ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ...ΑΡΤΕΜΗ ΤΩΡΑ.

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Δεν γνωρίζω – και ελπίζω ότι ο καλός Θεός θα με βοηθήσει έτσι ώστε να μην γνωρίσω ποτέ, ούτε καν να βρεθώ στον ίδιο χώρο μαζί του- αυτόν τον  «μυστηριώδη»  σούπερ-άνθρωπο Αρτέμη Σώρρα, τον προκλητικό, ανιστόρητο πανηγυριτζή που καιρό τώρα μας βομβαρδίζει με σαχλαμάρες  που μας έχει πει… και τι δεν μας έχει πει  για τα λεφτά του με τα οποία θα σώσει την Ελλάδα και θα κάνει τους Έλληνες πάμπλουτους.  Δεν ξέρω ποιοι έχουν ασχοληθεί μαζί του και τι έχουν ανακαλύψει για όλα όσα έχει πομπωδώς  εξαγγείλει αλλά θεωρώ ότι μετά τα όσα είπε για τους Παρα-ολυμπιακούς  Αγώνες και τους ανθρώπους με αναπηρίες , πρέπει να ήρθε επιτέλους η ώρα  να ασχοληθεί μαζί του και η ελληνική δικαιοσύνη που απλώς  παρακολουθεί , περίπου αμέριμνη-  τον πολύ - δισεκατομμυριούχο σωτήρα να υπόσχεται αλλά και να ξεφεύγει σε ρατσιστικό παραλήρημα.

Είμαι βέβαιος ότι παρακολουθήσατε την ειδησεογραφία γύρω από τις δηλώσεις του. Ένα θέμα που έγινε πολύ γρήγορα viral στο διαδίκτυο, έτσι όπως ακριβώς ήθελαν και αυτοί που είχαν  «εξασφαλίσει» τις απαράδεκτες, ρατσιστικές και υβριστικές δηλώσεις του σε σημείο ώστε να τις …προδιαφημίζουν περιμένοντας να ….εισπράξουν τα «κλικ της ντροπής».   

Ο Αρτέμης Σώρρας λοιπόν , ο άνθρωπος που προσπαθεί με έμμεσους και άμεσους τρόπους να μας πείσει ότι ……πουλάει εξωγήινη τεχνολογία στις ΗΠΑ, ο αυτοδιαφημιζόμενος ως «τρισεκατομμυριούχος», που θα πληρώσει το χρέος της Ελλάδος , ο νέος «σωτήρας» της Ελλάδος και των Ελλήνων  τα …έβαλε με τους αναπήρους και πρότεινε  να σταματήσει η Παραολυμπιάδα.

Προσέξτε: Ανακάλυψε – λέει- και τώρα αποκάλυψε ότι « υπάρχει συνωμοσία των “υβριδίων και όλων αυτών των ζώων, που σκοπεύουν να φτιάξουν τον πλανήτη των αναπήρων», κάνοντας Παρα- ολυμπιακούς αγώνες και τολμούν να δίνουν περισσότερα μετάλλια στους αθλητές των Παρα ολυμπιακών από ό,τι στους αθλητές των ολυμπιακών αγώνων.

“Είναι πολύ ύβρις για τους ολύμπιους αγώνες να βλέπεις τους ανάπηρους όλους και να κανουν  παραολυμπιακούς αγώνες” δήλωσε ο Αρτέμης Σώρρας. Όλα αυτά ενώ η δικαιοσύνη τον αφήνει να αλωνίζει και να υπόσχεται πως θα καλύψει τα χρέη όλου του Σύμπαντος λόγω λογαριασμού που είχε ανοίξει Φιλιππινέζος μυθικός ήρωας.

Δεν θέλω να συνεχίσω. Θέλω να διαπιστώσω ότι αυτό το άτομο, κάποια στιγμή, πρέπει να  ηρεμήσει. Να περιοριστεί. Να συνετισθεί. Να ησυχάσει. Και να μας αφήσει ήσυχους. Έχουμε τόσα στο κεφάλι μας, να μην έχουμε και τον …Αρτεμη τώρα.

ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: "ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΣΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"

ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟ ΝΙΚΗΤΗ

Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ασχολείται με τον αθλητισμό. Eναν χρόνο  αφού ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία, το 2012, η ζωή του άλλαξε δραματικά,
όταν ένας βομβαρδισμός τον άφησε με μερική αναπηρία στο δεξί του πόδι.

Παρά το γεγονός ότι άφησε πίσω του οικογένεια και πατρίδα, ξανασηκώθηκε κι  έχτισε τη ζωή του από την αρχή. Σήμερα ο Ιμπραχίμ Αλ Χουσεΐν βρίσκεται στο Ρίο προκειμένου τις επόμενες ημέρες να αγωνιστεί στα 50 και 100 μ.  ελεύθερο στους Παραολυμπιακούς στο άθλημα της κολύμβησης.

 Εκείνο το απόγευμα στις 2 Νοεμβρίου 2012 άλλαξε όλη του η ζωή.  Γκρεμίστηκαν τα όνειρα και οι ελπίδες του, αποχωρίστηκε οικογένεια, φίλους και πατρίδα. Ωστόσο, ο Ιμπραχίμ Αλ Χουσεΐν δεν το έβαλε κάτω. Παθιασμένος  αθλητής, απέδειξε ότι είναι πρωταθλητής της ζωής. Τέσσερα χρόνια μετά, στα 27 του πλέον χρόνια, βρίσκεται στο Ρίο Ντε Τζανέιρο όπου θα συμμετάσχει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο άθλημα της κολύμβησης με την ομάδα των Ανεξάρτητων Παραολυμπιακών Αθλητών (IPA). «Εύχομαι να πάρω μετάλλιο στο  Ρίο για να το αφιερώσω στην Ελλάδα που είναι η μεγάλη μου αγάπη» μου λέει  χαμογελώντας με την αγωνία μα συνάμα και τη σιγουριά ζωγραφισμένη στο  πρόσωπό του. Η ιστορία του Ιμπραχίμ δεν είναι απλώς άλλη μια ιστορία ενός Σύρου πρόσφυγα.

Η αγωνιστικότητα, η επιμονή, το πάθος, η προσήλωση, η ανάγκη του να μην παραδοθεί αλλά να παλέψει και να ξεχωρίσει στη ζωή του, αποτελούν δίδαγμα για όλους. Μέχρι εκείνη την ώρα, ήταν ένα απόγευμα -εν μέσω πολέμου- σαν  όλα τα άλλα στην πόλη Ντερ ες Ζορ της Συρίας. Ο Ιμπραχίμ Αλ Χουσεΐν βρισκόταν στο σπίτι του με μια παρέα φίλων. Κάποια στιγμή αποχώρησε ο ένας  εξ αυτών και λίγα λεπτά αργότερα ακούστηκε από τον δρόμο να καλεί σε  βοήθεια: «Ιμπραχίμ, Ιμπραχίμ, βοήθεια, βοήθεια!». Αστραπιαία ο Ιμπραχίμ βγήκε έξω μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας για να μάθουν τι συμβαίνει. Αντίκρισαν αιμόφυρτο τον φίλο τους με μια σφαίρα στην κοιλιά.
       

Είχε γίνει στόχος ελεύθερου σκοπευτή -απολύτως συνηθισμένο φαινόμενο στη Συρία τον τελευταίο χρόνο. Είχε όμως τις αισθήσεις του. Τον κράτησαν αγκαλιά για να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Μόλις λίγα δευτερόλεπτα  αργότερα, ένα πολεμικό αεροσκάφος που πλησίασε επικίνδυνα στο έδαφος  βομβάρδισε την περιοχή.

«Δεν προλάβαμε...»

«Δυο μέτρα μακριά από εμάς. Δεν προλάβαμε να δούμε τι γίνεται αλλά το  νιώσαμε στα κορμιά μας. Διάφορα μέλη από τα σώματά μας σκορπίστηκαν στον δρόμο» μαρτυρά ο Ιμπραχίμ. Από κάποιον έφυγε ένα πόδι, άλλος έχασε το  αριστερό του χέρι. Ο Ιμπραχίμ αισθάνθηκε ότι έφυγε το δεξί του πόδι από το  σώμα του. «Το κατάλαβα κι ένιωσα να αδειάζει το αίμα από μέσα μου.

Συρθήκαμε για περίπου 200 μέτρα στον πλημμυρισμένο με αίμα δρόμο φωνάζοντας για βοήθεια, ώσπου μας μάζεψε κάποιος με το αυτοκίνητό του και μας μετέφερε σ΄ ένα αυτοσχέδιο ιατρείο της πόλης». Ούτε λόγος για νοσοκομείο. Το Ντερ ες Ζορ ήταν μια κατεστραμμένη πόλη. Φτάνοντας στο
«νοσοκομείο» λιποθύμησε. Το μόνο που έχει κρατήσει στη μνήμη του από τις ημέρες που ακολούθησαν είναι τα χειρουργεία που υπέστη, τρία ή τέσσερα -δεν θυμάται ακριβώς- και οι αφόρητοι πόνοι που ένιωθε. «Υπήρχε έλλειψη σε χάπια, οπότε μπορούσα να παίρνω ένα κάθε δύο μέρες για να μου απαλύνει τους φρικτούς πόνους. Το δεξί μου πόδι ήταν ακρωτηριασμένο από τη μέση της γάμπας και κάτω. Έτσι πέρασαν οι επόμενοι μήνες».

Το 2013 διέφυγε από τη χώρα με τη βοήθεια φίλων του. Χρησιμοποιώντας μια βάρκα από τον ποταμό Ευφράτη, έφτασαν στην Τουρκία. Εκεί οδηγήθηκε σε κάποιο νοσοκομείο για Σύρους τραυματίες. Εκεί έγιναν τέσσερις προσπάθειες από τους γιατρούς για τη δημιουργία τεχνητού μέλους οι οποίες όμως ήταν αποτυχημένες. Ωστόσο, κράτησε το τελευταίο πρόσθετο μέλος παρά το γεγονός
ότι δεν ταίριαζε στο πόδι του και αρκετά συχνά του δημιουργούσε πληγές. Εμεινε για περίπου ενάμιση χρόνο στην Τουρκία, αλλά επειδή δεν ήταν ιδιαιτέρως ασφαλής χώρα έφυγε και τον Φεβρουάριο του 2014 βρέθηκε στην Ελλάδα. «Με μια βάρκα πέρασα στη Σάμο και από εκεί έφτασα στην Αθήνα». Συμπατριώτες του τον σύστησαν σε μια κλινική με Ελληνες γιατρούς όπου του προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αλλά και την κατασκευή του πρόσθετου μέλους  που χρησιμοποιεί τώρα και τον βοηθά στο βάδισμά του. Δεν χρειάστηκε να  πληρώσει γι΄ αυτό.

Από εδώ ξεκινά μια νέα ζωή για τον Ιμπραχίμ Αλ Χουσεΐν. Αναζήτησε βοήθεια από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ), το οποίο είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση που από το 1989 παρέχει νομική και κοινωνική υποστήριξη σε άτομα που χρήζουν διεθνούς προστασίας και είναι εταίρος της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Ξανά στον αθλητισμό

Εκεί ζήτησε στέγη και άσυλο, ενώ εξέφρασε την επιθυμία του να ξαναμπεί στη διαδικασία του αθλητισμού. Αλλωστε ο αθλητισμός αποτελούσε πάντα κομμάτι της ζωής του Ιμπραχίμ. Παιδί 14μελούς οικογένειας, από πέντε ετών έκανε κολύμβηση με προπονητή τον πατέρα του και μέχρι την εφηβεία του κολυμπούσε σε αγωνιστικό επίπεδο, παράλληλα με την εργασία του ως ηλεκτρολόγου. Είχε τελειώσει τεχνική σχολή στη Συρία.

Ασχολήθηκε πολλά χρόνια και με το τζούντο, μέχρι που η αθλητική του πορεία ανακόπηκε από τον πόλεμο και τον τραυματισμό του. Μάλιστα, είχε λάβει τη δεύτερη θέση σε αγώνες τζούντο σε εθνικό επίπεδο το 2004 και μετάλλιο σε αγώνες κολύμβησης. «Στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες γνώρισα τη  Γωγώ Χίου η οποία με βοήθησε σε όλα. Χάρη σε αυτήν ασχολούμαι με τον
αθλητισμό, γιατί έψαξε και μου βρήκε τα σωματεία αλλά και την προπονήτριά μου στην κολύμβηση».

Στην Αθήνα, το καθημερινό του πρόγραμμα είναι γεμάτο. Σχεδόν καθημερινά  προπονείται στο Ολυμπιακό Στάδιο με τον Σύλλογο Προσαρμοσμένων Αθλημάτων «Πρωτοπόροι». Παράλληλα, συμμετέχει στην ομάδα του Αμαρουσίου στο μπάσκετ με καρότσι. Μαζί τους προπονείται πέντε φορές την εβδομάδα και λαμβάνει μέρος στους αγώνες.

Από την ημέρα που ενημερώθηκε ότι θα συμμετάσχει στα 50 και 100 μ. ελεύθερο στους Παραολυμπιακούς στο Ρίο -εδώ και περίπου τρεις μήνες- προπονούνταν δύο φορές την ημέρα δίπλα στην Παραολυμπιακή Ομάδα Κολύμβησης  στο ΟΑΚΑ.

Τον συναντήσαμε για τις ανάγκες της φωτογράφησης στην τελευταία του προπόνηση πριν αναχωρήσει για Βραζιλία, στου Γουδή. Ιδιαίτερα συγκινημένος μας έδειξε με περηφάνια το τατουάζ που έχει κάνει στο μπράτσο με τη σημαία  της χώρας μας. «Εχω την Ελλάδα δύο φορές στο σώμα μου. Μία φορά ζωγραφισμένη στο χέρι μου και μία στην καρδιά μου!».

ΧΡΥΣΑΣ ΚΛΕΙΤΣΙΩΤΗ

Πηγή: www.ethnos.gr 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Πότε έγιναν οι πρώτοι αγώνες για αθλητές με αναπηρία και πότε τελικά πήραν  χαρακτήρα Ολυμπιακών Αγώνων. Γιατί ξεχώρισαν οι Παραολυμπιακοί της Σεούλ.

Λίγες ώρες μετά την επίσημη παρουσίαση της ομάδας και τις ευχές από τον ΟΠΑΠ, Μέγα Χορηγό της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής, το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής αποστολής αναχώρησε για την Βραζιλία και τους Παραολυμπιακούς Αγώνες που θα πραγματοποιηθούν στο Ρίο από 7 έως 18 Σεπτεμβρίου.

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι οι ισοδύναμοι Ολυμπιακοί Αγώνες για τους αθλητές με κινητικές, οπτικές ή διανοητικές αναπηρίες και από το 1960 και μετά πραγματοποιούνται κάθε τέσσερα χρόνια…

Οι πρώτοι αγώνες για αθλητές με αναπηρία έγιναν το 1948 στο Στόουκ Mάντεβιλ στην Αγγλία. Την ημέρα της τελετής έναρξης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο, ξεκίνησαν και θεσμοθετήθηκαν οι αγώνες του Στόουκ Mάντεβιλ και πραγματοποιήθηκε η πρώτη αθλητική διοργάνωση για αθλητές με αμαξίδιο.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, αθλητές από την Ολλανδία συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες και έτσι γεννήθηκε το διεθνές κίνημα που είναι γνωστό πλέον ως Παραολυμπιακό κίνημα.

Οι πρώτοι Αγώνες Ολυμπιακού χαρακτήρα για αθλητές με αναπηρία οργανώθηκαν το 1960 στην Ρώμη, ύστερα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην ίδια πόλη. Θεωρούνται ως οι πρώτοι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Περίπου 400 αθλητές από 23 χώρες συμμετείχαν σε 8 αθλήματα, 6 από τα οποία εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων (Τοξοβολία, Κολύμβηση, Ξιφασκία, Καλαθοσφαίριση, Επιτραπέζια Αντισφαίριση, Στίβος).

Από τότε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται κάθε 4 χρόνια, πάντα την ίδια χρονιά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1976 στο Τορόντο, προστέθηκαν και άλλες κατηγορίες αναπηρίας και γεννήθηκε η ιδέα της συγχώνευσης διαφορετικών κατηγοριών αθλητών με αναπηρία για τη συμμετοχή τους σε  διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτοι 

 Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες στην Σουηδία.

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ (1988) ξεχώρισαν και από το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στην ίδια χώρα, στην ίδια πόλη και χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες εγκαταστάσεις με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έκτοτε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες γίνονται πάντα στην ίδια πόλη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Από το 1960, έχουν διοργανωθεί 12 Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες και 9 Χειμερινοί. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες έχουν εξελιχθεί πλέον στο δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός μετά τους Ολυμπιακούς.

Πηγή: www.antenna.gr

ΥΠ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ: 70.000 ΔΩΡΕΑΝ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΣΕ ΑΠΟΡΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

Συνολικά 70.000 τετράδια και μπλοκ ζωγραφικής θα διατεθούν δωρεάν σε  μαθητές ειδικών σχολείων της χώρας, αλλά και σε μαθητές δημοτικών σχολείων  της νησιωτικής Ελλάδας, της Αττικής, και της δυτικής Μακεδονίας, όπου  διαπιστώνονται οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Για την παραγωγή των 70.000 τετραδίων αξιοποιήθηκε το χαρτί που είχε περισσέψει στο Εθνικό Τυπογραφείο

Συνολικά 70.000 τετράδια και μπλοκ ζωγραφικής θα διατεθούν δωρεάν σε  μαθητές ειδικών σχολείων της χώρας, αλλά και σε μαθητές δημοτικών σχολείων  της νησιωτικής Ελλάδας, της Αττικής, και της δυτικής Μακεδονίας, όπου  διαπιστώνονται οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Πρόκειται για μια δράση του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής  Ανασυγκρότησης, η οποία ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2015 και θα συνεχιστεί και φέτος τον Σεπτέμβριο.

Για την παραγωγή των 70.000 τετραδίων αξιοποιήθηκε το χαρτί που είχε περισσέψει στο Εθνικό Τυπογραφείο ως υπόλοιπο εργασιών και παρέμενε στις  αποθήκες του, ενώ για τις εκτυπωτικές ανάγκες χρησιμοποιήθηκε η  τεχνολογική υποδομή του Τυπογραφείου.

Τα εξώφυλλα των τετραδίων φιλοτέχνησαν καλλιτέχνες, αλλά και υπάλληλοι του  Εθνικού Τυπογραφείου.

Πηγή: http://www.avgi.gr/