Ο διαβήτης απειλεί και τα
Ταμεία Στυλιανή Ηρακλειανού, Πρόεδρος Ελληνικής
Διαβητολογικής Εταιρίας: «Οι ασθενείς χάνουν 15 χρόνια από τη ζωή τους
εφόσον μείνουν αρρύθμιστοι. Αντίθετα, με τη ρύθμιση αποφεύγονται οι
σοβαρές επιπλοκές και ελαττώνεται η θνησιμότητα».
Αλεξία Σβώλου
Η τρομακτική εξάπλωση του διαβήτη στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια
δικαιώνει την απόφαση του Παγκόσμιου
Οργανισμού Υγείας να χαρακτηρίσει τη νόσο «μεγαλύτερη απειλή για τη δημόσια
υγεία, μετά τις λοιμώδεις επιδημίες του παρελθόντος». Τα πρόσφατα στοιχεία
φανερώνουν ότι στην πατρίδα μας οι διαβητικοί ξεπερνούν σήμερα το ένα
εκατομμύριο και πως αυξήθηκε η συχνότητα εμφάνισης της ασθένειας καθώς
και το κόστος των ασθενών, γεγονός που καθιστά το διαβήτη μεγάλο «βραχνά»
για το σύστημα υγείας.
Όπως επισημαίνει η νέα πρόεδρος της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρίας,
κ. Στυλιανή Ηρακλειανού, το 2002 στην Ελλάδα
από διαβήτη έπασχε το 8,2% των ανδρών και το 7,2% των γυναικών, ενώ ήδη
ύστερα από μια 4ετία, το 2006, οι διαβητικοί ανέρχονταν στο 9,7% των ανδρών
και στο 9,3% των γυναικών. Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης με τη
συ-νεχιζόμενη υποβάθμιση της ποιότητας της διατροφής και της «έκρηξης» της
παχυσαρκίας ακόμα και στα παιδιά, ο διαβήτης φλερτάρει με μικρότερες ηλικίες
και συνεχίζει ακάθεκτα την ανοδική του πορεία, καθώς σταμάτησε να
είναι ασθένεια της ευμάρειας και έγινε νόσος των φτωχών, ανοδικά κινείται
και το οικονομικό φορτίο της νόσου, όπως απεικονίζεται σε μελέτες που
έγιναν πριν και μετά την έλευση των μνημονίων. Έτσι, όπως εξηγεί η κ.
Μαίρη Γείτονα, αναπληρώτρια καθηγήτρια Οικονομικών της Υγείας του
Πανεπιστημίου Πελοποννήσου: «Το 2008 το κόστος του ρυθμισμένου διαβητικού
διαμορφωνόταν στα 982 ευρώ και του αρρύθμιστου στα 1.566 ευρώ ετησίως. Νέα
μελέτη του 2013 υπολογίζει το κόστος του αρρύθμιστου ασθενούς στα 7.783
ευρώ και του ρυθμισμένου στα 6.366 ευρώ. Ακριβότερες αποδεικνύονται οι
συννοσηρότητες και οι επιπλοκές (στην καρδιά και τους νεφρούς και ο
κίνδυνος ακρωτηριασμού και τύφλωσης) που μαζί συνιστούν το 56% του συνολικού
οικονομικού φορτίου». Από τη μεριά της η κ. Ηρακλειανού τονίζει πως η
ρύθμιση της ασθένειας είναι καθοριστικής σημασίας για την πρόληψη των
επιπλοκών. «Ο διαβητικός χάνει 15 χρόνια από τη ζωή του εφόσον μένει
αρρύθμιστος, ενώ ο ρυθμισμένος ασθενής έχει 27% λιγότερες πιθανότητες να
υποστεί επιπλοκές στη 10ετία και 20% μικρότερο κίνδυνο θανάτου. Φάρμακα
υπάρχουν πολλά και καλά, ειδικά τα νεότερα. Με την εξατομίκευση της αγωγής,
οι γιατροί μπορούν να πετύχουν καλή ρύθμιση για κάθε
ασθενή».
Εμπόδια
Στην πατρίδα μας, οι ασθενείς συναντούν
πρόσθετα εμπόδια από την πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται στην Υγεία.
Όπως εξηγεί η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας
Σωματείων-Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη, κ. Αθανασία Καρούνου: «Τα σημαντικότερα
προβλήματα αφορούν τη συμμετοχή 10% των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη στην
ινσουλίνη, την έλλειψη διαβητολογικών κέντρων στα νοσοκομεία της περιφέρειας,
το χαράτσι των 25 ευρώ που πρέπει να πληρώνουν οι ασθενείς για νοσηλεία στα
δημόσια νοσοκομεία, το γεγονός πως δεν έχουν μπει στη ηλεκτρονική
συνταγογράφηση τα αναλώσιμα για το διαβήτη (σύριγγες, βελόνες, ταινίες
κ.λπ.), τη δυσκολία που συναντούν στην προμήθεια των ειδικών υποδημάτων για την
πρόληψη των ακρωτηριασμών και στη φαρμακευτική τους αγωγή και την επιδίωξη
της κυβέρνησης να καταργηθεί το προνοιακό επίδομα (630 ευρώ ανά δίμηνο)
που είναι ζωτικής σημασίας στους άνεργους διαβητικούς.
Μεγάλο αγκάθι αποτελεί και το ότι ο
διαβήτης δεν έχει συμπεριληφθεί στις 43 μόνιμες και μη αναστρέψιμες παθήσεις
που δεν απαιτείται από τους ασθενείς να περνούν κάθε χρόνο από
επιτροπή στα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Έτσι υποχρεώνονται να
καταβάλλουν κάθε φορά 46 ευρώ ο καθένας για να περάσουν από την επιτροπή,
ενώ με το «μπλόκο» των διαγνωστικών κέντρων στον ΕΟΠΥΥ θα πρέπει
να πληρώνουν και τις μικροβιολογικές εξετάσεις από την τσέπη
τους.
Πηγή: Εφημερίδα «Ελεύθερος τύπος»