ΕΦΗ ΒΛΑΜΗ: "Η ΞΙΦΑΣΚΙΑ, Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΟΙ ΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΗΤΤΕΣ ΜΟΥ"

Η πρωταθλήτρια  ξιφασκίας Έφη Βλάμη στο LIFO.gr

Μια συνέντευξη με την 6 φορές πρωταθλήτρια Ελλάδος στην ξιφασκία με αμαξίδιο και 16η στην γενική Παγκόσμια κατάταξη.
Από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΑΚΡΗ. 

Έξι φορές πρωταθλήτρια Ελλάδος στην ξιφασκία με αμαξίδιο και 16η στην γενική Παγκόσμια κατάταξη, η Έφη Βλάμη έχει διανύσει μια αξιοσημείωτη πορεία στο χώρο του αθλητισμού. Αυτή την περίοδο προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2020 που θα γίνουν στο Τόκιο και παράλληλα εργάζεται στο Σύλλογο «Όραμα Ελπίδας- Τράπεζα Εθελοντών Μυελού των Οστών».

Στο LIFO.gr μίλησε για την ξιφασκία, τις αξέχαστες στιγμές από την μέχρι τώρα αθλητική της πορεία, τις ήττες, τις νίκες και φυσικά την ασθένεια που όχι μόνο της άλλαξε την πορεία της στο  χώρο του αθλητισμού αλλά και τον τρόπο που βλέπει την ζωή. Την ακούμε.

Ερώτηση: Ασθενείς που έχουν νοσήσει από καρκίνο και έχουν βγει νικητές στην μάχη τους με την αρρώστια  αναφέρονται συχνά στο «δώρο» που τους έγινε μετά την περιπέτεια. Άλλαξαν την ζωή τους, πήραν διαφορετικές αποφάσεις, θέματα που θεωρούσαν σημαντικά κατέληξαν να είναι ασήμαντα. Εσύ όμως νόσησες στα 14 χωρίς να έχεις προλάβει να διαμορφώσεις την ζωή σου ώστε να την αλλάξεις. Θα έλεγε  ότι ο καρκίνος σου έκανε τότε κάποιο  «δώρο» το οποίο ανακαλύπτεις σήμερα;

Απάντηση: Παρά το ότι ήμουν 14 ετών είχα και εγώ τα δικά μου όνειρα για το μέλλον. Ο αθλητισμός υπήρχε στη ζωή μου και συγκεκριμένα ο στίβος. Το αγαπούσα πολύ και ήθελα να φοιτήσω στην γυμναστική ακαδημία. Στο μυαλό μου δεν υπήρχε τίποτε άλλο, οπότε με την ανατροπή αυτή άλλαξαν ριζικά οι αποφάσεις μου για την ακαδημαϊκή- επαγγελματική μου πορεία. Σίγουρα μια τέτοια περιπέτεια σε αλλάζει ως άνθρωπο. Θεωρώ πως γίνεσαι καλύτερος, βλέπεις με άλλο μάτι τη ζωή και μπορείς ακόμη και με απλά πράγματα να είσαι ευτυχισμένος. Ειδικά στη σημερινή εποχή που έχουμε χάσει λίγο την ουσία ακόμη και της ίδιας της ζωής και ασχολούμαστε με ασήμαντα πράγματα όπως το να πάρουμε το τελευταίο μοντέλο κινητού μην έχοντας συνειδητοποιήσει την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας.

Ερώτηση: Συχνά τα media αλλά και ο κόσμος  μετά τις νίκες  που φέρνουν αθλητές στους Παραολυμπιακούς  αγώνες και γενικά σε μεγάλες διοργανώσεις, αναφέρονται σε αυτούς με τον χαρακτηρισμό «ήρωες». Θυμάμαι κάποτε πόσο είχε εκνευριστεί ένας αθλητής με αυτό τον χαρακτηρισμό όταν έγινε σε μια συνέντευξη στην τηλεόραση, λέγοντας ότι δεν ήθελε διαφορετική αντιμετώπιση από τους άλλους και ότι είναι απλά αθλητής, πρωταθλητής για την ακρίβεια, όπως οι άλλοι. Έχεις ακούσει τέτοιους χαρακτηρισμούς; Σε ενοχλούν;

Απάντηση: Φυσικά και έχω ακούσει το χαρακτηρισμό ήρωας, δύναμη ψυχής . Δεν εξαγριώνομαι με τους όρους αυτούς, απλά πιστεύω πως  όλοι όσοι κάνουμε πρωταθλητισμό καταβάλουμε τεράστια  προσπάθεια για να φτάσουμε τους στόχους μας, είτε κάποιος έχει αναπηρία είτε όχι. Σίγουρα τα άτομα με αναπηρία  καταβάλουμε μεγαλύτερη προσπάθεια και κάποιοι από εμάς δυσκολεύονται περισσότερο από κάποιους άλλους ακόμη και στο κομμάτι της πρόσβασης στις αθλητικές εγκαταστάσεις αλλά κατά βάση είμαστε το ίδιο. Στερούμαστε πολλά πράγματα από την καθημερινότητα μας και χρόνο από  την οικογένεια μας, τους φίλους μας όπως όλοι οι αθλητές. Όσο για το δύναμη ψυχής θεωρώ πως όλοι κρύβουμε μέσα μας απίστευτη δύναμη που απλά δεν έχουν ανακαλύψει κάποιοι διότι ευτυχώς δεν έχει προκύψει κάποιο σοβαρό γεγονός στη ζωή τους.

Ερώτηση: Το μεγαλύτερο μάθημα στον αθλητισμό το έχεις πάρει από τις ήττες ή από τις νίκες; Ποιο είναι αυτό;

Απάντηση: Το κάθε ένα σου μαθαίνει και από κάτι.. Είναι δύο αντίθετες λέξεις που όμως και οι δύο σε πλημυρίζουν με τόσο δυνατά συναισθήματα. Οι ήττες σε στεναχωρούν αλλά σε διδάσκουν ακόμη και για την ίδια τη ζωή ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο, πως πρέπει συνεχώς να προσπαθείς να βελτιώνεσαι, να μην τα παρατάς, να πεισμώνεις και οι νίκες σε γεμίζουν χαρά πως οι κόποι σου αποδίδουν και σου δίνουν το κίνητρο να συνεχίζεις την προσπάθεια σου και φυσικά να μην επαναπαύεσαι.

Ερώτηση: Μπορείς να κάνεις μια λίστα με τις πέντε σημαντικότερες στιγμές σου στον αθλητισμό μέχρι σήμερα γράφοντας μια έντονη ανάμνηση για την κάθε μια;

Απάντηση: Οι πέντε πιο έντονες στιγμές μου αγωνιστικά είναι οι ακόλουθες:

1. Ο πρώτος μου αγώνες στο εξωτερικό  που με διακατείχε απίστευτο άγχος για το πώς θα αγωνιστώ, το ότι δεν γνώριζα αγωνιστικά τις αντιπάλους μου ώστε να ξέρω πώς να τις αντιμετωπίσω.

2. Σε έναν από τους πρώτους μου αγώνες, στον Καναδά όπου για πρώτη φορά ξεπέρασα τον εαυτό μου έβαλα στην άκρη το άγχος και κατάφερα να κατακτήσω σε Παγκόσμιο Κύπελλο την 8η θέση.

3. Όταν  μία μέρα πριν ταξιδέψουμε για αγώνες στο Hong-Kong  τραυματίστηκα στο χέρι πολύ άσχημα και παράκουσα τον γιατρό έβγαλα το νάρθηκα και έπαιξα παρά τον πόνο. Τραυματίστηκα άλλες δύο φορές πάνω στον αγώνα αλλά δεν κατέθεσα τα όπλα. (Λάθος που δεν ακολούθησα τις συμβουλές του γιατρού και καλό είναι κανείς να μην κάνει του κεφαλιού του όπως έκανα εγώ).

4. Όταν σε αγώνες στην Ιταλία στο Πανευρωπαϊκό με διακατείχε η ένταση, το πάθος το πείσμα και κατάφερα να κερδίσω όλα τα παιχνίδια  εκτός από ένα και να δείξω πραγματικά το επίπεδό μου αγωνιστικά. Ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές μου αγωνιστικά.

5. Με την ομάδα  μου είμαστε πολύ δεμένοι, σαν οικογένεια. Έχουμε ζήσει πάρα πολλές όμορφες στιγμές μαζί δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια από αυτές. Οι στιγμές με την κατάκτηση κάποιου μεταλλίου, οι απονομές και ο εθνικός ύμνος. Το ότι σε αρκετά μέρη του κόσμου συναντάμε Έλληνες ομογενείς και μας στηρίζουν με την παρουσία τους στους αγώνες και την φιλοξενία τους σαν να είμαστε οικογένεια τους. Πέρσι το Πάσχα ήμασταν στον Καναδά, παρόλα αυτά όμως νιώσαμε τις μέρες αυτές. Πήγαμε όλοι μαζί στον επιτάφιο, στην Ανάσταση, ετοίμασαν πασχαλινό τραπέζι για μας, τσουγγρίσαμε αυγά, φάγαμε μαγειρίτσα και όλα αυτά τα έκαναν για μας και στερήθηκαν τους συγγενείς και φίλους. Αυτές τις στιγμές δεν θα τις ξεχάσουμε ποτέ αλλά ούτε και τους ανθρώπους αυτούς φυσικά.

