Στο δρόμο για τους Παραολυμπιακούς αγώνες του Ρίο τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, με στόχο μια θέση στην τελική εξάδα, η πρωταθλήτρια της Κολύμβησης Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, κάνει μια στάση στο «Με Άλλα Μάτια» για μια συνέντευξη που μας δίνει μαθήματα θάρρους και θέλησης!
«Γεννήθηκα το 1986. Σε ηλικία 14
ετών διαγνώστηκε η αναπηρία μου που είναι μια αυτοάνοση μορφή μυασθένειας
και συγκεκριμένα το σύνδρομο stiff person. Είμαι αθλήτρια κολύμβησης του
αθλητικού σωματείου ΑμεΑ ¨ΤΥΡΤΑΙΟΣ¨. Οι προπονήσεις μου γίνονται στο
κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ και στο κολυμβητήριο της Μεταμόρφωσης. Από το 2012
λαμβάνω μέρος στα πανελλήνια πρωταθλήματα κολύμβησης ΑΜεΑ. Είμαι κάτοχος των
Πανελληνίων ρεκόρ στην κατηγορία S3 στα 50μ. και 100μ. ελεύθερο και 50μ.
ύπτιο. Από το 2013 είμαι μέλος της Εθνικής ομάδας της Ελληνικής Αθλητικής
Ομοσπονδίας Α.Με.Α».
Σάββατο 25 Ιουνίου 2016, ΟΑΚΑ, 50
μ. ύπτιο, η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου με 1.01 ισοφαρίζει το πανελλήνιο ρεκόρ,
κατακτά την 4η θέση στην παγκόσμια κατάταξη και φυσικά το χρυσό μετάλλιο,
στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης ΑμεΑ!
Την άλλη μέρα είμαι εκεί από
νωρίς το πρωί, χρωστώντας τουλάχιστον ένα χειροκρότημα! Και απολαμβάνουμε την
Αλεξάνδρα στα 100 μ. ελεύθερο στην κατηγορία S3 να κατακτά άλλο ένα χρυσό
μετάλλιο! Ως Αθλητικός σύλλογος ΑμεΑ, ο Τυρταίος, νιώθουμε υπερήφανοι που αυτή
η αθλήτρια με τη χρυσή καρδιά αναδείχθηκε από μας!
Και προσωπικά, το είχα βάλει
πείσμα από καιρό να κερδίσω μια συνέντευξή της! Να τη λοιπόν:
«Το 2011 ξεκίνησα να κολυμπάω τελείως
θεραπευτικά, στο ΠΙΚΠΑ Βούλας. Σύντομα, μέσω του γυμναστή κ. Μιχάλη Νικόπουλου,
μαθαίνω για τον Τυρταίο. Γράφτηκα στο σύλλογο και ξεκίνησα τον αθλητισμό. Ένα
χρόνο μετά, το 2012, έρχεται και η πρώτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα
Κολύμβησης όπου έχω την πρώτη μου συμμετοχή», πιάνει το νήμα της αθλητικής της
ζωής η Αλεξάνδρα!
«Στην αρχή δεν το πίστευε και
φτάσαμε φέτος, στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης στην Πορτογαλία, να έχει
2 ασημένια και ένα χάλκινο», μας εξηγεί με περηφάνια ο νυν προπονητής της κ.
Μιχάλης Νικόπουλος.
Η Αλεξάνδρα αναφέρεται συχνά και
πάντα με ευγνωμοσύνη στον προπονητή της, αλλά και στη φυσικοθεραπεύτρια της κα
Άνθη Ζουμπλιού, καθώς και στον αρραβωνιαστικό της το Νίκο, οι οποίοι τη
στηρίζουν καθημερινά στη δύσκολη διαδρομή του πρωταθλητισμού και της ζωής της!
Ζητώ από την Αλεξάνδρα να μας
μιλήσει για τις διεθνείς της συμμετοχές ως σήμερα:
«Έκανα το ντεμπούτο μου στους Πανευρωπαϊκούς
αγώνες το 2014 στην Ολλανδία (Eidhoven), 7η θέση στα 50 μ. ύπτιο.
Συμμετείχα στο διεθνές
τουρνουά του Βερολίνου το 2015
Στους Παγκόσμιους αγώνες το 2015 στην Αγγλία (Glaskow), κατέλαβα την 6η θέση στα 100m ελεύθερο, την 9η θέση στα 50 ύπτιο και την 8η θέση με την ομάδα της σκυταλοδρομίας 4Χ50μ.
Στους πανευρωπαϊκούς αγώνες
κολύμβησης στην Πορτογαλία (Funchal 30 april-6May), μια
εφημερίδα έγραφε ότι «Πρωταγωνίστρια τριών ελληνικών μεταλλίων ήταν
η Αλεξάνδρα η οποία κατετάγη 2η στα 50μ. ελεύθερο S3, τρίτη στα 50μ. ύπτιο S3
και τρίτη στα 100μ. ελεύθερο S3»!
«Στην Αλεξάνδρα διέκρινα νεύρο
και τσαμπουκά που δεν τα βρίσκεις εύκολα σε ανθρώπους και χρειάζονται σε έναν
πρωταθλητή», μας λέει ο Μιχάλης Νικόπουλος και εμείς διακρίνουμε την πικρία
του, που δεν του έχει επιτραπεί να συνοδεύσει την πρωταθλήτρια του σε δύο
πανευρωπαϊκά και ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα.
-«Ποια ήταν η πρώτη σου
συγκινητική στιγμή στην αθλητική σου πορεία»;
«Το 2014 στο ντεμπούτο μου σε
διεθνές meeting στην Ολλανδία, παρ’ όλο που είχαν ενοποιηθεί οι
κατηγορίες εκεί και αγωνίστηκα με ανώτερη κατηγορία συναθλητών μου, όταν
κατέλαβα την 7η θέση, θυμάμαι ακόμα τη σφιχτή αγκαλιά του προπονητή μου που
για μένα σήμαινε ότι τα κατάφερα»! μου απαντά εκείνη.
Η Αλεξάνδρα το Σεπτέμβρη γίνεται
30 ετών και ονειρεύεται να ολοκληρώσει την οικογένεια της και με ένα παιδί!
«Τον πρώτο καιρό με στήριξε
οικονομικά ο σύλλογος «Tandem», αλλιώς μόνη μου εντελώς δε θα είχα τα χρήματα
ούτε να πάω στη διαδικασία του classification που είναι υποχρεωτική
για να ξεκινήσει να αγωνίζεται διεθνώς ένας αθλητής με αναπηρία», θυμάται
εκείνη.
Από τη δίωρη συζήτησή μας με την
Αλεξάνδρα, διαπίστωσα ότι δεν γκρινιάζει ποτέ! Έμαθα πάντως ότι κάποιες φορές
την πιάνουν τα νεύρα της και τότε είναι καλύτερα να κρυφτείς ώσπου να περάσει η
μπόρα! Επίσης αγχώνεται πολύ, αλλά «δεν το κάνει επίτηδες, είναι στοιχείο της
πάθησης», μας εξηγεί η φυσικοθεραπεύτρια της. Δεν έχει ταλαιπωρηθεί από κάποιο
«κακό» μέσο ενημέρωσης μου είπε, ενώ γενικά, μου απαντούσε συνεχώς με σεμνότητα
και μετριοφροσύνη.
Της ζητώ να μας μιλήσει για την
καθημερινότητά της:
«Πέντε μέρες την εβδομάδα
προσπαθώ να είμαι στην πισίνα για προπόνηση. Ξεκινάω από το Αιγάλεω όπου μένω
και με τα μέσα μεταφοράς φτάνω στο ΟΑΚΑ. Εκεί θα προπονηθώ 2 ώρες κάθε μέρα.
Μετά επιστρέφω σπίτι, όπου 3 φορές την εβδομάδα, συμπληρωματικά, θα κάνω
ασκήσεις στη φυσικοθεραπεία μου με την Άνθη που με βοηθούν στην κολύμβηση».
Και ο προπονητής της κ.
Νικόπουλος συμπληρώνει: «που σημαίνει ότι καθημερινά, η Αλεξάνδρα θέλει μια ώρα
να έρθει στο ΟΑΚΑ και μια να γυρίσει και δύο ώρες προπόνηση και μιάμιση ώρα το
απόγευμα συμπληρωματικές ασκήσεις, περίπου 7 ώρες την ημέρα. Και σημειώστε ότι,
λόγω της ιδιαιτερότητας της πάθησης της, πολλές φορές όταν έρχεται η Αλεξάνδρα
για προπόνηση είναι μυϊκά κουρασμένη από τη διαδρομή που έχει κάνει μόνη της,
οπότε θα πρέπει να περιμένουμε κάποια ώρα πριν ξεκινήσουμε, για να ανακτήσει
τις δυνάμεις της».
Κανονικά, λοιπόν, η Αλεξάνδρα θα
πρέπει να πηγαινοέρχεται με ταξί για να προπονείται και να μας χαρίζει μετάλλια
και εθνική υπερηφάνεια, με έξοδα της Ελληνικής πολιτείας. Αλλά… Και σημειώστε
ότι και μετά την προπόνηση, λόγω της πάθησης της, οι μύες της σκληραίνουν και
αποδυναμώνονται, άρα διπλή ταλαιπωρία. Και όμως δουλεύει ακατάπαυστα για να
δοξάσει την Ελληνική σημαία και όλους εμάς στο Ρίο!
«Η Αλεξάνδρα με βρήκε τέλη του 2015 μέσω Facebook»,
μας εξηγεί η φυσικοθεραπεύτρια της και γνωστή αθλήτρια κα Άνθη Ζουμπλιού, και
συνεχίζει: «Η Αλεξάνδρα πάσχει από το σύνδρομο baby stiff
person, το έχουν μόνο 6 άνθρωποι στην Ελλάδα. Είναι ένα αυτοάνοσο σύνδρομο που
συχνά συνδέεται και με άλλες αυτοάνοσες ασθένειες. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από
διακυμάνσεις –ακαμψία στον κορμό και στα άκρα-. Ιδίως μετά την κολύμβηση όταν η
Αλεξάνδρα βγαίνει από το νερό και κρυώνει, της δημιουργείται έντονη
σπαστικότητα και δε μπορεί να κάνει σχεδόν καμία κίνηση. Ξέρω την πάθηση και
έχω εργαστεί σχετικά, οπότε η Αλεξάνδρα μου πρότεινε να συνεργαστούμε» μας λέει
η κα Ζουμπλιού.
Κανονικά, ο προπονητής και η
φυσικοθεραπεύτρια της Αλεξάνδρας, θα πρέπει να είναι κοντά της σε όλες τις
δύσκολες δοκιμασίες. Και όμως, λόγω της οικονομικής κρίσης, εκείνοι δεν ήταν ως
τώρα σε κανένα διεθνές meeting δίπλα στην πρωταθλήτρια μας. Για
φανταστείτε αν ήταν, πόσο πιο ψηλά θα έφθανε η Αλεξάνδρα;
«Όλη η χώρα έχει οικονομικά
προβλήματα, δε μπορώ εγώ να έχω απαιτήσεις» μου λέει η Αλεξάνδρα και με
αποστομώνει. Δε θέλει γκρίνιες, δε θέλει μοιρολατρία και μιζέρια. Και πάντα
γυρνά το νόμισμα έτσι ώστε να βλέπει τη θετική του όψη!
«Έκανα και εγώ πρωταθλητισμό στο βόλεϊ ενώ έχω
ασχοληθεί πολλά χρόνια και με το τρέξιμο. Ξέρω λοιπόν πως είναι και εξ αρχής
δέχτηκα να βοηθήσω. Νομίζω ότι σε πολλούς αγώνες εγώ αγχώνομαι πιο πολύ από την
Αλεξάνδρα, το ζω μέσα από αυτή», συμπληρώνει η κα Ζουμπλιού, η οποία εξ αρχής
δεν αντιμετώπισε την Αλεξάνδρα ως πελάτισσα της στη φυσικοθεραπεία, αλλά
βρέθηκε εθελοντικά στο πλευρό της πρωταθλήτριας.
Στην Αλεξάνδρα αρέσει να βοηθά
τους συνανθρώπους της, με κάθε τρόπο. Δε θέλει όμως να μιλάει γι’ αυτά.
Πρόσφατα, με χρήματα από δικιά της χορηγία, βοήθησε έναν συναθλητή της με
αναπηρία να πάει στο εξωτερικό για να περάσει τη διαδικασία του classification και
να ξεκινήσει και εκείνος να αγωνίζεται. Σκέφτομαι ότι τελικά παίρνει χρυσά
μετάλλια, γιατί είναι παιδί χρυσάφι!
«Ότι δίνεις, στο ανταποδίδει η
ζωή» μας λέει η Αλεξάνδρα και μας στέλνει άλλο ένα κύμα αισιοδοξίας!
Η Αλεξάνδρα «ντοπάρεται» μόνο από
την ηρεμία του προπονητή της! Έπεσε στο νερό στο φετινό Πανελλήνιο πρωτάθλημα,
χωρίς να έχει αποθεραπευτεί τελείως, με μια ανοιχτή πληγή στο λαιμό, αφού
πρέπει να κάνει τακτικά πλασμαφαιρέσεις και πρόσφατα είχε βγει από το
νοσοκομείο.
Το σώμα της μπορεί, ανά πάσα στιγμή
λόγω της πάθησης της, να την προδώσει, να μη συνεργαστεί και να της στερήσει
μια επιτυχία και μια επιβράβευση σκληρής καθημερινής δουλειάς τόσων χρόνων. Το
ξέρει αλλά δεν τη νοιάζει! Απολαμβάνει την κάθε στιγμή και προσπαθεί να μας
χαμογελάει συνεχώς!
Μόνη της στενοχώρια; Της αρέσουν
πολύ τα γλυκά και της τα περιορίζει ο πρωταθλητισμός!
Και άλλο ένα δείγμα της λεβεντιάς
της; Όταν τη ρωτάω ποιόν αθλητή ή αθλήτρια, από οποιαδήποτε χώρα και άθλημα,
θαυμάζει, μου αναφέρει τη συναθλήτρια της με αναπηρία, στην ίδια κατηγορία, την
κα Σέμι Ριζάογλου, μετατρέποντας έτσι τον ανταγωνισμό σε ευγενή άμιλλα!
«Πέρυσι στο πανελλήνιο πρωτάθλημα
που κέρδισα για πρώτη φορά τη Σέμι στα 100 μ., δάκρυσα. Και εννοείται ότι
εξακολουθώ να τη θαυμάζω», μας λέει.
Στην Αλεξάνδρα αρέσει η Ρέγκε και
να διαβάζει Πάολο Κοέλιο, ονειρεύεται να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στην Αυστρία,
ενώ από το 2011 κάνει παράλληλα Λάτιν και Σύγχρονο χορό.
Μετά τη γνωριμία μας, πιστεύω ότι
οπωσδήποτε θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει στη διαφήμιση του γνωστού Χυμού για τη
Θετική Ενέργεια!
-«Πώς νιώθεις που η ελληνική
πολιτεία δε σε έχει ακόμη συγχαρεί με επίσημο, θεσμικό τρόπο για τις επιτυχίες σου»;
Τη ρωτάω για να ξεσπαθώσει, αλλά εκείνη με κάνει και τη θαυμάζω ακόμα
περισσότερο: «Δεν έχω περάσει την Ολυμπιάδα ακόμη, οπότε δε νομίζω ότι
απαιτείται να γίνει κάποια τέτοια κίνηση απέναντι μου».
-«Αν γινόσουν για μια μέρα
Υπουργός αθλητισμού τι θα άλλαζες»;
«Θα απαγόρευα τη σύμπτυξη
κατηγοριών στους αθλητές με αναπηρίες».
-«Εξ αιτίας των δυσκολιών που
έχεις αντιμετωπίσει, έχεις ευχηθεί κάποια στιγμή να ήσουν αθλήτρια κάποιας άλλης
χώρας»;
«Όχι! Μπορεί στο εξωτερικό κάποια
πράγματα να γίνονται καλύτερα, ή ευκολότερα, αλλά εγώ αγαπάω τη χώρα μου.
Στηρίζουμε Ελλάδα»!
-«Μα καλά, δεν έχεις ένα
πεζοδρόμιο να περπατήσεις και αγαπάς την Ελλάδα»; Εκπλήσσομαι και αστειεύομαι
μαζί.
«Δεν πειράζει για το πεζοδρόμιο.
Και πώς θα έκανα ενδυνάμωση στους μύες μου αλλιώς»!
«Ο αθλητισμός είναι θεραπεία από
μόνος του. Σε τονώνει σωματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά. Είναι μια
δημιουργική διέξοδος και αισιοδοξία στη ζωή σου», μας λέει η Αλεξάνδρα
κλείνοντας και στέλνει ένα μήνυμα στους ανθρώπους με αναπηρία να
δραστηριοποιηθούν περαιτέρω.
Αλεξάνδρα μας, η καρδιά μας το
Σεπτέμβρη θα είναι κοντά σου, στο Ρίο! Και καλή επιτυχία!!!