meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ. Ο ΣΑΤΟΣΙ ΟΥΕΜΑΤΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΘΩΣ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ

Σατόσι Ουεμάτσου

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Το να πει κανείς σήμερα ότι « Κάτι δεν πάει καλά σ αυτόν τον κόσμο» είναι πολύ λίγο και μοιάζει λίγο με αφέλεια αν αναλογιστεί κανείς τι έχει γίνει τα τελευταία 2-3 χρόνια υπό το μανδύα κάποιων  απίθανών  «φιλοσοφικών» ή  «θεοσοφικών» θεωριών ή κινήτρων. Τέρατα που αφαιρούσαν ανθρώπινες ζωές – πολλές φορές και μαζικά- έχουν εμφανιστεί αρκετές φορές στους τελευταίους 2-3 αιώνες, με ρατσιστικά, εθνοκαθαρσιακά ή και απλά, επεκτατικά  κίνητρα.  Αλλά ο κόσμος μας σήμερα, εκεί που έχει φτάσει από επιστημονικής, πολιτικής, πολιτισμικής πλευράς πολύ δύσκολα μπορεί να κατανοήσει εγκλήματα καθοσιώσεως. Εκτός… εκτός κι αν  ήδη συντελείται – ενδεχομένως και σκοπίμως, με επιστημονικό τρόπο- κάποια συγκλονιστική μεταβολή στην ψυχή του ανθρώπου, κάποια  θηριώδης μαζική μετατροπή ψυχοσύνθεσης και ψυχολογίας που αλλάζει την ανθρώπινη φύση. Βλέπουν οι τελευταίες γενιές  υπερβολική άλογη βία στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο; Σοβαροί  γεωπολιτικοί  λόγοι που τους εκμεταλλεύονται οι «ισχυροί» έχουν μετατρέψει τα πιστεύω της νεολαίας  των 15,16,17 ετών αλλά και των 20ρηδων και 25ρηδων και τους έχουν μεταβάλει σε παρά φύση «εξολοθρευτές» που διεκδικούν και νομίζουν ότι κατακτούν το δίκιο τους με τη βία; Η κατάπτωση του επιπέδου της Παιδείας σε πολλές χώρες έχει μειώσει τους ανθρωπιστικούς αισθητήρες των νέων; Οι κακοί και διεφθαρμένοι πολιτικοί και επιχειρηματίες που με στόχο το κέρδος έχουν υποβαθμίσει το επίπεδο της «φυσιολογικής» μορφής αξιοπρεπούς ζωής; Η προβολή από τα ΜΜΕ όλων των κακών «δειγμάτων» ανθρώπων και πράξεων έχει εξαφανίσει τα σωστά πρότυπα και  παρουσιάζει κάθε τι κακό, βίαιο και καταστροφικό ως παράδειγμα προς μίμηση;

Όλα αυτά κι άλλα τόσο… κι άλλα τόσα που ΕΜΕΙΣ και οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις και οι συγγραφείς και οι δάσκαλοι δεν κάνουμε καλά, μήπως έχουν σπρώξει τους νεότερους σε αδιαφορία για τον πλησίον, σε βία, σε αντεκδίκηση, σε λαθροχειρία, σε κατάπτωση, σε εγκληματικότητα και αντικοινωνικότητα; Πως είναι δυνατόν να εξηγήσει κανείς τις τελευταίες ακραίες «εκτελέσεις» αθώων στους δρόμους των ευρωπαικών και αμερικανικών πόλεων; Πως θα αντιδράσουμε; Και τι θα πει ότι «οι αρχές είχαν σκεφτεί τον εγκλεισμό του 26χρονου Ιάπωνα σε ψυχιατρική κλινική πριν από μήνες αλλά δεν το έκαναν;»

Ιδού λοιπόν: Ένα  ακόμη φρικτό έγκλημα συγκλονίζει στην Ιαπωνία. Αυτός ο  26χρονος μαχαίρωσε μέχρι θανάτου 19 ανάπηρους ενώ εκείνοι κοιμούνταν στο κέντρο περίθαλψης. Και τώρα όλοι ψάχνουν τι όπλισε το χέρι του. Ο ίδιος είχε μια δικαιολογία ίσως πιο φρικτή και από το ίδιο το έγκλημα : «Θέλω να απαλλάξω τον κόσμο αυτό από τους ανάπηρους».

Η λογική του Καιάδα, στην πιο φρικτή ερμηνεία της. Ο νεαρός Ιάπωνας πραγματοποίησε την απειλή του :  Εισέβαλε σε ένα κέντρο περίθαλψης για άτομα με αναπηρίες στην Σαγκαμιχάρα, 40 χλμ. νοτιοδυτικά του Τόκιο, και έσφαξε 19 άτομα ενώ τραυμάτισε άλλα 24. Τον συνέλαβαν. Και είπε αυτό που είπε. Για να αποδείξει ότι μερικές φορές ,  η δικαιολογία είναι πιο φρικτή και από το ίδιο το έγκλημα.

Αλλά προσέξτε κάτι: Αυτός ο 26χρονος  είχε τραβήξει  την προσοχή των Αρχών τον Φεβρουάριο, όταν δήλωσε ότι θα μπορούσε να «αφανίσει» 470 ανάπηρους ανθρώπους. Το τηλεοπτικό δίκτυο NTV παρουσίασε μια επιστολή που είχε στείλει στον πρόεδρο της ιαπωνικής Βουλής τότε, ζητώντας τη νομιμοποίηση της ευθανασίας. «Στόχος μου είναι ένας κόσμος στον οποίο σε περιπτώσεις που είναι δύσκολο σε ανάπηρους ανθρώπους να ζήσουν στο σπίτι τους και να είναι κοινωνικά δραστήριοι, να μπορούν να τερματίσουν τη ζωή τους με τη συναίνεση των γιατρών τους», έγραφε ο Σατόσι Ουεμάτσου, τα μάτια του οποίου είχαν δει προφανώς πολλά κατά τη διάρκεια της εργασίας του στο κέντρο περίθαλψης αυτής της ήσυχης πόλης στην περιφέρεια Καναγκάγουα.

Στις 19 του περασμένου Φεβρουαρίου αποφασίστηκε ο εγκλεισμός του σε ψυχιατρική κλινική, καθώς εκφράζονταν φόβοι ότι θα έβλαπτε ανθρώπους . Από τις εξετάσεις του διαπιστώθηκε ότι έκανε χρήση μαριχουάνας και …. έπασχε από παράνοια. Αλλά 12 ημέρες αργότερα, στις 2 Μαρτίου, οι γιατροί έκριναν ότι η κατάστασή του είχε βελτιωθεί τόσο, ώστε να του δώσουν εξιτήριο.

Σήμερα όμως , η Ιαπωνία βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Είναι από τις μεγαλύτερες  μαζικές δολοφονίες εδώ και δεκαετίες. Και τα θύματα;  ανυπεράσπιστα πλάσματα. Ανάπηρα. Ανήμπορα.

Ο δράστης που στο παρελθόν είχε δουλέψει στο κέντρο περίθαλψης, εισέβαλε στο κτίριο και μαχαίρωσε τους αναπήρους ενώ εκείνοι είχαν ήδη πέσει για ύπνο. Και μπορεί η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου να προσπαθεί ακόμα να καταλάβει τα κίνητρα πίσω από αυτήν την αποτρόπαια πράξη αλλά αν ανέτρεχε στη δήλωση του Φεβρουαρίου….

Τα  θύματα ήταν ηλικίας από 19 έως 70 ετών,  εννέα άνδρες και δέκα γυναίκες. Από τους τραυματίες, οι 20 νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση. Ο Ουεμάτσου κουβαλούσε μαζί του ένα σακίδιο με πολλά μαχαίρια. Και μόλις η  αστυνομία έσπευσε στο σημείο του εγκλήματος, εκείνος άφησε στο έδαφος το σακίδιο και παραδόθηκε.

Γράφουν οι εφημερίδες: « Εγκλήματα τέτοιας κλίμακας είναι εξαιρετικά σπάνια στην Ιαπωνία, που υπερηφανεύεται για τους αυστηρούς και ιδιαίτερα αποτελεσματικούς νόμους κατά της κατοχής πυροβόλων όπλων».

Τώρα τι λένε; Η επίθεση, ήταν μία από τις μεγαλύτερες ομαδικές δολοφονίες στην ιστορία της χώρας. Ο δολοφόνος, πριν ξεκινήσει το μακάβριο έργο του έδεσε τα μέλη του προσωπικού. Και όταν τον συνέλαβαν είπε κάτι σαν : «Οι ανάπηροι πρέπει να εξαφανιστούν». Προηγουμένως,  γείτονές του  έλεγαν: «Είναι χαμογελαστός και μας χαιρετάει πάντα. Φαινόταν καλό παιδί».

Μελετούσε- λέει-  για να γίνει δάσκαλος. Ευτυχώς  που δεν πρόλαβε.  Αφού τον συνέλαβαν και τον οδηγούσαν στο αστυνομικό τμήμα, το γιαπωνέζικο τέρας κοιτούσε χαμογελαστός τους φωτογράφους. Σαν να τους …κορόιδευε.


Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥΡΛΟΥΜΠΟΥΚΙ (Δ.Ν.Τ.)

Μάιος 2011 : Ο Διευθύνων Σύμβουλος του Δ.Ν.Τ. Ντομινίκ Στρος-Καν συνελήφθη στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης και του απαγγέλθηκαν κατηγορίες σεξουαλικής επίθεσης, απόπειρας βιασμού και ομηρίας καμαριέρας ξενοδοχείου στο οποίο διέμενε. Ανεξάρτητα από την μετέπειτα πορεία της υπόθεσης και τις …συνδιαλλαγές, το αποτέλεσμα αυτής της σύλληψης και επικείμενης δίκης ήταν η παραίτηση του από τη θέση του. Τον διαδέχτηκε η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ.

2012-2015 : Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παίζει πρωτεύοντα ρόλο στις εξευτελιστικές και χαοτικές οικονομικές εξελίξεις στην Ελληνική Πραγματικότητα.

Δεκέμβριος 2015: Ομολογία - βόμβα του ΔΝΤ για τα λάθη του στην Ελλάδα. Για πρώτη φορά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποδέχεται ότι έκανε λάθη και παραλείψεις στο λεγόμενο ελληνικό πρόγραμμα που εγκρίθηκε τον Μάιο του 2010 χωρίς να περιλαμβάνει, ως όφειλε, την αναδιάρθρωση του χρέους για να επιβεβαιώνεται η βιωσιμότητά του. Το Δ.Σ. του Ταμείου ενέκρινε έκθεση, που εμμέσως πλην σαφώς αδειάζει όσους αναμείχθηκαν στην «κατασκευή» του προγράμματος για την Ελλάδα. Στην έκθεση δεν αποδίδονται ευθύνες, κάτι που αναμένεται να κάνει η ανεξάρτητη επιτροπή που ερευνά το θέμα, ειδικά για την αναδιάρθρωση, που όπως τονίζεται πολλαπλασίασε τις δυσκολίες για την Ελλάδα.

Ιούλιος 2016 : Αυτοκριτική από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που παραδέχεται τα λάθη του στο ελληνικό ζήτημα. Σε εσωτερική του έκθεση, το ΔΝΤ αξιολογεί το πρώτο πρόγραμμα στην Ελλάδα, αλλά και τα προγράμματα στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία, και επισημαίνει επτά σημεία σφαλμάτων. Η έκθεση είναι αποτέλεσμα της δουλειάς ομάδας ανεξάρτητων από το Ταμείο οικονομολόγων και ειδικών που μελέτησαν σε βάθος το πρόγραμμα , καταλήγοντας στα εξής σημεία όπου έγιναν τα λάθη: Χαλαρή «αφετηρία»- Αναδιάρθρωση του χρέους- Έλλειψη ευελιξίας- Μη λειτουργική στρατηγική-Σχέσεις με Ευρωπαίους - Τεχνική βοήθεια- Απόδοση του προσωπικού.

Ιούλιος 2016 : Το ανώτατο εφετείο της Γαλλίας έκρινε σήμερα ότι η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ πρέπει να δικαστεί για το ρόλο της στην υπόθεση της αποζημίωσης ύψους 400 εκατ. ευρώ στον επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί ενώ η ίδια κατείχε τη θέση του υπουργού Οικονομικών της χώρας το 2008. Το δικαστήριο απέρριψε την έφεσή της κατά της απόφασης δικαστηρίου τον Δεκέμβριο, η οποία παρέπεμπε τη Λαγκάρντ σε δίκη ενώπιον του Δικαστηρίου της Δημοκρατίας (CJR), του ειδικού δικαστηρίου που εκδικάζει αδικήματα που διαπράττονται από μέλη της κυβέρνησης κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ( που εκπροσωπεί 189 κράτη-μέλη ) ανακοίνωσε ότι εξακολουθεί να εκφράζει την εμπιστοσύνη του στην ικανότητα της γενικής διευθύντριας να επιτελεί αποτελεσματικά τα καθήκοντά της.

Ρε σείς , αυτούς μας είχατε καθίσει στο κεφάλι τόσα χρόνια; Και θα θέλατε ίσως να συνεχίσετε να συνεργάζεστε μαζί τους;

του Δημήτρη Κωνσταντάρα
                   
Κυριακή, 24 Ιουλίου 2016- crashonline


Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΠΟΥ "ΚΟΙΤΑΖΕΙ" ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ "ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΑΤΙΑ"


Σύνταξη: Άννα Μαυρίκου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΥΓΟΥΛΑ 
Οργανωμένα διεκδικητικός για τα άτομα με αναπηρίες

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς είναι ένας 28χρονος τυφλός νομικός που διατηρεί το δικό του δικηγορικό γραφείο στην Αθήνα. Από το 2010 είναι δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Ιλίου, όντας τότε ο νεότερος δημοτικός σύμβουλος στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ενώ παράλληλα είναι σύμβουλος του κ. Κουρουμπλή στο Υπουργείο Εσωτερικών και πρόεδρος της νεολαίας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών.

Είχε την πρόταση να ζήσει στο εξωτερικό αλλά επέλεξε συνειδητά να μείνει και να παλέψει στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα πραγματοποιεί ομιλίες σε σχολεία προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές σε θέματα αναπηρίας. Έφερε στην Ελλάδα το «Δείπνο στο σκοτάδι» στα πρότυπα του ευρωπαϊκού “Dinner in the dark”, αφού εκπαιδεύτηκε κατάλληλα στο Παρίσι. Ο Βαγγέλης είναι ενεργός χρήστης του Διαδικτύου και των social media, διατηρώντας το προσωπικό του μπλογκ με τίτλο -όχι τυχαίο- «Με άλλα μάτια», καθώς πραγματεύεται ζητήματα που δεν εντοπίζονται εύκολα αλλού. Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα.

-Τη νομική γιατί την επιλέξατε;

Θυμάμαι να τα πηγαίνω καλά στο «Σκέφτομαι και γράφω» και στην Έκθεση αργότερα και να παρακολουθώ πολλές ταινίες με δικαστήρια. Το είχα και με το λέγειν, όπως μου έλεγαν. Ήθελα να βρω έναν τρόπο να είμαι πιο οργανωμένα διεκδικητικός και για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, οπότε επέλεξα τη νομική σχολή.

-Στις σπουδές σας αντιμετωπίσατε δυσκολίες;

Αυτό που συμβαίνει με την ελληνική νομοθεσία είναι να ρυθμίζει, έστω και αποσπασματικά, την εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία μέχρι και την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο. Δυστυχώς, βέβαια, από την πρώτη μέρα του Πανεπιστημίου και μετά δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη πρόβλεψη και κάποια οργάνωση για τη στήριξη των φοιτητών με αναπηρία. Κάθε μάθημά μου στη Νομική Σχολή ήταν κάτι διαφορετικό, κάθε συνεργασία με καθηγητή την έχτιζα ανάλογα με τη διάθεση που υπήρχε και από εκείνον, ανάλογα με τη συνεννόηση που θα κάναμε και με τις ιδιαιτερότητες του μαθήματος. Έτσι είχα σπουδές πολλών επιπέδων. Υπήρχαν μόνο προφορικές εξετάσεις, ενώ εγώ ήμουν από την Α’ Γυμνασίου άριστος χρήστης ηλεκτρονικού υπολογιστή με τον αναγνώστη οθόνης, το ειδικό πρόγραμμα που χρησιμοποιούμε.

Παρόλα αυτά, δεν υπήρχε πρόβλεψη να δίνω γραπτές εξετάσεις, έστω και υπό επιτήρηση. Υπήρχαν και θέματα προσβασιμότητας στα κτίρια του Πανεπιστημίου που δεν είναι φιλικά στα άτομα με αναπηρία. Γι’ αυτό και γύρω στο δεύτερο έτος της Νομικής Σχολής, αρχές του 2007, συμμετείχα ως ιδρυτικό μέλος στην επιτροπή προσβασιμότητας φοιτητών με αναπηρία του Πανεπιστημίου της Αθήνας.

-Πώς είναι η καθημερινότητά σας στους ελληνικούς δρόμους;

Έχουμε ένα από τα πιο προσβάσιμα, ίσως το πιο προσβάσιμο, Μετρό της Ευρώπης, εμείς τουλάχιστον που κατοικούμε στην Αθήνα. Όμως, δυστυχώς, η αναπηρία είναι ένα ακριβό άθλημα για την Ελλάδα, δηλαδή ζεις καλά και ας έχεις κάποια αναπηρία μόνο αν έχεις χρήματα. Εκεί μπορεί να λύσεις πολλά προβλήματα. Εγώ ανήκω στην κατηγορία της νορμάλ καθημερινής συλλογικής επιβίωσης, στην κατηγορία που όλα πάνε καλά. Υπάρχουν και χειρότερα, υπάρχουν όμως και καλύτερα. Αναγκάζεσαι να έρχεσαι σε καθημερινή επαφή με τις δυσκολίες: με τα πεζοδρόμια, όπου υπάρχουν, γιατί υπάρχουν και μεγάλες πόλεις όπου μπορεί να μην υπάρχουν πεζοδρόμια, με τον καθένα να κοιτάζει πώς θα εξυπηρετήσει τον εαυτό του, χωρίς να σκέφτεται τους συμπολίτες του.
Και αυτό που γενικά πληρώνει η Ελλάδα είναι ότι πολλά καλά πράγματα γίνονται αποσπασματικά. Τι να το κάνουμε ένα πολύ οργανωμένο προσβάσιμο κτίριο με ράμπες, με μεγαλογράμματη γραφή και επιγραφές μέσα, με ασανσέρ που έχει φωνητική αναγγελία και ανάγλυφες ενδείξεις όταν δεν μπορεί να φτάσει σχεδόν κανείς σε αυτό το κτίριο γιατί δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, δεν υπάρχουν κοντινές ράμπες, γιατί έχει παρκάρει κάποιος, ενώ δεν πρέπει, στη θέση του αναπηρικού αυτοκινήτου; Πρέπει να βρούμε τρόπο επιτέλους να έχουμε πιο σταθερό σχεδιασμό και να δένει το ένα βήμα με το προηγούμενο και το αμέσως επόμενο. Δεν υπάρχει αλυσίδα θετικών ενεργειών ακόμη στη χώρα μας.

-Οι άλλοι πώς σας αντιμετωπίζουν σήμερα;

Και οι νομικοί και τα κοινά, η ευρεία έννοια της πολιτικής, δηλαδή και η ζούγκλα της εργασίας και η ζούγκλα της πολιτικής, δε λυπούνται αναπήρους, δεν χαϊδεύουν κόσμο που τα έχει βρει δύσκολα. Δεν αναγνωρίζουν υπερπροσπάθειες, γιατί και οι δικοί μου δεν ήταν ιδιαίτερης μόρφωσης και ποτέ δεν είχαμε και αρκετά χρήματα. Έπρεπε καθημερινά να καταβάλλω πολλαπλάσιες προσπάθειες. Μου ηχογραφούσαν βιβλία για να μπορώ να έχω πρόσβαση στο διάβασμα, έπαιρνα χειρόγραφες φωτοτυπίες και σημειώσεις από συμμαθητές, συμφοιτητές και καθηγητές και κάποιος έπρεπε να μου τα υπαγορεύσει για να τα γράψω σε μορφή προσβάσιμη σε μένα. Ενώ ήμουν καλός φοιτητής και πήρα πτυχίο με 8.5 έχανα εξεταστικές γιατί δεν προλάβαινα να έχω τα βιβλία σε προσβάσιμη μορφή στην ώρα μου.

Όλο αυτό δεν έρχεται κάποιος να στο χαρίσει μόλις βγεις στην αγορά εργασίας. Εκεί πρέπει να παίξεις στο καθημερινό παιχνίδι της επιβίωσης ως ίσο προς ίσο. Οπότε, με αυτούς τους κανόνες, μπορεί να ακούγεται άγριο, σκληραγωγήθηκα και μου έχει κάνει πολύ καλό αυτή η ανατροφή, όλος αυτός ο ρεαλισμός, όλο αυτό το κοινωνικό μωσαϊκό, από τους φίλους μέχρι τους ρατσιστές. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι υπάρχει ακόμη και στην ελληνική Βουλή μερίδα που κυνηγάει το διαφορετικό και δε θέλει την αναπηρία, το άλλο χρώμα, την άλλη Εκκλησία.

-Και μια πιο προσωπική ερώτηση. Το πρόβλημά όρασής σας έχει σταθεί εμπόδιο στις ερωτικές σας σχέσεις;

Μου έχουν συμβεί διάφορες περιπτώσεις μέχρι τώρα. Καταρχήν, έχω ζήσει και σχέση που δεν προχώρησε, γιατί η κοπέλα ενώ ήθελε πάρα πολύ και ταιριάζαμε δεν μπόρεσε να αντέξει το τι θα πει ο κόσμος και τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της. Έχω όμως απολαύσει και σχέση που όλα πήγαν καλά, σε σημείο που είχα ρωτήσει μετά από κάποιους μήνες την κοπέλα μου, «καλά, εσένα αυτό δε σε έχει κουράσει, δε σε έχει εκνευρίσει, να μην μπορείς να πάρεις ένα οπτικό κομπλιμέντο από τον σύντροφό σου ή να πρέπει να έχεις συνέχεια τον νου σου για να βλέπεις και για μένα στις κοινές μας εξόδους;». Μου είχε κάνει τόσο εντύπωση ότι το είχε αφομοιώσει στην καθημερινότητά της σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Και όμως, έλαβα την απάντηση, ότι «κερδίζω σε πολλά άλλα σημεία», που όντως το πρόβλημα όρασης έμενε και για εκείνη πολύ πιο πίσω και το ξεπερνούσε πολύ πιο εύκολα σε προτεραιότητες.

-Τελειώνοντας, τι σχεδιάζετε για το μέλλον; Τι να περιμένουμε από εσάς το επόμενο χρονικό διάστημα;

Εννοείται ότι δε θα σταματήσω τις διεκδικήσεις για το αναπηρικό κίνημα που με ενδιαφέρει, για τους νέους ανθρώπους. Θέλω μέσα από τις δράσεις μου, από τις ομιλίες μου, από τον τρόπο ζωής μου να αφυπνίσω τη νεολαία που δικαιολογημένα παραιτείται, εγκαταλείπει και νιώθει ότι έχει κουραστεί. Θέλω όλοι μαζί να δουλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο και πιστεύω ότι μπορεί να βγει αν ξεπεραστούν οι δυσκολίες. Πέρα από αυτά, θέλω κάποια στιγμή να κάνω οικογένεια, αν όλα πάνε καλά και με τη δουλειά μου. Ελπίζω ο Θεός να μου στείλει κάποια στιγμή ένα κοριτσάκι, που θέλω να το βαφτίσω Ελπίδα για τον ίδιο λόγο.
_______
Σας ευχαριστώ πολύ!