ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ; ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ;

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Χρήσιμη φαίνεται  η  έκδοση του Εθνικού Κέντρου Πολιτικών Ερευνών «Η πολιτική αντιπροσώπευση στην σύγχρονη Ελλάδα», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαζήση, σε επιμέλεια της ερευνήτριας Μανίνας Κακεπάκη. Στις 230 σελίδες του τόμου καταγράφονται, αξιολογούνται και σχολιάζονται τα χαρακτηριστικά των μελών του ελληνικού κοινοβουλίου από το 1996 έως τη σημερινή Βουλή.

Φυσικά και πρέπει να ξέρουμε τα «στοιχεία»  αυτών που ζητούν την ψήφο μας. ΠΡΙΝ απ΄τις εκλογές όμως. Όταν τα μαθαίνουμε ΜΕΤΑ, το μόνο που εξυπηρετείται είναι η στατιστική. Πολλοί ίσως το πάρουν αυτό το βιβλίο, αρκετοί ίσως το διαβάσουν κι όλας αλλά στόχος θα είναι να βγουν κάποια στατιστικά συμπεράσματα, να γίνει κάποια συζήτηση αλλά  και λίγη…. πλάκα και να κουβεντιαστεί στις παρέες, στα γραφεία και στο καφενείο εν είδει «κουτσομπολιού» και μάλιστα ΜΕΤΑ ΕΟΡΤΗΝ.

Φυσικά τα προσωπικά στοιχεία ενός πολιτικού πρέπει  να είναι γνωστά. Οι σπουδές του, οι εξειδικεύσεις του, οι εμπειρίες του, όλα τα τυπικά στοιχεία. Αλίμονο. Για βουλευτή ψηφίζουμε. Τι θα έχουμε; «Γουρούνι στο σακί»;  Αλλά μιλάμε για τα «τυπικά» του προσόντα. Και τα ουσιαστικά; Αυτά που αφορούν τη διαχείριση των Κοινών, το ήθος, την εργατικότητα στην Κοινοβουλευτική διαδικασία; Την αποτελεσματικότητα στο Δημόσιο Διάλογο; Την καθαρότητα της σκέψης απέναντι σε μεγάλα Εθνικά προβλήματα; Δεν πρέπει να τα ξέρουμε; Και πώς να τα ξέρουμε αφού αυτά θα φανούν ΜΕΤΑ την εκλογή του;

Όσον αφορά την ουσία του πράγματος, εκεί, δεν υπάρχει βιβλίο. Ούτε  καν …σημειώσεις. Διότι ποιος θα μπορούσε  να το κάνει για κάποιες χιλιάδες βουλευτές, και πολλές εκατοντάδες υπουργούς ; Ποιος θα μπορούσε να τα έχει αυτά τα στοιχεία χωρίς πολυετή έρευνα; Αλλά και  τι είδους «αξιολόγηση» και «σχολιασμός» - όπως αναφέρεται ότι υπάρχει στο βιβλίο-  είναι δυνατόν να γίνει για βουλευτές από το 1996 (!!!) μέσα σε 230 σελίδες;

Χρήσιμο και καλό στατιστικά λοιπόν ένα τέτοιο βιβλίο και χρήσιμο κυρίως για να ικανοποιηθεί η επιθυμία του κόσμου  και η προσταγή της Δημοκρατίας  που χαρακτηρίζεται από τη φράση « Όλα στο Φως».

Πάντως οι δικηγόροι εξακολουθούν να είναι, όπως και πριν τη Μεταπολίτευση, το… πλειοψηφούν κόμμα της Βουλής με ποσοστό 15,7 % επί των 300. Ακολουθούν οι γιατροί (12,6%), οι επιστήμονες (φυσικοί, χημικοί, μαθηματικοί, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι- 12,6% ), οι πανεπιστημιακοί (9,6%), οι οικονομολόγοι (8,8%), οι υπάλληλοι (8,4%), τα διευθυντικά στελέχη (6,5%), οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης (5%), ενώ μικρή είναι η συμμετοχή των εργατών-αγροτών (1,9%), των τεχνικών επαγγελμάτων (1,1%) και των αξιωματικών ενόπλων δυνάμεων (1,1%).

Βεβαίως, μελετώντας τους πολλούς πίνακες μένει κανείς στα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι υπάρχει υπεροχή πτυχιούχων ΑΕΙ μεταξύ των κοινοβουλευτικών μας , με ένα μικρό προβάδισμα στους άνδρες. Τα πανεπιστημιακά πτυχία εσωτερικού και εξωτερικού είναι 51,3%, οι μεταπτυχιακοί τίτλοι 19,8 %, ενώ το άθροισμα μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων αγγίζει το 32%. Συνολικά το 83% των εθνοπατέρων και εθνομητέρων κατέχει τίτλους ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και μόνο ένα 7% δεν διαθέτει πτυχίο ή μεταπτυχιακό τίτλο.

Η μελέτη εκτείνεται σε οκτώ εκλογικές αναμετρήσεις και –όπως αναφέρεται- , « εστιάζει στις βασικές κοινωνικο-δημογραφικές μεταβλητές, δηλαδή το επίπεδο εκπαίδευσης, το επάγγελμα και το φύλο, διερευνά τις διαφοροποιήσεις στα δύο φύλα όσον αφορά την κατάκτηση υπουργικών θώκων, ( όπου υστερούν οι γυναίκες ),αναλύει την γεωγραφική διάσταση της αντιπροσώπευσης, αξιολογεί το θεσμό των βουλευτών επικρατείας και εξετάζει το μεγάλο μέγεθος των εκλογικών περιφερειών.

Ταπεινή μου γνώμη: Όλα αυτά τα στατιστικά στοιχεία από τα οποία απουσιάζει  η ουσία, είναι σχετικά άχρηστα. Διότι δεν μπορεί να βοηθήσει στο να αποφύγει κανείς αυτό που σε αρκετά μεγάλη έκταση νοιώθει ο ψηφοφόρος. Το «μάπα το καρπούζι».

(ο σχολιασμός μου δεν αγγίζει σε καμία περίπτωση το βιβλίο ως έργο, τη συγγραφέα ή τις Εκδόσεις).