Του Βαγγέλη Αυγουλά
Το να πει – ή να γράψει - κανείς
ότι « Οι εξελίξεις στην Τουρκία τρόμαξαν την κυβέρνηση» και να αναρωτηθεί: «Τι
φοβάται το Μαξίμου; » ήταν δημοσιογραφικά θεμιτό τις ημέρες που ακολούθησαν το
«αποτυχημένο» - όπως συνηθίσαμε πια να το αποκαλούμε- πραξικόπημα
της Παρασκευής 15 Ιουλίου που επρόκειτο να γίνει ξημερώματα Σαββάτου, 16
Ιουλίου αλλά τελικά άλλαξε ημέρα και ώρα λες και επρόκειτο για …ραντεβού για
καφέ.
Είναι γεγονός ότι την
ώρα που υπήρχε πραγματικά καταιγιστικός ρυθμός εξελίξεων , φημολογίας, αναλύσεων
διεθνώς και φόβων για ενδεχόμενες εξελίξεις στην Τουρκία για τους κάθε λογής
«γείτονες» και εν δυνάμει εταίρους, δεν θα άφηνε και πολλά περιθώρια
εφησυχασμού στην Αθήνα. Γι αυτό και η Αθήνα, η κυβέρνηση, το Μέγαρο Μαξίμου
ανησύχησαν. Και σωστά έπραξαν. Επί δυόμισι ώρες, υπό την προεδρία Τσίπρα, οι
υπουργοί Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη, ο διοικητής της ΕΥΠ αλλά και ο αρχηγός
ΓΕΕΘΑ έβαλαν κάτω όλα τα δεδομένα, τις πληροφορίες και τις εκτιμήσεις για το
πώς διαμορφώνεται η κατάσταση στην Τουρκία. Και το μεγαλύτερο ζητούμενο ήταν το
τι μπορεί να σημαίνει για την Ελλάδα η επόμενη ημέρα στην Τουρκία, ανάλογα με
το ποιος έχει το πάνω χέρι στη γείτονα χώρα.
Δεν είναι φιλοδοξία μου, ούτε
πρόθεση έχω να κάνω πολιτικές αναλύσεις, αφού για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται
πολυετής εμπειρία και «έσωθεν» πληροφόρηση. Βέβαια αν με ρωτήσετε για τους
δεκάδες σχολιαστές, δημοσιογράφους, πολιτικούς, καθηγητές, συγγραφείς που
«ξαμολύθηκαν» στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο και κατέκλυσαν τις
εφημερίδες και το διαδίκτυο με γνώμες και απόψεις περί του πρακτέου, των αιτίων
και του αποτελέσματος, θα σας πω ότι «έκαστος εφ ώ ετάχθη». Ελεύθερη χώρα
είμαστε και μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας αφού είμαστε σε μια δημοκρατία και
σαφώς -ό,τι κι αν λέμε- η Δημοκρατία μας είναι καλύτερη από του
Ερντογάν.
Αλλά θέλω να επισημάνω ότι την
ώρα που συνεδρίαζε το κυβερνητικό επιτελείο για την κατάσταση στην Τουρκία, τα
γενόμενα και τα επιγενόμενα αλλά και τη διπλωματική μας θέση, ένα κορυφαίο
στέλεχος του « Επιτελείου» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς έλεγε χωρίς περιστροφές ότι «Η Τουρκία βρίσκεται
στον δρόμο για να καταστεί κράτος του ενός ανδρός, στο οποίο ο οποιοσδήποτε
επικρίνει τον Ερντογάν κηρύσσεται σε εχθρό της Τουρκίας», προσθέτοντας – σε
εμφάνισή του στον πρώτο δημόσιο τηλεοπτικό σταθμό (ΑRD) της Γερμανίας ότι :
"Ο Ερντογάν θέλει να μονοπωλήσει την προεδρική εξουσία",
σχολιάζοντας σαρκαστικά το αποτυχημένο πραξικόπημα θεωρώντας
το « ερασιτεχνικά προετοιμασμένο" και κοροιδεύοντας
τους πάντες καταθέτοντας την –πολύ λογική εδώ που τα λέμε- θέση « Το να
ταυτοποιείς σε λίγες ώρες 13.000 ανθρώπους, οι οποίοι τίθενται σε διαθεσιμότητα
ή συλλαμβάνονται είναι πραγματικά ένα επίτευγμα".
