Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ

Ήταν το 2008 όταν υπό αδιευκρίνιστες αιτίες ο 31χρονος, πλέον, αθλητής ξιφασκίας, Αντώνης Βούλγαρης, έπεσε από τη μηχανή του. Έτσι απέκτησε  κινητικό πρόβλημα και ξεκίνησαν τα δύσκολα. Σήμερα είναι χορευτής ευρωπαϊκών και λάτιν χορών, φοιτητής στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, πρώην αθλητής ράγκμπι και νυν αθλητής ξιφασκίας.

Ρεπορτάζ: Μίλτος Σακελλάρης.

Η δύναμη της ψυχής καμία φορά μιλάει πιο δυνατά από οποιαδήποτε άλλη  δύναμη. Τέτοια δύναμη έχει δείξει τα τελευταία χρόνια ο αθλητής ξιφασκίας,  Αντώνης Βούλγαρης. Ήταν το 2008 όταν υπό αδιευκρίνιστες αιτίες ο 31χρονος,  πλέον, αθλητής έπεσε από τη μηχανή του. Έτσι απέκτησε κινητικό πρόβλημα  και ξεκίνησαν τα δύσκολα. Μία συγκλονιστική συνέντευξη στο newsit.gr

"Ήμουν και πολύ αρνητικός όσον αφορά στις φυσικοθεραπείες και δεν ήθελα να  με αγγίζουν. Μετά σιγά σιγά άρχισα να κάνω και κατάφερα να βγω από το  νοσοκομείο στους 7,5 μήνες. Γύρισα σπίτι και ξεκίνησα τις φυσικοθεραπείες  πάλι. Σιγά σιγά άρχισα να ανεβαίνω", εξομολογείται ο Αντώνης Βούλγαρης,  περνώντας το δικό του μήνυμα. Ένα μήνυμα ζωής, δύναμης και αισιοδοξίας: "Η  ζωή συνεχίζεται".

Σήμερα είναι χορευτής ευρωπαϊκών και λάτιν χορών, φοιτητής στο τμήμα  Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, πρώην  αθλητής ράγκμπι και νυν αθλητής ξιφασκίας. "Στόχος μου είναι το  πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ξιφασκίας που είναι τον Μάιο. Θέλω να εκπροσωπήσω  την Ελλάδα", μας λέει χαρακτηριστικά, ο αθλητής ξιφασκίας που μελλοντικά  θα ήθελε να συμμετάσχει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες με τα γαλανόλευκα.

- Πότε απέκτησες κινητικό πρόβλημα;

"Είχα ένα ατύχημα το καλοκαίρι του 2008. Είχα ένα ατύχημα με τη μηχανή.  Γυρνούσα σπίτι. Είχα βγει. Έπεσα μόνος μου. Δεν θυμάμαι πως. Το αποτέλεσμα  ήταν ότι έπεσα".

- Από τότε;

"Από τότε ζορίστηκα αρκετά στην αρχή αλλά σιγά σιγά τα καταφέρνω.  Ασχολήθηκα με τον αθλητισμό και αυτό με βοήθησε πολύ".

- Πως ήταν τα πρώτα χρόνια της προσαρμογής σου;

"Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα και για μένα και για την οικογένειά μου.  Άργησα να καταλάβω τι έχει γίνει. Ήμουν ένα τετράμηνο μέσα στο νοσοκομείο  και δεν ήξερα γιατί. Ήμουν και πολύ αρνητικός όσον αφορά τις  φυσικοθεραπείες και δεν ήθελα να με αγγίζουν. Μετά σιγά σιγά άρχισα να  κάνω και κατάφερα να βγω από το νοσοκομείο στους 7,5 μήνες. Γύρισα σπίτι  και ξεκίνησα τις φυσικοθεραπείες πάλι. Σιγά σιγά άρχισα να ανεβαίνω".

- Υπήρχε ένα διάστημα που ήσουν στο κρεβάτι;

"Τον Δεκέμβρη του 2009 μετά από λανθασμένη φυσικοθεραπεία έμεινα δυόμιση  χρόνια στο κρεβάτι από πόνους στη μέση. Δημιουργήθηκε οστεοαρθρίτιδα και  κοίλη. Είχα πολλούς πόνους με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάτσω καθόλου στο  καρότσι".

- Εκείνα τα χρόνια πως ανταπεξήλθες;

"Με βοήθησαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είχα και έχω φίλους αλλά δεν  γινόταν να είναι κάθε μέρα δίπλα μου. Όσο έβγαινα τους έβλεπα αλλά δεν γινόταν κάθε μέρα".

- Μετά τι άλλαξε;

"Μετά από διάφορες θεραπείες ξεκίνησε να ηρεμεί η μέση και αποφάσισα να  ξεκινήσω το ράγκμπι. Πήγα στο γήπεδο όπου έκαναν προπονήσεις και είδα πως  ήταν. Δοκίμασα και ξεκίνησα εκεί. Άρχισα να δυναμώνω και με βοήθησε στη  μέση μου. Με το ράγκμπι δυνάμωσα και ήρθα σε επαφή εκεί με άλλα άτομα με  αναπηρία. Είδα πράγματα. Ακόμη τότε δεν μπορούσα να μπω στο αυτοκίνητο. Με  έβαζε ο αδερφός μου και δεν ήταν σωστό γι΄ αυτόν. Τότε τα παιδιά εκεί μου  είπαν πως να κάνω τις μεταφορές μου με μια σανίδα βοηθητική. Σιγά σιγά τα κατάφερα και μεταφέρομαι μόνος μου".

- Μετά το ράγκμπι;

"Ασχολήθηκα με το χορό. Με τους ευρωπαικούς και λάτιν χορούς. Είμαι στο  σύλλογο ΤΥΡΤΑΙΟΣ και είμαι στο αγωνιστικό κομμάτι του συλλόγου με  προπονήτρια την Μαίρη Παπαδοπούλου. Το συνεχίζω ακόμη αλλά πιο χαλαρά.  Είμαι τρία χρόνια χορευτής. Φέτος έδωσα όλο μου το είναι στην ξιφασκία".

- Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με την ξιφασκία;

"Θα παρουσιαζόταν ένα συνέδριο και οταν μίλαγα με την ομάδα των παιδιών που ηταν εκει μου είπαν πως θα ειναι και η εθνικη ομάδα ξιφασκίας με  αμαξίδιο. Μου αρεσε η ιδέα απο την αρχή. Οταν ήρθε η ημέρα και ειδα τα  παιδια και τον προπονητή, μιλησα στον προπονητή,έναν εξαίρετο άνθρωπο τον Δημήτρη Κάζαγλη. Τον ρώτησα αν μπορώ να αθληθω. Μου ειπε οτι δεν είχε  άλλον αθλητή στην κατηγορία μου και οτι θα ήθελε να εχει. Ετσι ξεκίνησα.  Οι κατηγορίες ειναι τρεις. Η μια κατηγορία ειναι τα άτομα Που εχουν πλήρη κινητικότητα κορμού. Στην δεύτερη κατηγορία ειναι παραπληγιες που δεν  έχουν τόση καλη κινητικότητα στον κορμό. Ειναι και η τριτη κατηγορία  κύριες με τετραπληγιες. Δεν εχουν καθολου κινητικότητα στον κορμό και έχουμε και θέμα στα χέρια. Δεν μπορούμε να πιάσουμε καλα το σπαθί όποτε το  δένουμε πάνω μας. Εγω με τον προπονητή μου φτιάξαμε μια λαβή και δένεται πιο εύκολα".

- Ποια είναι η κατάσταση με την χρηματοδότηση στην ξιφασκία;

"Στα πανευρωπαϊκά τα έξοδα καλύπτονται από την ομοσπονδία. Δεν ξέρω αν θα πάω αλλά πιστεύω ότι θα πάω. Πρέπει να έχεις και χορηγό γιατί υπάρχουν κι άλλα ταξίδια. Αυτά δεν καλύπτονται από την ομοσπονδία οπότε πρέπει να έχεις χορηγό γιατί είναι πολλά τα τουρνουά. Θέλω να συμμετάσχω στους Παραολυμπιακούς Αγώνες αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω λόγω κατηγορίας".

- Το καλοκαίρι έχει αγώνες ξιφασκίας. Θα πας στο πανευρωπαϊκό;

"Ελπίζω τέλη Μαΐου να τα καταφέρω".

- Έχεις φορτωμένο πρόγραμμα;

"Κάνω τρεις με τέσσερις φορές τη βδομάδα προπονήσεις κυρίως απογεύματα. Το πρωί σπουδάζω και το περνάω στο Πανεπιστήμιο Πειραιά στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων. Μπήκα το 2013. Είναι αρκετά καλά  εκεί και τα μαθήματα είναι ενδιαφέροντα. Δεν το περίμενα. Παρακολουθώ όσο μπορώ περισσότερο.

- Ποιο είναι το μήνυμά σου στα άτομα με κινητικά προβλήματα;

"Ο αθλητισμός βοηθάει πολύ. Όπως και η συναναστροφή με άλλους ανάπηρους. Σίγουρα βοηθάει η επαφή με άλλο κόσμο. Έτσι με βοήθησαν και εμένα. Η ζωή συνεχίζεται ό, τι δυσκολίες και να έχουμε. Έχω δεχθεί άσχημες συμπεριφορές αλλά τις αντιμετώπισα με πλάκα".

Πηγή: http://www.newsit.gr/