meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΟΔΗΓΟ ΓΙΑ ΤΥΦΛΟΥΣ

Ο Γιώργος Μανίνης με τυφλή γυναίκα δοκιμάζει την εφαρμογή

Τι θα συνέβαινε αν ένας άνθρωπος με πρόβλημα όρασης μπορούσε να κινηθεί μόνος του σε πολυσύχναστους δημόσιους χώρους, με μόνο «οδηγό» το κινητό του τηλέφωνο;

Η ερώτηση αυτή βρίσκεται πίσω από την αρχική ιδέα του wayfindr, μιας φιλόδοξης υπηρεσίας που δημιουργεί μια ομάδα σχεδιαστών και ερευνητών που εργάζεται στην Αγγλία. Ανάμεσά τους κι ένας Έλληνας, ο Γιώργος Μανίνης. Η εφαρμογή, που έλαβε χρηματοδότηση 1 εκατ. δολάρια από την google.org, βρίσκεται σε δοκιμαστικό στάδιο και σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει επίσημα το επόμενο διάστημα.

«Επιδιώκουμε να βελτιώσουμε την ευεξία και την αυτοπεποίθηση ανθρώπων με προβλήματα όρασης, παρέχοντας μια ασφαλή και συνεπή εμπειρία μετακίνησης. Ερευνες δείχνουν ότι τέτοια άτομα οδηγούνται συχνά στην απομόνωση και την ανεργία. Αντιμετωπίζουν περιορισμούς στην κοινωνικοποίησή τους και θα ήθελαν να βγαίνουν περισσότερο από το σπίτι. Μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι το γεγονός ότι δεν μπορούν να κινηθούν αυτόνομα. Κάνουν μόνο λίγες διαδρομές στις οποίες έχουν εκπαιδευτεί. Εμείς θέλουμε να συμβάλουμε ώστε να αλλάξει αυτό», δηλώνει στο «Εθνος» ο Γιώργος Μανίνης.

Η ιδέα για το wayfindr ξεκίνησε πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν η ustwo, ένα δημιουργικό γραφείο σχεδιασμού ψηφιακών υπηρεσιών, συνεργάστηκε με την  RLSB, μια φιλανθρωπική οργάνωση για άτομα με πρόβλημα όρασης. «Αρχικά σκεφτήκαμε να κάνουμε το αυτονόητο: μια εφαρμογή για κινητά που να πλοηγεί άτομα χωρίς όραση σε εσωτερικούς χώρους, όπου το GPS δεν λειτουργεί καλά. Ακόμη και σε εξωτερικούς χώρους, το GPS δεν έχει ακρίβεια κάτω από 10 μέτρα. Όμως, τα τελευταία 10 μέτρα κάνουν τη διαφορά. Αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε τεχνολογία Bluetooth με ακρίβεια 2-5 μέτρων», εξηγεί ο Γιώργος. Η ομάδα μετρά 4-5 άτομα, που στόχο έχουν την έρευνα και την ανάπτυξη πρωτοποριακών ιδεών και τεχνολογιών.

Έρευνα.

Μετά από πειραματισμούς, αποφασίστηκε, αντί μιας ακόμη εφαρμογής, το  wayfindr να βοηθήσει τις ήδη υπάρχουσες, όπως για παράδειγμα το Google Maps, προκειμένου να προσφέρουν μία πιο ακριβή πλοήγηση σε εσωτερικούς χώρους. Η έρευνα ξεκίνησε από σταθμούς τρένου και μετρό. «Μέχρι στιγμής  έχουμε κάνει τρία δοκιμαστικά. Μόλις τελειώσαμε το δοκιμαστικό στο Euston,  έναν πολυσύχναστο σταθμό του υπογείου στο Λονδίνο, ενώ συνεργαζόμαστε με  το «Transport for London», έναν οργανισμό αντίστοιχο με τον ΟΑΣΑ. Το επόμενο βήμα είναι να ξεπεράσουμε το δοκιμαστικό στάδιο και να γίνει πραγματικότητα η πλοήγηση σε σταθμούς του υπογείου», αναφέρει ο Έλληνας επιστήμονας, διευκρινίζοντας ότι υπάρχουν ακόμη παράμετροι που πρέπει να οριστικοποιηθούν.

Το μεγαλύτερο κίνητρο για όσους εργάζονται σε αυτή την πλατφόρμα είναι οι αντιδράσεις των ατόμων με πρόβλημα όρασης που μετέχουν στα δοκιμαστικά.  «Οι εκφράσεις τους προσώπου τους μας λένε χίλιες λέξεις. Είναι μεγάλη αλλαγή με βάση τα σημερινά δεδομένα. Σε κάποιους φαίνεται αρκετά παράξενο να πλοηγούνται μόνοι τους, αφού μέχρι στιγμής έχουν συνηθίσει κάποιος να τους κρατάει το χέρι», υποστηρίζουν.

Ποιοι είναι όμως οι στόχοι για το wayfindr; «Μέσα στο 2016 θέλουμε να δούμε τα πρώτα μέρη στο Λονδίνο να το έχουν ενεργοποιημένο. Πέρα από τους σταθμούς του υπογείου, θέλουμε να εξερευνήσουμε και τις ανάγκες πλοήγησης των ανθρώπων χωρίς όραση σε διαφορετικά περιβάλλοντα, όπως εμπορικά κέντρα, νοσοκομεία, μουσεία. Στην προσπάθειά μας θέλουμε να συμβάλουν προγραμματιστές, οργανισμοί που βοηθούν άτομα χωρίς όραση, διαχειριστές εσωτερικών χώρων, κέντρα καινοτομίας. Χτίζουμε μια ανοιχτή κοινότητα γύρω μας», μας εξηγούν. Ολα αυτά όμως δεν ακούγονται φιλόδοξα; «Μπορεί, αλλά σε καινοτόμα σχέδια πρέπει να έχεις πάντα ένα υψηλό όραμα», μας απαντούν.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ Γ. ΜΑΝΙΝΗ: Σπούδασε στη Σύρο, διαπρέπει στο Λονδίνο.

Το σχέδιο των παιδιών να δημιουργήσουν μια εφαρμογή πλοήγησης για ανθρώπους με προβλήματα όρασης δεν άφησε ασυγκίνητη την Google, που τους προσέγγισε προκειμένου να τους εντάξει στο πρόγραμμα χρηματοδότησης για άτομα με αναπηρία. Οι διαδικασίες πήραν παραπάνω απ’ ό,τι περίμενε η ομάδα, που στο μεταξύ σκέφτηκε και επανασχεδίασε ορισμένα ζητήματα.

«Όταν μας προσέγγισε η google.org χαρήκαμε. Νομίζαμε ότι θα παίρναμε τη χρηματοδότηση μέσα σε έναν μήνα. Ομως η πραγματικότητα ήταν λίγο διαφορετική. Οι άνθρωποι της google.org μας έθεσαν ερωτήματα σχετικά με το όραμά μας, το πλάνο υλοποίησης της ιδέας μας και τη γενικότερη στρατηγική μας. Ηθελαν να διασφαλίσουν ότι η εταιρεία θα είναι βιώσιμη και μετά τη λήξη της χρηματοδότησης. Οι διαδικασίες κράτησαν τελικά ένα εξάμηνο», θυμάται ο Γιώργος Μανίνης.

Η αναμονή για τη χρηματοδότηση όχι μόνο δεν πτόησε την ομάδα, αλλά, αντίθετα, έδεσε τα μέλη της ακόμη περισσότερο, ενώ τους πρόσφερε εμπειρία. Ξεχωριστή ήταν η στιγμή που η google.org τους έδωσε θετική απάντηση.  «Ακόμη το θυμάμαι. Ήμασταν σε ένα δωμάτιο αργά το απόγευμα (αφού μιλούσαμε με Καλιφόρνια). Τα συναισθήματα όλων μας ήταν πολύ έντονα. Ουσιαστικά, ήταν η επιβράβευση των προσπαθειών μας αλλά και η αρχή ενός δύσκολου έργου», σημειώνει.


Ευκαιρίες.

Ο Γιώργος μένει και εργάζεται στο Λονδίνο τα τελευταία χρόνια. Με καταγωγή από Βόλο, ως φοιτητής σπούδασε στη Σχολή Μηχανικών Σχεδίασης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Σύρο. Ο ίδιος χαρακτηρίζει την περίοδο των σπουδών του ως «μοναδική εμπειρία, όχι μόνο λόγω του καινοτόμου προγράμματος σπουδών, αλλά και λόγω της ιδιαίτερα ζωντανής φοιτητικής ζωής στο νησί». Μόλις απέκτησε το πτυχίο του, πήρε τον δρόμο για τη Μεγάλη
Βρετανία.

«Αρχικά δεν είχα βλέψεις για εξωτερικό, αλλά προς το τέλος των σπουδών στη Σύρο ένιωσα την ανάγκη να δοκιμάσω τον εαυτό μου σ’ ένα περιβάλλον όπου υπάρχει γερή κουλτούρα γύρω από τη σχεδίαση (design). Ετσι αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακό στο UCL στο Λονδίνο», προσθέτει. Αντικείμενο των μεταπτυχιακών του σπουδών ήταν η Αλληλεπίδραση Ανθρώπου-Υπολογιστή, ένα πρόγραμμα που συνδυάζει ψυχολογία, σχεδιασμό και τεχνολογία.

Τα επαγγελματικά του βήματα ήρθαν ως λογική συνέχεια. «Σύντομα αντιλήφθηκα ότι υπήρχε πολλή ζήτηση στην αγορά για άτομα που έχουν εκπαιδευτεί στον τομέα μου. Έστειλα πολλά βιογραφικά, δεν πήρα απαντήσεις από πολλούς, αλλά κατάφερα να βρω μια καλή δουλειά πριν ακόμα τελειώσω το μεταπτυχιακό», μας εξηγεί.


Η Ελλάδα.

Παρότι βρίσκεται πλέον στο Λονδίνο και δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ελληνικής καθημερινότητας, παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και ιδίως τις εξελίξεις στον τομέα των νεοφυών επιχειρήσεων.

 «Δυστυχώς η οικονομική και κοινωνική κρίση κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα. Παρακολουθώ όμως την ελληνική αγορά και πραγματικά χαίρομαι όταν νεαρά άτομα κυνηγούν αυτό που θέλουν και καινοτομούν, είτε με ένα τεχνολογικό startup είτε μια μικροζυθοποιία για παράδειγμα», επισημαίνει.

Πάντως, δεν αποκλείει κάποια στιγμή στο μέλλον να επιστρέψει στην Ελλάδα, προκειμένου να δραστηριοποιηθεί, καθώς θεωρεί ότι υπάρχει άλλη ποιότητα ζωής. Οπως αναφέρει: «δεν θέλω να κλείνω πόρτες. Αν η κατάσταση σταθεροποιηθεί στο μέλλον και έχω μαζέψει τις εμπειρίες που θέλω από το εξωτερικό, ίσως γυρίσω στον ήλιο, στο ωραίο φαγητό και στους πιο ανθρώπινους ρυθμούς ζωής».

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΙΩΤΗ.

Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος»


Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

"ΔΙΝΟΥΜΕ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΣΕ ΛΙΓΟ, ΜΕ ΑΜΕΑ ΘΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ";

Ο Βαγγέλης και ο Στέφανος μιλάνε στα παιδιάΟ Βαγγέλης, ο Στέφανος και ο Διευθυντής


«Που πάμε ρε Στέφανε να μιλήσουμε σε Γ’ Λυκείου για το «διαφορετικό» και την αναπηρία; Θα μας πουν τα παιδιά «έχουμε πανελλήνιες σε λίγο, με εσάς θα ασχολούμαστε»;

Αυτή την πρώτη  σκέψη μου μοιράστηκα με τον καλό φίλο και συνεργάτη Στέφανο Βούρο, καθώς το πρωί της Τετάρτης σε συνεννόηση με τον ΣΚΕΠ, πηγαίναμε προς το 7ο Λύκειο Παγκρατίου για μια συζήτηση μας με 75 μαθητές της Γ’ Λυκείου γύρω από την καθημερινότητα των νέων με αναπηρία.

«Εγώ έχω γεννηθεί τυφλός και εκείνος δεν έχει δάχτυλα», σκέφτηκα. «Ε και; αυτά θα τους πούμε; Και γιατί να τους κεντρίσουμε το ενδιαφέρον»;

Ναι δεν ξύπνησα και πολύ αισιόδοξα μάλλον! Και ευτυχώς διαψεύστηκα γρήγορα!

Με τα παιδιά, σχεδόν συνομήλικοι όλοι, 10ετία πάνω-κάτω η διαφορά μας, ανταλλάξαμε απόψεις, εντοπίσαμε κοινές ανησυχίες και προβληματισμούς και σίγουρα ξεκινήσαμε από την κοινή μας διαπίστωση ότι «το ότι δε βλέπουμε συχνά ΑμεΑ γύρω μας, στο δρόμο, στις δημόσιες υπηρεσίες, στο cinema, στις καφετέριες, στο club, σημαίνει όχι ότι δεν υπάρχουν ανάπηροι στην Ελλάδα, αλλά ότι οι δυσκολίες είναι τόσες πολλές, που μάλλον προτιμούν ή εξαναγκάζονται να κλείνονται σπίτια τους».

Επίσης, οι νεαροί μαθητές μας χάρισαν και την προσοχή τους καθ’ όλη τη διάρκεια της επίσκεψής μας και το διάλειμμά τους. Πολύτιμα δώρα από εφήβους στη σημερινή εποχή του καθημερινού άγχους και του υπερφορτωμένου προγράμματος.

Και έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα πως για να κερδίσεις την εκτίμηση ενός εφήβου σήμερα, μεγάλο κατόρθωμα που πολλοί «μεγάλοι» δεν πρόκειται να το καταφέρουν, χρειάζεσαι απλά να του μιλήσεις ειλικρινά, ανοιχτά και χωρίς προσωπείο. Και θα σε ακούσει! Και μετά θα σε εντυπωσιάσει και με το δικό του αντίλογο!

Ο Στέφανος, ο Βαγγέλης και τα παιδιά


ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΩΦΩΝ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ



Σε έναν νοικιασμένο χώρο στον πρώτο όροφο μιας πολυκατοικίας στην πλατεία Κουμουνδούρου, η οποία μεταξύ άλλων στεγάζει βιομηχανίες υφασμάτων, χαρτικών, αποθήκες κινέζικων ρούχων και τον σύλλογο μεταναστών από το Μπαγκλαντές, στεγάζεται το Θέατρο Κωφών Ελλάδος. Το θέατρο, που ιδρύθηκε το 1983, με πρωτοβουλία του Στρατή και της Νέλλης Καρά, και εγκαταστάθηκε  στην οδό Σαχτούρη το 1994, έχει ανοίξει σε δεκάδες κωφούς ένα παράθυρο όχι μόνο στην τέχνη, αλλά και στη ζωή.

Με την πολύτιμη βοήθεια της Σοφίας Ρομπόλη, η οποία συνεργάζεται ως διερμηνέας με το Θέατρο Κωφών από το 1996, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με δύο από τους ηθοποιούς, που συμμετείχαν στη φετινή παράσταση. Μπορεί να μη μπορούσαν να μου μιλήσουν με τον τρόπο που μιλάμε όλοι μας, όμως ο “λόγος” τους ήταν καθηλωτικός, η λαχτάρα τους για επικοινωνία μεταδοτική και η θέλησή τους να με βάλουν στον κόσμο τους εντυπωσιακή. Πάνω απ’όλα όμως, αυτά που είχα να μάθω ακούγοντάς τους δεν μπορούσα να τα φανταστώ.

Ένας "καταπληκτικός μίμος" ανακαλύπτει το θέατρο: Ο Απόστολος Γιαννόπουλος, πρωταγωνιστής της παράστασης “Οδός Αστέγων” και ιδρυτικό  μέλος του ΘΚΕ, είναι ηθοποιός εδώ και 30 χρόνια. Όταν ήμουν μικρός, ήμουν καταπληκτικός μίμος. Έβλεπα ελληνικές ταινίες στην τηλεόραση -δεν υπήρχαν φυσικά ποτέ υπότιτλοι- και καθόμουν και έκανα διάφορα σκετς μόνος μου, στο σχολείο, έκανα διάφορες μιμήσεις στις παρέες, μαζί με άλλους κωφούς, αλλά τότε δεν ήξερα ότι όλο αυτό μπορεί να είναι κάτι θεατρικό, μας λέει εξηγώντας πώς προέκυψε η ενασχόλησή του με το θέατρο. Τώρα πια μπορώ να κάνω παραστάσεις, αυτοσχεδιασμούς, σωματικό θέατρο, ακριβώς όπως και ένας  ακούων επαγγελματίας ηθοποιός. Μετά από 30 χρόνια, μπορώ να πω ότι αυτό με έχει διαμορφώσει ως άνθρωπο.

Ήθελα να δοκιμαστώ, να δω πώς είναι: Η Μάρθα Μπάμπη, από την άλλη, είναι νεότερο μέλος. Συνεργάζεται με το Θέατρο Κωφών εδώ και 3 χρόνια και ο ενθουσιασμός της όταν μας μιλάει για αυτό δεν κρύβεται. Στο παρελθόν είχα  έρθει και είχα δει πάρα πολλές παραστάσεις του Θεάτρου Κωφών και με επηρέασε όλη αυτή η κατάσταση, ήθελα κι εγώ να είμαι μέσα. Τότε τους ρώτησα “μπορώ να συμμετέχω;” Ήθελα να δοκιμαστώ, να δω πώς είναι, μας διηγείται, ανακαλώντας την πρώτη της επαφή με το ΘΚΕ. Αυτό που θέλουμε είναι να μπορέσουμε να διαδώσουμε τη νοηματική γλώσσα και να διεκδικήσουμε λύση για τα προβλήματα που έχουμε στην καθημερινότητά μας μέσω του  θεάτρου, μου λέει προλαβαίνοντας την επόμενη ερώτησή μου.

Όταν το θέατρο γίνεται σχολείο: Όσο η κουβέντα μας προχωρά, καταλαβαίνω  ότι το θέατρο δεν είναι για τους κωφούς μόνο ένας φορέας κοινωνικοποίησης, επικοινωνίας, εξωστρέφειας και ενσωμάτωσης, αλλά ένα μέσο διεκδίκησης και ακόμα κάτι που, προσωπικά, δεν θα μου παιρνούσε ποτέ από το μυαλό: ένα  υποκατάστατο της βασικής εκπαίδευσης. Έκπληκτη μαθαίνω ότι ένα μεγάλο ποσοστό των κωφών στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν ξέρει γραφή και ανάγνωση, αλλά δεν γνωρίζει καν τη νοηματική. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘80, όπως πληροφορούμαι, υπήρχε η αντίληψη ότι αν το κωφό παιδί μάθαινε τη νοηματική θα “χάζευε”, ενώ αν προσπαθούσε να μιλήσει, θα γινόταν “πιο έξυπνο” (!). Έτσι, πολλοί κωφοί σήμερα είναι εντελώς αποκλεισμένοι από κάθε μορφή επικοινωνίας, γνώσης και ενημέρωσης. Ακόμη όμως και όσοι κωφοί φοιτούν στα ειδικά σχολεία, αυτά είναι τόσο υποβαθμισμένα που η εκπαίδευση που λαμβάνουν είναι τραγικά ελλιπής.

Παραστάσεις με κοινωνικές προεκτάσεις: Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, που σχεδόν κάθε σεζόν, το Θέατρο Κωφών επιλέγει να ανεβάσει παραστάσεις με κοινωνικό προβληματισμό ή/και με ιστορικές αναφορές. Η φετινή παράσταση, για παράδειγμα, είναι βασισμένη στο διήγημα «Ζωή εν τάφω» του Γιάννη  Ζευγώλη, όπου μια ομάδα αστέγων αποφασίζει να επαναστατήσει οργανώνοντας μια παράξενη ληστεία. Εισβάλλουν στο Α’ Νεκροταφείο, κλέβουν όσα φέρετρα  χρειάζονται, μπαίνουν μέσα σε αυτά και κλείνουν τους δρόμους της Αθήνας σε  μια πρωτότυπη καθιστική διαμαρτυρία. Η εικόνα που έχουν πολλοί κωφοί για τους άστεγους ή για την Ελλάδα της κρίσης περιορίζεται σε μια εικόνα που, αν τύχει, θα δουν στο δρόμο. Εφόσον κάνουμε θέατρο, θεωρούμε ότι είναι χρέος μας να αγγίζουμε θέματα που αφορούν την κοινωνία και στα οποία όλοι θα έπρεπε να είμαστε πιο ευαίσθητοι, μας εξηγεί ο Βασίλης Βηλαράς, σκηνοθέτης της παράστασης.

"Δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν ο Εμφύλιος ή η Χούντα": Προτού συμμετάσχω στο “Κάρβουνο” (σσ. μια προηγούμενη παράσταση του Θεάτρου Κωφών με θέμα τον Εμφύλιο) δεν είχα ιδεά τι ήταν ο Εμφύλιος, ότι στην Ελλάδα υπάρχει  αριστερά και δεξιά, από πού προήλθαν και πώς αυτό έχει επηρεάσει την σημερινή πραγματικότητα, μου λέει η Μάρθα. Το ίδιο συνέβη και με την παράσταση “41 μέρες”, που ήταν βασισμένη στη ζωή της Κίττυς Αρσένη και είχε ως θέμα τη χούντα. Οι περισσότεροι δεν ξέραμε για τα βασανιστήρια και όλα αυτά που συνέβαιναν. Τα μάθαμε όλα στο θέατρο.

Είναι λίγο σαν το κρυφό σχολειό, αστειεύεται πικρά ο Απόστολος. Εσείς οι  ακούοντες είστε πολύ μπροστά από εμάς, ενημερώνεστε όλη μέρα, διαβάζετε,  ακούτε ειδήσεις. Εμείς το μόνο που έχουμε είναι τα δελτία της νοηματικής,  5 ή 7 λεπτά τη μέρα: τι να καταλάβουμε από αυτό;

Η μεγάλη συνεργασία κωφών και ακουόντων: Τα τελευταία χρόνια στις παραστάσεις του Θεάτρου Κωφών συμμετέχουν και ακούοντες ηθοποιοί. Στο παρελθόν ήμασταν μια ομάδα κωφών μόνο που πηγαίναμε παντού και κάναμε σαν μια μικρή μειονότητα κάποια πράγαμτα, αλλά αυτό που θέλαμε είναι όλοι οι ακούοντες να συμμετέχετε σε αυτό, τονίζει ο Απόστολος. Σε πρώτη φάση οι ακούοντες ηθοποιοί βρίσκονταν σε καμπίνες μακριά από τη σκηνή διερμηνεύοντας απλώς με τη φωνή τους τη νοηματική, όμως σε επόμενες  παραστάσεις ανέβηκαν στη σκηνή σε μια διπλή διανομή και έγιναν η ομιλούσα “σκιά” των κωφών συναδέλφων τους. Φέτος για πρώτη φορά απέκτησαν τους δικούς τους ρόλους δίπλα τους, σε μια ενσωμάτωση με αμφίδρομα οφέλη.

Αρχικά έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να δουλέψουμε μαζί, να συμβαδίσουμε, γιατί οι ακούοντες γνώριζαν το κείμενο ή το μάθαιναν πολύ γρήγορα, ενώ εμάς έπρεπε πρώτα να μας το διαβάσει η διερμηνέας μας, η Σοφία, να μας το εξηγήσει, να μας μιλήσει για το συγγραφέα, για την ιστορική περίοδο και  μετά να το μάθουμε... Δε γίνεται να μάθουμε ένα κειμενο παπαγαλία, χωρίς να το έχουμε καταλάβει πρώτα, επιμένει ο Απόστολος.

Οι δυσκολίες και τα οφέλη: Όσο μιλάμε για τα πλεονεκτήματα της ενσωμάτωσης κωφών και ακουόντων, τόσο περισσότερο γίνονται ενοχλητικά αισθητά ο αποκλεισμός και τα εμπόδια τα οποία καλούνται αυτοί οι άνθρωποι να ξεπεράσουν προκειμένου να κερδίσουν μια ποιότητα ζωής αυτονόητη για τους περισσότερους. Και ίσως αυτό ακριβώς να είναι το νόημα αυτής της συνεργασίας: ο αγώνας και η προσπάθεια που προϋποθέτει.

Η Μάρθα μας το κάνει σαφές. Στη δραματική σχολή που οι ακούοντες έχουν  πάει, εμείς δεν μπορούμε να φοιτήσουμε. Αποκλειόμαστε από ένα νόμο που λέει ότι στις δραματικές σχολές θα πρέπει να φοιτούν μόνο άτομα με αρτιμέλεια. Αυτή τη λέξη, την “αρτιμέλεια”, θα πρέπει να τη βγάλουμε από αυτό το νόμο. Για μια στιγμή πιστεύω ότι δεν κατάλαβα καλά, αλλά το βλέμμα της Σοφίας επιβεβαιώνει.
"Οι ακούοντες μας φέρνουν ένα κομμάτι από τον κόσμο σας": Οι ακούοντες  ηθοποιοί που στελεχώνουν το Θέατρο Κωφών είναι, ως επί το πλείστον, απόφοιτοι της δραματικής σχολής Αρχή της Νέλλης Καρά και γνωρίζουν ήδη πολύ καλά τι είναι το θέατρο κωφών και πώς πρέπει να το προσεγγίσουν. Ωστόσο το εγχείρημα έχει πολλές δυσκολίες. Η ανταμοιβή; Η ανταλλαγή, η αναγνώριση, η επικοινωνία. Στην τελευταία παράσταση που υπήρξε αυτή η  ενσωμάτωση νιώθω ότι με αναγνωριζει ο ακούων ηθοποιός, τον αναγνωρίζω κι  εγώ, ξέρω πολύ καλά κομμάτια της υποκριτικής του, παίρνω κομμάτια από αυτά που εκείνος έχει, και εκείνος παίρνει κομμάτια από τη σωματικότητα που μπορεί να έχω εγώ, μας λέει η Μάρθα.

Είναι τεράστια εμπειρία ο τρόπος δουλειάς τους, ο τρόπος που δρα ένας επαγγελματίας. Αποτελούν παράδειγμα για εμάς, έχουν πάει σε πολλά θέατρα και έχουν κάνει πολλά πράγματα. Φυσικά πηγαίνουμε κι εμείς σε παραστάσεις, αλλά πάρα πολλές φορές αποκλειόμαστε, γιατί δε δέχονται να βάλουμε το διερμηνέα μας δίπλα στη σκηνή. Έτσι λοιπόν οι ακούοντες μας φέρνουν κομμάτια από το δικό σας κόσμο κι αυτοί παίρνουν κάποια κομμάτια από τον δικό μας κόσμο, υπερθεματίζει ο Απόστολος. Και καταλήγει, Πρέπει να πολεμήσουμε την προκατάληψη. Πολλές φορές έρχονται εδώ και λένε υποτιμητικά “Πάμε μωρέ να δούμε τα καημένα τα κωφά” ή “πάμε να δούμε κάτι διαφορετικό”, αλλά όταν φεύγουν δεν θυμούνται πια ποιοι είναι οι κωφοί και ποιοι οι ακούοντες.

 Ένας ακούων στο θέατρο κωφών: Ο Βασίλης Βηλαράς, ακούων ηθοποιός και σκηνοθέτης, συνεργάζεται με το Θέατρο Κωφών εδώ και 5 χρόνια.

Είναι ένα τεράστιο σύμπαν το οποίο όυτε κι εγώ γνώριζα όταν ξεκινούσα να δουλεύω με τα παιδιά. Σε βάζει σε μια διαδικασία να αναθεωρήσεις τα πάντα  γύρω από τη δική σου ζωή, [...] αλλά και να παραδειγματιστείς για το πώς υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου με μια δυσκολία α την οποία δεν κάνουν θέμα.  Δηλαδή κι εγώ δεν πετάω και δεν πειράζει, και εκείνοι δεν ακούνε και δεν πειράζει, μας λέει με χιούμορ και με χαρακτηριστικά χαμηλή φωνή. Δηλαδή θεωρητικά εκείνοι παίρνουν από μένα πράγματα που δεν θα μπορούσαν να  πάρουν από αλλού, εγώ όμως παίρνω πίσω τα διπλάσια.

Ως ακούων ηθοποιός σε μια πόλη με αναλογία-ρεκόρ θεατρικών σκηνών ανά κάτοικο, ο Βασίλης θα μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα σε πολλούς και διαφορετικούς επαγγελματικούς δρόμους. Γιατί άραγε επέλεξε να βρεθεί σε ένα θέατρο κωφών; Όταν τέλειωσα τη δραματική σχολή, μου πρότειναν να έρθω εδώ και σκέφτηκα “γιατί όχι;”. Η αναπηρία ήταν κάτι που πάντοτε με ενδιέφερε και σκέφτηκα ότι, αν σου αναλογούν Χ χρόνια στη ζωή και αν μπορείς να αφιερώσεις κάποια από αυτά προσφέροντας σε ανθρώπους που δεν έχουν την ίδια τύχη με σένα -τύχη με την έννοια της αρτιμέλειας-, είναι
κάτι καλό, μου εξηγεί.

Αναλογίζομαι πόσο η πρόκληση της δουλειάς δίπλα στους κωφούς συναδέλφους του θα τον έχει βοηθήσει ως ηθοποιό. Πόσα “κόλπα” μπορεί να έχει ξεσηκώσει, πόσο θα έχει εμπλουτίσει τα εκφραστικά του μέσα. Στο επαγγελματικό κομμάτι, έχει να κάνει με την εξωστρέφεια, την οποία έχει η γλώσσα τους. Οι πιο πολλοί νομίζουν ότι η νοηματική είναι στα χέρια, αλλά στην πραγματικότητα συμμετέχει όλο το σώμα. Αυτό, αν μπορέσεις να το δεις και να παρατηρήσεις τι κάνουν χωρίς καν να το καταλαβαίνουν -γιατί αυτοί απλά μιλάνε εκείνη την ώρα-, έχει τρομερή θεατρική αξία. [Καταλαβαίνεις ότι] ο ήχος από μόνος του δεν είναι τα πάντα, είναι ένα κομμάτι μόνο της διαδικασίας, με επιβεβαιώνει.

Το κέρδος του όμως δεν περιορίζεται στον επαγγελματικό τομέα. Το μάθημα που παίρνεις ζώντας και δουλεύοντας δίπλα στους κωφούς ηθοποιούς είναι από αυτά που μπορεί να σου σώσουν τη ζωή. Για τα παιδιά δεν είναι αυτονόητα εύκολο αυτό που κάνουν εδώ. Ξέρετε, είναι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει στο περιθώριο, συνηθισμένοι να μην έχουν οι άλλοι απαιτήσεις από αυτούς. Έρχονται εδώ και ξαφνικά πρέπει να καταφέρουν κάτι, να προσπαθήσουν, να μην το καταφέρουν με την πρώτη, να επιμείνουν... όλο αυτό είναι μεταδοτικό, σε κάνει και σένα να θες να βρεθείς στο ίδιο επίπεδο προθυμίας για τη ζωή, για το θέατρο. Σε κάνει να καταλαβαίνεις ότι ακόμη και αν νομίζεις ότι έφτασες κάπου, έχεις ακόμη δρόμο να διανύσεις.

Επόμενη στάση: Ίδρυμα Κωφών: Δυστυχώς, πολύ περισσότερο δρόμο φαίνεται ότι έχει να διανύσει το ελληνικό κράτος όσον αφορά την ενσωμάτωση των κωφών  και την εξασφάλιση της στοιχειώδους πρόσβασής τους σε αγαθά όπως η παιδεία, η ενημέρωση, ο πολιτισμός. Με τις κρατικές επιχορηγήσεις, οι  οποίες ούτως ή άλλως υπήρξαν ελάχιστες στην ιστορία του, να έχουν προ πολλού εκλείψει, το Θέατρο Κωφών θα είχε κλείσει χωρίς την οικονομική στήριξη των Ιδρυμάτων Λάτση και Νιάρχου. Τώρα αυτό που χρειάζεται επιτέλους είναι η μετεγκατάσταση και μόνιμη στέγασή του στο Ίδρυμα Κωφών στους Αμπελόκηπους, όπου υπάρχουν μεν κατάλληλοι χώροι, αλλά παραμένουν ανεκμετάλλευτοι. Εκεί θα μπορέσει να διευρύνει τις δραστηριότητές του, να εκπαιδεύσει περισσότερα παιδιά και να βοηθήσει στην ενσωμάτωση περισσότερων κωφών στη χώρα μας.



Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΑΞΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΕΜΑΘΕ ΤΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΙΑ ΧΑΤΗΡΙ ΕΝΟΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥΣ


η δασκάλα μιλάει στα παιδιά με νοηματική

από τον ΘΑΝΑΣΗ ΧΑΡΑΜΗ

Μερικά υπέροχα παιδιά και μια δασκάλα στο Σεράγεβο αποφάσισαν πως δεν θα άφηναν τον 6χρονο Zejd στην απομόνωση.

Όταν η Mirzana Coralic ρώτησε στο δημοτικό σχολείο στη γειτονιά του Σεράγεβο, αν θα μπορούσε να γράψει τον κωφό γιο της για τα μαθήματα της πρώτης τάξης, η δασκάλα Sanela Ljumanovic απάντησε καταφατικά χωρίς καν να το σκεφτεί.   Ο Σεπτέμβρης έφτασε σύντομα και ο έξι ετών Zejd ήταν στη τάξη και καθόταν σιωπηλός, αλλά με τα μάτια ορθάνοιχτα στο θρανίο μιας τάξης. Εκείνη την περίοδο, κανείς στο σχολείο, αλλά ούτε και ο ίδιος ο μικρός, δεν γνώριζαν τη νοηματική και η δασκάλα αποφάσισε πως θα έπρεπε να εφεύερει κάτι για να βοηθήσει.  

Προσπάθησε να αναπτύξει τα δικά της κόλπα και μερικά σημάδια για να μπορεί να επικοινωνήσει με τον 6χρονο, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Το παιδί έπρεπε να μπορεί να επικοινωνεί και με τους συμμαθητές του και να μην είναι απομονωμένο στην τάξη.

Τρεις μήνες αργότερα, όλοι οι μαθητές της πρώτης τάξης στο δημοτικό σχολείο Osman Nakas στο Σαράγεβο, είχαν μάθει τα βασικά της νοηματικής γλώσσας και μπορούσαν να επικοινωνούν με τον συμμαθητή τους.   

Το 2003, η Βοσνία θέσπισε νόμους που επιτρέπουν στα παιδιά με ειδικές ανάγκες να ενταχθούν πλήρως στην κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων των κανονικών σχολείων. Τα παιδιά υποτίθεται ότι έχουν βοηθούς που κάθονται μαζί τους στην τάξη και μεταφράζουν ή βοηθούν με όποιο τρόπο απαιτείται. Αλλά στην πράξη, στην εξαθλιωμένη Βοσνία, μετά βίας φτάνουν τα χρήματα για να να κρατηθούν ανοικτά τα σχολεία και τα παιδιά αυτά αφήνονται στη φροντίδα και τη φαντασία των γονιών τους και την καλή θέληση του προσωπικού του σχολείου.


Ο Zejd ήταν τυχερός και όλο αυτό που έγινε ενίσχυσε κατά πολύ την αυτοεκτίμησή του. Η μητέρα του λέει πως πριν αρχίσει το σχολείο είχε κάνει κάποιες προσπάθειες να του μάθε τη νοηματική, αλλά εκείνος δεν έδειχνε ενδιαφέρον. Τώρα ανυπομονεί κάθε μέρα να πάει στο σχολείο. Οι συμμαθητές του υποδέχτηκαν με πολύ ενθουσιασμό την πρόκληση για εκμάθηση μιας νέας γλώσσας και πλέον διδάσκουν τους γονείς τους στο σπίτι. 

Παιδάκι μιλάει νοηματικήΠαιδάκια όλα μαζί μαθαίνουν νοηματική


ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΝΩΣΑΝ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς με τον Ismail Serageldin

Την Ελλάδα επισκέφτηκε την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου ο Διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, Δρ. Ismail Serageldin, προσκεκλημένος του «Ιδρύματος Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη» κι έδωσε διάλεξη στο Μουσείο της Ακρόπολης με θέμα: Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, αναβίωση και επανάσταση.

Τη διάλεξη παρακολούθησαν πλήθος εκπροσώπων από πολιτικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς και καλλιτεχνικούς φορείς και πολλοί δημοσιογράφοι και εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Το πρωί της Τετάρτης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κύριος Προκόπης Παυλόπουλος, δέχτηκε στο Προεδρικό Μέγαρο τον Δρ. Serageldin, συνοδευόμενο από την κυρία Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, Πρέσβυ Καλής Θελήσεως της UNESCO,  η οποία είναι μέλος του Advisory Board της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και ιδρύτρια του «Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών της Βιβλιοθήκης», καθώς και από τον Ακαδημαϊκό Καθηγητή Χρήστο Ζερεφό, ο οποίος είναι μέλος του Δ.Σ. του «Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επεσήμανε τη σημασία της Βιβλιοθήκης και του «Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών» για τη συνύπαρξη των πολιτισμών σε ένα κλίμα αρμονίας και υπογράμμισε τη συμβολή του Δρ. Serageldin και της κυρίας Βαρδινογιάννη για να αναδειχθούν οι κοινές αρχές και οι αξίες που συνδέουν τη Βιβλιοθήκη με τις Ελληνιστικές Σπουδές. «Η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη είναι ο σύνδεσμός μας, αφού δεν είναι μόνο μέλος του Advisory Board της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, αλλά είναι και η ιδρύτρια του «Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών της Βιβλιοθήκης». Και θέλω να πιστεύω ότι και με τη δική της συνεργασία, η Ελλάδα είναι στη διάθεσή σας, ώστε να μπορέσουμε να αναδείξουμε αυτές τις κοινές αρχές και αξίες, που συνδέουν τη Βιβλιοθήκη και τις Ελληνιστικές Σπουδές». Και η κυρία Βαρδινογιάννη πρόσθεσε: «Αισθάνθηκα πολύ τυχερή όταν με επέλεξαν να είμαι στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης  της Αλεξάνδρειας, το 2006. Και αντικρύζοντας όλους τους προγόνους μας, αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα ότι έπρεπε κάτι να γίνει, γιατί μια περίοδος της δικής μας ιστορίας δεν αναφερόταν πουθενά μέσα στη Βιβλιοθήκη. Και έτσι πρότεινα στο Δρα Serageldin να δημιουργήσουμε αυτό το Κέντρο Ελληνιστικών Σπουδών. Μέσα από τη δική μας ιστορία, η νεολαία όλου του κόσμου να μάθει για τη χώρα μας. Αυτή ήταν η αρχή, όταν ξεκινήσαμε το 2006. Και από τότε, ο κ. Serageldin έχει κάνει τόσα πολλά. Άνοιξε τη Βιβλιοθήκη προς τα έξω κι έγινε ένας φάρος πολιτισμού προς όλο τον κόσμο. Και πιστεύω πως η δική του προσφορά σ΄αυτό το έργο είναι τόσο σημαντική και θ΄αφήσει πίσω του όλη αυτή την ιστορία της Βιβλιοθήκης, μέσα και από τη δική μας προσπάθεια με το Κέντρο Ελληνιστικών Σπουδών, στην ιστορία. Και είναι παρα πολύ σημαντικό αυτό που έχει προσφέρει όχι μόνο για τις χώρες μας, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Και τον ευχαριστώ παρά πολύ που μου έδωσε την ευκαιρία να προσφέρω και εγώ στο Κέντρο Ελληνιστικών Σπουδών, και να κάνουμε αυτή την προσπάθεια μαζί. Όχι μόνο για τη χώρα του και τη χώρα μας, αλλά για όλα τα παιδιά που έρχονται και σπουδάζουν εκεί».


Επίσης ο κύριος Παυλόπουλος αποδέχτηκε την πρόταση που του έκαναν να θέσει υπό την αιγίδα του το Ελληνιστικό Συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί το 2017 με δυο πόλους: Ο ένας πόλος  θα είναι στην Αθήνα και ο άλλος στην Αλεξάνδρεια, για να παρουσιαστεί σε παγκόσμιο επίπεδο πλέον, η σημασία αυτής της εξαιρετικής περιόδου στην ανθρωπότητα, της Ελληνιστικής.

Το ζήτημα της Ελληνιστικής Περιόδου καθώς και η αναβίωση της Βιβλιοθήκης, αλλά και η επιβίωσή της μετά την Αραβική Άνοιξη ήταν το θέμα της διάλεξης του Δρ. Serageldin, που διοργάνωσε το «Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη» στο αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης.

Την εκδήλωση άνοιξε με την ομιλία της η κυρία Βαρδινογιάννη, που μεταξύ άλλων επεσήμανε: «Η παρουσία του Διευθυντή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και αγαπημένου μας φίλου, Ιsmail Serageldin, στην Ελλάδα και στον χώρο αυτόν αποτελεί μεγάλη τιμή για το  Ίδρυμά μας και για όλους εμάς. Ο Δρ Serageldin είναι η ψυχή της Βιβλιοθήκης και είχα την ιδιαίτερη τύχη να συναντηθούν οι δρόμοι μας πολύ πριν εγκαινιαστεί η Βιβλιοθήκη το 2002. Μέσα από τη συμμετοχή μου στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης, βρέθηκα στο πλευρό της τότε Πρώτης Κυρίας της Αιγύπτο, Suzanne Μubarak, και του ιδίου για πολλά χρόνια και βίωσα τις ιστορικές αυτές στιγμές πριν και μετά την αναβίωση. Ήταν στιγμές  που με έκαναν να αισθανθώ πραγματικά υπερήφανη, όχι μόνο ως Ελληνίδα, αλλά ως πολίτης του κόσμου... Ο Ismail Serageldin είναι μια εξέχουσα ηγετική φυσιογνωμία. Όχι μόνο διοικεί, αλλά δημιουργεί. Τα οράματα, οι ιδέες του, τα ιδανικά και η φιλοσοφία του τον κατατάσσουν ανάμεσα στους πιο πολυδιάστατους λόγιους με πάνω από 100 βιβλία στο ενεργητικό του. Η αφοσίωσή του, η εργατικότητά του, οι γνώσεις του και ο σεβασμός με τον οποίο αφιερώθηκε ολόψυχα στην ιστορική του αυτή αποστολή, τον κράτησαν  ακλόνητο στην ίδια θέση εδώ και χρόνια και για πολλά ακόμα, είμαι σίγουρη... Ήταν τέτοια εποχή όταν πριν από 26 χρόνια, στις 12 Φεβρουαρίου 1990, πραγματοποιήθηκε η ιστορική συνάντηση στο Αswan της Αιγύπτου όπου υπεγράφη η Διακήρυξη για την αναβίωση της Αρχαίας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Με την UNESCO να πρωτοστατεί στην προσπάθεια αυτή, με τον τότε Πρόεδρο της Αιγύπτου Hosni Mubarak να τη στηρίζει ολόθερμα  και με προσωπικότητες να υπογράφουν τη διακήρυξη, όπως ο Πρόεδρος της Γαλλίας Francois Mitterrand, η Βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας, η Βασίλισσα Noor της Ιορδανίας και η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, γίνεται η αρχή της πραγματοποίησης ενός από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στην ιστορία μας. Στα 14 χρόνια λειτουργίας της και πολύτιμης προσφοράς της στον παγκόσμιο πολιτισμό,  η Βιβλιοθήκη αποτελεί ένα ναό τού πνεύματος και έναν φάρο γνώσης για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εμείς οι Έλληνες διακατεχόμαστε από ιδιαίτερη ευαισθησία και εκτιμούμε βαθιά αυτή τη μεγάλη προσφορά  του Αιγυπτιακού Κράτους στην ανθρωπότητα, που συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό και στηρίζεται σημαντικά από τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Abdel Fattah El-Sisi. H σχέση μας είναι άρρηκτη καθώς η αρχαία βιβλιοθήκη ήταν άμεσα συνυφασμένη με την αρχαία Ελληνική διανόηση... Τις χρυσές σελίδες της Ελληνιστικής Περιόδου και αυτή την ιστορική σχέση, θελήσαμε να φωτίσουμε και να στηρίξουμε ακόμα περισσότερο με την ίδρυση του «Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών» στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το οποίο εγκαινιάστηκε το 2008 σε συνεργασία με το  Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης». Σήμερα, το «Βαρδινογιάννειο  Ίδρυμα» είναι ο αποκλειστικός χορηγός αυτού του Κέντρου δίνοντας τη δυνατότητα σε φοιτητές απ' όλο τον κόσμο να κάνουν πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία, τη λογοτεχνία, τις τέχνες, την αρχαιολογία, την αρχιτεκτονική και τη φιλοσοφία. Αισθανόμαστε υπερήφανοι που συμβάλουμε στη Βιβλιοθήκη και ευρύτερα στις επιστήμες, στον πολιτισμό και στην παιδεία της νέας γενιάς με το Κέντρο αυτό και είμαστε πολύ τυχεροί που πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου είναι ο Δρ Ismail Serageldin...».   

Στην εκδήλωση απηύθυνε χαιρετισμό ο Καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής, Πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης, ενώ ο Σεβασμιώτατος Mητροπολίτης Γουινέας, κ. Γεώργιος διάβασε το μήνυμα που απέστειλε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος Β΄ στην κυρία Βαρδινογιάννη: «Μεγάλη Αρχόντισσα του Πατριαρχείου κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη χαιρετίζουμε την εκδήλωσή σας για την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας που αποτελεί πηγή φωτος και είναι φάρος επιστήμης. Είναι η νέα κιβωτός γνώσης και συνάντηση πολιτισμών. Συγχαίρουμε και απονέμουμε την ευαρέσκειά μας στη Μαριάννα Βαρδινογιάννη και τα μέλη του Δ.Σ. του Ιδρύματος».

Ο Ακαδημαϊκός Καθηγητής Χρήστος Ζερεφός, που συντόνισε την εκδήλωση, αφού καλωσόρισε τους προσκεκλημένους, συνεχάρη την κυρία Βαρδινογιάννη που όπως είπε «στηρίζει με θέρμη το έργο της νέας Βιβλιοθήκης και είναι η ψυχή του Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών της Βιβλιοθήκης», την ευχαρίστησε για την πρωτοβουλία της να διοργανώσει τη διάλεξη του Δρ. Serageldin στο Μουσείο της Ακρόπολης και παρουσίασε το έργο και την προσωπικότητα του ομιλητή.

Στο πάνελ η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, ο Ismail Serageldin και ο Χρήστος ΖερεφόςΗ Μαριάννα Βαρδινογιάννη βραβεύει τον Ismail Serageldin



Ο Δρ. Serageldin παίρνοντας τον λόγο ευχαρίστησε την κυρία Βαρδινογιάννη για την προσφορά της στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στην αγαπημένη μας Μαριάννα Βαρδινογιάννη που ήταν  μια από τις  ιδρύτριες της νέας βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας  και εχει υπάρξει μέλος του ΔΣ και συνέχισε να μας υποστηρίζει με δραστηριότητες. Επέμενε για την ίδρυση του κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών. Χαιρέτησα την πρωτοβουλία της και μαζί ενώσαμε τις δυνάμεις μας και προχωρήσαμε μπροστά. Ξεκινήσαμε  με την εκπαίδευση νέων μελετητών για να επικεντρωθούν σε αυτή την περίοδο της ιστορίας. Ξεκινήσαμε με πτυχία μεταπτυχιακά και τώρα έχουμε το πρώτο διδακτορικό από το Ελληνιστικό κέντρο.  Δε βρίσκω αρκετά λόγια για να ευχαριστήσω τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη για τα όσα έχει κάνει. Κάνει πάρα πολλά και ούτε τα σκέφτεται.. Τα κάνει όλα στο περιθώριο... Έχετε δει πολλά έργα που οφείλονται στην κυρία Μαριάννα. Είναι  επίσης Πρέσβυς Καλής Θελήσεως αλλά πρέπει να πούμε ότι συνδράμει προς  όλους τους λαούς του κόσμου και στηρίζει τις τέχνες και τα γράμματα. 

Εν συνεχεία ο Δρ. Serageldin ανέφερε ότι η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας έχει ετησίως ένα εκατομμύριο επισκέπτες ενώ το site της Βιβλιοθήκης δέχεται καθημερινά δύο εκατομμύρια επισκέψεις.

Αναφερόμενος στην αρχαία Βιβλιοθήκη, που υπήρξε ο πιο λαμπρός φάρος γνώσης και μάθησης του κόσμου, μίλησε με θαυμασμό και δέος για το γεγονός ότι ο Πτολεμαίος κατάφερε να συγκεντρώσει εκεί τα μεγαλύτερα μυαλά του κόσμου, προσωπικότητες όπως ο Αρχιμήδης, ο Ευκλείδης, ο Αρίσταρχος, ο Ερατοσθένης και τόσοι άλλοι, που κατά τη διάρκεια της διαμονής τους κατάφεραν να πλουτίσουν την οικουμενική γνώση με τις ανακαλύψεις τους. Επεσήμανε ότι υπήρξαν και πολλές σπουδαίες γυναίκες, γυναίκες διανοούμενες αλλά και με ισχύ και εξουσία που στήριξαν, ανέπτυξαν και διέδωσαν το έργο της  αρχαίας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, όπως για παράδειγμα η Βερενίκη, η Κλεοπάτρα και η Ζηνοβία. «Αλλά, υπογράμμισε ο Δρ. Serageldin, και η νέα Βιβλιοθήκη η Bibliotheca Alexandrina, όπως είναι πλέον διεθνώς γνωστή, δημιουργήθηκε χάρη στο όραμα και την επιμονή μιας γυναίκας, της Σούζαν Μουμπάρακ, συζύγου του πρώην Προέδρου της Αιγύπτου, που χωρίς αυτήν δεν θα είχε οικοδομηθεί!».

«Η νέα Βιβλιοθήκη, είπε ο Δρ. Serageldin αναφερόμενος στο σήμερα, είναι ένα πανέμορφο κτίριο και μέσα σ' αυτό θελήσαμε να εκφράσουμε το πνεύμα της αρχαίας Βιβλιοθήκης». Και για να επισημάνει τη μεγάλη σημασία που δίνουν οι συμπατριώτες του και ιδιαίτερα οι νέοι στην ύπαρξη και στο έργο της Βιβλιοθήκης, περιέγραψε με συγκίνηση την ασπίδα προστασίας που δημιούργησαν οι φοιτητές γύρω από τη Βιβλιοθήκη κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης: «Τύλιξαν, είπε,  μια τεράστια σημαία γύρω από τη Βιβλιοθήκη, πιάστηκαν χέρι-χέρι δημιουργώντας μια ανθρώπινη αλυσίδα γύρω της, και δεν πετάχτηκε ούτε μία πέτρα πάνω στο κτίριο, όταν λίγα τετράγωνα πιο κάτω οι διαδηλωτές έβαζαν φωτιά σε μια σειρά από κυβερνητικά κτίρια».

Ο Δρ. Serageldin κατά την ομιλία του δεν παρέλειψε να επισημάνει τη συμβολή της Ελλάδας στη δημιουργία της Βιβλιοθήκης, και τις πολλές δωρεές που έγιναν από Έλληνες.

Και κλείνοντας υπογράμμισε: «Εμείς στη Βιβλιοθήκη έχουμε δεσμευτεί να υψώσουμε το ανάστημά μας για να υπερασπιστούμε τις αρχές και τις αξίες της αρχαίας Βιβλιοθήκης με πρώτα τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης!».

Μετά την ομιλία του Δρ. Serageldin η κυρία Βαρδινογιάννη τον συνεχάρη, τον ευχαρίστησε που ήρθε στην Ελλάδα για να παρουσιάσει το έργο της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και τον τίμησε με το «Βραβείο του Ιδρύματος Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, 2016» για τη συμβολή του στον πολιτισμό.

Η εκδήλωση έκλεισε με την εξαιρετική ερμηνεία της σοπράνο Κάτιας Πάσχου, την οποία συνόδευσε στο πιάνο ο καλλιτέχνης Γιάννης Τσανακαλιώτης.

Τη διάλεξη του Δρ. Serageldin παρακολούθησαν μεταξύ άλλων οι:
Ο Βασίλης Λεβέντης, Πρόεδρος της «Ένωσης Κεντρώων», η Νατάσσα Λεβέντη, ο Ιωάννης Γρίβας, πρώην Υπηρεσιακός Πρωθυπουργός, οι βουλευτές: Όλγα Κεφαλογιάννη, Δημήτρης Σιούφας, Άδωνις Γεωργιάδης, Βασίλης Κόκκαλης, Πρέσβεις και εκπρόσωποι από 16 χώρες (Μαρόκο, Αίγυπτος,  Αλβανία, Γεωργία, Ουκρανία, Κατάρ, κ.ά.), ο Δήμαρχος Πειραιά, Γιάννης Μώραλης, ο Δήμαρχος Κηφισιάς, Γιώργος Θωμάκος, ο Γιώργος Ι. Βαρδινογιάννης, η Αλεξία Βαρδινογιάννη, η Ζέτα Αντσακλή, ο Ανδρέας Ζαΐμης, η Κατερίνα Παναγοπούλου, η Λίζα Έβερτ, ο Σπύρος Μερκούρης, ο Βασίλης Βασιλικός, η Βάσω Παπαντωνίου, η Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, ο Επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών Βαγγέλης Αυγουλάς κ.ά.

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς με τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων Βασίλη Λεβέντη Ο Βαγγέλης Αυγουλάς στο μπάνερ της εκδήλωσης


Η Σοπράνο Κάτια Πάσχου




Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

"ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ": ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ "11525" ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ


Η Ένωση «Μαζί για το Παιδί» αποτελεί μια ομπρέλα 10 Φορέων Παιδικής Προστασίας μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα, που ιδρύθηκε το 1996 με σκοπό να ενώσει τις προσπάθειές τους για τα παιδιά σε ανάγκη. Μαζί, οι 10 φορείς προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε περισσότερα από 10.000 παιδιά ετησίως. Ενημέρωση για τη γραμμή «Μαζί για το παιδί» 115 25: Πανελλαδική Γραμμή και Συμβουλευτικό Κέντρο για μητέρες, γονείς, παιδιά κι εφήβους.

Αγαπητοί φίλοι,

Η Ένωση «Μαζί για το Παιδί» αποτελεί μια ομπρέλα 10 Φορέων Παιδικής Προστασίας μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα, που ιδρύθηκε το 1996 με σκοπό να ενώσει τις προσπάθειές τους για τα παιδιά σε ανάγκη. Μαζί, οι 10 φορείς προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε περισσότερα από 10.000 παιδιά ετησίως.

Λειτουργώντας από τον Φεβρουάριο 2009 και έχοντας λάβει περισσότερες από 35.000 κλήσεις, η Πανελλαδική Γραμμή «115 25» της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί» προσφέρει καθημερινά, 09.00-21.00, δωρεάν συμβουλευτική από ειδικούς για οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζει ένα παιδί ή έφηβος, παραπέμπει περιστατικά σε άλλους φορείς, λαμβάνει καταγγελίες κακοποίησης ανηλίκων, και ενημερώνει κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη για τα 10 μέλη και τις δράσεις της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί». Η χρέωση της κλήσης από σταθερό ΟΤΕ είναι μόνο μία αστική μονάδα ανεξαρτήτως χρόνου ομιλίας και περιοχής.

Ανταποκρινόμενη στις αυξανόμενες ανάγκες της σύγχρονης οικογένειας, η Ένωση επέκτεινε τις υπηρεσίες που παρέχει μέσω της Πανελλαδικής Γραμμής «115 25», δημιουργώντας ένα εξειδικευμένο Συμβουλευτικό παιδιά, εφήβους και γονείς, το οποίο στεγάζεται από τον Ιανουάριο 2015 στο «Κέντρο Αλληλεγγύης» του Δήμου Αθηναίων (Παλαιό Φρουραρχείο, έναντι Μετρό Στ. Λαρίσης) με πρωτοβουλία του οργανισμού SolidarityNow.

Το Συμβουλευτικό Κέντρο λειτουργεί καθημερινά 09.00-21.00 και διοργανώνει δωρεάν ψυχο-εκπαιδευτικά σεμινάρια και Ομάδες Γονέων, καθώς και οικογενειακές και ατομικές συνεδρίες σε γονείς, παιδιά και εφήβους, με σκοπό την ευαισθητοποίηση, ενημέρωση, εκπαίδευση, καθοδήγηση και ψυχο-συναισθηματική στήριξη, πάνω σε καθημερινά θέματα που αντιμετωπίζει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό κάθε οικογένεια. Παράλληλα, το Συμβουλευτικό Κέντρο, σε συνεργασία με τα σχολεία και τους συλλόγους γονέων, διεξάγει παρουσιάσεις και σεμινάρια στους χώρους των σχολείων της Αττικής.

Ορισμένα από τα θέματα που απασχολούν τους ειδικά εκπαιδευμένους Κοινωνικούς Λειτουργούς, Συμβούλους Ψυχικής Υγείας, Ψυχολόγους και Ψυχοθεραπευτές μας είναι: η ψυχική υγεία των παιδιών, οι σχέσεις τους με την οικογένειά τους, η άσκηση βίας στην οικογένεια ή στο σχολείο, οι διαπροσωπικές τους σχέσεις, τα προβλήματα των παιδιών που σχετίζονται με το σχολείο, και οτιδήποτε άλλο αφορά τον κόσμο των ανηλίκων.

Θα σας ήμασταν υπόχρεοι εφόσον μπορείτε να κοινοποιήσετε με κάθε πρόσφορο μέσο την παρούσα ενημέρωση σε γονείς, παιδιά και εφήβους που πιθανώς χρειάζονται τις δωρεάν κοινωνικές μας υπηρεσίες. Αποτελεί τιμή μας να έχουμε την υποστήριξή σας στην περαιτέρω διάδοση του κοινωνικού μας έργου. Θα είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση, συνάντηση ή πιθανές κοινές δράσεις.

Με ειλικρινή εκτίμηση,

Η Ομάδα της Γραμμής 11525 & του Συμβουλευτικού Κέντρου για παιδιά, εφήβους και γονείς της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί»

 Γενικές Σημειώσεις:

1. Το Κέντρο Αλληλεγγύης στην Αθήνα προσφέρει χώρο λειτουργίας σε νέες και υφιστάμενες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών στην Ελλάδα, διευκολύνοντας συνεργατικές λύσεις σε επίπεδο κοινοτήτων για επείγοντα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Το Κέντρο που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία των Open Society Foundations και του SolidarityNow, σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων και την οικονομική βοήθεια του European Economic AreaGrants, ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Δεκέμβριο 2014. Το Κέντρο στεγάζεται στον πρώτο όροφο του ιστορικού κτιρίου του παλαιού Φρουραρχείου στην Αθήνα (Δομοκού 2 & Φιλαδελφείας, έναντι Σταθμού Λαρίσης), ο οποίος έχει παραχωρηθεί για αυτόν τον σκοπό από το Δήμο Αθηναίων, ενώ την πλήρη ανακαίνιση των χώρων που φιλοξενούν τις υπηρεσίες του Κέντρου ανέλαβε το SolidarityNow.

2. Η Ένωση «Μαζί για το Παιδί» ιδρύθηκε στην Ελλάδα το 1996 και βοηθά περισσότερα από 10.000 παιδιά κάθε χρόνο. Πρόκειται για μια ένωση 10 μη-κερδοσκοπικών Οργανισμών που εργάζονται για την ευημερία των παιδιών που έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα εκείνων που αντιμετωπίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ενδοοικογενειακή βία, τις χρόνιες ασθένειες, τις διανοητικές ή σωματικές αναπηρίες, και την ασθένεια ή τον θάνατο κάποιου μέλους της οικογένειάς τους. Η Ένωση ενημερώνει κι ευαισθητοποιεί το κοινό για θέματα σχετικά με τα παιδιά, ενώ παράλληλα παρέχει ψυχολογική, ηθική και οικονομική υποστήριξη.

Περισσότερες πληροφορίες για σεμινάρια, συνεδρίες και Ομάδες Γονέων:
Τηλ. 11525
Ώρες Λειτουργίας: Δευτ.-Παρ.: 09.00-21.00.
grammi@mazigiatopaidi.gr

Έδρα Ένωσης «Μαζί για το Παιδί»: Αγίου Θωμά 14, 115 27 Αθήνα
ΤΗΛ: 210-74 82 690
FAX: 210-74 82 664
Email: info@mazigiatopaidi.gr
Web: www.mazigiatopaidi.gr www.facebook.com/mazigiatopaidi


12 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΘΑ ΓΛΙΤΩΝΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΕΙΣ ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ

 ο εκπρόσωπος του Υπουργού Εσωτερικών και αιρετό στέλεχος του αναπηρικού κινήματος κ. Βαγγέλης Αυγουλάς.

12 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο θα εξοικονομούσε η Ελλάδα για το Εθνικό μας Σύστημα Υγείας από τις αιμοκαθάρσεις, αν πήγαιναν λίγο καλύτερα οι μεταμοσχεύσεις. Δηλαδή αν γίνονταν 400 μεταμοσχεύσεις το χρόνο στη χώρα μας, αντί για 100 που γίνονται κατά μέσο όρο.

Σοκαριστική και διασταυρωμένη η διαπίστωση του Πανελληνίου Συλλόγου Μεταμοσχευμένων εκ νεφρού, όπως την κατέθεσε το προεδρείο του φορέα στην εκδήλωση κοπής της πίτας τους το πρωί της Κυριακής 31 Ιανουαρίου 2016 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.

Η Πρόεδρος των μεταμοσχευθέντων καρδιάςΟ Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Μεταμοσχευθέντων εκ νεφρού Χρήστος Σβάρνας


Και παράλληλα ένα ισχυρό ισοδύναμο οικονομικό μέτρο π.χ. για το ασφαλιστικό, που δεν τολμά να το εφαρμόσει κανείς.

Σήμερα 1214 συμπολίτες μας είναι στη λίστα αναμονής για μεταμόσχευση νεφρού. Ο μέσος όρος δοτών οργάνων στην Ευρώπη είναι 18 δότες ανά 1 εκατομμύριο πολίτες, ενώ στην Ελλάδα είναι μόλις 3,5 δότες/1.000.000 πολίτες, την ίδια ώρα που σε Ισπανία και Πορτογαλία ο μέσος όρος ανέρχεται στους 30-35 δότες.

Το 2015 πραγματοποιήθηκαν συνολικά μόλις 97 μεταμοσχεύσεις στη χώρα μας, με το 2016 όμως να έχει ξεκινήσει λίγο πιο αισιόδοξα στα ποσοστά ζωής και με την προκήρυξη 500 θέσεων γιατρών και νοσηλευτών για τις μονάδες εντατικής θεραπείας να ρίχνουν μια αχτίδα φωτός ελπίδας στην τραγική κατάσταση.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν διακεκριμένοι νεφρολόγοι, αντιπροσωπίες συλλόγων ασθενών, ο πρώην Υπουργός και εκπρόσωπος της Λαϊκής Ενότητας κ. Δημήτρης Στρατούλης και ο εκπρόσωπος του Υπουργού Εσωτερικών και αιρετό στέλεχος του αναπηρικού κινήματος κ. Βαγγέλης Αυγουλάς.

Ομόφωνα όλοι κατέληξαν στη διαπίστωση ότι υπάρχει άμεση και κατεπείγουσα ανάγκη στρατηγικού σχεδιασμού και υλοποίηση εθνικής πολιτικής για τις μεταμοσχεύσεις στη χώρα μας με κύριο συντονιστή τον Ελληνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ).


Το θέμα αυτό χαρακτηρίζεται ως εθνικό και πρέπει να ανοίξει άμεσα και με σοβαρότητα, γιατί κάθε καθυστέρηση κοστίζει ζωές.


ο πρώην Υπουργός και εκπρόσωπος της Λαϊκής Ενότητας κ. Δημήτρης ΣτρατούληςΟι μουσικοί καθισμένοι με τα όργανά τους


Ο Πρόεδρος μεταμοσχευθέντων αιμοποιητικών κυττάρωνΤο κοινό





Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΑΡΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΕ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΝΑΝΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ!


