ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ - "ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΩΦΟΙ, ΟΧΙ ΗΛΙΘΙΟΙ"

Σοφία Κολοτούρου: «Είμαστε κωφοί, όχι ηλίθιοι»

Σοφία Κολοτούρου: Στην Ελλάδα της κρίσης οι περικοπές και των ελάχιστων παροχών προς τα ΑμεΑ είναι εξωφρενικές. Ενδεικτικά, στην κώφωση έχουν βάλει όριο ηλικίας (!) για την παροχή επιδόματος, με αποτέλεσμα επίδομα να δικαιούνται μόνο όσοι είναι κάτω των 18 ετών (25 αν σπουδάζουν) ή άνω των 65 ετών, λες και η κώφωση εξαφανίζεται ενδιαμέσως. Σαφώς παρόμοιες καταστάσεις αντιμετωπίζουν και άλλοι συνάνθρωποί μας με μείζονες σωματικές ή ψυχικές παθήσεις. Λογοτέχνης, μεταφράστρια επιστημονικών βιβλίων, γιατρός-κυτταρολόγος και μάχιμη μπλόγκερ, με έκδηλη τη διάθεση αυτοσαρκασμού και ανεξάντλητο ποιητικό οίστρο. Η Σοφία Κολοτούρου έχει αναπτύξει ακτιβιστική δραστηριότητα πάνω στα προβλήματα ακοής και ειδικότερα στη μεταγλωσσική κώφωση, από την οποία πάσχει και η ίδια. Έχει απωλέσει πλήρως την ακοή της, αλλά όχι και την ικανότητα της ομιλίας, ενώ δεν γνωρίζει καν τη νοηματική γλώσσα. Επικοινωνεί διαβάζοντας τα χείλη και φυσικά μέσω της γραφής, πρόζας και ποίησης.

 

Από τη Δήμητρα Αθανασοπούλου

 

Στο βιβλίο σας «Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης» σημειώνετε πως «εσείς που  γεννηθήκατε πριν από το 2000, είστε οι τελευταίοι εκπρόσωποι αυτής της αναπηρίας, της κώφωσης». Ποιες πιστεύετε όμως ότι είναι οι σύγχρονες αναπηρίες ή οι αναπηρίες του μέλλοντος;

 

Σήμερα μείζονες αναπηρίες θεωρούνται οι εξής: Τύφλωση, κώφωση και παραπληγία-τετραπληγία. Ωστόσο με την πρόοδο της ιατρικής ήδη σε προηγμένες χώρες δεν υπάρχουν κωφοί, όπως τους γνωρίζουμε στην Ελλάδα σήμερα, μόνο βαρήκοοι με κοχλιακά εμφυτεύματα. Πιστεύω ότι και οι τρεις μείζονες αναπηρίες που περιγράφω πιο πάνω στο προσεχές μέλλον θα έχουν αντιμετωπιστεί επιτυχώς, όπως και άλλες χρόνιες παθήσεις ή ψυχικά νοσήματα.

 

Πώς διαμορφώνεται το νέο ελληνικό τοπίο της κρίσης για τους ανθρώπους που φέρουν ένα στίγμα είτε σωματικής είτε ψυχικής υγείας;

 

Στην Ελλάδα της κρίσης οι περικοπές και των ελάχιστων παροχών προς τα ΑμεΑ είναι εξωφρενικές. Ενδεικτικά σας λέω ότι στην κώφωση έχουν βάλει όριο ηλικίας (!) για την παροχή επιδόματος, με αποτέλεσμα επίδομα να δικαιούνται μόνο όσοι είναι κάτω των 18 ετών (25 αν σπουδάζουν) ή άνω των 65 ετών, λες και η κώφωση εξαφανίζεται ενδιαμέσως. Σαφώς παρόμοιες καταστάσεις αντιμετωπίζουν και άλλοι συνάνθρωποί μας με μείζονες σωματικές ή ψυχικές παθήσεις.

 

Τι είναι η διαδικτυακή πρωτοβουλία «Το κουφοχωριό» και τι θα θέλατε να πετύχετε για τους μεταγλωσσικούς κωφούς μέσα από το σύνολο της δράσης σας;

 

«Το κουφοχωριό» είναι μια ομάδα που έφτιαξα στο Facebook πριν από τρία χρόνια και αφορά τη μεταγλωσσική κώφωση. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε τον κόσμο για το γεγονός ότι υπάρχουν κωφοί που είναι σε θέση να μιλήσουν, είτε επειδή έχασαν την ακοή τους μεταγλωσσικά, όπως εγώ (δηλ. μετά τα 4 χρόνια τους), είτε επειδή έκαναν επέμβαση κοχλιακού εμφυτεύματος και λογοθεραπείες από όταν γεννήθηκαν. Εμείς μιλάμε προφορικά και δεν γνωρίζουμε νοηματική.

 

Περάσατε από την ιατρική στη συγγραφή. Τι σας έσπρωξε στη γραφή και τι λειτουργία είχε σε ψυχικό επίπεδο τόσο η πρόζα όσο και η ποίηση για εσάς;

 

Όπως λένε, ποιητής-συγγραφέας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Κι εγώ έγραφα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Αρχικά εξέδωσα τα ποιήματα, όταν όμως είδα ότι ο κόσμος με ρωτούσε για την κώφωση, αποφάσισα να γράψω και γι΄ αυτό, ώστε να διαλύσω τα στερεότυπα. Σε ψυχικό επίπεδο αισθάνομαι πολύ καλά που μπορώ και κοινοποιώ τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για την κώφωση, αλλά στον πυρήνα της ύπαρξής μου παραμένω ποιήτρια.

 

Το προηγούμενο βιβλίο σας, «Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς;», είχατε πει πως απευθυνόταν κυρίως στους ακούοντες, έτσι ώστε να αντιληφθούν την ύπαρξη των μεταγλωσσικών κωφών και να αλλάξουν τη στάση τους απέναντι στην κώφωση. Ποιο είναι το μήνυμα του νέου σας βιβλίου;

 

Το βασικό μήνυμα είναι ότι οι κωφοί δεν είμαστε ίδιοι μεταξύ μας. Αυτό οφείλεται στο πότε χάνει κανείς την ακοή του, στο αν χρησιμοποιεί ακουστικά ή αν έχει κάνει επέμβαση κοχλιακού εμφυτεύματος και τέλος στις ιδέες του. Υπάρχει ήδη από τον ι6ο αιώνα διεθνώς μια διαμάχη μεταξύ προφοριστών και νοηματιζόντων, που έχει λάβει διαστάσεις «παγκούφιου πολέμου». Το βιβλίο απευθύνεται και πάλι στους ακούοντες, ώστε να κατανοήσουν τα ενδότερα του κόσμου των κωφών.

 

Πηγή: Περιοδικό «Hot Doc»