ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ: ΕΝΑ ΖΕΥΓΟΣ ΑΧΩΡΙΣΤΟ

• Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους αναδεικνύονται με διαφορά οι φτωχότεροι μεταξύ των φτωχών
• Τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα είναι το 24,7% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, δηλαδή 2.231.197 σε σύνολο 9.016.247, εκ των οποίων 1.014.177 άτομα με βαριά αναπηρία
• Τα επιδόματα αναπηρίας επανορθώνουν δεν εξαλείφουν τις οικονομικές ανισότητες
• 6 στους 10 πολίτες με σοβαρή αναπηρία από 16 έως 64 ετών βρίσκονται στο φάσμα της φτώχειας και του αποκλεισμού
• 63,5% του πληθυσμού με αναπηρία 25-29 ετών (έναντι του 44,7% του πληθυσμού χωρίς αναπηρία) είναι σε κίνδυνο φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού
• Στην ομάδα 16-64 το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (αφαιρώντας δηλαδή τα επιδόματα και τις συντάξεις από το εισόδημα) αγγίζει το 67% στον πληθυσμό των ατόμων με σοβαρή αναπηρία και το 58,1 στην ομάδα με μετρίου βαθμού περιορισμό δραστηριότητας, ενώ στον πληθυσμό χωρίς αναπηρία ανέρχεται στο 42,2%.
• 4 στους 10 πολίτες με σοβαρή αναπηρία μεταξύ 16 και 64 ετών βιώνουν σοβαρές υλικές στερήσεις
• Το 42,8% του πληθυσμού με βαριά αναπηρία 16 έως 59 ετών διαβιεί σε νοικοκυριά με σοβαρό βαθμό υποαπασχόλησης

Το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ), με αντικείμενο την επιστημονική καταγραφή, τη μελέτη και την έρευνα σε θέματα αναπηρίας, στοχεύει στο να καθιερωθεί ως η βασική πηγή πληροφόρησης για τις εξελίξεις στο πεδίο της αναπηρίας. Συγκεντρώνοντας και αναλύοντας δεδομένα και πληροφόρηση από εγχώριες και διεθνείς πηγές, το Παρατηρητήριο θα συμβάλλει στην παρακολούθηση, στην προστασία και στην προώθηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία ή/και χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΣΑμεΑ Ιωάννη Βαρδακαστάνη: «Η αναπηρία και η φτώχεια είναι ζεύγος αχώριστο. Το ίδιο και η αναπηρία και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Είναι κάτι που το αναπηρικό κίνημα το επισημαίνει με όλους τους δυνατούς τρόπους πάρα πολλά χρόνια και σήμερα το παρουσιάζει με επιστημονικό τρόπο, μέσω της έρευνας του Παρατηρητηρίου Θεμάτων της Αναπηρίας. Κανένας αρμόδιος φορέας, κανένα στέλεχος της Πολιτείας δεν μπορεί πλέον να δηλώσει άγνοια, για μια κατάσταση που βέβαια στην ελληνική κοινωνία είναι γνωστό: τα άτομα με αναπηρία παραμένουν οι φτωχότεροι των φτωχών.

Εδώ και δεκαετίες είναι στρατηγικός στόχος του αναπηρικού κινήματος η διασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής των ατόμων με αναπηρία στα κοινωνικοοικονομικά δρώμενα, γεγονός που προϋποθέτει την προώθηση από την Πολιτεία πολιτικών και μέτρων που θα στοχεύουν στην άρση των εμποδίων που οδηγούν τα άτομα με αναπηρία στον αποκλεισμό. Όπως είναι γνωστό όμως ο σχεδιασμός πολιτικών και μέτρων για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να βασίζεται σε δεδομένα προερχόμενα από επιστημονικές έρευνες και αξιόπιστες στατιστικές, η δε υλοποίηση αυτών να παρακολουθείται από εξειδικευμένους και κατάλληλους δείκτες.

Στοιχεία τα οποία, αναφορικά με τα άτομα με αναπηρία, μέχρι πρόσφατα απουσίαζαν παντελώς από τη χώρα μας. Χρειάστηκαν πολύχρονοι αγώνες και πιέσεις ώστε η Πολιτεία να αποδεχθεί ως καταστροφικό το γεγονός ότι ο επίσημος αριθμός των πολιτών με αναπηρία δεν είναι γνωστός! Για να κατανοήσουμε τις σημαντικές επιπτώσεις αυτού του γεγονότος, φτάνει να αναφερθούμε στην τελευταία καταστροφή που έπληξε τη Μάνδρα και μεγάλο κομμάτι της Δυτικής Αττικής: τα άτομα με αναπηρία, πρώτα μεταξύ των θυμάτων, παραμένουν αόρατα, κανένα σχέδιο δε πολιτικής προστασίας δεν έχει συνταχθεί προς άμεση και μετέπειτα βοήθειά τους.

Αυτά τα στοιχεία έρχονται να καταδείξουν τώρα που διεξάγεται η 3η αξιολόγηση ότι οποιαδήποτε περικοπή των ελάχιστων μέτρων στήριξης που παρέχει η ελληνική πολιτεία στα άτομα με αναπηρία αποτελεί ευθεία βολή στον πυρήνα της κοινωνικής αξιοπρέπειας των πολιτών με αναπηρία. Για αυτό και η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει με ένα σκληρό και ασυμβίβαστο ΟΧΙ στις παράλογες, άδικες και απάνθρωπες απαιτήσεις των δανειστών της χώρας».

Εντωμεταξύ η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζοντας την ανάγκη υποστήριξης με επιστημονικά στοιχεία των εθνικών στρατηγικών για τη διασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής των ατόμων με αναπηρία, προβλέπει, μεταξύ άλλων, το άρθρο 31 «Στατιστικές και συγκέντρωση δεδομένων» στη Σύμβαση για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία του ΟΗΕ.

Με στόχο την ανάπτυξη εργαλείων που θα υποστηρίξουν την προώθηση εθνικών στρατηγικών, πολιτικών και μέτρων προς όφελος της υποστήριξης των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους να ζήσουν ανεξάρτητα και αξιοπρεπώς, η ΕΣΑμεΑ παρουσιάζει το πρώτο δελτίο του Παρατηρητηρίου Θεμάτων Αναπηρίας, μπροστά στην 3η Δεκέμβρη, με θέμα: «Φτώχεια και Κοινωνικός Αποκλεισμός στα άτομα αναπηρία στην Ελλάδα».

Από τα πρώτα συμπεράσματα είναι ότι τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους αναδεικνύονται με διαφορά οι φτωχότεροι μεταξύ των φτωχών, τόσο σε επίπεδο ονομαστικού εισοδήματος (κίνδυνος φτώχειας) όσο και σε επίπεδο υλικών συνθηκών διαβίωσης (δείκτης υλικής στέρησης) και συμμετοχής στην εργασία (δείκτης χαμηλής έντασης εργασίας). Η ανάλυση των δεικτών καθιστά εμφανές ότι τα επιδόματα αναπηρίας επανορθώνουν σε σημαντικό βαθμό τις οικονομικές ανισότητες, ωστόσο δεν τις εξαλείφουν. Ο κίνδυνος φτώχειας παραμένει και μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις υψηλότερος για τα άτομα με αναπηρία, γεγονός που υποδεικνύει ότι οι υφιστάμενες οικονομικές ενισχύσεις δεν επαρκούν ώστε τα άτομα με αναπηρία να μπορούν να εξασφαλίζουν ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης, δεδομένου του πρόσθετου κόστους που απορρέει από την αναπηρία τους.

Τα νούμερα αφορούν πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού: Σύμφωνα με την επεξεργασία που πραγματοποίησε το «Παρατηρητήριο», το 5,3% των νοικοκυριών αναφέρουν ότι έχουν μέλος ή μέλη με αναπηρία 67% και άνω. Το συνολικό ποσοστό των ατόμων με αναπηρία, ανέρχεται στο 24,7%, του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, δηλαδή 2.231.197 σε σύνολο 9.016.247 ατόμων. Στις ηλικίες από 16 έως 64 ετών, στο φάσμα της φτώχειας και του αποκλεισμού βρίσκονται οι 6 στους 10 πολίτες με σοβαρή αναπηρία, και οι 5 στους 10 με μέτριο περιορισμό δραστηριότητας. Περισσότερα και αναλυτικότερα συμπεράσματα θα βρείτε στο δελτίο στατιστικής πληροφόρησης στην ιστοσελίδα της ΕΣΑμεΑ.

Το Παρατηρητήριο καλείται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των εθνικών στατιστικών για την αναπηρία. Με τον πρόσφατο νόμο ν.4488/2017, το Παρατηρητήριο της ΕΣΑμεΑ θεσμοθετείται ως ο βασικός συνομιλητής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και των λοιπών φορέων του Ελληνικού Στατιστικού Συστήματος αναφορικά με την υποχρέωσή τους να αναπτύσσουν, να παράγουν και να διαδίδουν επίσημες στατιστικές σχετικά με τα άτομα με αναπηρία. Ειδικότερα, προβλέπεται ότι για τους σκοπούς του σχεδιασμού των ως άνω στατιστικών και της διάχυσης των παραγόμενων δεδομένων, οι αρμόδιοι φορείς τελούν σε διαβούλευση με το Παρατηρητήριο για τα Θέματα Αναπηρίας της ΕΣΑμεΑ.

Για την θετική αυτή εξέλιξη καταλυτικός υπήρξε ο ρόλος και η συμβολή της Ε.Σ.Α.μεΑ. μέσω της πολύχρονης και γόνιμης συνεργασίας που έχει αναπτύξει με την Ελληνική Στατιστική Αρχή.

ΝΕΑΡΟΙ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ: ΠΡΟΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ

Γράφει η Γωγώ Καραγιάννη, 

Ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια

Η σύγχρονη έρευνα γύρω από την ποιότητα ζωής των ατόμων με αναπηρία θεωρεί την εργασία ως μία σημαντική παράμετρο της ποιότητας ζωής τους, καθώς α) η εργασία παραμένει ένα πλέον σημαντικό πολιτισμικό γεγονός κατά τη διάρκεια μίας ημέρας και β) σύμφωνα με τα ίδια τα άτομα με αναπηρία δεν είναι ο χώρος στον οποίο απλώς θα βρεθούν που τους εμπνέει, αλλά η πραγματική εργασιακή απασχόληση, την οποία θεωρούν ως τον μεγαλύτερο σκοπό της ζωής τους.

Αν λοιπόν η σύγχρονη κοινωνία δέχεται την ανάγκη πλήρους κοινωνικής ένταξης του ατόμου με αναπηρία, σημαίνει ότι του επιτρέπει, ή έστω δεν τον παρεμποδίζει, να συμμετέχει στη ζωή της κοινότητας, δηλαδή του παρέχει, σε συνάρτηση με τις ειδικές του ανάγκες και τα αιτήματά του, την αναγκαία στήριξη ώστε να αναλάβει πλήρως έναν κοινωνικό ρόλο.

Είναι ωστόσο γεγονός ότι τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερα εμπόδια στην ένταξή τους στην αγορά εργασίας σε σχέση με τα άτομα που δεν παρουσιάζουν αναπηρία. Τα ποσοστά της ανεργίας, η εντατικοποίηση των σπουδών, η σύγχρονη απαίτηση για διά βίου μάθηση και επικαιροποίηση των επαγγελματικών δεξιοτήτων, οι κανονισμοί χορήγησης επιδομάτων είναι μόνο μερικά από τα εμπόδια που συναντούν τα Α.μ.Ε.Α. στην ένταξή τους στην αγορά εργασίας σε ένα μακροεπίπεδο.

Υπάρχει περιθώριο αντιστάθμισης των εμποδίων αυτών μέσω μίας εκπαίδευσης των Α.μ.Ε.Α. περισσότερο προσανατολισμένης σε προεπαγγελματικές δεξιότητες; Η διερεύνηση της πρότασης αυτής αποτελεί στόχο του παρόντος άρθρου. Αφού γίνει μία αναφορά στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της θεσμικής εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία όπως αυτή παρέχεται στην Ελλάδα, θα συζητηθεί ο ρόλος των επίσημων φορέων εκπαίδευσης, αλλά και της οικογένειας, στην ανάπτυξη της προεπαγγελματικής ετοιμότητας στους νεαρούς ενήλικες με αναπηρία.

Αν κάνουμε μία μικρή ιστορική αναδρομή, θα δούμε ότι μόλις τα τελευταία 40 χρόνια άρχισαν στην Ελλάδα οι οργανωμένες συζητήσεις για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στον απόηχο των ευρωπαϊκών κινημάτων των αναπήρων του 1960 και 1970. Μέχρι το 1970 η αγωγή των παιδιών με αναπηρία ασκείται από την ιδιωτική πρωτοβουλία συνήθως υπό ιδρυματική μορφή. Ή έμφαση είναι στο  ελάττωμα και στην παρέκκλιση, κύρια κίνητρα είναι ο οίκτος και ο προστατευτικός περιορισμός. Το 1981 ψηφίζεται ο πρώτος νόμος που καθιστά υποχρεωτική την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία και μιλά για την κοινωνική τους ένταξη και την επαγγελματική τους αποκατάσταση, ενώ 3 χρόνια αργότερα η ειδική αγωγή ενσωματώνεται στο νομικό πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση που προβλέπεται είναι εξατομικευμένη και παρέχεται στα ειδικά σχολεία. Στις αρχές του 1990 αρχίζει πια να γίνεται στην Ελλάδα λόγος για την ένταξη των ατόμων στην τυπική εκπαίδευση και εμφανίζονται οι πρώτες ειδικές τάξεις μέσα σε επιλεγμένα σχολεία.

Στις μέρες μας το όραμα για ένα σχολείο για όλους έχει σε μεγάλο βαθμό εξορθολογιστεί και γίνονται σοβαρές προσπάθειες ώστε να παρέχεται στα παιδιά με κάθε είδους αναπηρία αξιοπρεπής εκπαίδευση, συμβατή με τις δυνατότητές τους.

Ωστόσο η αυξημένη ορατότητα των παιδιών με αναπηρία δεν συνοδεύεται από την ανάλογη ορατότητα των νέων ενηλίκων με αναπηρία. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται πολύς λόγος για την ένταξη παιδιών με αισθητηριακά ή κινητικά προβλήματα, διανοητική υστέρηση, αυτισμό στην εκπαίδευση και είναι γεγονός ότι ο αριθμός των διαγνωσμένων παιδιών αυξάνεται ραγδαία. Ο αριθμός αυτός ωστόσο δεν φαίνεται να εκπροσωπείται στη σύγχρονη έρευνα γύρω από την τεχνική εκπαίδευση, την επαγγελματική αποκατάσταση, τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση, την ανεργία, τη χρήση υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Με άλλα λόγια, φαίνεται να υπάρχει ένα έλλειμμα στην έρευνα σχετικά με την ποιότητα ζωής των νέων ενηλίκων με αναπηρίες.

Οι θεσμοί ενσωμάτωσης των Α.μ.Ε.Α. στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση φαίνεται να στοχεύουν περισσότερο στην ομαλοποίησή τους, έτσι ώστε να είναι σε θέση να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα του τυπικού σχολείου, το οποίο παρουσιάζει ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η σύγχρονη έρευνα της ειδικής παιδαγωγικής και της ψυχολογίας στρέφεται ολοένα και περισσότερο στην εξειδίκευση και στην τελειοποίηση μεθόδων διδασκαλίας για διαφορετικές μορφές μαθησιακών δυσκολιών, όπως προκύπτουν από την εκάστοτε διάγνωση. Αποτέλεσμα της έμφασης στην ακαδημαϊκή πλευρά της μάθησης είναι να τελειώνουν τα παιδιά την πρωτοβάθμια εκπαίδευση με μεγάλο έλλειμμα σε δεξιότητες αυτόνομης διαβίωσης και κοινωνικές δεξιότητες, δύο από τους κυριότερους άξονες της προεπαγγελματικής ετοιμότητας.

Στο σημείο αυτό ας δούμε ποιες είναι οι δεξιότητες που εμπίπτουν στις πιο πάνω κατηγορίες: Μιλώντας για δεξιότητες αυτόνομης διαβίωσης, εννοούμε όλες εκείνες τις ενέργειες που επιτρέπουν σε ένα άτομο να αυτοεξυπηρετηθεί, όπως να μπορεί να τηρεί τους κανόνες υγεινής του σπιτιού και του σώματός του, να είναι σε θέση να διαχειριστεί χρήματα, ώστε να μπορεί να οργανώσει τα ψώνια του (τρόφιμα, ρουχισμό, υπόδηση), να διαθέτει τρόπους υπολογισμού του χρόνου για να μπορεί να διαχειριστεί τον χρόνο του, να μπορεί να απολαμβάνει δημιουργικές δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο του, να είνσι σε θέση να δώσει έναν ρυθμό στην καθημερινότητά του, να είναι σε θέση να αξιοποιεί δεξιότητες ανάγνωσης και γραφής για να αναζητήσει αναγκαίες πληροφορίες κτλ.

Στην κατηγορία των κοινωνικών δεξιοτήτων εμπίπτουν όλες εκείνες οι δεξιότητες που θα επέτρεπαν σε κάποιον να επιδιώξει και να διατηρήσει ικανοποιητικές σχέσεις με τον περίγυρο, όπως να διαχωρίζει το σημαντικό από το ασήμαντο, να μπορεί να ξεκινήσει και να διατηρήσει συζήτηση, να προσκαλεί κάποιον σε μία κοινή δραστηριότητα, να διαχωρίζει τα κοινωνικά πλαίσια και να γνωρίζει ποιες συμπεριφορές είναι οι ενδεδειγμένες για κάθε πλαίσιο, να είναι σε θέση να ζητήσει ή να παρέχει βοήθεια, να επιζητά την αλληλεπίδραση ως κάτι ευχάριστο και απολαυστικό, να είναι σε θέση να διαχειρίζεται το συναίσθημά του, να εκφράζει σκέψεις και ανάγκες, να έχει κατακτήσει ένα βασικό επίπεδο αυτογνωσίας ώστε να γνωρίζει τα δυνατά σημεία και τις δυσκολίες του κτλ.

Οι δεξιότητες που προαναφέρθηκαν ήδη αποτελούν μέρος του αναλυτικού προγράμματος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παιδιών με αναπηρία, ωστόσο, όπως έχει ήδη αναφερθεί, φαίνεται να μην δίνεται σε αυτές η απαραίτητη έμφαση στη διδακτική πράξη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να περνούν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (τυπικό σχολείο, τεχνικά επαγγελματικά εκπαιδευτήρια, εργαστήρια ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης), όπου αναμένεται βάσει αναλυτικού προγράμματος να ασκηθούν στην προεπαγγελματική ετοιμότητα χωρίς να έχουν ασκηθεί στα προαπαιτούμενα (βασικά προαπαιτούμενα αποτελούν οι προαναφερθείσες ομάδες δεξιοτήτων).

Λέγοντας «προεπαγγελματική ετοιμότητα», εννοούμε να είναι το άτομο σε θέση να κατανοήσει την αξία της εργασίας, να έχει πρόσβαση στην αγορά εργασίας, να αντιλαμβάνεται ότι στους εργασιακούς χώρους υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς, ασφαλείας και διάφορες προδιαγραφές που πρέπει να τηρούνται, να διαθέτει στοιχειώδεις γνώσεις γύρω από τον τρόπο να μαθαίνει και να
μπορεί να διαμορφώνει ανάλογα με τις συνθήκες του εργασιακού του περιβάλλοντος, να διαθέτει βασικές τεχνικές γνώσεις εργαστηρίων (π.χ. κηπουρική, κατασκευαστικά εργαστήρια κτλ.), να διαθέτει βασικές γνώσεις χειρισμού εργαλείων, να διαθέτει στοιχειώδεις δεξιότητες γραφείου (διαχείριση και ταξινόμηση εγγράφων, χειρισμό φωτοτυπικού μηχανήματος κτλ.).

Οι βασικότερες όμως διαστάσεις της προεπαγγελματικής ετοιμότητας είναι να έχει το άτομο αναπτύξει σε ικανοποιητικό βαθμό τις δεξιότητες αυτόνομης διαβίωσης, να αντιλαμβάνεται το ίδιο και η οικογένειά του την αξία της αυτονομίας και να διαθέτει ένα υπόβαθρο σε κοινωνικές δεξιότητες.

Όπως γίνεται κατανοητό, η εκπαίδευση σε αυτού του είδους τις δεξιότητες δεν μπορεί να αποτελεί μόνο αντικείμενο δομημένης διδασκαλίας στους χώρους που παρέχεται εκπαίδευση. Δεξιότητες τέτοιου είδους απαιτούν βίωμα, διάρκεια και εμπιστοσύνη για να εμπεδωθούν, γι’ αυτό και ο πιο κατάλληλος χώρος για την ανάπτυξή τους θεωρείται η οικογένεια, το πεδίο των δεσμών και των πυκνών αλληλεπιδράσεων. Για τον λόγο αυτό τα περισσότερα εξατομικευμένα προγράμματα προεπαγγελματικών δεξιοτήτων συμπεριλαμβάνουν την οικογένεια του νεαρού ενήλικα ως σημαντικό συμβαλλόμενο, ενώ η συνεργασία μεταξύ των δύο συστημάτων (επίσημης εκπαίδευσης και οικογένειας) κρίνεται καθοριστικός παράγοντας για την έκβαση των προγραμμάτων αυτών.

Στο οικογενειακό σύστημα η αγωνία για «κανονικοποίηση» των παιδιών και η έμφαση στην ακαδημαϊκή τους εκπαίδευση, που αναφέρθηκε στον τομέα της επίσημης εκπαίδευσης, καθρεφτίζει σε πολλές περιπτώσεις την ανάλογη γονική αγωνία. Πιθανά συναισθήματα ντροπής σχετικά με την αναπηρία οδηγούν την οικογένεια σε απόσταση από το κοινωνικό περιβάλλον και ταυτόχρονα σε μία συσπείρωση των μελών μεταξύ τους που πολλές φορές έχει κόστος στην αυτονόμηση της νέας γενιάς. Επίσης τα συναισθήματα ντροπής τείνουν να απορροφώνται από το άτομο με αναπηρία, γεγονός που μπορεί να επιβαρύνει περαιτέρω τα ζητήματα αυτοεκτίμησής του. Ανάλογα συναισθήματα και αντιλήψεις έχουν το κόστος τους στη γονική παρουσία στη ζωή του παιδιού και ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της ζωής του που θα μπορούσε να ευνοεί την κοινωνική και επαγγελματική του ανάπτυξη, αυτό που θα αποκαλούσαμε την «έξοδό του στον κόσμο».

Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα από αυτά που βλέπουν παρά από αυτά που ακούν.  Η στάση των γονέων α. απέναντι στο παιδί και αργότερα στον ενήλικα με αναπηρία β. απέναντι στον έξω κόσμο  γ. απέναντι στην επίσημη εκπαίδευση και δ. απέναντι στην εργασία αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τη σχέση της οικογένειας με την κοινότητα και κατ’ επέκταση για τη σχέση του ίδιου του ατόμου με αναπηρία με την κοινότητα. Με απλά λόγια, πριν ο νεαρός ενήλικας εφαρμόσει συγκεκριμένες κοινωνικές συμπεριφορές ή συμπεριφορές ατομικής φροντίδας στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, θα πρέπει να έχει «προπονηθεί» σε αυτές στον στενό οικογενειακό του κύκλο.

Η στάση λοιπόν που θα προτείναμε σε όσους εμπλέκονται με την προεπαγγελματική εκπαίδευση νεαρών ενηλίκων με αναπηρίες είναι μία στάση «προπονητική». Μία στάση ενδυνάμωσης που ξεκινά από εκείνα που ο ενήλικας μπορεί να καταφέρει, επιτρέπει τα «λάθη» ως αποδεικτικά εμπειρίας, που μπορούν να αξιοποιηθούν με αναστοχασμό, και ενθαρρύνει τον πειραματισμό με καινούργιες συμπεριφορές, οι οποίες ίσως φανερώνουν αναδυόμενες δεξιότητες.

Πηγή: Εφημερίδα «Ελευθερία του Τύπου» 

"Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΛΥΣΣΟΥΣ" ΔΙΝΕΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΣΕ ΑΜΕΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Μαχητές της ζωής

Συντάκτης: Βάση Παναγοπούλου.

«Αυτό που λείπει από τους ανθρώπους, πέρα από τα υλικά πράγματα, είναι η προοπτική. Τα πρώτα θύματα στην Ελλάδα της κρίσης είναι οι νέοι άνθρωποι, που στερούνται πολλών ευκαιριών. Πόσω μάλλον τα νέα παιδιά με αναπηρίες. Τι ευκαιρίες έχουν για επαγγελματική εκπαίδευση και αποκατάσταση, αυτές οι ομάδες ανθρώπων;»

Με αυτά τα λόγια ξεκίνησαν να μου εξηγούν οι Dr. Waltraud Sperlich και Eva Maria Lang το έργο που παράγουν, μέσω της Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Ο Κήπος της Λυσούς» που συνέστησαν τον Οκτώβριο του 2016 στην Καλαμάτα.

Στο εργαστήριο λαχανοκομίας και κηπουρικής που υλοποιούν μέχρις στιγμής  εκπαιδεύονται δώδεκα παιδιά με ελαφρά νοητική υστέρηση, είκοσι ενός έως σαράντα δύο ετών, ενώ άλλα περίπου είκοσι άτομα έχουν δηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής και αναμένουν την ένταξή τους.

Τι είναι όμως αυτό το εργαστήριο λαχανοκομίας και κηπουρικής; Είναι ακόμη ένα μάθημα στο ημερήσιο πρόγραμμα του σχολείου τους; Όχι.

Πραγματοποιείται με καθημερινή ενασχόληση, σε δύο φυτώρια που δημιουργήθηκαν με οικονομικά μέσα της ΜΚΕ και λειτουργούν σε εγκαταστάσεις του «ΕΛΓΟ Δήμητρα» στην Καλαμάτα και στην περιοχή Στούπα της Μάνης -ενταγμένα μάλιστα στον Οργανισμό Ελέγχου και Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων ΔΗΩ-, όπου υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση ειδικών και θεραπευτών, τα νέα αυτά παιδιά εκπαιδεύονται στην καλλιέργεια λαχανικών, παράγουν και πωλούν τα παραγόμενα προϊόντα τους στη λαϊκή αγορά της Καλαμάτας.

Καινοτόμο πρόγραμμα, αποκλειστικό πόνημα αυτών των δύο γυναικών, που επί δεκαετίες τώρα ζουν και δραστηριοποιούνται στην Πελοπόννησο.

• Για να δούμε, λοιπόν, ποιοι είναι οι στόχοι του «Κήπου της Λυσούς» και  πώς συστάθηκε η εταιρεία.

«Η LYSO δημιουργήθηκε αρχικά σαν εκδοτικός οίκος. Βρισκόταν σε ανάπτυξη όταν η κρίση χτύπησε την Ελλάδα. Εγκαταλείψαμε την αρχική μας δραστηριότητα, να εκδίδουμε δηλαδή βιβλία σχετικά με την αρχαιότητα στην Ελλάδα και στραφήκαμε στη δημιουργία Προγραμμάτων Ανάγκης, που στοχεύουν  στο μέλλον της χώρας, μέσα από μια απίστευτη ευκαιρία που μας δόθηκε. Γιατί το μέλλον μιας χώρας βρίσκεται στα παιδιά. Ομως τι μέλλον μπορεί να έχουν παιδιά με αναπηρίες, χωρίς καμία επαγγελματική εκπαίδευση; Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δουλειές για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Με το που τελειώνουν το σχολείο, δεν έχουν τίποτα να κάνουν, εκτός από το να βοηθούν στην καθημερινότητα του σπιτιού τους. Έτσι μας γεννήθηκε η ιδέα τού να βοηθήσουμε ειδικά παιδιά, όταν πλέον είναι ενήλικα, για να μπορούν να  γίνουν ανεξάρτητοι, να έχουν το δικό τους μικρό εισόδημα, να αισθάνονται όμορφα, χρήσιμα άτομα, δημιουργικά. Έτσι εγκαταστήσαμε τα δύο φυτώρια, όπου εκπαιδεύονται νέοι, με διάφορες ειδικές ανάγκες, στην καλλιέργεια -προς το παρόν- λαχανικών και λουλουδιών, υπό την εποπτεία και καθοδήγηση αγρονόμων, γεωπόνων, μηχανικών, κηπουρών και θεραπευτών. Όλες οι καλλιέργειες γίνονται υπό τις επιταγές της βιολογικής καλλιέργειας», συμπληρώνει η Εύα Λανγκ.

«Ξεκινήσαμε με την καλλιέργεια λαχανικών, αλλά στα σχέδια και στις προθέσεις μας είναι να προχωρήσουμε, κατ’ αρχάς, στην καλλιέργεια και αποξήρανση βοτάνων. Και μια και ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στην καλύτερη περιοχή παραγωγής ελαιόλαδου, σκεφτόμαστε να επεκτείνουμε τις γνωστικές δραστηριότητες και στην τέχνη του κλαδέματος ελαιόδεντρων. Γιατί 

το κλάδεμά τους είναι πράγματι μια μικρή τέχνη. Και αυτά, είναι ακόμη η αρχή».

• Πώς κατάφεραν να οργανώσουν και να υλοποιήσουν ένα τέτοιο έργο, ποια ήταν η απίστευτη ευκαιρία που άδραξαν;

«Η ιδέα γεννήθηκε όταν βρέθηκε στον δρόμο μας ένας ευεργέτης. Είδε στην ιστοσελίδα του εκδοτικού μας οίκου φωτογραφίες από μια χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες της Καλαμάτας και αμέσως τηλεφώνησε στη Βάλτραουτ Σπέρλιχ. Και της έκανε μια απίστευτη ερώτηση: “Θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε προς όφελος των ειδικών παιδιών στην περιοχή της Μάνης πενήντα χιλιάδες ευρώ τα οποία θα ήθελα να δωρήσω;” Ήθελε να κάνει κάτι για να βοηθήσει αυτά τα παιδιά. Αφού ξεπεράσαμε το πρώτο σοκ και βέβαια τη δυσπιστία τού κατά πόσο ήταν ειλικρινής, μετά από πολλές ιδέες και σκέψη καταλήξαμε ότι θα θέλαμε να βοηθήσουμε ενηλίκους με ειδικές ανάγκες. Γιατί ενηλίκους; Γιατί όταν τελειώνουν το σχολείο, είναι 

περίπου είκοσι χρόνων και δεν έχουν καμία ευκαιρία επαγγελματικής αποκατάστασης, στην περιοχή μας τουλάχιστον. Ξέρετε, έχω κι εγώ έναν γιο, τριάντα χρόνων σήμερα, με νοητική στέρηση, ο οποίος ζει και εργάζεται σε μια κοινότητα της Βαυαρίας, στη Γερμανία. Οπότε, είχα μια κάποια γνώση και πείρα για το πώς θα μπορούσαμε να οργανώσουμε και να πετύχουμε έναν τέτοιο στόχο».

• Πώς αντέδρασε η τοπική κοινωνία απέναντι στο εγχείρημά σας;

«Οι ντόπιοι αγκάλιασαν εξαρχής το έργο μας, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι ευρέως γνωστό το τι κάνουμε. Όσοι το μαθαίνουν, το λατρεύουν και το υποστηρίζουν όπως μπορούν, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, έχουμε την αίσθηση ότι περισσότεροι ξένης υπηκοότητας άνθρωποι, παρά Έλληνες πολίτες, γνωρίζουν την ύπαρξη “του κήπου της Λυσούς”. Οι οικογένειες όμως των εκπαιδευόμενων είναι κοντά μας, αλλά και πολλοί γονείς ειδικών παιδιών που περιμένουν να ενταχθούν στο πρόγραμμά μας, είναι κατενθουσιασμένοι με αυτήν την αναπάντεχη προοπτική που ανοίγεται στη ζωή των παιδιών τους. Είναι μεγάλη ανακούφιση γι΄ αυτούς καθώς μέχρι τώρα δεν ήξεραν τι επιφύλασσε το μέλλον στο παιδί τους. Είναι όλοι ιδιαίτερα ευγνώμονες και υποστηρικτικοί στο έργο μας».

• Η δημοτική αρχή σάς προσφέρει υποστήριξη;

«Ναι, οι δημοτικές αρχές της Καλαμάτας μας υποστηρίζουν με κάθε τρόπο. Ο δήμαρχος ψωνίζει από το περίπτερό μας όποτε μπορεί, έρχεται στις χριστουγεννιάτικες γιορτές που οργανώνουμε, υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα δώσει δουλειά σε μερικούς από τους εκπαιδευόμενούς μας με το πέρας του προγράμματος. Μας βοηθά ακόμη στον εκτελωνισμό ενός μικρού VW λεωφορείου που αγοράσαμε για τους μαθητές μας».

Στη συζήτηση μπήκε και η γεωπόνος του ΑΠΘ, Ελευθερία Ξαγοράρη, υπεύθυνη Σχεδιασμού Συντονισμού και Εφαρμογής του προγράμματος που πραγματοποιείται στα δύο εκπαιδευτικά φυτώρια.

Ανέλαβε να μας μιλήσει για τη δουλειά που γίνεται στο εργαστήριο:

«Αυτή τη στιγμή καλλιεργούμε υπαίθρια κηπευτικά -παραδοσιακές ποικιλίες- σε έκταση περίπου 1,5 στρέμματος, στις εγκαταστάσεις του “ΕΛΓΟ –ΔΗΜΗΤΡΑ” (Λακωνικής 87), όχι μόνο για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων αλλά και για την παραγωγή σπόρων. Στο τετρακοσίων είκοσι τετραγωνικών μέτρων θερμοκήπιο, που βρίσκεται στη Στούπα Δυτικής Μάνης -επίσης πιστοποιημένο από τη ΔΗΩ για την καλλιέργεια με βιολογικές μεθόδους-, μια ομάδα παιδιών, δύο φορές την εβδομάδα, εκπαιδεύεται στη θερμοκηπιακή παραγωγή κηπευτικών αλλά και λουλουδιών. Ταυτόχρονα παράγουμε δικό μας κόμποστ αξιοποιώντας τα φυτικά υπολείμματα των καλλιεργειών και της φυτομάζας που προκύπτει από τα σκαλίσματα, στοχεύοντας στην υλοποίηση μιας από τις βασικές επιδιώξεις του εκπαιδευτικού μας προγράμματος, που είναι η δυνατότητά μας να αντικαταστήσουμε πλήρως τα βιολογικά λιπάσματα που χρησιμοποιούμε. Επίσης, σε μικρή κλίμακα βέβαια και για τις παρούσες ανάγκες μας, παράγουμε Ενεργούς Μικροοργανισμούς, γνωστοί ως Ε.Μ., εγκεκριμένους για χρήση στη βιολογική γεωργία. Πρόκειται για ένα μείγμα ωφέλιμων μικροοργανισμών (βακτήρια φωτοσύνθεσης, ζυμομύκητες, γαλακτομύκητες κ.ά.), με πολλαπλά οφέλη. Με τη χρήση τους καταπολεμάμε ασθένειες του εδάφους ενώ ταυτόχρονα δυναμώνεται το ριζικό σύστημα των φυτών. Αποτέλεσμα της μεθόδου αυτής είναι η αύξηση της παραγωγής αλλά κυρίως η απολύμανση του εδάφους και του νερού με φυσικό και ακίνδυνο τρόπο. Έτσι, προσφέρουμε ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας τόσο στους εκπαιδευόμενους όσο και στο υπόλοιπο  προσωπικό».

• Ποια είναι τα σχέδια για το μέλλον του προγράμματος αλλά και των εκπαιδευόμενων;

«Η μέχρι τώρα εμπειρία μάς δείχνει ότι μπορούν να δημιουργηθούν και νέοι τομείς, συναφείς με τις ήδη βασικές δραστηριότητες. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι αναπτυσσόμενοι σαν πρόγραμμα θα μπορέσουμε να εντάξουμε περισσότερα άτομα με ειδικές ανάγκες και, ταυτοχρόνως, θα δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας, πολλαπλών ειδικοτήτων, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της υλοποίησης του σχεδίου. Κι ένας από τους βασικούς μας στόχους είναι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις διατήρησης των δραστηριοτήτων και μετά το πέρας του προγράμματος.

Θέλουμε, λοιπόν, να αναπτύξουμε νέες ασχολίες και οι τομείς που κρίνουμε ότι χρειάζεται να δομηθούν αλλά και να ενισχυθούν είναι:

α. Η παραγωγή φιντανιών παραδοσιακών ποικιλιών. Είναι ουσιαστική επαγγελματική κατάρτιση που έχει και οικονομικό ενδιαφέρον, στην οποία  ανταποκρίνονται με ευκολία τα παιδιά.

β. Η δημιουργία τράπεζας σπόρων για τη διατήρηση σπόρων παραδοσιακών ποικιλιών. Στις εγκαταστάσεις του ΕΛΓΟ υπάρχει όλη η υποδομή για την ταυτοποίηση ποικιλιών, την οποία μπορούμε να αξιοποιήσουμε και να παράξουμε ταυτοποιημένους σπόρους, που θα μπορούν να καταχωριστούν στους εθνικούς καταλόγους, ενώ ταυτοχρόνως, κάποιες ποικιλίες, θα μπορούμε να τις διαθέτουμε σε επαγγελματίες αγρότες, σε συνεργασία ίσως με την αξιόπιστη μη κυβερνητική οργάνωση “ΑΙΓΙΛΟΠΑ”, που αντικείμενό της είναι η διατήρηση ντόπιων ποικιλιών και η διάθεσή τους σε επαγγελματίες αγρότες.

γ. Η καλλιέργεια, η αποξήρανση και η συσκευασία αρωματικών φυτών. Είναι εύκολες οι καλλιέργειες αυτές, και στην αποξήρανση αλλά και στην τυποποίησή τους μπορούν να απασχοληθούν και πιο “δύσκολες” περιπτώσεις ΑμεΑ. Εχουμε μάλιστα «συνδεθεί» με μία κοινότητα στο Μόναχο (Höhenberg), που έχει ένα οργανωμένο δίκτυο διάθεσης των προϊόντων, το οποίο μπορούμε να εκμεταλλευθούμε για να διοχετεύσουμε και τα δικά μας μεταποιημένα προϊόντα.

δ. Η λειτουργία εργαστηρίου παραγωγής μανιταριών. Είναι ένας επίσης δυναμικός τομέας στον οποίο θα μπορούσαν να αποδώσουν τα παιδιά και υπάρχει η κατάλληλη προς αξιοποίηση υποδομή στον ΕΛΓΟ. Μπορούμε να περάσουμε σε έναν συνδυασμό έρευνας και παραγωγής, ασχολία σημαντική και για την τοπική κοινωνία.

ε. Η παραγωγή κόμποστ. Οπως σας προανέφερα, αφορά την ολική κάλυψη των διατροφικών αναγκών των καλλιεργειών».

• Πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί η επέκταση του προγράμματος;

«Η ενίσχυση και η ανάπτυξη του έργου μπορεί να ενταχθούν στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του ΕΚΤ, κάτω από τον ειδικό στόχο “Αύξηση των οικονομικά ενεργών και απασχολούμενων ατόμων ευπαθών κοινωνικών ομάδων”, καθώς το εγχείρημά μας έχει στόχο την ουσιαστική κοινωνικοποίηση αυτών των ειδικών ομάδων ενηλίκων αφού τους προσφέρεται όχι μόνον επαγγελματική κατάρτιση αλλά και η δυνατότητα βιοπορισμού, έστω και εν μέρει αρχικά».

• Είναι καλυμμένες όλες οι ανάγκες σας για την εύρυθμη λειτουργία του προγράμματος;

«Τρεις είναι οι βασικές ελλείψεις μας: ειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό, γη για την επέκταση των καλλιεργειών και χώροι για την αποθήκευση και τη μεταποίηση των προϊόντων μας. Εκτός από τους ήδη εκπαιδευόμενούς μας, έχουν δηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής επιπλέον δεκαοκτώ με είκοσι άτομα, τα οποία αδυνατούμε να δεχτούμε λόγω των περιορισμένων μας πόρων. Εκτιμούμε, όμως, ότι είναι πολύ περισσότεροι οι ενδιαφερόμενοι για το πρόγραμμά μας».

• Για να μπορέσουν να ενταχθούν περισσότερα άτομα στο πρόγραμμα κατάρτισης, τι ανάγκες σε ανθρώπινο δυναμικό θα δημιουργηθούν;

«Στην περίπτωση ανάπτυξης και περαιτέρω τμημάτων οι ανάγκες μας σε ανθρώπινο δυναμικό θα αφορούν τουλάχιστον τρεις εργάτες γης, δύο ακόμη βοηθούς γενικών καθηκόντων (σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται η συνεχής επίβλεψη των εκπαιδευόμενων) και ακόμη τέσσερις εκπαιδευτές. Απαραίτητη είναι η παρουσία δύο κοινωνικών λειτουργών κι ενός τεχνικού (για επισκευή  και συντήρηση μηχανημάτων), ενώ υπάρχει ανάγκη πρόσληψης δύο οδηγών για τη μεταφορά των εκπαιδευόμενων από και προς στα σπίτια τους, μετά το τέλος του καθημερινού εκπαιδευτικού ωραρίου. Θα χρειαστούμε ακόμη δύο υπεύθυνους, έναν για τη λειτουργία του εργαστηρίου παραγωγής μανιταριών και έναν για την αποξήρανση και την επίβλεψη της καλλιέργειας των αρωματικών φυτών».

Καθώς η συζήτηση ολοκληρωνόταν, σκέφτηκα πόσο ελπιδοφόρο είναι να γνωρίζεις ανθρώπους που δουλεύουν για το γενικότερο καλό, με όραμα και διάθεση. Αλλωστε, αυτή ήταν η αφορμή για να έρθουμε σε επαφή: τα εξαιρετικά σχόλια για τη δουλειά τους που έφτασαν σε γνώση μου.

Μέχρι να γνωρίσω τις ιδρύτριες του «Κήπου της Λυσούς», δεν ήξερα από πού έλκει την καταγωγή του το όνομα «Λυσώ». Δεν μπορούσα παρά να απευθυνθώ στη δρα Σπέρλιχ, αφού το PHD της αφορά την αρχαία Ιστορία (Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου).

Και έμαθα ότι «η Λυσώ έζησε στην αρχαία Μεσσήνη τον δεύτερο αιώνα προ Χριστού, τον καιρό που η ιστορία των αμαζόνων ήταν πια μύθος. Η Λυσώ πολέμησε για την πόλη της, σε μια χρονική στιγμή που ο επιβεβλημένος ρόλος των γυναικών -βλέπε Αθήνα- ήταν η αποκλειστική ενασχόληση με τα οικιακά, μακριά από την εκπαίδευση, τα αθλήματα και την όποια επαγγελματική ενασχόληση. Η Λυσώ σκοτώθηκε στη μάχη και το μνημείο που ανέστησαν προς τιμήν της οι Μεσσήνιοι ακόμη υπάρχει και μπορεί κανείς να το δει. Με μια λέξη, ήταν πολεμίστρια, μαχήτρια».

Μαχητές της ζωής τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και με μεγαλύτερη δύναμη από τους σωματικά άρτιους θα τολμήσω να πω.

Μαχήτριες όμως και οι δύο ιδρύτριες του «Κήπου της Λυσούς», που είναι οι μόνες νόμιμες εκπρόσωποι, εξίσου υπεύθυνες για την πραγματοποίηση, την ανάπτυξη και την οικονομική διαχείριση αυτού του προγράμματος και της εταιρείας, που όπως δήλωσαν «το πράττουν με πολλή αγάπη για τη χώρα και τους ανθρώπους της και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να υποστηρίξουν τους ντόπιους της περιοχής τους και όχι απαραίτητα μόνο τους ελληνικής καταγωγής».

ΛΥΣΩ - Εκπαιδευτική, Διαχειριστική ΑΜΚΕ

 - facebook.com/lysosgarden - email: evalang@lyso.gr

 Πηγή: Η εφημερίδα των συντακτών 

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

«Δύο παρεμβάσεις είχαν τη μεγαλύτερη επίπτωση στη δημόσια υγεία διεθνώς: το καθαρό νερό και τα εμβόλια». Με τη διαπίστωση αυτή ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) τονίζει την ιδιαίτερη σημασία του εμβολιασμού, ο οποίος θεωρείται μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην ιστορία της Ιατρικής.

Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, o εμβολιασμός ως μέτρο πρόληψης για περίπου 30 μεταδιδόμενες μολυσματικές ασθένειες σώζει 2-3 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο και προφυλάσσει ακόμη περισσότερους από την εμφάνιση κάποιας νόσου ή από μόνιμη αναπηρία.

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στον εμβολιασμό των παιδιών, χωρίς βεβαίως να ξεχνάμε και τησημασία της πρόληψης, εν όψει του χειμώνα, στα μεγαλύτερα άτομα και σε εκείνα τα οποία, λόγω κάποιου βεβαρημένου ιατρικού ιστορικού, ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου.

Στη χώρα μας τα παιδιά μπορούν σήμερα να προστατεύονται από 15 σοβαρές ασθένειες πριν από την ηλικία των 2 ετών με τα διαθέσιμα εμβόλια που υπάρχουν. Νόσοι όπως η διφθερίτιδα και η πολιομυελίτιδα έχουν εξαλειφθεί, άλλες όπως ο κοκκύτης, η ανεμοβλογιά, η ερυθρά, η παρωτίτιδα έχουν περιοριστεί σημαντικά. Την ίδια στιγμή, βέβαια, εντύπωση προκάλεσαν τα αυξημένα κρούσματα ιλαράς τους προηγούμενους μήνες.

Οι εμβολιασμοί γίνονται σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών/Εφήβων/Ενηλίκων, όπως αυτό διαμορφώνεται κάθε φορά από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών, καθότι ο εμβολιασμός αφορά ευπαθείς ομάδες όλων των ηλικιών. Η πραγματοποίηση των εμβολιασμών με βάση το εθνικό πρόγραμμα είναι βασική προτεραιότητα για την προστασία της δημόσιας υγείας και τα οφέλη αντισταθμίζουν ή και ξεπερνούν το κόστος της. Τα εμβόλια που περιλαμβάνονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών χορηγούνται δωρεάν σε όλους τους πολίτες.

Εμβόλια και ενήλικες

Η επανεμφάνιση παλαιότερων ασθενειών είναι υπαρκτός κίνδυνος. Οφείλεται όχι μόνο στον πλημμελή εμβολιασμό των παιδιών, αλλά και στο γεγονός ότι πολλοί ενήλικες δεν έλαβαν τις επαναληπτικές δόσεις των εμβολίων και δεν είναι επαρκώς προστατευμένοι. Παράλληλα, η μετανάστευση από χώρες στις οποίες η εμβολιαστική κάλυψη ή η κατάσταση ανοσίας του πληθυσμού δεν είναι γνωστές αυξάνει τον κίνδυνο επανεμφάνισης λοιμωδών νοσημάτων.

Επιπλέον, η συνεχής αύξηση του μέσου όρου ηλικίας του γενικού πληθυσμού αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης πολλών νοσημάτων που συνδέονται με λοιμώξεις. Γι’ αυτό τα τελευταία χρόνια θεωρείται διεθνώς επιβεβλημένος ο εμβολιασμός και ενηλίκων, ανάλογα με συστάσεις που εκδίδονται από τις υπεύθυνες Αρχές.

Στην Ελλάδα συστήνεται η χορήγηση εμβολίου για τον τέτανο και τη διφθερίτιδα ανά δεκαετία σε όλη την ενήλικη ζωή, η εφάπαξ χορήγηση εμβολίου για τον κοκκύτη, η ετήσια χορήγηση εμβολίου για τη γρίπη από την ηλικία των 60 ετών και άνω και η λήψη των δύο πνευμονιοκοκκικών εμβολίων μετά την ηλικία των 65 ετών. Επιπλέον, εμβόλια συστήνονται και σε νεότερους ενήλικες που είτε δεν έχουν κάνει όλα τα αναγκαία εμβόλια στην παιδική ηλικία είτε ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες λόγω χρόνιου νοσήματος, επαγγέλματος ή συνθηκών διαβίωσης.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ Π.Ο.Υ. ΣΕ ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

Παρά την εδώ και δεκαετίες αποδεδειγμένη αξία του εμβολιασμού, τα τελευταία χρόνια διεθνώς έχει αναπτυχθεί ένα ισχυρό «αντιεμβολιαστικό κίνημα», το οποίο, εκμεταλλευόμενο το διαδίκτυο, διασπείρει αστήρικτους ισχυρισμούς για την ασφάλεια των εμβολίων. Συνέπεια αυτής της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας ήταν και η έξαρση της ιλαράς που προαναφέραμε και η οποία αποδίδεται σε ανεμβολίαστα άτομα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, προκειμένου να διαλύσει τις όποιες αμφιβολίες υπάρχουν σχετικά με την αξία και την ασφάλεια των εμβολίων, προχώρησε στη δημοσιοποίηση οκτώ βασικών σημείων που απαντούν σε ισάριθμες ερωτήσεις:

Εξασφαλίζοντας υψηλά επίπεδα υγιεινής και καθαρού νερού εξακολουθεί να υπάρχει ανάγκη για εμβολιασμό;

Η καλή υγιεινή, η καθαριότητα, το καθαρό νερό και η διατροφή είναι απαραίτητα, αλλά δεν επαρκούν για να σταματήσουν την εξάπλωση των μολυσματικών ασθενειών. Εάν δεν διατηρήσουμε τα καλύτερα δυνατά ποσοστά ανοσοποίησης, κάτι που επιτυγχάνεται μέσω του εμβολιασμού, που ουσιαστικά «εξοπλίζει» το ανοσοποιητικό μας σύστημα, οι ασθένειες που προλαμβάνονται από τον εμβολιασμό θα επιστρέψουν.

Είναι ασφαλή τα εμβόλια; Τα εμβόλια είναι ασφαλή. Κάθε εγκεκριμένο εμβόλιο ελέγχεται αυστηρά σε πολλαπλές φάσεις δοκιμών πριν εγκριθεί για χρήση και επανεξετάζεται τακτικά όταν κυκλοφορεί στην αγορά. Επίσης, σπάνια αναφέρεται κάποια σοβαρή ανεπιθύμητη δράση, η οποία πάντα διερευνάται.

Τα εμβόλια παρέχουν καλύτερη ανοσία σε σχέση με την ανοσία που αποκτά ένα άτομο αφού «περάσει» λοίμωξη; Τα εμβόλια αλληλεπιδρούν με το ανοσοποιητικό σύστημα, ώστε να θωρακίσουν τον ανθρώπινο οργανισμό σε επίπεδο αντίστοιχο με την ανοσία που θα αποκτούσε αν νοσούσε από μια ασθένεια. Όμως τα εμβόλια δεν προκαλούν την ασθένεια ή δεν θέτουν το ανοσοποιημένο άτομο σε κίνδυνο από τις πιθανές επιπλοκές που μπορεί να έχει αυτή η ασθένεια.

Πρέπει να εμβολιαστώ για ασθένειες που δεν βλέπω στη χώρα ή στην τοπική κοινωνία;

Αν και οι ασθένειες που μπορούν να προληφθούν από εμβόλια έχουν γίνει ασυνήθιστες σε πολλές χώρες, οι μολυσματικοί παράγοντες που τις προκαλούν εξακολουθούν να κυκλοφορούν σε ορισμένα μέρη του κόσμου. Στον σημερινό, ταχύτατα διασυνδεόμενο κόσμο, οι ασθένειες μπορούν να διασχίσουν γεωγραφικά σύνορα και να μολύνουν όποιον δεν προστατεύεται.

Μπορεί ένα παιδί να λάβει περισσότερα από ένα εμβόλια κάθε φορά;

Επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι η χορήγηση αρκετών εμβολίων ταυτόχρονα δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού. Τα παιδιά εκτίθενται καθημερινά σε αρκετές εκατοντάδες ξένες ουσίες που προκαλούν ανοσολογική απόκριση. Η κατανάλωση τροφής, για παράδειγμα, εισάγει νέα αντιγόνα στο σώμα και πολλά βακτήρια ζουν στο στόμα και στη μύτη. Ένα κοινό κρυολόγημα ή ένας πονόλαιμος εκθέτει το παιδί σε πολύ περισσότερα αντιγόνα από αυτά στα οποία εκτίθεται με τα εμβόλια.

Πρέπει να προστατεύομαι από τη γρίπη με εμβολιασμό;

Η γρίπη είναι μια σοβαρή ασθένεια που σκοτώνει 300.000 έως 500.000 άτομα παγκοσμίως κάθε χρόνο. Οι έγκυοι, τα μικρά παιδιά, οι ηλικιωμένοι με κακή υγεία και όσοι πάσχουν από χρόνια πάθηση, όπως το άσθμα ή οι καρδιακές παθήσεις, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρής μόλυνσης ή ακόμη και θανάτου. Ο εμβολιασμός των εγκύων γυναικών έχει το πρόσθετο πλεονέκτημα της προστασίας των νεογέννητων (δεν υπάρχει επί του παρόντος κανένα εμβόλιο για βρέφη κάτω των 6 μηνών).

Ποια συντηρητικά χρησιμοποιούνται σε εμβόλια;

Χρησιμοποιείται θειομερσάλη, μια οργανική ένωση που περιέχει υδράργυρο και προστίθεται σε ορισμένα εμβόλια ως συντηρητικό. Είναι ασφαλές και το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο συντηρητικό για εμβόλια. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η ποσότητα θειομερσάλης που χρησιμοποιείται στα εμβόλια παρουσιάζει κίνδυνο για την υγεία.

Τι γίνεται με τα εμβόλια και τον αυτισμό;

Μελέτη του 1998 εξέφραζε ανησυχίες σχετικά με μια πιθανή σχέση μεταξύ του εμβολίου ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς (MMR) και του αυτισμού. Η μελέτη αυτή διαπιστώθηκε αργότερα ότι ήταν σοβαρά λανθασμένη και αποσύρθηκε από το περιοδικό όπου είχε δημοσιευτεί. Παρ’ όλα αυτά η δημοσίευση πυροδότησε τον πανικό, που οδήγησε στην πτώση των ποσοστών ανοσοποίησης και στην επάνοδο κρουσμάτων αυτών των ασθενειών. Δεν υπάρχουν ενδείξεις για σύνδεση μεταξύ του εμβολίου MMR και της εμφάνισης αυτισμού ή αυτιστικών διαταραχών.

Πηγή: Εφημερίδα «Η Καθημερινή» 

ΤΟ "ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ" ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Ανήκετε στους «τυχερούς» που δικαιούστε Κοινωνικού Μερίσματος ή στους «άτυχους» που δεν έχετε τις προϋποθέσεις;  Είτε ισχύει το ένα, είτε το άλλο , δεν μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι τα έχετε υπολογίσει καλά και ότι ξέρετε σε ποια κατηγορία είστε. Διότι μπορεί να άνοιξε να παραμείνει ανοιχτή ως τις 12 Δεκεμβρίου η πλατφόρμα για τις ηλεκτρονικές αιτήσεις του κοινωνικού μερίσματος αλλά ήδη ξεκίνησαν τα ….παρατράγουδα της εφαρμογής ενός νέου μέτρου που δεν ξέρω πόσο  έτοιμοι ήμασταν να το υποδεχτούμε και να το εφαρμόσουμε.  Είτε εμείς, οι πολίτες που αγωνιζόμαστε να καταλάβουμε την εφαρμογή των προϋποθέσεων , είτε  οι λογιστές, τα ΚΕΠ, ο ΟΑΕΔ και ο ΕΦΚΑ  που  έχουν όλη την καλή διάθεση για να αντιμετωπίσουν έγκαιρα  τις όποιες  «γκρίζες ζώνες» υπάρχουν ή απλώς προβάλλουν από την απόφαση και τις διευκρινίσεις που δόθηκαν αλλά τα πράγματα δεν είναι  πάντα έτσι όπως δείχνουν. Και το  κυριότερο: Οι …ηλεκτρονικές πλατφόρμες, εξελίξεις και εφαρμογές δεν είναι ένα σημείο που το έχουμε κατανοήσει όλοι και πλήρως. Νέα πράγματα, νέες καταστάσεις  και χιλιάδες απλοί πολίτες στέκονται, κοιτάζουν, ρωτούν, περιμένουν, συμπληρώνουν χαρτιά και ηλεκτρονικές φόρμες χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει στο τέλος.

Σε μια λεπτομερή ανάλυσή του, ο καλός δημοσιογράφος Γιώργος Παππούς, προσπαθεί στο iefimerida.gr να διευκολύνει τα πράγματα και ενώ οι εξηγήσεις και οι αναλύσεις του είναι πλήρεις και κατατοπιστικές, το «κοινό» που υποτίθεται ότι θα τις «απορροφήσει», είτε δεν είναι έτοιμο ακόμα να τις κατανοήσει και να τις εφαρμόσει, είτε…. δεν διαβάζει iedimerida.gr. Βεβαίως κι άλλοι, καλοί δημοσιογράφοι και ειδικοί έχουν προσπαθήσει – και προσπαθούν ακόμη-  σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες και διαδικτυακά ΜΜΕ να βοηθήσουν αλλά όποιος δεν έχει την «κουλτούρα», τη γνώση, το χρόνο, την υπομονή, τη δυνατότητα στο τέλος-τέλος να  κατανοήσει και να εφαρμόσει  αυτά που ακούει με τον κατάλληλο τρόπο αφού όλα αυτά ανήκουν σε μιαν άλλη σφαίρα, δεν το κάνουν καλά ή δεν το κάνουν καθόλου.

Βεβαίως και τα πράγματα εξελίσσονται και πρέπει να εξελιχθούν. Αλλά αυτό θέλει χρόνο και προετοιμασία και πολλούς, κατάλληλους ειδικούς ανθρώπους να βοηθήσουν αυτούς που δεν μπορούν χωρίς να τους ζητούν εξωφρενικές αμοιβές που αυτοί οι οποίοι χρειάζονται  το Κοινωνικό Μέρισμα, δεν μπορούν να τις δώσουν.

Μερικά βασικά , όπως τα τοποθετεί ο Γιώργος Παππούς : Αυτοί που φαίνεται ότι θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα είναι οι άνεργοι που δεν καλύπτουν τις... προδιαγραφές του μερίσματος. Μπορεί να ελήφθη ειδική μέριμνα για όσους έχασαν τη δουλειά τους στη διάρκεια του 2017 και χάνουν το μέρισμα λόγω εισοδημάτων του 2016, αλλά αυτή η «μέριμνα» έχει «φίλτρο».

Προϋπόθεση 1: Να είσαι άνεργος για τουλάχιστον 6 μήνες. Αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν συμπληρώσει 4-5 μήνες χωρίς δουλειά δεν θα δουν ποτέ μέρισμα.

Προϋπόθεση 2: Η ελάχιστη ανεργία των 6 μηνών να είναι συνεχόμενη. Αυτό σημαίνει ότι εάν βρήκες μια δουλειά για έναν μήνα και στη συνέχεια ξαναέμεινες άνεργος, δεν θα δεις ποτέ μέρισμα.

Μεγάλο το μπλέξιμο και τους με τους φιλοξενούμενους και ήδη πολλοί λογιστές τραβάνε τα μαλλιά τους, καθώς είτε το σύστημα «μπλοκάρει» από συγκεκριμένες αλλά όχι λίγες ειδικές περιπτώσεις είτε δεν υπάρχει σαφής απάντηση στην Κοινή Υπουργική Απόφαση. Για παράδειγμα, υπάρχουν περιπτώσεις, όπου κάποιος ήταν ένα εξάμηνο φιλοξενούμενος κι ένα εξάμηνο είχε ιδιοκατοίκηση, αλλά το σύστημα τον θεωρεί ως φιλοξενούμενο άρα δεν μπορεί να υποβάλει μόνος του αίτηση για μέρισμα. Σε άλλη περίπτωση, κάποιος που δηλώθηκε στη φορολογική δήλωση ως φιλοξενούμενος για τη χρήση του 2016, φέτος από τον Ιανουάριο κιόλας ζει μόνος του, έχει τα δικά του οικογενειακά βάρη, αλλά παρά ταύτα το σύστημα δεν αναγνωρίζει αυτήν την αλλαγή, ούτε καν με δυνατότητα ηλεκτρονικής υπεύθυνης δήλωσης κι έτσι δεν μπορεί να υποβάλει μόνος του αίτηση για μέρισμα.

Και τι γίνεται στην περίπτωση που ο φιλοξενούμενος του 2016, έχει αποβιώσει στη διάρκεια του 2017;  Και τι γίνεται στις περιπτώσεις που ο υπόχρεος της φορολογικής δήλωσης έχει αποβιώσει στη διάρκεια του 2017;  Απολύτως ξεκρέμαστες μένουν  και  χιλιάδες μονογονεϊκές οικογένειες, αφού σε αντίθεση με ό,τι προβλέπεται για επιδόματα τέκνων, για τα κριτήρια του μερίσματος δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση με μια οικογένεια όπου υπάρχουν και πατέρας και μητέρα. Αναπάντητο μένει, επίσης, το ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι με όσους λαμβάνουν το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, αλλά δεν έχουν ούτε ένα ένσημο στη διάρκεια του 2017. Η Απόφαση ορίζει ότι «ο δικαιούχος οφείλει να είναι ασφαλισμένος τουλάχιστον μία φορά σε οποιονδήποτε φορέα κύριας ασφάλισης και για χρόνο ασφάλισης μεγαλύτερο του ενός μήνα μέχρι και 31/10/2017, όπως αυτό προκύπτει από το μητρώο Άμεσα Ασφαλισμένων και Συνταξιούχων του ΕΦΚΑ είτε να είναι συνταξιούχος εξ ιδίου δικαιώματος ή εκ μεταβιβάσεως είτε να λαμβάνει το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης ανασφάλιστων υπερηλίκων», άρα δεν καλύπτει περιπτώσεις ανασφάλιστων πλην των ηλικιωμένων.  

Επίσης, η Εθνική Συνομοσπονδία ΑμεΑ, επισημαίνει 3 σημεία που ζητούν άμεση παρέμβαση:

Ανασφάλιστοι πολίτες με αναπηρία επισημαίνουν ότι, σύμφωνα με την παρ. 3 της υπ’ αριθ. 2/85835 ΚΥΑ για τον καθορισμό των όρων και των προϋποθέσεων διανομής του κοινωνικού μερίσματος έτους 2017, «ο δικαιούχος οφείλει να είναι ασφαλισμένος τουλάχιστον μία φορά σε οποιονδήποτε φορέα κύριας ασφάλισης και για χρόνο μεγαλύτερο του ενός μήνα μέχρι και 31.10.2017».  Αυτό αποτελεί αδικία για τα άτομα με αναπηρία που δεν έχουν εργαστεί, γιατί δεν είναι σε θέση να εργαστούν ή γιατί δεν υπήρξαν οι απαραίτητες προϋποθέσεις να εργαστούν και δεν έχουν ασφαλιστεί ούτε για μία ημέρα.

Ο συνυπολογισμός των αναπηρικών επιδομάτων στα εισοδηματικά κριτήρια που αφορούν στην παροχή του κοινωνικού μερίσματος. Η ΕΣΑμεΑ έχει τονίσει επανειλημμένα ότι τα επιδόματα έχουν σχεδιαστεί αποκλειστικά για την κάλυψη των αναγκών που πηγάζουν από την αναπηρία, λαμβάνοντας υπόψη και την ανυπαρξία κρατικών δομών και ως εκ τούτου πρέπει να εξαιρούνται από τον υπολογισμό των εισοδηματικών κριτηρίων για όλες τις ευεργετικές ρυθμίσεις που αφορούν σε άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, όπως άλλωστε δεν υπολογίζονται και για το ΚΕΑ.

Η  οριζόντια χρήση των τεκμηρίων: Είναι αδικαιολόγητο π.χ. να προσμετράται στα περιουσιακά κριτήρια το Ι.Χ. αυτοκίνητο ατόμου με παραπληγία, που αποτελεί το μέσο κίνησής του, τη στιγμή που είναι αδασμολόγητο.

Η ΕΣΑμεΑ ζητά την άμεση άρση των παραπάνω αδικιών ώστε να μην αποκλειστούν άτομα με αναπηρία από την παροχή του κοινωνικού μερίσματος, οι οποίοι το έχουν και μεγαλύτερη ανάγκη από όλους και ουσιαστικά είναι οι φτωχότεροι των φτωχών.

Αδιαμφισβήτητα το κοινωνικό μέρισμα το έχουν ανάγκη οι δικαιούχοι του και ακόμα περισσότεροι, σαν σταγόνα της οικονομικής ερήμου στην καθημερινότητα τους. Όπως όμως προκύπτει και από τα ανωτέρω, ανάγκη έχουμε και τη λίγο καλύτερη οργάνωση, και τη λίγο περισσότερη εξέλιξη πολιτών και κράτους, διότι αυξημένοι αυτοματισμοί σημαίνουν μειωμένη ταλαιπωρία και γραφειοκρατία.

ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΨΑΝ ΦΑΡΜΑΚΑ; ΔΩΡΙΣΕ ΤΑ ΠΡΙΝ ΛΗΞΟΥΝ!

Το πρώτο δίκτυο αξιοποίησης περισσευούμενων φαρμάκων είναι πλέον γεγονός στην Ελλάδα!

Βοηθούν κάθε άνθρωπο να δωρίσει τα φάρμακα που του περισσεύουν ακριβώς εκεί που υπάρχει ανάγκη.

Συνεργάζονται με κοινωνικά φαρμακεία, γηροκομεία και ΜΚΟ ώστε να ξέρουν κάθε στιγμή τις ανάγκες που υπάρχουν για φάρμακα σε κάθε περιοχή.

Είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός.

2.300.000 συμπολίτες μας ζουν κάτω από τα όρια  της φτώχειας και πολλοί από  αυτούς δεν μπορουν να καλύψουν  τις φαρμακευτικές τους ανάγκες.

Τι θέλει να πετύχει το GIVMED;

1. Να έχουν όλοι οι συμπολίτες μας πρόσβαση στα φάρμακα που χρειάζονται.

2. Να γίνεται σωστή αξιοποίηση των περισσευούμενων φαρμάκων από την κοινωνία προς όφελος κοινωνικά ευπαθών ομάδων.

3. Να γνωρίζουν όλοι τι φάρμακα έχουν, πότε λήγουν και πως πρέπει να τα διαχειρίζονται.

4. Να υπάρχει σωστή ενημέρωση στην κοινωνία για την διαχείριση των οικιακών φαρμάκων (περισσευούμενων και μη).

To GIVMED υλοποιείται μέσω μιας mobile και web εφαρμογής για smartphone που δουλεύει με τον εξής πολύ απλό τρόπο:

1. Σκανάρισμα του barcode ή πληκτρολόγηση του δωδεκαψήφιου κάθετου κωδικού του κουτιού που θέλεις να δωρίσεις.

2. Επιλογή για το αν θα παραδώσεις το φάρμακο άμεσα ή τρεις μήνες πριν λήξει.

3. Επιλογή τρόπου παράδοσης (αν θα το πας ο ίδιος ή αλλιώς με τη βοήθεια του κοινωφελή φορέα).

4. Καταχώρηση όλων των φαρμάκων για να δημιουργηθεί το προσωπικό online φαρμακείο, ώστε να γνωρίζεις κάθε στιγμή τι φάρμακα έχεις στο σπίτι σου.

Το GIVMED επίσης σου δίνει τη δυνατότητα να δωρίσεις τα φάρμακα σου μέσα από τον υπολογιστή. Επισκέψου τη σελίδα τους στο  www.givmed.org φτιάξε το δικό σου λογαριασμό και ξεκίνα σήμερα την πρώτη σου δωρεά.

Μπορείτε να δωρίσετε Όλα τα φάρμακα, πριν την ημερομηνία λήξης τους, ανεξάρτητα από το αν είναι ανοιχτά ή κλειστά και συνταγογραφούμενα ή μη. Εξαιρούνται* μόνο οι ακόλουθες κατηγορίες:

1. ΑΝΟΙΧΤΑ σιρόπια, αλοιφές, εισπνεόμενα, σταγόνες

2. Φάρμακα που χρειάζονται ψυγείο

3. Φάρμακα κόκκινης γραμμής (π.χ. Ψυχοφάρμακα η φάρμακα επιληψίας)

*Ο λόγος που εξαιρούνται οφείλεται στο γεγονός ότι δε τα δέχονται οι συνεργαζόμενοι φορείς (κοινωνικά φαρμακεία, ΜΚΟ).

Τα φάρμακα καταλήγουν αποκλειστικά σε κοινωφελείς φορείς που στηρίζουν κοινωνικά ευπαθείς ομάδες και έχουν φαρμακοποιούς που μπορούν να τα ελέγξουν. Τέτοιοι φορείς είναι τα κοινωνικά φαρμακεία,ΜΚΟ, γηροκομεία, ορφανοτροφεία και οποιοσδήποτε άλλος φορέας καλύπτει τις προϋποθέσεις που ορίζει ο οργανισμός GIVMED. Για λόγους ασφάλειας και διαφάνειας, δε γίνεται κάποιο φάρμακο να καταλήξει απευθείας σε έναν ασθενή.

οι συνεργαζόμενοι φορείς  που ελέγχουν τις συνταγές των ασθενών και επιβεβαιώνουν ότι ο επωφελούμενος όντως θα πάρει ένα φάρμακο χωρίς βλαβερές επιπτώσεις για την υγεία του.

Η μεταφορά των φαρμάκων που δωρίζονται μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:

1. Ο ίδιος ο δωρητής μπορεί να παραδώσει αυτοπροσώπως τα φάρμακα.

2. Ο δωρητής μπορεί να ζητήσει τη βοήθεια του κοινωφελή φορέα για το συντονισμό της δωρεάς από κοινού. Στην περίπτωση αυτή, ο φορέας θα επικοινωνήσει άμεσα με τον  δωρητή για να βρουν την πλέον αποτελεσματική λύση και για τις 2 πλευρές.

Επίσης, μπορείτε να βοηθήσετε το Givmed είτε με την εθελοντική σας εργασία στο Δίκτυο, είτε καλύπτοντας με την αγορά σας, κάποιες από τις φαρμακευτικές ελλείψεις των συνεργαζόμενων με το Givmed κοινωφελών φορέων.

το GIVMED καθώς είναι δίκτυο αξιοποίησης περισσευούμενων φαρμάκων δεν αποτελεί χώρο συγκέντρωσης  φαρμάκων το ίδιο.

Οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει δωρεάν την εφαρμογή για smartphones ή ηλεκτρονικούς υπολογιστές.