ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ-ΓΟΝΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΔΕΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ

Γιάννης Λυμβαίος και Θωμάς Γκορίλας. Δυο γονείς στη θέση του ατόμου με αναπηρία, μπροστάρηδες στη μάχη για τα δικαιώματα των παιδιών τους, των ανθρώπων που δεν μειονεκτούν και αγωνίζονται σαν μια οικογένεια που θέλει όλα τα μέλη της να διαβιώνουν ανεξάρτητα και αυτόνομα μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον.
      

Κατά την πρόσφατο εκλογικό-απολογιστικό Συνέδριο της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, την περασμένη Πέμπτη και την Παρασκευή στην Αθήνα, τους συναντήσαμε στο ξενοδοχείο «Τιτάνια» να δίνουν αγώνα εκλογής στο συμβούλιο της ΕΣΑμεΑ.

Οι ίδιοι δεν γεννήθηκαν βέβαια με κάποια αναπηρία, αλλά μαζί με το αναπηρικό κίνημα, δίνουν τον αγώνα της ζωής τους, διεκδικώντας νόμους, δομές και χρήματα για τα ΑμεΑ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΜΒΑΙΟΣ: Δήμοι και περιφέρειες να αναλάβουν την απο-ιδρυματοποίηση

H Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρίες (ΠΟΣΓΚΑμεΑ) εκπροσωπεί χιλιάδες παιδιά με αναπηρία διαθέτοντας στις τάξεις της πάνω από 200 σωματεία πανελλαδικά. Συμμετέχει στην ΕΣΑμεΑ με τον πρόεδρό της και απερχόμενο μέλος της εκτελεστικής γραμματείας Γιάννη Λυμβαίο.

«Από το 2001, με τη γέννηση του παιδιού μου, ανήκω κι εγώ στον χώρο της αναπηρίας. Το 2004 οργανώθηκα στο πεδίο του κοινωνικού συνδικαλισμού των ΑμΕΑ ενώ το 2008 βρέθηκα στην ΕΣΑμεΑ. Τα παιδιά με βαριές αναπηρίες θα πρέπει να εκφράσουν με κάποιο τρόπο τη φωνή τους, καταλληλότεροι είμαστε οι γονείς και αποτελεσματικότερος τρόπος η συμμετοχή μας στα κοινά μέσω του κοινωνικού συνδικαλισμού» αναφέρει στην «ΠτΚ» ο κ. Λυμβαίος συνεχίζοντας: «Η αναπηρία είναι στάση ζωής, διαπερνά κάθε μορφή του κοινωνικού και πολιτικού βίου, έχει ένα ευρύτατο πεδίο δράσεων, δεν περιορίζεται σε κάποιο χώρο γιατί δεν είναι τοπικό θέμα, ούτε περιορίζεται χρονικά ως δραστηριότητα. Είναι μια ιδέα και μια πραγματικότητα, ταυτόχρονα, εκτίνεται σε κάθε μήκος και πλάτος του ανθρώπινου βίου».

Εν συνεχεία ρωτάμε ποιο είναι το ζήτημα που κυριαρχεί στη δράση τους μέσα από τον κόσμο των ΑμεΑ. «Κυρίαρχο για εμάς τους γονείς παιδιών με βαριά αναπηρία είναι το τι θα γίνουν όταν θα φύγουμε εμείς από τη ζωή... Θα καταλήξουν σε κάποιο ίδρυμα; Σ΄ ένα άσυλο τύπου Λεχαινών; Θα καταλήξουν στο πουθενά, σε κάποιο ιδιωτικό άσυλο; Προφανώς ο αγώνας που κάνουμε δεν είναι να καταλήξουνε ή να καταντήσουνε κάπου εκεί, στο πουθενά ή σε κάποια ιδρυματική δομή ασύλου. Είναι η ισότιμη διαβίωσή τους στην κοινότητα, με κατάλληλη υποστήριξη, δομές ΜΕ τους κατάλληλους ανθρώπους και το κράτος συμπαραστάτη στους  πολίτες αυτούς. Δεύτερος στόχος είναι παροχές και υπηρεσίες που να υπηρετούν αυτό το στόχο αλλά και το γενικό στρατηγικό πλαίσιο του 

από-ιδρυματισμού και της από-ασυλοποίησης το οποίο πρέπει να επεκταθεί και να διαρθρωθεί σε περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο.

Το γιατί δήμοι και περιφέρειες πρέπει να είναι πρωτοστάτες στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή για τα ΑμεΑ, είναι απλό για τον κ. Λυμβαίο: «Δήμοι και Περιφερειακή Διοίκηση στη χώρα υποστηρίζουν τον πολίτη άμεσα στην καθημερινότητά του, με αυτούς έχει κάθε μέρα επαφή. Πρότασή μας είναι το Εθνικό Πρόγραμμα Από-ιδρυματοποίησης να στηθεί σε αυτοδιοικητική βάση, να δομηθεί και διαρθρωθεί δηλαδή αποκλειστικά σε δημοτικό-περιφερειακό επίπεδο».

ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΙΛΑΣ: Νέες και βιώσιμες δομές για τα αυτιστικά παιδιά.

