ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ, ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ

του Βαγγέλη Αυγουλά

Απόγευμα Τετάρτης και ξαναβρέθηκα στο Γουδί, στον νέο Ξενώνα της Φλόγας, εκεί όπου πρόσφατα είχα ζήσει και τα εγκαίνια του από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Αυτή τη φορά λιγότερος κόσμος, μα το ίδιο ζεστή η ατμόσφαιρα και η υποδοχή.

Η Πρόεδρος κα Μαρία Τριφωνίδη και η Γενική Γραμματέας κα Ελένη Αντωνίου, μας υποδέχτηκαν μαζί με τους μουσικούς της Ορχήστρας των Ονείρων, για να γνωρίσουμε καλύτερα το έργο του Συλλόγου, αλλά και για να παίξουμε και να ψυχαγωγήσουμε τα παιδιά που φιλοξενούνται εκεί, εγκαινιάζοντας έτσι και εμείς τη δική μας συνεργασία.

Ο Σύλλογος Γονιών Παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια «Η Φλόγα», λειτουργεί εδώ και 35 χρόνια, μόνο από εθελοντές γονείς των οποίων το παιδί έχει νοσήσει ή και νοσεί από καρκίνο.

Η Φλόγα πιέζει τη πολιτεία για καλύτερη ιατρική φροντίδα.

Όταν η πίεση δεν φέρνει αποτελέσματα η Φλόγα συμμετέχει ενεργά στην ιατρική φροντίδα,  προκειμένου να πετύχει την ίδια την επιβίωση των παιδιών της.

Στο «Σπίτι» της Φλόγας, φιλοξενούνται  εντελώς δωρεάν  παιδιά από όλη την Ελλάδα  για όσο διάστημα πρέπει να παραμείνουν για θεραπεία στα ογκολογικά τμήματα της Αθήνας.

Για τα παιδιά που κατοικούν στο  Λεκανοπέδιο της Αττικής, η Φλόγα χρηματοδοτεί το πρόγραμμα  «Νοσηλεία στο σπίτι». Έμπειροι νοσηλευτές επισκέπτονται τα παιδιά κατ’ οίκον για τη διενέργεια απλών ιατρικών πράξεων έτσι ώστε οι επισκέψεις των παιδιών  στο νοσοκομείο να είναι  οι ελάχιστες δυνατές. Στα 8 σχεδόν χρόνια που λειτουργεί το πρόγραμμα έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 20.000 επισκέψεις σε σπίτια παιδιών στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.

Γνώρισα από κοντά τους καθημερινούς αγώνες των γονιών της Φλόγας το 2015, όταν ως νομικός σύμβουλος του τότε Υπουργού Υγείας, προσπάθησα να τους βοηθήσω στη σύγκρουση τους με την αδιαφορία και με τα κακώς κείμενα. Ελάχιστα πράγματα κατάφερα, αλλά μάλλον κάπως σημαντικά, αφού συνεχίζουν να με θεωρούν φίλο τους!

«Διαθέτουμε Κοινωνικό Ταμείο για τις οικονομικά αδύναμες οικογένειες, ενώ χρηματοδοτούμε πρόσθετες εξειδικευμένες ιατρικές εξετάσεις που δεν καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία και δεν γίνονται  σε δημόσιο νοσοκομείο.

Οργανώνουμε εθελοντικές αιμοδοσίες και προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε τη συνείδηση του αιμοδότη και του δότη μυελού των οστών  στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε χρηματοδοτήσει την ταυτοποίηση 10.000 δειγμάτων μυελού των Οστών σε συνεργασία με το ΚΕΔΜΟΠ», μας εξηγεί η Πρόεδρος του Συλλόγου.

Τα παιδιά του ξενώνα μπαίνουν στην αίθουσα και ξεκινούν να περιεργάζονται τα μουσικά όργανα και να βομβαρδίζουν με εύστοχες ερωτήσεις τους μουσικούς της ορχήστρας.

«Περίπου δέκα αγοράκια και κοριτσάκια, κάποια εμφανώς ταλαιπωρημένα από τις χημειοθεραπείες, δύο δεν έχουν μαλλάκια», μου περιγράφει η συνεργάτιδα μου η Μαρία, θέλοντας να μου μεταφέρει την εικόνα.

