Μάλλον κάτι παρόμοιo θα έχεις ζήσει , σίγουρα κάτι θα έχεις ακούσει , μπορεί να το έχεις υιοθετήσει -ίσως άκριτα , ίσως και όχι - , αυτό το <<ώχ>>, αυτό το επιφυλακτικό που σε πιάνει όταν ακούς για <<δημοσίους υπαλλήλους>> , ή όταν πρέπει να πάς να εξυπηρετηθείς σε μία δημόσια υπηρεσία .
Ξεκινάς νωρίς , πετυχαίνεις ουρά , παίρνεις νούμερο , σε εκνευρίζει η γραφειοκρατία, σε τρέχουν απο γραφείο σε γραφείο , βλαστημάς που έχασες ένα μεροκάματο και βάλε, και χωρίς να το καλοσκεφτείς , με δίκαιη στιγμιαία αγανάκτηση και υποσυνείδητα , τους βάζεις όλους στο ίδιο τσουβάλι ........
Και λές << ε βέβαια, δημόσιοι υπάλληλοι >> , μουρμουρίζεις κάτι για <<άρση της μονιμότητας>> και ίσως και να αναρωτιέσαι << μωρέ εσένα σκεφτόταν ο Πάγκαλος και τα 'λεγε >>;
Έχουμε λοιπόν πέσει όλοι στη παγίδα , άλλοι πολλές φορές και άλλοι λιγότερες και βάζουμε τόσες εκατοντάδες χιλίαδες δημοσίων υπαλλήλων στο ίδιο τσουβάλι .
Μα δε χωράνε !
Και βαρυγκωμούμε στην είσοδο όλων των δημόσιων υπηρεσιών , τί και αν κάποιες -και δεν λέω υπερβολές -διεκδικούν ένα μας χαμόγελο .
Ακόμη και ένας δημόσιος υπάλληλος μπορεί να σου δείξει συναδέλφους του που δίνουν το <<κακό παράδειγμα>> . Ίσως πάνω στη πίεση της δουλειάς να τους έχει ζηλέψει κιόλας . Ίσως και να τους έχει μιμηθεί κάποια φορά , είτε γιατί βόλευε , είτε για να μην είναι ο δαχτυλοδεικτούμενις σπασίκλας που διαφέρει ,είτε γιατί μια φορά στα τόσα χρόνια είναι σταγόνα στον ωκεανό . .....
Ευτυχώς μπροστά στο νέο μέτρο της εργασιακής εφεδρείας που βάζει τόσες δεκάδες κεφάλια αδιακρίτως στον ίδιο τορβά , έτσι <<οριζόντια>> που λέμε , αντριδράσαμε .Και αντιδράσαμε λίγο πολύ όλοι , ο καθένας απο το μετερίζι του και με τον τρόπο του . Αλλά ουρλιάξαμε το <<Όχι >> μας , μες τον Οκτώβρη .Ή αν θές το φωνάξαμε .Ή άντε, το είπαμε .Ή εν τέλει , έστω το ψελλίσαμε .
Όμως αν ονοματίζαμε τον υπάλληλο που τότε που έιχαμε πάει στη δημόσια υπηρεσία μας είχε αδίκως ταλαιπωρήσει , εάν είχαν έρθει λίγα χρόνια νωρίτερα καμιά δεκαρία μόνο απο τους εκατοντάδες των <<αδιάφθορων>> που τους ιδρύουμε σώματα ή τους εισάγουμε για να εποπτεύουν το Ελληνικό δημόσιο και μάζευαν στις εξόδους των υπηρεσιών ερωτιματολόγια αξιολόγησης των εξυπηρετούμενων πολιτών , εάν εκμυστηρευόμασταν σε μια Ανεξάρτητη Αρχή το όνομα του γνωστού μας που ξέρουμε οτι θα έπρεπε να ήταν σπίτι του αλλά << είχε βύσμα και μπήκε στο Δημόσιο >>, τότε δε θα μας επέβαλλαν τους θιασώτες της εργασιακής εφεδρείας για να εξυγιάνουμε το Δημόσιο .
Θα μπορούσε να έχει επέλθει πολύ πιο σύντομα απο τα εφιαλτικά δίμηνα που μας τάσσουν ως προθεσμίες η καθάριση απο τους πολίτες για τους πολίτες , από όλους εμάς για εμάς .
Γιατί σε κάθε επάγγελμα , σε κάθε κλάδο , υπάρχουν οι καλοί , οι λιγότερο καλοί και οι <<άστα να πάνε >> στη δουλειά τους και αργά ή γρήγορα ξεχωρίζει η φύρα απο το σιτάρι .
Τότε και σε αυτούς τους <<άστα να πάνε >>, αν είχαμε οργανωθεί λίγο καλύτερα εάν είχαμε μιλήσει για την αυτοκαθάριση λίγο νωρίτερα , θα ερχόταν μία <<εργασιακή εφεδρεία >> , να τους δώσει μία δεύτερη ευκαιρία και να δοκιμαστούν σε έναν άλλο κλάδο , σ'ενα άλλο επάγγελμα , πιο δίκαια και πάντως όχι <<οριζόντια >> και στη τούρλα του Σαββάτου , αλλά εξατομικευμένα και κατα περίπτωση .
