"ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ" ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΖΙΡΙΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥΣ

Πειραιάς 1967. Το πλοίο Ελπίς σαλπάρει για Αυστραλία, μεταφέροντας εκατοντάδες διαφορετικούς ανθρώπους με μια κοινή ελπίδα. μια καλύτερη ζωή. Ανάμεσά τους και η Ελπίδα, που ταξιδεύει με πλαστή ταυτότητα, κουβαλώντας μαζί της το φρικτό μυστικό της. Ένας ώριμος επιχειρηματίας, πρώην ναυτικός, ο γοητευτικός γιατρός του πλοίου, μια απελπισμένη γυναίκα που αναζητά το παιδί της στη μακρινή ήπειρο, μια νεαρή γυναίκα που πηγαίνει στην Αυστραλία για να παντρευτεί παρά τη θέλησή της, είναι μερικά από τα πρόσωπα που θα γνωρίσει στο ταξίδι της και θα σημαδέψουν τη ζωή της για πάντα. Άραγε θα καταφέρει η Ελπίδα να φτάσει στο λιμάνι της δικής της λύτρωσης και ευτυχίας;

Το ερώτημα αυτό για τη ζωή της Ελπίδας απαντάται στις σελίδες του ιστορικού μυθιστορήματος της Μαρίας Τζιρίτα από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, την ίδια στιγμή που γόνιμα και δημιουργικά, γεννά πολλά άλλα συναισθηματικά, φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα στην ψυχή του κάθε αναγνώστη!

«Στο νέο αυτό βιβλίο της αγαπημένης μου Μαρίας Τζιρίτα, συναντάμε μέσω ανθρώπινων συμπεριφορών τα άκρα της ανάγκης του καθενός μας να γίνει γονιός, την ιστορία μιας μάνας με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία, διαλόγους που μας βάζουν στον προβληματισμό του ορισμού και διαχωρισμού του Έρωτα, της Αγάπης και του Πάθους, ενώ παράλληλα στις ιστορικές αναφορές του Απαρτχάιντ στις σελίδες του βιβλίου, καθρεφτίζεται η σημερινή παραπαίουσα Ευρώπη των κλειστών συνόρων», σημείωσε ο δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος Ιλίου και Επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών κ. Βαγγέλης Αυγουλάς, προλογίζοντας «το Ταξίδι Της Ελπίδας» στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αγίων Αναργύρων την περασμένη εβδομάδα, παρουσία πολλών δημοτικών συμβούλων και πλήθους κόσμου.

Η συγγραφέας, με συγκίνηση, εξήγησε ότι αφιερώνει το βιβλίο στον Πατέρα της, ο οποίος  πέθανε τον Ιανουάριο του 2015. Εκείνος πάντα ήταν ο πρώτος που διάβαζε τα βιβλία της πριν τα δώσει στον εκδοτικό οίκο κι έκανε παρατηρήσεις και διορθώσεις.

«Και αυτό το βιβλίο, είχα τη φωτογραφία του πατέρα μου απέναντί μου και νιώθω ότι το γράψαμε παρέα», δήλωσε η Μαρία Τζιρίτα.

«Κάθε βιβλίο της Μαρίας Τζιρίτα είναι και ένα διαφορετικό, μοναδικό και ποιοτικό ταξίδι. Μπορεί να μη βλέπω, αλλά παίρνω από τους πρώτους τα εισιτήρια μου γι’αυτά τα ταξίδια, αφού η Μαρία μου στέλνει κάθε βιβλίο της από το 2009 σε ηλεκτρονική μορφή για να μπορώ να το διαβάζω στον υπολογιστή μου», ανέφερε ακόμη στη βιβλιοπαρουσίαση ο κ. Αυγουλάς, τονίζοντας τις αληθινές ευαισθησίες της κας Τζιρίτα.

Σας χαρίζουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο! Διαβάστε το και μετά τρέξτε να το αγοράσετε!

 -«Γιατί δεν έρχεσαι στο σπίτι του Άρη; Εμένα μου είπε θα με φιλοξενήσει μέχρι να τακτοποιήσουμε το θέμα της εγκυμοσύνης μου. Δε θα πάω κατευθείαν στους συγγενείς του Πάνου. Σίγουρα δε θα έχει αντίρρηση να έρθεις κι εσύ να μείνεις εκεί μαζί μας!»

