ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΥΚΛΟΙ

του Παναγιώτη Παπαχρόνη

          Από σήμερα , η χώρα μας μπαίνει εκ νέου σε προεκλογική περίοδο. Για μένα προσωπικά, την πιο κρίσιμη περίοδο μετά το 1974, καθώς το πιο σημαντικό θέμα, δεν είναι η κρίση ,αλλά το εάν υπάρχει τελικά - μετά και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών όπως αυτά έλαβαν χώρα από τις στάσεις των πολιτικών κομμάτων – ελπίδα για τον κάθε πολίτη πάνω στην οποία θα μπορούσε να ξεκινήσει την θεμελίωση της πορείας της καθημερινότητας του ίδιου και των παιδιών του με απώτερο σκοπό ,στο μέλλον ,την πραγματοποίηση των στόχων του .

Αυτό που προσωπικά διακρίνω και μέσα από συζητήσεις με άλλους συνανθρώπους μου, είναι η αβεβαιότητα για το αύριο. Και αυτή την αβεβαιότητα , δεν το δημιουργήσαμε εμείς οι πολίτες. Αυτή την αβεβαιότητα μας την δημιούργησε η διαχείριση της άσκησης της πολιτικής εξουσίας από τους ίδιους τους πολιτικούς από όποια σκοπιά κι αν έχουν βρεθεί τα τελευταία χρόνια (είτε ως κυβέρνηση είτε ως αξιωματική ή μη αντιπολίτευση.). Ναι κύριοι πολιτικοί, έχετε δίκιο όταν μας λέτε ότι μετά οπό κάθε εκλογές , εμείς ήμασταν αυτοί που με την ψήφο μας σας στέλναμε στην Βουλή .Δεν έχετε ‘όμως ,κανένα απολύτως δικαίωμα να μας αποδίδετε ευθύνες για το ότι εσείς αφήσατε κατά τις θητείες σας στο κοινοβούλιο , την κοινωνία μας χωρίς όραμα… τους Έλληνες χωρίς προσμονή στην καθημερινότητά τους…

Ποιο όραμα εκπροσωπήσατε , όταν ακόμη και όσοι δεν είναι πλέον Βουλευτές, τολμήσατε και διεκδικήσατε από το Ελληνικό κράτος αναδρομικά μέχρι και 250.000 € έκαστος;;; Μέσα σε μία περίοδος που ΕΣΕΙΣ οι ίδιοι μας ενημερώσατε ότι υπάρχει σοβαρή κρίση;;; Και δεν σας έφτανε μόνο αυτό.. είχατε την απαίτηση να ζητήσετε και Ηθική αποζημίωση!! Δηλαδή, ζητήσατε από τους πολίτες, -μιας και οι πολίτες αποτελούν το Ελληνικό Κράτος – να σας αποζημιώσουμε για ηθική βλάβη!! Μας συγχωρείτε πολύ αν σας προκαλέσαμε και ψυχολογικά προβλήματα.

Όμως κατά την γνώμη μου, δεν φταίνε μόνον οι Βουλευτές και οι εκάστοτε πολιτευτές για την σημερινή κατάσταση… Άλλωστε είμαι υπέρμαχος την φράσης « η ζήτηση προσδιορίζει την προσφορά». Και εμείς, στην πλειοψηφία μας, αυτό που τους ζητήσαμε κατά το παρελθόν δεν ήταν κάποιο όραμα εκ του οποίου θα πραγματοποιούταν η ενίσχυση του ατόμου μέσα από το σύνολο, η παρά μόνο το προσωπικό βόλεμα ο καθένας…Αυτό ζητούσαμε , αυτό μας έδιναν…και επειδή ποτέ δεν θα έφτανε για όλους κάποιοι έμεναν απέξω… Και το σύνολο; «Δεν βαριέσαι μωρέ, αστό να πάει να γαμ….ει.. Εγώ να μην είμαι μέσα» . Και άμα δεν τα καταφέρει η εκάστοτε κυβέρνηση (να μας κάνει την δουλίτσα μας) Μαύρο… Κατηγορούσαν οι περισσότεροι από εμάς τους κομματάρχες κάθε πολιτικού συνόλου, όμως στην πραγματικότητα πήγαιναν και τους έγλυφαν για να μπορέσουν να τακτοποιηθούν σε καμιά δουλίτσα, ή ακόμη περισσότερο κάποια μέρα να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Και όταν τους ρωτήσει κάποιος όλους αυτούς, θα σου πουν ..»Εμένα ο τάδε δεν μου έκανε τίποτα!! Είναι άχρηστος ! Να πάει να τον ψηφήσει εκείνος που του διόρισε το παιδί» Και η μεγάλη δικαιολογία του συνόλου σήμερα; Δεν πάω να ψηφήσω!!!

Τόσα χρόνια δεν ζητήσαμε να λογοδοτήσετε κύριοι Βουλευτές, γιατί οι περισσότεροι από εμάς θέλαμε να μην λογοδοτούμε και εμείς.. Να λογοδοτήσουμε για τον τρόπο σκέψης μας, τον τρόπο ζωής μας και κατ επέκταση για τον τρόπο που σας επιλέγουμε.

Σε μια εποχή που η καθημερινότητα του καθενός μας δέχεται πιέσεις αφόρητες, εμείς πραγματοποιήσαμε ρεκόρ αποχής. Από πού απέχουμε; Από την καθημερινότητα των άλλων και όχι την δική μας μήπως; Ο Ζαν Ζακ Ρουσό είχε πει κάποτε: «Όταν ο πολίτης λέει για τα ζητήματα του κράτους "Τι μ' ενδιαφέρουν εμένα", αυτό το κράτος είναι καταδικασμένο να χαθεί.».Προσωπικά το μεταφράζω και λέω το εξής. :Αν κάποιος απέχει από τους υπόλοιπους , γιατί οι υπόλοιποι να ασχοληθούν μαζί του; Άλλωστε τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών έδειξαν πως 2 στους 5 πολίτες δεν επικρότησαν την συνολική εικόνα του πολιτικού συστήματος τα τελευταία 2 χρόνια, αλλά δεν την καταδίκασαν κιόλας. Απλώς απείχαν. Και το άσχημο είναι ότι απείχαν κυρίως οι νέοι. Ο μόνος κοινωνικός πόλος που μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο την κατεύθυνση του κάθε κράτους.

Εύχομαι πραγματικά , μέσα από αυτή την δοκιμασία που βιώνει η χώρα μας το τελευταίο χρονικό διάστημα , ο καθένας από εμάς μας να κατανοήσει πως για ότι του συμβαίνει , τον πρώτο λόγο έχει ο ίδιος και οι επιλογές του. Ελπίζω η ετυμηγορία των πολιτών μετά τις προσεχείς εκλογές να ζητήσει και εξ ορισμού να αναγκάσει τους πολιτικούς να μας δώσουν πίσω το όραμα μας για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε στην καθημερινότητά του ο καθένας και με βάση την ευημερία του μέσα από το σύνολο και όχι ως παράλληλος κύκλος του.