ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΓΙΑ ΛΟΑΤ

Το πρόγραμμα θα στοχεύσει σε επόμενες φάσεις περισσότερο στην ταυτότητα  φύλου και τους τρανς, όπως και στους ΛΟΑΤ ΑμεΑ και τους ΛΟΑΤ μεγαλύτερης ηλικίας, που αντιμετωπίζουν τα δικά τους ιδιαίτερα ζητήματα.

Συντάκτης: Δημήτρης Αγγελίδης.

«Ο αδελφός σου σού είπε πως είναι γκέι και νιώθεις κάπως», «Το παιδί σου σε εμπιστεύτηκε και σου μίλησε. Χρειάζεσαι να το μοιραστείς με κάποια ή κάποιον ειδικό», «Ένας μαθητής σου δέχεται μπούλινγκ και θέλεις να παρέμβεις», «Σκέφτεσαι να κάνεις κάμινγκ άουτ (να ανακοινώσεις τον  σεξουαλικό σου προσανατολισμό);»

Μια τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής στήριξης για ΛΟΑΤ, τις οικογένειές τους  και εκπαιδευτικούς, το 11528, είναι το καινούργιο εργαλείο της ΛΟΑΤ  κοινότητας. Στόχος, όχι μόνο η στήριξη όσων αισθάνονται ότι τη χρειάζονται, αλλά και ευρύτερα η καταπολέμηση των διακρίσεων, η αύξηση της παρουσίας των ΛΟΑΤ στον δημόσιο χώρο και λόγο και ο αποστιγματισμός τους.

Η λειτουργία της γραμμής, πανελλαδικής εμβέλειας, είναι αποτέλεσμα της σύμπραξης τεσσάρων οργανώσεων (ΟΛΚΕ, Θετική Φωνή, Athens Pride, Thessaloniki Pride), της στήριξης άλλων 21 και της οργάνωσης  «Αλληλεγγύη/Solidarity Now» που ανέλαβε εξ ολοκλήρου την υποστήριξη της χρηματοδότησης.

Τη χρησιμότητα της γραμμής αναδεικνύουν στοιχεία που παρουσιάστηκαν την  Πέμπτη στο φουαγέ της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, στην επίσημη παρουσίαση του προγράμματος, στοιχεία από έρευνες αλλά και από την προηγούμενη  περίοδο λειτουργίας τηλεφωνικής γραμμής στην Ελλάδα, από το 2011 ώς το  2013, που έληξε άδοξα όταν σταμάτησε η υποστήριξή της από την τότε γενική γραμματεία Νέας Γενιάς.

Σχεδόν μία στις τέσσερις κλήσεις με κλινικό αίτημα αφορούσε ιστορικό  κακοποίησης, συνήθως από την οικογένεια και το σχολείο. Το 81% των  ανθρώπων που κάλεσαν δέχτηκε ουσιαστική βοήθεια.

Και αυτά ενώ το 80% των ΛΟΑΤ νέων βιώνει σημαντικό κοινωνικό αποκλεισμό,
το 42% των ενήλικων δηλώνει ότι ζει σε αφιλόξενο περιβάλλον και η  πιθανότητα απόπειρας αυτοκτονίας των ΛΟΑΤ νέων είναι τέσσερις φορές  μεγαλύτερη από τους στρέιτ συνομηλίκους τους.

 «Έπρεπε να έχει γίνει από χτες. Εύχομαι να σπάσει τον νόμο σιωπής που  σκιάζει την οικογένεια και το σχολείο.  Ξεκινάμε αυτά που έπρεπε να έχουν  έχει γίνει εδώ και δεκαετίες. Το ζητούμενο και η ευχή μας είναι να είναι  αχρείαστη η γραμμή έπειτα από σύντομο διάστημα», είπε η περιφερειάρχης  Αττικής Ρένα Δούρου, που απηύθυνε χαιρετισμό στη χτεσινή εκδήλωση.

Από την πλευρά της Αλληλεγγύης/Solidarity Now, o Ιωακείμ Βράβας αναφέρθηκε  στην υποχώρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη, με αιχμή την  αμφισβήτηση της Σύμβασης της Γενεύης και των δικαιωμάτων των προσφύγων.

 «Ο αγώνας για τα δικαιώματα είναι ενιαίος και δεν χωρά προτεραιότητες. Οι  ΛΟΑΤ πρόσφυγες και μετανάστες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να πέσουν θύμα
των δικτύων σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή, ακόμα χειρότερα, να επιστραφούν  στις χώρες προέλευσης», είπε.

Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε το βίντεο διάδοσης της γραμμής όπως και το  συγκινητικό ταινιάκι για την γκέι συντροφικότητα, ενώ ετοιμάζεται και   ταινιάκι για τη λεσβιακή συντροφικότητα.

Το πρόγραμμα θα στοχεύσει σε επόμενες φάσεις περισσότερο στην ταυτότητα  φύλου και τους τρανς, όπως και στους ΛΟΑΤ ΑμεΑ και τους ΛΟΑΤ μεγαλύτερης  ηλικίας, που αντιμετωπίζουν τα δικά τους ιδιαίτερα ζητήματα.

Πηγή: «Η εφημερίδα των συντακτών» 

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΜΕ ΜΙΚΡΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ 6ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

53 μαθητές της Β’ Δημοτικού συνάντησαν ο Βαγγέλης Αυγουλάς και ο ΣΚΕΠ το πρωί της Τρίτης 22 Μαρτίου 2016 στο 6ο Δημοτικό Πετρούπολης.

Οι περισσότεροι από τους μικρούς μαθητές δεν είχαν ξαναδεί τυφλό άνθρωπο στη ζωή τους όπως είπαν και είχαν έτσι την ευκαιρία να ρωτήσουν ότι τους φαινόταν «διαφορετικό» και «περίεργο» από την καθημερινότητα του νεαρού δικηγόρου.

Τα παιδιά εντυπωσίασαν μεταξύ άλλων οι κουκίδες της ανάγλυφης γραφής Braille των τυφλών και η εκπαίδευση ενός τυφλού στο λευκό μπαστούνι που τον βοηθά «να μη χτυπά πάνω στα εμπόδια».

Η βιωματική συζήτηση με τους μαθητές πήγε πολύ καλά, γι’αυτό και με το διευθυντή και τους δασκάλους συμφωνήθηκε ήδη νέα επίσκεψη στο σχολείο τον ερχόμενο Μάιο.

Στόχος του Συνδέσμου Κοινωνικής Ευθύνης Παιδιών και νέων (ΣΚΕΠ), είναι να φέρνει σε καθημερινή επαφή νέους με και χωρίς αναπηρία για την προώθηση της αξίας του σεβασμού στη διαφορετικότητα και την ενίσχυση της λογικής και των πρακτικών της κοινωνικής ένταξης.

Περισσότερα στο www.skep.gr

ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΗΣ ΜΠΙΡΑΣ ΑΛΦΑ;

Σήμερα το πρωί ξύπνησα και έκανα αυτό που κάνω κάθε πρωί με το που ανοίγω τα μάτια μου: τσέκαρα τα social media -όλοι το ίδιο κάνουμε, ξεπεράστε το. Και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν μια φίλη μου να γράφει «ΠΛΑΝΤΑΞΑ» πάνω από ένα βίντεο που, από ότι καταλάβαινα από την περιγραφή, ήταν η νέα διαφήμιση της μπίρας ΑΛΦΑ.

Κατεβαίνοντας στο timeline του Facebook το εν λόγω βίντεο συνέχισε να εμφανίζεται μπροστά μου, με τα σχόλια των ατόμων που το είχαν αναρτήσει να κινούνται στο ίδιο ψύχραιμο κλίμα: «Έχω πρηστεί από το κλάμα», «Μου πήρε μισή ώρα να συνέλθω», «Τελευταία φορά που έκλαψα τόσο ήμουν 8 χρονών», «Πήρα τηλέφωνο τον μπαμπά μου και δεν μπορούσε να καταλάβει τι του έλεγα από τα αναφιλητά» και τα λοιπά.

Για να πω την αλήθεια δεν παραξενεύτηκα ιδιαίτερα. Συγκινητικές διαφημίσεις βγαίνουν όλη την ώρα και ειδικά αν ασχολείσαι καθημερινά (μεταξύ άλλων) με το κομμάτι των viral λόγω επαγγέλματος, όπως εγώ, έχεις λίγο-πολύ συνηθίσει το «κλάμα».

Είδα το διαφημιστικό σποτ της ΑΛΦΑ πριν λίγα λεπτά, αφού ήρθα στο γραφείο και αφού ξεμπέρδεψα με τις βασικές μου υποχρεώσεις. Κατάλαβα από τα πρώτα λεπτά που το πάει (δεν είναι και πυρηνική φυσική), με ενόχλησε ελαφρώς το κομμάτι που παίζει τόσο δυνατά ως μουσικό χαλί πάνω σε ένα τόσο εξαιρετικά σκηνοθετημένο, φωτισμένο, παιγμένο φιλμάκι και το οποίο μου αποσπούσε την προσοχή με τους ελληνικούς στίχους (αλλά αυτό είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου), έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελά αυθόρμητα με τον φανταστικό, αξιολάτρευτο κύριο του πρωταγωνιστικού ρόλου και λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος, πάνω που είχα αρχίσει να σκέφτομαι «πάρα πολύ καλή δουλειά, μπράβο, δεν είναι όμως για να πλαντάξεις κιόλας», βούρκωσα.

Και βούρκωσα κι άλλο και μούδιασα και σκέφτηκα τον μπαμπά μου που τον είχα δει μόλις χτες το βράδυ, όταν είχε περάσει από το σπίτι για να αφήσει φαγητό σε εμένα και τον φίλο μου και να μας κάνει κάτι μαστορέματα στο σπίτι -γιατί κοτζάμ μαντράχαλοι δεν έχουμε χρόνο να μαγειρέψουμε ή να φτιάξουμε ένα στόρι- και με πήρε αγκαλιά και με είπε «κορίτσι μου» και σκέφτηκα πως δεν υπάρχει κόσμος, πραγματικός ή φανταστικός, όπου δεν θα είμαι για πάντα μαζί με τον μπαμπά μου και, όχι, αρνούμαι να σκεφτώ έστω και την πιθανότητα ενός τέτοιου σεναρίου -αυτό που λέγεται «ζωή» δηλαδή.

Μπορεί να μην έκλαψα με λυγμούς με την νέα διαφήμιση της ΑΛΦΑ, θεώρησα σπουδαίο όμως πως κατάφερε να με κάνει να σκεφτώ και να νιώσω όλα αυτά τα πράγματα, 9.30 το πρωί μιας Πέμπτης, πριν καν πιω καφέ. Και αν μια τόσο καλαίσθητη και προσεγμένη διαφήμιση -ό,τι κι αν θέλει να μου πουλήσει- με κάνει να σκέφτομαι τον μπαμπά μου, είναι, για εμένα τουλάχιστον, μια πραγματικά καλή διαφήμιση. Δε χρειάζονται πολλές φανφάρες και εντυπωσιασμοί και τσιριχτές φωνές, φτάνει μια όμορφα στημένη υπενθύμιση πως τίποτα και κανείς δεν είναι δεδομένος στη ζωή μας.

Αυτό το κείμενο δεν περιέχει τοποθέτηση προϊόντος. Απλά να, άνθρωποι είμαστε, νιώσαμε.

Δείτε τη διαφήμιση εδώ: ΑΛΦΑ | Θες ένα μικρό βήμα για να έρθεις κοντά στους ανθρώπους σου

Πηγή: http://www.huffingtonpost.gr/2016/03/17/life-viral-diafhmish-mpiras-alfa_n_9483464.html#

"ΜΟΙΑΖΩ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΕΣΑΣ, ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;"

Ένα παιδί σηκώνεται όρθιο. Φοράει ένα σακάκι και ένα φουλάρι στον λαιμό. Είναι πολύ όμορφος, με τον άγουρο τρόπο που είναι όμορφα τα αγόρια του γυμνασίου. Τραβάει αμέσως την προσοχή όλης της αίθουσας, οι συζητήσεις σταματούν, τα βλέμματα είναι όλα πάνω του. «Μοιάζω ίδιος με εσάς, έτσι δεν είναι; Και είμαι», ξεκινάει. Ήταν μόνο στα μέσα της συγκινητικής, γεμάτης πάθος ομιλίας του για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή, που πρόσεχες ότι τη διάβαζε με τα χέρια, ψηλαφώντας τις σημειώσεις που είχε γράψει σε κώδικα Μπράιγ.

Ούτε καν οι διοργανωτές δεν περίμεναν ότι η εκδήλωση της περασμένης Τετάρτης θα είχε τόσο μεγάλη επιτυχία, θα έκρυβε τόσες εναλλαγές συναισθημάτων, τόσο δυνατές σκηνές. Ηταν η πανηγυρική καταληκτική ημερίδα των βιωματικών προγραμμάτων που υλοποίησε και τη φετινή σχολική χρονιά ο Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους (ΣΚΕΠ), στα οποία μαθητές γενικών και ειδικών σχολείων κάθονται στο ίδιο τραπέζι, γνωρίζονται, συνεργάζονται, συνειδητοποιούν, πολλές φορές με έκπληξη, ότι μπορεί να είναι διαφορετικοί, αλλά παραμένουν τόσο ίδιοι. Την περασμένη Τετάρτη, στο Μουσείο Βορρέ, όπου λαμβάνουν χώρα τα βιωματικά εργαστήρια, το λόγο θα έπαιρναν τα παιδιά. Πώς βίωσαν την εμπειρία; Τι έμαθαν; Πώς ονειρεύονται το μέλλον;

Μαθητές του 1ου Γυμνασίου Βριλησσίων, του 2ου Λυκείου Γέρακα, των Εκπαιδευτηρίων Καντά και της Ελληνογαλλικής Σχολής «Άγιος Ιωσήφ» είχαν ετοιμάσει και παρουσίασαν ομιλίες, σκετς, τραγούδια, δρώμενα, πραγματικά ευφάνταστα και ταυτόχρονα ουσιαστικά, πλημμυρίζοντας με συγκίνηση τους ανθρώπους του ΣΚΕΠ, της οργάνωσης που έχει βάλει στόχο την άρση των προκαταλήψεων σχετικά με την αναπηρία.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη στιγμή που μαθητής μίλαγε για τα ίσα δικαιώματα, μια «ιδέα που πρέπει να επιτρέψουμε εμείς οι ίδιοι να περάσει», δίνοντας το σύνθημα στον συμμαθητή του που κινείται σε αναπηρικό αμαξίδιο να ξεκινήσει τη διαδρομή από τη μια άκρη της αίθουσας στην άλλη, ελισσόμενος ανάμεσα στα τραπέζια. Δεν χρειάστηκε παρά μια ελάχιστη μετακίνηση της καρέκλας μας, ώστε να δημιουργηθεί διάδρομος. Δεν χρειάζονται παρά ελάχιστες κινήσεις για να διευκολυνθεί η διαβίωση των ανθρώπων με αναπηρία, απλώς χρειάζεται να τις κάνουμε όλοι, ήταν το σαφές μήνυμα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το Imagine τραγουδισμένο στη νοηματική, από μαθητές γενικού σχολείου που έκαναν εξαντλητικές πρόβες για να πετύχουν το σωστό αποτέλεσμα. Και ποιος δεν σάστισε μπροστά στα πραγματικά σχόλια που έκαναν τα παιδιά μετά τα βιωματικά εργαστήρια, τα οποία ο ΣΚΕΠ αποτύπωσε σε μπλούζες: «Με ξάφνιασε που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι με αναπηρίες», «Φοβόμουν μην κάνω λάθος ερώτηση», «Με αιφνιδίασε μια κοπελίτσα. Δεν μου έκανε κακό, απλά με αγκάλιασε», «Φοβόμουν μη θίξω κανέναν», «Χάρηκα που έμαθα ότι άτομα με κινητική αναπηρία μπορούν να έχουν σεξουαλική ζωή», «Με αιφνιδίασε που ακούμε την ίδια μουσική», κ.ά.

Μολονότι τα άτομα με αναπηρία φτάνουν το 15% του πληθυσμού, πολλά από τα παιδιά που συμμετείχαν στα προγράμματα δεν είχαν έρθει ξανά σε επαφή με άτομο με κινητική ή νοητική αναπηρία. Αυτός ο «αποκλεισμός» της αναπηρίας από την κοινωνία είναι ένας βασικός λόγος για τη διαιώνιση των προκαταλήψεων. Η αλληλεπίδραση ειδικών κοινωνικών ομάδων με τον γενικό πληθυσμό, ιδίως στις μικρές ηλικίες, είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή της νοοτροπίας. Δεν φτάνει ένα εργαστήριο, μια ενημερωτική ημερίδα, ένα πρόγραμμα, αλλά είναι μια αρχή. Και η διάθεση των σχολείων και των δασκάλων να συμμετέχουν στα προγράμματα είναι πολύ ενθαρρυντική. Από το 2008 μέχρι σήμερα, ο ΣΚΕΠ έχει αυξήσει κατά 800% τις δράσεις που πραγματοποιεί ετησίως, υλοποιώντας σήμερα μία κάθε τέσσερις μέρες. Τα τελευταία χρόνια, η οργάνωση έχει προσλάβει ακόμα πέντε συνεργάτες για να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες, δύο εκ των οποίων είναι άτομα με αναπηρία.

Το έργο χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία, στο πλαίσιο του Προγράμματος «Είμαστε όλοι Πολίτες». Διαχειριστής Επιχορήγησης του Προγράμματος είναι το Ίδρυμα Μποδοσάκη.

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/853599/article/epikairothta/ellada/moiazw-idios-me-esas-etsi-den-einai

DOWN TOWN: ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΗΤΑΝ ΚΑΚΟ ΑΛΛΑ ΤΗ "ΔΟΥΛΕΙΑ" ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ

11-03-2016 Άρθρο στο crashonline

του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Μεγάλη η συζήτηση , κυρίως στα Social Media αλλά και τις τηλεοπτικές εκπομπές «κοινωνικής κριτικής» για το εξώφυλλο του περιοδικού “Down Town” με τους γνωστούς Έλληνες και Ελληνίδες που «μασκαρεύτηκαν» σε μετανάστες και προσπαθούν να «περάσουν» μήνυμα αλληλεγγύης και υποστήριξης.

Έγινε συζήτηση. Γι αυτό έγινε το εξώφυλλο, εκτός κι αν υπάρχουν κάποιοι από τους ποζάροντες που θεωρούν ότι έγινε για το Κοινωνικό Μήνυμα. Μία , η αγαπημένη τραγουδίστρια Τάνια Τσανακλίδου (που ΔΕΝ ποζάρισε) έγινε αμέσως σαφής: «Ντρέπομαι που υπάρχω σ' αυτό το εμετικό εξώφυλλο. Τους επέτρεψα να χρησιμοποιήσουν την φωτό του θεάτρου κι αυτό είναι το ίδιο χυδαίο. Βλακεία μου και λάθος!». Λίγο αργότερα, το εξώφυλλο «αποκήρυξε» και ο Κρατερός Κατσούλης. Άλλοι έχουν προτιμήσει να σιωπήσουν. Καλά κάνουν. Το εξώφυλλο είναι «προκλητικό» και είναι σωστό να τηρείς «σιγήν ιχθύος» όταν για κάτι που σε αφορά, γίνεται ένας μικρός χαμός.

Με τόσα - ηλεκτρονικά κυρίως- Μ.Μ.Ε. έτοιμα να πέσουν επάνω στον οποιονδήποτε για ο,τιδήποτε με στόχο να «τσιμπήσουν κλικαρίσματα» , ένα «προκλητικό» εξώφυλλο ενός – κατά τεκμήριο- καλογραμμένου περιοδικού που μετά μανίας προβάλλεται από το τηλεοπτικό κανάλι που φιλοξενεί την εκπομπή που παρουσιάζουν αυτοί που «φτιάχνουν» και το περιοδικό, προκαλεί….. αναπηδήσεις.

Το σοβαρό ερώτημα : Έγινε με στόχο την συμβολή στην προσπάθεια να αμβλυνθούν οι οξείες γωνίες στο τεράστιο πρόβλημα που η υποχρεωτική (για μας) αποδοχή της εισροής δεκάδων χιλιάδων προσφύγων, μεταναστών, κάθε λογής κυνηγημένων, απειλούμενων , φτωχών και «μιζεριασμένων» στην Ελλάδα ως «κόμβου» μετάβασής τους σε άλλες χώρες ; Ή μήπως με το «μανδύα» του Κοινωνικού Ακτιβισμού και με στόχο την μεγάλη «πελατεία» του προβλήματος, να γίνει διαφημιστική εκμετάλλευση , χρησιμοποιώντας μια πρωτότυπη / προκλητική ιδέα και δέκα γνωστά πρόσωπα και να «πουλήσει» περισσότερα φύλλα το περιοδικό; Αγαθές προαιρέσεις και οι δυο. Κακία δεν υπήρχε. Ούτε δόλος.

Προσωπική μου γνώμη: Είκοσι τοις εκατό το πρώτο και ογδόντα το δεύτερο. Η πλειοψηφία των Ελλήνων συμπονά και βοηθά όσο μπορεί τους πρόσφυγες αλλά δεν τους θέλει στην Ελλάδα, η φωτογράφιση είναι μέτρια, τα γνωστά και αγαπητά πρόσωπα δεν «κολλάνε» ούτε με τα ρούχα, ούτε με την «αίσθηση», ο Γερμανός φαίνεται σαν να φοράει…. γραβάτα, ο Μουτσινάς μας κοιτάζει «θυμωμένα», η Κοσιώνη δείχνει σαν να φοράει «μοντελάκι», η Καραβάτου θυμίζει μαυροφορεμένη Μανιάτισσα κι ο Κατσούλης υδραυλικό ενώ το άψογο μαλλί της Παπουτσάκη παραπέμπει σε «σεσουάρ στα βράχια».

Κακοφτιαγμένη έκδοση μιας έξυπνης «μαρκετίστικης» ιδέας που ωστόσο ( και το αποδεικνύω κι εγώ ο ίδιος) τη δουλειά της την έκανε.

ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΕΤΑΑ-ΜΕΛΟΣ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΥΓΟΥΛΑΣ

Συγκροτήθηκε σε σώμα, με 4 ετή θητεία, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης.

Πρόεδρος της ΕΕΤΑΑ ανέλαβε ο Δημήτριος Καλογερόπουλος, πρώην Δήμαρχος Αιγάλεω, αρχιτέκτων.

Διευθύνων σύμβουλος ανέλαβε ο Θεόδωρος Γκοτσόπουλος, πολιτικός επιστήμων.

Αντιπρόεδρος ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Μπακογιάννης, Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας και Γραμματέας ο Αστέριος Ζωγράφος, δήμαρχος Πολυγύρου Χαλκιδικής.

Τα μέλη του ΔΣ είναι οι εξής:

Ευάγγελος Αυγουλάς, δικηγόρος.

Γεώργιος Καπλάνης, δήμαρχος Αγίας Βαρβάρας Αττικής.

Μιχαήλ Κυπραίος, οικονομολόγος – δημόσιος υπάλληλος, στέλεχος της ΕΥΔ ΕΠ Ψηφιακή Σύγκλιση / Επιτελική Δομή ΕΣΠΑ.

Γεώργιος Παπαναστασίου, δήμαρχος Αγρινίου.

Βλάσιος Σφυρής, διευθυντής του Γενικού Οργανισμού Εγγείων Βελτιώσεων Αχελώου.

Ιωάννης Τσιάμης,  Προγραμματιστής Αναλυτής Πληροφοριακών Συστημάτων Η/Υ.

Λουκάς Υπερήφανος, δήμαρχος Ορχομενού.

Η Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (Ε.Ε.Τ.Α.Α. Α.Ε.) ιδρύθηκε το 1985, λειτουργεί με τη μορφή της ανώνυμης εταιρίας, και διέπεται από τις διατάξεις του Ν. 2190/20 και του ιδρυτικού της νόμου. Ανήκει στον κοινωνικό τομέα της οικονομίας, διοικείται από ενδεκαμελές αιρετό Διοικητικό Συμβούλιο και έχει μετόχους:

• φορείς της Αυτοδιοίκησης,
• το Ελληνικό Δημόσιο και
• φορείς του Κοινωνικού τομέα.

Το Ανθρώπινο Δυναμικό της Ε.Ε.Τ.Α.Α. αποτελείται από εξειδικευμένους επιστήμονες με πλούσια εμπειρία σε θέματα τοπικής περιφερειακής ανάπτυξης και αυτοδιοίκησης, κοινωνικής πολιτικής και ανθρώπινων πόρων, πολιτισμού, τουρισμού και περιβάλλοντος, πληροφορικής και τεχνολογικών εφαρμογών.

Η Ε.Ε.Τ.Α.Α. έχει σκοπό την παροχή επιστημονικής και τεχνικής υποστήριξης σε φορείς της Αυτοδιοίκησης καθώς και σε φορείς του Δημοσίου και του Κοινωνικού τομέα. Επιπλέον και για την επίτευξη του σκοπού της συμμετέχει σε μεγάλο αριθμό Δικτύων και Συνεργασιών.