ΑΜΕΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Με αφορμή την διοργάνωση της CareerFair4all, σε συνεργασία με το kariera.gr, την GloVo4all και την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη για πρώτη φορά στην Ελλάδα και έφερε κοντά τους ανθρώπους με αναπηρία με την αγορά εργασίας, το in.gr έθεσε το θέμα στην Άννα Μαρτίνου, υπεύθυνη επικοινωνίας του φορέα CareerFair4all και στην Πατρίτσια Τόσκα, τριτοετή φοιτήτρια φαρμακευτικής, που κινείται με αμαξίδιο, εξαιτίας αναπηρίας εκ γενετής. Μαρία Πετροπούλου.

Το 10% του πληθυσμού στην Ελλάδα έχει μια μορφή αναπηρίας, είτε κινητική, είτε διανοητική, ενώ παγκόσμια η ομάδα αυτή αποτελεί την μεγαλύτερη μειονότητα.

Με αφορμή την διοργάνωση της CareerFair4all, σε συνεργασία με το kariera.gr, την GloVo4all και την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη για πρώτη φορά στην Ελλάδα και έφερε κοντά τους ανθρώπους με αναπηρία με την αγορά εργασίας, το in.gr έθεσε το θέμα  στην Άννα Μαρτίνου, υπεύθυνη επικοινωνίας του φορέα CareerFair4all και στην Πατρίτσια Τόσκα, τριτοετή φοιτήτρια φαρμακευτικής, που κινείται με αμαξίδιο, εξαιτίας αναπηρίας εκ γενετής.

Ο σκοπός

«Σκοπός μας είναι να υπάρξει κινητοποίηση του εργασιακού περιβάλλοντος σχετικά με τους ανθρώπους με αναπηρία. Διακρίνουμε ένα τεράστιο κενό στο εν λόγω θέμα. Τα άτομα αυτά βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα ενεργή παραγωγικά ηλικία και είναι λάθος να μένουν στην αφάνεια», εξηγεί η κ. Μαρτίνου, ενώ επισημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν μια ειδική ημέρα για την αναπηρία.

«Αυτό σήμερα είναι το πρώτο βήμα. Η γνωριμία και η αλληλεπίδραση. Επιδιώκουμε να αναπτύξουμε μια πλατφόρμα διαλόγου, να αυξήσουμε τη συνείδηση και επιθυμούμε να υπάρξει εξωστρέφεια στο θέμα».

Τα εμπόδια

Ποια είναι, ωστόσο, τα εμπόδια που βάζουν «τρικλοποδιές» στην προσπάθεια αυτή, για εξωστρέφεια; «Αρχικά, είναι το θεσμικό πλαίσιο», όπως εξηγεί η Άννα Μαρτίνου. «Εάν ένα άτομο με αναπηρία προσληφθεί και μετά απολυθεί, χάνει το επίδομα αναπηρίας. Συνεπώς, υπάρχει εκ προοιμίου αποκλεισμός».

Περιγράφει, μάλιστα, τη συνομιλία που είχε με μητέρα παιδιού που κινείται με αμαξίδιο. «Η μητέρα, μου έλεγε ότι η κόρη της σπουδάζει στη Φιλοσοφική Αθηνών (ΦΠΨ) και αργότερα θα κάνει και μεταπτυχιακό εκεί. ‘Ωραία. Και μετά; Αν προσληφθεί και απολυθεί, και χάσουμε το επίδομα, πώς θα τα βγάλουμε πέρα μετά;’ Υπάρχει τρομερή δυσκολία σε αυτό, όπως καταλαβαίνετε».

Παράλληλα, σημαντικό εμπόδιο αποτελεί η υπερβολική προστασία που δείχνει το περιβάλλον σε άτομα με αναπηρία. «Βλέπουμε μια τάση ‘κλεισίματος’, το περιβάλλον δεν αφήνει τα άτομα αυτά ‘να βγουν εκεί έξω’, από φόβο μήπως πληγωθούν».

Οι εταιρείες ανταποκρίθηκαν;

«Είχαμε πολλή καλή ανταπόκριση, ναι. Ανταποκρίθηκαν 20 εταιρείες και η προσέλευση υπολογίζεται σε πάνω από 250 άτομα. Ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα; Η θέληση υπάρχει, αλλά κανείς έως τώρα δεν έκανε το βήμα να κινητοποιήσει μηχανισμούς», επισημαίνει η κ. Μαρτίνου.