Ερώτηση: Τι είναι αυτό που σε συναρπάζει περισσότερο στην ξιφασκία;

Απάντηση: Η ξιφασκία είναι ένα διαφορετικό, ξεχωριστό, ασυνήθιστο άθλημα που συνδυάζει πολλά πράγματα. Αυτό είναι που με συναρπάζει. Πρέπει να είσαι ήρεμος αλλά ταυτόχρονα σε ετοιμότητα,  να είσαι γρήγορος και χαλαρός, να  έχεις στρατηγική και να προσπαθείς να κάνεις τον αντίπαλο να πέσει στην παγίδα σου, να μπορείς να προβλέψεις τις κινήσεις του αντιπάλου για να μπορείς να τον αποκρούσεις να έχεις εκρηκτικότητα και φυσικά πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η ψυχολογία.

Ερώτηση: Εργάζεσαι στο σύλλογο «Όραμα Ελπίδας- Τράπεζα Εθελοντών Μυελού των Οστών» και συμμετέχεις στις εκδηλώσεις για τη διάδοση της ιδέας του εθελοντισμού και της προσφοράς μυελού των οστών. Θα μπορούσες να αναφερθείς στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο Σύλλογος «Όραμα Ελπίδας» και σε μια ιστορία ασθενή που έχει μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη σου;

Απάντηση: Η δράση του Συλλόγου ‘’ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ’’  είναι να ενημερώνει τον  κόσμο για το τι είναι μεταμόσχευση, ποιοι ασθενείς χρειάζονται, πως μπορεί κάποιος να εγγραφεί ως εθελοντής δότης μυελού των οστών και να δώσει λίγα κύτταρα από το αίμα του γα να σωθεί μια ζωή. Προσπαθεί να αναπτύξει συνεργασίες με Νοσοκομεία της Αττικής αλλά και της περιφέρειας, λαμβάνει μέρος σε εκδηλώσεις ενημέρωσης ανά την Ελλάδα για να διευκολύνει όλο τον κόσμο αρχικά να ακούσει και να καταλάβει πως είναι μια ακίνδυνη διαδικασία και πως αφιερώνοντας λίγες ώρες από τη ζωή του μπορεί να χαρίσει χρόνια ζωής σε κάποιον συνάνθρωπο του. Με τους ασθενείς δεν έχουμε επαφή, δεν είναι εύκολο να μπεις στην Μονάδα που νοσηλεύονται οι ασθενείς (όχι για να μην ‘’κολλήσουμε’’ εμείς κάτι, αλλά για να μην μεταφέρουμε το οτιδήποτε στον ασθενή ο οποίος δεν έχει καλό ανοσοποιητικό σύστημα). Παρόλα αυτά με είχαν συγκλονίσει τα λόγια ενός μικρού λέγοντας: δεν θα ζήσω εγώ επειδή εσύ φοβάσαι; Είναι και αυτό απλό και μοιάζει  με την αιμοδοσία. Δεν αξίζει αν σκεφτούμε το ότι προσφέρουμε ζωή;

Ερώτηση: Αυτή την περίοδο προετοιμάζεσαι για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο που θα γίνουν το 2020. Θα ήθελα να αναφερθείς στο πως θα μπορούσε η Πολιτεία να βοηθήσει ακόμα περισσότερο το άθλημα της «Ξιφασκίας με αμαξίδιο». Ποια είναι η μεγαλύτερη έλλειψη που υπάρχει αυτή την στιγμή;

Απάντηση: Τα προβλήματα είναι πολλά σε όλα τα αθλήματα. Στην ξιφασκία συγκεκριμένα κατά την γνώμη μου από τα πιο σοβαρά είναι πως δεν έχουμε δικό μας προπονητικό κέντρο και στην αίθουσα που μας φιλοξενούν, δυστυχώς δεν υπάρχει προσβασιμότητα για τα άτομα με αμαξίδιο καθώς και στο πεζοδρόμιο δεν υπάρχει κάποια ράμπα. Ένα δεύτερο σημαντικό πρόβλημα είναι πως δεν μπορούν να καλυφθούν τα έξοδα μας για τους αγώνες από την ομοσπονδία πράγμα που σημαίνει πως αν δεν έχεις χορηγό πρέπει να καλύψεις με προσωπικά σου έξοδα την συμμετοχή σου στους αγώνες. Προσωπικά έχω την τύχη να έχω τη στήριξη του Συλλόγου φίλων παιδιών με καρκίνο ‘’ΕΛΠΙΔΑ’’ και νιώθω ευγνώμον γι’ αυτό και μπορώ να παλέψω για τον στόχο μου, την στιγμή που κάποιοι συναθλητές μου καλύπτουν μόνοι τους τα έξοδα και αν αδυνατούν χάνουν τους αγώνες.

Ερώτηση: Πριν λίγες μέρες είχες γενέθλια (το είδα στο facebook!) και καθώς διάβαζα την ιστορία σου και αποσπάσματα από συνεντεύξεις και ετοιμαζόμουν να σου ζητήσω συνέντευξη έκανα την εξής σκέψη και την γράφω χωρίς  διάθεση για κολακεία έτσι όπως ακριβώς το σκέφτηκα: «Στα 29 της έχει παλέψει με τον καρκίνο και έχει νικήσει, ζει ανεξάρτητη, έχει κερδίσει πρωταθλήματα,  προετοιμάζεται για μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση, βοηθάει τους ανθρώπους  διαδίδοντας το μήνυμα  της προσφοράς μυελού των οστών. Άλλοι στα 29 μας δεν ξέραμε τι μας γινόταν;»  Κάνεις απολογισμούς για όσα έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα; Πως αισθάνεσαι εσύ για όσα έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα;

Απάντηση: Σίγουρα έπαιξε ρόλο το ότι έχω περάσει  την περιπέτεια αυτή της  υγείας μου. Άλλοι στα 14 τους ζούσαν το φυσιολογικά με την οικογένεια τους με τους φίλους το σχολείο τους ανέμελα. Σε εκείνη την ηλικία εγώ ήμουν μακριά από την αδερφή μου, από το σχολείο τους φίλους τις δραστηριότητές μου και σίγουρα καθόλου ανέμελα. Όλα αυτά σε κάνουν να ωριμάζεις πιο γρήγορα οπότε να αντιμετώπιζες και διαφορετικά κάποιες καταστάσεις. Όλοι μου λένε πως με θαυμάζουν για  τα όσα έχω καταφέρει, προσωπικά  δεν το βλέπω έτσι γιατί ξέρω ότι έχω να κάνω και να δώσω πολλά ακόμη.

Ερώτηση: Τι είναι ευτυχία για εσένα;

Απάντηση: Ευτυχία για μένα είναι πάνω απ’ όλα να έχω την υγεία μου φυσικά και η οικογένεια μου, να έχω δίπλα μου αγαπημένα άτομα, να ζω την κάθε μέρα όσο πιο όμορφα και παραγωγικά γίνεται και στο μέλλον να έχω και εγώ την δική μου οικογένεια και να έχω πετύχει επαγγελματικά και αθλητικά.

Πηγή: http://www.lifo.gr/ 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΥΜΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΑΜΕΑ ΣΤΟ ΙΛΙΟΝ!

Το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Ιλίου επισκέφθηκε την περασμένη εβδομάδα αντιπροσωπία του Νομαρχιακού Συλλόγου ΑμεΑ «Τυρταίος», σε μια προσπάθεια εντατικοποίησης της συνεργασίας με στόχο τη δημιουργική απασχόληση των μαθητών με αναπηρία και πέραν του σχολικού ωραρίου.

Η Πρόεδρος του Τυρταίου κα Ειρήνη Ζαχαρά, ο Αντιπρόεδρος και Δημοτικός Σύμβουλος Ιλίου κ. Βαγγέλης Αυγουλάς και η δασκάλα στα τμήματα χορού του Συλλόγου κα Μάρω Λέφα, παρουσίασαν αναλυτικά τις δραστηριότητες του Τυρταίου στη Διευθύντρια του Σχολείου κα Λίλη Κονταξή και σε ομάδα δασκάλων, με στόχο αυτές να διαδοθούν και στους γονείς των μαθητών και από κοινού, Τυρταίος και Ειδικό Δημοτικό Σχολείο, να διοργανώσουν εκδηλώσεις, νέες δράσεις αλλά και τμήματα δημιουργικής απασχόλησης για όσα παιδιά το επιθυμούν, πάντοτε χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση για τις οικογένειες.

Ο κ. Αυγουλάς, συζήτησε παράλληλα με τη Διευθύντρια και εργαζόμενους του σχολείου για διάφορα τρέχοντα θέματα και προβλήματα της καθημερινότητας, ως επί χρόνια εκπρόσωπος του Δήμου Ιλίου στο οικείο σχολικό συμβούλιο.

Υπενθυμίζουμε ότι, κατά τη θητεία του Βαγγέλη Αυγουλά ως Αντιδημάρχου Κοινωνικής Πολιτικής στο Δήμο Ιλίου, είχε παραχωρηθεί σύγχρονος εκπαιδευτικός εξοπλισμός στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Ιλίου, αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ –Μάιος 2013-. Ο κ. Αυγουλάς από κοινού με το Δήμαρχο Ιλίου κ. Νίκο Ζενέτο, βλέποντας την έλλειψη πόρων και την απουσία της πολιτείας από την εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία, φρόντισαν τότε, ξεπερνώντας τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και με έξοδα του Δήμου Ιλίου, να καλύψουν το εκπαιδευτικό κενό προσφέροντας υπερσύγχρονα εργαλεία στα χέρια των ειδικών παιδαγωγών του σχολείου, τα οποία κάνουν το μάθημα των παιδιών με αναπηρία πιο ευχάριστο και πιο αποτελεσματικό μέχρι και σήμερα!

Πλέον το Ειδικό Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο Ιλίου, στεγάζονται σε νεόδμητο, σύγχρονο, λειτουργικό κτίριο, με τις αναμνήσεις των λυόμενων αιθουσών να αποτελούν πλέον –ευτυχώς- παρελθόν.

Τέλος, στην πρόσφατη συνάντηση συμφωνήθηκε να φιλοξενηθεί αθλητική και χορευτική εκδήλωση από τα μέλη του Τυρταίου στο χώρο του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου, ενώ από κοινού σημειώθηκε η πολύτιμη αρωγή του Δήμου Ιλίου και προς τους δύο φορείς.

"CAREER FAIR.4ALL Η' ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ"

Στην Ελλάδα του 2017, υπάρχουν ακόμα κάποια πράγματα που δεν είναι αυτονόητα, όπως η προσβασιμότητα και η ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην αγορά εργασίας. Άνθρωποι που παρά τις σπουδές που έχουν, δυσκολεύονται να βρουν εταιρείες που να είναι προσβάσιμες και να τους δίνουν ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης. Στο πλαίσιο αυτό, το Σάββατο 29 Απριλίου, στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, πραγματοποιήθηκε απ’ τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό ethelon, μια Ημέρα Καριέρας για Άτομα με Αναπηρία, το Career Fair.4all, ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και μία ενδιαφέρουσα εμπειρία για όλους τους εμπλεκόμενους’ συμμετέχοντες, εταιρείες και εθελοντές που διοργάνωσαν και βοήθησαν στην εκδήλωση. Το Career Fair.4all πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του Ιδρύματος Λάτση, μέσω του Προγράμματος "Σημεία Στήριξης".  Δεκαεννιά εταιρείες πραγματοποίησαν περισσότερες από 1000 συνεντεύξεις με περίπου 250 άτομα με αναπηρία ενώ πάνω από 350 άτομα παρευρέθηκαν συνολικά στην Ημέρα Καριέρας για Άτομα με Αναπηρία, στο Διαγωνισμό Επιχειρηματικότητας, το Hack.4all, και στις ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν.

"Ο αγώνας μας, ο αγώνας όλων όσων έχουμε κάποια αναπηρία και των οικογενειών μας, είναι 365 μέρες το χρόνο αγώνας αξιοπρέπειας και διεκδικήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι οίκτου. Σε αυτό τον αγώνα χαιρόμαστε που βρίσκουμε καλούς φίλους και συμπαραστάτες! Ας είναι αυτή η μέρα και Κάθε τέτοια μέρα και παρόμοια εκδήλωση, η αφορμή για ουσιαστική κοινωνική συνύπαρξη όλο το χρόνο κάθε χρόνο! Ονειρευόμαστε και χτίζουμε ζωές χωρίς πυροτεχνήματα αλλά με πύρινη Θέληση για ισότητα, συμμετοχή και σεβασμό! Ευχαριστούμε όλους εσάς, τους συνοδοιπόρους αυτής της δύσκολης διαδρομής"!

Αυτά δήλωσε ο δικηγόρος και Επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών κ. Βαγγέλης Αυγουλάς, εξερχόμενος από το χώρο της εκδήλωσης.

Τον κ. Αυγουλά στην Τεχνόπολη συνόδευαν εθελοντικά ο κοινωνικός λειτουργός κ. Αναστάσιος Χανδρινός και η κα Χρυσάνθη Γεωργαντά, σύμβουλος σταδιοδρομίας εξειδικευμένη σε θέματα ΣΕΠ ΑμεΑ, ενώ εκείνος έκανε δημόσια ιδιαίτερη μνεία στους εθελοντές που υποστήριξαν με επιτυχία όλα τα πόστα της εκδήλωσης!

Το Σάββατο, ήδη από την έναρξη της εκδήλωσης η προσέλευση των συμμετεχόντων γέμισε αμέσως την αίθουσα της Τεχνόπολης που βρίσκονταν οι εταιρείες  και σε κάθε περίπτερο σχηματίστηκαν ουρές από ενδιαφερόμενους. Ο κάθε συμμετέχοντας λάμβανε την ειδικά σχεδιασμένη τσάντα του Career Fair.4all η οποία περιλάμβανε –για όποιον το χρειαζόταν- χάρτη σε braille γραφή ή και μεγαλογράμματη γραφή, πληροφορίες για τις εταιρείες και τους φορείς που παρευρίσκονταν στο χώρο, καθώς  και δώρα για τους συμμετέχοντες. Ενώ παράλληλα η διοργάνωση είχε φροντίσει την δωρεάν υποστήριξη διερμηνείας ή και εκπαιδευμένους συνοδούς τυφλών εφόσον το επιθυμούσαν.

Η εκδήλωση απέκτησε γρήγορα ροή, αφού την εβδομάδα πριν το Career Fair.4all για την καλύτερη προετοιμασία και των δύο μερών διοργανώθηκαν 3 ειδικά εκπαιδευτικά σεμινάρια για τη προετοιμασία των συμμετεχόντων πάνω στο βιογραφικό και τη συνέντευξή τους απ’ την ομάδα του kariera.gr και των εταιρειών σε θέματα ένταξης ατόμων με αναπηρία στην κουλτούρα και της διαδικασίες μιας εταιρίας, απ’ το Βρετανικό Συμβούλιο της Ελλάδος, σε συνεργασία με εξωτερικούς ομιλητές, ειδικούς στο τομέα αυτό. Φέτος, ιδιαίτερη σημασία δόθηκε και στο νομικό κομμάτι, ώστε όλες οι πλευρές να έχουν την απαραίτητη υποστήριξη στον τομέα αυτό, μέσω συμβουλευτικής.

Μέσα από την Ημέρα Καριέρας για Άτομα με Αναπηρία 25 απ’ τους κορυφαίους υποψήφιους που επιλέχθηκαν απ’ τις εταιρίες, θα συνεχίσουν σε ένα ειδικό σχεδιασμένο mentoring πρόγραμμα σε συνεργασία με τον μη κερδοσκοπικό οργανισμόJob Pairs  με στόχο, την καλύτερη δυνατή απορρόφηση τους στην αγορά εργασίας εντός του επόμενου 6μηνου.

Οι εταιρείες που συμμετείχαν στο Career Fair.4all ήταν απ’ τις μεγαλύτερες στο κλάδο, όπως: οι kariera.gr,Παπαστράτος, SΤΟΙΧΙΜΑΝ, Robert Bosch, Miscosoft Hellas, Intrasoft,Printec, Εθνική Τράπεζα Ελλάδος κ.ά.

Παράλληλα με τις εταιρείες στο Career Fair.4all συμμετείχαν και 15 φορείς της Κοινωνίας των Πολιτών ενημερώνοντας τους παρευρισκόμενους για τα προγράμματα που έχουν για άτομα με αναπηρία. Μεταξύ άλλων, ενημερωτικό περίπτερο είχαν το Κέντρο Σκύλων Οδηγών Ελλάδος για άτομα με προβλήματα όρασης, ο Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης Παιδιών & Νέων, ο Σύλλογος ΑμεΑ «Γέφυρα Ζωής» και άλλοι εθελοντικοί φορείς και οργανώσεις.

Επίσης στις ομιλίες με θέμα «Διαφορετικότητα ή Μοναδικότητα» εννιά άνθρωποι γεμάτοι έμπνευση και πάθος για τη ζωή αναφέρθηκαν για συνεργασίες και projectsγύρω από θέματα εκπαίδευσης και ενδυνάμωσης ατόμων με αναπηρία αλλά και πως οι ίδιοι χρησιμοποίησαν τα δικά τους χαρακτηριστικά για να ξεχωρίσουν κάνοντας τα όνειρά τους πραγματικότητα.

Τέλος, στο Διαγωνισμό Επιχειρηματικότητας Hack.4all αναπτύχθηκαν με τη βοήθεια 8 μεντόρων ιδέες και λύσεις που κάνουν τη καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία καλύτερη. Νικητήρια ομάδα αναδείχθηκε ένα mobile application που θα καθοδηγεί μέσω GPS άτομα με απώλεια όρασης σε οποιοδήποτε χώρο.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους μεταξύ άλλων Παραολυμπιονικές  αλλά και γνωστοί άνθρωποι του καλλιτεχνικού κι αθλητικού χώρου που συμμετείχαν στην καμπάνια #IAmHere, υποστηρίζοντας έτσι τη δράση της ethelon.

Όπως δήλωσε και ο Μηλιαρέσης Κωσταπάνος, ένας απ’ τους συνιδρυτές της ethelon και υπεύθυνος της διοργάνωσης: “Η 2η Ημέρα Καριέρας για Άτομα με Αναπηρία δεν ολοκληρώνεται εδώ... αλλά για εμάς μόλις ξεκινάει. Σκοπός μας ήταν να γίνει το κατάλληλο βήμα ώστε να έρθουν σε επαφή οι δύο πλευρές και λάβουν τα κατάλληλα ερεθίσματα, καθώς όπως έχουμε διαπιστώσει και μέσω του εθελοντισμού, είναι άνθρωποι με ικανότητες που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα, κι υπάρχουν πολλές εταιρίες με την σωστή αντίληψη για να τους αξιοποιήσουν.

Ήδη οι επόμενες συνεντεύξεις έχουν μπει στο πρόγραμμα των εταιριών, οι οποίες όπως ανέφεραν και οι ίδιες εντυπωσιάστηκαν απ’ το επίπεδο αρκετών απ’ τους συμμετέχοντες και το ανεκμετάλλευτο ταλέντο που υπάρχει.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΥΚΤΟ "ΘΗΣΑΥΡΟ" ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ;

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Μεγάλη η συζήτηση που «άνοιξε» για μιαν ακόμη φορά , πολλά τα δημοσιεύματα, μέγας ο εντυπωσιασμός και από δηλώσεις και αρθρογραφία γύρω από τον «Θησαυρό»   των 2,4 τρισεκατομμυρίων ευρώ  που «κρύβεται» στον ορυκτό πλούτο της Χαλκιδικής. Και φυσικά, όπως πάντα υπάρχουν δυο όψεις ενός νομίσματος.

Η μία: Ο «θησαυρός» δεν βρίσκεται σε κάποιο σεντούκι, ούτε πρόκειται για ομόλογα τύπου  Σώρα. Πρόκειται για περίπου 160 τόνους  χρυσού, 2.000 τόνους  αργύρου, σχεδόν 1,5 εκατομμύριο τόνους  μολύβδου και ψευδαργύρου και  για πάνω από 1 εκατομμύριο τόνους  χαλκού. Αυτός υπολογίζεται πως είναι ο ανεκμετάλλευτος θησαυρός της ΒΑ Χαλκιδικής, όπου βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού και άλλων ορυκτών υλών στην Ευρώπη. Αλλά για να τον αποκτήσουμε χρειάζεται εργασία, εξόρυξη, κόστος , τεχνογνωσία και ανθρώπινο δυναμικό. Όπως είναι γνωστό και εταιρείες δραστηριοποιούνται και εξόρυξη γίνεται και οι εργασίες προχωρούν εδώ και τουλάχιστον 5 χρόνια.

Η άλλη : Στο Στρατώνι, τις Σκουριές και την Ολυμπιάδα, βρίσκονται  αυτά τα τεράστια κοιτάσματα  και  η εξόρυξη γενικότερα είναι εξαιρετικά δαπανηρή διαδικασία  και θα πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί μεγάλη προσοχή στην προστασία του περιβάλλοντος, με την τήρηση της νομοθεσίας. Σύμφωνα με  ανακοίνωση του Δήμου Αριστοτέλη της περιοχής, «διαπιστώθηκε για ακόμη μια φορά ότι η δραστηριότητα αυτή πραγματοποιείται σε μικρή απόσταση από τις υδρογεωτρήσεις που τροφοδοτούν με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης τους 3.000 μόνιμους κατοίκους της Μεγάλης Παναγίας. Είναι βέβαιο ότι από τη δραστηριότητα αυτή της εταιρείας  «Ελληνικός Χρυσός» θα επηρεαστεί ο υδροφόρος ορίζοντας της περιοχής με αποτέλεσμα σύντομα να εμφανιστεί έλλειψη νερού αλλά και ρύπανση του νερού που θα απομείνει. Όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο οι κάτοικοι της περιοχής είναι εξοργισμένοι καθώς έχοντας να αντιμετωπίσουν την καταστροφική επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στις Σκουριές, ξεκινά μια νέα δραστηριότητα στην Τσικάρα που θα οδηγήσει σε λειψυδρία και αδυναμία κάλυψης των αναγκών τους σε νερό. Από την άλλη, διαπρεπείς σεισμολόγοι  επισημαίνουν ότι η περιοχή είναι εξαιρετικά σεισμογενής. Και η εργασία εκατοντάδων ανθρώπων στα ορυχεία, ιδιαίτερα επικίνδυνη».

Έτσι λοιπόν, ενώ οι κάτοικοι συνεχίζουν να αγωνίζονται αλλά και να κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους, παρά τις μηνύσεις, τις διώξεις και «απειλές» κάθε είδους, ζητώντας και διεκδικώντας τα προφανή: να διακοπούν οι γεωτρήσεις της «Ελληνικός Χρυσός» , να απομακρύνει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη την αστυνομία από την περιοχή, να ανακαλέσει το υπουργείο Περιβάλλοντος τις άδειες των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στη ΒΑ Χαλκιδική.

Από την άλλη πλευρά: Mε μηνύσεις εναντίον 38 κατοίκων που διαμαρτύρονται για το ερευνητικό γεωτρύπανο που «τρυπάει» στην περιοχή Τσικάρα, τον νέο (και πολύ μεγαλύτερο από τις Σκουριές) στόχο της εταιρείας, απάντησε  η Εldorado Gold – Ελληνικός Χρυσός. Οι μηνύσεις αφορούν τρεις διαφορετικές ημερομηνίες όπου οι κάτοικοι ανέβηκαν στην Τσικάρα για να διαμαρτυρηθούν, χωρίς να σημειωθεί κανένα επεισόδιο. Ήταν - όπως επισημαίνει, το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων- η  πρώτη φορά που η ίδια η εταιρεία στρέφεται δικαστικά εναντίον όσων αντιδρούν στις δραστηριότητές της στη Χαλκιδική, αφού μέχρι τώρα τη «βρώμικη» δουλειά την έκανε πάντα η Ελληνική Αστυνομία. Και το Παρατηριτήριο επισημαίνει  ότι το μήνυμα της εταιρείας είναι σαφές: όποιος και όποια πλησιάζει στο βουνό – επικράτεια της εταιρείας θα μηνύεται και θα βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες μήνυση έχει ασκηθεί από την εταιρεία και κατά της Ελληνικής Αστυνομίας, πιθανόν για να δικαιολογηθεί μια σκληρότερη στάση κατά των διαδηλωτών στο μέλλον.

Τα πράγματα λοιπόν δεν είναι καθόλου απλά. Και τίθεται το ερώτημα: Τι επιθυμούμε περισσότερο; Τον ορυκτό «θησαυρό»  ή την ειρήνη και ασφάλεια σε μια τεράστια περιοχή;

Η ακαθάριστη αξία του θησαυρού εκτιμάται στα  2,4 τρισεκατομμύρια ευρώ , όπως ανέφερε, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού - Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9FM», ο καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ, Ανέστης Φιλιππίδης, ο οποίος  τόνισε ότι : «Από το σύνολο του ορυκτού πλούτου, εμείς δυστυχώς εκμεταλλευόμαστε μόλις το 0,15%. Έχουμε γύρω στα 24 πολύ σημαντικά βιομηχανικά ορυκτά που είναι καταπληκτικός αριθμός αν σκεφτούμε την έκταση της Ελλάδας».

Ναι αλλά  οι κίνδυνοι; Οι κάτοικοι; Ο κόσμος; Το περιβάλλον; Οι εργαζόμενοι;  Μετά τις καταγγελίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η ίδια η νομαρχιακή επιτροπή Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ κόντρα στη γραμμή της κυβέρνησης, οργίστηκε και εγκαλεί το Τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ αλλά και μερίδα ΜΜΕ που στηρίζουν την εταιρεία. Και φυσικά, η κυβέρνηση που φυσικά σφόδρα επιθυμεί την εξόρυξη του θησαυρού, βρίσκεται πλέον σε πολύ δύσκολη θέση. Ιδίως μετά τη δήλωση του  Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ ότι οι προσεγγίσεις  συναδέλφων του ως προς το θησαυρό  είναι « απλοϊκές ως προς τη σύλληψή τους, παραπειστικές και πρόδηλα αβανταδόρικες υπέρ των εξορυκτικών-μεταλλευτικών εταιρειών, ειδικότερα δε προς την Ελληνικός Χρυσός/Eldorado Gold, σε σχέση με τα συμπεράσματά τους».

Η κατάσταση δεν είναι καθόλου εύκολη.

ΑΙΝΕΙΑΣ ΜΑΡΤΟΣ: Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΠΕ

Ένας Έλληνας υποψήφιος διδάκτορας, ο κ. Αινείας Μάρτος, κέρδισε την ετήσια υποτροφία, ύψους 8.000 ευρώ, που χορηγούν από κοινού το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία (EDF) και η Oracle, τα τελευταία 2 χρόνια. Η υποτροφία δίνεται κάθε χρόνο σε φοιτητές ανώτερης εκπαίδευσης με αναπηρία σε τομείς όπως πληροφορική, μηχανική πληροφορικής κα. για τη συνεισφορά του έργου τους στην προώθηση της προσβασιμότητας στις ΤΠΕ (τεχνολογία πληροφοριών, τεχνολογία πληροφοριών και επικοινωνίας).

Τα κριτήρια χορήγησης της υποτροφίας είναι τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα μαζί με μια πρόταση έργου για την προπτυχιακή, μεταπτυχιακή ή διδακτορική διατριβή του υποψήφιου φοιτητή που σχετίζεται με την προσβασιμότητα των ΤΠΕ.

Ο υποψήφιος διδάκτορας Αινείας Μάρτος του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών έχει ως κύριο ερευνητικό στόχο τη βελτίωση του όγκου των πληροφοριών που μπορούν να αντιληφθούν οι χρήστες σε απτικά γραφικά.

Η πρόταση για τη διατριβή του κ. Μάρτου αφορά στη βελτίωση της προσβασιμότητας των απτικών γραφικών, ιδιαίτερα εκείνων που είναι ανάγλυφα  σε χαρτί από εκτυπωτή braille που παράγει κουκίδες με μεταβλητά ύψη. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην ενίσχυση της προσβασιμότητας αυτών των γραφικών καθώς και στη χρήση τους. Αυτή η διαδικασία αναμένεται να  διευκολύνει τους τυφλούς σπουδαστές ή τους επαγγελματίες να έχουν πρόσβαση στο επιστημονικό περιεχόμενο, ιδίως βιβλία ή άλλο εκπαιδευτικό υλικό, όπου τα γραφικά παίζουν καθοριστικό ρόλο.

«Οι ΤΠΕ εξελίσσονται ταχύτατα και οι σχεδιαστές των εφαρμογών πρέπει να έχουν κατά νου την προσβασιμότητα ώστε να μπορούν όλοι να τις χρησιμοποιούν και να επωφελούνται από αυτές. Οι προσβάσιμες εφαρμογές ΤΠΕ μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην ένταξη και συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία », δήλωσε ο κ. Μάρτος.

Ο πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ και του EDF Ιωάννης Βαρδακαστάνης συνεχάρη τον Έλληνα Αινεία Μάρτο για την υποτροφία : «Η σημασία της τεχνολογίας της πληροφορικής και της επικοινωνίας για την ομαλή, ισότιμη και πλήρη ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην επαγγελματική, οικονομική και πολιτιστική ζωή, όπως άλλωστε υπαγορεύει και η Διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία είναι μεγάλη και μας γεμίζει περηφάνεια η βράβευση 

ενός Έλληνα σε αυτό το πεδίο».

«Με την υποτροφία αυτή επιδιώκουμε να αναγνωρίσουμε σπουδαίους φοιτητές με αναπηρία που θα γίνουν επαγγελματίες των ΤΠΕ. Γνωρίζουμε ότι κανένας δεν είναι καλύτερος από αυτούς, καθώς γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι να σχεδιάσει κανείς για όλους, προκειμένου να βρει προσιτά προϊόντα και  υπηρεσίες ΤΠΕ. Στόχος μας είναι επίσης να ενθαρρύνουμε τα πανεπιστήμια να ενσωματώσουν την προσβασιμότητα στα ανώτατα εκπαιδευτικά τους προγράμματα. Σήμερα υπάρχουν πολύ λίγα πανεπιστήμια στην Ευρώπη τα οποία περιλαμβάνουν την προσβασιμότητα ως θέμα που πρέπει να μελετηθεί κατά τη διάρκεια των πτυχίων bachelors ή master. Πρέπει λοιπόν να ενθαρρύνουμε τα εκπαιδευτικά κέντρα όχι μόνο να είναι αλληλέγγυα αλλά και να διδάσκουν την ένταξη », δήλωσε ο Marcel Bobeldijk, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του EDF.

«Είναι η δεύτερη χρονιά που η Oracle χρηματοδοτεί την υποτροφία ηλεκτρονικής προσβασιμότητας του EDF ώστε να εμπνεύσει τα άτομα με αναπηρία να ακολουθήσουν μια σταδιοδρομία στην τεχνολογία", δήλωσε ο Karl Cox, Αντιπρόεδρος του ΔΣ της Oracle. «Ως εργοδότης ίσων ευκαιριών, η  Oracle είναι υπερήφανη που συνεργάζεται με το EDF βοηθώντας στην προώθηση της καινοτομίας. Έχοντας δει την επιτυχία της υποτροφίας του περασμένου έτους, ανυπομονούμε να δούμε την πρόταση του Αινεία να αποδίδει καρπούς και να βελτιώσει την προσβασιμότητα στο επιστημονικό περιεχόμενο».

Πηγή: https://www.esaea.gr/

ΓΕΦΥΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ!

«Δεν αναγνωρίζουμε τυπολατρικά στεγανά και γραφειοκρατικά εμπόδια όταν οικογένειες γύρω μας πάνε βιοτικά από το κακό στο χειρότερο κάθε μέρα και χρειάζονται ολόπλευρη, ουσιαστική υποστήριξη»!

Με αυτή τη δήλωση του ο Πρόεδρος του Οίκου Ναύτου κ. Βαγγέλης Αυγουλάς έκλεινε την ευρεία σύσκεψη και άνοιγε την ουσιαστική συνεργασία του ιστορικού φορέα κοινωνικής ασφάλισης των ναυτικών με τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος και με το ΠΕΔΔΥ Πειραιά!

Στόχος της νέας θεσμικής συνεργασίας, είναι οι οικογένειες με ανήλικα τέκνα, να λαμβάνουν την υγειονομική περίθαλψη που δικαιούνται, σε συνδυασμό με ψυχολογική υποστήριξη, συμβουλευτικές υπηρεσίες, αλλά και ψυχοκοινωνική υποστήριξη και ειδική εκπαίδευση όπου χρειάζεται, για τα παιδιά που βρίσκονται σε οικονομική αδυναμία.

Ο Πρόεδρος του Ο.Ν. Βαγγέλης Αυγουλάς, επισκέφθηκε το Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος στον Πειραιά όπου ενημερώθηκε αναλυτικά από το επιστημονικό προσωπικό για το έργο και τις δράσεις του Κέντρου, με τελικό στόχο της επαφής οι οικονομικά αδύναμες οικογένειες των ναυτικών με ανήλικα τέκνα, να λαμβάνουν πλέον συστηματική και δωρεάν ψυχοκοινωνική στήριξη από τον Φορέα, όπου χρειάζεται.

Λίγες ημέρες μετά, ακολούθησε ευρεία σύσκεψη στον Ο.Ν. με στόχο ένα ολοκληρωμένο δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών για τις οικονομικά αδύναμες οικογένειες του Πειραιά και ιδίως για τα παιδιά.

Στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο του Ο.Ν. παραβρέθηκαν επίσης η Αντιπρόεδρος του Ο.Ν. κα Ηλέκτρα Κίκη, ο Διευθυντής του ΠΕΔΔΥ Πειραιά κ. Κώστας Τζίνης και ο Υποδιευθυντής κ. Παναγιώτης Βούσης, ενώ από τα Παιδικά Χωριά SOS συμμετείχαν η Υπεύθυνη του Κέντρου Πειραιά, κοινωνική λειτουργός  κα Κωνσταντίνα Μαντζανά και ο έτερος Κοινωνικός Λειτουργός του Κέντρου κ. Αναστάσιος Χανδρινός.

«Με αμεσότητα και σωστή επιστημονική διασύνδεση, θέλουμε οι άπορες οικογένειες των ναυτικών που ασφαλίζουμε, να λαμβάνουν την υγειονομική φροντίδα που χρειάζονται από τους εξειδικευμένους γιατρούς του ΠΕΔΔΥ Πειραιά και αν προκύπτουν και άλλες ψυχοκοινωνικές ανάγκες, αμέσως να παραπέμπονται για αποτελεσματική μέριμνα στο Κέντρο των Παιδικών Χωριών SOS στον Πειραιά. Έτσι, οι γονείς και τα παιδιά με κοινωνικές ανάγκες, δε θα γίνονται μπαλάκι στο γραφειοκρατικό χάος των παραπομπών, αλλά με καλή θεσμική συνεργασία και δικές μας εσωτερικές διαδικασίες, θα έχουν άμεσα τα ραντεβού τους και θα εξυπηρετούνται οι ανάγκες τους χωρίς να ταλαιπωρούνται περαιτέρω», εξηγεί ο κ. Αυγουλάς.

Το ΚΣΠΟ Πειραιά των Παιδικών Χωριών SOS, εντάσσεται στο πανελλαδικό Δίκτυο Κέντρων που εκτείνεται σε εννέα πόλεις της χώρας μας και δημιουργήθηκε με δωρεά του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος». Η λειτουργία του Κέντρου έρχεται να καλύψει ένα κενό ανάλογων δομών στην ευρύτερη περιοχή και να προσφέρει, στα πλαίσια των δυνατοτήτων του, μια ολοκληρωμένη σειρά υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση των ψυχοκοινωνικών αναγκών οικογενειών και παιδιών που πλήττονται από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

Το πρόγραμμα κινείται στον άξονα της πρόληψης, καθώς σκοπός είναι να βοηθήσει τις οικογένειες να ανακτήσουν σταδιακά τη λειτουργικότητά τους και κατά συνέπεια, να διασφαλίσει στα παιδιά το δικαίωμα να μεγαλώσουν με τους φυσικούς τους γονείς σε ένα περιβάλλον ασφάλειας και φροντίδας, αποτρέποντας έτσι τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης απομάκρυνσής τους.

Οι υπηρεσίες που παρέχονται δωρεάν, αφορούν:

• Συστηματική συμβουλευτική και υποστήριξη προς τους γονείς για την κατάλληλη αντιμετώπιση των προβλημάτων που αφορούν στην οικογένεια
• Ψυχολογική εκτίμηση - διάγνωση παιδιών και γονέων και ψυχολογική υποστήριξη
• Ψυχοθεραπευτική παρέμβαση (σε ήπιες περιπτώσεις)
• Εκπαιδευτική βοήθεια στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες
• Λογοθεραπευτική βοήθεια
• Εργοθεραπευτική βοήθεια
• Ομάδες Δημιουργικής Απασχόλησης
• Ομάδες Γονέων

Το συγκεκριμένο Κέντρο Στήριξης των Παιδικών Χωριών SOS στεγάζεται στην οδό Ζωσιμάδων 11 στον Πειραιά (τηλ. 210 4190935), ενώ μπορεί να εξυπηρετεί οικονομικά αδύναμες οικογένειες από τις περιοχές του Δήμου Πειραιά, της Νίκαιας, του Κερατσινίου, του Ρέντη και της Δραπετσώνας.

Σήμερα από το Κέντρο εξυπηρετούνται δωρεάν 300 οικογένειες και περίπου 750 παιδιά!

ΠΩΣ ΘΑ ΕΝΙΩΘΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΗΝΑΝ ΝΑ ΔΙΑΝΥΣΕΙΣ ΕΚΑΤΟ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΟΥ;

του Κωνσταντίνου Αμπατζή

Κάναμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης με τον Παναγιώτη Πιτσίνιαγκα, έναν Αθηναίο που δίνει μάχη καθημερινά για να φτάσει στη δουλειά του.

Η ημέρα καριέρας για Άτομα με Αναπηρία είναι ένα απαραίτητο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, μια εκδήλωση που επαναλαμβάνεται για δεύτερη χρονιά κι έρχεται να κάνει κάτι για τον αποκλεισμό των ΑμεΑ απ' την αγορά εργασίας.

Μόνο που δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι όσο ρόδινα φαίνονται, ούτε είναι ώρα για πανηγυρισμούς και χειραψίες ικανοποίησης. Δεν θα πω καν το προφανές, ότι η πραγματική ώρα για πανηγυρισμούς θα έρθει όταν τέτοιες εκδηλώσεις δεν θα χρειάζονται καν.

Και δεν θα το πω γιατί πολύ απλά, δεν γίνεται να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις, όταν ακόμη δεν έχουν γίνει ούτε τα βασικά. Βλέπεις, πριν ένα ΑμεΑ φτάσει στο σημείο να αναζητήσει εργασία, πρέπει πρώτα να προσπεράσει ένα σωρό καθημερινές δυσκολίες σε πράγματα που για μένα και για σένα φαίνονται αυτονόητα.

Και πριν αγχωθεί για το αν θα πληροί τα κριτήρια του εργοδότη, πρέπει πρώτα να βεβαιωθεί ότι η εταιρεία στην οποία απευθύνθηκε, πληροί τα κριτήρια για να του προσφέρει ένα προσβάσιμο και λειτουργικό εργασιακό περιβάλλον. Αν καταφέρει να φτάσει μέχρι εκεί.

Έχει αναφερθεί και σε προηγούμενα αφιερώματα και συνεντεύξεις, πως η Ελλάδα δεν είναι μια φιλική χώρα προς τα Άτομα με Αναπηρία. Επειδή όμως η φράση αυτή έχει πια επαναληφθεί τόσο πολύ που έχει σταματήσει να αποτελεί τροφή για σκέψη και προβληματισμό, αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα με το μέλος του Σ.Κ.Ε.Π., Παναγιώτη Πιτσίνιαγκα, στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, για να δούμε πόσο εύκολη είναι μια βόλτα στους δρόμους της, για έναν άνθρωπο που χρησιμοποιεί αμαξίδιο.

Γιατί όσες -καλοδεχούμενες- ημέρες καριέρας κι αν γίνουν, δεν θα έχουν κανένα νόημα αν δεν γυρίσουμε πίσω για να λύσουμε τα βασικά.

Δώσαμε ραντεβού με τον Παναγιώτη στο Σύνταγμα, ακριβώς έξω από το ασανσέρ. Στα λίγα λεπτά που τον περίμενα, είδα να χρησιμοποιεί το ασανσέρ για να ανέβει κόσμος που όχι απλά δεν είχε κινητικά προβλήματα, αλλά δεν ήταν καν ηλικιωμένος. Απλά, βαριόταν να ανέβει τα λίγα σκαλοπάτια μέχρι να βγει στην πλατεία.

Δεν χρειάστηκε να διανύσουμε καν μερικά μέτρα με τον Παναγιώτη, για να μου υποδείξει το πρώτο παράδειγμα αστοχίας, πάνω στην πλατεία Συντάγματος.

Στην παραπάνω φωτογραφία, βλέπεις τον οδηγό διέλευσης που βοηθάει ανθρώπους με προβλήματα όρασης να κατευθυνθούν. Επειδή συνήθως οι άνθρωποι αυτοί βλέπουν έστω και λίγο, ο δρόμος έχει (θεωρητικά) έντονο χρώμα (κίτρινο ή κόκκινο) για να τους βοηθήσει. Όχι όμως στο Σύνταγμα, όπου το παν είναι να υπάρχει χρωματική ομοιομορφία κι έτσι ο οδηγός διέλευσης έχει το ίδιο χρώμα με την υπόλοιπη πλατεία. Όλα για την ομορφιά σε αυτή την πόλη.

Όσο για τον λαχειοπώλη, η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε που δεν κατάλαβε πως πρόκειται για οδηγό διέλευσης για άτομα με προβλήματα όρασης, απλά αν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, πρέπει να παίξεις κι ένα λαχείο για να συνεχίσεις.

Συνεχίσαμε την πορεία μας με κατεύθυνση προς την Καραγιώργη Σερβίας και η επόμενη έκπληξη δεν άργησε να έρθει, στη διάβαση προς τη Σταδίου.

Κυρίες και κύριοι, θαυμάστε μια ράμπα με σκαλοπατάκι, για έξτρα δυσκολία. Ο Παναγιώτης κατάφερε να το περάσει και στη συνέχεια διέσχισε γρήγορα τη διάβαση πεζών μπροστά από το Public, για να συναντήσει το αμέσως επόμενο εμπόδιο: μια ράμπα χωρίς ένα πλακάκι και με ένα παρκαρισμένο μηχανάκι στο τέλος της.

Μια ράμπα η οποία κανονικά θα έπρεπε κι αυτή να έχει έντονο χρώμα και το κατάλληλο έδαφος για να καταλαβαίνει ένας άνθρωπος με προβλήματα όρασης πότε τελειώνει το πεζοδρόμιο, αλλά είπαμε, Αθήνα όμορφη πόλη, δεν είμαστε τώρα για να χαλάμε τα υπέροχα και ομοιόμορφα πεζοδρόμια για τέτοιες λεπτομέρειες.

Κατεβαίνοντας την Καραγιώργη Σερβίας, συναντήσαμε δρόμους με λακκούβες και ράμπες με απότομη ανάβαση, εμπόδια τα οποία ο Παναγιώτης κατάφερε να ξεπεράσει, όμως όπως παραδέχτηκε, αν δεν είχε εξοικειωθεί πια με το αμαξίδιο, έπειτα από πολλά χρόνια χρήσης του, δεν θα τα κατάφερνε. "Κάποιος που χρησιμοποιεί αμαξίδιο 4-5 χρόνια δεν θα μπορούσε να περάσει", εξηγεί.

Συναντώντας τη Βουλής, οι πρωτοτυπίες των ελληνικών δρόμων συνεχίζονται, αφού από τη μία πλευρά η ράμπα είναι πολύ μικρή κι απ' την άλλη δεν έχει καν ράμπα, με αποτέλεσμα ο Παναγιώτης να πρέπει να διανύσει μια σημαντική απόσταση βγαίνοντας στο δρόμο μέχρι τη Λέκκα. "Αναγκάζομαι κι εγώ να γίνω ενοχλητικός προς τα αμάξια, κάτι που με κάνει να αισθάνομαι άσχημα", παραδέχεται.

Στην Περικλέους ο Παναγιώτης καταφέρνει να ανέβει ξανά στο πεζοδρόμιο, όμως τα υφάσματα που έχει απλώσει στο πεζοδρόμιο ένα από τα πολλά μαγαζιά, στενεύει τόσο τα πράγματα που είναι αδύνατον να συνεχίσει την πορεία του χωρίς να ρίξει κάποια. Προφανώς, αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί τον Παναγιώτη, ο οποίος μου επισημαίνει ότι στα περισσότερα από τα καταστήματα δεν έχει καν πρόσβαση, αφού δεν έχουν μεριμνήσει για ράμπες αναπήρων.

Η πορεία στο στενό πεζοδρόμιο δεν κρατάει για πολύ, με τον Παναγιώτη να αναγκάζεται να βγει ξανά στο δρόμο, ενώ στη διασταύρωση Περικλέους και Ρόμβης η ράμπα είναι τόσο απότομη που αναγκαστικά πάει από άλλο δρόμο για να μην πέσει.

Συνεχίζουμε στη Βορέου, όπου πριν το στενό δρόμο ο Παναγιώτης καλείται να περάσει ένα ακόμη εμπόδιο, πριν τελικά τον σταματήσουν τα σκαλοπάτια που βρίσκονται στη μέση του πεζοδρομίου.

Η περιπέτεια του Παναγιώτη συνεχίζεται με δρόμους που από τη μία έχουν ράμπα και από απέναντι όχι, αναγκάζοντας τον και πάλι να πάει είτε πίσω στην αρχή του πεζοδρομίου, είτε να συνεχίσει από το δρόμο, είτε απλά να μην πάει απέναντι.

Μια ακόμη πρωτοτυπία είναι το γεγονός πως ο οδηγός διέλευσης για τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης είναι από τη μία πλευρά σε έντονα χρώματα και από την άλλη στο χρώμα του δρόμου, ενώ διακόπτεται κάθε τόσο από κώνους και άλλα εμπόδια. "Αν δεν είναι 100% σωστός είναι όλος άχρηστος", σημειώνει ο Παναγιώτης.

Συνεχίζουμε την πορεία μας προς την Αγίας Ειρήνης και τα μαγαζιά στα οποία ο Παναγιώτης μπορεί να μπει είναι μετρημένα στα δάχτυλα, κάτι που δεν του προκαλεί την παραμικρή έκπληξη. "Στον Κορυδαλλό που μένω, στον εμπορικό δρόμο της περιοχής έχω πρόσβαση μόνο στο φαρμακείο", θα μου πει για να συμπληρώσει ότι το κέντρο θεωρείται καλή περιοχή για έναν ΑμεΑ. Φαντάσου. Κάποια μαγαζιά έχουν μεν φορητή ράμπα, όμως θα έπρεπε να έχουν και κουδούνι για να μπορείς να ειδοποιήσεις ώστε να την ενεργοποιήσουν, κάτι που συμβαίνει στο εξωτερικό.

Η ράμπα που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε προς την Αγίας Ειρήνης είναι μπλοκαρισμένη από ένα σταθμευμένο βανάκι, το οποίο καθιστά την πρόσβαση για τον Παναγιώτη απαγορευτική. Ο ίδιος έχει εξήγηση για το φαινόμενο, το οποίο έχει βαθύτερες προεκτάσεις και συνδέεται άμεσα με την ανάγκη των ΑμεΑ να εργάζονται.

"Ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο ένα Άτομο με Αναπηρία πρέπει να δουλεύει, είναι η ορατότητα. Υπάρχει ένας φαύλος κύκλος στην Ελλάδα, επειδή δεν βλέπουμε ΑμεΑ έξω, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν. Επειδή πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν, ενοχλούμε τις υποδομές, τις χαλάμε ή τις ακυρώνουμε και τον δυσκολεύουμε να βγει έξω. Αυτός δεν βγαίνει και δεν τον βλέπουμε και νομίζουμε ότι δεν υπάρχει. Θα ήταν πολύ διαφορετική η άποψη που έχει ο καθένας για τα Άτομα με Αναπηρία, αν απλά ο μανάβης σου, ή ο φούρναρης, ή ο δάσκαλός σου είχε κάποια αναπηρία. Αν απλά τον έβλεπες ότι υπάρχει, χωρίς καν να τον χρειαστείς για τις υπηρεσίες του".

Μέχρι να γίνει αυτό, συνεχίσαμε αναγκαστικά προς τα αριστερά, συναντώντας τα κλασικά πια εμπόδια: στενά πεζοδρόμια, σκαλοπάτια και τραπέζια στη μέση του δρόμου.

Πήραμε κατεύθυνση προς την Ερμού και γίναμε σοφότεροι, αφού ο Παναγιώτης με ενημέρωσε πως ενώ σε όλα τα πεζοδρόμια έχει ράμπα, στο τελευταίο της Μητροπόλεως είπαν να μη βάλουν, κι έτσι πρέπει να πας αναγκαστικά από το δρόμο ή να γυρίσεις πίσω. Καμία έκπληξη πλέον, ούτε καν για το πεζοδρόμιο που έχει τα κίτρινα πλακάκια που προειδοποιούν τα άτομα με προβλήματα όρασης ότι ακολουθεί ράμπα, όμως κοίτα να δεις που δεν υπάρχει καμία ράμπα.

Η βόλτα μας σιγά-σιγά πλησίαζε προς το τέλος της, όμως λίγο πριν φτάσουμε στην πλατεία Μοναστηρακίου, ο Παναγιώτης έπρεπε να βεβαιωθεί ότι τα ροδάκια του αμαξιδίου δεν θα πέσουν μέσα στη σχάρα.

Αν πάλι ήθελε να περάσει απέναντι θα έπρεπε να περάσει μέσα από τα μηχανάκια, τα οποία έκλειναν την -όχι και τόσο διακριτή- ράμπα.

"Πέρσι μου είχε πάρει συνέντευξη μια κοπέλα απ’ την Ολλανδία και την ρώτησα αν έχει δει ΑμεΑ έξω. Μου είπε ότι έχει δει στα φανάρια να ζητιανεύουν, αυτό είναι το στερεότυπο που πρέπει να ξεπεραστεί, όταν βλέπεις ΑμεΑ σκέφτεσαι ότι είναι ανίκανος να δουλέψει. Πρέπει απ’ αυτή την εικόνα να φτάσουμε στο ότι ο άνθρωπος αυτός είναι υποψήφιος συνεργάτης μου, φίλος μου, σύντροφος. Είναι ένα πελώριο άλμα, η ορατότητα θα βοηθούσε πολύ για να ξέρεις ότι υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι και να τους υπολογίζεις. Δεν είναι απαραίτητο να με συμπαθείς, θέλω απλά να ξέρεις ότι υπάρχω για να μην έχεις την δικαιολογία ότι πάρκαρες κάπου γιατί δεν ήξερες ότι ενοχλείς", μας εξηγεί πάλι ο Παναγιώτης, προσπαθώντας να αιτιολογήσει το φαινόμενο, ενώ παρατηρεί ότι μια αναπηρική θέση στο απέναντι πεζοδρόμιο δεν υπάρχει καν πλέον. "Ο νόμος λέει ότι το 5% των θέσεων θα πρέπει να είναι αναπηρικές, όμως επειδή δεν μπορούν να τις αστυνομεύσουν απλά τις καταργούν", με ενημερώνει.

Όπως κατάλαβες, αυτή η χώρα έχει πάρα πολλά βασικά προβλήματα να λύσει, προβλήματα τα οποία σε άλλες χώρες έχουν λυθεί εδώ και χρόνια. Ο Παναγιώτης συνέδεσε αυτές τις συμπεριφορές και νοοτροπίες με την αναζήτηση δουλειάς από Άτομα με Αναπηρία με 2 τρόπους. Πέρα από τον προφανή, ότι δηλαδή αν δεν μπορείς καν να έχεις πρόσβαση στο εργασιακό σου περιβάλλον είναι αδύνατον να κάνεις το επόμενο βήμα, έθεσε και το πρόβλημα της ορατότητας, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο σημαντική την διοργάνωση του δεύτερου Career Fair.4all, με τον τίτλο 'People with Abilities, Companies with Perception'.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουν ωστόσο όλοι οι εργοδότες, είναι πως το να εξετάσουν μερικά βιογραφικά και να δουν μερικοί ΑμεΑ δεν αρκεί. Ο Παναγιώτης εξηγεί πως ακριβώς έχει η κατάσταση:

"Για να δουλέψω κάπου, θα πρέπει το σώμα μου πρώτα απ’ όλα να μου επιτρέπει να κάνω αυτή τη δουλειά. Θα πρέπει να μπορώ να μπω μέσα στο χώρο, που σημαίνει ότι αν υπάρχουν σκαλοπάτια, μια στενή πόρτα ή δεν υπάρχει ασανσέρ δεν μπορώ να φτάσω. Θα πρέπει φυσικά να υπάρχει αναπηρική τουαλέτα και τέλος, ένας εύκολος τρόπος να φτάσω εκεί, δηλαδή ένας χώρος για παρκάρω κοντά ή μια στάση μετρό, γιατί σε λεωφορείο δεν μπορώ να μπω”.

"Κάποια στιγμή μια κοπέλα που δούλευε H.R. σε μεγάλη εταιρεία μου είπε ότι δεν έχει έρθει ποτέ Άτομο με Αναπηρία για να ζητήσει δουλειά. Της εξήγησα λοιπόν ότι πριν φτάσουμε στο σημείο να δει η εταιρεία αν της κάνει ένα ΑμεΑ, πρέπει πρώτα εμείς να δούμε αν μας κάνει η εταιρεία. Αν μου κάνει ο χώρος, η εταιρεία, η θέση εργασίας, τότε θα φτάσουμε στο σημείο να δούμε αν σου κάνω κι εγώ".

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι επειδή οι θέσεις εργασίας είναι ελάχιστες, πολλοί άνθρωποι απελπίζονται και σταματάνε να ψάχνουν, κάτι που είναι πολύ άσχημο και για τα χρήματα φυσικά, αλλά κυρίως επειδή οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν άχρηστοι, περιττοί, επειδή δεν συμμετέχουν κανονικά στο κοινωνικό σύνολο.

"Αυτό που θεωρούμε φυσιολογικό στην κοινωνία μας για έναν άνθρωπο που είναι ας πούμε 40 χρονών, είναι να δουλεύει, να έχει ίσως ένα δεσμό ή να είναι παντρεμένος, ίσως να έχει κι ένα παιδί. Για ένα Άτομο με Αναπηρία, δεν είναι εύκολο να κάνει τίποτα από αυτά. Είναι δύσκολο να βρει δουλειά, που μετά το σχολείο είναι ο δεύτερος μεγάλος φορέας κοινωνικοποίησης, αυτό που σε βγάζει απ’ το σπίτι σου και σε φέρνει σε επαφή με άλλο κόσμο”.

"Είναι πάρα πολύ μικρό το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν αναπηρία και εργάζονται. Και δεν εννοώ μόνο την κινητική αναπηρία αλλά και την αισθητηριακή, είτε να μην βλέπουν, είτε να μην ακούνε επαρκώς. Κι εκείνοι χρειάζονται τις κατάλληλες υποδομές και για να πάνε στη δουλειά τους και για να μπορέσει το εργασιακό περιβάλλον να είναι φιλικό προς αυτούς. Για παράδειγμα, ένας τυφλός μπορεί να χρησιμοποιήσει κανονικά υπολογιστή, αρκεί να υπάρχει εγκατεστημένο ένα ειδικό πρόγραμμα που του διαβάζει τι υπάρχει στην οθόνη".

Το συμπέρασμα απ' την κουβέντα μας και την βόλτα με τον Παναγιώτη, μπορεί πια να ειπωθεί με ασφάλεια: Το Career Fair.4all είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, όμως χρειάζονται να γίνουν πολλά περισσότερα για να επιλύσουν βασικά προβλήματα τα οποία θα έπρεπε να έχουν λυθεί εδώ και χρόνια. Το ραντεβού ενός ΑμεΑ με έναν εργοδότη είναι η κορυφή του παγόβουνου, κι αν κρύβουμε απλά όλα τα κακώς κείμενα κάτω από την επιφάνεια, τότε δεν θα φτάσουμε ποτέ στο σημείο να λέμε ότι δεν χρειαζόμαστε καν τέτοιες εκδηλώσεις.

Δυστυχώς, και εκδηλώσεις χρειαζόμαστε, και καλύτερο σχεδιασμό και αλλαγή στη νοοτροπία και περισσότερη ευαισθησία και σκέψη στους συνανθρώπους μας, μήπως μια μέρα στο κοντινό μέλλον μπορέσουμε να κάνουμε μια βόλτα με τον Παναγιώτη χωρίς να χρειάζεται να έχει στο μυαλό του από πριν την ειδική διαδρομή που θα ακολουθήσει για να φτάσουμε στο ίδιο σημείο.

Για να κάνεις το επόμενο βήμα, πρέπει ο δρόμος μπροστά σου να είναι ανοιχτός και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η φράση αυτή έχει τόσο κυριολεκτική όσο και μεταφορική σημασία.

Το Career Fair.4all διοργανώνεται από την ethelon με την υποστήριξη του kariera.gr σε συνδιοργάνωση με την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων.

www.careerfair4all.com

Career Fair.4all – 29 Απριλίου 2017, 10πμ.-5μμ.

Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Γκάζι, κτίριο “Δ12: Μηχανουργείο”

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου - Watkinso

Πηγή: http://m.oneman.gr/keimena/diabasma/megala_keimena/pws-tha-eniwthes-an-den-se-afhnan-na-dianuseis-100-metra-sthn-polh-soy.4646273.html

ΠΟΣΟ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΙΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΑΣ;

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Το ότι η Ελληνική Αστυνομία δημοσίευσε τον απολογισμό της για το 2016 με τον χάρτη της εγκληματικότητας στην Ελλάδα  δεν αποτελεί είδηση αφού αυτή η στατιστική «μελέτη» παρουσιάζεται κάθε χρόνο ως απογραφή , με κάποια συμπεράσματα.  Τα συμπεράσματα και οι συγκρίσεις περιγράφονται παρακάτω αν και θεωρώ  ότι έχετε ήδη ενημερωθεί αφού έχουν περάσει πάνω από δέκα μέρες από τη δημοσιοποίηση. Μόνο που οι γενικές παρατηρήσεις  - από «τρίτους» και όχι από την ίδια την Αστυνομία- γύρω από αυτό τον «απολογισμό» καταλήγουν σε ένα βασικό «απόσταγμα σκέψης» που προκαλεί τουλάχιστον το ενδιαφέρον του αναγνώστη αφού στην πραγματικότητα, «κλονίζει» τα στοιχεία. Και παίρνω ως βάση την ανάρτηση του justiceforgreece.wordpress.com, με το οποίο αρκετοί μπορεί να διαφωνούν αλλά η βασική γραμμή, υιοθετήθηκε και από άλλα ΜΜΕ:

«Αυτό που δεν αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα είναι ότι πολλά από τα θύματα των κλοπών και όχι μόνο, δεν απευθύνονται πια στην αστυνομία διότι ξέρουν ότι οι δράστες είτε δεν θα βρεθούν, είτε δεν θα παραπεμφθούν στη δικαιοσύνη, είτε θα αφεθούν ελεύθεροι από τα δικαστήρια. Γι’ αυτό τον λόγο, τα καταγεγραμμένα εγκλήματα είναι λιγότερα από τα πραγματικά».

Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε  με το  συγκεκριμένο ιστολόγιο, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Το  συμπέρασμα  προκύπτει από τις καθημερινές αναφορές στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δελτία ειδήσεων και τις εκπομπές αλλά και σε δημοσιεύματα εφημερίδων όπου γίνεται συνεχής επισήμανση αυτών των παρατηρήσεων. Αλλά και ο απλός κόσμος, του δρόμου, της γειτονιάς – που πολλές φορές ερωτάται σε ρεπορτάζ-  καταθέτει ότι ούτε επαρκής αστυνόμευση υπάρχει, ούτε διώξεις όσων συλλαμβάνονται, όταν συλλαμβάνονται. Και αυτό, ανεξάρτητα από όποιους άλλους λόγους και αιτιάσεις,  πιστεύω έχει προβληματίσει ουσιαστικά και το αρμόδιο υπουργείο και την κυβέρνηση, για να μην αναφερθώ και στην ηγεσία της ίδιας της Αστυνομίας.

Υπάρχει και μια ουσιαστική διαπίστωση της  ίδιας της  ΕΛΑΣ: Ότι πλέον  υπάρχει μετατόπιση σε «εύκολους στόχους» ή στόχους «χαμηλού ρίσκου» . Υπάρχει , κατά την έκθεση, μια οριακή μείωση στις ανθρωποκτονίες και στις ληστείες μέσα σε σπίτια. Και αυτές οι πράξεις  επηρεάζουν περισσότερο το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών από ό,τι οι αρπαγές τσαντών και κινητών τηλεφώνων, οι ληστείες σε μίνι μάρκετ, περίπτερα και πρατήρια υγρών καυσίμων.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, «εντύπωση προκαλεί ότι στην έκθεση, ενώ γίνεται ρητή αναφορά στην ποσοστιαία μείωση στις ανθρωποκτονίες, τις ληστείες σε σπίτια και καταστήματα – τους δείκτες, δηλαδή, που μειώθηκαν – όταν έρχεται η ώρα για την καταγραφή της κατάστασης στους λεγόμενους «εύκολους στόχους», η αναφορά γίνεται μόνο σε απόλυτους αριθμούς . Και…. όποιος καταλάβει.

Στατιστικά τώρα:

– Το 2016 καταγράφηκαν σε όλη την επικράτεια 5 λιγότερες υποθέσεις ανθρωποκτονιών σε σχέση με το 2015. Συγκεκριμένα, καταγράφηκαν 81 υποθέσεις ανθρωποκτονιών, από τις οποίες οι 9 έγιναν με κίνητρο τη ληστεία, ενώ το 2015 είχαν καταγραφεί 86 από τις οποίες οι 17 ήταν με κίνητρο τη ληστεία. Επίσης διαπράχθηκαν 132 απόπειρες ανθρωποκτονίας, έναντι 169 που είχαν καταγραφεί το 2015. Δηλαδή 37 λιγότερες.

Στις ληστείες βαρύνουσας σημασίας καταγράφηκαν:

116 λιγότερες σε οικίες (816 έναντι 932)

30 λιγότερες εντός καταστημάτων (214 έναντι 244)

11 λιγότερες σε πρακτορεία Ο.Π.Α.Π. (31 έναντι 42)

5 λιγότερες σε τράπεζες (14 έναντι 19)

3 λιγότερες σε ταχυδρομικούς διανομείς (4 έναντι 7)

– Αντίθετα στην μικροεγκληματικότητα καταγράφηκαν:

544 υποθέσεις επιπλέον σε κινητά τηλεφώνα –μικροποσά  (1.810 έναντι 1.266)

174 επιπλέον αρπαγές τσαντών  (501 έναντι 327)

48 επιπλέον σε σούπερ μάρκετ (127 έναντι 79)

46 επιπλέον σε περίπτερα (105 έναντι 59)

-Και στις περιπτώσεις των κλοπών-διαρρήξεων παρατηρούνται αυξομειώσεις στις επιμέρους κατηγορίες και μετατόπιση σε στόχους χαμηλού ρίσκου. Πιο αναλυτικά το 2016, σε σύγκριση με το 2015 καταγράφηκαν:

602 περιπτώσεις λιγότερες από οικίες (23.420 έναντι 24.022)

88 λιγότερες  από ιερούς ναούς (276 έναντι 364)

Αντίστροφα στις περιπτώσεις των κλοπών που σχετίζονται με τη μικροεγκληματικότητα καταγράφονται, ενδεικτικά:

1.425 επιπλέον από ΙΧΕ αυτοκίνητα (16.766 έναντι 15.341)

504 επιπλέον σε καταστήματα (9.191 έναντι 8.687)

78 επιπλέον αρπαγές τσαντών (1.452 έναντι 1.374)

Σύμφωνα με την ΕΛΑΣ «στις άλλες κατηγορίες αδικημάτων κλιμακούμενες μειώσεις εμφανίζουν οι υποθέσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης κατά 42,4 % (175 έναντι 304), παραχάραξης κατά 27 % (97 έναντι 133), οι ζωοκλοπές κατά 11% (577 έναντι 648), οι υποθέσεις παράβασης της νομοθεσίας για την πνευματική ιδιοκτησία κατά 8,7% (272 έναντι 298), οι υποθέσεις πλαστογραφίας κατά 4,3% (2.361 έναντι 2.466), οι υποθέσεις νομοθεσίας περί όπλων κατά 4,3 % (4.596 έναντι 4.803), και οι υποθέσεις εκβιάσεων κατά 0,7 %  (135 έναντι 136). Επισημαίνεται η αύξηση στα περιστατικά επαιτείας κατά 19,4 % (3.115 έναντι 2.609).

Αν πιστεύετε ότι σ΄ όλη αυτή την κουβέντα ωφελεί να παραθέσουμε και τα τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα:

Το 2016 καταγράφηκε μείωση του συνολικού αριθμού των παθόντων, αλλά και των τροχαίων ατυχημάτων, σε σχέση με το 2015. Συγκεκριμένα καταγράφηκαν (121) λιγότερα τροχαία ατυχήματα, ωστόσο αυξήθηκαν τα θανατηφόρα και οι θάνατοι. 

Όσον αφορά, τέλος, τις πορείες το 2016 συνολικά Κατά πραγματοποιήθηκαν 5.764 διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, στις οποίες διατέθηκαν συνολικά 129.069 αστυνομικοί.

Δεν ξέρω πόσα «εγκλήματα» μπορούν να ΜΗΝ αναφερθούν – μάλλον κανένα- αλλά αν πράγματι ο κόσμος έχει πάψει να εμπιστεύεται την αστυνομία, το πιο πιθανόν είναι ότι  μεγάλος αριθμός μικροκλοπών στο δρόμο , στο κατάστημα ή στο σπίτι αλλά και απόπειρες για αρπαγή τσαντών ή κινητών δεν καταγγέλλονται. Και ΑΥΤΟ είναι το πιο ανησυχητικό με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά η αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου και της ΕΛΑΣ. Διότι όταν κλονίζεται η εμπιστοσύνη του πολίτη προς τους θεσμούς…..