ΟΙ 13 ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΑΝ ΔΕΚΑΤΡΙΑΡΙ ΤΟ 2013!

Οι «13» που έπιασαν δεκατριάρι το 2013

    

 

Το βραβείο της κορυφαίας αθλήτριας με αναπηρία πήρε στα πρόσφατα βραβεία του ΠΣΑΤ η Βούλα Καντζά (αθλήτρια με ολική απώλεια όρασης, κατηγορία T/F 11). Δεν είναι λίγο να κατακτάς το χρυσό μετάλλιο στο μήκος, ασημένιο στα 100μ. και χάλκινο στα 200μ. στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου ΑμεΑ, που διεξήχθη στην πόλη Σταντσκανάλ της Ολλανδίας. Η αντίστροφη μέτρηση για την αλλαγή του έτους έχει αρχίσει και η «κυριακάτικη δημοκρατία» σάς παρουσιάζει σήμερα τα 13 πρόσωπα του ελληνικού αθλητισμού που ξεχώρισαν το 2013. Και μπορεί παραδοσιακά άνθρωποι του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ να κλέβουν όλη τη δόξα, ωστόσο τη χρονιά που φεύγει έλαμψαν αθλητές και αθλήτριες και από τα υπόλοιπα σπορ.

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ: Από την Α2 ανδρών του μπάσκετ και τον Φιλαθλητικό,  στο NBA και στους Μιλγουόκι Μπακς. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο συμπεριλήφθηκε στο draft του 2013 στη θέση 15, που είναι η υψηλότερη που έχει δει Έλληνας έως σήμερα και η υψηλότερη για Ευρωπαίο παίκτη φέτος. Σε ηλικία 19 ετών και 12 ημερών ο «Giannis» έγινε ένας από τους νεαρότερους παίκτες που έπαιξαν βασικοί στο ΝΒΑ, βάζοντας το όνομά του στην ίδια λίστα με τους μεγαλύτερους σύγχρονους σούπερ σταρ (όπως ο Κόμπι Μπράιαντ και ο Λεμπρόν Τζέιμς).

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ: Μπορεί στις αρχές της περσινής σεζόν το «back to back»  να έμοιαζε ακατόρθωτο για τον Ολυμπιακό, όμως ο ηγέτης του πειραϊκού συλλόγου Βασίλης Σπανούλης πήρε από το χέρι τους συμπαίκτες του και τους έβαλε στο πρώτο σκαλί του βάθρου για δεύτερη σερί χρονιά. Έτσι, ο 31χρονος γκαρντ αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης τόσο στο Final Four του 2013 όσο  και ολόκληρης της διοργάνωσης της Ευρωλίγκας.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ: Μπορεί να διαδέχθηκε τον Ντούσαν Ιβκοβιτς στον πάγκο του μπασκετικού Ολυμπιακού, ωστόσο ο Γιώργος Μπαρτζώκας κατάφερε να οδηγήσει, όπως και ο Σέρβος, τους Πειραιώτες στην κορυφή της Ευρώπης. Ετσι, ο 48χρονος κόουτς έγινε τον περασμένο Μάιο ο μοναδικός Έλληνας που έχει καταφέρει να γευτεί τη χαρά της κατάκτησης της Ευρωλίγκας, η οποία ήταν η δεύτερη συνεχόμενη για τους «ερυθρολεύκους».

 

ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΕΔΟΥΛΑΚΗΣ: Τον Ιούλιο 2012 πήρε τη σκυτάλη από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και περίπου έναν χρόνο κόντραρε με τον Παναθηναϊκό στα ίσα τον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό, παίρνοντάς του το πρωτάθλημα στην Α1 ανδρών του μπάσκετ. Επίσης με το «τριφύλλι» κατέκτησε και το Κύπελλο Ελλάδας 2013.

 

ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ: Οι μετοχές του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο εκτοξεύτηκαν στα ύψη μετά τις εξαιρετικές εμφανίσεις με τον Ολυμπιακό και την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Πριν τραυματιστεί, σκόραρε με τη μεγαλύτερη συχνότητα στην Ευρώπη, ξεπερνώντας ακόμη και τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι. Έτσι υπέγραψε νέο «χρυσό» συμβόλαιο με τους Πειραιώτες, με ετήσιες αποδοχές 1.300.000 ευρώ (ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας ποδοσφαιριστής), ενώ βρίσκεται και στο στόχαστρο σπουδαίων συλλόγων (Αρσεναλ, Λίβερπουλ, Ντόρτμουντ, Ιντερ).

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ: Δυναμική επιστροφή στο ποδόσφαιρο και στην ΑΕΚ έκανε ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ο οποίος δηλώνει αποφασισμένος να επαναφέρει την ομάδα εκεί που ανήκει. Στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου και όχι στην Γ΄ Εθνική όπου αγωνίζεται τώρα. Ο διοικητικός ηγέτης της «Ένωσης», εξάλλου, προσπαθεί να υλοποιήσει και το όνειρο των φιλάθλων, χτίζοντας γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια.

 

ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ: «Ο άνθρωπος που έκανε τη θάλασσα σπίτι του», ο Σπύρος  Γιαννιώτης, αναδείχθηκε κορυφαίος αθλητής του 2013 (για τρίτη συνεχόμενη χρονιά) στα βραβεία του ΠΣΑΤ. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής της κολύμβησης ανοιχτής θάλασσας που συγκέντρωσε 1.951 ψήφους πλέον ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΡΦΕΣΗΣ: Ο Γιώργος Μορφέσης, ο άνθρωπος «ορχήστρα» της Εθνικής ομάδας πόλο Γυναικών και αρχιτέκτονας των τελευταίων μεγάλων επιτυχιών από το 2008 και μετά, φέτος πανηγύρισε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Νέων Γυναικών στον Βόλο και χρυσό στο Ευρωπαϊκό Νεανίδων στην Κωνσταντινούπολη.

 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ: Δύο χρυσά μετάλλια, ένα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κωπηλασίας που διεξήχθη στη Σεβίλη με σκιφ ελαφρών βαρών και ένα στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών στους Μεσογειακούς Αγώνες στη Μερσίνα της Τουρκίας, κατέκτησε το 2013 η Κατερίνα Νικολαΐδου. Η Ελληνίδα κωπηλάτρια αναδείχθηκε έτσι κορυφαία αθλήτρια στην ψηφοφορία που διοργάνωσε ο ΠΣΑΤ.

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΙΩΝΗΣ: Λίγο πριν από το φινάλε της χρονιάς, και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο, ο Παναγιώτης Γκιώνης έγραψε ιστορία. Ο 33χρονος Ελληνας πρωταθλητής στο πινγκ πονγκ κατέκτησε το ασημένιο στο ομαδικό και το χάλκινο μετάλλιο στο ατομικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του Σβέσατ της Αυστρίας. 

 

Το «δελφίνι» και αυτοί που δεν το έβαλαν κάτω

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ: Παγκόσμιος πρωταθλητής εφήβων στα 17 του, αναμφίβολα η μεγαλύτερη ελπίδα της ελληνικής κολύμβησης για το παρόν και το μέλλον. Ο Απόστολος Χρήστου τραβά διεθνώς τα βλέμματα με τις επιδόσεις του στο ύπτιο και αφήνει πολλές υποσχέσεις. Εξάλλου, το περασμένο καλοκαίρι στο Ντουμπάι ο κολυμβητής του Ολυμπιακού -που αναδείχθηκε από τον Γ.Σ. Περιστερίου- κατέκτησε τον τίτλο στο παγκόσμιο Εφήβων στα 100μ. ύπτιο.

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΚΗΣ: Ενα τροχαίο ατύχημα μπορεί να του άλλαξε όλη τη ζωή, ωστόσο ο Γιάννης Κωστάκης αποδεικνύει σε κάθε αγώνα του ότι δεν πρέπει να τα παρατάς ποτέ στη ζωή. Τον περασμένο Αύγουστο, μάλιστα, ο 42χρονος κολυμβητής με αναπηρία κατέκτησε τρία μετάλλια (ένα χρυσό, δύο χάλκινα) με το γαλανόλευκο σκουφάκι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης Μόντρεαλ 2013.  Έτσι αναδείχθηκε πρόσφατα και κορυφαίος αθλητής της χρονιάς με αναπηρία.

 

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΖΑ: Το βραβείο της κορυφαίας αθλήτριας με αναπηρία πήρε στα πρόσφατα βραβεία του ΠΣΑΤ η Βούλα Καντζά (αθλήτρια με ολική απώλεια όρασης, κατηγορία T/F 11). Δεν είναι λίγο να κατακτάς το χρυσό μετάλλιο στο μήκος, ασημένιο στα 100μ. και χάλκινο στα 200μ. στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου ΑμεΑ, που διεξήχθη στην πόλη Σταντσκανάλ της Ολλανδίας.

 

Χάρης Δάντσης

 

Πηγή: Εφημερίδα «δημοκρατία»

 

 

 

ΝΙΚΗΣΑΜΕ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Νικήσαμε ασθένειες

     

Οι περιπτώσεις δύο γυναικών που δημοσιοποιήθηκαν μέσα στο 2012 έκαναν αίσθηση καθώς έδειξαν τις δυνατότητες των ρομποτικών άκρων και της «συνομιλίας» τους με τον εγκέφαλο. Ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ τοποθέτησαν δύο αισθητήρες στον κινητικό φλοιό μιας γυναίκας η οποία είχε μείνει παράλυτη από τον λαιμό και κάτω και κατάφεραν μέσω ειδικής εκπαίδευσης να την κάνουν να μπορεί με ένα ρομποτικό χέρι και τη δύναμη της σκέψης της να μετακινεί αντικείμενα. Από την πλευρά τους ερευνητές του Πανεπιστημίου Μπράουν εμφύτευσαν στον εγκέφαλο μιας άλλης τετραπληγικής γυναίκας ένα τσιπ επιτρέποντάς της να μπορεί με τη σκέψη να κινεί έναν βραχίονα ώστε να... απολαμβάνει τον καφέ της. Το περασμένο φθινόπωρο ανακοινώθηκε για πρώτη φορά και η περίπτωση ενός 32χρονου άνδρα που έγινε ο πρώτος ασθενής που περπατά με βιονικό πόδι ελεγχόμενο με τη δύναμη της σκέψης.

     

Θεοδώρα Τσώλη

 

Η άνοιξη της γονιδιακής θεραπείας

 

Η λογική της μεταφοράς ενός υγιούς γονιδίου στον οργανισμό για την «επιδιόρθωση» ενός άλλου που παρουσιάζει «ελάττωμα» ήταν επί έτη άκρως ελκυστική τους επιστήμονες. Ηδη το 1990 εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ γονιδιακή θεραπεία σε ένα κορίτσι με βαριά συνδυασμένη ανοσοανεπάρκεια (ένα από τα λεγόμενα παιδιά της«γυάλας»). Τα αποτελέσματά της ήταν επιτυχημένα αν και βραχυπρόθεσμα. Μέσα στην ίδια δεκαετία η συγκεκριμένη θεραπεία εφαρμόστηκε και σε άλλους μικρούς ασθενείς της «γυάλας». Και τότε, το 2003, μπήκε ένα μεγάλο «φρένο» στην προσέγγιση καθώς δύο ασθενείς που είχαν υποβληθεί στη γονιδιακή θεραπεία πέθαναν λόγω λευχαιμίας. Οπως ήταν επόμενο, έπειτα από αυτή την εξέλιξη το πεδίο που αρχικώς είχε φανεί πολλά υποσχόμενο έπεσε σε... χειμερία νάρκη. Ωστόσο από το 2006 και μετά φάνηκε να ξαναέρχεται η άνοιξη καθώς διαφορετικές ομάδες παρουσίασαν άκρως θετικά αποτελέσματα με επιτυχημένη εφαρμογή γονιδιακής θεραπείας ενάντια σε «δύστροπες» νόσους. Το 2006 αμερικανοί ειδικοί θεράπευσαν σε δύο ασθενείς το μεταστατικό μελάνωμα (την πιο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος) χρησιμοποιώντας φονικά Τ- κύτταρα γενετικώς στοχευμένα ώστε να επιτίθενται στα καρκινικά ενώ έναν χρόνο αργότερα βρετανοί οφθαλμίατροι χρησιμοποίησαν με επιτυχία γονιδιακή θεραπεία για μια συγγενή μορφή τύφλωσης (συγγενής αμαύρωση Leber). Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν και το 2010 όταν γάλλοι ειδικοί ανέφεραν ότι κατάφεραν να θεραπεύσουν έναν ασθενή από τη β-θαλασσαιμία ενώ η γονιδιακή προσέγγιση φάνηκε μέσα από δοκιμές να προσφέρει αντιμετώπιση και της χρόνιας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας. Το 2011 διαφορετικές ομάδες δοκίμασαν γονιδιακή θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον (κατεγράφη μείωση ως και 60% των συμπτωμάτων). Το 2012 η αρμόδια Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) έδωσε για πρώτη φορά έγκριση για διεξαγωγή στις ΗΠΑ κλινικής δοκιμής σε ασθενείς με θαλασσαιμία (αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2014) ενώ την ίδια χρονιά η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Φαρμάκων ενέκρινε για πρώτη φορά μια γονιδιακή θεραπεία (εμπορική ονομασία Glybera) για την έλλειψη του ενζύμου λιποπρωτεϊνική λιπάση που οδηγεί σε σοβαρή παγκρεατίτιδα. Γονιδιακή θεραπεία οδήγησε σε ύφεση και το πολλαπλό μυέλωμα σε 10 ασθενείς, αλλά και την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Μέσα στο 2013 έξι παιδιά με σοβαρές κληρονομικές νόσους σώθηκαν χάρη σε γονιδιακή παρέμβαση. Παράλληλα, αμερικανοί γιατροί ανέφεραν πριν από δύο μήνες ότι στις αρχές του 2011 εφήρμοσαν γονιδιακή θεραπεία σε έξι άτομα με αιμορροφιλία τα τέσσερα εκ των οποίων έχουν απαλλαγεί από την ανάγκη λήψης φαρμακευτικής αγωγής. Αλλά και για τα παιδιά της «γυάλας» τα νέα είναι πλέον πολύ καλύτερα, καθώς εξελιγμένη θεραπεία που παρακάμπτει τον σκόπελο της λευχαιμίας φάνηκε να βοηθά εννέα μικρούς ασθενείς.Στη Βρετανία μέσα στο 2013 ξεκίνησε και δοκιμή γονιδιακής θεραπείας ενάντια στην καρδιακή ανεπάρκεια σε 200 ασθενείς.

 

Στοχευμένες θεραπείες για τον καρκίνο

 

Το πέρασμα από τις συμβατικές χημειοθεραπείες που στο διάβα τους καταστρέφουν καρκινικά αλλά και υγιή κύτταρα στη στοχευμένη θεραπεία που εξολοθρεύει τον καρκίνο αφήνοντας ανέπαφα τα υγιή κύτταρα γύρω του σηματοδότησε η τελευταία δεκαετία. Στο επίκεντρο τα μονοκλωνικά αντισώματα τα οποία άλλαξαν το τοπίο της αντιμετώπισης διαφορετικών μορφών καρκίνου. Τα «διασημότερα» από αυτά είναι η τραστουζουμάμπη (Herceptin) που χορηγείται ενάντια στον μεταστατικό καρκίνο του μαστού ο οποίος είναι θετικός στον υποδοχέα HER-2 και η ριτουξιμάμπη (Rituxan) που χορηγείται για τη θεραπεία τού υποτροπιάζοντος non-Hodgkin λεμφώματος. Μονοκλωνικά αντισώματα μελετώνται και δοκιμάζονται και για άλλα είδη καρκίνου, όπως λεμφώματα, λευχαιμίες, όγκους στον εγκέφαλο, καρκίνο των πνευμόνων, του παχέος εντέρου, του ορθού και του προστάτη (μάλιστα το 2010 στις ΗΠΑ έλαβε έγκριση ένα θεραπευτικό εμβόλιο για τον καρκίνο του προστάτη, το Provenge, το οποίο απευθύνεται σε ασθενείς με πολύ προχωρημένο καρκίνο που δεν αποκρίνονται στις ορμονοθεραπείες). Ενα από τα νεότερα αντισώματα πουχρησιμοποιούνται στη θεραπεία του καρκίνου είναι η ιπιλιμουμάμπη. Από το 2011 το αντίσωμα αυτό εγκρίθηκε για τη θεραπεία των ασθενών με μεταστατικό μελάνωμα (συνδέεται με το αντιγόνο CTLA-4 της επιφάνειας των κυττάρων του μελανώματος). Γενικώς η προσέγγιση της ανοσοθεραπείας (ονομάζεται έτσι διότι εκπαιδεύει το ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να επιτίθεται στον καρκίνο) θεωρείται πολλά υποσχόμενη. Στα βαριά «όπλα» ενάντια στον καρκίνο που εμφανίστηκαν πριν από περίπου δέκα χρόνια ανήκει και η ιματινίμπη (Glivec), ένας αναστολέας της πρωτεϊνικής τυροσινικής κινάσης που χορηγείται από το στόμα, έχει ελάχιστες παρενέργειες και έχει διαμορφώσει μια νέα εικόνα στην αντιμετώπιση της χρόνιας μυελογενούς λευχαιμίας αλλά και των γαστρεντερικών στρωματικών όγκων (GIST).

 

Σε κλοιό το AIDS

  

Από το 1981, οπότε και ταυτοποιήθηκε για πρώτη φορά ο ιός HIV του AIDS, η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται σε συνεχή αγώνα δρόμου ώστε να «τιθασεύσει» αυτόν τον... ατίθασο ιό που μεταλλάσσεται διαρκώς ξεφεύγοντας από τις «παγίδες» που του στήνουν οι ερευνητές. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε, παρ΄ ότι οι αντιρετροϊκές θεραπείες έχουν εξελιχθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες μετατρέποντας σε πολλές περιπτώσεις το AIDS σε χρόνια νόσο, δεν έχει βρεθεί οριστική λύση μέσω ενός θεραπευτικού ή και προληπτικού εμβολίου για τον ιό HIV (αν και τελευταία μελέτη σε πιθήκους έδειξε ότι ένα εμβόλιο που βασίζεται στον κυτταρομεγαλοϊό έκανε τα πειραματόζωα να απαλλαγούν από ένα στέλεχος του ιού SIV - του αντίστοιχου δηλαδή του HIV που προσβάλλει πιθήκους - το οποίο ήταν 100 φορές πιο θανατηφόρο από τον HIV των ανθρώπων, δίνοντας ελπίδες και για ανθρώπινο εμβόλιο). Ωστόσο μέσα σε αυτή τη δεκαετία υπήρξαν εξελίξεις που έκαναν τους ειδικούς και μαζί τα δεκάδες εκατομμύρια των οροθετικών ατόμων να χαμογελάσουν. Ο λόγος για δύο περιπτώσεις ίασης: η πρώτη αφορά τον διάσημο πλέον «ασθενή του Βερολίνου» - ονομάστηκε έτσι καθώς υπεβλήθη σε θεραπεία στο Βερολίνο -, τον Τίμοθι Μπράουν, ο οποίος είχε διαγνωσθεί με AIDS και χρόνια αργότερα εμφάνισε λευχαιμία. Οι γιατροί τον υπέβαλαν σε μεταμόσχευση μυελού των οστών από δότη που έφερε σπάνια γενετική μετάλλαξη η οποία εμποδίζει τον ιό να εισχωρήσει στα ανοσοκύτταρα. Ο Μπράουν από το  2008, οπότε και έλαβε τη θεραπεία, συνεχίζει να παραμένει απαλλαγμένος από τον ιό. Η δεύτερη αφορά ένα τρίχρονο σήμερα οροθετικό κοριτσάκι που γεννήθηκε στο Μισισίπι από μητέρα μολυσμένη με τον HIV και στο οποίο οι γιατροί άρχισαν να χορηγούν αμέσως μετά τη γέννηση αντιρετροϊκή αγωγή ως την ηλικία των 18 μηνών. Το παιδί συνεχίζει να μην εμφανίζει κανένα ίχνος του ιού στον οργανισμό του και η περίπτωσή του αναμένεται να οδηγήσει σε κλινική μελέτη μέσα στο 2014 ώστε να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητα της πρώιμης έναρξης της αντιρετροϊκής αγωγής σε μεγάλο αριθμό οροθετικών  νεογνών.

 

Προσθετικά μέλη που (μας) νιώθουν

 

Οι κατασκευαστές των προσθετικών μελών της νέας χιλιετίας έχουν έναν βασικό στόχο: να κάνουν το «ψεύτικο» άκρο να συμπεριφέρεται ως αληθινό - με άλλα λόγια, να αισθάνεται την αφή όπως ένα πραγματικό άκρο, ακόμη και να αποκτήσει δέρμα όπως εκείνο των ανθρώπινων μελών. Τα τελευταία χρόνια διαφορετικές ομάδες έχουν παρουσιάσει άνω άκρα τα οποία νιώθουν το άγγιγμα και χαρίζουν τη σημαντική αίσθηση της αφής σε παραπληγικά άτομα αλλά και σε άτομα που έχουν ακρωτηριαστεί. Για παράδειγμα, μέσα στο 2012 ειδικοί του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς παρουσίασαν έναν εξελιγμένο ρομποτικό βραχίονα (Modular Prosthetic Limb) που προσφέρει ανεξάρτητη κίνηση του κάθε δαχτύλου ενώ πρόσφατα ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σικάγου ανέπτυξαν ένα νέο μοντέλο για τη μετάδοση  της αίσθησης της αφής στον εγκέφαλο παρακάμπτοντας τα συμβατικά μονοπάτια σύνδεσης του εγκεφάλου με τα ανθρώπινα άκρα. Οι περιπτώσεις δύο γυναικών που δημοσιοποιήθηκαν μέσα στο 2012 έκαναν αίσθηση καθώς έδειξαν τις δυνατότητες των ρομποτικών άκρων και της «συνομιλίας» τους με τον εγκέφαλο. Ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ τοποθέτησαν δύο αισθητήρες στον κινητικό φλοιό μιας γυναίκας η οποία είχε μείνει παράλυτη από τον λαιμό και κάτω και κατάφεραν μέσω ειδικής εκπαίδευσης να την κάνουν να μπορεί με ένα ρομποτικό χέρι και τη δύναμη της σκέψης της να μετακινεί αντικείμενα. Από την πλευρά τους ερευνητές του Πανεπιστημίου Μπράουν εμφύτευσαν στον εγκέφαλο μιας άλλης τετραπληγικής γυναίκας ένα τσιπ επιτρέποντάς της να μπορεί με τη σκέψη να κινεί έναν βραχίονα ώστε να... απολαμβάνει τον καφέ της. Το περασμένο φθινόπωρο ανακοινώθηκε για  πρώτη φορά και η περίπτωση ενός 32χρονου άνδρα που έγινε ο πρώτος ασθενής που περπατά με βιονικό πόδι ελεγχόμενο με τη δύναμη της σκέψης. Με δεδομένο μάλιστα ότι όλη αυτή η hi-tech έρευνα μεταφράζεται σήμερα σε τεράστιο κόστος - ένα ρομποτικό άκρο, ανάλογα  με τις δυνατότητές του, μπορεί να κοστίζει αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ - είναι σημαντικό το εν εξελίξει πρόγραμμα ενός νεαρού Βρετανού, ο οποίος «τυπώνει» σε τρισδιάστατο εκτυπωτή προσθετικά χέρια (σκοπεύει μάλιστα να μοιραστεί τις γνώσεις του ώστε ο καθένας να μπορεί να εκτυπώσει το δικό του προσθετικό μέλος κατ΄ οίκον) με στόχο το κόστος του κάθε χεριού να μην ξεπερνά κάποιες εκατοντάδες ευρώ.

 

Διέγερση του εγκεφάλου

 

Τι είναι ο εγκέφαλός μας; Ο πιο εξελιγμένος, άρτιος ηλεκτροχημικός υπολογιστής. Οταν λοιπόν περιοχές του παρουσιάζουν... αποσυντονισμό (είτε λειτουργώντας υπέρ το δέον είτε υπολειτουργώντας) μια λύση θα ήταν η παρέμβαση σε αυτές ώστε να επανασυντονιστεί η ηλεκτρική δραστηριότητά τους, σκέφτηκαν οι επιστήμονες. Και έτσι εγένετο από τη δεκαετία του 1990 η εν τω βάθει ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου, μια τεχνική που τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια εφαρμόζεται και στη χώρα μας με πολύ καλά αποτελέσματα. Η μέθοδος βασίζεται σε τοποθέτηση ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο τα οποία και διεγείρουν συγκεκριμένες περιοχές του οι οποίες έχουν πληγεί ανάλογα με την εκάστοτε πάθηση. Η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση έχει ήδη χαρίσει σταθερές κινήσεις σε ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, έχει σώσει από τις συχνές κρίσεις ασθενείς με επιληψία, έχει σηκώσει στα πόδια τους άτομα με δυστονίες και σπαστικότητα. Εχει επίσης εφαρμοστεί (σε μικρό σχετικά αριθμό ασθενών) για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης - χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν αυτό μιας Βρετανίδας με μείζονα κατάθλιψη που το 2011 ξαναπήρε τη ζωή της στα χέρια της χάρη στη διέγερση του εγκεφάλου της με ηλεκτρόδια - αλλά και της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής και της νευρογενούς ανορεξίας. Οι ειδήμονες υποστηρίζουν ότι υπάρχουν και  άλλες «γωνιές» του εγκεφάλου μας στις οποίες μπορεί να φθάσει η ηλεκτρική

διέγερση χαρίζοντας καλύτερη ζωή σε περισσότερους ασθενείς.

 

Ρομποτικές επεμβάσεις

 

Τα τελευταία χρόνια τα ρομπότ «εισέβαλαν» και εντός των χειρουργείων προσφέροντας σημαντική «χείρα βοηθείας» σε γιατρούς και ασθενείς. Εδώ και μια δεκαετία περισσότερες από 1,5 εκατομμύρια επεμβάσεις έχουν διεξαχθεί παγκοσμίως με ένα ρομποτικό χειρουργικό σύστημα που ήλθε για να μείνει στα νοσοκομεία (και της Ελλάδας). Πρόκειται για το σύστημα Da Vinci το οποίο έχει μειώσει σημαντικά τον αριθμό των ανοικτών χειρουργικών επεμβάσεων παρέχοντας ακρίβεια στους χειρουργούς και ελάχιστα επεμβατικές διαδικασίες. Το Da Vinci έχει ήδη δείξει τις τεράστιες δυνατότητές του (διενεργούνται με αυτό μεταξύ άλλων ρομποτικές κολεκτομές, γαστρεκτομές, παγκρεατεκτομές, ηπατεκτομές, χολοκυστεκτομές, σκωληκοειδεκτομές, επεμβάσεις παχυσαρκίας, επεμβάσεις αποκατάστασης ομφαλοκήλης, βουβωνοκήλης, θυροειδεκτομές) ενώ οι αναβαθμίσεις του συστήματος υπόσχονται να δώσουν ένα - ρομποτικό - χεράκι και στη χειρουργική αντιμετώπιση πολλών άλλων παθήσεων.

 

Νέα εμβόλια σώζουν ζωές

 

Πρόκειται αναμφισβήτητα για «τσιμπήματα ζωής» και μέσα στη δεκαετία που μας πέρασε νέα τέτοια «όπλα» μπήκαν στη φαρέτρα των ειδικών ενώ άλλα βρίσκονται κοντά στο να αλλάξουν τον χάρτη της εμφάνισης διαφορετικών νόσων. Την τελευταία διετία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά εμβόλιο ενάντια στον μηνιγγιτιδόκοκκο της ομάδας Β. Πολύ κοντά στην κυκλοφορία βρίσκεται  και εμβόλιο ενάντια σε έναν μεγάλο αντίπαλο του παγκόσμιου πληθυσμού, την ελονοσία. Μακρόχρονες, μεγάλες δοκιμές στην Αφρική έδειξαν ότι το εμβόλιο RTS,S μείωσε σημαντικά τον αριθμό κρουσμάτων ελονοσίας σε παιδιά στην Αφρική και έτσι η παρασκευάστρια εταιρεία του, η βρετανική GlaxoSmithKline, αναμένεται να υποβάλει αίτηση για έγκριση της κυκλοφορίας του στην αρμόδια Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Φαρμάκων (ΕΜΑ) το 2014. Παράλληλα διαφορετικές ερευνητικές ομάδες δείχνουν με μελέτες τους ότι είμαστε πιο κοντά προς ένα εμβόλιο για όλα τα στελέχη του ιού της γρίπης - έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς της δημόσιας υγείας - καθώς έχουν βρει την «αχίλλειο πτέρνα» τού συνεχώς μεταλλασσόμενου ιού την οποία και στοχεύουν. Στο «στόχαστρο» της... βελόνας μπήκε και η ηπατίτιδα C και πρώτες κλινικές δοκιμές βρετανών ειδικών δείχνουν ότι εμβόλιο που παρασκεύασαν ενάντια στη νόσο προκαλεί ισχυρή ανοσολογική απόκριση. Στα πρώτα στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ «χτυπά» ένα εμβόλιο, το CAD10, που ανέπτυξαν ειδικοί του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης. Κλινικές δοκιμές του σε ασθενείς με ήπιας μορφής νόσο έδειξαν ότι αυτό καθοδηγεί το ανοσοποιητικό να παράγει αντισώματα ενάντια στην πρωτεΐνη β-αμυλοειδές που εναποτίθεται στον εγκέφαλο των πασχόντων, στο 74%  των περιπτώσεων. Η μεγαλύτερη όμως...εμβολιαστική επιτυχία της δεκαετίας που μας πέρασε αφορά το πρώτο εμβόλιο που προλαμβάνει έναν καρκίνο: πρόκειται για το εμβόλιο ενάντια στον ιό HPV (ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων), ο οποίος είναι ο κύριος «ένοχος» για την εμφάνιση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Δύο εμβόλια για τον HPV κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια (από το 2007 και στη χώρα μας), προορίζονται για έφηβες και νεαρές γυναίκες - αν και αρκετοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να εμβολιάζονται και τα αγόρια - και υπόσχονται να εξαφανίσουν από τον χάρτη έναν καρκίνο!

  

Πηγή: Εφημερίδα «Το Βήμα»

 

 

ΛΥΡΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΥΤΑ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕ ΤΟ BLOG "ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΑΤΙΑ" ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΙΛΙΟΥ!

 

 

Κατάμεστο το Margarita’s Lounge Café-Bar στο Ίλιον αφού πολύς κόσμος ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Κοινωνικοπολιτικού blog «Με Άλλα Μάτια» για μια Κρητική βραδιά με ζωντανή μουσική και πολύ κέφι ως το πρωί την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013, με τα έσοδα της εκδήλωσης να πηγαίνουν στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Ιλίου!

 

 

Τους Παντελή Δερμιτζάκη στη λύρα και Ανδρέα Παπαδάκη στο λαούτο, πλαισίωσε ο διεθνούς φήμης τραγουδιστής κ. Γιάννης Κακλής, ο οποίος δε μπόρεσε να αρνηθεί τη στήριξη του στην κοινωνική εκδήλωση και στον προσωπικό του φίλο και Αντιδήμαρχο Ιλίου Βαγγέλη Αυγουλά!

 

Ο δεξιοτέχνης του λαούτου και δάσκαλος μουσικής επί πολλά χρόνια στο Ίλιον μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς, διασκέδασαν τους παρευρισκόμενους ενώ δε σταμάτησαν και οι χοροί ως το ξημέρωμα!

 

 

Την εκδήλωση στήριξαν πολλοί μαθητές του κ. Κακλή, εργαζόμενοι των κοινωνικών δομών στο Ίλιον, εκπρόσωποι τοπικών φορέων, πολλοί προσωπικοί φίλοι του κ. Αυγουλά όπως ο Παναγιώτης Μαρκοστάμος Γενικός Γραμματέας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών, καθώς και μέλη της Ένωσης Κρητών Ιλίου παρόντος και του Προέδρου κ. Στέλιου Μπουρδάκη.

 

 

Κατά τη διάρκεια της βραδιάς κληρώθηκαν και πολλά δώρα.

 

Guest star στη βραδιά ο έλεγχος από το ΙΚΑ με στόχο την επιβολή προστίμων σε μια εκδήλωση με άκρως κοινωνικό περιεχόμενο, λογαριάζοντας όμως χωρίς τον ξενοδόχο, αφού προσέκρουσαν στην απόλυτη νομιμότητα και παρά την ενδελεχή έρευνα δε βρέθηκε τίποτε επιλήψιμο, αφού οι άνθρωποι του meallamatia.blogspot.com είχαν λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα τηρώντας τη νομοθεσία.

 

 

 

Στο κλείσιμο της βραδιάς οι κ. Κακλής και Αυγουλάς, ανακοίνωσαν ότι ο τραγουδιστής έχει πάρει στα χέρια του στίχους του Βαγγέλη Αυγουλά οι οποίοι σύντομα θα επενδυθούν μουσικά και θα αξιοποιηθούν από τον Γιάννη Κακλή.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ-ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΚΕΠ: ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΜΕΑ

Αθηνά Κρητικού (πρόεδρος του ΣΚΕΠ): Κάποιοι κάνουν τα στραβά μάτια για τα προβλήματα των ΑμεΑ

 

Σε μια Ελλάδα με Κωσταλέξι, σε μια Ελλάδα καθόλου φιλική με τους ανθρώπους με αναπηρία, πόσο συχνά βλέπουμε ανάπηρους να κυκλοφορούν σε πλατείες, σε μαγαζιά, σε συναθροίσεις; Αν αναλογιστούμε πως το ποσοστό των ανθρώπων με τέτοια προβλήματα φθάνει το 10%-15% πανευρωπαϊκά, αντιλαμβανόμαστε πως είναι ελάχιστοι αυτοί που κυκλοφορούν συστηματικά... Αν αυτό οφείλεται σε μια ξεπερασμένη νοοτροπία πολλών οικογενειών που κάνει τους ανάπηρους να μην κυκλοφορούν, αν οφείλεται στους καθόλου φιλικούς δρόμους ή και σε πολλούς άλλους λόγους, αυτό είναι κάτι που χρειάζεται διερεύνηση. Εκείνο που είναι απαραίτητο, όμως, είναι να "σπάσουν" ταμπού και ξεπερασμένες νοοτροπίες και αυτό θα γίνει όταν πολλαπλασιαστούν κινήσεις όπως του ΣΚΕΠ και της Αθηνάς Κρητικού, σε συνδυασμό με πράξεις της Πολιτείας, που με έναν πρακτικό τρόπο θα προωθούν δράσεις ενημέρωσης, κοινωνικοποίησης,  ευαισθητοποίησης. Αν μάλιστα σκεφτούμε, πως το 84% των ΑΜΕΑ είναι εκτός εργασίας, καταλαβαίνουμε πόσο χρειάζονται τέτοιου είδους δράσεις... Αν κάνει κανείς μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας θα δει ανθρώπους με κάποιο σωματικό πρόβλημα να ζητούν χρήματα, να διαλαλούν το πρόβλημά τους, να εκλιπαρούν για βοήθεια. Το ίδιο θα συναντήσει, αν κανείς κινηθεί με τρένο. Αυτό, όμως, είναι μια εικόνα που έχει να κάνει με κάποιους, με αυτούς που έχουν επιλέξει έναν τρόπο ζωής που ανταποκρίνεται σε ένα συγκεκριμένο ποσοστό, διότι, όπως μας λέει και η Αθηνά Κρητικού, Πρόεδρος του ΣΚΕΠ, η σωματική αναπηρία δεν είναι λόγος να κάνει κάποιος κάτι λιγότερο ή περισσότερο στη ζωή. Η προσωπικότητα που έχει διαμορφώσει ένας άνθρωπος και τα χαρακτηριστικά του είναι αυτά που καθορίζουν την πορεία ζωής του και όχι, αν έχει κάποια σωματική αναπηρία ή όχι. Βέβαια, σε μια Ελλάδα με Κωσταλέξι, σε μια Ελλάδα καθόλου φιλική με τους ανθρώπους με αναπηρία, πόσο συχνά βλέπουμε ανάπηρους να κυκλοφορούν σε πλατείες, σε μαγαζιά, σε συναθροίσεις; Αν αναλογιστούμε πως το ποσοστό των ανθρώπων με τέτοια προβλήματα φθάνει το 10%-15% πανευρωπαϊκά, αντιλαμβανόμαστε πως είναι ελάχιστοι αυτοί που κυκλοφορούν συστηματικά... Αν αυτό οφείλεται σε μια ξεπερασμένη νοοτροπία πολλών οικογενειών που κάνει τους ανάπηρους να μην κυκλοφορούν, αν οφείλεται στους καθόλου φιλικούς δρόμους ή και σε πολλούς άλλους λόγους, αυτό είναι κάτι που χρειάζεται διερεύνηση. Εκείνο που είναι απαραίτητο, όμως, είναι να "σπάσουν" ταμπού και ξεπερασμένες νοοτροπίες και αυτό θα γίνει όταν πολλαπλασιαστούν κινήσεις όπως του ΣΚΕΠ και της Αθηνάς Κρητικού, σε συνδυασμό με πράξεις της Πολιτείας, που με έναν πρακτικό τρόπο θα προωθούν δράσεις ενημέρωσης, κοινωνικοποίησης,  ευαισθητοποίησης. Αν μάλιστα σκεφτούμε, πως το 84% των ΑΜΕΑ είναι εκτός  εργασίας, καταλαβαίνουμε πόσο χρειάζονται τέτοιου είδους δράσεις...

 

Κυρία Κρητικού, τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με ανθρώπους με αναπηρίες και κυρίως με νέους με αναπηρίες;

 

Θεώρησα πως είμαστε μια κοινωνία που έχει ξεχύσει τους νέους με αναπηρίες. Έτυχε στον Δήμο Κηφισιάς που είχα δραστηριότητα να συναναστραφώ με νέους και ανθρώπους με αναπηρία και να ντραπώ γι αυτά που γνώρισα. Δεν είναι γνωστό σε πολλούς, πως ένα ποσοστό 10%-15% έχουν κάποιο πρόβλημα αναπηρίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

 

Τα παραδείγματα ανθρώπων με αναπηρία που έχουν μια λειτουργική ζωή, αλλά έχουν κάνει και πράγματα που ξεχωρίζουν, αποτελούν εξαιρέσεις;

  

Δεν είναι λόγος ένα άτομο με αναπηρία να κάνει κάτι λιγότερο ή περισσότερο στη ζωή τους. Το πως αντιμετωπίζει τη ζωή έχει να κάνει με την προσωπικότητα και τα χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά.

  

Είναι αλήθεια πως στην Ελλάδα πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με σωματικές αναπηρίες δεν προβάλλονται;

 

Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Πολλά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν καλύπτουν τα προβλήματα των ανθρώπων με αναπηρία στο μέτρο που χρειάζεται.  Έχει -κάπως- αρχίσει να βελτιώνεται η κατάσταση, αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας.

 

Σε σχέση με αυτά που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρία, ποιο είναι αυτό που είναι το -πλέον- σημαντικό, κατά τη γνώμη σας;

  

Το χειρότερο, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι να αισθάνεται κανείς άχρηστος, να νιώθει πως δεν μπορεί να προσφέρει, αυτό είναι κάτι που οδηγεί κάποιον στο περιθώριο, στην απραξία, στο μηδενισμό.

  

Από πλευράς πολιτείας, είστε ευχαριστημένη με όσα κάνει για τους ανθρώπους με αναπηρία;

 

Το πρόβλημα είναι πως πολλά που είναι απαραίτητα δεν τα κάνει. Και θέλω να το καταγγείλω, διότι εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πόσο δύσκολο είναι να κινηθεί κάποιος άνθρωπος με καροτσάκι στην πόλη. Κοιτάξτε πόσες ράμπες θα χρειαζόντουσαν, που δεν υπάρχουν. Πόσα από αυτά που έπρεπε να εφαρμοστούν δεν εφαρμόζονται π.χ. πόσα καταστήματα έχουν -ως οφείλουν- αναπηρικές τουαλέτες; Πολλοί από αυτούς που έχουν την ευθύνη να τηρούνται τα παραπάνω κάνουν τα στραβά μάτια.

 

Υπάρχει η άποψη από αρκετούς, που λέει πως οι ανάπηροι δεν φαίνονται στην Ελλάδα, γιατί τους έχουν κλεισμένους στα σπίτια ή και αποτελεί στίγμα για πολλές οικογένειες. Πόσο σας βρίσκει σύμφωνη αυτή η άποψη;

 

Αυτό συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό σε παλαιότερα χρόνια, έχει βελτιωθεί και η δράση μας έχει στόχο και να βοηθήσει σε αυτό που αναφέρατε. Υπάρχει, βέβαια, δρόμος ακόμα, ειδικά σε μια πόλη, σε μια χώρα που οι υποδομές της, οι δρόμοι της, τα μαγαζιά της δεν έχουν φιλικότητα στους ανθρώπους με  αναπηρία.

 

Το γεγονός πως είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν αναπηρία και πολιτεύονται,  όπως ο βουλευτής Κουρουμπλής, δεν θα ήταν προς όφελος των αναπήρων να βγουν πιο δυναμικά, να πολιτευτούν και αποτελέσουν μέλη του κοινοβουλίου;

 

Είναι σωστό αυτό που λέτε, είναι κάτι που χρειάζεται να γίνει πράξη, μάλιστα μπορώ να σας αναφέρω πως έχω στο μυαλό μου ανθρώπους με σωματικό πρόβλημα αναπηρίας, που μπορούν να εκπροσωπήσουν επάξια την ελληνική κοινωνία στη βουλή και μάλιστα θα τους παροτρύνουμε από μεριάς μας να το κάνουν.

 

Που οφείλεται και άνθρωποι με αναπηρία είναι ξεχασμένοι ή φθάνουν σε σημείο να βγάζουν το πρόβλημά τους στο δρόμο και να ζητούν χρήματα;

  

Κοιτάξτε, όλες αυτές οι περιπτώσεις έχουν να κάνουν με ζητήματα παιδείας, κοινωνίας και κυρίως οικογένειας. Αυτά τα τρία είναι που έχουν καταλυτικό ρόλο για την πορεία ενός ανθρώπου, γενικότερα και όχι αυστηρά κάποιου που έχει κάποιο σωματικό πρόβλημα. Μην ξεχνάτε, πως έχουμε συναισθηματικές αναπηρίες που αφορούν αρκετούς ανθρώπους , που αυτές μπορούν να δημιουργήσουν τα προβλήματα που αναφέρατε ή και σημαντικότερα. Ας μην το  παραβλέπουμε.

  

Το γεγονός πως η δράση σας έχει να κάνει -κυρίως- με νέους ανθρώπους, μαθητές, σχολεία κ.λπ., που στοχεύει;

 

Ο ευαισθητοποιημένος μαθητής είναι ο αυριανός πολίτης του αύριο. Είναι  αυτός που θα διαμορφώσει την αυριανή κοινωνία. Από το σχολείο, λοιπόν, διαμορφώνεται η στάση ζωής απέναντι στα πράγματα. Αυτός είναι και ο λόγος που φέρνουμε σε επαφή και διάλογο τους μαθητές με κάποια σωματική αναπηρία με τους άλλους μαθητές και αυτό το κάνουμε, κυρίως, στο χώρο των σχολείων.

Πολλές φορές όταν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν κάτι έχουν άγνοια ή και φόβο. Μέσα, λοιπόν, από τις δράσεις αυτό έχουμε στόχο να εξαλείψουμε και την άγνοια και τον φόβο.

 

Βιογραφικό

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Από πολύ μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε με τους γονείς της στο Παρίσι. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Assas - Paris II. Εργάστηκε στους χώρους της Διαφήμισης (διαφημιστική εταιρεία TBWA) μέχρι την επιστροφή της στην Ελλάδα, το 1990.

  

Είναι ιδρύτρια και πρόεδρος του "Σ.Κ.Ε.Π. - Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους". Ο Σ.Κ.Ε.Π. (Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα) λειτουργεί ως πλατφόρμα επικοινωνίας, συνδέοντας παιδιά και νέους με αναπηρίες και νέους σε αντίξοες συνθήκες διαβίωσης (από ειδικά σχολεία - κοινωνικούς φορείς - ιδρύματα) μαζί με μαθητές Γενικής Εκπαίδευσης.

 

Κεντρικός άξονας είναι η καταπολέμηση του στίγματος και του κοινωνικού αποκλεισμού των νέων με αναπηρίες μέσω της ευαισθητοποίησης, συνύπαρξης και κοινωνικοποίησης με τον γενικό πληθυσμό.

  

Με στόχο:

  

1) Την εξοικείωση με την εικόνα της αναπηρίας (μέσω της ευαισθητοποίησης  και συνειδητοποίησης των μαθητών γενικής εκπαίδευσης)

2) Την αλλαγή νοοτροπίας του γενικού πληθυσμού ταυτόχρονα με τη δημιουργία αντανακλαστικών και αντιλήψεων κοινωνικής ευθύνης

3) Την κοινωνικοποίηση των νέων με αναπηρίες

 

Πηγή: Εφημερίδα «Ο Λόγος»

Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΝΙΚΟΣ ΖΕΝΕΤΟΣ" ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

ΣΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΩΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ

"ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΝΙΚΟΣ ΖΕΝΕΤΟΣ"