ΜΙΑ ΟΚΑ ΟΝΕΙΡΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

 

 Η οκά: Παραδοσιακή μονάδα μέτρησης, κυριαρχούσε στα παλιά χρόνια και κατηύθυνε τις συναλλαγές.

Το Όνειρο: ένα παραδοσιακό κράμα ελπίδων, επιθυμιών, συναισθημάτων, προσδοκιών, ανομολόγητων σκέψεων, μια δόση παραμυθιού, που μεταφέρει λίγο – πολύ τους ανθρώπους, όλους μας, από τον κόσμο που ζούμε στον κόσμο που θα θέλαμε να ζούμε. Και μας απιθώνει εκεί για λίγες στιγμές, σαν το παιδί που το πάνε οι γονείς του στον απολύτως προστατευμένο παιδότοπο να παίξει, να γευτεί λίγο απ’τον πρόσκαιρο επίγειο Παράδεισο που λαχταρά πριν τούτος χαθεί στη δύνη του χρόνου…

            Και γιατί σας μιλώ μέσα απ’αυτές τις λίγες γραμμές για τα όνειρα;

Γιατί ακόμα και σήμερα παρά την κρίση, την ανέχεια, την πίεση, την κακή ψυχολογία, την απαισιοδοξία, την τάση για πεζοποίηση των πάντων και την κάθε είδους και μέτρου φθορά, όλοι μας κάνουμε τα όνειρα καθημερινά με τις οκάδες. Και αυτό μας λυτρώνει. Μας δίνει τη δύναμη για τη συνέχεια. Μέσα απ’τα όνειρα για μας, για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, για ένα καλύτερο αύριο, για κάτι κάπου κάποτε, βρίσκουμε τις ανάσες ζωής που χρειαζόμαστε για τη συνέχεια.

            Σκεφτείτε τι όνειρο είδατε τελευταία φορά… Ελάτε, μη βαριέστε! Το άρθρο τελειώνει και μαζί του και μια απ’τις λίγες ευκαιρίες για ένα ταξίδι σ’ένα όμορφο δικό σας «Αλλού»!

            Σκεφτείτε λοιπόν το τελευταίο σας όνειρο: Σκέψεις… Επιθυμίες… Συναισθήματα… Σε κάποιον χρωστάτε το όνειρο σας. Και σε κάποιον το αφιερώνετε. Μπορεί στον ίδιο σας τον εαυτό και να το χρωστάτε και να το αφιερώνετε, μα και πάλι για κάποιον λόγο!

            Και επειδή η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και η καθημερινότητα μας καλεί, σας αποχαιρετώ και θυμηθείτε: Μια ανέξοδη, αιώνια αντίδραση σε ότι συμβαίνει που θα αποβαίνει πάντα υπέρ σας, είναι να κάνετε όνειρα με τις οκάδες! Γιατί η ζωή μπορεί να μοιάζει με φυλακή, αλλά είναι η μόνη φυλακή που αν το θέλετε, τα κλειδιά της μπορείτε να τα βαστάτε εσείς!