ΟΝΕΙΡΟ ΖΩ...ΜΗ ΜΕ ΞΥΠΝΑΤΕ

του Δημήτρη Κωνσταντάρα, Άρθρο στο CRASH Μαίου

"Μη, δεν είμαι εδώ, όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε τώρα- μη, για ότι καλό, ή ότι κακό, τα λέμε άλλη ώρα.

Μη είμαι αλλού, σ' άλλη τροχιά, σ' άλλη γη , σ’ άλλη χώρα- μη, δεν είμαι εδώ, όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε τώρα".

Αθήνα, Ελλάδα, Μάιος 2016 και το μυαλό μου ερεθίζεται από τις επιλογές «ενημέρωσής» ΜΟΥ.

- Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι στις αλλαγές που αποφάσισε να κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου περιέλαβε και την εμφάνισή του. Παρατήρησαν μάλιστα ότι…. ξύρισε το μουστάκι του . Αρκετοί διαφωνούν και λένε ότι δεν το ξύρισε αλλά το περιποιήθηκε και επειδή είναι άσπρου χρώματος, μοιάζει να το έχει ξυρίσει.

- Με τα πάντα καταπιάνεται ο Βαρουφάκης. Τώρα ασχολείται και…. με το τραγούδι! Ο πρώην υπουργός έγραψε στίχους για το τραγούδι της αλβανική συμμετοχής, στην τελετή έναρξης της Αρχιτεκτονικής Μπιενάλε της Βενετίας. Οι στίχοι έχουν σχέση με το προσφυγικό ζήτημα, με τον Βαρουφάκη να εμπνέεται από την κόρη του, η οποία έχει μεταναστεύσει στην Αυστραλία.

- Η ξαφνική αποχώρηση των μογγολικών ορδών από την Ουγγαρία το 1242, που έσωσε την Ευρώπη από κατάκτηση με προφανείς ιστορικές αλλαγές, πιθανότατα οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό σε περιβαλλοντικούς παράγοντες. Οι πεδιάδες της Κεντρικής Ευρώπης μετατράπηκαν σε βάλτους και οι λάσπες έκαναν τη ζωή δύσκολη στους Μογγόλους και τα άλογά τους. Έτσι, αποφάσισαν να τα… παρατήσουν. Η είδηση προκύπτει από επιστημονική έρευνα, που ανέλυσε στοιχεία από δακτυλίους δέντρων της περιοχής και τις μεταβολές του κλίματος εκείνη την εποχή (1230-1250).

- Ατύχημα με το μηχανάκι που οδηγούσε είχε πριν από λίγες ημέρες η Ματθίλδη Μαγγίρα και τίθεται θέμα: Τι θα γίνει με τη συμμετοχή της στο Your face sounds familiar; Σύμφωνα με πληροφορίες οι πόνοι ήταν αφόρητοι και η Ματθίλδη αμέσως επισκέφτηκε τη φυσικοθεραπεύτριά της, «Πονάω πολύ, δεν μπορώ να αναπνεύσω καλά, ούτε να κοιμηθώ. Πήγαινα με το μηχανάκι στο δρόμο και έπεσα σε νερά και λάδια και γλίστρησε το μηχανάκι και έπεσα κάτω. Ακολουθώ αγωγή με χάπια και κάνω κάθε μέρα φυσικοθεραπείες για να μπορέσω να αντέξω» δήλωσε.

Αυτοί είναι κάποιοι από τους σοβαρούς μας προβληματισμούς την σήμερον ημέραν. Το εννοώ. Διότι τίποτε δεν γράφεται, ούτε λέγεται στα ΜΜΕ αν δεν υπάρχουν ευήκοα ώτα και άνθρωποι που ενδιαφέρονται να ενημερωθούν. Και το επίπεδο της ενημέρωσης έχει να κάνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ με το επίπεδο των «πελατών». Αναγνώστες, ακροατές, τηλεθεατές είναι πλέον «πελάτες» , στην ίδια κατάσταση εκμετάλλευσης που είναι και οι ψηφοφόροι. Εφημερίδες, blogs, sites, περιοδικά, ραδιοφωνικές εκπομπές, τηλεοπτικές εκπομπές αλλά και πολιτικές προσωπικότητες «πουλάνε εμπόρευμα» σε πελάτες.

Πουλάνε κρέμες δια πάσαν χρήσιν , ψεύτικα κοσμήματα, τριήμερες διακοπές, ηλεκτρικές σκούπες, ποτά, πουλάνε και ιδέες και όμορφα λόγια και υποσχέσεις. Ένα ατέλειωτο πάρε-δώσε, κάτι σαν τους παλιούς πλανόδιους «εμπόρους» που τριγυρνούσαν , λίγο πριν – λίγο μετά από τον παλιατζή και διαλαλούσαν την πραμάτεια τους κι έβγαιναν οι πελάτες απ τα σπίτια τους και αγόραζαν ό,τι άστραφτε αλλά ταυτόχρονα, ήταν και φτηνό.

Ελλάδα του 1950, μεταπολεμική, της φτώχειας και της δυστυχίας – Ελλάδα του 2016, μετα-Μνημονιακή , της εκμετάλλευσης , της υπερβολής και της φτήνιας. Διαφορά; Σήμερα, η σαραβαλιασμένη καρότσα τού « έμπορα» και τού παλιατζή είναι γεμάτη υποσχέσεις, παχιά λόγια, δεσμεύσεις, ιδεολογικά «τσιτάτα» και ψέματα. Ομοιότητα; Ο Έλληνας συνεχίζει να «αγοράζει». Αν τον ρωτήσεις τι συμφωνία υπογράψαμε για να πουλήσουμε κομμάτια της Ελλάδας δεν έχει ιδέα . Ξέρει όμως τα πάντα για το μηχανάκι της Μαγγίρα ( καλά νάναι η κοπέλα γιατί δεν φταίει που θεωρεί το ατύχημά της τόσο σπουδαίο γεγονός ώστε να κάνει και δηλώσεις).

Τη μέρα που έφτανε στην Αθήνα ο Πούτιν και η πρωτεύουσα είχε μεταβληθεί σε απόρθητο φρούριο , ρώτησα ένα «φίλο της γειτονιάς» από ποια ώρα κλείνουν οι δρόμοι και απαγορεύεται η κυκλοφορία. «Κλείνουν οι δρόμοι; Για ποιο λόγο;» μου απάντησε. Κούνησα το κεφάλι μου και πήγα να φύγω αλλά δεν μπορούσα. Ο πεζόδρομος ήταν αποκλεισμένος από μηχανάκια και μοτοσυκλέτες, η διάβαση πεζών μπλοκαρισμένη από παρκαρισμένα αυτοκίνητα , η διάβαση αναπήρων «πιασμένη» από φορτηγό που ξεφόρτωνε εμπορεύματα. Καμία διέξοδος παρά να περάσω ΜΕΣΑ από το παρκάκι που …ποτιζόταν από τα αυτόματα. Δίπλα μου, στις λάσπες, προσπαθούσαν να περάσουν ηλικιωμένοι με μπαστούνια, μαμάδες με μωρά στα καροτσάκια και εργαζόμενοι που έτρεχαν να προλάβουν κάποιο τρόλλει .

Η Ελεάνα Βραχάλη είχε γράψει στίχους σ΄ ένα τραγούδι του Χατζηγιάννη που το μουρμούρισα : « Μη, δεν είμαι εδώ, όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε τώρα. …..Μη, για ό,τι καλό ή ό,τι κακό, τα λέμε άλλη ώρα... Μη, είμαι αλλού σ’ άλλη τροχιά, σ’ άλλη γη, σ’ άλλη χώρα …..Μη, δεν είμαι εδώ, όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε τώρα...»