Δύο δημοτικά σχολεία από τα χωριά Αμμοχώρι και Βαρικό της Φλώρινας, κέρδισαν το πρώτο βραβείο σε πανευρωπαϊκό διαγωνισμό που αφορούσε τη Νανοτεχνολογία. Στο διαγωνισμό συμμετείχαν μαθητές από όλη την Ευρώπη αλλά και τα τρία πρώτα βραβεία πήγαν στην Ελλάδα. Το δεύτερο βραβείο το κέρδισε σχολείο από την Αθήνα, ενώ το τρίτο δόθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης.

"Είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό η χώρα μας, με τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει να καταφέρνει τέτοια επιτυχία", δήλωσε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η αν. καθηγήτρια στην Παιδαγωγική Σχολή του πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας, Άννα Σπύρτου.

Τα δύο σχολεία από τη Φλώρινα βραβεύτηκαν με το πρώτο βραβείο στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό Nanodiode για τη δημιουργία του επιστημονικού φιλμ που ονόμασαν -όχι τυχαία- Florinano.

Το Florinano είναι μια κοινότητα μάθησης που λειτουργεί στη Φλώρινα εδώ και τρία χρόνια και προκύπτει από τη σύνθεση των λέξεων Φλώρινα και Νάνο (από το Νανοτεχνολογία).

Όπως αναφέρει η κ. Σύρπου, που είναι και η επιστημονικά υπεύθυνη του Florinano, πρόκειται για μια σύγχρονη κοινότητα μάθησης που δημιουργήθηκε στη Φλώρινα και έχει ως έργο την ανάπτυξη εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της Nανοτεχνολογίας στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

"Για να διδάξεις Νανοτεχνολογία δεν χρειάζεσαι ακριβά υλικά, μόνο θέληση και διάθεση να εμπνεύσεις τους μαθητές" είπε χαρακτηριστικά.

Τη συγκροτούν μαθητές δημοτικών σχολείων, δάσκαλοι, σχολικοί σύμβουλοι, φοιτητές και ερευνητές της Διδακτικής των Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Στο φιλμ "Let's talk about nano", οι μαθητές περιγράφουν ένα πολύ γνωστό φυσικό φαινόμενο που σχετίζεται με την υπερ-υδροφοβικότητα των φύλλων του λωτού: το "φαινόμενο του λωτού". Παρουσιάζονται εφαρμογές της Nανοτεχνολογίας, όπως είναι τα υπερ-υδροφοβικά ξύλα και υφάσματα. H κοινότητα Florinano μελετά κι άλλα υπερ-υδροφοβικά φυτά, όπως το κουνουπίδι, το λάχανο και το μπρόκολο.

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΑ ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ: ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλος, ο Γενικός Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Παπαϊωάννου, ο Βαγγέλης Αυγουλάς, ο Ηλίας Μαργιόλας και Νίκος Γιαλούρης

Οι τράπεζες κατηγορηματικά απαγορεύουν σε τυφλούς συναλλασσόμενους να έχουν κάρτες ανάληψης από ATM. Δεν τους παρέχουν ούτε κωδικούς για ηλεκτρονικές ή τηλεφωνικές συναλλαγές (web-banking και phone banking).

Κάθε τυφλός, για όποιο λόγο και αν στέκεται μπροστά στο γκισέ μιας τράπεζας, θα πρέπει να έχει μαζί του δύο μάρτυρες, οι οποίοι με τις υπογραφές τους να βεβαιώνουν την πνευματική διαύγεια αυτού που δε βλέπει!

Τυφλοί σπουδαστές σε άλλη πόλη εκτός του τόπου κατοικίας τους, αν ζουν μόνοι τους, δε μπορούν να κάνουν ανάληψη ούτε το ποσό του προνοιακού επιδόματος που λαμβάνουν, γιατί οι υπάλληλοι της κάθε τράπεζας δεν υπογράφουν ως μάρτυρες της συναλλαγής!

Το τραπεζικό απόρρητο και η ιδιωτική ζωή των τυφλών παραβιάζεται καθημερινά. Ένα ζευγάρι τυφλών δυσκολεύεται να βρει μετρητά, αν δεν έχει συγγενείς ή φίλους να μπορούν να χάσουν το μεροκάματό τους και να τους συνοδεύσουν στο γκισέ της τράπεζας για ανάληψη.

Οι λιγοστοί υπάλληλοι που εργάζονται στα σωματεία των τυφλών, αρνούνται πια να βοηθούν όσους δε βλέπουν, από φόβο μήπως «μπλέξουν» από τις κατά συρροή υπογραφές που βάζουν ως μάρτυρες καθημερινά σε τραπεζικές συναλλαγές δεκάδων τυφλών.

Πολλά, καθημερινά και από όλη την Ελλάδα τα παραδείγματα που δικαιολογούν πλήρως την αγανάκτηση των τυφλών της χώρας, οι οποίοι υφίστανται μεγάλη ταλαιπωρία και καταπάτηση των ατομικών τους δικαιωμάτων για να καταφέρουν κάθε εβδομάδα να έχουν πρόσβαση στα 420€ που τους αναλογούν.

Ως εφιάλτη, «βλέπουν» οι τυφλοί της χώρας και το ενδεχόμενο όλες οι συναλλαγές να γίνονται με κάρτα και να λιγοστέψουν τα μετρητά που θα δικαιούνται να αναλαμβάνουν κάθε εβδομάδα από την τράπεζα. Κάρτες οι τράπεζες δεν τους δίνουν, αλλά και αν κατά λάθος τους δώσουν, πολλά καταστήματα έχουν μηχανήματα με πληκτρολόγιο αφής! Οπότε κάποιος που βλέπει πρέπει να μάθει το πιν τους για να το πληκτρολογήσει ώστε η συναλλαγή να είναι έγκυρη. Λογικό;

Μόνο δύο τράπεζες έχουν καταρχήν ανταποκριθεί στο έγγραφο, αγωνιώδες αίτημα της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών για συνάντηση και συζήτηση των προβλημάτων, ενώ καμία επίσημη αντίδραση ακόμη από την Ένωση των Ελληνικών Τραπεζών, με τις πριν από 70 χρόνια θεσπισμένες διατάξεις του Αστικού Κώδικα να κατασκευάζουν το αναχρονιστικό άλλοθι των πιστωτικών ιδρυμάτων που αψηφούν τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ΑμεΑ.

«Θεωρούμε απαράδεκτο στον 21ο αιώνα οι τυφλοί να λογίζονται από τον Αστικό Κώδικα και τους νόμους ως οιονεί άτομα περιορισμένης δικαιοπρακτικής ικανότητας, να υποχρεώνονται να αποποιηθούν του δικαιώματος της τήρησης προσωπικών δεδομένων με την υποχρεωτική παρουσία μαρτύρων ακόμα και για απλές δικαιοπρακτικές ενέργειες, όπως παραδείγματος χάρη η ανάληψη του μισθού τους από την τράπεζα, και να μην είναι ελεύθεροι να υπογράφουν υπ’ ευθύνη τους από τις μικρότερες μέχρι τις μεγαλύτερες συμβάσεις που απαιτεί η καθημερινότητα, όπως οι λοιποί πολίτες. Άλλωστε σταδιακά καθιερώνεται σε κάποιους τομείς και η ηλεκτρονική υπογραφή», σημείωσε μεταξύ άλλων η αντιπροσωπία της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών, αποτελούμενη κυρίως από νέους τυφλούς δικηγόρους, οι οποίοι στις 28/1ου συνάντησαν τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλο, ζητώντας αποφασιστική παρέμβαση εκ μέρους της πολιτείας στον καθημερινό παραλογισμό των τραπεζών.

Εργάζομαι ως δικηγόρος και με τις υπογραφές μου εκπροσωπώ τους πελάτες που με έχουν εξουσιοδοτήσει γι’αυτό. Στην ταυτότητά μου έχω κατοχυρώσει κανονικά την υπογραφή μου. Έχω διατελέσει 4 χρόνια Αντιδήμαρχος και υπέγραφα πολλές αποφάσεις οικονομικού περιεχομένου. Εργάζομαι εδώ και ένα χρόνο ως νομικός σύμβουλος τυφλού Υπουργού της Κυβέρνησης και οι δύο μας μπορούμε να νομοθετούμε. Κανείς τυφλός σήμερα όμως δε μπορεί να κινήσει τις δικές του τραπεζικές καταθέσεις! Για να κάνω τη δουλειά μου, οι τράπεζες με εξανάγκασαν να βάλω συνδικαιούχο στους τραπεζικούς μου λογαριασμούς.

Ο κ. Υπουργός Δικαιοσύνης σύστησε ομάδα εργασίας στο Υπουργείο, υπό την προεδρία του κ. Παπαϊωάννου Γενικού Γραμματέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με τη συμμετοχή και της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών, όπου μας ζήτησε σύντομα να καταλήξουμε σε μια λύση.

Συναντήσεις έχουμε κάνει πολλές και σε πολλά επίπεδα. Καλές προθέσεις έχουμε διαπιστώσει. Πλέον όμως όλα κρίνονται στο αποτέλεσμα και αυτό είναι αναγκαίο και κατεπείγον. Προτάσεις υπάρχουν. Μέχρι όμως να νομοθετηθεί κάποια λύση, η παραβίαση των προσωπικών μας δεδομένων, του απορρήτου των συναλλαγών μας και των ατομικών μας δικαιωμάτων θα συνεχίζεται κάθε μέρα.

Βαγγέλης Αυγουλάς
Δικηγόρος, Επικεφαλής Νεολαίας Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών.