meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ



Μαρία Πετροπούλου.

«Φανταστείτε να ταξιδεύετε πολλές ώρες για να φτάσετε σε μια άλλη χώρα, το σώμα να έχει κουραστεί, πόσο μάλλον το σώμα ενός ανθρώπου που κάθεται σε αμαξίδιο. Αυτός ο άνθρωπος να θέλει να ξαπλώσει λίγο, να κάνει ένα μπάνιο και να συνειδητοποιεί ότι με το ζόρι μπορεί να ανέβει στο κρεβάτι γιατί είναι ψηλό, να μη χωράει να μπει στο μπάνιο, μικρός ο χώρος. Να συνειδητοποιεί, δηλαδή, ότι οι επιβεβαιωμένες προδιαγραφές του καταλύματος για άτομα με αναπηρία, δεν πληρούνται. Σε τρελαίνει αυτό».

Η Αγλαΐα Κατσιγιάννη, διεθνολόγος, κάτοικος Δράμας και Πρόεδρος του Συλλόγου Παραπληγικών Δράμας, ενός από τους πιο δραστήριους Συλλόγους πανελλαδικά και μέλος ευρωπαϊκών οργανισμών, μιλά στο in.gr για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με κινητικές ανάγκες κατά τη μεταφορά και διαμονή τους σε πόλεις εντός και εκτός Ελλάδος, μέσα από προσωπικές εμπειρίες και βιώματα.

Οι μετακινήσεις στην πόλη

Αρχικά, η κ. Κατσιγιάννη περιγράφει την καθημερινή μετακίνηση των ανθρώπων σε αμαξίδιο εντός της πόλης στην οποία ζουν. Μιλώντας για τη Δράμα, εξηγεί ότι τα λεωφορεία και τα ΚΤΕΛ που πληρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές είναι ελάχιστα. Μάλιστα, ο οδηγός, συνήθως, χρησιμοποιεί τη δικαιολογία  ότι η ράμπα είναι χαλασμένη και αδυνατεί να την κατεβάσει. «Είναι πολύ λίγες οι φορές που κάποιος θα είναι τυχερός και θα μπορέσει να πάρει το αστικό λεωφορείο για να μετακινηθεί μέσα στην πόλη».

Πέρα, ωστόσο, από το γεγονός αυτό, κυριαρχεί ακόμη ένα πρόβλημα. Πώς θα τοποθετηθεί το αναπηρικό καρότσι μέσα στο λεωφορείο, ώστε να είναι ασφαλισμένο; «Μέσα σε κινούμενο όχημα, το καρότσι πρέπει να είναι ασφαλισμένο, όπως είναι και οι θέσεις των υπολοίπων επιβατών. Αυτές είναι βιδωμένες, δεν είναι ‘χύμα’».

Μια καλή λύση, σύμφωνα με την κ. Κατσιγιάννη είναι τα «λευκά ταξί», ταξί ειδικά διαμορφωμένα για ένα ή δυο αμαξίδια. Υπάρχει, όμως, μια διαδικασία με το Υπουργείο για να παραχωρηθούν οι σχετικές άδειες σε ένα δήμο και νομό. Στη Δράμα το πρόβλημα είναι έντονο, όπως άλλωστε και στους περισσότερους δήμους. «Ο νέος αντιπεριφερειάρχης Δράμας έχει κάνει τις διαδικασίες που έπρεπε να κάνει, αλλά για γραφειοκρατικούς λόγους, οι άδειες δεν έχουν βγει εδώ και δυο χρόνια και το ΄λευκό ταξί΄ δεν έρχεται στην πόλη μας». Έτσι, ο άνθρωπος στο αναπηρικό αμαξίδιο υποχρεούται, εάν δεν έχει το δικό του όχημα, να μετακινείται παντού με το αμαξίδιο, σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Ζέστη, κρύο, χιόνι, βροχή.

Οι μετακινήσεις εκτός πόλης

Στα ΚΤΕΛ Δράμας υπάρχει ένα μόνο τουριστικό λεωφορείο, το οποίο θα μπορούσε να εξυπηρετήσει με ράμπα, αλλά η ενοικίασή του είναι ιδιαίτερα ακριβή, παρατηρεί η Πρόεδρος του Συλλόγου και αφορά όλους όσοι μπορούν να στηρίξουν το κόστος. Ευρύτερα τώρα, σχετικά με τα πλοία, η κ. Κατσιγιάννη εξηγεί ότι «εγώ προσωπικά δεν το έχω διαπιστώσει αυτό, ωστόσο, συνάδελφοί μου, που έχουν κάνει διάφορα δρομολόγια, έχουν μείνει ευχαριστημένοι, είχαν άνεση και εύκολη πρόσβαση».

«Και το τρένο είναι εύκολο, αρκεί ο σιδηροδρομικός σταθμός σε κάθε πόλη να έχει τις ανάλογες προδιαγραφές, αλλά και το βαγόνι να υποστηρίζει την τοποθέτηση του αμαξιδίου».

Το μετρό στην Αθήνα είναι απόλυτα προσβάσιμο, επισημαίνει η κάτοικος Δράμας και φυσικά το αεροπλάνο αποτελεί το ευκολότερο μέσο, αλλά και το  πιο ακριβό.

Ταξίδι με αεροπλάνο

Τα αεροδρόμια πληρούν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για τους κινητικά ανάπηρους. «Ο άνθρωπος με αναπηρία θα μεταφερθεί με ειδικό μέσο έως την είσοδο του αεροπλάνου και μετά θα μπει στη θέση που του έχει δοθεί. Το καροτσάκι του θα φυλάσσεται μέχρι τον προορισμό».

Η κ. Κατσιγιάννη, ωστόσο, υπογραμμίζει δυο βασικά για την ίδια προβλήματα. Το πρώτο αφορά σε μια ρύθμιση, που ευελπιστεί να μην υφίσταται πλέον, κατά την οποία ο ταξιδιώτης με κινητική αναπηρία οφείλει να παραδίδει στην αεροπορική εταιρεία ένα χαρτί από γιατρό με κάθε λεπτομέρεια για την πάθηση, αλλιώς η επιβίβαση δεν θα είναι δυνατή.

Στην ερώτηση, μήπως αυτή η ρύθμιση προβλέπεται για την ενημέρωση του προσωπικού της εταιρείας και κατ’επέκταση την αποτελεσματικότερη προφύλαξή του κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η Πρόεδρος του Συλλόγου Παραπληγικών Δράμας ξεκαθαρίζει ότι αυτό είναι παράνομο, αυτά τα στοιχεία είναι προσωπικά δεδομένα και υπάρχει και ανάλογη οδηγία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Υπάρχουν κάποιο κωδικοί που δηλώνουμε πριν ταξιδέψουμε, φυσικά, ώστε να γνωρίζει η εταιρεία τι είδους βοήθεια χρειαζόμαστε και να γίνουν εκ μέρους τους τα απαραίτητα βήματα. Προφανώς, επίσης, δηλώνουμε αν το καρότσι μας έχει μπαταρία ή είναι χειροκίνητο. Αυτό που δεν οφείλει να γνωρίζει είναι το πώς προήλθε η πάθηση. Τους αφορά ότι υπάρχει κινητική δυσκολία και ότι δεν μπορώ να περπατήσω. Το αν εγώ την έπαθα στα δυο μου χρόνια ή στα 20 δεν την αφορά».

Επίσης, υπάρχει ακόμη μια ρύθμιση από την ΙΑΤΑ (Διεθνής Ένωση Αερομεταφορέων), την οποία η κ. Κατσιγιάννη χαρακτηρίζει ως αδικία. «Ο επιβάτης με κινητική αναπηρία είναι υποχρεωμένος να κάθεται πάντα στο παράθυρο, που είναι και η πιο δύσκολη θέση, ώστε αν συμβεί μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, να μην εμποδίσει ο ανάπηρος τον αρτιμελή να διαφύγει».

Μήπως, όμως, η εν λόγω ρύθμιση προβλέπεται για την αρτιότερη προφύλαξη των ατόμων με αναπηρία; Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, να διαφύγουν πρώτα οι επιβάτες που μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, ώστε το πλήρωμα μετά, να επιστήσει την προσοχή του σε όσους δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. «Το βρίσκω παράλογο αυτό» τονίζει η ίδια.

Ξενοδοχειακές μονάδες εντός και εκτός Ελλάδος

«Σε ελάχιστα ξενοδοχεία εντός Ελλάδος υπάρχουν οι προδιαγραφές για ανθρώπους με αναπηρία. Όλοι το βλέπουν ως υποχρέωση να κάνουν αυτά που προβλέπει ο νόμος και γίνεται μια προχειροδουλειά. Είναι αλλιώς να συνεργάζεται ο ξενοδόχος με έναν αρτιμελή ώστε να σχεδιάσει το χώρο και αλλιώς με έναν άνθρωπο με αναπηρία».

Η κ. Κατσιγιάννη αναφέρει ότι έχει συμβεί πολλές φορές να επιλέγει ένα κατάλυμα, αφού πρώτα έχει μιλήσει ή ίδια με τους αρμόδιους και έχει επιβεβαιώσει ότι οι προδιαγραφές υφίστανται, και τελικά, αφού φτάνει εκεί, να συνειδητοποιεί ότι αυτές δεν υπάρχουν. Αυτό που εννοούσαν ως «προδιαγραφές» ήταν απλά μια χειρολαβή στην τουαλέτα.

«Είναι τραγικό αυτό. Φανταστείτε να ταξιδεύετε πόσες ώρες για να φτάσετε σε μια άλλη χώρα, το σώμα να έχει κουραστεί, ειδικά το σώμα ενός ανθρώπου που κάθεται σε αμαξίδιο, να θέλει να ξαπλώσει λίγο, να κάνει ένα μπάνιο και να συνειδητοποιεί ότι με το ζόρι μπορεί να ανέβει στο κρεβάτι γιατί είναι ψηλό, να μη χωράει να μπει στο μπάνιο, μικρός ο χώρος. Σε τρελαίνει αυτό»

«Αυτό, βέβαια, έχει συμβεί και σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ισπανία. Στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες έχει τύχει να αλλάξω πέντε ξενοδοχεία διαδοχικά. Και είχα επικοινωνήσει με τα ξενοδοχεία πριν πάω, εγώ προσωπικά, και με είχαν διαβεβαιώσει ότι όλα είναι εντάξει. Και μιλάμε για ακριβά καταλύματα, όπως το Sheraton.

Η ίδια τονίζει ότι πλέον, εάν σκοπεύει να ταξιδέψει σε ένα νέο μέρος, ζητά φωτογραφίες από το δωμάτιο και το μπάνιο του ξενοδοχείου, διαφορετικά, δεν «υπάρχει περίπτωση να κάνει κράτηση».

Παρόμοιες καταστάσεις έχουν συμβεί και στην Ελλάδα. Στην Αθήνα, στη Χαλκιδική, στην Κεφαλονιά. «Θέλει αγώνα γενικά. Πρέπει να διεκδικείς τα δικαιώματά σου και να μην το αφήνεις πάνω τους».

Είναι η Ελλάδα φιλόξενη ως προς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες;

Είναι και δεν είναι, παρατηρεί η κ. Κατσιγιάννη. «Υπάρχει συναίσθηση και ευαισθητοποίηση. Οι φορείς των ανθρώπων με αναπηρία, αλλά και οι δήμοι είναι ώριμοι ως προς το θέμα αυτό. Έχουν γίνει βήματα προς την βελτίωση των υποδομών για τους ανθρώπους αυτούς. «Και έτσι πρέπει. Τα ευρώ των αναπήρων έχουν την ίδια αξία με τα ευρώ των αρτιμελών».

«Να ζεις το κάθε ταξίδι από την αρχή»

Η Αγλαΐα Κατσιγιάννη λατρεύει τα ταξίδια. Ταξιδεύει όσο και όποτε μπορεί. «Όσα πτυχία και να έχεις, το ταξίδι είναι η μόρφωση. Αλλά το ταξίδι που θα το ζήσεις, όχι αυτό που θα με ένα γκρουπ και θα δεις πέντε τουριστικά σημεία». Το ταξίδι για την ίδια είναι αυτό που θα το σχεδιάσει κανείς μόνος του από την αρχή, θα δει πως ζει ο κάθε λαός, ποιες είναι οι συνήθειές του και θα υιοθετήσει όσα στοιχεία νομίζει και θέλει.

«Αγαπημένο μου ταξίδι ήταν αυτό στο Δουβλίνο, ενώ το μέρος που θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ είναι η Νέα Υόρκη».

Πηγή: http://news.in.gr/ 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ...ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΑΛΑ. ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

Φρόσω Καρασαρλίδου

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Ουδόλως με ενδιαφέρει αν η Φρόσω Καρασαρλίδου , η βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ  έχει υψηλά περιουσιακά στοιχεία, με τραπεζικούς λογαριασμούς κοινούς με τον σύζυγό της Παναγιώτη Παρχαρίδη ύψους 636.713 ευρώ  εκ των οποίων 159.382 εξ αυτών είναι στην τράπεζα UBS της Ελβετίας. Καλοφάγωτα. Κι αν αυτά αποκτήθηκαν παράνομα ή «ταξίδεψαν» παράνομα στο εξωτερικό, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τους φορολογικούς και διωκτικούς μηχανισμούς της χώρας που ή έχουν εις βάρος της στοιχεία, ή μπορούν εύκολα να αποκτήσουν –αν υπάρχει θέμα- και να φροντίσουν να επιβληθούν ποινές. Περισσότερο με ενοχλεί το «κάρφωμα» της Καρασαρλίδου και η έκταση που πήρε από διάφορους παράξενους που ΔΕΝ έκαναν έρευνα, ΔΕΝ έκαναν ρεπορτάζ, απλώς διάβασαν τη δήλωση Πόθεν Έσχες της. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε πολλά στον ελληνικό λαό προεκλογικά, τα οποία όπως αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος δεν τα τήρησε, αλλά δεν είπε ποτέ ότι τα μέλη/στελέχη του και οι βουλευτές του ΣυΡιζΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να έχουν λεφτά. Περί του πολιτικά «ηθικού πλεονεκτήματος» του  να ΜΗΝ  έχουν περιουσία ή κάποιες – υψηλές έστω- αποταμιεύσεις οι Συριζαίοι, δεν μ' ενδιαφέρει να το συζητήσω αφού ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις και την πορεία του. Άλλωστε η δήλωση της βουλευτού με καλύπτει σε γενικές γραμμές ΕΚΤΟΣ κι αν αποδειχτεί ψευδής οπότε και η δικαιοσύνη και οι ψηφοφόροι έχουν το λόγο.

Να τι λέει μετά το θόρυβο:
«Το σύνολο των περιουσιακών μου στοιχείων που εμφανίζονται στην δήλωση Πόθεν Έσχες αφορά την περίοδο πριν την εκλογή μου ως βουλευτή το 2015 και προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από την επιτυχημένη κοινή με τον σύζυγό μου επιχειρηματική δραστηριότητα. Τα χρήματα σε τράπεζα του εξωτερικού τοποθετήθηκαν με διαφάνεια και εν γνώσει του ελληνικού κράτους, ώστε να διευκολυνθούν μεταξύ άλλων οι συναλλαγές μου με τους πελάτες και τους προμηθευτές του εξωτερικού. Όλα τα ποσά είναι πλήρως φορολογημένα στην Ελλάδα σύμφωνα με τις ισχύουσες φορολογικές διατάξεις.

Όταν εκλέχθηκα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ανέστειλα τη δράση μου στην οικογενειακή επιχείρηση για να αφοσιωθώ στο πολιτικό μου έργο. Τότε πήρα την απόφαση να επαναπατρίσω τα κεφάλαια της επιχείρησης που μου αναλογούσαν, καθώς πια ήμουν πολιτικός και όχι επιχειρηματίας. Σήμερα όλα τα ποσά είναι κατατεθειμένα σε ελληνικές τράπεζες.

Υπενθυμίζω πως προτού πολιτευθώ υπηρέτησα στον δημόσιο τομέα επί 25 συναπτά έτη χωρίς να περιμένω να συνταξιοδοτηθώ, αλλά αποφάσισα να ανοίξω την δική μου ιδιωτική επιχείρηση καταφέρνοντας όλα αυτά τα χρόνια να έχω μια επιτυχημένη διαδρομή.

ΌΧΙ λόγω κάποιας ευνοϊκής γνωριμίας.

ΌΧΙ μέσα από παράτυπους ελιγμούς και “παραθυράκια”.

ΌΧΙ σε βάρος κάποιου εργαζόμενου. Ούτε έχοντας συναλλαγές με το Δημόσιο.

Μόνο με σκληρή εργασία, συνετό σχεδιασμό και μεράκι.

Με αυτά τα τρία όπλα πορεύομαι και στην πολιτική.»

Και εδώ τελειώνει για μένα το «σκάνδαλο  Καρασαρλίδου», Που μας  απασχόλησε εκτεταμένα μέσα στα Χριστούγεννα και απλώς επιβεβαίωσε το χαμηλό επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης που ήδη αρχίσαμε να ζούμε σε μια –ας πούμε- προεκλογική περίοδο, στην οποία ουδείς είναι αμέτοχος και αθώος, ανεξαρτήτως του κόμματός του.

Φανταστείτε τι θα γίνει όταν αργότερα, μπούμε πραγματικά σε προεκλογική περίοδο. Τι έχουμε να ακούσουμε, να δούμε και να κληθούμε να χρησιμοποιήσουμε ως παράγοντες προτίμησης. Και –πιθανώς- σωστά.

Αφού υποσημειώσω ότι οι όψιμοι «διαβαστές» των Πόθεν  Έσχες θα έπρεπε να έχουν επισημάνει ότι το ποσό των 600.000 ευρώ από εργασία και επιχείρηση πολλών ετών ενός ΖΕΥΓΟΥΣ ανθρώπων δεν είναι δα και τόσο μεγάλο – τουλάχιστον όχι σε επίπεδο «εκατομμυριούχων» εδώ που τα λέμε- , σε σύγκριση τουλάχιστον με άλλα Πόθεν Έσχες βουλευτών, υπουργών ή πρώην βουλευτών/υπουργών, χτεσινών ή προχτεσινών τόσο του Σύριζα όσο και άλλων κομμάτων, επιθυμώ να καταθέσω την άποψη ότι η γενική κατάστασή μας  , της οικονομίας και της χώρας μας, ΔΕΝ μάς επιτρέπει να αναλωνόμαστε σε τόσο «φτηνιάρικα» επιχειρήματα μόνο και μόνο για να δημιουργήσουμε εντυπώσεις. Θεωρώ ότι άλλα είναι-ή πρέπει να είναι- τα κριτήρια που θα μας κάνουν να πάρουμε αποφάσεις. Και κυρίως:

-          Η πορεία και η σταδιοδρομία των ανθρώπων της πολιτικής,
-          Τα αντικειμενικά προσόντα τους,
-          Η πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά τους,
-          Η αποδεδειγμένη συμμετοχή τους σε ποινικά κολάσιμες ή κοινωνικά απαράδεκτες υποθέσεις,
-          Οι πράξεις ή παραλείψεις τους κυρίως κατά την πολιτική τους σταδιοδρομία,
-          Η εμπλοκή τους σε αμφισβητούμενες επιχειρηματικές διαδικασίες που τους εντάσσουν  στην «Διαπλοκή», τα «Μονοπώλια», τις «Παράνομες Δραστηριότητες»,
-          Και άλλες τέτοιες «κατηγορίες» παράνομης, αντιλαϊκής, αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Η πολιτική δεν πρέπει να μετατραπεί αποκλειστικά σε «χώρο φτωχών», ούτε σε «μονοπώλιο πλουσίων». Ποιος είναι αυτός που μπορεί να πει ότι αν κάποιος έχει περιουσία – που δεν αποκλείεται απλώς να κληρονόμησε- , αν έχει γεμάτους τραπεζικούς λογαριασμούς με προϊόν νόμιμης και πολυετούς επιχειρηματικής δραστηριότητας, αν έχει αποταμιεύσει τους κόπους μιας ζωής, απαγορεύεται να ασχοληθεί με την πολιτική, απαγορεύεται να είναι προοδευτικός, απαγορεύεται ακόμα και να είναι «αριστερός»;

Έχουμε ΤΟΣΑ  ΠΟΛΛΑ κακώς καμωμένα στην κοινωνία μας. Οι 600 χιλιάδες νόμιμα ευρώ και αποταμιευμένες στην Ελλάδα της όποιας κυρίας Καρασαρλίδου μας πείραξαν;  Ακούω αντεπιχειρήματα. Και Καλή Χρονιά!