Κάθε χρόνο στη χώρα μας διαπιστωμένα πλέον επιστημονικά, γεννιούνται πάνω από 1.500 παιδιά με Αυτισμό. Ο Θωμάς Γκορίλας είναι πρόεδρος της Εταιρείας Ψυχικής Υγείας και Εκπαίδευσης Παιδιού και Εφήβου με Αυτισμό Ν. Αχαΐας και ως μέλος της ΕΣΑμεΑ δίνει η δική του μάχη για μια άγνωστη μέχρι χθες αναπηρία, με πολλαπλές δυσκολίες για τους πάσχοντες.

«Ο αυτισμός -ως αναπηρία- δεν υπήρχε πουθενά μέχρι πρόσφατα. Κατορθώσαμε όμως, μετά από αγώνες, να βάλουμε τον αυτισμό στα ΑμεΑ διότι αφορά ένα τόσο μεγάλο αριθμό παιδιών που πολλοί δεν το έχουν καν φανταστεί» αναφέρει στην «ΠτΚ».

«Τα μισά περίπου παιδιά με Αυτισμό έχουν ως συνοδό σύμπτωμα τη νοητική στέρηση και αναπηρία ενώ ένα μεγάλο ποσοστό έχουν κάποιο άλλο συνοδό νόσημα όπως ψυχιατρικές διαταραχές ή αντιμετωπίζουν άλλες ασθένειες που κατά βάση δεν είναι εμφανείς σωματικές αναπηρίες. Γι αυτό και πολλά άτομα με Αυτισμό, που έχουν υψηλή λειτουργικότητα, δεν μπορεί να τα διακρίνει κανείς από το γενικό πληθυσμό» μας εξηγεί.

Σύμφωνα με τον κ. Γκορίλα, το Σωματείο Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αυτισμό Αχαΐας αγωνίζεται τοπικά για να στηθούν πρώτα απ όλα οι απαραίτητες δομές και μηχανισμοί ώστε «καθ΄ όλη τη διάρκεια της πορείας των παιδιών, από μικρή ηλικία αλλά και κατά την εφηβική, να βρίσκουν την κατάλληλη αντιμετώπιση, με κοινωνική στήριξη, δυνατότητες ενσωμάτωσης και αποδοχής τους».

Το σωματείο αγωνίζεται για να ξεκινήσει τη λειτουργία του το Σχολείο για τον Αυτισμό στην Πάτρα και πλέον όπως αποκαλύπτει στην «ΠτΚ», «εντάσσεται στο ΕΣΠΑ, με φορέα υλοποίησης τον Δήμο και τόπο εγκατάστασης το οικόπεδο του ΄΄Σταθακοπούλειου Κληροδοτήματος΄΄ στο φυτώριο του δήμου, απέναντι από το νοσοκομείο Άγιος Ανδρέας, το πρώτο Κέντρο Ημέρας και Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης για τα Άτομα με Αυτισμό στην περιοχή».

«Ό,τι γίνεται τοπικά, πρέπει να αποκτά όμως υποστηριζόμενη λειτουργική μορφή και αυτό θα μπορέσουμε να το πετύχουμε μόνο μέσω της ΕΣΑμεΑ και της ΠΟΣΓΚΑμεΑ. Είναι τα τριτοβάθμια όργανά μας, αποτελούν τους κοινωνικούς εταίρους και θεσμικούς εκπροσώπους μας προς την Πολιτεία. Θα παλέψουμε μαζί τους για τη λειτουργικότητα των θεσμών που δημιουργούνται. Η βιωσιμότητά τους και η φροντίδα των παιδιών μας θα διασφαλιστεί μόνο μέσα από την θεσμοθέτηση κανόνων λειτουργίας αλλά και τα απαραίτητα νοσήλια» καταλήγει.

ΠΑΝΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ.

Πηγή: Εφημερίδα «Πελοπόννησος» 

ΑΕΠΙ: ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Το πόρισμα μιας έρευνας που έγινε πρόσφατα από την εταιρεία  «Ερνστ & Γιανγκ», για λογαριασμό του Υπουργείου Πολιτισμού για την εταιρεία ΑΕΠΙ (Ανώνυμη Εταιρεία Πνευματικής Ιδιοκτησίας), ξανάφερε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας το ζήτημα «Που πάνε τα χρήματα των δημιουργών» που έχει προκύψει εδώ και χρόνια και ενισχύοντας τις θέσεις των δημιουργών, δεν αποδείκνυε  απάτη.

Ωστόσο  με ένα  διαχειριστικό έλεγχο που «δαχτυλόδειχνε» περίεργες ενέργειες και τακτικές και , μέχρις ενός σημείου τουλάχιστον, δικαιολογούσε τις ανησυχίες και τις διαμαρτυρίες των δημιουργών αφού  αποδείκνυε ότι  οι μέτοχοι μοίραζαν τα λεφτά από την πνευματική ιδιοκτησία των δημιουργών δίνοντας αστρονομικά ποσά (μέχρι 52.000 ευρώ μισθούς το μήνα!) στους εαυτούς τους και στις συνδεδεμένες εταιρείες οι οποίες ανήκαν στους ίδιους και σε συγγενικά τους πρόσωπα.

Δικαιολογημένα εμφανίστηκε μεγάλη οργή για την υπόθεση που πολλοί δεν δίστασαν να αποκαλέσουν « το σκάνδαλο της ΑΕΠΙ». Οι ίδιοι οι  άνθρωποι της μουσικής εξέφραζαν αγωνία και προβληματισμό  για το θέμα, ενώ δεν έλειψαν  και  ανακοινώσεις φορέων που ζητούσαν  να δοθεί άμεση λύση με παρέμβαση της υπουργού Πολιτισμού.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου, κατατίθεται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους το νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού για τα Πνευματικά Δικαιώματα, με ειδική πρόβλεψη για τα προβλήματα σχετικά με τον οικονομικό έλεγχο της ΑΕΠΙ.

Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, η κυβέρνηση κάνει προσπάθεια «να τεθούν σαφείς κανόνες στο χώρο της διαχείρισης των συλλογικών δικαιωμάτων και να δημιουργηθούν οι κατάλληλοι θεσμοί για την προστασία της δημιουργικότητας, τη δίκαιη αμοιβή των δικαιούχων και τη διαφάνεια υπέρ των χρηστών».

Υποστηρίζει δε ότι με το νομοσχέδιο και σειρά από ενέργειες, ο χώρος της συλλογικής διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων αλλάζει, υπό τις κατευθύνσεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, οι οποίες προσαρμόζονται στην ελληνική πραγματικότητα.

«Το νέο πλαίσιο για τη λειτουργία των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων και των ανεξάρτητων οντοτήτων διαχείρισης προωθεί τη με διαφάνεια και λογοδοσία λειτουργία τους», τονίζεται.

Και εξηγεί ότι στο εξής, «όλοι οι οργανισμοί, και η ΑΕΠΙ, ως ανεξάρτητη οντότητα με δεσπόζουσα θέση στην αγορά, αποκτούν Γενική Συνέλευση των δημιουργών, οι οποίοι με την ψήφο τους χαράσσουν τις κύριες κατευθύνσεις του τρόπου διαχείρισης των δικών τους δικαιωμάτων».

Επίσης, όσον αφορά τις αμοιβές και την οικονομική διαχείριση, σύμφωνα με την πρόταση νόμου, «οι οργανισμοί και οι οντότητες υποχρεούνται πλέον να δημοσιοποιούν πληροφορίες σχετικά με τη λειτουργία τους, την πολιτική τους, τα αμοιβολόγιά τους και οφείλουν να καταρτίζουν ετησίως έκθεση διαφάνειας που συμβάλλει στον έλεγχό τους από το κοινό, δικαιούχους και χρήστες».

«Όλα αυτά δίνουν τέλος στους παχυλούς μισθούς μελών ΔΣ οργανισμών, σε δικαιούχους που δεν αμείβονται δίκαια για το έργο τους, σε χρήστες που δεν ξέρουν σε ποιους και τι ποσό πρέπει να πληρώσουν», σημειώνεται.

Σταύρος Ξαρχάκος : Κύριε Τσίπρα, να επέμβεις

Ο συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος απευθύνει επιστολή στον πρωθυπουργό, ζητώντας του να επέμβει και να αναλάβει προσωπικά πρωτοβουλία για την εξυγίανση της ΑΕΠΙ, σημειώνοντας «τον εξαιρετικά σοβαρό κίνδυνο για τους Έλληνες δημιουργούς», αν δεν επέμβει το κράτος και η ΑΕΠΙ σταματήσει να λειτουργεί: «10.000 Έλληνες δημιουργοί θα χάσουν το μοναδικό τους εισόδημα, 160 εργαζόμενοι της ΑΕΠΙ θα χάσουν τη δουλειά τους. Οι χρήστες μουσικής (ραδιόφωνα, ξενοδοχεία, καταστήματα κ.λπ.) δεν θα μπορούν να παίζουν μουσική νόμιμα, αφού δεν θα υπάρχει φορέας για τη λήψη της σχετικής άδειας. Η χώρα μας θα διασυρθεί στο εξωτερικό, αφού η ΑΕΠΙ εισπράττει και τα χρήματα των δημιουργών όλων των χωρών του κόσμου».

Ανακοίνωση για γέλια και για κλάματα

Αλλά λές και δεν «τρέχει τίποτα» και  σαν να μην υπάρχει το πόρισμα του ελέγχου  η διοίκηση της Ανώνυμης Εταιρίας που διαχειρίζεται τα πνευματικά δικαιώματα χιλιάδων δημιουργών στη χώρα μας,  ανακοίνωσε ότι «Σε απάντηση πρόσφατων δημοσιευμάτων που σχολιάζουν με διαφορετικούς τρόπους τα ευρήματα της διαχειριστικής έκθεσης της εταιρείας Εrnst and Young  για την ΑΕΠΙ, γνωστοποιούμε τα εξής: Η Διοίκηση της εταιρείας προβαίνει σε σειρά ενεργειών βάσει επιχειρηματικού σχεδίου με σκοπό τη σταδιακή τακτοποίηση των θεμάτων και τη συνέχιση της εύρυθμης λειτουργίας της. Το σχέδιο αυτό θα γνωστοποιήσει και θα συζητήσει με τις αρμόδιες εποπτικές αρχές».

Δεν σχολιάζω την ανακοίνωση της  ΑΕΠΙ. Ούτε όσους μιλούν για τεράστια ποσά που εισπράττουν ετησίως μεγάλα ονόματα της Ελληνικής Μουσικής. Μένω στον τρόπο που γίνεται η διαχείριση των πόρων της εταιρείας, για τις καταγγελίες για τις αμοιβές των στελεχών και την οικογενειοκρατία αλλά και τα σχόλια όχι των πολύ «μεγάλων» συνθετών και στιχουργών. Οι οποίοι  «μικρομεσαίοι» -αν μου επιτρέπετε την λέξη- συνθέτες και στιχουργοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους γιατί εισπράττουν ψίχουλα ενώ τα τραγούδια τους παίζονται καθημερινά παντού: Στα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις, το ίντερνετ και φυσικά στα «μαγαζιά».

Διότι μπορεί η ΑΕΠΙ να «περιποιείται» μερικούς εν ζωή  πολύ γνωστούς δημιουργούς ( οι οποίοι  χωρίς να ισχυρίζονται ότι ΔΕΝ αμείβονται, θεωρούν ότι εισπράττουν πολύ λιγότερα απ΄ όσα θα έπρεπε και φυσικά επίσης διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν κλοπή) αλλά τι γίνεται με τις εκατοντάδες συνθετών και στιχουργών  που απλώς «βγάζουν μεροκάματο» από τα τραγούδια τους; Παίρνουν τίποτα;  Ή απλώς τη …δόξα να ακούγονται δημόσια και παντού τα τραγούδια τους κι εκείνοι  να εισπράττουν  πενταροδεκάρες; Τι γίνονται τα λεφτά που εισπράττονται αλλά δεν αποδίδονται ποτέ αλλά «κάπου» παραμένουν; Υπάρχουν; Επενδύονται; Ή γίνονται μισθοί;

ΙΛΙΟΝ: ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΝ ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ 30 ΑΠΟΡΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΤΡΟΦΙΜΑ!

«Είναι μαγικό ένα Σαββατόβραδο να μπορείς ταυτόχρονα να διασκεδάζεις, αλλά και να προσφέρεις»! Αυτά δήλωνε συγκινημένος ο νεαρός δικηγόρος Βαγγέλης Αυγουλάς, φορτώνοντας στα αυτοκίνητα των εθελοντών συνεργατών του τα τρόφιμα και τις λοιπές προσφορές αλληλεγγύης, με προορισμό το Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας Αθηνών των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος!

Η ομάδα γνωστή και η συνεργασία πάντα επιτυχημένη! Οι Σταύρος Μπουρδάκης, Χρυσάνθη Γεωργαντά, Δημήτρης Αμπατζής και Χρήστος Βουρλιώτης συναντήθηκαν ξανά, αυτή τη φορά όμως ανανεωμένοι και ενισχυμένοι!

Ο Σταύρος ταίριαξε με τον Γιώργο Κόρδα και το Motel Espresso Bar στο Ίλιον, έγινε πριν λίγους μήνες γεγονός και μπήκε στις προτιμήσεις και στις επιλογές χιλιάδων ανθρώπων!

Η τριμελής μουσική ομάδα, γνωστοί μας μέσα από το «Με Άλλα Μάτια» και από άλλες κοινωνικές δράσεις και πρωτοβουλίες, ξανάσμιξε το βράδυ του Σαββάτου 4 Φλεβάρη, στο Motel φυσικά, αλλά όχι για ένα απλό live.

Το «Με Άλλα Μάτια» και ο Δημοτικός σύμβουλος Ιλίου Βαγγέλης Αυγουλάς, απηύθυναν κάλεσμα σε όσους έρχονταν εκείνο το Σάββατο στη live λαϊκή βραδιά στο Motel, να μην έρθουν μόνοι! Όσοι είχαν τη δυνατότητα, προσκλήθηκαν εκτός από το κέφι τους, να φέρουν και τρόφιμα μακράς διάρκειας, καθώς και είδη καθαριότητας και παιδικής μέριμνας, προκειμένου να ενισχυθεί το κοινωφελές έργο των Παιδικών χωριών SOS Ελλάδος!

«Μόνο έτσι οι νότες αποκτούν νόημα στις μέρες μας», δήλωσε ο Παραολυμπιονίκης και συντονιστής του μουσικού μέρους της βραδιάς κ. Δημήτρης Αμπατζής.

Τα Παιδικά Χωριά SOS, εδώ και 40 χρόνια, δημιουργούν οικογένειες για παιδιά που στερούνται μόνιμα τη φροντίδα των φυσικών τους γονιών. Κάθε Παιδικό Χωριό SOS είναι μια μεγάλη οικογένεια που δίνει τη δυνατότητα σε κάθε παιδί να μεγαλώσει με αγάπη, σεβασμό και ασφάλεια, με τη φροντίδα της Μητέρας SOS και τη συντροφιά των αδελφών και των φίλων του. Δίνει σε κάθε παιδί το ενδιαφέρον για τη μόρφωσή του, την ξενοιασιά του παιχνιδιού και τα απαραίτητα εφόδια για να συνεχίσει δυνατό και αυτόνομο τη ζωή του.

Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια λόγω των οικονομικών συνθηκών, τα Παιδικά Χωριά SOS έχουν ανοίξει την αγκαλιά τους και έχουν δημιουργήσει 7 Κέντρα Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας, με σκοπό να στηρίξουν οικογένειες που βρίσκονται σε κρίση λόγω φτώχειας, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο διάλυσής τους, προσφέροντάς τους ψυχολογική υποστήριξη, υλική βοήθεια, εκπαιδευτικές υπηρεσίες στα παιδιά και καλύπτοντας βασικές ανάγκες διατροφής.

«Μόλις παραλάβαμε, μεγάλη ποσότητα τροφίμων που συγκέντρωσε ο αγαπητός φίλος μας Vaggelis Avgoulas, στην εκδήλωση που έγινε μέσα από το blog "Με άλλα Μάτια", στις 4/2 στη Λαϊκή βραδιά στο "Motel"στο Ίλιον. Η ανταπόκριση των συμμετεχόντων ήταν πολύ σημαντική και συγκεντρώθηκαν αρκετά τρόφιμα για να στηρίξουν περισσότερες από 30 οικογένειες για έναν μήνα. Ευχαριστούμε πολύ όλους όσους προσέφεραν με τρόφιμα και άλλα είδη, καθώς επίσης και τον Βαγγέλη Αυγουλά για την αδιάκοπη υποστήριξη του στα Παιδικά Χωριά SOS!!!», ανέφερε η σχετική ανάρτηση της επίσημης σελίδας του Κέντρου Στήριξης Παιδιών & Οικογένειας Αθηνών των Παιδικών Χωριών SOS στα Social Media!

Τα τρόφιμα παρέλαβε στις 6 Φλεβάρη ο Διευθυντής του Κέντρου Στήριξης Παιδιών και Οικογένειας Αθηνών των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος, κ. Μενέλαος Τσαούσης.

Δίπλα και σε αυτή την κοινωνική προσπάθεια του «Με Άλλα Μάτια», του Motel, της Ορχήστρας και του Βαγγέλη Αυγουλά, πολλοί φίλοι, εθελοντές και συνεργάτες του blog, καθώς και ενεργοί πολίτες του Ιλίου, απαραίτητοι ως θεμέλια της επιτυχίας της εκδήλωσης από κάθε άποψη!

Στις όμορφες στιγμές της βραδιάς μεταξύ άλλων, η συγκλονιστική ερμηνεία τριών λαϊκών τραγουδιών από τον 12χρονο Γιάννη Πολονύφη, μαθητή του Μουσικού Γυμνασίου Αλίμου, ο οποίος διαβάζει τις νότες με τα μάτια της ψυχής και συγκινεί το κοινό παίζοντας μόνος του στο πιάνο τα τραγούδια που ερμηνεύει!

Στο μικρόφωνο επίσης απολαύσαμε σε δύο τραγούδια και την τραγουδίστρια  Ραφαέλα Πασβούρη, συνοδευόμενη στο μπουζούκι από τον μαέστρο της Ορχήστρας Των Ονείρων κ. Γιάννη Γαβρά και στο πιάνο από τον μουσικοσυνθέτη κ. Βασίλη Μαντζοράκη.

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι ο κ. Μαντζοράκης, έχει αναλάβει και ενορχηστρώνει στίχους του Βαγγέλη Αυγουλά, τραγούδια τα οποία συνθέτουν ήδη ένα μεγάλο φιλανθρωπικό Project! Μεταξύ άλλων, ένα τραγούδι σε στίχους του κ. Αυγουλά και μουσική του κ. Μαντζοράκη, με τίτλο «Το Πρώτο Βήμα», ερμηνεύει η βασική τραγουδίστρια της λαϊκής κοινωνικής μας βραδιάς, Χρυσάνθη Γεωργαντά!

Οι φίλοι, οι εθελοντές και οι συντελεστές του «Με Άλλα Μάτια», δίνουμε ξανά ραντεβού με όλες και όλους εσάς, σύντομα στην επόμενη πρωτότυπη κοινωνική μας εκδήλωση!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΠΑΝΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΥΓΟΥΛΑ

Χανιώτικα Νέα 20-08-2011

Συγκινητικά ήταν τα μηνύματα που λάβαμε και μεγάλη η ανταπόκριση, φίλων και αναγνωστών από όλη την Ελλάδα, μετά το πρόσφατο δημοσίευμα που ανακοίνωνε την έναρξη μιας μεγάλης εθελοντικής προσπάθειας ψηφιοποίησης συλλεκτικού δημοσιογραφικού αρχείου, γύρω από τη ζωή, την πορεία και τις δράσεις του νεαρού δικηγόρου με αναπηρία, Βαγγέλη Αυγουλά.

Πολλοί αναγνώστες του «Με Άλλα Μάτια» κοινοποίησαν τα πρώτα ψηφιοποιημένα άρθρα που ενδεικτικά είχαμε δημοσιεύσει, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα και σε άλλους χρήστες του Διαδικτύου να γνωρίσουν το blog μας, αλλά και τον διαχειριστή του, μέσω και του www.avgoulas.gr , ενώ αρκετοί παλιοί φίλοι και γνώριμοι του κ. Αυγουλά, βοηθώντας στην προσπάθεια της εξειδικευμένης εθελοντικής ομάδας συνεργατών και φίλων, μας ταχυδρόμησαν αποκόμματα εφημερίδων, κυρίως τοπικών, κάποιες από τις οποίες δυστυχώς έχουν σταματήσει πλέον να κυκλοφορούν.

Εκατοντάδες άρθρα, δεκάδες έντυπα ΜΜΕ, πολλοί οι αρθρογράφοι, διαφορετικές προσεγγίσεις, ποικίλα θέματα, μα ένα πρόσωπο ως κοινός όλων παρονομαστής!

Τα Νέα 10-10-2008

Ανήσυχο πνεύμα από μικρός, δε δεχόταν το «δε μπορείς γιατί δε βλέπεις». Καλός μαθητής σε διαδρομή μετ’ εμποδίων, άριστος εν τέλει πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών παρά τις καθημερινές δυσκολίες και την απουσία της πολιτείας, ανέπτυξε –αναγκαστικά!- αθλητικές δεξιότητες στα Ελληνικά αφιλόξενα πεζοδρόμια, με δυναμική είσοδο και ενασχόληση με την Τοπική Αυτοδιοίκηση διά μέσω του Δήμου Ιλίου και της Αντιδημαρχίας του στην άσκηση καθημερινής κοινωνικής πολιτικής με ουσία, ως μόνο αντίδοτο στη βαθιά κρίση που έως σήμερα μαστίζει τη χώρα μας.

Όλα τα παραπάνω, κομμάτια της ζωής του νεαρού δικηγόρου Βαγγέλη Αυγουλά, αποτυπώνονταν κάθε τόσο σε ρεπορτάζ πολλών εντύπων πανελλαδικής και περιφερειακής εμβέλειας.

Και μαζί με αυτά, ο ίδιος ήθελε να αναδεικνύονται και τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων με προβλήματα όρασης όλης της χώρας σε όλους τους τομείς της ζωής τους.

«Δε με ενδιαφέρουν οι προσωπογραφίες. Θέλω αξιοπρεπή ρεπορτάζ που να κινητοποιούν τον αναγνώστη και να προκαλούν κοινωνική αφύπνιση και προβληματισμό», έλεγε από μικρός στους δημοσιογράφους, έχοντας αρνηθεί πολλές προτάσεις για δακρύβρεχτες συνεντεύξεις και ρεπορτάζ επίπλαστου οίκτου.

Πολλά αποσπάσματα, από εφημερίδες και περιοδικά, συγκέντρωναν από τις αρχές κιόλας της δεκαετίας του ’90 φίλοι και συνοδοιπόροι του Βαγγέλη Αυγουλά. Όλα αυτά πριν λίγα χρόνια ξεκίνησαν να συγκεντρώνονται από συνεργάτες του, να μορφοποιούνται και να αρχειοθετούνται, με στόχο να διασωθεί ένα κομμάτι μιας πορείας ενός «περίεργου» νεαρού, που πολλούς μπορεί να μην τους νοιάζει, άλλους όμως ναι!

Έθνος 03-09-2008

Από τα πανελλαδικά «Το Βήμα», «Η Χώρα», «Τα Νέα», «Αδέσμευτος Τύπος», «Ελευθεροτυπία», «Έθνος», «Εγώ Weekly», «Athens Voice», «Νέμεσις», «Το Παρόν», «Το Χωνί», έως τα τοπικά «Ρεθυμνιώτικα Νέα», «Κεφαλονιά», «Δυτικός Λόγος», «Νέα Κρήτη», «Χανιώτικα Νέα», «Δυτικές Διαδρομές», «Επιστροφή Στο Μέλλον», «Κρητική Επιστροφή», «Τόλμη», «Νέα Εγνατία», «Κήρυκας Χανίων», κ.α., κάποιο βήμα, μια άποψη, ένα επίτευγμα του Βαγγέλη Αυγουλά, είχαν φιλοξενηθεί μια ή και περισσότερες φορές στις σελίδες τους.

Έτσι, μια ομάδα από δημοσιογράφους, γραφίστες και γνώστες πληροφορικής, κινητοποιήθηκαν εθελοντικά και ξεκίνησαν την ψηφιοποίηση όλου αυτού του αρχείου, με τεχνικό τρόπο ώστε τα σχετικά άρθρα να είναι ευανάγνωστα παρά το χρόνο και τη φθορά των εντύπων.

Και το σημαντικότερο είναι ότι μεγάλο μέρος του έντυπου δημοσιογραφικού αυτού αρχείου, δεν είναι καταχωρημένο στο Διαδίκτυο και πλέον για πρώτη φορά θα αναρτηθεί και θα είναι ψηφιακά διαθέσιμο στο www.avgoulas.gr.

Εγώ Weekly Φεβρουάριος 2011

Επόμενος στόχος των εθελοντών υποστηρικτών του έργου και της πορείας του Βαγγέλη Αυγουλά, είναι τα ψηφιοποιημένα αρχεία εικόνας, να δαχτυλογραφηθούν και να περιγραφούν με τέτοιον τρόπο ώστε να καταστούν πλήρως προσβάσιμα και στους αναγνώστες με προβλήματα όρασης.

Επίσης, Ο κ. Αυγουλάς εξετάζει επιπλέον τη μετατροπή του meallamatia.blogspot.com σε ειδησεογραφικό κοινωνικό Portal, για την καλύτερη διαχείριση του ιστότοπου, την πιο φιλική χρήση στους χρήστες και τη βέλτιστη προώθηση της πληροφορίας!

«Το «Ευχαριστώ» είναι από καρδιάς αλλά μου φαντάζει πολύ λίγο σε σχέση με την υποστήριξη και την αγάπη σας όλα αυτά τα χρόνια. Κάθε click μας κάνει και πιο δυνατούς»! Δηλώνει ο Βαγγέλης Αυγουλάς.

Δείτε εδώ μερικά ακόμα δείγματα του ψηφιοποιημένου αρχείου που οργανώνουμε.

Μπορείτε να δείτε το πρώτο σχετικό μας δημοσίευμα εδώ:

http://meallamatia.blogspot.com/2017/01/blog-post_30.html

Κεφαλλονιά 19-12-11

Δυτικές Διαδρομές Νοέμβριος 2012

Δυτικός Λόγος Νοέμβριος 2012

Το Βήμα 11-09-2007                           Το Βήμα 04-12-2009

ΝΑ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ, ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΟΣ ΤΟΥ 18 ΑΝΩ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ

ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

prolipsiworkers@gmail.com

12/02/2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Να αποφυλακιστεί ο Γιώργος, θεραπευόμενος του 18 ΑΝΩ

Πριν λίγες μέρες ο Γιώργος, θεραπευόμενος του 18 ΑΝΩ στο κρίσιμο στάδιο της επανένταξης, οδηγήθηκε στη φυλακή μετά από «παράβαση» δικαστικής απόφασης να δίνει το «παρών» σε αστυνομικό τμήμα, η οποία ελήφθη ερήμην και εν αγνοία του.

Ο Γιώργος είναι ένας από τους θαυμαστούς ανθρώπους που βρίσκουν το θάρρος και τη θέληση να αντιμετωπίσουν όσα τους στοιχειώνουν, να κόψουν ένα-ένα τα σχοινιά της εξάρτησης χτίζοντας σχέσεις και διεκδικώντας τα όνειρά τους. Το ότι ρίχνεται τώρα στη φυλακή, είναι μια μεγάλη δοκιμασία που απειλεί όλη τη μέχρι σήμερα προσπάθειά του, αλλά και την προσπάθεια των συνθεραπευομένων του και της θεραπευτικής ομάδας.

Με μεγάλη μας λύπη διαπιστώνουμε ότι εκπρόσωποι της πολιτείας συνεχίζουν  με το ένα μάτι να αντικρίζουν «χρόνιους αρρώστους», με το άλλο «χρόνιους ποινικούς», περνώντας το διπλό αυτό μήνυμα και στην κοινωνία, υπονομεύοντας όλη τη δουλειά που γίνεται σε επίπεδο πρόληψης, απεξάρτησης και επανένταξης.

Είμαστε σίγουροι ότι ο Γιώργος και οι συνθεραπευόμενοί του θα δώσουν και αυτή τη μάχη υπεύθυνα, αντλώντας δύναμη ο ένας απ’ τον άλλο για να προχωρήσουν «καθαροί» μέσα απ’ τη δοκιμασία.

Όσον αφορά εμάς, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στον Γιώργο, στους εργαζόμενους και τους θεραπευόμενους του 18 ΑΝΩ και τις οικογένειές τους.

Ζητούμε την άμεση αποφυλάκιση του Γιώργου, που τον θέλουμε μαζί μας, μες στην κοινωνία, να στύψει την πέτρα – και όχι πίσω απ’ τα κάθε είδους κάγκελα.  

Ενώνουμε τις φωνές μας με τους συναδέλφους του 18 ΑΝΩ, ώστε να παύσουν τα «περιστατικά» ακρίβειας στα πίτουρα και φτήνιας στ’ αλεύρι όσον αφορά την αντιμετώπιση του φαινομένου της εξάρτησης, δηλαδή την πορεία  προς μια ζωή με νόημα.

Το Δ.Σ. του Σωματείου

ΤΡΕΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑΝ ΗΜΙΤΡΕΛΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΕΙ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Το ήξερα καλά – όπως και οι περισσότεροι από εσάς φαντάζομαι- ότι  επικρατεί πραγματική ασφυξία στη Διοικητική Δικαιοσύνη , ότι ο αριθμός των εκκρεμών υποθέσεων  φτάνει τις πολλές χιλιάδες, ότι η χώρα μας κατέχει παγκοσμίως μια από τις υψηλότερες θέσεις  στις καθυστερήσεις εκδίκασης διοικητικών  υποθέσεων αλλά δεν ήξερα τα πραγματικά νούμερα. Κι όταν τα έμαθα, σχεδόν ….έπεσα αναίσθητος.

Κρίνοντας από αριθμούς και σχόλια, αναρωτιέται κανείς αν λειτουργεί η Διοικητική Δικαιοσύνη, αν εκδικάζονται υποθέσεις κι αν υπάρχουν υπεύθυνοι άνθρωποι που γνωρίζουν τι ΔΕΝ συμβαίνει  και απλώς περί άλλα τυρβάζουν.

Πόσες είναι οι εκκρεμείς υποθέσεις  στη  Διοικητική Δικαιοσύνη; Κρατηθείτε: 288.229! Κι όσο για τη …διεθνή μας καταξίωση σ αυτό το χώρο, η Ελλάδα  στις καθυστερήσεις είναι η πρώτη ανάμεσα στις 26 χώρες της Ευρώπης.  Και αυτά είναι στοιχεία αδιαμφισβήτητα και επίσημα αφού  παρουσιάστηκαν στην ετήσια τακτική συνέλευση των διοικητικών δικαστών  από την πρόεδρο της Ένωσης Ρένα Γιανναδάκη, η οποία με δηκτικό ύφος υποστήριξε ότι η Ένωση έχει ζητήσει επανειλημμένα συνάντηση με τον υπουργό και τον πρωθυπουργό για τα θέματα που απασχολούν τη Διοικητική Δικαιοσύνη, αλλά ακόμη  περιμένει.

Και για να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε: Τα Διοικητικά Δικαστήρια αποτελούν τον κλάδο της δικαιοσύνης που είναι επιφορτισμένος με τον δικαστικό έλεγχο των πράξεων και παραλείψεων της διοίκησης. Ιστορικά είναι νεώτερος δικαστικός κλάδος σε σχέση με τα ποινικά και τα πολιτικά δικαστήρια και η ίδρυσή τους ανάγεται στον 19ο αιώνα. Έχουμε  τακτικά διοικητικά δικαστήρια, που εκδικάζουν κυρίως διοικητικές διαφορές ουσίας και το Συμβούλιο της Επικρατείας, που εκδικάζει κυρίως ακυρωτικές διαφορές. Στα Διοικητικά Δικαστήρια ανήκει και το Ελεγκτικό Συνέδριο, αρμοδιότητες του οποίου είναι ο έλεγχος των δημοσίων δαπανών και ο καταλογισμός των δημοσίων υπολόγων. Και φυσικά, δεν είναι μόνο οι καθυστερήσεις χιλιάδων υποθέσεων, είναι και η αντιμετώπιση των περισσότερων υποθέσεων όχι επί της ουσίας αλλά –κυρίως- επί του τύπου με αποτέλεσμα, τεράστιο ποσοστό υποθέσεων που καταλήγουν σε …εξωπραγματικές  αποφάσεις ( όπως π.χ.  τον καταλογισμό  χρηματικών ποινών ή χρεών σε απλά μέλη Διοικητικών Συμβουλίων χωρίς εκτελεστικές  ευθύνες για  «παράνομες»  πληρωμές  μισθών, υπερωριών, συμβάσεων, εξόδων κίνησης  στο προσωπικό  οργανισμών ,  που κρίθηκαν παράνομες λόγω κακής ερμηνείας διοικητικών αποφάσεων  τις οποίες τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων ΔΕΝ γνωρίζουν και ΔΕΝ χειρίζονται) οι οποίες δεν είναι λογικό να εφαρμοστούν και  φυσικά καταλήγουν σε …άλλα δικαστήρια.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι όπως επισήμανε η  κ. Γιανναδάκη ,στα διοικητικά δικαστήρια η πλειοψηφία των υποθέσεων αναβάλλεται επειδή η διοίκηση δεν έχει έτοιμο τον φάκελό τους!

Απευθυνόμενη στον υπουργό Δικαιοσύνης -ο οποίος ήταν απών λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων- η κυρία Γιανναδάκη υποστήριξε ότι το συνεχώς αυξανόμενο κόστος των δικών καθιστά την δικαιοσύνη απρόσιτη στον οικονομικά αδύναμο: «Στο όνομα της επιτάχυνσης αλλά και κάλυψης ταμειακών αναγκών του κράτους, περιορίζεται διαρκώς το δικαίωμα του για δικαστική προστασία. Γιατί το συνεχώς αυξανόμενο κόστος της δίκης σε συνδυασμό με την καθυστέρηση εκδίκασης των υποθέσεων είναι παράγοντες αποτρεπτικοί για να προσφύγει κανείς στη Δικαιοσύνη».

Και η ουσία: «Στα διοικητικά δικαστήρια εκκρεμούν σήμερα 288.229 υποθέσεις, από τις οποίες 245.795 στα Πρωτοδικεία και 42.434 στα Εφετεία. Από αυτές, το σύνολο των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων που κατά κανόνα προκαλούν το ενδιαφέρουν είναι 58.082, ενώ οι εκκρεμείς υποθέσεις που αφορούν άλλα αντικείμενα είναι 230.147. Μόνο τα τελευταία χρόνια ψηφίστηκαν, 38 νόμοι για την επιτάχυνση απονομής της Δικαιοσύνης, αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε, αφού οι όποιες δικονομικές ρυθμίσεις δεν πλήττουν την ρίζα του προβλήματος», είπε η κυρία Γιανναδάκη.

Αν έχω καταλάβει καλά, -και κάτι καταλαβαίνω λόγω επαγγέλματος!-, ένα Διοικητικό Δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει ύστερα από 6-7 χρόνια για μιαν υπόθεση, εκδίδοντας μιαν απόφαση που υποχρεώνει αναρμόδια μέλη Διοικητικών Συμβουλίων να πληρώσουν  τα ίδια (!!!)  για απολύτως αναγκαίες δαπάνες μισθοδοσίας και λειτουργίας ενός Οργανισμού που είχαν εγκρίνει ύστερα από πρόταση/γνωμοδότηση Διοικήσεων, δαπάνες που αν δεν είχαν πληρωθεί, ο Οργανισμός  αυτός ΔΕΝ θα λειτουργούσε.  Ενώ παράλληλα, το ενδιαφέρον της Διοικητικής Δικαιοσύνης, θα έπρεπε να έχει στραφεί αλλού, για το καλό μιας χώρας που υποφέρει!

Τρελά πράγματα. Σε μιαν ημίτρελη, αναποτελεσματική και τραγελαφική  Δημόσια Διοίκηση και μιαν ανεπαρκή Διοικητική Δικαιοσύνη η οποία εκδίδει ύστερα από ΧΡΟΝΙΑ , χωρίς λόγο και ουσία,  πρακτικά ανεφάρμοστες αποφάσεις.