meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ "ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ


Επιμέλεια: Μ. Σοφία.

Ήξερα ότι θα ρωτούσε γιατί η μαμά είναι «διαφορετική» αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτήν την ερώτηση.

Όταν έμεινα έγκυος στον πρώτο μου γιο ήμουν εκστατική απέναντι στην πραγματοποίηση του ονείρου ολόκληρης της ζωής μου να γίνω μητέρα. Άρχισα να προετοιμάζομαι και να μελετάω πάνω στο τι θα έκανε το μωρό μου κάθε εβδομάδα. Ήξερα ότι είχα μερικές σωματικές προκλήσεις που θα έπρεπε να ξεπεράσω. Έπρεπε να κάνω τα πάντα με το ένα χέρι. Το να αλλάζω πάνες θα ήταν μια ενδιαφέρουσα καμπή. Αυτό συμβαίνει γιατί ζω με σπαστική ημιπληγία που είναι μια μορφή εγκεφαλικής παράλυσης. Ο δεξιός μου βραχίονας έχει προσβληθεί από αδυναμία και χαμηλό μυϊκό τόνο. Έχω επίσης μια μέτρια δυσχέρεια στην ομιλία.

Γνώριζα επίσης ότι μια μέρα θα γεννιόταν η απορία γιατί η μαμά μου ήταν «διαφορετική» από τις άλλες.

Ε, λοιπόν αυτή η μέρα ήρθε μετά τα τέταρτα γενέθλια του. Νόμιζα ότι ήμουν προετοιμασμένη αλλά η αθωότητα στην ερευνητική του διάθεση ήταν υπερβολική. Διαβάζαμε το παραμύθι πριν την ώρα του ύπνου και με ρώτησε γιατί το χέρι μου ήταν έτσι . Του είπα: » Έτσι γεννήθηκα. Όλοι έχουν διαφορές. Εσύ έχεις καστανά μάτια και εγώ μπλε. Οι διαφορές μας κάνουν διαφορετικούς και ενδιαφέροντες». Έκατσε κρατώντας το χέρι μου και ρώτησε»: Μπορούμε να πάμε στο γιατρό να δει αν μπορεί να κάνει τα δάχτυλά σου να κινούνται ,όπως τα δικά μου;» Μου ήρθε ταμπλάς. Του είπα: «Γλυκέ μου, κανένας δε μπορεί να με φτιάξει. Είμαι αυτή που είμαι και είμαι εντάξει». Εκείνος απάντησε: «Είσαι η μανούλα μου και σ’ αγαπώ όπως είσαι».

Αφού τον πήγα στο κρεβάτι, τον φίλησα στο κεφάλι και του είπα «Σ’ αγαπώ».. Σύρθηκα αθόρυβα από το δωμάτιο με τα μάτια μου γεμάτα δάκρυα. Ο σύζυγός μου καθόταν στο σαλόνι και με είδε να κλαίω με αναφιλητά. Του είπα για τη συζήτησή μας και για το πως ο γλυκός μας  γιος μ’ αγαπούσε γι’ αυτό που ήμουν. Ο άντρας μου με αγκάλιασε και μου είπε: Κι εγώ επίσης». Πήγα για ύπνο εκείνο το βράδυ με μια καρδιά γεμάτη χαρά και ευτυχία.

Ήξερα ότι από εκείνη τη μέρα δεν με ένοιαζε τι πίστευαν οι άλλοι για μένα. Αυτό που μ’ ένοιαζε ήταν ότι είμαι μια τρυφερή μανούλα που φροντίζει το παιδί της και σπεύδει να το βοηθήσει ,όταν είναι στεναχωρημένο ή πληγωμένο. Μια μαμά που δίνει μεγάλες αγκαλιές και φιλιά. Μια μαμά που θα έκανε τα πάντα για το παιδί της.

Η συζήτησή μας επούλωσε πληγές που είχαν ανοίξει από την παιδική ηλικία, πληγές χαμηλής αυτοεκτίμησης και σκέψεις αναξιότητας. Με κορόιδευαν, όπως μιλούσα και  όπως κρατούσα το χέρι μου. Με αποκαλούσαν  χαζή κ.λπ. Είχα πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση και πήγαινα συχνά στην τουαλέτα να κλάψω. Οι φίλες μου πάντοτε με υποστήριζαν και με βοηθούσε αυτό αλλά τίποτα δεν μπορούσε να θεραπεύσει τον πόνο τελείως.

Τα παιδιά γεννιούνται αθώα. Η αγάπη των γονιών τους και η καθοδήγησή τους να μάθουν και να μεγαλώσουν τα ωφελεί πολύ. Ως γονείς, χρειάζεται να διδάξουμε τα παιδιά μας πως να γίνουν συμπονετικά και να σέβονται τους άλλους. Είναι ανάγκη να είμαστε πρότυπα γι’ αυτά καθώς μιμούνται όσα κάνουμε και λέμε.

Ελπίζω ότι μια μέρα οι γιοι μου θα είναι παράδειγμα για τους συμμαθητές τους και θα τους διδάσκουν να μην εκφοβίζουν ή υποβιβάζουν ανθρώπους με αναπηρίες αλλά να τους  σέβονται όπως οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο και ίσως να δημιουργήσουν και  φιλίες.

Η *** έχει σπαστική ημιπληγία, η οποία είναι μια μορφή της εγκεφαλικής παράλυσης. Αυτό δεν την εμπόδισε από το τίποτα, όμως. Εκείνη λατρεύει να παίζει με τα αγόρια της και ζει τη ζωή στο έπακρο.


Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΥΓΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΜΠΟΛΑΡΗ

Νιώθω ότι με βάση τη μικρή μου πορεία και δράση στους κοινωνικούς αγώνες σε Ελλάδα και εξωτερικό για μία κοινωνία που θα χαμογελά στη διαφορετικότητα, θα πρέπει να προσυπογράψω τη δήλωση-αντίδραση του Τμήματος Δικαιωμάτων του Σύριζα στην υπουργοποίηση των Δ. Καμμένου και Μ. Μπόλαρη.
Προσυπογράφω την συγκεκριμένη δήλωση όχι ως κομματικό στέλεχος (δεν ανήκω σε κανένα κόμμα) αλλά επειδή συμφωνώ επί της ουσίας και επίσης είμαι υπέρ της αυτοκριτικής.
Β. Αυγουλάς
Το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την έκπληξη, την απογοήτευση και την αγανάκτησή του για την υπουργοποίηση του Δημήτρη Καμμένου και του Μάρκου Μπόλαρη. Δεν θεωρούμε, βέβαια, ότι ρόλος του Τμήματος είναι να εκφέρει κρίσεις, να εκφράζει τη συμφωνία ή την απαρέσκειά του σχετικά με τα πρόσωπα που συνθέτουν ένα κυβερνητικό σχήμα. Παρά ταύτα, στις δύο αυτές περιπτώσεις είμαστε αναγκασμένοι να τοποθετηθούμε, και μάλιστα δημόσια, καθώς η πολιτεία των δύο συγκεκριμένων προσώπων προσβάλλει έντονα τα δικαιώματα και τις αξίες μας.
Ο Δημήτρης Καμμένος κατ’ επανάληψη έχει προβεί σε σχόλια ακραία ομοφοβικά, επιθετικά εναντίον των γκέι και αντισημιτικά. Δεν μπορούμε, για λόγους στοιχειώδους αξιοπρέπειας να τα αναπαράγουμε εδώ. Θα δώσουμε μόνο μια εικόνα, για να γίνει αντιληπτό τι λέμε: τουίτερ που χαρακτηρίζουν το σύμφωνο συμβίωσης «αλλοδαπό πουστροδίκαιο» ή λένε ότι όλοι οι Εβραίοι που εργάζονταν στους Δίδυμους Πύργους απουσίαζαν στις 9/11 και έτσι δεν σκοτώθηκε κανένας, είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικά. Και δεν ήταν εξαίρεση, επαναλαμβάνονταν συστηματικά.
Ο Μάρκος Μπόλαρης ήταν υφυπουργός Υγείας το 2012, με υπουργό υγείας τον Α. Λοβέρδο, όταν εξελίχθηκε η φρικτή υπόθεση διαπόμπευσης των οροθετικών – υπόθεση, βέβαια, που τότε καταγγέλλαμε με οργή.
Η υπουργοποίηση και των δύο θεωρούμε ότι προσβάλλει ευθέως τα δικαιώματα, και τις αξίες μας. Πρόσωπα με τέτοια στάση και απόψεις δεν έχουν θέση σε οποιαδήποτε δημοκρατική κυβέρνηση, και πολύ περισσότερο της Αριστεράς.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΣΤΕΓΩΝ: ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ

Με δύο «κούπες» στις αποσκευές της και πολύτιμες εμπειρίες ζωής, επέστρεψε η ελληνική ομάδα αστέγων από το Άμστερνταμ και το 13ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων. Η Ελλάδα κατέκτησε το κύπελλο «Fair Play» και έγινε η μοναδική χώρα στην ιστορία του θεσμού που έχει κατακτήσει το σπουδαίο αυτό τρόπαιο δύο φορές – είναι η πιο σημαντική διάκριση σε αυτή την κορυφαία παγκόσμια κοινωνική και αθλητική διοργάνωση. Ακόμη, η ελληνική ομάδα κατέκτησε το «INSP Trophy», επικρατώντας στον τελικό της Ελβετίας με 6-2.
Τα μέλη της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας αστέγων επέστρεψαν από το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων του Άμστερνταμ με συναισθήματα και εμπειρίες ζωής, αλλά και, για πρώτη φορά στην ιστορία της, με δύο κούπες στις αποσκευές της. 
Η πιο πολύτιμη από τις δύο είναι το Κύπελλο Fair Play –το Κύπελλο Ήθους, όπως θα λέγαμε στην ελληνική– το οποίο της απονεμήθηκε πανάξια για τη συμπεριφορά όλης της αποστολής, σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά, εντός και εκτός γηπέδων.

Είναι η δεύτερη φορά σε εννέα συμμετοχές που η ελληνική ομάδα βραβεύεται για το ήθος της, την παρουσία της σε μια διοργάνωση, αλλά, κυρίως, για τον τρόπο που αξιοποιεί το ποδόσφαιρο ως κοινωνικό εργαλείο για να υποστηρίξει ανθρώπους που έχουν βιώσει τον αποκλεισμό με τον πιο σκληρό τρόπο να κάνουν βήματα προόδου για τη ζωή τους.

Η Ελλάδα είναι και η μοναδική χώρα στην ιστορία του παγκόσμιου αυτού θεσμού που έχει κατακτήσει δύο φορές το πιο σημαντικό –με βάση τις αρχές και τους σκοπούς της διοργάνωσης– τρόπαιο.

Σημειώνεται ότι στον ετήσιο διαγωνισμό της FIFA «The Power of Football», η ελληνική πρωτοβουλία για τη δημιουργία της Εθνικής Αστέγων συμπεριλήφθηκε στα τρία κορυφαία κοινωνικά project του πλανήτη για το 2014, για τον τρόπο με τον οποίο αξιοποιεί το άθλημα του ποδοσφαίρου στην προσπάθεια για μια καλύτερη κοινωνία.

Το Κύπελλο INSP στην Ελλάδα
Και ποδοσφαιρικά πάντως, τα πήγε περίφημα. Η ελληνική ομάδα κατέκτησε το «INSP trophy», το Κύπελλο στην κατηγορία του Διεθνούς Δικτύου Περιοδικών Δρόμου, ένα από τα έξι συνολικά τρόπαια στις έξι κατηγορίες στις οποίες χωρίστηκαν οι ομάδες με βάση τη δυναμικότητά τους, μετά την πρώτη φάση της διοργάνωσης.

Στον τελικό όμιλο για το «INSP trophy», η Ελλάδα νίκησε στον προημιτελικό τη Σουηδία με σκορ 7-1, στον ημιτελικό την Ιταλία με 11-6 και στον τελικό την Ελβετία με 6-2.

Στον όμιλό της εθνικής μας ήταν επίσης η Γερμανία, η Φινλανδία, η Σουηδία και ο Καναδάς.

Στην πρώτη φάση, η Ελλάδα ηττήθηκε στην πρεμιέρα από τους φίλους μας της Αυστρίας με 3-6, κέρδισε την Αγγλία με 2-1, και ακολούθησαν τρεις ήττες με αντιπάλους την Πολωνία με 3-10, τη Ζιμπάμπουε με 6-14 και το Περού με 8-14. Στη δεύτερη φάση, η ομάδα μας έφερε τα εξής αποτελέσματα: με Δανία 3-7, με Χονγκ Κονγκ 2-7, με Νότια Κορέα 6-7 και με Ινδία 6-8.

Την αποστολή αποτέλεσαν οι: Παναγιώτης Κρητικός, Στέλλα Καντζιλίδου, Νίκος Κοντογιάννης, Νίκος Πετρόπουλος, Παναγιώτης Παράσχος, Μαρία Φυδανίδου, Απόστολος Μελέτης. Προπονητής ήταν ο Γιάννης Κώτσος (συμμετείχε και ο ίδιος ως ποδοσφαιριστής στη διοργάνωση του 2009).

Στους μεγάλους τελικούς, το Μεξικό ήταν εκείνο που επικράτησε τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Η ανδρική ομάδα του Μεξικού κέρδισε την Ουκρανία στον τελικό 5-2, ενώ τα κορίτσια επικράτησαν της Χιλής με 3-2.

«Αυτό που με συγκλόνισε ήταν ότι βρεθήκαμε ανάμεσα σε τόσες χώρες, ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια, μια γροθιά που προσπαθούσε ο ένας για τον άλλον. Αυτή η εμπειρία με βοήθησε να σκεφτώ και να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου. Επίσης, μέσα από όλη αυτή την εμπειρία, κατάλαβα ότι πρέπει να μάθω να απομακρύνω πρόσωπα και πράγματα από τη ζωή μου που με εμποδίζουν να κάνω βήματα μπροστά», έλεγε η Στέλλα, στο τελευταίο μίτινγκ της αποστολής, λίγο πριν πάρει το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα. Η Στέλλα είχε χριστεί και ένας από τους αρχηγούς της ομάδας.

Αυτό το ταξίδι ζωής έγινε πραγματικότητα για τα παιδιά της Εθνικής Αστέγων χάρη στην αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (www.SNF.org), η οποία κάλυψε όλα τα έξοδα της αποστολής (αεροπορικά εισιτήρια, μετακινήσεις, διαμονή, διατροφή, αγορά συμπληρωματικού αθλητικού υλικού κ.λπ.)

Αρωγός και συμπαίκτης σε αυτή την προσπάθεια από το ξεκίνημα –το 2007 που συμμετείχε για πρώτη φορά η Εθνική Αστέγων στο θεσμό– η Interamerican, που παρείχε πλήρη ασφαλιστική κάλυψη σε όλη την αποστολή.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΑΠΟ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΓΙΑ ΤΕΤΡΑΠΛΗΓΙΚΟΥΣ: ΕΔΩΣΕ ΦΩΝΗ ΣΤΗ 17ΧΡΟΝΗ ΣΤΕΛΛΑ



Μια Ελληνίδα φοιτήτρια του Πολυτεχνείου Κρήτης, η Βιλελμίνη Καλαμπρατσίδου, σχεδίασε μια πρωτοποριακή πλατφόρμα επικοινωνίας για άτομα με σοβαρά κινητικά προβλήματα, μια καινοτόμα εφαρμογή που μπορεί με χαμηλό κόστος να αναβαθμίσει σημαντικά την ποιότητα ζωής κινητικά ανάπηρων ατόμων που στερούνται ομιλίας.
     
Η ιδέα γεννήθηκε με αφορμή τη Στέλλα, ένα 17χρονο κορίτσι που πάσχει από τετραπληγία. Η μοναδική κίνηση που ο εγκέφαλός της μπορεί να ελέγξει είναι αυτή του δεξιού ποδιού της, ενώ πρόκειται για μια κοπέλα νοητικά υγιή με οξεία αντίληψη και εξαιρετική μνήμη.

Πώς είναι άραγε η ζωή για κάποιον που ενώ καταλαβαίνει δεν μπορεί να μιλήσει; Και που ενώ έχει συναισθήματα, αδυνατεί να τα εξωτερικεύσει, να εκφράσει την πείνα, τον σωματικό πόνο ή τη χαρά;

Ξεκινώντας από αυτά τα ερωτήματα και αναζητώντας λύση στα αδιέξοδα που θέτουν, μια Ελληνίδα φοιτήτρια του Πολυτεχνείου Κρήτης, η Βιλελμίνη Καλαμπρατσίδου, σχεδίασε μια πρωτοποριακή πλατφόρμα επικοινωνίας για άτομα με σοβαρά κινητικά προβλήματα, μια καινοτόμα εφαρμογή που μπορεί με χαμηλό κόστος να αναβαθμίσει σημαντικά την ποιότητα ζωής κινητικά ανάπηρων ατόμων που στερούνται ομιλίας.

Η ιδέα βραβεύτηκε από τη Μονάδα Καινοτομίας του Πολυτεχνείου, ενώ η κυρία Καλαμπρατσίδου, η οποία συνεχίζει πλέον τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ, αναζητεί τρόπους για να αξιοποιηθεί εμπορικά η πλατφόρμα.

«Η εφαρμογή αναπτύχθηκε με σκοπό να δώσει σε αυτό το κορίτσι και σε κάθε άλλο άτομο με παραπλήσια κινητικά προβλήματα τη δυνατότητα να βελτιώσει από μόνο του την επικοινωνία του με τον κόσμο και να εξελιχθεί πνευματικά διαβάζοντας βιβλία, παρακολουθώντας βίντεο, ακούγοντας μουσική και βλέποντας φωτογραφίες, όλα αυτά αυτόνομα, πατώντας απλώς ένα κουμπί, χωρίς να έχει ανάγκη τη βοήθεια συνοδού» λέει μιλώντας στο «Έθνος» η δημιουργός της πλατφόρμας.

 Δίνει λύσεις.

«Έμαθα για τη Στέλλα μέσω ενός φίλου. Μου εξήγησε την κατάσταση και ότι η δασκάλα της προσπαθούσε να τη βοηθήσει με κάθε τρόπο. Εκείνη είχε ανακαλύψει ότι η Στέλλα έμαθε να διαβάζει μόνη της και πίστευε βαθύτατα ότι είχε πιθανότητες εξέλιξης με την κατάλληλη τεχνολογική υποστήριξη. Λόγω, όμως, του ότι στην αγορά δεν υπήρχαν εξειδικευμένες εφαρμογές για την περίπτωσή της και σε τιμή προσεγγίσιμη, έψαχναν κάποιον που να μπορεί να φτιάξει κάτι. Μου άρεσε πολύ η ιδέα να σχεδιάσω μια τέτοια εφαρμογή, γιατί πιστεύω ότι ένας μηχανικός πρέπει να δίνει λύση στα προβλήματα της κοινωνίας και να ικανοποιεί τις ανθρώπινες ανάγκες».

Η εφαρμογή λειτουργεί μέσω ενός laptop ή tablet και προσαρμόζεται στις διαφορετικές ανάγκες του κάθε ατόμου. Στην περίπτωση της Στέλλας ένα μεγάλο κουμπί, το οποίο εκείνη χειρίζεται με το πόδι, λειτουργεί ως ποντίκι και της δίνει πρόσβαση στα εικονίδια της εφαρμογής μέσω του αυτόματου κυκλικού σκαναρίσματος των εκάστοτε επιλογών. Τα εικονίδια καλύπτουν λεκτικά μεγάλη ποικιλία δραστηριοτήτων, φυσικών αναγκών, επιθυμιών, όπως «διψάω», «πεινάω», «πονάει το κεφάλι μου», «θέλω να μείνω μόνη μου» ή «να φορέσω αυτό», κάτι που όπως επισημαίνει η κυρία Καλαμπρατσίδου «είναι μια αξία ανεκτίμητη, παρότι εμείς το θεωρούμε δεδομένο και δεν το καταλαβαίνουμε.
Επίσης σημαντικό και καινοτόμο σε σχέση με τα προϊόντα που υπάρχουν στην αγορά είναι ότι το συγκεκριμένο λογισμικό συνδυάζει την επικοινωνία με την προσωπική απασχόληση και διασκέδαση.

Μέσω της εφαρμογής ο χρήστης μπορεί να διαβάζει βιβλία, να βλέπει ταινίες, εικόνες και να ακούει μουσική με μία κίνηση. Η εφαρμογή είναι πλήρως προσαρμόσιμη στις λογοτεχνικές, μουσικές προτιμήσεις του χρήστη και επιπλέον μπορεί να αποθηκεύει στατιστικές πληροφορίες των προτιμήσεών του.


ΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Πώς άλλαξε η ζωή του κοριτσιού.

«Είναι σαν να έρχεται ξαφνικά ένα δώρο για το παιδί σου» λέει ο κ. Κώστας Κουμπιάδης, πατέρας της Στέλλας, περιγράφοντας στο «Έθνος» την επίδραση που είχε η πρωτοποριακή εφαρμογή στη ζωή της κόρης του. Η Στέλλα έχει τελειώσει το γυμνάσιο, όμως οι επιλογές για περαιτέρω ανάπτυξη της προσωπικότητάς της με αυτονομία είναι ελάχιστες.

«Η δοκιμή της πλατφόρμας στη Στέλλα ήταν επιτυχημένη» λέει ο κ. Κουμπιάδης.

 Η δυνατότητα.

«Το να έχει κάποιος με κινητικά προβλήματα τη δυνατότητα να εκφράσει τις διαθέσεις του, τις ανάγκες, ένα ερώτημα, ένα σχόλιο, το να μπορεί απλά να πει καλημέρα ή “θέλω νερό” ή “δεν αισθάνομαι ευχαριστημένη” με το πάτημα ενός κουμπιού, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αυτό που θα με ενδιέφερε ιδιαίτερα να αναπτυχθεί περισσότερο είναι ο τομέας του παιχνιδιού και της μουσικής, δραστηριότητες στις οποίες δεν μπορεί να έχει πρόσβαση με άλλο τρόπο ένα άτομο με κινητικά προβλήματα».

Ο ίδιος εξηγεί ότι είδε την ψυχολογία της κόρης του να αλλάζει χρησιμοποιώντας την εφαρμογή και διαπίστωσε ότι ήθελε να ασχολείται όλο και περισσότερο με αυτήν. «Έπαιρνε μαζί της το σύστημα και εκτός σπιτιού αλλά και στο σχολείο, ενώ η δασκάλα της είχε ενσωματώσει και σχολικά βιβλία στο λογισμικό. Δεν ήταν μόνο κάτι ευχάριστο αλλά και αναγκαίο. Η Βιλελμίνη είναι άξια συγχαρητηρίων, γιατί στην Ελλάδα με πενιχρά μέσα κατόρθωσε κάτι που δεν το φτιάχνουν οι ξένοι.

Κατερίνα Ροββά.
Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος»

ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΥΓΟΥΛΑΣ



Όπως σημειώνει το ert.gr, «με αφετηρία τη σκέψη ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός μπορεί να απαλυνθεί εάν, από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά εξοικειωθούν με την έννοια της διαφορετικότητας, το υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, ύστερα από αίτημα του ΣΚΕΠ (Συνδέσμου Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους), ενέκρινε την ένταξη στην εκπαιδευτική διαδικασία «Bιωματικού προγράμματος εξοικείωσης με τη διαφορετικότητα: ανοιχτός διάλογος ενημέρωσης & ευαισθητοποίησης, από άτομα με αναπηρία». (25/5/2015 - Aρ. Πρωτ.82778/Δ4)

Όπως επισημαίνεται από το ΣΚΕΠ, το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ευαισθητοποίησης και συνειδητοποίησης στο πλαίσιο του σχολείου υλοποιείται από στελέχη και συνεργάτες του Συνδέσμου, που είναι και οι ίδιοι νέοι με αναπηρία και με την ενεργή συμμετοχή των μαθητών».


«Η έλλειψη της καθημερινής επαφής, της απαραίτητης γνώσης και το αίσθημα της άγνοιας είναι εκείνα που συχνά αποτελούν την αιτία διαμόρφωσης αρνητικών στάσεων και άκαμπτων αντιλήψεων σχετικά με την εικόνα της αναπηρίας. Οι ανοιχτές συζητήσεις, χωρίς λογοκρισία και διαμεσολαβητές, διαμορφώνουν έναν καινούργιο κώδικα επικοινωνίας χτίζοντας μέσα από τη βιωματική διαδικασία, σχέσεις κατανόησης, σεβασμού και αποδοχής στο πλαίσιο του σχολείου. Τα ατόφια ανθρώπινα συναισθήματα αποτελούν την απλούστερη αλλά και πιο πετυχημένη συνταγή για μια στάση ζωής χωρίς περιορισμούς και «κλειστές» αντιλήψεις» υπογραμμίζουν οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα του ΣΚΕΠ.

Οι στόχοι του προγράμματος, που θα υλοποιηθεί κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου 2015 – Ιουνίου 2016, είναι οι ακόλουθοι:
• Κατανόηση των καθημερινών εμποδίων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία.
• Εξοικείωση των μαθητών με την «διαφορετικότητα» και η διαχείριση της διαφορετικότητας.
• Ενίσχυση προγραμμάτων ευαισθητοποίησης στο σχολικό πλαίσιο.
• Ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία στην καθημερινότητά μας.
• Άρση των προκαταλήψεων και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Άλλωστε, ο κοινωνικός αποκλεισμός μπορεί να απαλυνθεί εάν από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά εξοικειωθούν με την έννοια της «διαφορετικότητας».

Στο πρωτοποριακό αυτό βιωματικό και εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΣΚΕΠ, εντάσσεται φέτος συστηματικά, ως εξωτερικός συνεργάτης, ο νεαρός δικηγόρος κ. Βαγγέλης Αυγουλάς, συνοδοιπόρος του ΣΚΕΠ και τα προηγούμενα έτη σε διάφορες κοινωνικές δράσεις.

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς, επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών,  πραγματοποιεί εδώ και χρόνια, σε σχολεία όλων των βαθμίδων ανά την Ελλάδα, βιωματικές ομιλίες γύρω από την καθημερινή ζωή των ατόμων με προβλήματα όρασης και τις δυσκολίες στη διαβίωση των ΑμεΑ.

«Στον ΣΚΕΠ βρήκα σεβασμό στην επαφή μας με τα παιδιά, ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ όλων μας στην ομάδα, ισότιμη αντιμετώπιση κάθε αναπηρίας, καλό κλίμα, νεανική φρεσκάδα και διάθεση για πολλές δράσεις και προσπάθειες με στόχο την ενσωμάτωση της διαφορετικότητας στην καθημερινότητα της Ελληνικής κοινωνίας. Γι’αυτό και δήλωσα και εγώ παρών και καταθέτω την εμπειρία μου και τις δυνάμεις μου σε αυτή τη σύμπλευση», δήλωσε ο κ. Αυγουλάς. 