-«Ελπίδα μου, σε παρακαλώ! Σου έχω εξηγήσει, όπως εξήγησα και στον ίδιο, ότι από τη στιγμή που θα κατεβούμε από αυτό το καράβι οι δρόμοι μας θα χωρίσουν οριστικά! Πηγαίνω εκεί για έναν σκοπό και μόνο! Δε θέλω μπλεξίματα με κανέναν!» είπε η Ρωξάνη απότομα κι άρχισε να παίζει νευρικά με το πάνινο μαϊμουδάκι που κρατούσε στα χέρια της.

-«Μη μιλάς έτσι. Ο Άρης δεν είναι ο οποιοσδήποτε τυχαίος! Ο Άρης σε νοιάζεται πραγματικά, σ' αγαπάει», τόλμησε να της πει η Ελπίδα.

-«Πόσο εύκολες τις έχετε όλοι σας τις αγάπες! Με ξέρει μία εβδομάδα και μ' αγάπησε κιόλας; Έτσι είναι η αγάπη, νομίζεις; Μην κάνεις κι εσύ σαν τη Λυδία τώρα! Η αγάπη θέλει τον χρόνο της, θέλει να δοκιμαστεί για ν' αποδειχτεί!»

-«Καλά, μην το λες. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπιούνται από την πρώτη στιγμή που γνωρίζονται και άλλοι που ζουν μαζί για χρόνια και δεν αγαπιούνται ποτέ!»

-«Μην μπερδεύεις την αγάπη με τον έρωτα! Ο έρωτας ναι, μπορεί να γεννηθεί σε μια στιγμή, αλλά και να σβήσει σε μια στιγμή. Η αγάπη. είναι άλλο πράγμα η αγάπη! Ν' αντέχεις στα δύσκολα, να βάζεις στην άκρη τον εαυτό σου και τις επιθυμίες σου για να είναι ο άλλος καλά, να χαίρεσαι με τη χαρά του και να πονάς με τη λύπη του. Αυτό είναι αγάπη κι η αγάπη δεν περνάει από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν περνάει ποτέ! Βλέπεις κάποιον που σου αρέσει, σου λέει δυο γλυκά λόγια, σου κάνει έρωτα και θαρρείς σ' αγάπησε κιόλας! Βλακείες!»

Η Ρωξάνη πέταξε θυμωμένα το μαϊμουδάκι στην άλλη άκρη της καμπίνας. Η Ελπίδα σηκώθηκε και το 'πιασε.

-«Έτσι που τα λες, κανένας δε μ' έχει αγαπήσει. Κι ούτε εγώ έχω αγαπήσει δηλαδή. Και τον Ηλία, τώρα πια το ξέρω, ποτέ δεν τον αγάπησα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν το άξιζε!» παραδέχτηκε η κοπέλα και κάθισε πάλι δίπλα της.

-«Αι γεια σου! Τώρα μιλάς σωστά! Για να δώσεις την καρδιά σου σε κάποιον, πρέπει να το αξίζει. Και για να καταλάβεις αν και κατά πόσο το αξίζει, χρειάζεσαι χρόνο. Μη μιλάς λοιπόν τόσο εύκολα για αγάπες, κοριτσάκι μου. Έχεις πολλά ακόμα να δεις σ' αυτή τη ζωή.» κατέληξε η Ρωξάνη κι ακούμπησε το χέρι της πάνω στο δικό της.

-«Εσύ;» τη ρώτησε τότε η Ελπίδα.

-«Τι εγώ;» «Έχεις αγαπήσει ποτέ;»

Η Ρωξάνη τράβηξε το χέρι της και σηκώθηκε. Στάθηκε μπροστά στο φινιστρίνι κι η ματιά της χάθηκε στον γαλάζιο ορίζοντα του ωκεανού.

-«Όχι. Και σ' το λέω μπέσα. Έχω ερωτευτεί, μα δεν έχω αγαπήσει. Ο μοναδικός άντρας που αγάπησα στη ζωή μου, περισσότερο κι από τη ζωή μου, είναι ο γιος μου. Κι άλλος δε θα υπάρξει», αποφάνθηκε χωρίς να γυρίσει το κεφάλι της.

-«Γιατί είσαι τόσο θυμωμένη; Νομίζω ότι είσαι διαρκώς θυμωμένη. Ελάχιστες φορές χαλαρώνεις, και τότε γίνεσαι πολύ γλυκιά. Μα όταν μιλάς έτσι απότομα, γίνεσαι αντιπαθητική, να το ξέρεις», της είπε η Ελπίδα με ειλικρίνεια.

