Γράφει ο Χρήστος Γερ. Σιάσος, Καθηγητής.
Εβδομήντα δύο χρόνια πέρασαν από τότε που Πολιτική Ηγεσία και Λαός είπαν το βροντερό εκείνο ΟΧΙ στον κατακτητή – εχθρό της Πατρίδας μας. Μια μέρα που φέρνει μπροστά μας την ένδοξη Ελληνική Ιστορία. Ιστορικές μνήμες αναβιώνουμε μέσα από τις Σχολικές εορτές, από εορτές φορέων και Συλλόγων. Το τριήμερο που μας πέρασε παρακολουθήσαμε και τα εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, συνέπεσε δε χρονολογικά και ημερολογιακά να είναι ίδιο με αυτό του 1912 δηλαδή Παρασκευή 26 Οκτωβρίου, Αγίου Δημητρίου, Σαββάτο και Κυριακή 28 Οκτωβρίου. Πόσο όμως μας συγκινεί σήμερα η Εθνική Επέτειος? Αυτοί που έζησαν τις φρυκτές εκείνες ημέρες και το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, όσοι υπέστησαν τις κακουχίες του πολέμου, συγκλονίζονται σήμερα και θυμούνται τα λόγια του Ιωάννη Μεταξά Πρωθυπουργού της Ελλάδος να λέει: «Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος την ακεραιότητα και την τιμή της. Η Ελλάς δεν πολεμά δια την νίκην, πολεμά δια την δόξαν και την τιμήν της». Τότε αντιταχθήκαμε σε οκτώ εκατομμύρια λόγχες και βγήκαμε αλώβητοι από τη φωτιά και το θάνατο, παίρναμε δύναμη, ελπίδα και κουράγιο από την Ελευθερώτρια Παναγιά μας και νίκησαν τότε τον ξένο κατακτητή για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι. Τότε υπήρχε πίστη και ομοψυχία, ο στρατιώτης έγινε σύμβολο ηρωισμού και αυτοθυσίας, έδειξε στους λαούς του κόσμου πως πρέπει να πολεμούν για τα ιδανικά της Πατρίδας των. Σήμερα εμείς οι «νεοέλληνες» πόσο ενδιαφερόμαστε για τα Εθνικά μας ιδεώδη? Μήπως δεχόμαστε την τυπικότητα της Δοξολογίας, των παρελάσεων που γίνονται αυτές τις ημέρες, μήπως ισοπεδώσαμε την ένδοξη Ιστορία μας? Μήπως η Ελλάδα μας είναι σε «κόμα» και την αλληλοσπαράσσουν οι όποιοι επιτήδειοι Ηθικά, Εθνικά, Πνευματικά, οικονομικά? Με τι σθένος σήμερα θα «πολεμήσουμε» το κακό που μας ήρθε από τους συμμάχους μας, Ευρωπαίους? Με τι σθένος η νεολαία μας, τα παιδιά μας θα σηκώσουν το ανάστημά τους σ΄αυτούς που τους έχουν κλέψει – σκοτώσει τα όνειρά τους τα ιδανικά τους? Εθνική ομοψυχία, πίστη, χρειαζόμαστε για να «ξορκίσουμε» το κακό που μας βρήκε και έτσι θα βγούμε και πάλι νικητές. Δεν θα πρέπει να παραδώσουμε σε κανέναν την Θρησκεία μας, την Πατρίδα μας, την Οικογένειά μας και ότι άλλο αποκτήσαμε όλα αυτά τα χρόνια με τη δουλειά μας, την αξιοπρέπειά μας, τους αγώνες μας γενικά. Αν δεν μπορούμε να πούμε το ΟΧΙ που είπε ο τότε Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς στον κατακτητή και έγραψε Ιστορία, ας το γράψουν όλοι μαζί οι Ηγέτες μας στους φίλους των που θέλουν να μας «τιμωρήσουν» για την ζωή που κάνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου