<< ΗΣΑΙΑ ΧΟΡΕΥΕ >> ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ !

Μια από τις αρμοδιότητες ενός Αντιδημάρχου, που μπορεί με απόφαση του να του την αναθέσει για να τον επικουρεί ο Δήμαρχος, είναι και η τέλεση των Πολιτικών Γάμων. Ο πολιτικός γάμος επιτρέπεται στην Ελλάδα με νόμο απ'το 1982, αν και παραδοσιακά οι Έλληνες αναδεικνύουμε ως σήμερα δημοφιλέστερο τον θρησκευτικό.

Προσωπικά ως Αντιδήμαρχος στο Ίλιον, από τον Ιανουάριο του 2011 που έχω αναλάβει καθήκοντα, έχω τελέσει 5 πολιτικούς γάμους. Ελάχιστους, αν σκεφτείτε ότι στο Δήμο μας γίνονται τουλάχιστον 5 την εβδομάδα, είτε γιατί έχουμε πολλούς κατοίκους (πάνω από 85.000 που έδειξε η τελευταία απογραφή), είτε γιατί δεν έχουμε παράβολο και η τελετή γίνεται δωρεάν στο Δημαρχείο και έρχονται πολλοί και από τις γύρω πόλεις. Και απ'τους 5 θυμάμαι περισσότερο τους 3, γιατί 2 τέλεσα τον περασμένο Αύγουστο που ήμουν στο Δήμο «προσωπικό ασφαλείας»!

Μου έχουν ζητήσει βέβαια κάποιοι παραπάνω να τους παντρέψω, αλλά με διακριτική απάντηση, -και τους ζητώ δημοσίως από εδώ συγγνώμη-, δεν το προχωρήσαμε μαζί. Κάποιοι παντρεύονταν για την Ελληνική υπηκοότητα, άλλοι για φορολογικούς λόγους, άλλοι για πιο συμφέροντες όρους σ'ένα δάνειο, δύο «αναγκαστικά» λόγω μιας εγκυμοσύνης που δεν ήξεραν και τι θα την κάνουν, όλοι πάντως μου μιλούσαν για μια τυπική τελετή. Ήθελαν την τρίλεπτη ανάγνωση του κειμένου που ορίζει ο νόμος, τις 4-5 υπογραφές του καθενός και τέλος.

Ναι, αυτό το 3 λεπτά λόγια 5 υπογραφές και μια κρύα αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου χωρίς καλεσμένους συνηθίζεται στη χώρα μας και θεωρείται Γάμος. Μα είναι;;;

Για μένα γάμος είναι λίγο παράδοση, χαμόγελα, φιλιά, φωτογραφίες, τα ιδρωμένα χέρια του γαμπρού, το άγχος των συμπεθέρων μέχρι να έρθει η νύφη, οι ψίθυροι για το ντύσιμο του ζευγαριού, οι μπομπονιέρες κλπ. Μάλλον ως υπερβολικά ρομαντικός, εξακολουθώ και θέλω να νιώθω στο γάμο αγάπη, συναίσθημα, συγκίνηση, χαρά.

Αλήθεια, εσείς πώς θυμάστε το γάμο σας; Ή πώς θα θέλατε να είναι ο δικός σας γάμος; Και, απ'τους γάμους που έχετε προσκληθεί, για ποιον λόγο θυμάστε κάποιον πιο πολύ απ'τους άλλους; Εν τέλει, σε ποια περιγραφή απ'τις παραπάνω νιώθετε πιο κοντά, στην τυπική του «μια κι έξω» ή στην ουσιαστική και ας μας πουν ρομαντικούς και ξεπερασμένους;

Αυτό μου το άρθρο το αφιερώνω με πολλή αγάπη στη Μαρία και το Θεόδωρο που το Φλεβάρη ήταν το πρώτο ζευγάρι στην ιστορία που το πάντρεψε τυφλός Αντιδήμαρχος και η Μαρία, παρά την αναπηρία της, στέλνει ως σήμερα μήνυμα ζωής σαν νέα γυναίκα, σύζυγος, εργαζόμενη και σε λίγο ίσως μητέρα!

Επίσης, και στη Ζωή με το Δημήτρη που τους πάντρεψα το Σεπτέμβριο και είχαν καλέσει τόσο κόσμο που γεμίσαμε πίσω απ'το Δημαρχείο μισή πλατεία! Και κανονίζοντας τις λεπτομέρειες του γάμου στο γραφείο μου, είχαμε πιεί με το γαμπρό μισό μπουκάλι τσικουδιά, ενώ θυμάμαι ακόμη τους δύο νέους που έλαμπαν από ευτυχία τόσο, που τους έβλεπα ακόμη κι εγώ!

Και τέλος, γράφω με πολλή αγάπη και για τους νιόπαντρους -από αρχές Νοέμβρη- Φαιή και Λάμπρο, που σε ένα μήνα πρώτα ο Θεός θα κρατούν στην αγκαλιά τους το πρώτο τους παιδί και μου ζήτησαν αν τους παντρέψω γιατί αυτοί και οι φίλοι τους σπουδάζοντας Ειδική Αγωγή, όταν διάβαζα τα κείμενα της τελετής αγγίζοντας τις ανάγλυφες κουκίδες στο χαρτί (στη γραφή Braille των τυφλών), εκείνοι δεν κοιτούσαν με βλέμμα εξωγήινου κάτι ασυνήθιστο, αλλά όλοι είχαν αναμνήσεις από τότε που και εκείνοι έμαθαν να διαβάζουν και να γράφουν στο ανάγλυφο αυτό σύστημα και διακόπταμε λέγοντας αστεία από εκείνα τα μαθήματα!

Απ'αυτά τα τρία ζευγάρια και από άλλες οικογένειες αφανών ηρώων, πήραμε την ιδέα στην Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Ιλίου να οργανώσουμε μαζί με τα ΚΑΠΗ μας μια τιμητική εκδήλωση μες στα Χριστούγεννα για όσους κατοίκους μας έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον 50 χρόνια γάμου και ζουν ακόμη μαζί!

Από αυτές τις όμορφες στιγμές που η Μαρία, ο Θεόδωρος, Ο Δημήτρης, η Ζωή, η Φαιή και ο Λάμπρος μου έδωσαν τιμητικό ρόλο, παίρνω και εγώ το εξής μήνυμα και προχωράω μπροστά: «Αντιδήμαρχε σε κάθε τελετή που βρίσκεις τυπική και γραφειοκρατική, ψάχνε και τρόπο να της δίνεις νόημα και ουσία>> ...