Η Ρωξάνη γύρισε και την κοίταξε ξαφνιασμένη κι αμέσως έσκασε στα γέλια.

-«Άλλο και τούτο! Άσε μας, κοριτσάκι μου!»

-«Πάλι το κάνεις. Δεν αφήνεις κανέναν να σε πλησιάσει, λες και υψώνεις ένα τείχος. Κι αυτό, να ξέρεις, δε δείχνει ότι είσαι σκληρή κι αναίσθητη, κάθε άλλο. Δείχνει ότι είσαι πολύ ευάλωτη και φοβάσαι μην πληγωθείς. Γι' αυτό πίνεις άλλωστε, το έχω καταλάβει.»

-«Τίποτα δεν έχεις καταλάβει και σταμάτα να μου κάνεις την έξυπνη! Έχεις τα μισά μου χρόνια και νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα! Τι έχεις ζήσει εσύ στη ζωή σου για να μπορείς να κρίνεις εμένα;» Η Ρωξάνη είχε ξεχάσει πια πως η Λυδία κοιμόταν κι είχε ανεβάσει τον τόνο της φωνής της.

-«Δε σε κρίνω, μη νευριάζεις. Μπορεί να είμαι μικρή, μα δεν έχω περάσει και λίγα. Κι αυτό που έχω μάθει από τη ζωή είναι πως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που αξίζουν να τους δώσουμε μια ευκαιρία», είπε η Ελπίδα με τρυφερό ύφος στην προσπάθειά της να την ηρεμήσει.

Δείτε εδώ σχετικό video συνοδευτικό του βιβλίου:

https://www.youtube.com/watch?v=3VQodMbwCnU

Δείτε ακόμα αποσπάσματα από την παρουσίαση του βιβλίου στους Αγ. Αναργύρους:

https://www.youtube.com/watch?v=PRRdNx93QI4&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=IJOcxhBgpXA

ΤΟ COME BACK ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΗ ΤΕΡΖΗ ΣΤΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ!

Για την ευλογία που νιώθω απολαμβάνοντας την προσωπική φιλία του Πασχάλη Τερζή σας τα έχω ξαναπεί, τα έχω ξαναγράψει.

Θυμηθείτε πόσες ανθρώπινες ιστορίες, που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αλλά και πόσες ανθρώπινες πτυχές και αποκλειστικές δηλώσεις του Πασχάλη Τερζή έχουμε μοιραστεί μέσα από αυτό το blog:

http://meallamatia.blogspot.com/2014/12/blog-post_39.html

και http://meallamatia.blogspot.com/2015/08/blog-post_27.html

Γιατί ξαναγράφω; Γιατί έχω καινούριες πυξίδες αξιοπρέπειας, σεμνότητας και ταπεινοφροσύνης να μοιραστώ μαζί σας, όπως μου τις είπε και όπως τις έζησα κοντά στον Πασχάλη. Και γιατί ο Άνθρωπος Πασχάλης Τερζής, δε χωρά σ’ ένα μόνο άρθρο!

«45 χρόνια ήμουν στη νύχτα. Ξέρεις τι είναι για μένα ένα βράδυ να μην ξυριστώ και να μη βάλω γραβάτα; Ξέρεις τι είναι να κάνεις γιορτές, παραμονές και ανήμερα Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Πάσχα στη θαλπωρή του σπιτιού σου μαζί με την οικογένειά σου; Μου έλειπαν πράγματα 45 χρόνια που τα ζω τώρα. Αλλά ακόμα και τώρα, δοξάζω το Θεό και ευχαριστώ τον κόσμο για την αγάπη που μου έδωσε και μου δίνει. Και σε αυτή την αγάπη του κόσμου χρωστάω πολλά», μου απάντησε ειλικρινά και ανθρώπινα ο Πασχάλης Τερζής, όταν άρχισα να του λέω πόσο μας λείπει και πότε θα επιστρέψει ξανά κοντά μας γιατί διψάμε να τον ακούσουμε live ή σε ένα νέο CD.

Συνάντησα ξανά τον Πασχάλη της καρδιάς μας αρχές Νοέμβρη του 2015 στην Αθήνα, σε μια όμορφη παρέα με τον κ. Χρήστο Νικολόπουλο, το μαέστρο κ. Αντώνη Γούναρη, το στιχουργό κ. Δημήτρη Τσάφα και άλλους καλούς φίλους του Πασχάλη.

Και τον ξανασυνάντησα δύο εβδομάδες αργότερα στο καφενείο του χωριού του, στην Πυλαία, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη. Σε ένα γλέντι με τα εκπληκτικά αδέρφια, «τα Τσαχουρίδια» όπως τα λέει ο κ. Μίμης Πλέσσας, εκεί όπου η φωνή του Πασχάλη μας ταξίδεψε στα παλιά! Εκεί που μυήθηκα σε διάφορες παραδοσιακές γεύσεις πλούσιες σε χοληστερίνη!

«Για να τραγουδήσεις λαϊκά τραγούδια με ψυχή, έπρεπε να έχεις περπατήσει ξυπόλητος, να έχεις κοιμηθεί νηστικός. Σήμερα κάποιοι νέοι που κυνηγούν το «σουξέ» δεν έχουν βιώματα να τραγουδήσουν και χρησιμοποιούν το τραγούδι για να βγάλουν λεφτά και να γίνουν φίρμες. Πρέπει όμως πάλι να αναδειχθούν μέσα από τον κόσμο νέοι που βάζουν καθημερινά καρδιά και ψυχή στο τραγούδι και ίσως δεν έχουν τις προσβάσεις άλλων για την «εύκολη» καταξίωση. Γιατί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πολύ καλές φωνές και ταυτόχρονα καλοί χαρακτήρες», παρατηρεί.

Τα ΜΜΕ λένε συχνά- πυκνά ότι ο Πασχάλης Τερζής είναι άρρωστος και κάθε τόσο πάσχει και από κάτι άλλο. Θέλουν έστω μια διάψευση από κείνον, για να κάνουν διάλογο. Ο Πασχάλης δεν τους κάνει τη χάρη να τους δώσει σημασία. Και είναι μια χαρά! Κάτι πονάκια στην καρδιά έχει και αυτό γιατί του λείπει η Γιάννα η κόρη του, που σταδιοδρομεί στην Αμερική!

Και εκεί στην Πυλαία που τα λέγαμε, θυμήθηκε κάποια στιγμή ο Πασχάλης: «Για 18 χρόνια είχα ένα Όπελ Καντέτ και κυκλοφορούσα. Και όταν πήρα μια BMW ντρεπόμουν να έρθω στο χωριό μου»! Ναι, έχει περίσσευμα σεμνότητας να δώσει σε πολλούς πολιτικούς σήμερα, αλλά δεν του ζητάει κανείς!

Τι να πούμε για τον Εθνικό Ύμνο που ακούστηκε στην Αδελαϊδα από συμπατριώτες μας πριν χρόνια χάρη στον Πασχάλη; Ή για τις 2.500 Ελληνικές σημαίες που κυμάτιζαν επί ώρες στο Τορόντο μαζί με το σύνθημα «Πασχάλη ζούμε για να σ’ ακούμε»; Μακάρι να ήμασταν εκεί να τα είχαμε ζήσει, γιατί από απόσταση δεν περιγράφονται!

Θα κλείσω με μια καλή είδηση και με ένα περιστατικό που πολλοί έχουν να διηγούνται:

-Ο Πασχάλης Τερζής έχει δεκάδες καλά τραγούδια αυτή τη στιγμή στα χέρια του και όπως όλα δείχνουν, δε θα αντισταθεί στον πειρασμό και θα μας κάνει δώρο, σύντομα, ένα νέο δίσκο. Έχει ήδη μπει στούντιο. Ανυπομονούμε!

Και το περιστατικό: Σταματά κάποια στιγμή ο Πασχάλης κάποιον που πουλούσε CD και του λέει: «Τερζή έχεις»; Ο πλανόδιος του απαντά καταφατικά και του δίνει CD του Τερζή να διαλέξει, μα βλέποντας τη φωτογραφία στο εξώφυλλο ζητά συγγνώμη και πάει να φύγει τρέχοντας. Τότε ο Πασχάλης τον σταματά και αγοράζει όλα τα CD του από τον πλανόδιο για να τον βοηθήσει οικονομικά γιατί «και αυτός για ένα μεροκάματο ήρθε στην Ελλάδα» όπως μας είπε.

Πασχάλη Ψυχάρα και Φωνάρα, τα ξαναλέμε σύντομα! Ίσως και στο Δείπνο μας στο σκοτάδι στη Θεσσαλονίκη, ξέρεις εσύ!