ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΧΡΥΣΟ" ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ, ΘΑΝΑΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Ο Θανάσης Κωνσταντινίδης χάρισε στην Ελλάδα το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στο Ρίο και εξηγεί στο metrosport.gr πως τα κατάφερε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  ΤΑΝΙΑ ΔΗΜΟΥ

Στιγμές υπερηφάνειας και συγκίνησης έζησε ο Όμιλος Metromedia υποδεχόμενος στις εγκαταστάσεις του,  τον ΄΄χρυσό΄΄ Παραολυμπιονίκη του Ρίο Ντε Τζανεϊρο Θανάση Κωνσταντινίδη και τον προπονητή του, Λάζαρο Στεφανίδη.

Ο αθλητής που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη σφαίρα επιδεικνύοντας αστείρευτη δύναμη ψυχής,   και τη δεύτερη θέση στην κορίνα,  συνοδευόμενος από τον προπονητή του φιλοξενήθηκαν στην εκπομπή του Αχιλλέα Ασλανίδη, «Βραδιάζει».

Στους εκλεκτούς καλεσμένους  ο πρόεδρος του Ομίλου Μetromedia Παύλος Ανδρώνης, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα που έχουν να κάνουν με αθλητές με αναπηρία, απένειμε τιμητικές αναμνηστικές πλακέτες για την προσφορά τους, ενώ η «Μ» εξασφάλισε για τους αναγνώστες της μια συγκινητική συνέντευξη. Κατά την οποία χρυσός Παραολυμπιονίκης κάνει κατάθεση ψυχής  μιλώντας για τις μεγαλειώδεις στιγμές που έζησε στο Ρίο, αλλά και τα προβλήματα που αντιμετώπισε για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση ο Θανάσης Κωνσταντινίδης  αναφέρθηκε για τις αλλαγές στη ζωή του, τη στροφή στον αθλητισμό, τις καθημερινές αντιξοότητες και τη μεγάλη περηφάνια που ένιωσε  ως σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής κατά την τελετή λήξης  κάνοντας το γύρο με την γαλανόλευκη σημαία  μέσα στο κατάμεστο στάδιο του Μαρακανά.

“ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ”

«Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε τη χαρά και την τιμή να ζήσω αυτές τις μεγάλες στιγμές.  Ήταν πραγματικά μοναδική στιγμή για μένα να ακούω τον  εθνικό και να βλέπω τη σημαία να κυματίζει ψηλότερα απ` όλες. Αυτές τις στιγμές δεν θα τις αντάλλασσα με τίποτα στον κόσμο», είπε αρχικά ο Θανάσης Κωνσταντινίδης έχοντας πάντα  στο πλευρό του τη σύζυγο του. «Θα μπορούσα να είχα κατακτήσει δύο χρυσά εάν στη τελευταία βολή δεν με περνούσε ο Πολωνός για 22 εκατοστά », είπε με νόημα ο  46χρονος αθλητής που άνοιξε το χορό των μεταλλίων για την Ελλάδα κατακτώντας το πρώτο χρυσό στη σφαίρα στη κατηγορία των F32.

Ένα μετάλλιο το οποίο συνοδεύτηκε με τρία παγκόσμια ρεκόρ, με τον Έλληνα αθλητή να ενισχύει τον τίτλο του ρέκορντμαν που τον ακολουθεί. Στην έκτη και τελευταία του βολή έριξε τη σφαίρα στα δέκα μέτρα και 39 εκατοστά, επίδοση που του χάρισε με τον πλέον εμφατικό τρόπο το χρυσό μετάλλιο και τον έκανε κάτοχο ενός φοβερού παγκοσμίου ρεκόρ.  Μάλιστα η βολή συνοδεύτηκε με μια εκκωφαντική κραυγή με τον ίδιο να δηλώνει: «Έβγαλα ψυχή, έβγαλα δύναμη». Ανάλογο ρεκόρ έχει και στη δισκοβολία στη κατηγορία F32, η οποία όμως δεν είχε συμπεριληφθεί στους Παραολυμπιακούς του Ρίο. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη στιγμή για τον Έλληνα αθλητή, πριν ακολουθήσει  η δεύτερη επιτυχία, λίγες ημέρες αργότερα, με την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στην κορίνα με καλύτερη βολή στα 33 μέτρα 69 εκατοστά. «Ό,τι καλύτερο είχα να δώσω, το έδωσα», εξηγεί ο Κωνσταντινίδης και συνεχίζει: «Λυπάμαι μόνο που ο πατέρας μου δεν πρόλαβε να με καμαρώσει. Τον έχασα πριν 9,5 μήνες και δεν πρόλαβε να με δει, να νιώσει περήφανος».

Αν και τα μετάλλια ήταν το επιστέγασμα μια επίπονης προσπάθειας, για τον ίδιο,  μία από τις μεγαλύτερες χαρές ήταν αυτή της κλίσης του στην εθνική: «Για μένα ο στόχος ήταν ένας. Να αγωνιστώ κάποια στιγμή για την Ελλάδα. Να γίνω μέλος της Εθνικής ομάδας και να αγωνιστώ με το εθνόσημο στο στήθος», δήλωσε συγκινημένος ο εξαίρετος αυτός αθλητής, που μετράει μόλις δύο  χρόνια στα αθλητικά δρώμενα του παραολυμπιακού κινήματος.

 “ΑΝ ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ”

Και επειδή κάθε αθλητής του Παραολυμπιακού κινήματος έχει τη δική του μοναδική ιστορία ρωτήσαμε τον Θανάση Κωνσταντινίδη πως έκανε στροφή στον αθλητισμό. «Από τα χρόνια της εφηβεία μου παρουσίασα γενικευμένη δυστονία και αυχενική δυστονία. Παρόλα αυτά δούλευα κανονικά ως αποθηκάριος σε σούπερ μάρκετ μέχρι τα 43 μου έτη. Δυστυχώς η  κατάσταση της υγείας μου επιδεινώθηκε και  έχασα τη δουλειά μου. Ο γιατρός μου,  συνέστησε να ξεκινήσω το κολύμπι για να βελτιώσω την ποιότητα της ζωής μου .

Για μένα εξάλλου ήταν πολύ δύσκολο να μην κάνω τίποτα αφού ήμουν  ένας άνθρωπος που δούλευα από παιδί.  Η γνωριμία μου με τον τωρινό προπονητή μου Λάζαρο Στεφανίδη αποτέλεσε το εφαλτήριο για να μπω στο παραολυμπιακό κίνημα έστω και σε μεγάλη ηλικία και να ξεκινήσω εντατικές προπονήσεις. Αλλά εάν το λέει η ψυχή σου, τότε ποτέ δεν είναι αργά».

“ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΒΟΛΤΑ”

Στην ερώτηση της «Μ» πως τα βγάζει πέρα ο Θανάσης Κωνσταντινίδης  που είναι πατέρας τριών παιδιών, μιας  κόρης 16 ετών, και δύο γιων 11 και 7  δήλωσε: «Όπως όλος ο κόσμος. Δύσκολα. Εργάζεται η σύζυγος μου και προσπαθούμε με αυτά τα χρήματα που παίρνει να τα φέρνουμε βόλτα. Το  πρόβλημα έχει να κάνει ότι μέρος των χρημάτων αυτών πηγαίνει και στην προετοιμασία μου.

Τα δύο αυτά χρόνια που ασχολούμαι ενεργά πληρώνω από την τσέπη μου τα έξοδα για  τα διεθνή μίτινγκ που συμμετέχω (διαμονή, διατροφή και συμμετοχή). Προσωπικά το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο το πλήρωσα πολύ ακριβά. Δυστυχώς για εμάς που ζούμε στη Θεσσαλονίκη δεν ενδιαφέρονται οι χορηγοί. Στην Αθήνα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Μπορείς να βρεις και έναν χορηγό να σου καλύψει τα έξοδα. Δυστυχώς για μένα η συμμετοχή μου σε διεθνείς διοργανώσεις απαιτούσε μεγάλες προσωπικές και οικογενειακές θυσίες. Το όνειρο του Ρίο το πλήρωσα και με το παραπάνω».

“Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΙΝΗΤΡΟ ΖΩΗΣ”

Σε ερώτηση για τι σημαίνει αθλητισμός για αυτόν ο χρυσός Παραολυμπιονίκης είχε να πει: «Για μένα ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Είναι ιδεολογία, είναι κίνητρο. Εγώ αν δεν πάω να κάνω προπόνηση δεν νιώθω καλά. Είμαι σαν ναρκομανής που ψάχνει τη δόση του. Το κάνω για μένα, γιατί πάνω από όλα  θέλω να  νιώθω όμορφα. Ο αθλητισμός είναι κάτι που με γεμίζει. Τα μετάλλια είναι απλά  η επιβράβευση μια μεγάλης προσπάθειας».

Αναφορικά με το πώς  βίωσε η ίδια την κατάκτηση του μεταλλίου του άνδρα της, η σύζυγος του Θανάση Κωνσταντίνιδη, είχε να πει: «Δυστυχώς δεν μπορούσα να είμαι δίπλα του αν και το ήθελα πολύ.

Ακούγαμε την προσπάθεια του στη σφαίρα από το ραδιόφωνο, γιατί δεν υπήρχε ζωντανή  τηλεοπτική κάλυψη του αγώνα», λέει με παράπονο η σύζυγος με τον χρυσό Ολυμπιονίκη να μη κρύβει το παράπονο του: «Ήταν πραγματικά κρίμα που η τηλεόραση δεν έδειξε την προσπάθεια. Πραγματικά αυτά τα 3 λεπτά ήταν τα πιο σημαντικά της ζωής μου με πολλές εναλλαγές συναισθημάτων. Ευτυχώς έδειξαν την απονομή, με την ελληνική σημαία να ανεβαίνει στον ψηλότερο ιστό».

Σε μια υποθετική ερώτηση με τι θα αντάλλασε τη σημαία ο 46χρονος ήταν κάθετος: «Με τίποτα. Για μένα η στιγμή του Εθνικού ύμνου και ο γύρος με την ελληνική σημαία στην τελετή λήξης στο στάδιο του Μαρακανά, ήταν οι καλύτερες στιγμές στη ζωή μου. Αυτά είναι τα δύο πράγματα που θα κρατήσω  από το Ρίο».

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑ

 Όσο για το ποια είναι τα μελλοντικά του σχέδια ο Έλληνας αθλητής σχολίασε: «Το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Λονδίνου τον Ιούλιο».

Για τη βοήθεια από την Πολιτεία, σεμνός και ταπεινός ο Θανάσης Κωνσταντινίδης είχε να πει: «Περιμένω από την Πολιτεία να κάνει πράξη όσα μας υποσχέθηκε στο περιθώριο της εκδήλωσης που έγινε κατά την άφιξη μας από το Ρίο στο αεροδρόμιο  Ελευθέριος Βενιζέλος».

Το μήνυμα προς την Πολιτεία και τον Υπουργό

Με φόντο την βράβευση της Παραολυμπιακής ομάδας την προσεχή Παρασκευή στο Προεδρικό Μέγαρο, αλλά και τις μεγάλες  υποσχέσεις που δίνουν οι πολιτικοί μετά και τις επιτυχίες, ρωτήσαμε τον Θανάση Κωνσταντινίδη και τον προπονητή του Λάζαρο Στεφανίδη εάν θα ζητούσαν τρεις χάρες από τον Υπουργό ποιες θα ήταν αυτές, λάβαμε τις εξής απαντήσεις. «Ξεκάθαρες απαντήσεις.

Όταν θα μιλάνε για επιχορηγήσεις να μας λένε και τι ύψους θα είναι αυτές για να ξέρουμε, είπε ορθά κοφτά ο Λάζαρος Στεφανίδης και συμπλήρωσε: «Ίση αντιμετώπιση και ισάξια προνόμια των αθλητών του ΑμΕΑ με αυτά των αρτιμελών. Και τρίτο και τελευταίο μεγαλύτερη σοβαρότητα και ευαισθησία στα άτομα με αναπηρία. Βαρεθήκαμε τις υποσχέσεις».

Από την πλευρά του ο Θανάσης Κωνσταντινίδης αφού συνυπέγραψε τα παραπάνω  ζήτησε καλύτερη ιατρική και τεχνική υποστήριξη: «Εάν θέλουμε να λεγόμαστε Ευρωπαίοι θα πρέπει να έχουμε την ίδια αντιμετώπιση. Εγώ πηγαίνω στις διοργανώσεις μόνο με τον προπονητή μου ενώ ο Άγγλος, ο Γάλλος, ο Ιταλός έχουν ένα ολόκληρο τιμ φυσιοθεραπευτών και γιατρών. Καλύτερη οργάνωση ζητώ
και να γίνουν οι υποσχέσεις πράξεις».

“ΣΑΡΩΣΑΜΕ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΦΥΓΑΜΕ”

Φέτος ήταν η χρονιά του. Ο λόγος για τον Λάζαρο Στεφανίδη, τον προπονητή του Θανάση Κωνσταντινίδη (χρυσό και ασημένιο), του Δημήτρη Ζησίδη (χάλκινο μετάλλιο στη σφαίρα στην κατηγορία των F32), και του Δημήτρη Σενικίδη (ασημένιο μετάλλιο στη σφαίρα στην κατηγορία F20). Συνολικά οι αθλητές του Λάζαρου Στεφανίδη κατέκτησαν ένα χρυσό, δύο ασημένια και ένα χάλκινο με τον ίδιο να δηλώνει: «Τα σαρώσαμε και φύγαμε».

Όσο για το ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας, ο έμπειρος προπονητής δεν παρέλειψε να πετάξει και τα καρφιά του εναντίον των προπονητών που προέρχονται από τις σχολές των ΤΕΦΑΑ λέγοντας με νόημα: «Αν δεν αγαπάς  αυτό που κάνεις, εάν δεν το νιώθεις με τη ψυχή σου δεν μπορείς να πετύχει.
Οι προπονητές από τα ΤΕΦΑΑ δεν αγαπούν αυτό που κάνουν. Δεν μπορείς να δουλέψεις με ανθρώπους με αναπηρία εάν δεν τους καταλαβαίνεις. Δεν μπορείς να έχεις αποτελέσματα. Εγώ τους είχα προειδοποιήσει πως ότι και να κάνουν εγώ θα είμαι αυτός που θα βγάζει πρωταθλητές .Ευχαριστούμε τον κόσμο για την αγάπη του».

“Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΕ ΜΕΝΑ”

Αναφορικά με τη συνεργασία του με τον Θανάση Κωνσταντινίδη, ο προπονητής του αρκέστηκε να πει: «Ο Θεός τον έστειλε σε μένα». Ο Στεφανίδης είναι ιδρυτής του συλλόγου ΑΣ ΑμΕΑ Λάζαρος Στεφανίδης ο Μακεδόνας που εδρεύει στην Σταυρούπολη, η οποία και απαριθμεί περίπου 80 αθλητές εκ των οποίοι οι 40-50 αθλητές με αναπηρία».

Σε ερώτηση για το τι ήταν αυτό που τον έκανε να ασχοληθεί με τους αθλητές των ΑμΕΑ ο Λάζαρος Στεφανίδης  που και ο ίδιος του πέρασε τετραπληγία είπε: «Είμαι και εγώ ΑμΕΑ. Είχα ένα ατύχημα ως αθλητής και έκτοτε ασχολήθηκα ως προπονητής για να προσφέρω. Για μένα είναι μια κατάθεση ψυχής η προπόνηση και η προετοιμασία των αθλητών. Τρεις αθλητές μου στο Ρίο κατέκτησαν μετάλλια και αυτό μου έδωσε ιδιαίτερη ικανοποίηση.  Συνεχίζουμε τις προσπάθειες μας και περιμένουμε την ευαισθητοποίηση της Πολιτείας σε πράγματα που έχουν να κάνουν απρόσκοπτη προετοιμασία των αθλητών για τις μεγάλες διοργανώσεις. Δεν μπορεί να κάνεις πρώτα τα έξοδα και μετά να μαθαίνεις το ύψος της επιχορήγησης που δικαιούσαι».

 Πηγή: http://www.metrosport.gr/