ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ

Μαθαίνουμε να ζούμε με το σακχαρώδη διαβήτη

 

Συνέντευξη με την δρα Χριστίνα Κανακά-Gantenbein, MD, PhD, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιδιατρικής Ενδοκρινολογίας-Νεανικού Διαβήτη, Α΄ Παιδιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», συγγραφέα του βιβλίου «Συμβιώνοντας με το νεανικό διαβήτη», από τον Γιώργο Κιούση.

 

Συνέντευξη με τη ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΝΑΚΑ

 

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ

g.kiousis@eleftherotypia.net

 

Ο Κωστάκης πήγε στο νησί του να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές με τους παππούδες του. Η γιαγιά παρατήρησε ότι συνεχώς γύρναγε από το παιχνίδι και ζητούσε νερό, πήγαινε πιο συχνά στην τουαλέτα και ξαναπήγαινε για παιχνίδι. «Παιδί είναι», σκέφτηκε, «παίζει έντονα, ιδρώνει, είναι και καλοκαίρι».

 

Μέχρι να έρθουν οι γονείς από την Αθήνα, ο Κωστάκης όλο και περισσότερο ένιωθε κουρασμένος, βαριόταν να πάει να παίξει ποδόσφαιρο. Και όταν η μαμά του τον είδε, «πώς αδυνάτισες έτσι;» φώναξε. «Είναι γιατί ψηλώνει», δόθηκε γρήγορα η απάντηση. Παρ΄ όλα αυτά, η μαμά ανησύχησε, τον πήγε στο νοσοκομείο του νησιού κι εκεί διαπιστώθηκε σάκχαρο αίματος 380mg/dl και τέθηκε η διάγνωση: σακχαρώδης διαβήτης.

 

Μιλάμε με τη δρα Χριστίνα Κανακά-Gantenbein, MD, PhD, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιδιατρικής Ενδοκρινολογίας-Νεανικού Διαβήτη, Α΄ Παιδιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», συγγραφέα του βιβλίου «Συμβιώνοντας με το νεανικό διαβήτη».

 

- Νεανικός διαβήτης;

«Είναι η συχνότερη χρόνια ενδοκρινοπάθεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Γενικώς, ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από ανεπάρκεια έκκρισης ή ανεπαρκή δράση ινσουλίνης, με αποτέλεσμα την εμφάνιση υψηλών τιμών σακχάρου, δηλαδή υπεργλυκαιμία, και τα επακόλουθα προβλήματα».

 

- Δύο οι τύποι του;

«Διακρίνουμε κυρίως δύο τύπους: το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (ΣΔτ1), ο οποίος είναι και ο συχνότερος τύπος στα παιδιά και τους εφήβους -παλαιότερα ονομαζόταν νεανικός διαβήτης-, που χαρακτηρίζεται από ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης, και το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2), ο οποίος αφορά κυρίως τους ενηλίκους και χαρακτηρίζεται από επαρκή, μάλιστα υπερβολική, έκκριση ινσουλίνης, στην αρχή με ανεπαρκή δράση, η οποία, όταν ακολουθήσει ανικανότητα πια του παγκρέατος να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες σε ινσουλίνη, οδηγεί και πάλι σε υπεργλυκαιμία, δηλαδή υψηλές τιμές σακχάρου αίματος».

 

- Αυξημένα ποσοστά;

«Η σημερινή ποιοτικά και ποσοτικά κακή διατροφή και η επακολουθούσα παχυσαρκία στην παιδική/εφηβική ηλικία έχουν, δυστυχώς, σημαντικά αυξήσει το ποσοστό εμφάνισης του ΣΔτ2 στις αναπτυγμένες χώρες και τα νεαρά άτομα, ενώ σπάνιες είναι επίσης και άλλες μορφές διαβήτη. Πάντως, στην παιδική και εφηβική ηλικία απαντά κατεξοχήν ο ΣΔτ1, που οφείλεται σε αυτοάνοση καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος, με αποτέλεσμα ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης, της ορμόνης που μεταφέρει τη γλυκόζη της τροφής μέσα στα κύτταρα, για να παραχθεί ενέργεια».

 

- Παγκόσμιο φαινόμενο;

«Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 εμφανίζεται παγκοσμίως με συχνότητα που ποικίλλει ανάλογα με την κάθε χώρα, κυμαινόμενη από 0,6 περιστατικό ανά 100.000 παιδιά και εφήβους στην Ιαπωνία -χώρα με τη χαμηλότερη επίπτωση- έως 45 περιστατικά ανά 100.000 παιδιά και εφήβους κάτω των 15 ετών στη Φινλανδία - χώρα με τη μεγαλύτερη επίπτωση».

 

- Στην Ελλάδα;

«Η χώρα μας παρουσιάζει μια ενδιάμεση συχνότητα, περίπου 8-12 νέα περιστατικά ανά 100.000 παιδιά και εφήβους. Η συχνότητα δυστυχώς αυξάνει παγκοσμίως κατά 2%-5% κάθε χρόνο σε όλα τα μέρη του κόσμου».

 

- Οι υπογλυκαιμίες;

«Η νηπιακή ηλικία και η εφηβεία είναι κατεξοχήν ευάλωτες στον κίνδυνο υπογλυκαιμίας, δεδομένου ότι ο αναπτυσσόμενος εγκέφαλος έχει ανάγκη γλυκόζης, ώστε να μη διαταραχθούν λεπτές λειτουργίες του, όπως ικανότητα μνήμης από επεισόδια βαριάς υπογλυκαιμίας».

 

- Πώς αντιμετωπίζεται;

«Με σωστή ινσουλινοθεραπεία και διατροφή, με συνεχή εκπαίδευση, στήριξη και αλληλοκατανόηση, το παιδί μπορεί να εκπληρώσει όλες τις επιθυμίες και τα όνειρά του, εξασφαλίζοντας ποιότητα ζωής, ευτυχία και ψυχική ισορροπία».

 

Πηγή: Εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»