Και βέβαια, όπως και η
καγκελάριος Μέρκελ, ο Μάρτιν Σουλτς απέκλεισε τη συνέχιση των ενταξιακών
διαπραγματεύσεων, εάν η Τουρκία επανεισαγάγει την θανατική ποινή.
Τώρα όμως που βλέπουμε – όπως και
η κυβέρνησή- με πολύ πιο ψύχραιμο μάτι όσα έγιναν και τον τρόποι που έγιναν,
δεν είναι δυνατόν το μυαλό μας να μην πάει σχεδόν αυτομάτως στο « Πρόσωπο του
Πραξικοπήματος». Που δεν ήταν καμία νένας από τις θετικές ή αρνητικές
στρατιωτικοπολιτικές προσωπικότητες των κρίσιμων ωρών αλλά η Χαντέ
Φιράτ, μια δημοσιογράφος του CNN Türk και του Kanal D που το βράδυ
της περασμένης Παρασκευής , όταν οι στρατιωτικοί στη γειτονική Τουρκία
ανακοίνωναν την κατάληψη της εξουσίας, η ίδια έμελλε να διαδραματίσει
καταλυτικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις αναφορικά με την έκβαση του
πραξικοπήματος.
Ήταν λίγο μετά τις 22:00 κι ενώ
πάνοπλες δυνάμεις του τουρκικού στρατού είχαν αρχίσει να καταλαμβάνουν διά της
βίας έναν προς έναν τους τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας, η Φιράτ έμεινε
έκπληκτη, όταν ξαφνικά διαπίστωσε ότι την καλούσε μέσω βιντεοκλήσης στο
Facetime ο ίδιος ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το πώς έγινε
αυτό μέσω μια σύγχρονης τεχνολογίας και πως διαδόθηκε σχεδόν ακαριαία μέσα από
τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο
ανάλυσης. Οι θρησκευόμενοι Τούρκοι – πολλοί εξ αυτών Ισλαμιστές-
μπορούν να το αποδώσουν μόνο σε «Θαύμα του Αλλάχ» αφού όλες αυτές τις νέες
τεχνολογίες και τα νέα Μέσα, ο Ερντογάν τα καταδίωκε, τα καταδίκαζε,
ήθελε να τα καταργήσει. Μόνο που αν δεν υπήρχαν αυτά και η Χαντέ
Φιράτ που απάντησε στην βιντεοκλήση και «έβγαλε στον αέρα » τον
Ερντογάν και την έκκλησή του να βγει ο λαός στους δρόμους –
κάτι που ΚΑΝΕΝΑ άλλο, ήδη υπό έλεγχο, κανάλι δεν έκανε, δεν ενδιαφερόταν, δεν
είχε πρόσβαση.
Ήθελε τόλμη για να κάνει η Φιράτ
κάτι τέτοιο τη στιγμή που οι πραξικοπηματίες είχαν υποχρεώσει με τα όπλα στα
χέρια άλλα κανάλια να μεταδώσουν το δικό τους μήνυμα ότι το πραξικόπημα είχε
πετύχει και είχε επικρατήσει. Και σήμερα, ανεξάρτητα από τα πολιτικά της
φρονήματα και πιστεύω, η γυναίκα που έκανε σωστά τη δουλειά της, ανεξάρτητα και
δημοκρατικά όπως πρέπει να είναι η Δημοσιογραφία, πρέπει να έχει γίνει η
«προσωπική» του ηρωίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου