσωρευτεί και μας ‘πνίγει’ ;;; Εγώ ήμουν σίγουρα ένας από αυτούς τους ανθρώπους .

Το άγχος , ο φόβος της επιβίωσης , η δίψα για επιτυχία και κοινωνική καταξίωση, η αναζήτηση συντροφικότητας ,η ανεργία ,τα ψεύτικα τηλεοπτικά πρότυπα , οδηγούν το άτομο σε συναισθήματα αυτό – απόρριψης , υπερπροσπάθειας να μιμηθεί το κοινωνικά αρεστό , να… «ξεχωρίσει» και να μη γίνει ένα με τη μάζα .Όταν η ανθρώπινη ψυχή καταπονηθεί , όταν σου φωνάζει και εσύ δεν την ακούς , δεν ακολουθείς το δικό ΣΟΥ όνειρο αλλά ένα όνειρο που νομίζεις ότι είναι δικό σου ,ένα όνειρο που στο έχτισαν οι άλλοι  , τότε δυστυχείς . Η ψυχή περνάει στην αντεπίθεση με διάφορες μορφές .. κατάθλιψη , αϋπνία , κρίσεις άγχους και πανικού , αυτοκαταστροφικές πράξεις , πολλές φορές και με βαριές σωματικές ασθένειες .

Και εκεί η παρέμβαση του Ψυχολόγου μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια!

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ήμουν πολύ διστακτική … Θεωρείται ακόμα για κάποιους κοινωνικό ταμπού το να πηγαίνεις σε ψυχολόγο .Πολλοί συγχέουν τη ψυχολογική πάθηση με τη ψυχιατρική και θεωρούν ότι ένα άτομο με ψυχολογικά προβλήματα είναι και ψυχιατρικά ασθενής , τρελός δηλαδή, για φάρμακα . Έπειτα από έντονες παροτρύνσεις φίλων , από εξονυχιστική έρευνα στο διαδίκτυο και μετά από πολύ προσπάθεια να καταπολεμήσω την οργή μου που δεν μπορούσα εγώ η ίδια να χαλιναγωγήσω τις σκέψεις μου και να αφουγκραστώ τον εαυτό μου αλλά ήθελα βοήθεια σ’αυτό, πήγα στο «σωτήριο» ραντεβού .

Περίμενα ότι θα πήγαινα σε ένα χώρο που θα έμοιαζε με ιατρείο , θα μύριζε αντισηπτικό και γιατροί με άσπρες ιατρικές ρόμπες (που παρεμπιπτόντως θεωρώ τρομακτικά άκομψες ) θα τριγυρνούσαν στους διαδρόμους . Αντί αυτού , προς μεγάλη μου έκπληξη με υποδέχτηκε μια χαμογελαστή γυναίκα , με συνόδεψε στο γραφείο της , που πιο πολύ έμοιαζε με δωμάτιο σπιτιού , μου πρόσφερε καφέ και άρχισε χαμογελώντας γλυκά .. « Λοιπόν , τι σε απασχολεί ;» .

Αυτό ήταν !!! Ένας χείμαρρος λέξεων , συναισθημάτων , δακρύων και ακαταλαβίστικων –λόγω έντασης – φράσεων  ξεχύθηκαν από μέσα μου . Η γιατρός περίμενε μέχρι να καταλαγιάσει λίγο η έντασή μου και άρχισε με πολύ διακριτικό τρόπο και σέβας ως προς τις πιο προσωπικές μου σκέψεις και εμπειρίες ,να αποσπά πληροφορίες για διάφορα γεγονότα , σκέψεις , αλήθειες , που ακόμη και εγώ η ίδια αγνοούσα την ύπαρξή τους .

Με τον καιρό καταλαβαίνεις … Έρχεσαι πιο κοντά στον εαυτό σου . Ο ψυχολόγος δεν σου δίνει έτοιμες λύσεις . Δεν σου λέει « Έχεις αυτό , κάνε αυτό για να περάσει » .Σε ωθεί να μάθεις ΕΣΥ τον εαυτό σου καλύτερα , να καταλάβεις ΕΣΥ τι σε προβληματίζει , να ορθώσεις μόνος σου ανάστημα στο κυκεώνα των αυτοκαταστροφικών σκέψεων και να παλέψεις !!! Χρειάζεται πολύ προσωπική προσπάθεια και θέληση για να ξεπεράσεις το παλιό σου εαυτό , που επιμένει να σε ανταγωνίζεται , να σου βάζει τρικλοποδιές, σε αυτό τον αγώνα δρόμου που το τέλος διαρκώς επιμηκύνεται … Γι αυτό και ο ειδικός σε ρωτάει στη αρχή « Θέλεις πραγματικά να λύσεις το πρόβλημα σου ;Είσαι διατεθειμένος να παλέψεις ; »

Οι συνεδρίες με βοήθησαν πολύ . Ως προς τη στάση μου για τη ζωή κυρίως . Τη Δική μου ζωή . Με βοήθησαν να προσδιορίσω τον εαυτό μου μέσα στο χώρο , τη κοινωνία , την οικογένεια . Μαλάκωσαν τη ψυχή μου . Γλύκανε η μέρα μου .

Υλικό Βραβείο μπορεί να μην υπάρχει για όσους κατάφεραν να βγουν νικητές στο παιχνίδι της ζωής … Η ανταμοιβή είναι η αρμονία , η γαλήνη , η ευτυχία και η αυτό-ολοκλήρωση που νιώθεις όταν καταφέρεις να συγχωρέσεις και πάνω από όλα να αγαπήσεις τον εαυτό σου .

Και πιστέψτε με … όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου .. δεν έχεις ανάγκη το βραβείο και το μπράβο κανενός ……».