Τα Προγράμματα που σχεδιάζει και υλοποιεί ο ΣΚΕΠ, προκειμένου να αφυπνίσει τους μαθητές, να τους ενημερώσει και να αλλάξει τη στάση και τη νοοτροπία τους σχετικά με τη διαφορετικότητα και την αναπηρία, είναι τα ακόλουθα:

Αποτυπώματα
Εκπαιδευτικό εικαστικό – αθλητικό εργαστήριο ευαισθητοποίησης και  κοινωνικοποίησης. Συμμετέχουν νέοι με & χωρίς αναπηρία (από γενικά/ειδικά σχολεία και κοινωνικούς φορείς). Το πρόγραμμα τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και με την έγκριση συμμετοχής σχολείων και ειδικών σχολείων, πανελλαδικά.

Δράση στους Δρόμους και Δες το Αλλιώς
Σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τα σχολεία της γεωγραφικής αρμοδιότητάς τους.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:
• Ομιλίες ενημέρωσης σχετικά με την έλλειψη προσβασιμότητας, από άτομα με κινητική αναπηρία.
• Βιωματική προσομοίωση κινητικής & αισθητηριακής αναπηρίας με στόχο τη συνειδητοποίηση των αντικειμενικών εμποδίων που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα άτομα με αναπηρία.
• Καταγραφή προσβασιμότητας δημοσίων και ιδιωτικών χώρων.

Ανοιχτός διάλογος ενημέρωσης & συνειδητοποίησης στα σχολεία πρωτοβάθμιας & δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης 
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα ευαισθητοποίησης στο πλαίσιο του σχολείου: η ενημέρωση γίνεται από στελέχη και συνεργάτες του ΣΚΕΠ, οι ίδιοι με αναπηρία και με την ενεργή συμμετοχή των μαθητών.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΚΥΛΙ ΒΟΗΘΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΝΑ ΣΕΡΦΑΡΕΙ



Ένα 4χρονο αγόρι με νωτιαία μυϊκή ατροφία μπορεί να μην μπορεί να φάει, να σταθεί, να καθίσει ωστόσο κατάφερε να κάνει σερφ, χάρις σε αυτό το υπέροχο σκυλί...

Ο Λόγκαν είναι ένα 4χρονο αγόρι με νωτιαία μυϊκή ατροφία (SMA), μια γενετική διαταραχή που επηρεάζει τον έλεγχο της κίνησης των μυών.

Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος έχει χάσει την ικανότητα να στέκεται, να κάθεται, να μπουσουλάει και να καταπίνει (τρέφεται με σωλήνα) αυτό δεν τον εμπόδισε να σερφάρει στα κύματα μαζί με το πιο διάσημο σκυλί - σέρφερ Ricochet, την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου στο Σαν Ντιέγκο, όπου έζησε απίστευτες
      
Ο μικρός φοβήθηκε λίγο στην αρχή, αλλά με το που άρχισε να σερφάρει τα ξέχασε όλα και δεν ήθελε να σταματήσει, αναφέρει η λεζάντα του βίντεο που αναρτήθηκε στο YouTube.

Όλο αυτό έγινε για να αυξήσει την ευαισθητοποίηση του κόσμου απέναντι στην ασθένεια και ήταν μια καταπληκτική και ιδιαίτερα ενθαρρυντική μέρα για τον Λόγκαν και για όσα παιδιά πάσχουν από νωτιαία μυϊκή ατροφία.

Η μαμά του Λόγκαν μιλώντας σε τοπικό κανάλι είπε συγκινημένη: «Μπορεί κάποιος να ζήσει μια υπέροχη ζωή, ακόμα κι αν έχει κάποια ανικανότητα».

Ο σκύλος - σέρφερ με το όνομα Surf Dog Ricochet έχει δικό του κανάλι στο youtube και δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε ανάλογες πρωτοβουλίες, πάντα για καλό σκοπό.



ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΛΙΟΥ ΚΑΙ SOS ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ


Στον Αγιασμό για την έναρξη της σχολικής χρονιάς στο Ειδικό Γυμνάσιο, το Ειδικό Λύκειο και το ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Ιλίου παραβρέθηκαν ο Αντιπεριφερειάρχης Δυτικής Αττικής κ. Σπύρος Τζόκας και  ο δημοτικός σύμβουλος της πόλης και Επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών Βαγγέλης Αυγουλάς, εκπρόσωπος του Δήμου Ιλίου στα αντίστοιχα σχολικά συμβούλια, το πρωί της Τετάρτης 16 Σεπτεμβρίου 2015.

Ομόφωνα γονείς, μαθητές, καθηγητές και λοιποί θεσμικοί εκπρόσωποι κατέθεσαν τη χαρά τους, δεδομένου ότι πέρυσι ο Αγιασμός στα ειδικά σχολεία είχε γίνει παραμονή της 28ης Οκτωβρίου και η σχολική χρονιά ξεκίνησε για πολλούς μαθητές με αναπηρία σχεδόν 2 μήνες αργότερα.

«Φέτος έχουμε ελάχιστα προβλήματα στα δρομολόγια για τη μεταφορά μαθητών, είναι όμως δυστυχώς αρκετά τα κενά κυρίως σε ειδικό βοηθητικό προσωπικό», σημείωσε ο Διευθυντής του Ειδικού Σχολείου κ. Αναστάσιος Μερκούρης.

«Αυτή τη στιγμή 17.100 μαθητές μετακινούνται προς και από τα σχολεία τους, με μισθωμένα μεταφορικά μέσα από την Περιφέρεια. Έχει καλυφθεί το 91% των αναγκών και σε λίγες ημέρες θα καλυφθεί και το υπόλοιπο. Προτεραιότητα δόθηκε στους μαθητές των ειδικών σχολείων τα οποία κάθε χρονιά έμεναν τελευταία», σημείωσε στο χαιρετισμό του ο Αντιπεριφερειάρχης Δυτικής Αττικής κ. Τζόκας, δηλώνοντας παρών σε οποιαδήποτε άλλη ανάγκη των σχολείων.

«Από την τελευταία ευρεία σύσκεψη στο σχολείο παρόντων και του κ. Αντιπεριφερειάρχη και του κ. Δημάρχου Ιλίου, ήδη έχει ξεκινήσει η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου τις παρεμβάσεις της στο Λύκειο και σύντομα ελπίζω να μπορούμε όλοι να απολαύσουμε και ένα νέο, σωστά διαμορφωμένο προαύλιο για τους μαθητές. Τα προβλήματα παραμένουν πολλά και διαφορετικής υφής, διότι πάντα η ειδική αγωγή ήταν ο φτωχός συγγενής της εκπαίδευσης σ’αυτή τη χώρα. Έχω όμως βάσιμες ελπίδες ότι θα γίνει το καλύτερο δυνατό, διότι προσωπικά και με τους κ. Διευθυντές, τους καθηγητές, το Σύλλογο γονέων και τον κ. Τζόκα έχουμε αναπτύξει μια μαχητική χημεία που έχει φέρει και θα φέρει λύσεις», τόνισε ο Δημοτικός Σύμβουλος Ιλίου κ. Αυγουλάς.

Σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν επίσης ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών κ. Φιλντίσης και ο Πρόεδρος του νεοσύστατου φιλανθρωπικού σωματείου που στηρίζει το Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης κ. Σουπιώνης. 

Μετά την τελετή έλαβε χώρα το πρώτο σχολικό συμβούλιο της χρονιάς παρόντος και του κ. Αυγουλά. 
 


Την ίδια στιγμή, το Δ.Σ. του Πανελληνίου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής σημειώνει ότι «Σήμερα η ειδική εκπαίδευση, ως αναπόσπαστο τμήμα της δημόσιας εκπαίδευσης, μπαίνει στο σκοτεινό τούνελ των πλαισίων εφαρμογής  του νέου νόμου 4336/14-8-2015 (3ο καταστροφικό Μνημόνιο), σύμφωνα με τον οποίο «…οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ …όπου σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν, έως τον Απρίλιο του 2016, την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011...». Τότε δηλαδή που με τις μαζικές συγχωνεύσεις και καταργήσεις χιλιάδων σχολικών μονάδων έκλεισαν δεκάδες Τμήματα Ένταξης και καταργήθηκαν εκατοντάδες οργανικές θέσεις εργασίας στα γενικά και ειδικά σχολεία.

Τα διαχρονικά μεγάλα προβλήματα του υποσυστήματος της ειδικής εκπαίδευσης (κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή, ανυπαρξία αναλυτικών προγραμμάτων, υπο-στελέχωση σε διδακτικό και σε υποστηρικτικό προσωπικό, μεταφορά μαθητών, θεσμικό πλαίσιο) φανερώνουν ότι από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, περίσσεψε η ρητορική περί «ίσων δικαιωμάτων» και «ένταξης» όλων των παιδιών σε «ένα Σχολείο για Όλους».

Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.-   με τις συνεχείς παρεμβάσεις του έχει αναδείξει ότι η Ειδική Εκπαίδευση χρησιμοποιείται ως «πεδίο» για τη δοκιμή αντι-εκπαιδευτικών πολιτικών  (ωρομισθία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις ΕΣΠΑ, ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ, κατάργηση ωραρίου, νομιμοποίηση των σεμιναρίων 400 ωρών νομικών προσώπων ιδιωτικού τομέα), πριν την εφαρμογή τους στη γενική εκπαίδευση. Τη στιγμή που  «θεσπίζεται» η υποχρεωτικότητα της Ειδικής Εκπαίδευσης χιλιάδες παιδιά με αναπηρία, ταυτόχρονα μένουν εκτός σχολικού πλαισίου, καθώς καμία πολιτική ηγεσία δεν καταργεί την απαράδεκτη διάταξη του ν.3699/2008 που μετακυλύει την ευθύνη στους γονείς για τη φοίτηση των παιδιών τους στο γενικό σχολείο.

Η έλλειψη πολιτικής βούλησης σε συνδυασμό με τις πελατειακές και συντεχνιακές σχέσεις που αναπαράγονται και ανανεώνονται, ανεξαρτήτως ποιες πολιτικές ηγεσίες τοποθετούνται στο Υπουργείο Παιδείας, απετέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν εμπόδιο στην ριζική αναπλαισίωση και αλλαγή φιλοσοφίας στην ειδική εκπαίδευση με καταστροφικές συνέπειες στην εκπαίδευση των μαθητών/τριών με αναπηρία και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Οι εργαζόμενοι στην ειδική εκπαίδευση απαξιώνονται και κρατούνται σε συνεχή εργασιακή ομηρία και ανασφάλεια με τη μέθοδο δημοσιοποίησης απαράδεκτων σχεδίων Νόμων που συνοδεύονται -ως δημοκρατική επίφαση- με  «δημόσια» διαβούλευση. Η τραγική κατάσταση που δημιουργήθηκε στους Πίνακες Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών  καθώς και οι «διαδικασίες» της επιτροπής του ΙΕΠ για τη Συνάφεια Μεταπτυχιακών  στην ΕΑΕ αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα το πώς αντιλαμβάνεται και σέβεται η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας τους εργαζόμενους στην ειδική εκπαίδευση».

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ NIC VUIJIC, ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΔΙΑ




Η απίστευτη ιστορία του Nick Vujicic θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σενάριο ταινίας, αλλά δεν είναι. Είναι η ζωή ενός ανθρώπου, που γεννήθηκε πριν 33 χρόνια χωρίς καμία ιατρική εξήγηση, χωρίς χέρια και πόδια και κατάφερε από την απόπειρα αυτοκτονίας στα 10 του, να γίνει ένας γοητευτικός νέος άνδρας, σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών, που καταφέρνει ό,τι βάλει στόχο παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες.

Σοφία Κατσαρέλη.

Ο ερχομός του ήταν για τους γονείς του σοκ. Στα 10 του έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, πάλεψε με την κατάθλιψη και βγήκε νικητής. Σήμερα, κάνει κολύμβηση και ελεύθερη πτώση, ενώ έχει αποκτήσει δύο παιδιά. Η ιστορία του Nick Vujicic δεν μοιάζει με καμία από όσες έχεις διαβάσει. Για πάρα πολλούς λόγους, αλλά κυρίως, γιατί μπορεί να λέει και να εννοεί, ότι ξέρει το πραγματικό νόημα της ζωής

Ο άνθρωπος που στέκεται μπροστά σε πλήθη ικανά να γεμίσουν στάδια, καθηλώνει με τον λόγο του, γιατί έχει χιούμορ, γιατί εμπνέει, γιατί είναι η ζωντανή απόδειξη της ψυχικής δύναμης και της ελπίδας. Κυρίως όμως, μόνο και μόνο, γιατί στέκεται μπροστά τους.

Η απίστευτη ιστορία του Nick Vujicic θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σενάριο ταινίας, αλλά δεν είναι. Είναι η ζωή ενός ανθρώπου, που γεννήθηκε πριν 33 χρόνια χωρίς καμία ιατρική εξήγηση, χωρίς χέρια και πόδια και κατάφερε από την απόπειρα αυτοκτονίας στα 10 του, να γίνει ένας γοητευτικός νέος άνδρας, σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών, που καταφέρνει ό,τι βάλει στόχο παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες.

Έχει ένα μικρό πόδι στην άκρη του αριστερού γοφού του, που του επιτρέπει να κρατά ισορροπία. Μπορεί να δακτυλογραφεί, να κολυμπά και να σηκώνει πράγματα, ακόμα και να κλωτσάει την μπάλα. Δηλώνει εθισμένος στην αδρεναλίνη και με κάθε ευκαιρία κάνει ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο.

"Γιατί μας νοιάζει, πώς φαινόμαστε στους άλλους; Γιατί μας ενδιαφέρει η γνώμη τους; Επειδή φοβόμαστε, ότι δεν θα είμαστε αρεστοί, αν δεν είμαστε σαν εκείνους. Ακόμα και τα παιδιά είναι πολύ σκληρά. Κοροϊδεύουν κάποιον, επειδή είναι πολύ παχύς, επειδή είναι πολύ κοντός ή πολύ ψηλός, επειδή τα μαλλιά του είναι αστεία. Εμένα, μία ζωή με κορόιδευαν. Όμως, δεν μπορούσα να ξυπνήσω ένα πρωί και να πω θα φτιάξω τα μαλλιά μου και θα τους αρέσω, γιατί δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να αλλάξω την κατάστασή μου. Αλλά τι έχει σημασία; Το τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα ή αυτό που εσύ πιστεύεις για τον εαυτό σου;" Nick Vujicic

Ο Nick είναι ένας άνθρωπος ακομπλεξάριστος, που έχει μάθει να μετατρέπει την αναπηρία του σε μοναδικό προτέρημα. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός του, ακόμη κι αν είναι προϊόντα άμυνας, αποστομώνουν και προκαλούν θαυμασμό. "Σκέφτηκα να πάω σε έναν body builder, να του ζητήσω να μου φτιάξει πόδια και χέρια... Body builder, το πιάσατε, έτσι;"... "την πρώτη φορά που μίλησα μπροστά σε ακροατήριο, έτρεμαν τα γόνατά μου"... "κινούσα ανεξέλεγκτα τα χέρια μου από το άγχος", είναι μερικές από τις ατάκες του.

 Η αυτοπεποίθηση όμως δεν ήταν κάτι που ήρθε φυσιολογικά στη ζωή του, αφού από πολύ μικρός δέχτηκε bullying στο σχολείο και χρειάστηκε να πολεμήσει ενάντια σε κάθε πιθανότητα, σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά, για να αποδεχτεί και να αγαπήσει τελικά και ο ίδιος τον εαυτό του.

Στα 17 του ίδρυσε τη ΜΚΟ "Life Without Limbs" (Ζωή χωρίς άκρα) ενώ είναι πρόεδρος του Attitude is Altitude, ενός Συλλόγου που ο ίδιος δημιούργησε και κάνει διαλέξεις σε όλον τον κόσμο.

"Κάνε μεγάλα όνειρα φίλε μου και μην τα παρατάς ποτέ"
  
Κανείς δεν μπορεί, να περιγράψει την ιστορία του Nick με λόγια καταλληλότερα, από τον ίδιο. Αυτό είναι το κείμενο που έχει δημοσιεύσει στην ιστοσελίδα Attitude is Altitude, συστήνοντας τον εαυτό του.

Γεια σου φίλε μου,

Με λένε Nick Vujicic και είμαι ευγνώμων, που γεννήθηκα χωρίς χέρια και πόδια. Δεν προσποιούμαι, ότι η ζωή μου είναι εύκολη, αλλά με την αγάπη των γονιών μου και των αγαπημένων μου και με την πίστη μου στον Θεό, κατάφερα να ξεπεράσω την αναπηρία μου και τώρα, η ζωή μου είναι γεμάτη νόημα και ευτυχία. Σήμερα, ζω στην Καλιφόρνια με την γυναίκα μου και τα δύο παιδιά μας. Μου αρέσει να βλέπω, το πώς η ζωή κάποιων ανθρώπων επηρεάστηκε από την ιστορία μου, με οποιονδήποτε τρόπο. Ελπίζω ειλικρινά, αυτή η ιστορία, να έχει ένα θετικό αντίκτυπο και στη δική σου ζωή.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Μελβούρνη. Ο ερχομός μου για τους γονείς μου ήταν ένα σοκ, αφού γεννήθηκα χωρίς άκρα. Δεν υπάρχει ιατρική εξήγηση, γιατί έγινε αυτό. Προσπάθησαν να μου δώσουν κάθε ευκαιρία, για να έχω όσο δυνατόν ευκολότερη ζωή. Είμαι ευλογημένος, που έχω έναν αδελφό και μία αδελφή και τους καλύτερούς μου φίλους. Αργότερα μετακομίσαμε στη Brisbane, όπου έζησα μέχρι τα 14 μου, πριν πάω στη Καλιφόρνια.

Στα 8 μου, δεν μπορούσα να δω τον εαυτό μου σε ένα μέλλον φωτεινό κι έπεσα σε κατάθλιψη. Όταν ήμουν 10, αποφάσισα να βάλω τέλος στη ζωή μου... προσπάθησα να πνιγώ μέσα στην μπανιέρα. Μετά από μερικές απόπειρες, συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να αφήσω τους αγαπημένους μου με τον πόνο και τις ενοχές, που θα τους προκαλούσε η αυτοκτονία μου. Δεν μπορούσα να τους το κάνω αυτό.

Δεν ήμουν καταθλιπτικός σε όλη μου την παιδική ηλικία, αλλά σίγουρα είχα τα πάνω και τα κάτω μου. Στα 13 μου, χτύπησα το πόδι μου, που χρησιμοποιώ για να κάνω πάρα πολλά πράγματα, όπως να δακτυλογραφώ, να γράφω, να κολυμπώ. Αυτός ο τραυματισμός με έκανε να καταλάβω, ότι πρέπει να είμαι ευγνώμων για τις ικανότητές μου, αντί να εστιάζω σε όσα δεν μπορώ να κάνω.

Στα 15 μου, βρήκα την πίστη μου στον Θεό και από εκεί και πέρα, ξεκίνησε ένα υπέροχο ταξίδι... Ένας καθηγητής στο σχολείο μου με ενέπνευσε, ώστε να αρχίσω να μιλάω για την πίστη μου, όταν ήμουν 17 ετών. Για δύο χρόνια μιλούσα μπροστά σε πολύ λίγα άτομα, ώσπου βρέθηκα μπροστά σε 300 μαθητές. Πολύ άγχος. Τα γόνατά μου έτρεμαν. Μέσα στα πρώτα τρία λεπτά της ομιλίας μου, τα μισά από τα κορίτσια έκλαιγαν και τα περισσότερα αγόρια προσπαθούσαν, να κρατήσουν τα δάκρυά τους. Ένα κορίτσι, έκλαιγε τόσο δυνατά...

"Συγγνώμη που διακόπτω, αλλά μπορώ να έρθω να σε αγκαλιάσω;", μου είπε. Ήρθε κοντά μου, με αγκάλιασε και μου ψιθύρισε στο αυτί: "Σε ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ. Κανείς δεν μου είχε πει μέχρι τώρα, ότι είμαι όμορφη, έτσι ακριβώς, όπως είμαι".

Η αντίδραση και η μεγαλοσύνη της με ενέπνευσε να ταξιδέψω σε 50 χώρες, σε όλες τις ηπείρους και να μιλήσω περισσότερες από 2.000 φορές. Κατάλαβα, ότι όλοι έχουμε ανάγκη την αγάπη και την ελπίδα κι ότι εγώ, βρισκόμουν στην εξωπραγματική και μοναδική θέση, να μοιραστώ αυτό ακριβώς με όλον τον κόσμο. Παράλληλα με τις σπουδές μου, μάθαινα και πώς να μιλάω καλύτερα μπροστά σε ακροατήριο. Ένας καθηγητής με βοήθησε με τη γλώσσα του σώματος. Στην αρχή, από το άγχος μου, κουνούσα ανεξέλεγκτα τα χέρια μου!

Όποιος κι αν είσαι, όπου και από όπου κι αν είσαι, όποια δυσκολία κι αν αντιμετωπίζεις, ελπίζω η ιστορία και το μήνυμά μου να σε εμπνεύσει. Κάνε μεγάλα όνειρα φίλε μου και ποτέ μην τα παρατάς. Όλοι κάνουμε λάθη, αλλά κανένας από εμάς δεν είναι λάθος. Ζήσε μια μέρα κάθε φορά. Αγκάλιασε τα θετικά σου στοιχεία και τις αρχές σου και θα τα καταφέρεις κι εσύ".

"Ποτέ δεν συνάντησα άνθρωπο πικραμένο, που ήταν ευγνώμων. Ούτε άνθρωπο ευγνώμονα, που ένιωθε πικρία" Nick Vujicic
  
Για το ψυχικό του σθένος και τον αντίκτυπό του στους νέους, έχει δεχθεί πολλά βραβεία, κυρίως στην Αυστραλία, ενώ έχει υπάρξει πολλές φορές υποψήφιος για άλλα. Είναι μάλιστα, ένας από τους ομιλητές του TED. Έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία μικρού μήκους "The Butterfly Circus", ρόλος για τον οποίο απέσπασε το βραβείο του πρώτου ανδρικού ρόλου στο 2010 Method Fest Independent Film Festival. Η ταινία κέρδισε το βραβείο της Καλύτερης ταινίας και στο Feel Good Film Festival στο Hollywood, το 2010.

Εξίσου αξιοθαύμαστα είναι και όσα έχει καταφέρει με τη μόρφωσή του. Σε ηλικία 21 ετών, πήρε το πτυχίο του από το πανεπιστήμιο Griffith στη διαφήμιση, ενώ σπούδασε και οικονομικά. Η ζωή του βέβαια, λίγο έχει να κάνει με το αντικείμενο των σπουδών του, αφού αφιερώνει τον χρόνο του στο να ταξιδεύει ανά τον κόσμο, για τις ομιλίες του. Περισσότεροι από 3.000.000 ακροατές, σε 60 χώρες, στις 5 Ηπείρους. Αυτό έχει καταφέρει ως τώρα.

Κι επειδή πιστεύει στα θαύματα, έχει γράψει, ότι κρατά στην ντουλάπα του ένα ζευγάρι παπούτσια...

Τον Φεβρουάριο του 2012 παντρεύτηκε την αγαπημένη του, Kanae Miyahara. Ο πρώτος τους γιος, ο Kiyoshi James γεννήθηκε το 2013 και ο δεύτερος, ο Dejan Levi, τον Αύγουστο του 2015. Και τα δύο παιδιά είναι υγιέστατα.

Δείτε το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=GrV_ZvwZRvw

Περισσότερα για τη ζωή του Nick Vujicic μπορείτε να δείτε και στην επίσημη ιστοσελίδα του στο Facebook: https://www.facebook.com/NickVujicic.



Ο ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΣ "ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ" ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ


Η κυρία Κατερίνα Καστρινάκη, πρέπει να λέει στη βοηθό της αυτό που σκέφτεται, ώστε η ίδια να το μετατρέπει με τα χέρια της σε αυτό που έχει φανταστεί. «Έχω την τύχη, η τωρινή μου βοηθός να είναι μία κυρία, η οποία αντιλαμβάνεται ακριβώς, ακούει τις οδηγίες μου και με πολύ προσοχή και υπομονή της εκτελεί κατά γράμμα», εξηγεί. 

Σε έναν γοητευτικό, ονειρικό μερικές φορές, "μικρόκοσμο" ταξίδεψε τους επισκέπτες της έκθεσής της η Κατερίνας Καστρινάκη. Το τετραήμερο που πέρασε η κυρία Καστρινάκη παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση στην αίθουσα του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας. Ένας μικρόκοσμος φτιαγμένος με σύρμα, ξύλο, σπάγκο, χρώμα και άμμο, μεταφέρει τον επισκέπτη που θα σκύψει για να αφουγκραστεί τα έργα της σε στιγμές ανεμελιάς, χαλάρωσης. "Πριν από ένα χρόνο σε μία από τις όμορφες παραλίες της Αίγινας, συνάντησα τη ζωγράφο κ. Ειρήνη Μπαδόλα. Ήταν η εποχή που σκεπτόμουν πως θα περνάω τώρα τον άπλετο ελεύθερο χρόνο που μου προέκυψε ξαφνικά, καθώς, επρόκειτο να πάρω σύνταξη αναγκαστικά, λόγω μεταφοράς της υπηρεσίας μου σε άλλον τόπο και λόγω της σοβαρής κινητικής αναπηρίας που έχω ήταν αδύνατη η καθημερινή μου μετακίνηση στο νέο χώρο της εργασίας μου".

Κάπως έτσι περιγράφει η κυρία Κατερίνα Καστρινάκη τους λόγους που την οδήγησαν να ασχοληθεί με την τέχνη. "Μια αναγκαία δημιουργική συνεργασία", καθώς λόγω της ιδιαιτερότητάς της η κυρία Κατερίνα Καστρινάκη, πρέπει να λέει στη βοηθό της αυτό που σκέφτεται, ώστε η ίδια να το μετατρέπει με τα χέρια της σε αυτό που έχει φανταστεί. "Έχω την τύχη, η τωρινή μου βοηθός να είναι μία κυρία, η οποία αντιλαμβάνεται ακριβώς, ακούει τις οδηγίες μου και με πολύ προσοχή και υπομονή της εκτελεί κατά γράμμα", εξηγεί.

Η Κατερίνα Καστρινάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1959. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Νομικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθήνας και Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τα τελευταία είκοσι επτά χρόνια εργάστηκε στη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Έχει κάνει πολλές παρουσιάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό με θέματα που αφορούν την αναπηρία, όπως π.χ. "Η θέση της γυναίκας με αναπηρία στην Ελλάδα και οι διαφορές σε σχέση με τον άνδρα". Εργάστηκε στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Απροσαρμόστων Παίδων, με αντικείμενο το θέμα της Επιτροπείας και της Ημιαυτόνομης Διαβίωσης και ως Σύμβουλος στη Γενική Γραμματεία Ισότητας, με θέμα "Γυναίκα και αναπηρία", καθώς και η ίδια είναι πλήρως εξαρτώμενη με σοβαρή κινητική αναπηρία.

Η τέχνη είναι το πεδίο, με το οποίο αποφάσισε να ασχοληθεί τον τελευταίο χρόνο.
 
Πηγή: http://www.aeginaportal.gr/