Όμως το παρόν άρθρο γράφεται σήμερα στα Ελληνικά , δημοσιεύεται το 2011 στην Ελλάδα και μιλά για την ελληνική πραγματικότητα, οπότε .....
Ξεκινάς νωρίς , πετυχαίνεις ουρά , παίρνεις νούμερο , σε εκνευρίζει η γραφειοκρατία, σε τρέχουν απο γραφείο σε γραφείο , βλαστημάς που έχασες ένα μεροκάματο και βάλε, και χωρίς να το καλοσκεφτείς , με δίκαιη στιγμιαία αγανάκτηση και υποσυνείδητα , τους βάζεις όλους στο ίδιο τσουβάλι ........
Και λές << ε βέβαια, δημόσιοι υπάλληλοι >> , μουρμουρίζεις κάτι για <<άρση της μονιμότητας>> και ίσως και να αναρωτιέσαι << μωρέ εσένα σκεφτόταν ο Πάγκαλος και τα 'λεγε >>;
Έχουμε λοιπόν πέσει όλοι στη παγίδα , άλλοι πολλές φορές και άλλοι λιγότερες και βάζουμε τόσες εκατοντάδες χιλίαδες δημοσίων υπαλλήλων στο ίδιο τσουβάλι .
Μα δε χωράνε !
Και βαρυγκωμούμε στην είσοδο όλων των δημόσιων υπηρεσιών , τί και αν κάποιες -και δεν λέω υπερβολές -διεκδικούν ένα μας χαμόγελο .
Ακόμη και ένας δημόσιος υπάλληλος μπορεί να σου δείξει συναδέλφους του που δίνουν το <<κακό παράδειγμα>> . Ίσως πάνω στη πίεση της δουλειάς να τους έχει ζηλέψει κιόλας . Ίσως και να τους έχει μιμηθεί κάποια φορά , είτε γιατί βόλευε , είτε για να μην είναι ο δαχτυλοδεικτούμενις σπασίκλας που διαφέρει ,είτε γιατί μια φορά στα τόσα χρόνια είναι σταγόνα στον ωκεανό . .....
Ευτυχώς μπροστά στο νέο μέτρο της εργασιακής εφεδρείας που βάζει τόσες δεκάδες κεφάλια αδιακρίτως στον ίδιο τορβά , έτσι <<οριζόντια>> που λέμε , αντριδράσαμε .Και αντιδράσαμε λίγο πολύ όλοι , ο καθένας απο το μετερίζι του και με τον τρόπο του . Αλλά ουρλιάξαμε το <<Όχι >> μας , μες τον Οκτώβρη .Ή αν θές το φωνάξαμε .Ή άντε, το είπαμε .Ή εν τέλει , έστω το ψελλίσαμε .
Όμως αν ονοματίζαμε τον υπάλληλο που τότε που έιχαμε πάει στη δημόσια υπηρεσία μας είχε αδίκως ταλαιπωρήσει , εάν είχαν έρθει λίγα χρόνια νωρίτερα καμιά δεκαρία μόνο απο τους εκατοντάδες των <<αδιάφθορων>> που τους ιδρύουμε σώματα ή τους εισάγουμε για να εποπτεύουν το Ελληνικό δημόσιο και μάζευαν στις εξόδους των υπηρεσιών ερωτιματολόγια αξιολόγησης των εξυπηρετούμενων πολιτών , εάν εκμυστηρευόμασταν σε μια Ανεξάρτητη Αρχή το όνομα του γνωστού μας που ξέρουμε οτι θα έπρεπε να ήταν σπίτι του αλλά << είχε βύσμα και μπήκε στο Δημόσιο >>, τότε δε θα μας επέβαλλαν τους θιασώτες της εργασιακής εφεδρείας για να εξυγιάνουμε το Δημόσιο .
Θα μπορούσε να έχει επέλθει πολύ πιο σύντομα απο τα εφιαλτικά δίμηνα που μας τάσσουν ως προθεσμίες η καθάριση απο τους πολίτες για τους πολίτες , από όλους εμάς για εμάς .
Γιατί σε κάθε επάγγελμα , σε κάθε κλάδο , υπάρχουν οι καλοί , οι λιγότερο καλοί και οι <<άστα να πάνε >> στη δουλειά τους και αργά ή γρήγορα ξεχωρίζει η φύρα απο το σιτάρι .
Τότε και σε αυτούς τους <<άστα να πάνε >>, αν είχαμε οργανωθεί λίγο καλύτερα εάν είχαμε μιλήσει για την αυτοκαθάριση λίγο νωρίτερα , θα ερχόταν μία <<εργασιακή εφεδρεία >> , να τους δώσει μία δεύτερη ευκαιρία και να δοκιμαστούν σε έναν άλλο κλάδο , σ'ενα άλλο επάγγελμα , πιο δίκαια και πάντως όχι <<οριζόντια >> και στη τούρλα του Σαββάτου , αλλά εξατομικευμένα και κατα περίπτωση .
Όμως το παρόν άρθρο γράφεται σήμερα στα Ελληνικά , δημοσιεύεται το 2011 στην Ελλάδα και μιλά για την ελληνική πραγματικότητα, οπότε .....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου