ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η ΘΕΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΗΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ!

Στο δρόμο για τους Παραολυμπιακούς αγώνες του Ρίο τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, με στόχο μια θέση στην τελική εξάδα, η πρωταθλήτρια της Κολύμβησης Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, κάνει μια στάση στο «Με Άλλα Μάτια» για μια συνέντευξη που μας δίνει μαθήματα θάρρους και θέλησης!

«Γεννήθηκα το 1986. Σε ηλικία 14 ετών διαγνώστηκε  η αναπηρία μου που είναι μια αυτοάνοση μορφή  μυασθένειας και συγκεκριμένα το σύνδρομο stiff person. Είμαι αθλήτρια κολύμβησης του αθλητικού σωματείου ΑμεΑ ¨ΤΥΡΤΑΙΟΣ¨. Οι προπονήσεις μου γίνονται στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ και στο κολυμβητήριο της Μεταμόρφωσης. Από το 2012 λαμβάνω μέρος στα πανελλήνια πρωταθλήματα κολύμβησης ΑΜεΑ. Είμαι κάτοχος των Πανελληνίων ρεκόρ στην κατηγορία S3 στα 50μ. και 100μ. ελεύθερο και 50μ. ύπτιο. Από το 2013 είμαι μέλος της Εθνικής ομάδας της Ελληνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Α.Με.Α».

Σάββατο 25 Ιουνίου 2016, ΟΑΚΑ, 50 μ. ύπτιο, η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου με 1.01 ισοφαρίζει το πανελλήνιο ρεκόρ, κατακτά την 4η θέση στην παγκόσμια κατάταξη και φυσικά το χρυσό μετάλλιο, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης ΑμεΑ!

Την άλλη μέρα είμαι εκεί από νωρίς το πρωί, χρωστώντας τουλάχιστον ένα χειροκρότημα! Και απολαμβάνουμε την Αλεξάνδρα στα 100 μ. ελεύθερο στην κατηγορία S3 να κατακτά άλλο ένα χρυσό μετάλλιο! Ως Αθλητικός σύλλογος ΑμεΑ, ο Τυρταίος, νιώθουμε υπερήφανοι που αυτή η αθλήτρια με τη χρυσή καρδιά αναδείχθηκε από μας!

Και προσωπικά, το είχα βάλει πείσμα από καιρό να κερδίσω μια συνέντευξή της! Να τη λοιπόν:

«Το 2011 ξεκίνησα να κολυμπάω τελείως θεραπευτικά, στο ΠΙΚΠΑ Βούλας. Σύντομα, μέσω του γυμναστή κ. Μιχάλη Νικόπουλου, μαθαίνω για τον Τυρταίο. Γράφτηκα στο σύλλογο και ξεκίνησα τον αθλητισμό. Ένα χρόνο μετά, το 2012, έρχεται και η πρώτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης όπου έχω την πρώτη μου συμμετοχή», πιάνει το νήμα της αθλητικής της ζωής η Αλεξάνδρα!

            

«Στην αρχή δεν το πίστευε και φτάσαμε φέτος, στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης στην Πορτογαλία, να έχει 2 ασημένια και ένα χάλκινο», μας εξηγεί με περηφάνια ο νυν προπονητής της κ. Μιχάλης Νικόπουλος.

Η Αλεξάνδρα αναφέρεται συχνά και πάντα με ευγνωμοσύνη στον προπονητή της, αλλά και στη φυσικοθεραπεύτρια της κα Άνθη Ζουμπλιού, καθώς και στον αρραβωνιαστικό της το Νίκο, οι οποίοι τη στηρίζουν καθημερινά στη δύσκολη διαδρομή του πρωταθλητισμού και της ζωής της!

Ζητώ από την Αλεξάνδρα να μας μιλήσει για τις διεθνείς της συμμετοχές ως σήμερα:

«Έκανα το ντεμπούτο μου στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες το 2014 στην Ολλανδία (Eidhoven), 7η θέση στα 50 μ. ύπτιο.

Συμμετείχα στο διεθνές τουρνουά του Βερολίνου το 2015 

Στους Παγκόσμιους αγώνες το 2015 στην Αγγλία  (Glaskow), κατέλαβα την 6η θέση στα 100m ελεύθερο, την 9η θέση στα 50 ύπτιο και την 8η θέση με την ομάδα της σκυταλοδρομίας 4Χ50μ.

            

Στους πανευρωπαϊκούς αγώνες κολύμβησης στην Πορτογαλία  (Funchal 30 april-6May), μια εφημερίδα έγραφε ότι «Πρωταγωνίστρια  τριών ελληνικών μεταλλίων  ήταν η Αλεξάνδρα η οποία κατετάγη 2η στα 50μ. ελεύθερο S3, τρίτη στα 50μ. ύπτιο S3 και τρίτη στα 100μ. ελεύθερο S3»!

«Στην Αλεξάνδρα διέκρινα νεύρο και τσαμπουκά που δεν τα βρίσκεις εύκολα σε ανθρώπους και χρειάζονται σε έναν πρωταθλητή», μας λέει ο Μιχάλης Νικόπουλος και εμείς διακρίνουμε την πικρία του, που δεν του έχει επιτραπεί να συνοδεύσει την πρωταθλήτρια του σε δύο πανευρωπαϊκά και ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα.

-«Ποια ήταν η πρώτη σου συγκινητική στιγμή στην αθλητική σου πορεία»;

«Το 2014 στο ντεμπούτο μου σε διεθνές meeting στην Ολλανδία, παρ’ όλο που είχαν ενοποιηθεί οι κατηγορίες εκεί και αγωνίστηκα με ανώτερη κατηγορία συναθλητών μου, όταν κατέλαβα την 7η θέση, θυμάμαι ακόμα τη σφιχτή αγκαλιά του προπονητή μου που για μένα σήμαινε ότι τα κατάφερα»! μου απαντά εκείνη.

Η Αλεξάνδρα το Σεπτέμβρη γίνεται 30 ετών και ονειρεύεται να ολοκληρώσει την οικογένεια της και με ένα παιδί!

            

«Τον πρώτο καιρό με στήριξε οικονομικά ο σύλλογος «Tandem», αλλιώς μόνη μου εντελώς δε θα είχα τα χρήματα ούτε να πάω στη διαδικασία του classification που είναι υποχρεωτική για να ξεκινήσει να αγωνίζεται διεθνώς ένας αθλητής με αναπηρία», θυμάται εκείνη.

Από τη δίωρη συζήτησή μας με την Αλεξάνδρα, διαπίστωσα ότι δεν γκρινιάζει ποτέ! Έμαθα πάντως ότι κάποιες φορές την πιάνουν τα νεύρα της και τότε είναι καλύτερα να κρυφτείς ώσπου να περάσει η μπόρα! Επίσης αγχώνεται πολύ, αλλά «δεν το κάνει επίτηδες, είναι στοιχείο της πάθησης», μας εξηγεί η φυσικοθεραπεύτρια της. Δεν έχει ταλαιπωρηθεί από κάποιο «κακό» μέσο ενημέρωσης μου είπε, ενώ γενικά, μου απαντούσε συνεχώς με σεμνότητα και μετριοφροσύνη.

Της ζητώ να μας μιλήσει για την καθημερινότητά της:

«Πέντε μέρες την εβδομάδα προσπαθώ να είμαι στην πισίνα για προπόνηση. Ξεκινάω από το Αιγάλεω όπου μένω και με τα μέσα μεταφοράς φτάνω στο ΟΑΚΑ. Εκεί θα προπονηθώ 2 ώρες κάθε μέρα. Μετά επιστρέφω σπίτι, όπου 3 φορές την εβδομάδα, συμπληρωματικά, θα κάνω ασκήσεις στη φυσικοθεραπεία μου με την Άνθη που με βοηθούν στην κολύμβηση».

Και ο προπονητής της κ. Νικόπουλος συμπληρώνει: «που σημαίνει ότι καθημερινά, η Αλεξάνδρα θέλει μια ώρα να έρθει στο ΟΑΚΑ και μια να γυρίσει και δύο ώρες προπόνηση και μιάμιση ώρα το απόγευμα συμπληρωματικές ασκήσεις, περίπου 7 ώρες την ημέρα. Και σημειώστε ότι, λόγω της ιδιαιτερότητας της πάθησης της, πολλές φορές όταν έρχεται η Αλεξάνδρα για προπόνηση είναι μυϊκά κουρασμένη από τη διαδρομή που έχει κάνει μόνη της, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε κάποια ώρα πριν ξεκινήσουμε, για να ανακτήσει τις δυνάμεις της».

Κανονικά, λοιπόν, η Αλεξάνδρα θα πρέπει να πηγαινοέρχεται με ταξί για να προπονείται και να μας χαρίζει μετάλλια και εθνική υπερηφάνεια, με έξοδα της Ελληνικής πολιτείας. Αλλά… Και σημειώστε ότι και μετά την προπόνηση, λόγω της πάθησης της, οι μύες της σκληραίνουν και αποδυναμώνονται, άρα διπλή ταλαιπωρία. Και όμως δουλεύει ακατάπαυστα για να δοξάσει την Ελληνική σημαία και όλους εμάς στο Ρίο!

«Η Αλεξάνδρα με βρήκε τέλη του 2015 μέσω Facebook», μας εξηγεί η φυσικοθεραπεύτρια της και γνωστή αθλήτρια κα Άνθη Ζουμπλιού, και συνεχίζει: «Η Αλεξάνδρα πάσχει από το σύνδρομο baby stiff person, το έχουν μόνο 6 άνθρωποι στην Ελλάδα. Είναι ένα αυτοάνοσο σύνδρομο που συχνά συνδέεται και με άλλες αυτοάνοσες ασθένειες. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από διακυμάνσεις –ακαμψία στον κορμό και στα άκρα-. Ιδίως μετά την κολύμβηση όταν η Αλεξάνδρα βγαίνει από το νερό και κρυώνει, της δημιουργείται έντονη σπαστικότητα και δε μπορεί να κάνει σχεδόν καμία κίνηση. Ξέρω την πάθηση και έχω εργαστεί σχετικά, οπότε η Αλεξάνδρα μου πρότεινε να συνεργαστούμε» μας λέει η κα Ζουμπλιού.

Κανονικά, ο προπονητής και η φυσικοθεραπεύτρια της Αλεξάνδρας, θα πρέπει να είναι κοντά της σε όλες τις δύσκολες δοκιμασίες. Και όμως, λόγω της οικονομικής κρίσης, εκείνοι δεν ήταν ως τώρα σε κανένα διεθνές meeting δίπλα στην πρωταθλήτρια μας. Για φανταστείτε αν ήταν, πόσο πιο ψηλά θα έφθανε η Αλεξάνδρα;

«Όλη η χώρα έχει οικονομικά προβλήματα, δε μπορώ εγώ να έχω απαιτήσεις» μου λέει η Αλεξάνδρα και με αποστομώνει. Δε θέλει γκρίνιες, δε θέλει μοιρολατρία και μιζέρια. Και πάντα γυρνά το νόμισμα έτσι ώστε να βλέπει τη θετική του όψη!

«Έκανα και εγώ πρωταθλητισμό στο βόλεϊ ενώ έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια και με το τρέξιμο. Ξέρω λοιπόν πως είναι και εξ αρχής δέχτηκα να βοηθήσω. Νομίζω ότι σε πολλούς αγώνες εγώ αγχώνομαι πιο πολύ από την Αλεξάνδρα, το ζω μέσα από αυτή», συμπληρώνει η κα Ζουμπλιού, η οποία εξ αρχής δεν αντιμετώπισε την Αλεξάνδρα ως πελάτισσα της στη φυσικοθεραπεία, αλλά βρέθηκε εθελοντικά στο πλευρό της πρωταθλήτριας.

Στην Αλεξάνδρα αρέσει να βοηθά τους συνανθρώπους της, με κάθε τρόπο. Δε θέλει όμως να μιλάει γι’ αυτά. Πρόσφατα, με χρήματα από δικιά της χορηγία, βοήθησε έναν συναθλητή της με αναπηρία να πάει στο εξωτερικό για να περάσει τη διαδικασία του classification και να ξεκινήσει και εκείνος να αγωνίζεται. Σκέφτομαι ότι τελικά παίρνει χρυσά μετάλλια, γιατί είναι παιδί χρυσάφι!

«Ότι δίνεις, στο ανταποδίδει η ζωή» μας λέει η Αλεξάνδρα και μας στέλνει άλλο ένα κύμα αισιοδοξίας!

Η Αλεξάνδρα «ντοπάρεται» μόνο από την ηρεμία του προπονητή της! Έπεσε στο νερό στο φετινό Πανελλήνιο πρωτάθλημα, χωρίς να έχει αποθεραπευτεί τελείως, με μια ανοιχτή πληγή στο λαιμό, αφού πρέπει να κάνει τακτικά πλασμαφαιρέσεις και πρόσφατα είχε βγει από το νοσοκομείο.

Το σώμα της μπορεί, ανά πάσα στιγμή λόγω της πάθησης της, να την προδώσει, να μη συνεργαστεί και να της στερήσει μια επιτυχία και μια επιβράβευση σκληρής καθημερινής δουλειάς τόσων χρόνων. Το ξέρει αλλά δεν τη νοιάζει! Απολαμβάνει την κάθε στιγμή και προσπαθεί να μας χαμογελάει συνεχώς!

                

Μόνη της στενοχώρια; Της αρέσουν πολύ τα γλυκά και της τα περιορίζει ο πρωταθλητισμός!

Και άλλο ένα δείγμα της λεβεντιάς της; Όταν τη ρωτάω ποιόν αθλητή ή αθλήτρια, από οποιαδήποτε χώρα και άθλημα, θαυμάζει, μου αναφέρει τη συναθλήτρια της με αναπηρία, στην ίδια κατηγορία, την κα Σέμι Ριζάογλου, μετατρέποντας έτσι τον ανταγωνισμό σε ευγενή άμιλλα!

                

«Πέρυσι στο πανελλήνιο πρωτάθλημα που κέρδισα για πρώτη φορά τη Σέμι στα 100 μ., δάκρυσα. Και εννοείται ότι εξακολουθώ να τη θαυμάζω», μας λέει.

Στην Αλεξάνδρα αρέσει η Ρέγκε και να διαβάζει Πάολο Κοέλιο, ονειρεύεται να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στην Αυστρία, ενώ από το 2011 κάνει παράλληλα Λάτιν και Σύγχρονο χορό.

Μετά τη γνωριμία μας, πιστεύω ότι οπωσδήποτε θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει στη διαφήμιση του γνωστού Χυμού για τη Θετική Ενέργεια!

-«Πώς νιώθεις που η ελληνική πολιτεία δε σε έχει ακόμη συγχαρεί με επίσημο, θεσμικό τρόπο για τις επιτυχίες σου»; Τη ρωτάω για να ξεσπαθώσει, αλλά εκείνη με κάνει και τη θαυμάζω ακόμα περισσότερο: «Δεν έχω περάσει την Ολυμπιάδα ακόμη, οπότε δε νομίζω ότι απαιτείται να γίνει κάποια τέτοια κίνηση απέναντι μου».

-«Αν γινόσουν για μια μέρα Υπουργός αθλητισμού τι θα άλλαζες»;

«Θα απαγόρευα τη σύμπτυξη κατηγοριών στους αθλητές με αναπηρίες».

-«Εξ αιτίας των δυσκολιών που έχεις αντιμετωπίσει, έχεις ευχηθεί κάποια στιγμή να ήσουν αθλήτρια κάποιας άλλης χώρας»;

«Όχι! Μπορεί στο εξωτερικό κάποια πράγματα να γίνονται καλύτερα, ή ευκολότερα, αλλά εγώ αγαπάω τη χώρα μου. Στηρίζουμε Ελλάδα»!

                

-«Μα καλά, δεν έχεις ένα πεζοδρόμιο να περπατήσεις και αγαπάς την Ελλάδα»; Εκπλήσσομαι και αστειεύομαι μαζί.

«Δεν πειράζει για το πεζοδρόμιο. Και πώς θα έκανα ενδυνάμωση στους μύες μου αλλιώς»!

               

«Ο αθλητισμός είναι θεραπεία από μόνος του. Σε τονώνει σωματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά. Είναι μια δημιουργική διέξοδος και αισιοδοξία στη ζωή σου», μας λέει η Αλεξάνδρα κλείνοντας και στέλνει ένα μήνυμα στους ανθρώπους με αναπηρία να δραστηριοποιηθούν περαιτέρω.

Αλεξάνδρα μας, η καρδιά μας το Σεπτέμβρη θα είναι κοντά σου, στο Ρίο! Και καλή επιτυχία!!!

ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ Ο ΥΠ.ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ - ΟΛΟΣ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Έρχεται νέος τύπος σχολείου στην Ειδική Εκπαίδευση

Την ίδρυση ενός νέου τύπου σχολείου για την Ειδική Εκπαίδευση προανήγγειλε ο Υπουργός Παιδείας απαντώντας σε ερώτηση που του έκανε έφηβη Βουλευτής, μαθήτρια ειδικού σχολείου της Πρότυπης Βιοτεχνικής Μονάδας ΟΑΕΔ Λακκιάς για το γεγονός ότι το πτυχίο της δεν έχει επαγγελματικά δικαιώματα. Ο νέος τύπος σχολείου θα ονομάζεται Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο-Λύκειο και θα λειτουργεί υπό ενιαία διεύθυνση με τέσσερα χρόνια γυμνάσιο και τέσσερα χρόνια λύκειο, ενώ οι απόφοιτοί του θα έχουν ίσα δικαιώματα με τους αποφοίτους ΕΠΑΛ.

Ο Νίκος Φίλης δεν αποποιήθηκε των ευθυνών που φέρει η Πολιτεία διότι η ειδική εκπαίδευση στο σύνολό της είναι παραμελημένη. Ο Υπουργός τόνισε την αναγκαιότητα της ενίσχυσης του αισθήματος της αξιοπρέπειας και αυτοεκτίμησης καθενός παιδιού που φοιτά στα σχολεία ειδικών αναγκών, ενημερώνοντας ότι μετά από οκτώ χρόνια, το ΥΠΠΕΘ προχωρά στην ίδρυση περίπου τετρακοσίων νέων τμημάτων ένταξης, προκειμένου τα παιδιά με ειδικές ανάγκες να μπορούν, με διαφοροποιημένη διδασκαλία, αλλά μέσα στο σχολείο με τα άλλα παιδιά, να φοιτούν, να μην δημιουργείται η εντύπωση γκέτο, τουλάχιστον στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Στα μετρά, που παρουσίασε ο Νίκος Φίλης για την ενίσχυση της Ειδικής  Εκπαίδευσης εντάσσονται:

Η ίδρυση νέων ΕΕΕΕΚ. Η αναμόρφωσή τους με εσωτερική διάρθρωση, ώστε να ανταποκρίνονται στις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών Επέκταση της Τάξης Μαθητείας και για τους μαθητές των Ειδικών ΕΠΑΛ Σύσταση σχολικών συνεταιρισμών σε Ειδικά Σχολεία Λειτουργία ΣΕΚ και ΙΕΚ Ειδικής ΑγωγήςΘα βοηθηθούν οι σύλλογοι γονέων που επωμίζονται ένα μεγάλο βάρος για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, να δημιουργήσουν Κοιν.Σ.Επ, δηλαδή συνεταιριστικές επιχειρήσεις, ώστε να διαμορφωθούν όροι προστατευμένης εργασίας για τα παιδιά που τελειώνουν την τεχνική επαγγελματική ειδική αγωγή.

Αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα των Γυμνασίων

Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων δέχτηκε ερώτηση και για τη μείωση των ωρών διδασκαλίας στα Γυμνάσια κατά τις 3 με αποτέλεσμα το ωρολόγιο πρόγραμμα να διαμορφώνεται στις 32 έναντι των 35 ωρών. Στην απάντησή του ο Νίκος Φίλης διευκρίνισε ότι τις αποφάσεις για τις αλλαγές δεν τις λαμβάνει ο Υπουργός, που έχει απλά ρόλο επικυρωτικό αλλά το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής μετά από εμπεριστατωμένη μελέτη και έρευνα.

Η βασική άποψη του Υπουργού είναι οτι χρειαζόμαστε λιγότερες εξετάσεις στο Γυμνάσιο και περισσότερο ωφέλιμο διδακτικό χρόνο. «Δεν θέλουμε να υπάρχει στο σχολείο, στο Γυμνάσιο ιδιαίτερα, μια αντίληψη ότι τα παιδιά συμμετέχουν απλώς για να δώσουν εξετάσεις. Θέλουμε να έχει μεγαλύτερο χρόνο η διάρκεια του σχολικού έτους, να έχουμε τετράμηνα και όχι τρίμηνα και στο τέλος κάθε τάξης στο Γυμνάσιο να μην δίνονται δώδεκα και δεκαπέντε μαθήματα στην τελική εξέταση, αλλά αυτά που θα εκτιμήσουμε ότι είναι τα πιο βασικά για τη λειτουργία του σχολείου» δήλωσε ο Νίκος Φίλη, συμπληρώνοντας:

«Άρα, ουσία και όχι τύπος. Άρα, μάθημα, σχέση του εκπαιδευτικού με το παιδί και όχι εξετάσεις. Αυτός είναι ο κατευθυντήριος στόχος μας».

Ο Νίκος Φίλης στη συνέχεια τόνισε ότι «θέλουμε ποιοτικό χρόνο και όχι γενικά και αόριστα χρόνο. Θέλουμε να υπάρχει εκπαιδευτικό πρόγραμμα και αυτό να ικανοποιείται από τις επιλογές των εκπαιδευτικών και όχι το σχολειό να ικανοποιεί, καταρχήν, δικαιώματα εργασίας. Το σχολειό, καταρχήν, ικανοποιεί δικαιώματα εκπαιδευτικών αναγκών».

Ο Υπουργός Παιδείας αναφέρθηκε στο θέμα της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών, εκφράζοντας την άποψη ότι τα Αρχαία Ελληνικά πρέπει να διδαχθούν είτε από πρωτότυπο στο Λύκειο είτε από μετάφραση στο Γυμνάσιο -αυτό είναι μια ανοικτή συζήτηση που κάνουμε στην εκπαιδευτική κοινότητα- και να δώσουμε έμφαση στη λογοτεχνία και γενικότερα στη διδασκαλία της Γλώσσας, της ζωντανής γλώσσας του λαού με την οποία συνεννοούμαστε σήμερα μεταξύ μας και όπως ξέρετεέχει παρεισφρήσει σήμερα το φαινόμενο των greeklish. Τα παιδιά, εσείς βομβαρδίζεστε από τον οπτικό πολιτισμό και χρειάζεται να συζητήσουμε σοβαρά με εκπαιδευτικούς και παιδαγωγούς της γλώσσας το πρόβλημα της γλωσσικής διδασκαλίας.

Παράλληλα, ο Νίκος Φίλης δήλωσε από το Βήμα της Βουλής ότι πρόθεση του Υπουργείου είναι να μπουν ένα γνωστικά αντικείμενα και μαθήματα στα σχολεία. « Δεν μπορεί η σεξουαλική ενημέρωση να απουσιάζει από τα σχολεία. Είναι έγκλημα αυτό που συμβαίνει…Δεν μπορεί τα ζητήματα εθισμού –πάσης φύσεως εθισμού, από τα ναρκωτικά μέχρι τα τάμπλετ- να είναι έξω από τη συζήτηση στο σχολείο. Πρέπει και αυτά ως γνωστικά αντικείμενα και όχι ως περιθωριακά πρότζεκτ να υπάρχουν μέσα στο σχολείο» υπογράμμισε ο Υπουργός, υποστηρίζοντας ότι αυτή η περίοδος της ζωής των παιδιών -τα παιδιά του Γυμνασίου δηλαδή- είναι μια περίοδος που ό,τι τώρα μάθουν το μαθαίνουν και ό,τι δεν το μάθουν τώρα, δεν θα το μάθουν ποτέ αργότερα.

Κλείνοντας την απάντησή ο Νίκος Φίλης υπογράμμισε ότι σήμερα τα παιδιά, είτε διδάσκονται Αρχαία είτε όχι, δεν μιλάνε καλά την ελληνική μας γλώσσα για πολλούς λόγους. «Ας το συζητήσουμε και ας καταλήξουμε ψύχραιμα για ποιον λόγο» δήλωσε ο Υπουργός που για το θέμα της Βιολογίας ανέφερε ότι περιορίστηκε κατά μία ώρα αναρωτώμενος αν αυτό είναι μια απώλεια.

«Θα το δούμε. Επαναλαμβάνω ότι έχουμε ως σύνθημά μας –σύνθημα με τη θετική έννοια- το εξής: Θέλουμε ποιοτικό χρόνο διδασκαλίας και όχι να χάνουν τα παιδιά στις τάξεις ώρες που στην ουσία είναι ώρες εξετάσεων και όχι μάθησης» υπογράμμισε ο Υπουργός.

Ερώτηση για τα θρησκευτικά και τις παρελάσεις

Σε ερώτηση που δέχτηκε σχετική με τα Θρησκευτικά και τις σχεδιαζόμενες  αλλαγές ο Νίκος Φίλης δήλωσε ότι έχει ληφθεί απόφαση, μετά από διάλογο πενταετίας –πριν από τη δική μας Κυβέρνηση ξεκίνησε αυτός ο διάλογος και η πειραματική εφαρμογή νέων προγραμμάτων σπουδών Θρησκευτικών- και με την Εκκλησία και με άλλους θεωρητικούς κύκλους για το πώς θα διδάσκεται το μάθημα των Θρησκευτικών στο σχολείο.

«Δεν θέλουμε να είναι κατηχητικό. Γιατί; Το κατηχητικό σημαίνει ότι πηγαίνει μέσα ο δάσκαλος, ο θεολόγος, για να κάνει κάποιον χριστιανό. Θα βαθμολογείται αυτό; Δηλαδή, θα βαθμολογούμε αν κάποιος είναι καλός ή κακός χριστιανός;» αναρωτήθηκε ο Νίκος Φίλης, τονίζοντας ότι αυτό είναι παράλογο.

Παράλληλα, ο Υπουργός σημείωσε ότι θέλουμε ένα σχολείο που να είναι ουδετερόθρησκο, να μην παρεμβαίνει στη συνείδηση των παιδιών, να τους δίνει γνώσεις για το θρησκευτικό φαινόμενο και, βεβαίως, να τους δίνει περισσότερα και πληρέστερα τα ζητήματα που αφορούν την ορθόδοξη θρησκεία, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος στη χώρα μας είναι ορθόδοξοι.

Για το ζήτημα των παρελάσεων ο Νίκος Φίλης δήλωσε τα εξής:

«Θα τελειώσω με το ζήτημα, το οποίο θέσατε, των παρελάσεων. Ξέρετε πότε εφαρμόστηκαν οι μαθητικές παρελάσεις στην Ελλάδα; Πιστεύετε ότι είναι από παλιά; Είναι από το 1937. Τότε, στη χώρα μας είχαμε δικτατορία Μεταξά, και οι παρελάσεις εφαρμόστηκαν για τον εθνικό φρονηματισμό των ελληνοπαίδων. Μα, θα μου πείτε ότι μετά πέρασαν πολλά χρόνια. Το δέχομαι. Να ξέρουμε, όμως, ότι αυτές οι παρελάσεις δεν αποτελούσαν ποτέ εξ αρχής ούτε μετά στοιχείο της εθνικής ταυτότητας του παιδιού και του Νεοέλληνα. Ήταν ένα στοιχείο φρονηματισμού, όπως λεγόταν. Μετά, ξέρετε, τι σημαίνει παρέλαση: Να πάνε τα παιδιά να τα δουν οι γονείς τους. Εντάξει, να παρελάσουν κι αυτά.

Έχει σημασία οι εθνικές επέτειοι να διδάσκονται με την καλή έννοια στο σχολείο, με γιορτές. Και στους δήμους να διοργανώνονται γιορτές, να μαθαίνουμε τον πολιτισμό, την ιστορία. Αυτό έχει σημασία. Λιγότερο έχει σημασία να παρελαύνουμε, ουσιαστικά, με τρόπους στρατιωτικών αγημάτων. Σημασία έχει να μαθαίνουμε την ουσία και δεν έχει σημασία εάν γίνεται, έστω, η γυμναστική επίδειξη στην παρέλαση».

Για το αν οι σύλλογοι διδασκόντων θα αποφασίζουν για την πρωινή προσευχή ο Νίκος Φίλης διευκρίνισε ότι την ευθύνη για να μην είναι υποχρεωτική η προσευχή στα σχολεία την έχει, επίσης, το Υπουργείο.

«Δεν πρόκειται να αφήσουμε τους συλλόγους των διδασκόντων, όπως είπατε, να διχάζονται κτλ.. Εμείς θα την πάρουμε την ευθύνη. Η ευθύνη θα είναι: Δεν υποχρεώνουμε να γίνονται το πρωί προσευχές στα σχολεία. Αν, όμως, θελήσουν κάποιοι, αυτό είναι άλλη ιστορία. Δεν απαγορεύουμε. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι δεν θα θεωρήσουμε ότι η ταυτότητα του Έλληνα και η ταυτότητα του ορθόδοξου χριστιανού είναι μια ταυτότητα, όπως λένε οι πολιτικοί επιστήμονες, εργαλειακή, από τη μία εκκλησιαστικοποίησης και από την άλλη στρατιωτικοποίησης. Όχι, θέλουμε να υπάρχει ελευθερία. Τονίζω ότι η βάση της εθνικής μας ταυτότητας είναι η Δημοκρατία» δήλωσε ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Ενίσχυση καλλιτεχνικών μαθημάτων

Σε άλλη ερώτηση για το αν θα ενισχυθούν τα καλλιτεχνικά μαθήματα ο Νίκος Φίλης δήλωσε ότι Η καλλιτεχνική παιδεία διευρύνει τους ορίζοντες των παιδιών, όπως η πολιτική παιδεία διευρύνει τους ορίζοντες των ενηλίκων.

«Άρα, η πολιτεία, αν έχει ως πρόταγμά της τη δημοκρατική διαπαιδαγώγηση των παιδιών, των εφήβων και των μικρότερων μαθητών, πρέπει τα καλλιτεχνικά μαθήματα με την ευρεία έννοια -στην οποία αναφερθήκατε κι εσείς και συμπεριλαμβάνετε και τη λογοτεχνία, όχι μόνο τις εικαστικές τέχνες, αλλά και τη μουσική- πρέπει να αποτελέσουν έναν από τους σπονδύλους του νέου προγράμματος σπουδών» ανέφερε ο Νίκος Φίλης, δίνοντας την υπόσχεση στον έφηβο βουλευτή ότι θα μελετήσουν το θέμα της ενίσχυσης των καλλιτεχνικών μαθημάτων.

Ο Υπουργός υπογράμμισε ότι αναμορφώνοντας το πρόγραμμα θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν, για να ενισχύσουν την ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών, που σημαίνει και την καλλιτεχνική μόρφωση.

Αλλαγή στις πανελλαδικές

Σε ερώτηση για σχεδιαζόμενες αλλαγές στις πανελλαδικές ο Υπουργός Παιδείας αφού αναγνώρισε ότι το τωρινό σύστημα είναι αδιάβλητο και αντικειμενικό τόνισε την ανάγκη της αλλαγής του καθώς το Λύκειο και ειδικά η Γ τάξη έχει μετατραπεί σε προθάλαμο των ΑΕΙ.

«Δεν τρέχουμε, δεν βιαζόμαστε. Προκειμένου να αλλάξει αυτό το σύστημα, δεν αρκεί μόνο, όπως είπατε –και σωστά- η κατάλληλη προετοιμασία και ο μακροχρόνιος σχεδιασμός. Χρειάζεται δημόσιος διάλογος και συναίνεση από πολλές πλευρές και εννοώ και πολιτικά κόμματα. Το επιδιώκω. Αυτός είναι ο στόχος μου για τις μεγάλες αλλαγές συνολικά της εκπαίδευσης, προκειμένου το σχολείο να είναι σχολείο ποιότητας και ισότητας και όχι σχολείο άκρατου ανταγωνισμού, σχολείο με αντίληψη φροντιστηρίου, σχολείο-προθάλαμος για τα πανεπιστήμια» δήλωσε ο Υπουργός εκφράζοντας την πεποίθηση ότι του χρόνου θα παρουσιαστεί στον δημόσιο διάλογο μια πρόταση συναρτημένη με τα πριν και τα μετά, όχι εντοπισμένη μόνο στη στιγμή της επιλογής.

«Θα είμαστε έτοιμοι. Δεν θα αιφνιδιάσουμε, το παιδί θα έχει τουλάχιστον τρία χρόνια μπροστά του, για να γνωρίζει με ποιο τρόπο θα επιλεγεί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» ανέφερε ο Νίκος Φίλης.

Ερώτηση για την Παραπαιδεία

Ο Νίκος Φίλης δέχτηκε μια ερώτηση από έφηβη Βουλευτή στην Κύπρο για την παραπαιδεία και στην οποία απάντησε ότι μια παράμετρος για την αντιμετώπισή της είναι οι λιγότερες εξετάσεις και συνακόλουθα η ύπαρξη ποιοτικού χρόνου και όχι ποσοτικού.

Άλλη μια παράμετρος για την αντιμετώπιση της παραπαιδείας είναι κατά τον Υπουργό ο απεγκλωβισμός από μία κοινωνική αντίληψη σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχουμε ως πολίτες με αξία και δικαιώματα, αν δεν πάμε στο πανεπιστήμιο.

«Αυτό είναι λάθος» τόνισε ο Νίκος Φίλης, σημειώνοντας ότι «υπάρχουν πολλοί τρόποι τελειώνοντας το Λύκειο να προχωρήσει κανείς και σε άλλες εκπαιδευτικές επιλογές. Η επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση στη χώρα μας είναι υποβαθμισμένες. Η προσπάθειά μας είναι να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση σε αυτήν, προκειμένου τα παιδιά, μέσα από μία ολόπλευρη μόρφωση και όχι από μια πρώιμη επιλογή, να μπορέσουν να οδηγηθούν σε σωστές επιλογές και τεχνικής εκπαίδευσης ανώτερης και ανώτατης. Πρέπει να καταλάβουμε ότι, εάν για συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους η προσπάθεια των ανθρώπων να πάνε στα πανεπιστήμια, συναρτάται όχι μόνο με την αγάπη προς τη μόρφωση, αλλά και με την προσπάθεια να ανέβουν κοινωνικά, αυτή η πραγματικότητα σήμερα έχει αλλάξει».

Στην πρόταση της Βουλευτού η εισαγωγή να μη γίνεται μόνο με γραπτές εξετάσεις αλλά και με μια συνέντευξη ο Νίκος Φίλης σημείωσε ότι «πρέπει να βρούμε διαδικασίες «φακέλου» -με την καλή έννοια- για τα προσόντα του παιδιού, που θα προκύπτουν από τη συνολική εκπαιδευτική διαδικασία και όχι, επαναλαμβάνω, από στιγμιαίες εξετάσεις. Θα το σκεφτούμε».

Πηγή: http://www.minedu.gov.gr/ 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ SOS ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΑ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Δύο σημαντικά προγράμματα, που αφορούν το μεγάλο θέμα του προσφυγικού, ανακοίνωσαν τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος στο πλαίσιο των δράσεων τους, σε Συνέντευξη Τύπου που πραγματοποίησαν την Τρίτη 12 Ιουλίου 2016.

Tο ένα πρόγραμμα αφορά τη στέγαση και υποστήριξη των ασυνόδευτων ανηλίκων προσφύγων και το άλλο τη στήριξη προς το Λιμενικό Σώμα, από εξειδικευμένο προσωπικό των Παιδικών Χωριών SOS. Οι δράσεις αυτές υλοποιούνται με δωρεά της Διεθνούς Ένωσης των Παιδικών Χωριών SOS, και γίνονται σε συνεργασία με τα Υπουργεία Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ναυτιλίας, καθώς επίσης με άλλους φορείς.

Ειδικότερα, τα Παιδικά Χωριά SOS ξεκίνησαν πρόσφατα τη λειτουργία Ξενώνων Ασυνόδευτων Ανηλίκων, σε δομές του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στη Θεσσαλονίκη και τις Σέρρες, ενώ προβλέπεται να ξεκινήσουν άλλους δύο Ξενώνες στην Αθήνα στις αρχές Σεπτεμβρίου. Σκοπός των Ξενώνων Ασυνόδευτων Ανηλίκων είναι να προσφέρουν ένα ανθρώπινο περιβάλλον διαμονής, σίτιση, ψυχοκοινωνικές, παιδαγωγικές και εκπαιδευτικές υπηρεσίες και την νομική κάλυψη για την επανασύνδεση των παιδιών με τις οικογένειές τους.

Το δεύτερο πρόγραμμα θα γίνει σε συνεργασία και υπό την εποπτεία του Λιμενικού Σώματος, με σκοπό τη στήριξη των επαγγελματιών Λιμενικών που εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες. Η παρέμβαση θα πραγματοποιηθεί με τη μορφή ψυχοεκπαιδευτικών συνεδριών, στο πλαίσιο λειτουργίας ομάδας (σε λιμενικούς, τους συζύγους και τα παιδιά τους) προκειμένου να αποφευχθεί η εμφάνιση σε αυτούς ενδεχόμενων ψυχικών διαταραχών.

Οι παραπάνω ενέργειες είναι μέρος του ευρύτερου προγράμματος των Παιδικών Χωριών SOS που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο 2015, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Μεταναστευτικής Πολιτικής, πάντα μέσω δωρεάς της Διεθνούς Ένωσής τους. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δράσεις ψυχοκοινωνικής και εκπαιδευτικής υποστήριξης για τους πρόσφυγες στον Ελαιώνα, στο Σχιστό, στο Σκαραμαγκά, στη Μόρια και στο Απάνεμο στη Λέσβο, και στα Διαβατά, καθώς επίσης είδη πρώτης ανάγκης για τα παιδιά ηλικίας 0-5.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με το σύνολο των παραπάνω δράσεων τα Παιδικά Χωριά SOS έχουν δημιουργήσει 125 νέες θέσεις εργασίας διαφόρων επιστημονικών ειδικοτήτων.

Στη Συνέντευξη Τύπου, την οποία συντόνισε ο δημοσιογράφος Πάνος Χαρίτος, συμμετείχαν η αν. Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Θεανώ Φωτίου, ο Υπουργός Ναυτιλίας κ. Θεόδωρος Δρίτσας και ο Αρχηγός του Λιμενικού Σώματος Αντιναύαρχος Σταμάτιος Ράπτης, ενώ την παρακολούθησε ο εκπρόσωπος του Υπουργού Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή, κ. Βαγγέλης Αυγουλάς. Συμμετείχε επίσης ο κ. Πύρρος Δήμας, ο οποίος μέσω του Διεθνούς Ινστιτούτου Αθλητισμού «Πύρρος Δήμας», συνεργάζεται με τα Παιδικά Χωριά SOS για τις αθλητικές δραστηριότητες, που πραγματοποιούνται στα Κέντρα Φιλοξενίας.

Λίγα λόγια για τα Παιδικά Χωριά SOS

Τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος είναι μέλος του Διεθνούς Οργανισμού SOS Children’s Villages International, που λειτουργεί σε 134 χώρες. Στην Ελλάδα, τα Παιδικά Χωριά SOS είναι ειδικά αναγνωρισμένο Φιλανθρωπικό Σωματείο, που ιδρύθηκε το 1975 με σκοπό την προστασία των παιδιών, τα οποία για σοβαρούς κοινωνικούς λόγους στερούνται μόνιμα τη φροντίδα των φυσικών τους γονιών.

Επιπρόσθετα, στα Παιδικά Χωριά SOS, μπροστά στην ολοένα αυξανόμενη κρίση, έχουμε διευρύνει το έργο μας από το 2011, βοηθώντας παιδιά και οικογένειες που βρίσκονται σε κρίση λόγω φτώχειας από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη, να αντιμετωπίσουν με αξιοπρέπεια τις δυσκολίες και να παραμείνουν ενωμένες, προσφέροντας ψυχολογική υποστήριξη, υλική βοήθεια, εκπαιδευτικές υπηρεσίες στα παιδιά και καλύπτοντας βασικές ανάγκες διατροφής.

Τα έξοδα λειτουργίας όλων των παραπάνω προγραμμάτων καλύπτονται αποκλειστικά και μόνο από τις μικρές ή μεγάλες δωρεές των φίλων υποστηρικτών μας.

ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΚΑΝΑΛΙΩΝ: ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Έγραφα στις 24 Μαίου με τίτλο «Κλείνει μια τηλεόραση; Ας ανοίξει μια άλλη» για τις πολλές και ενδιαφέρουσες εξελίξεις στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη η υλοποίηση της κυβερνητικής απόφασης  για «τακτοποίηση» του ζητήματος των τηλεοπτικών αδειών.

Ενάμιση μήνα μετά, κάποια πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει αλλά όχι όλα αφού κανείς δεν ξέρει ακόμα με σιγουριά – ούτε τα κυβερνητικά στελέχη που χειρίζονται την υπόθεση- πόσες θα είναι τελικά οι τηλεοπτικές  άδειες. Άσε τις ραδιοφωνικές, εκεί όπου κανείς δεν ξέρει, δεν σχεδιάζει και δεν σκέπτεται τίποτε. Θα είναι τέσσερις για Κανάλια Γενικού Περιεχομένου, Πανελλήνιας Εμβέλειας; Θα είναι 4 συν τρεις για Τηλεοπτικά Κανάλια Ειδικής Στόχευσης; Τα είναι 4 συν 3 συν 10-12 για Περιφερειακά;

Όλα είναι πιθανά. Η «μπάντα Ευρέος  Φάσματος» σε high definition δηλαδή για καλύτερη ποιότητα εικόνας και ήχου και πολλές άλλες δυνατότητες, «χωράει» πολλά κανάλια . Ίσως και 14. Ίσως και 18. Κι ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κι άλλες τεχνικές δυνατότητες, αν κάποιος θέλει να εκπέμπει σε χειρότερη ποιότητα ήχου και εικόνας, με μικρότερη εμβέλεια, κάτι σαν την παλιά ΥΕΝΕΔ., Άσε που για τα ραδιόφωνα και για μικρούς εμπορικούς επαρχιακούς τηλεοπτικούς σταθμούς που ασχολούνται μόνο με Τηλεοπτικές Αγορές Προιόντων, το πεδίον δόξης παραμένει… λαμπρό.  Ή τουλάχιστον, δεν έχω δει κάποια ρύθμιση που να τα βάζει σε κάποιο λογαριασμό.

Αλλά παραμένω στις εξελίξεις  που σοβούν στο MEGA Chanel  . Πολύ δυσάρεστες για το μέλλον του Πρώτου Ιδιωτικού Τηλεοπτικού Καναλιού στην Ελλάδα, τους εργαζόμενους και τους επιχειρηματίες, έστω αυτούς τους ολίγους που παραμένουν ακόμη «ενδιαφερόμενοι» και προσπαθούντες.

Έχω προσωπικό ενδιαφέρον και προσωπικά «αισθήματα» γι αυτό το κανάλι αφού ήμουν μέλος της πρώτης ομάδας που το σχεδίασε και εκτέλεσε το τεράστιο έργο της δημιουργίας  και λειτουργίας του: Το  έργο δημιουργίας και λειτουργίας ενός ραδιοτηλεοπτικού  φορέα που δεν θα βασιζόταν στο Κράτος, σε επιχορηγήσεις και σε κανενός  είδους «βοήθεια και στοργή» από οποιονδήποτε άλλον έξω από τους χρηματοδότες / μετόχους του και τους εργαζόμενους.

‘Ηταν τότε, το 1989  μια επιχείρηση στην επιτυχία της οποίας  ελάχιστοι  πίστευαν  ή «ποντάριζαν», σε μια εποχή που κάτι τέτοιο φάνταζε τουλάχιστον δυσπραγματοποιήσιμο, δεδομένου ότι όλοι μας γνωρίζαμε μόνο τα Κρατικά  Κανάλια που βάδιζαν «στα σίγουρα».

Σήμερα και το MEGA υποκύπτει στις πιέσεις των καιρών. Δεν φιλοδοξώ να αναλύσω τα αίτια γιατί ούτε «εσωτερική» γνώση έχω, ούτε κάτι τέτοιο  οφελεί κανέναν. Να αποδώσει κανείς ευθύνες; Πως θα ήταν δυνατόν; Και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακολουθούμε, να συμπαριστάμεθα ηθικά στους εργαζόμενους και να ελπίζουμε να βρεθεί κάποια λύση. Αλλά όσοι εξ ημών είμαστε αρκετά χρόνια σ αυτό το χώρο, έχουμε ζήσει πολλά παρόμοια επιχειρηματικά ναυάγια. Προσωπικά έχω ζήσει «λουκέτα»  σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, πολύ πρόσφατα μάλιστα ανήκα στην μεγάλη ομάδα δημοσιογράφων που  έζησαν «από μέσα» το «κλείσιμο» της «Ανεξαρτησίας».

Φυσικά τα μεγέθη δεν είναι τα ίδια. Η εφημερίδα μας στηρίχθηκε στο όραμα, τη φιλοδοξία και τη χρηματοδότηση ΕΝΟΣ δημοσιογράφου/εκδότη  και όταν διαπιστώθηκε ότι «δεν έβγαινε» και έπρεπε να αναστείλει την έκδοσή της, μόνο ΕΜΕΙΣ οι 40-50 χάσαμε τη δουλειά μας και κλάψαμε. Ουδείς άλλος. Το ίδιο έχει γίνει τα τελευταία χρόνια και σε ιστορικές εφημερίδες αλλά και περιοδικά. Η σοβούσα κρίση της ελληνικής οικονομίας δεν άφησε ανέπαφα  τα ΜΜΕ, που άφησαν πίσω τους τα «καλά» χρόνια (προ του 2008) και βρέθηκαν μπροστά σε μια νέα συνθήκη που οδήγησε  σε κλείσιμο τίτλων, ανεργία και άμεση εξάρτηση από την κεντρική εξουσία.

Για διάφορους λόγους και αιτίες, με την ευθύνη λίγων ή πολλών, εξαφανίστηκαν σπουδαίοι και κραταιοί «τίτλοι» : Βραδυνή, Ελευθεροτυπία,  Απογευματινή,  Ακρόπολις, Γυναίκα. Παλαιότερα  Ρομάντζο, Πάνθεον, Alter, Τempo, Flash, Seven X, Planet, New Chanel.Ας  μην προχωρήσω  τον κατάλογο. Έκλαψε κανείς τότε;

Κλείνει το MEGA; Ίσως ναι, ίσως όχι. Αισθανόμαστε πίκρα και στεναχώρια.  Ευχόμαστε το καλύτερο για τους εργαζόμενους και τους συνεπείς και αξιόπιστους μετόχους. Αλλά «πάνω απ΄ το χυμένο γάλα» ας μην κλαίμε. Κι ας βρούμε , όλοι, το θάρρος και το κουράγιο να συνεχίσουμε. Αλλοίμονο αν είχε γίνει αυτό που γίνεται σήμερα για το MEGA, για όλα τα ΜΜΕ που έκλεισαν τη δεκαετία του ’90 ή του 2000. Δεν θα είχε ξανακυκλοφορήσει καμία εφημερίδα, κανένα περιοδικό, δεν θα είχε ξαναλειτουργήσει κανένα τηλεοπτικό κανάλι, κανένας ραδιοφωνικός σταθμός.

Ας κοιτάξουμε πιο μακριά κι ας δούμε το μέλλον. Αλλά όχι με την σκέψη ότι « Κλείνει μια τηλεόραση; Ας ανοίξει μια άλλη». Γιατί δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα.  Ο ΑΝΤ1, το Star, ο Σκάι δεν φαίνονται να «κινδυνεύουν». Αλλά κανείς δεν ξέρει ΠΟΤΕ. Μια σκέψη: Αφού η «μπάντα» χωράει πολλά κανάλια, μην κλείσετε κανένα βρε αδελφέ, απ΄αυτά τουλάχιστον που έχουν γράψει μια ιστορία. Έτσι δεν είναι;

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΥΠΑΡΧΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Θυμάμαι κάποια άρθρα και αναλύσεις που διάβαζα πριν από ένα χρόνο, τότε , το Μάρτιο του 2015 , όταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος της Ελληνικής  Βουλής είχε προωθήσει στο Κοινοβούλιο ένα από τα εντυπωσιακότερα ζητήματα  της μεταπολεμικής μας ιστορίας, την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων ,  την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου και την επιστροφή των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών. Η είδηση ήταν η εξής :  «Την ομόθυμη στήριξη της Βουλής των Ελλήνων συγκέντρωσε η πρόταση της προέδρου του Σώματος με όλα τα κόμματα να επισημαίνουν την ανάγκη εθνικής ομοψυχίας αλλά και συντεταγμένης στρατηγικής σε πολιτικό και νομικό επίπεδο για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος».

Και το εντυπωσιακότερο ήταν η φράση του πρωθυπουργού : « Θα εργαστούμε ώστε να τηρηθούν όλες οι ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις προς την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό».

Τότε είχα σκεφτεί αμέσως – και όχι μόνον εγώ- ότι η Γερμανία μας χρωστά τόσα πολλά που το οικονομικό μας πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί σχεδόν αμέσως.

Σήμερα, Ιούλιος του 2016, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν είναι πλέον πρόεδρος, η ομόθυμη στήριξη των μελών του Κοινοβουλίου έχει περάσει σε «δεύτερη μοίρα», η επιτροπή που είχε συσταθεί αλλά δεν πρόλαβε να λειτουργήσει ΘΑ επανασυσταθεί,  ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε προ μηνός από την Κάνδανο των Χανίων ότι  «οι απαιτήσεις της Ελλάδας για το κατοχικό δάνειο και κάθε είδους αποζημιώσεις των θυμάτων του γερμανικού στρατού κατοχής, είναι νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες, ο πρωθυπουργός έχει –και λογικό- παράλληλα και άλλες προτεραιότητες και προ μηνών,  η γερμανική  Die Welt σημείωνε ότι  « καθαρά βάσει υπολογισμών, ενδέχεται να μην έχει η Γερμανία χρέη προς την Ελλάδα, αλλά είναι πιθανό μάλιστα να ισχύει το αντίθετο: Η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε στην πραγματικότητα -ανάλογα με το αν συνυπολογίσει κανείς τον τόκο και τον ανατοκισμό- να εμβάσει στο Βερολίνο από σχεδόν ένα έως δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, επιπρόσθετα στα πολλά δισεκατομμύρια που έχει λάβει (σ.σ.: η Ελλάδα) στο πλαίσιο των διαφόρων πακέτων διάσωσης».

Έτσι, θυμήθηκα και ένα περυσινό άρθρο τού επί χρόνια φίλου και συνεργάτη Δημήτρη Κωνσταντάρα στο οποίο αναρωτιόταν: « Και λοιπόν; Τι διαφορετικό θα γίνει τώρα που δεν έγινε κοντά 70 χρόνια; Στο θέμα των υποχρεώσεων της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα που τώρα βρίσκεται στην αγχόνη με τη θηλιά στο λαιμό της, υπάρχει μια τεράστια, διεθνής συνωμοσία με ένα στόχο: Να μην πάρει η Ελλάδα τα δισεκατομμύρια που της χρωστά η Γερμανία.»

Αρνούμαι να δεχτώ ότι η σημερινή  Ελλάδα εγκατέλειψε για μιαν ακόμη φορά τη σύγχρονη ιστορία της, αυτή που  διαρκεί 70 ολόκληρα χρόνια. Ότι εγκατέλειψε τη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού του 1946  που είχε αναγνωρίσει στην Ελλάδα αξιώσεις για πολεμικές επανορθώσεις-αποζημιώσεις 7,1 εκατ. δολαρίων αγοραστικής αξίας του 1938. - 1945 - 1947  Αρνούμαι να δεχτώ ότι το 1961, η Γερμανία συμφώνησε  να δώσει στην Ελλάδα 115 εκατ. μάρκα για ορισμένες κατηγορίες θυμάτων (Εβραίοι, αναγκαστική εργασία κ.λπ.). αλλά τελικά κατέβαλε… 38 εκατ.

Αρνούμαι να δεχτώ ότι ενώ η Ελλάδα ουδέποτε  παραιτήθηκε από το τεράστιο υπόλοιπο, η Γερμανία θεωρεί ότι το «θέμα έκλεισε». Αρνούμαι να δεχτώ ότι στην τριετία  1964 – 1967, η  Ελλάδα έθεσε πάλι  ζήτημα κατοχικού δανείου, εισέπραξε την απάντηση ότι η κυβέρνηση Καραμανλή είχε νωρίτερα παραιτηθεί, αργότερα, διαπιστώθηκε ότι παραίτηση ουδέποτε είχε γίνει αλλά παρά το ότι το 1974, όταν επανήλθε το ζήτημα του κατοχικού δανείου, η Γερμανία απάντησε ότι όλα είχαν ρυθμιστεί σε παλαιότερη  συμφωνία, στο Λονδίνο.

Αρνούμαι να δεχτώ ότι  από το          1991 ως το  1995, ανεπίσημα και επίσημα ελληνικά διαβήματα απορρίφθηκαν  από το Βερολίνο με επιχειρήματα του τύπου ότι «μισό αιώνα μετά δεν εγείρονται τέτοια θέματα».

Διάβασα, ερεύνησα και διαπίστωσα ότι σήμερα οι επανορθώσεις-αποζημιώσεις, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας ανέρχονται σε 108,43 δισ. ευρώ, χωρίς τόκους. Το κατοχικό δάνειο, ύψους 3,5 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία σε 54 δισ. ευρώ (πάλι χωρίς τόκους) .Το πόσο από το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους το 1953 που αντιστοιχούσε στην κατεστραμμένη Ελλάδα είναι … δυσδιάκριτο.

Σ όλην αυτή την «βρώμικη» ιστορία, υπάρχουν πολλά «υποτίθεται». Αδυνατώ να μπω σε πολιτικάντικες και νομικίστικες λεπτομέρειες «συμφωνιών» που έγιναν – ή δεν έγιναν- προ 30-40-50 ετών. Ξέρω ότι τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2015 ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε μιλήσει λεπτομερειακά για την υπόθεση δείχνοντας ότι και γνώση υπήρχε και στοιχεία και επιχειρήματα στο επιτελείο του.

Ζητώ το αυτονόητο: Να ξανα-ασχοληθούμε ως κυβέρνηση, ως κράτος, ως λαός. Αποφασιστικά. ΕΙΝΑΙ η κατάλληλη ευκαιρία.

Παραθέτω μια διαπίστωση της Γερμανίδας ιστορικού Ούρσουλα Ρόμπεκ - Γιασίνσκι από το Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης που προ ολίγων ετών έγραφε :

"Η συμφωνία του Λονδίνου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε οικονομικό θαύμα".

Και μια δήλωση του Γερμανού ειδικού σε ζητήματα χρέους Γιούργκεν Κάιζερ : «Επί χρόνια οι Γερμανοί δεν ήθελαν ούτε να συζητήσουν καν το ότι η χώρα τους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπερχρεωμένη, όπως σήμερα η Ελλάδα . Μαθαίναμε τότε ότι το οικονομικό θαύμα οφειλόταν στην εργατικότητα του λαού μας και στους Αμερικανούς, οι οποίοι μας βοήθησαν με χρήματα και για αυτό εμείς τους στηρίζουμε όπου μπορούμε. Αυτά γνώριζα για τη περίοδο αυτή. Δυστυχώς ένα κομμάτι της ιστορίας μας αγνοήθηκε επιμελώς".

Είναι γεγονός. Περίπου 70 χώρες είχαν απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας τόσο από την προπολεμική, όσο και από την μεταπολεμική περίοδο. Το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανέρχονταν γύρω στα 30 δισ. Μάρκα που ωστόσο τότε ήταν μόλις στο 23% του ΑΕΠ.

Λέει ο Κάιζερ: « Η γερμανική οικονομία χρειαζόταν "φρέσκο" χρήμα για την ανοικοδόμηση της χώρας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις οι πιστώτριες χώρες συμφώνησαν στη διαγραφή σχεδόν του 50% του χρέους, ενώ για το υπόλοιπο προέβλεψαν τη μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωσή του. Η Ελλάδα συμφώνησε στη διαγραφή του γερμανικού χρέους . Παράλληλα η συμφωνία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει η Γερμανία εξαγωγική δύναμη. Διότι η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να εξυπηρετεί το χρέος της, μόνο αν κέρδιζε χρήματα από τις εξαγωγές. "Οι δανειστές της είχαν λοιπόν συμφέρον να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα. Μια  παρόμοια ρύθμιση θα μπορούσε να βοηθήσει και την Ελλάδα, η οποία λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης δαπανούσε δισεκατομμύρια για να αγοράσει… γερμανικά τανκς. Αν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα τότε οι Γερμανοί θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους μόνο αν επιτρέψουν ένα πλεόνασμα στο ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο. Και οι Έλληνες θα εξάγουν προϊόντα και θα φιλοξενούν στα ξενοδοχεία τους Γερμανούς τουρίστες μέχρι που να ξεπληρώσουν αυτά τα καταραμένα τεθωρακισμένα".

Και η Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι τονίζει ότι οι Γερμανοί δεν θα έπρεπε να ξεχνούν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα ότι κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειάζονταν βοήθεια. Πόσο μάλλον που τότε στο Λονδίνο η Ελλάδα ανήκε στους δανειστές και αποδέχθηκε και εκείνη τη διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας.

Τα ξέρει όλα αυτά ο πρωθυπουργός. Τα έχει πει. Τα έχει επιβεβαιώσει. Προχωράμε λοιπόν; 

ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΔΙΚΑΣΤΩΝ: ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Μεγάλη συζήτηση τους τελευταίους μήνες ( τα τελευταία χρόνια θα έπρεπε να πω) για την υποβολή δήλωσης Πόθεν Έσχες των Δικαστών. Πολύ μεγάλη συζήτηση. Κυρίως γιατί στο σκληρό και «επιθετικό» περιβάλλον μας, σαφώς και μας ενδιαφέρει απόλυτα η ανεξαρτησία και η ισχυροποίηση της ακεραιότητας της Δικαιοσύνης που απειλείται από πάσης φύσεως παρακρατικά, τρομοκρατικά, υπόγεια «συστήματα». Αλλά όχι μόνο της Δικαιοσύνης.

Με προσφυγή τους  στα τέλη Δεκεμβρίου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών Συμβουλίου της Επικρατείας η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ελεγκτικού Συνεδρίου, η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος και η Ένωση Διοικητικών Δικαστών ζητούν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η σχετική υπουργική απόφαση. Και ήταν η  πρώτη φορά που δικαστικές ενώσεις αμφισβητούσαν ευθέως τη νομιμότητα απόφασης που λαμβάνει η ηγεσία του υπουργείου της Δικαιοσύνης.

Στην προσφυγή προβάλλονται όχι μόνο νομικοί λόγοι για τους οποίους οι δικαστές είναι αντίθετοι στην υπουργική απόφαση. Όπως αναφέρουν παραβιάζει τις συνταγματικές διατάξεις για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας καθώς και το κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα δικαίωμα στην οικονομική ελευθερία. Χαρακτηριστικά υπογραμμίζουν πως «εφόσον καταγραφούν τα ζητούμενα περιουσιακά και προσωπικά δεδομένα στις επίμαχες δηλώσεις, αποκαλύπτουν με τον τρόπο αυτό τα φυλασσόμενα στο σπίτι τους κινητά περιουσιακά στοιχεία, με ότι συνέπεια έχει αυτό για τους ίδιους προσωπικά και τα μέλη των οικογενειών τους». Μάλιστα δεν παραλείπουν να τονίσουν πως «λόγω των capital controls που έχουν επιβληθεί οι πολίτες φυλάσσουν στα σπίτια τους χρήματα για κάποια έκτακτη ανάγκη».

Λίγες μέρες αργότερα ο πρόεδρος της Βουλής  Νίκος Βούτσης απάντησε στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, λέγοντας ότι, αν δεν θέλουν να δημοσιοποιούνται τα δικά τους «πόθεν έσχες», τότε να μην δημοσιοποιούνται ούτε των πολιτικών. Και ήταν πια φανερό ότι υπήρχε πλέον  «υπόγειος» πόλεμος μεταξύ του προέδρου της Βουλής και των εκπροσώπων των δικαστικών ενώσεων, μετά τις αλλεπάλληλες αναφορές του πρώτου για την ανάγκη δημοσιοποίησης και των «πόθεν έσχες» των εκπροσώπων της Δικαιοσύνης, εκτός των πολιτικών.

Ο κ. Βούτσης, σε συνέντευξη Τύπου  εξήγησε ότι αποτελούσε « ζήτημα ισηγορίας και ισονομίας η δημοσιοποίηση των «πόθεν έσχες» όλων των υπόχρεων ή, τουλάχιστον, «των ανώτερων, των εκδοτών εν προκειμένω ή κάποιων …μεγαλοδημοσιογράφων, ή αντίστοιχα βαθμών δικαστικών, ή αντίστοιχα βαθμών αστυνομικών, ή αντίστοιχα προέδρων επιτροπών προμηθειών, προέδρων που διαχειρίζονται πάρα πολλά χρήματα».

Η τότε πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Μαργαρίτα Στενιώτη  είχε υποστηρίξει ότι «όσον αφορά στους δικαστικούς λειτουργούς, συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι, για τους οποίους μια τέτοια δημοσιοποίηση δεν ενδείκνυται  εν όψει των κινδύνων που ενέχει η πρόσβαση οιουδήποτε πέραν των αρμοδίων προς έλεγχο οργάνων στα στοιχεία αυτά, καθώς διατρέχουν τον κίνδυνο εγκλημάτων ή άλλων πράξεων εναντίων τους εκ μέρους διαδίκων ή προσώπων των οποίων υποθέσεις εκδίκασαν».

Και η συζήτηση συνεχίστηκε με δηλώσεις, αλλαγές, συζητήσεις για κάτι το οποίο ρυθμίζεται συνταγματικά και κάποιοι θα  ήθελαν να το αλλάξουν και μάλιστα κρυφίως, χωρίς δηλαδή όλοι οι άλλοι υπόχρεοι υποβολής να πάρουν χαμπάρι ποιοι και γιατί εξαιρούνται.

Προ ημερών, απορρίφθηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας η προσφυγή των τεσσάρων δικαστικών ενώσεων που ζητούσαν να κηρυχθούν αντισυνταγματικές διατάξεις που επιβάλλουν να δηλώνονται στο πόθεν έσχες των υπόχρεων, πέρα των άλλων, θυρίδες, τιμαλφή, μετρητά και λοιπά.

Αλλά προσέξτε: Η απόρριψη της προσφυγής έγινε  χωρίς το δικαστήριο να εισέλθει στην ουσία του θέματος, καθώς κρίθηκε ότι οι προσβαλλόμενες διατάξεις δεν αφορούν τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΟΥΝ! Και τότε προς τι η προσφυγή; Ή μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα;

Και προσέξτε και κάτι άλλο , που ωστόσο είναι δύσκολο να καταλάβουν όλοι αφού είναι γραμμένο με καθαρά νομικίστικο τρόπο: Κατά την συζήτηση της υπόθεσης, η εισηγήτρια Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου, επισήμανε ότι το ΣτΕ αυτεπάγγελτα θα εξέταζε εάν η επίμαχη υπουργική απόφαση  ( σ.σ. ΠΟΙΑ υπουργική απόφαση ακριβώς;) είναι σύμφωνη με «την συνταγματική αρχή της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας των δικαστικών  λειτουργών και την αρχή της οργανωτικής διάκρισης των λειτουργιών», κατά το σκέλος εκείνο που «ο έλεγχος των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης και οικονομικών συμφερόντων των δικαστικών και  εισαγγελικών λειτουργών» ανατίθεται με διάταξη νόμου «σε επιτροπή η οποία δεν ανατάσσεται στην δικαστική λειτουργία και στην οποία συμμετέχει μειοψηφικός αριθμός δικαστικών λειτουργών».

Πάντως το ότι  δικαστές και εισαγγελείς δεν υπάγονται στις διατάξεις για δήλωση στο πόθεν έσχες, μετρητών, τιμαλφών και θυρίδων, όπως σημειώνεται στην απόφαση της Ολομελείας του ΣτΕ, πέραν των άλλων διευκρινίστηκε και από το υπόμνημα που κατέθεσαν οι αρμόδιοι υπουργοί (Παπαγγελόπουλος και Τσακαλώτος). Στα υπομνήματα αυτά ξεκαθαρίζεται ότι δεν αφορούν οι εν λόγω ρυθμίσεις τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις τους για πόθεν έσχες.

Δεν μπαίνει το ΣτΕ στην ουσία; Δεν μπαίνει το Υπουργείο; Άρα τότε,  γιατί να μπει ο οποιοσδήποτε; Ας μας πουν όμως καθαρά και επίσημα τι ισχύει για να ξέρουμε. Αν για κάποιους ( λίγους) δεν ισχύουν οι υποχρεώσεις κάποιων (πολλών)  άλλων, ποιοι είναι οι ολίγοι; Δικαστές; Εισαγγελείς; Υπουργοί; Βουλευτές; Πρώην βουλευτές; «Μεγαλοδημοσιογράφοι» ( ό,τι κι αν σημαίνει αυτό); Εκδότες; Καναλάρχες; Στρατηγοί; Αστυνομικοί; Τραπεζίτες; Πρόεδροι Επιτροπών ( και ποιών επιτροπών);

Προσωπική μου άποψη: Καθαρός Ουρανός, Αστραπές Δεν Φοβάται. Αλλά και εξαιρέσεις μπορεί να επιτρέπονται. Μόνο που όλη η διαδικασία των θεσμικών αποφάσεων πρέπει να υπάρχει στο φως.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΥΓΟΥΛΑΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΟΠΟΤΤΕ: "ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΡΙΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ"

Λίγες ημέρες μετά την τιμητική για μένα βράβευση από την Ομοσπονδία Πολυμελών Οικογενειών με Τρία Τέκνα Ελλάδος, στο Βόλο, δέχτηκα μια ακόμη εξίσου τιμητική πρόταση, από τον Πρόεδρο και σύντεκνό μου κ. Μανώλη Αχλαδιανάκη, να γράψω ένα άρθρο στο Περιοδικό της ΟΠΟΤΤΕ.

«Εγώ αυτό που μπορώ να πω, είναι τι σημαίνει για μένα η Τρίτεκνη Οικογένεια, τίποτε άλλο», του είπα.

«Ε γι’αυτή την οικογένεια που βλέπεις με άλλα μάτια γράψε μας», μου απάντησε. Και έτσι οι λέξεις ξεκίνησαν και μπήκαν σε κάποια σειρά…

Η οικογένειά μου μπήκε στο άρμα ζωής και ελπίδας των Τρίτεκνων Οικογενειών το 1993, όταν δίπλα σε εμένα και τον μεσαίο αδερφό μου τον Παναγιώτη, ξεκίνησε να προστίθεται πια και ο Χρήστος στις οικογενειακές μας φωτογραφίες!

Τρίτεκνη οικογένεια σημαίνει για μένα συνεχείς περιγραφές, από τα παιδικά μου χρόνια, κάθε εικόνας γύρω μου, κάθε προβολής στην τηλεόραση, ώστε να ξέρω πάντα τι βλέπουν οι άλλοι και να σχηματίζω εικόνες με το δικό μου τρόπο.

Για μένα τρίτεκνη οικογένεια είναι ένα μπράτσο να οδηγεί το δρόμο μου με ασφάλεια, συμπληρώνοντας το λευκό μου μπαστούνι.

Επίσης, τρίτεκνη οικογένεια ήταν ο πατέρας μου, να γυρνά εξαντλημένος από την οικοδομή και να με διαβάζει αργά το βράδυ, τις φορές που κάποιοι καθηγητές στην τάξη, δεν τα είχαν καταφέρει, ή δεν ήθελαν, να ασχοληθούν με έναν τυφλό μαθητή.

Τρίτεκνη οικογένεια είναι τα αδέρφια μου να μαθαίνουν Αρχαία ήδη από το Δημοτικό και να παλεύουν να μου ηχογραφούν σε κασέτα τις χειρόγραφες σημειώσεις των καθηγητών μου του Γυμνασίου, ώστε να μπορώ να συναγωνίζομαι τους συμμαθητές μου και να μη μένω πίσω στα μαθήματα.

Ακόμα και τώρα, που η οικονομική κρίση και η χιλιομετρική απόσταση σκόρπισαν την οικογένειά μου, τρίτεκνη οικογένεια σημαίνει για μένα 8 μάτια να βλέπουν για μένα παντού και πάντα, στα δύσκολα, καταργώντας κάθε εμπόδιο, όπου και όποτε χρειαστεί.

Και κάπως έτσι, μέσα από τη δική μου ματιά, φαντάζομαι και τις υπόλοιπες, χιλιάδες τρίτεκνες οικογένειες ανά την Ελλάδα. Κάθε μια οικογένεια και μια ιστορία. Ένα πλέγμα σχέσεων, μια εξίσωση με συν και πλην που δίνει πάντα ενότητα, ομόνοια και αγάπη στο ίσον της!

Γι’αυτό και εγώ μέσα από τη δουλειά μου, ασκώντας τη δικηγορία, μέσα από τις δημόσιες τοποθετήσεις μου και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσα από τα άρθρα μου και από όποιες θέσεις και αν βρεθώ, μάχομαι για τις διεκδικήσεις κάθε τρίτεκνης οικογένειας. Γιατί όλες έχουν κοινό παρονομαστή το μέλλον αυτού του τόπου. Και οι γονείς όλων μας, μας αφήνουν ως παρακαταθήκη να συνεχίσουμε την παράδοση και να γίνουμε και εμείς Τρίτεκνοι!

Και προσέξτε, οι τρίτεκνοι δε διεκδικούν προνόμια. Μακριά από μας κάθε είδους ειδική μεταχείριση ή περίεργου τύπου εύνοια. Οι πολυμελείς οικογένειες με τρία τέκνα, ζώντας με αξιοπρέπεια, απαιτούμε και δεν επαιτούμε, κοινωνική δικαιοσύνη!

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΥΘΥΝΗ

Άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντάρα στο crashonline

Δεν με προβλημάτισαν αλλά με συγκίνησαν αυτά που έγραψε με τίτλο «Μια συγγνώμη προς τους νέους» στο http://www.pronews.gr η Κωνσταντίνα Γογγάκη, Επίκουρη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών που διδάσκει Εισαγωγή στη Φιλοσοφία & Φιλοσοφία του Αθλητισμού. Και δεν νομίζω ότι την έχω ποτέ γνωρίσει την κυρία.

Δεν με προβλημάτισαν γιατί τον έχω αρκετά χρόνια αυτό τον ίδιον τον προβληματισμό και με κατατρώει και προσπαθώ – όσο μπορώ- να τον διαδώσω. Αλλά με συγκίνησε γιατί ολοκληρώνοντας τα λόγια της , έγραψε : «Ε, λοιπόν, αφού δεν υπάρχει κανείς άλλος, φαίνεται ότι φταίω εγώ, φταίω για όλα μόνο εγώ . Νέοι, παιδιά, σας ζητώ συγγνώμη. Και να μη μας μοιάσετε!»

Αν και ανήκω σε παλαιότερη γενιά, μια γενιά που πάντα είχε την τάση να ρίχνει τις ευθύνες για την κατάπτωσή μας στους νέους πιθανώς για να τις αποτινάξει από τις πλάτες της, συμφωνώ μαζί της. Συμφωνώ και επαυξάνω. Τολμώ να γίνω για μιαν ακόμη φορά δυσάρεστος στους πάσης φύσεως «κρατούντες» και ιδιαίτερα της δικής μου , μεταπολεμικής γενιάς που έζησε στο πετσί της το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, τη δικτατορία, το Πολυτεχνείο, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την τραγωδία της Κύπρου και την κωμικοτραγική επιστράτευση του Ιουλίου 1974 όπου κι εγώ, με χιλιάδες άλλους, κρατώντας το απολυτήριο του Στρατού στα χέρια μας ζητούσαμε να μάθουμε που θα πάμε, τι θα κάνουμε…

Δεν αναφέρομαι παραπέρα. Αφήνω λίγα απ΄ τα λόγια της κυρίας Γογγάκη να μιλήσουν :
« Οι νέοι στην Ελλάδα παρατηρούν, αμήχανα, μια χώρα που τους παραδώσαμε γεμάτη από προβλήματα. Εμείς, οι γονείς, οι δάσκαλοί τους, είχαμε πρότυπα ποιοτικά στην ηλικία τους, αυτοί δεν έχουν. Εμείς είχαμε άμεση επαγγελματική προοπτική, μας προσέλαβαν στην δουλειά πριν καλά-καλά πάρουμε το πτυχίο μας, αυτοί δεν έχουν.

Οταν οι Ελληνες πολιτικοί, όλων των χώρων, έπαιζαν στην πλάτη μας το παιχνίδι της «ευημερίας», δεν ανησυχούσαμε. Οταν οι ιδιώτες πλούτιζαν ενώ το κράτος μαράζωνε, το ανεχτήκαμε. Κοιτάζαμε, δήθεν, το μέλλον, απορροφημένοι από τον καταναλωτικό πολιτισμό, χωρίς να θέλουμε να δούμε το ενδιάμεσο κενό. Ακόμη και σήμερα, παρά την Βαρουφακειάδα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τον αυτόματο… κόφτη (συντάξεων π.χ.), καθόμαστε άπραγοι, βουβοί και μοιραίοι.

Σήμερα πάνω σε αυτό το κενό που δημιουργήσαμε βρίσκονται οι νέοι άνθρωποι. Το όνειρο της φυγής από το αδιέξοδο αυτό έχει διώξει ήδη μισό εκατομμύριο νέους εκτός Ελλάδας. Οσοι μένουν έχουν μια αίσθηση ήττας, ή ένα αίσθημα ενοχής, σαν αναπόδραστο κακό, σαν ειμαρμένη. Κανείς δεν μπορεί να τους πει με βεβαιότητα πιο είναι το ορατό μέλλον. Αλλά εκτός από αυτούς, σε αμηχανία είναι και οι νεώτεροι, και τα παιδιά. Ποια ζωή άραγε θα ζήσουν;

Σ’ αυτή την πολιτεία κάπου υπάρχει ένα λάθος, όπως θα” λεγε ο Σαμαράκης. Κι όμως. Κανείς δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα να κάνει αυτοκριτική και να ζητήσει μια συγγνώμη από τους νέους κι απ’ όλα τα παιδιά για το τρύπιο όνειρο που τους παραδώσαμε.

Ποιος ν’ αναγνωρίσει πως ευθύνεται για το ότι δεν γίναμε ποτέ κράτος, κι ότι φταίει η γενιά μας, φταίνε οι ανοχές μας, ο μικροαστισμός μας, η μεγαλοστομία, το μικροσυμφέρον, η συγκάλυψη, η αρπαχτή, ο νεοπλουτισμός, η ελκτική δύναμη του χρήματος, ο προσωπικός μικρόκοσμός μας; Δεν υπάρχει κανείς να αναλάβει την ευθύνη του».

Την αναλαμβάνω λοιπόν κι εγώ.