«Σταμάτα, ίσως είναι καλύτερα που δε βλέπω», της λέω. «Γιατί να θέλει κανείς να δει τα σημάδια μιας άδικης ταλαιπωρίας στα παιδικά κορμάκια και στα παιδικά πρόσωπα» ;

Τα τελευταία χρόνια η Φλόγα έχει δαπανήσει πάνω από 4,5 εκατομμύρια ευρώ σε ιατρικό εξοπλισμό, ανακαινίσεις τμημάτων νοσοκομείων, χρηματοδότηση εξειδικευμένου ιατρικού προσωπικού, αγορά επίπλων και αναλωσίμων για τα δημόσια νοσοκομεία, μισθοδοσία γραμματέων, κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων καλύπτοντας τα διαχρονικά κενά της Ελληνικής πολιτείας.

Και όμως, δεν τους καλούν στα κανάλια για να ενημερώσουν και να κινητοποιήσουν, αυτό δεν πουλάει. Βρίσκουν βήμα μόνο αν θέλουν να μοιρολογήσουν και να κλαφτούν, αλλά δε θέλουν!

Φωνάζουν με όλες τους τις δυνάμεις, προσπαθώντας να μας ενημερώσουν, ότι ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας, δεν είναι  Ανίατος, δεν είναι Μεταδοτικός ούτε  Κληρονομικός, δεν είναι Επάρατος. Και ότι εν τέλει 3 στα 4 παιδιά που νοσούν από καρκίνο καταφέρνουν και θεραπεύονται. Το παν είναι η έγκαιρη διάγνωση, γι’ αυτό προσοχή στα συμπτώματα που επιμένουν…

Τα παιδιά γύρω μου συνεχίζουν να τραγουδούν, να γρατζουνούν με έκσταση τις χορδές της κιθάρας και του μπουζουκιού και να πατάνε παιχνιδιάρικα όλα μαζί τα πλήκτρα του πιάνου.

«Δόξα το Θεό που αξιωθήκαμε να τα κάνουμε να χαμογελάσουν», σκέφτομαι και ψάχνω δυνάμεις να χαμογελάσω και εγώ.

Φεύγοντας, παίρνω μαζί μου τα τελευταία λόγια από την ομιλία της Προέδρου:

«Η αγκαλιά της Φλόγας είναι πολύτιμη γι αυτούς που την έχουν ανάγκη την ώρα που την έχουν ανάγκη. Την αγκαλιά αυτή, την άνοιξαν οι γονείς  του χτες  για τους γονείς του σήμερα και θα τη συνεχίσουν οι γονείς του σήμερα  για τους γονείς του αύριο  εθελοντικά χωρίς καμία υλική αμοιβή, μόνο από αγάπη στα παιδιά τους.

Είμαστε μια χούφτα γονείς με μοναδικούς πόρους τις προσφορές ευαισθητοποιημένων φίλων & φορέων  χωρίς Ευρωπαϊκά Προγράμματα και επιδοτήσεις. Είμαστε αναγκασμένοι να αναλώνουμε τους πόρους που με μεγάλο κόπο, συνέπεια και ευθύνη συγκεντρώνουμε,  σε υποχρεώσεις της πολιτείας μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουμε  την ίδια την επιβίωση των παιδιών μας».

Μπαίνω στο αμάξι και παίζω νευρικά με το ραδιόφωνο: «Δε χαιρέτησε ο Τραμπ μπαίνοντας στο προεδρικό αεροπλάνο». «Ξαναγαύγισαν Άδωνης και Πολάκης στη Βουλή». «Η στρατηγική του Skai για να «χτυπήσει» το Lucky Room του Αντ1». «Νέο Jack Pot στο Τζόκερ». «Το rotation του Μπέντο εξαγριώνει τους φιλάθλους του Ολυμπιακού».

«Ξεκίνησαν τα πρώτα στοιχήματα για τα Όσκαρ 2017».

Το κλείνω νευριασμένος και μονολογώ:

«Ρε συ εδώ παιδάκια πεθαίνουν γύρω μας από καρκίνο, και εμείς ασχολούμαστε με μαλακίες».

Μάθετε περισσότερα για τη Φλόγα και στηρίξτε το έργο της στο

www.floga.org.gr

LIZZY HOWELL: Η ΥΠΕΡΒΑΡΗ ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ ΠΟΥ "ΣΠΑΕΙ" ΤΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ

Η 15χρονη Lizzy Ηowell δεν είναι μια συνηθισμένη χορεύτρια. Είναι ένα  κορίτσι που παρά το νεαρό της ηλικίας του δείχνει ότι έχει περίσσια τόλμη και δύναμη ψυχής. Πάσχει από μια σπάνια ασθένεια και ο χορός την κάνει να νιώθει καλύτερα.

Πολλοί της λένε ότι δεν θα καταφέρει να γίνει χορεύτρια, ωστόσο εκείνη φοράει το κορμάκι και την tutu της και τους αποδεικνύει ότι δεν έχουν δίκιο.

Παράλληλα, η 15χρονη είναι πρέσβειρα ατόμων με αναπηρία, αφού πάσχει από  μια σπάνια ασθένεια, και τονίζει ότι ο χορός την βοηθά να απελευθερώσει το άγχος για την υγεία της, και την κάνει να νιώθει όμορφα. «Δεν εγκατέλειψα, την εγκαταλείπετε ούτε εσείς» προσθέτει.

Δείτε φωτογραφίες της εδώ: https://www.instagram.com/lizzy.dances/.

Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος» 

ΟΙ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Πριν από καμιά δεκαπενταριά  χρόνια, επί κυβέρνησης Σημίτη πάντως, ο γνωστός χειρουργός, τακτικός καθηγητής χειρουργικής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας ως το 2012, υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης από τον Μάρτιο του 2004 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2007 της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και χρόνια αργότερα, το 2015, πρόεδρος του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) με απόφαση της κυβέρνησης Σύριζα /ΑΝΕΛ Θανάσης Γιαννόπουλος, κατήγγειλε ότι «ανακαλύφθηκε κατσαρίδα στα χειρουργεία μεγάλου Δημόσιου Νοσοκομείου της Αθήνας».

Μπαμ ηκούσθη στον αέρα.  Μέγας ο θόρυβος που είχε ξεσπάσει  στα ΜΜΕ της εποχής, με τον τρόπο τουλάχιστον που  ξεσπούσε θόρυβος ΤΟΤΕ στα ΜΜΕ. 

ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ ΣΤΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΑ! 

Ο Γιαννόπουλος έγινε αυτομάτως ο εκλεκτός των ραδιοφωνικών σταθμών αφού οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν ασχολούνταν τότε με «τέτοια» θέματα, δεν ήξεραν πώς να ασχοληθούν, δεν τολμούσαν, δίσταζαν, άσε που δεν υπήρχε ακόμα σε άνθηση ο Άδωνις Γεωργιάδης για να ασχοληθεί κατάλληλα με το θέμα.

Έτσι, ο μετέπειτα υφυπουργός,  είχε «κάνει γύρα» σε όλα τα ειδησεογραφικά  ραδιόφωνα  της εποχής ( ΑΘΗΝΑ 9.84, Flash 9.61, Planet κλπ)  και μιλώντας επιστημονικο-πολιτικά, με καλό και πειστικό τρόπο  και ως επιστήμων και ως πολιτικός,  αναστάτωσε το πολιτικο- δημοσιογραφικό κατεστημένο με κεντρικό αντικείμενο τον  «εισβολέα»  των χειρουργείων και την κατάσταση στα Δημόσια Νοσοκομεία. Φυσικά το θέμα  δεν πήρε τις διαστάσεις που θα 'παιρνε – όπως άλλωστε και πήρε- δέκα- δεκαπέντε χρόνια αργότερα και παρά τις αντεγκλήσεις, τις καταγγελίες, τις κατηγορίες, τα «ανάθεμα» και τον …αποτροπιασμό της Κοινής Γνώμης, ξεχάστηκε και παρέμεινε αχνά στη μνήμη μας σαν κάτι μεταξύ σοβαρού και αστείου.

Έλα όμως που η «κατσαρίδα του Γιαννόπουλου» φαίνεται ότι  ήταν  αναπαραγωγικά ενεργή και …διέσπειρε ευρύτατα το είδος της  στα χειρουργεία εκείνου του νοσοκομείου και – στη συνέχεια- και σε άλλα νοσοκομεία! Μόνο που τόσα χρόνια, ή  δεν βρέθηκε άλλος Γιαννόπουλος για να το καταγγείλει ή οι κατσαρίδες  έμαθαν να …κρύβονται καλά και να μην γίνονται αντιληπτές.

Διότι προ ημερών, επάνω στο ξέσπασμα κινητοποιήσεων της ΠΟΕΔΗΝ ( Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων) οι συνδικαλιστές , ύστερα από περιπετειώδη προσπάθειά τους να φτάσουν στο Μαξίμου και να καταθέσουν τις διαμαρτυρίες και τις απόψεις τους και να αναρτήσουν ένα πανό, συνάντησαν  τον κύριο Βερναρδάκη στο Μέγαρο Μαξίμου και μεταξύ άλλων, του  έδειξαν ένα βίντεο με την κατάσταση  σε Δημόσιο Νοσοκομείο της Αττικής και ζήτησαν να δουν άμεσα τον πρωθυπουργό. Και όπως είπαν αμέσως μετά σε δήλωσή τους: «Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Κατσαρίδες κάνουν πάρτι στους τοίχους, σε θαλάμους Νοσηλείας. Κρεβάτια Ασθενών που δεν διαθέτουν μαξιλαροθήκες!!! Τόσο καλά!!!»

Ο κύριος  Πολάκης τους απάντησε αμέσως μιλώντας για …Σκηνοθέτες Κατσαρίδων: «Είναι προφανές πως όσα «ευρηματικά» πανό κι αν φτιάξουν, όσα μουλάρια κι αν επιστρατεύσουν, όσα μπαλόνια κι αν φουσκώσουν, ο κος Γιαννάκος και οι συν αυτώ παρατρεχάμενοι έχουν μείνει απελπιστικά μόνοι. Όσο το Υπουργείο Υγείας θα συνεχίζει και θα εντείνει ακόμα περισσότερο την προσπάθειά του, ο κος Γιαννάκος θα έχει το χρόνο να σκηνοθετεί κινηματογραφικές ταινίες με πρωταγωνιστές  μια κατσαρίδα, μια απούσα μαξιλαροθήκη και ότι άλλο «γράφει» στην κάμερα της καθημερινής του προπαγάνδας.»

Λίγο μετά την απάντηση Πολάκη, η ΠΟΕΔΗΝ έδωσε στη δημοσιότητα νέο βίντεο με – προφανώς-  νέες κατσαρίδες να κάνουν... πάρτι σε θάλαμο δημόσιου νοσοκομείου όπου μάλιστα  «πρωταγωνιστούν» ούτε μία ούτε δύο, αλλά τρεις κατσαρίδες!

Ο προσφάτως αποπεμφθείς Πρόεδρος  του ΚΕΕΛΠΝΟ, μέσα στην προφανή «τσαντήλα» του, θα είχε κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένος  «Μετά Είκοσι Έτη» όπως ήταν ο τίτλος του μυθιστορήματος του Δουμά, έστω κι αν επί των ετών υπηρεσίας του ως υπουργού μόνο με την …εντεινόμενη αναπαραγωγική δραστηριότητα των κατσαρίδων  δεν φαίνεται να ασχολήθηκε.

Κατσαρίδες στα νοσοκομεία το 2001-2002, κατσαρίδες στα νοσοκομεία  το 2017. Και ενδιαμέσως, κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά και τώρα Τσίπρα ΔΕΝ πήραν τότε και δεν παίρνουν ούτε και τώρα   «στα σοβαρά» το ζήτημα. Οι κατσαρίδες δεν είναι οι ίδιες φυσικά, ούτε οι πολιτικοί προϊστάμενοι, είναι όμως τα ίδια τα Νοσοκομεία. Κι αυτό, ΔΕΝ είναι κάτι που μπορεί να περάσει  μόνο ως πρόοδος της Τεχνολογίας, της Τηλεοπτικής Βιομηχανίας και της σκηνοθετικής  δεινότητας που ξαναβρήκε τα βρωμερά έντομα, τα «σκηνοθέτησε», τα «τοποθέτησε» στα Νοσοκομεία, τα τράβηξε με νέας τεχνολογίας κάμερες σε High Definition και μετά, έβαλε τον  Πολάκη να κάνει το «σπηκάζ» του ντοκυμαντέρ.

Η υπόθεση είναι  ΠΟΛΥ πιο σοβαρή.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΠΑΝΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΥΓΟΥΛΑ

Ελευθεροτυπία 03-04-1998

Εκατοντάδες άρθρα, δεκάδες έντυπα ΜΜΕ, πολλοί οι αρθρογράφοι, διαφορετικές προσεγγίσεις, ποικίλα θέματα, μα ένα πρόσωπο ως κοινός όλων παρονομαστής!

Ανήσυχο πνεύμα από μικρός, δε δεχόταν το «δε μπορείς γιατί δε βλέπεις». Καλός μαθητής σε διαδρομή μετ’ εμποδίων, άριστος εν τέλει πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών παρά τις καθημερινές δυσκολίες και την απουσία της πολιτείας, ανέπτυξε –αναγκαστικά!- αθλητικές δεξιότητες στα Ελληνικά αφιλόξενα πεζοδρόμια, με δυναμική είσοδο και ενασχόληση με την Τοπική Αυτοδιοίκηση διά μέσω του Δήμου Ιλίου και της Αντιδημαρχίας του στην άσκηση καθημερινής κοινωνικής πολιτικής με ουσία, ως μόνο αντίδοτο στη βαθιά κρίση που έως σήμερα μαστίζει τη χώρα μας.

Όλα τα παραπάνω, κομμάτια της ζωής του νεαρού δικηγόρου Βαγγέλη Αυγουλά, αποτυπώνονταν κάθε τόσο σε ρεπορτάζ πολλών εντύπων πανελλαδικής και περιφερειακής εμβέλειας.

Και μαζί με αυτά, ο ίδιος ήθελε να αναδεικνύονται και τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων με προβλήματα όρασης όλης της χώρας σε όλους τους τομείς της ζωής τους.

«Δε με ενδιαφέρουν οι προσωπογραφίες. Θέλω αξιοπρεπή ρεπορτάζ που να κινητοποιούν τον αναγνώστη και να προκαλούν κοινωνική αφύπνιση και προβληματισμό», έλεγε από μικρός στους δημοσιογράφους, έχοντας αρνηθεί πολλές προτάσεις για δακρύβρεχτες συνεντεύξεις και ρεπορτάζ επίπλαστου οίκτου.

Πολλά αποσπάσματα, από εφημερίδες και περιοδικά, συγκέντρωναν από τις αρχές κιόλας της δεκαετίας του ’90 φίλοι και συνοδοιπόροι του Βαγγέλη Αυγουλά. Όλα αυτά πριν λίγα χρόνια ξεκίνησαν να συγκεντρώνονται από συνεργάτες του, να μορφοποιούνται και να αρχειοθετούνται, με στόχο να διασωθεί ένα κομμάτι μιας πορείας ενός «περίεργου» νεαρού, που πολλούς μπορεί να μην τους νοιάζει, άλλους όμως ναι!

Από τα πανελλαδικά «Το Βήμα», «Η Χώρα», «Τα Νέα», «Αδέσμευτος Τύπος», «Ελευθεροτυπία», «Έθνος», «Εγώ Weekly», «Athens Voice», «Νέμεσις», «Το Παρόν», έως τα τοπικά «Ρεθυμνιώτικα Νέα», «Κεφαλονιά», «Δυτικός Λόγος», «Νέα Κρήτη», «Χανιώτικα Νέα», «Δυτικές Διαδρομές», «Επιστροφή Στο Μέλλον», «Κρητική Επιστροφή», «Τόλμη», «Νέα Εγνατία», κάποιο βήμα, μια άποψη, ένα επίτευγμα του Βαγγέλη Αυγουλά, είχαν φιλοξενηθεί μια ή και περισσότερες φορές στις σελίδες τους.

Έτσι, μια ομάδα από δημοσιογράφους, γραφίστες και γνώστες πληροφορικής, κινητοποιήθηκαν εθελοντικά και ξεκίνησαν την ψηφιοποίηση όλου αυτού του αρχείου, με τεχνικό τρόπο ώστε τα σχετικά άρθρα να είναι ευανάγνωστα παρά το χρόνο και τη φθορά των εντύπων.

Και το σημαντικότερο είναι ότι μεγάλο μέρος του έντυπου δημοσιογραφικού αυτού αρχείου, δεν είναι καταχωρημένο στο Διαδίκτυο και πλέον για πρώτη φορά θα αναρτηθεί και θα είναι ψηφιακά διαθέσιμο στο www.avgoulas.gr.

Επόμενος στόχος των εθελοντών υποστηρικτών του έργου και της πορείας του Βαγγέλη Αυγουλά, είναι τα ψηφιοποιημένα αρχεία εικόνας, να δαχτυλογραφηθούν και να περιγραφούν με τέτοιον τρόπο ώστε να καταστούν πλήρως προσβάσιμα και στους αναγνώστες με προβλήματα όρασης.

Αδέσμευτος Τύπος 04-08-2011 

   Ελευθεροτυπία 13-10-2007

Έθνος 09-10-2005 

Νέα Κρήτη 13-12-2011