«Γνωρίζετε, επίσης, ότι το FBI, για παράδειγμα, έχει προσλάβει ανθρώπους με αναπηρία, που έχουν αυξημένη ακοή; Εταιρείες στο εξωτερικό αξιοποιούν ΑμΕΑ. Οι άνθρωποι αυτοί, αναπτύσσουν εξειδικεύσεις και είναι πολύ παραγωγικοί.»

Η κ. Τόσκα, που είναι παράλληλα και εθελόντρια στην GloVo4all, επισημαίνει ότι υπήρξε ενδιαφέρον από τις εταιρείες να απορροφήσουν άτομα με αναπηρία και ελπίζει να δρομολογηθεί όλο αυτό μελλοντικά. «Ειδικά στη χώρα μας, ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο. Η αγορά δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά». Σε ερώτηση εάν έχουν γίνει βήματα σχετικά, σε σχέση με παλαιότερα, η νεαρή φοιτήτρια τοποθετείται τονίζοντας ότι «αν κρίνω από τον δικό μου κοινωνικό κύκλο, δεν υπάρχουν πολλά άτομα που να εργάζονται».

Στην Ελλάδα τι γίνεται;

«Η Cocomat είναι ένα λαμπρό παράδειγμα. Έχει ήδη στο δυναμικό της έναν άντρα και μια γυναίκα που βρίσκονται σε αμαξίδιο. Η γυναίκα εργάζεται ως υπεύθυνη μάρκετινγκ εδώ και χρόνια και ο άντρας στην υποδοχή. Επίσης, η συγκεκριμένη εταιρεία έχει και τις ανάλογες υποδομές για προσβασιμότητα ΑμΕΑ. Πολλές εταιρείες δεν έχουν τις κατάλληλες εγκαταστάσεις, θέλει δουλειά και φυσικά budget», αναφέρει η κ. Μαρτίνου.

«Μια βόλτα να κάνετε, αρκεί για να διαπιστώσετε τις υποδομές που υπάρχουν για ανθρώπους με αναπηρία. Η προσβασιμότητα είναι ελλιπέστατη», εξηγεί η κ. Τόσκα. Κάτι ακόμη που πρέπει να ειπωθεί, σύμφωνα με την τριτοετή φοιτήτρια είναι το γεγονός ότι απαγορεύεται να δώσουν εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο άτομα με αναπηρία. «Παράλληλα με τις σπουδές μου, ασχολούμαι με το θέατρο και το Εθνικό, που είναι δημόσιος φορέας και -υποτίθεται-απευθύνεται σε όλους, δεν επιτρέπει τις εξετάσεις για ΑμEΑ».

Επίσης, όταν τελειώνει κανείς τις εξετάσεις στο σχολείο και πρέπει να δηλώσει σχολές στο μηχανογραφικό, μοιράζεται ένα φυλλάδιο που αναγράφει τις σχολές που είναι προσβάσιμες για ΑμEΑ. «Η Οδοντιατρική Αθηνών, για παράδειγμα, δεν έχει ανάλογες υποδομές, συνεπώς, αν έχεις αναπηρία, δεν μπορείς να δηλώσεις Αθήνα, πρέπει να επιλέξεις άλλη σχολή».

«Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Εκεί, όλα τα λεωφορεία έχουν ράμπες, εδώ όχι. Μάλιστα, ακόμη και στα καινούρια λεωφορεία, δεν έχει γίνει μέριμνα για να μπουν ράμπες. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον στην Ελλάδα». Στον τομέα του αθλητισμού τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, αφού είναι πιο διαδεδομένος. Και πάλι όμως, δεν υπάρχει χρηματοδότηση και οι αθλητές, ακόμη και στους Παραολυμπιακούς, ψάχνουν για χορηγούς».

Ο απολογισμός της διοργάνωσης

Στη διοργάνωση συμμετείχαν, ανάμεσα σε άλλες επιχειρήσεις, ο Βασιλόπουλος, η L’Οreal, η Human Bank, η Intrasoft. Σύμφωνα με την κ. Μαρτίνου, υπάρχουν ήδη ανοιχτές θέσεις, ενώ τα βιογραφικά έχουν κρατηθεί. «Η επιτυχία, βέβαια, για εμάς, θα είναι εάν σε έξι μήνες από τώρα, τα βιογραφικά έχουν αξιοποιηθεί κι έχουν γίνει προσλήψεις».

Ο κόσμος είναι ευαισθητοποιημένος σχετικά;

«Ο κόσμος θα ευαισθητοποιηθεί περισσότερο όταν σε μια χώρα υπάρχουν και τα κατάλληλα ερεθίσματα. Χρειάζονται οι απαραίτητοι μηχανισμοί και φυσικά ανάλογη εκπαίδευση».

Πηγή: http://news.in.gr/