meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΒΔΙΚΑΛΗΣ: ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΟΝΤΑΙ

Μπορεί ο Γιάννης Σεβδικαλής να έχασε και τα δύο του πόδια σε ατύχημα τον Οκτώβριο του 2012, αλλά με τη στάση του στέλνει μήνυμα πως τα όνειρα δεν ακρωτηριάζονται. Δεν ήταν ο πιο επιμελής μαθητής (όπως παραδέχεται), αλλά έφτασε να παραδίδει μαθήματα ζωής! Μπορεί ο Γιάννης Σεβδικαλής να έχασε και τα δύο του πόδια σε ατύχημα τον Οκτώβριο του 2012, αλλά με τη στάση του στέλνει μήνυμα πως τα όνειρα δεν ακρωτηριάζονται... Υπάρχουν και τα φτερά της ψυχής που μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε ευρωπαϊκά ρεκόρ!

Ας ξετυλίξουμε όμως από την αρχή το κουβάρι της ιστορίας. Ήταν 10 Οκτωβρίου 2012 όταν άλλαξε η ζωή του Γιάννη. Στα 21 του χρόνια χτυπήθηκε από διερχόμενο τρένο στο Γκάζι και άρχισε ο Γολγοθάς. Οι χειρούργοι στο  «Γ. Γεννηματάς» δεν είχαν άλλη επιλογή: διπλός ακρωτηριασμός στα κάτω άκρα.

Ο νεαρός που είχε επαφή με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό (σε μικρότερη ηλικία  έπαιζε μπάσκετ στον Τρίτωνα και στη συνέχεια έβαλε τη γυμναστική, το τρέξιμο και την κολύμβηση στην καθημερινότητά του) έχασε ξαφνικά τα πόδια του. Ένας αεικίνητος νεαρός που εργαζόταν για το μεροκάματο ως βοηθός σερβιτόρου καθηλώθηκε ξαφνικά. Ένα τρένο εκτροχίασε τη ζωή του...

ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

Το άκουσμα της είδησης άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές της κοινής γνώμης.  Διοργανώθηκε ακόμη και συναυλία στον Βοτανικό παρουσία δεκάδων καλλιτεχνών πρώτης γραμμής για να ενισχυθεί οικονομικά ο Γιάννης που καλούνταν πλέον να καταφύγει στη λύση των τεχνητών μελών. Για να φτάσει βεβαίως σε αυτό το σημείο έπρεπε να διανύσει μία σημαντική απόσταση.

Πέρα από το ράγισμα στη λεκάνη που προϋπόθετε τρίμηνη ακινησία έπρεπε να μπαινοβγαίνει στο χειρουργείο για τα λειψά κάτω άκρα. Διορθωτική επέμβαση για να «καλουπωθούν» τα μέλη και να «δέσουν» οι μύες, αγωγές για τις μολύνσεις, αλλά και δράσεις για την αντιμετώπιση των συριγγίων. Κόντεψε να συμπληρωθεί ένας χρόνος από το ατύχημα για να βάλει προσθετικά μέλη. Σεπτέμβριο του 2013 τα χρησιμοποίησε πρώτη φορά, αλλά χρειαζόταν ένα διάστημα προσαρμογής το σώμα του.

 Ύστερα από 11 μήνες χωρίς περπάτημα, τα κόκαλα είχαν ατροφήσει, είχε μειωθεί η πυκνότητά τους. Δεν ήταν «δεμένα» καλά και τον πονούσαν σε κάθε βήμα. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2014 λοιπόν χρειάστηκε να περπατάει με δεκανίκια. Μπήκε η άνοιξη για να αφήσει τις πατερίτσες και τον Ιούνιο (αφού τον είχε ενθαρρύνει ένας φίλος) ξεκίνησε η πορεία πρωταθλητισμού!

ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Συμμετείχε για πρώτη φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΑΜΕΑ υπό την καθοδήγηση του προπονητή Νεκτάριου Γιαλλουράκη και αγωνιζόμενος στον δίσκο έριξε βολή στα 23,58 μ. Το νερό πλέον άρχισε να μπαίνει στο αυλάκι. Ο Γιάννης Σεβδικαλής μπήκε σε διαδικασία προπονήσεων, παρότι δεν έχει φορέσει ακόμη τις τελικές θήκες για τα προσθετικά μέλη και στόχευσε σε διακρίσεις.

Από 12 έως 14 Ιουνίου 2015 βρέθηκε στο γκραν πρι IPC στο Γκροσέτο της Ιταλίας για να εξασφαλίσει την κατηγοριοποίησή του (classification). Εριξε στα 29,16 μ. τον δίσκο, ενώ ύστερα από λίγες προπονήσεις συμμετείχε για πρώτη φορά και στο αγώνισμα του ακόντιου με βολή στα 25,65 μ. Κατόπιν αυτών έλαβε μέρος το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΑΜΕΑ στο ΟΑΚΑ στην κατηγορία Τ-43. Ήταν μάλιστα μία κατηγορία μόνος του, αφού δεν υπήρχε άλλος αγωνιζόμενος σε ακόντιο και δίσκο με διπλό
ακρωτηριασμό.

Βέβαια, δεν περιορίστηκε απλώς σε ατομικό ρεκόρ, αλλά πέτυχε ένα πανελλήνιο με 30,46 στον δίσκο και ένα ευρωπαϊκό με 28,23 στο ακόντιο.  Υποβλήθηκε και σε ντόπινγκ κοντρόλ για να αναγνωριστούν οι μεγάλες επιδόσεις. Για να συμμετάσχει βέβαια σε Παραολυμπιάδα πρέπει να πιάσει το υψηλότερο όριο μίας άλλης κατηγορίας, της Τ-44, στην οποία μετέχουν αθλητές με πρόβλημα στο ένα πόδι.

Ο βαθμός δυσκολίας είναι αυξημένος, αλλά ο Γιάννης Σεβδικαλής έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης στο ακόντιο, αφού δεν θα μπορούσε να έχει τελειοποιήσει την τεχνική του (σχεδόν περπατώντας έριξε τη βολή στο ΟΑΚΑ)  ύστερα μόνο από μερικές προπονήσεις μέσα στον Ιούνιο.

Αφήστε που δεν έχει βάλει ακόμη τις τελικές θήκες για τα προσθετικά μέλη. Τα πόδια του δέχονται πιέσεις σε σημεία που δεν πρέπει, ερεθίζονται, δημιουργούν κύστες προκαλώντας μικροτραυματισμούς που τον αφήνουν εκτός  προπονήσεων κάποιες μέρες. Ο Γιάννης όμως δεν είναι από τους ανθρώπους που  τα παρατούν, όπως έχει αποδείξει.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΥΝΤΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΚΟΣΜΟ

Πέρα βέβαια από τη δύναμη της θέλησης υπάρχει και η σημαντική οικονομική παράμετρος σε αυτήν την ιστορία. Το κόστος για την αγορά τεχνητών μελών είναι υψηλότατο, ενώ χρειάζεται και η αντικατάστασή τους ανά τρία με  τέσσερα χρόνια. Γι΄ αυτό και ο Γιάννης μνημονεύει όλους όσοι τον βοήθησαν οικονομικά για να προμηθευτεί τα πρώτα του πρόσθετα μέλη.

Από τον ποδοσφαιριστή Λουκά Βύντρα μέχρι τον απλό κόσμο που συνέβαλε είτε με την παρουσία του στη συναυλία του 2012 είτε καταθέτοντας τον οβολό του σε εδικό λογαριασμό μετά το κάλεσμα του δημάρχου Αμαρουσίου και προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών Γιώργου Πατούλη.

Όσο άλλωστε κι αν βοηθάει το κράτος η ασφάλεια έχει ένα πλαφόν 7.000 ευρώ κάθε πέντε χρόνια και δεν επαρκεί. Όπως δεν επαρκεί και ένα ευχαριστώ στον  Αγγελο Χρονόπουλο, τον τεχνικό που κατατοπίζει και στηρίζει τον Γιάννη όλη αυτήν τη διετία που η καθημερινότητά του περιστρέφεται γύρω από θήκες, επιγονατίδες και τεχνητά μέλη.

ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ ΓΙΑ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΙΑ

Ο αθλητισμός δεν είναι όμως το μοναδικό πεδίο ενασχόλησης για τον Γιάννη Σεβδικαλή. Με πρωτοβουλία των δημοσιογράφων Γιώργου Αυτιά και Μάγδας Τσέγκου εξασφάλισε και υποτροφία στο Aegean College. Από τον προσεχή Σεπτέμβριο θα έχει την ευκαιρία να σπουδάσει διαιτολογία και να αποφοιτήσει με μπάτσελορ.

Παράλληλα, βέβαια θα αναζητήσει και μία χορηγία για τον αθλητισμό. Γιατί δεν ειναι εύκολο να εξασφαλίσει για παράδειγμα και προσθήκες τρεξίματος, τα λεγόμενα «δρεπάνια» ή «λεπίδες» (όπως ο Οσκαρ Πιστόριους) που μπορούν να του εξασφαλίσουν καλύτερες επιδόσεις. Αν και η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι πως αποτελεί παράδειγμα παραδίδοντας μαθήματα ζωής...
Πηγή: Εφημερίδα «Goal»


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου