Τι θέλει άραγε ο κόσμος; Μπλεγμένο στο μυαλό μου…
Θέλουμε Κοινωνική Πολιτική ουσίας, με τους αποδέκτες των κοινωνικών παροχών να ταυτίζονται επιτέλους με τους αληθινούς δικαιούχους και απτά αποτελέσματα; Ή θέλουμε απλά να μιλάμε για Κοινωνική Πολιτική, να στομφολογούμε γιατί είναι της μόδας να αποκτάμε όλοι κοινωνικές μετοχές τώρα τελευταία στο χρηματιστήριο του λαϊκισμού και της φθηνής ιδιοτέλειας που μεταμφιέζεται σε προσφορά;
Γεννήθηκα τυφλός. Εντάχθηκα και ασχολούμαι ενεργά με το αναπηρικό κίνημα. Διατελώ Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής στο Ίλιον. Συλλογικά, κοινωνικά καθήκοντα, θέσεις, υποχρεώσεις, Πιστεύω. Και τώρα τελευταία πολλές εσωτερικές συγκρούσεις που τραβούν κλωστές από τους θεσμικούς μου μανδύες και με κάνουν να γράφω, να σας μιλώ όλο και συχνότερα…
Συναυλίες αλληλεγγύης του Γιώργου Νταλάρα –παρακολούθησα μια και στο Ίλιον-. Γίνονται για έναν κοινωνικό σκοπό, μάλλον απροσδιόριστο εν πολλοίς στο μυαλό των διοργανωτών, ακόμη και της συλλογικότητας των δήμων που τις φιλοξενούν. Και επεισόδια, σπηλανθρωπικές συμπεριφορές και άναρθρα «ου» αντί για επιχειρήματα και διάλογο μέχρι τελικής πτώσης από κάποιους αυτόκλητους κοινωνικούς σωτήρες, απολίτιστους και παραπολιτικά ομαδοποιημένους.
Εδώ ο κοινωνικός σκοπός κάηκε από τις ετερόκλητες σκοπιμότητες.
Παράλληλα, την ίδια στιγμή που δεκάδες ιερείς εξακολουθούν να δουλεύουν αθόρυβα χωρίς να περιμένουν μια συνέντευξη στο Skai στους ναούς τους για να ανακουφίσουν ταλαιπωρημένους συνανθρώπους τους στηρίζοντας τους με λίγο φαγητό, κάποια ρούχα και μερικά κέρματα για να ταγίσουν το αδηφάγο κράτος με τα πολλά στόματα (ΔΕΗ, Εφορία κλπ.), ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος διαμαρτύρεται δημοσίως γιατί η γραφειοκρατία καθυστερεί τις επενδύσεις της Εκκλησίας σε φωτοβολταϊκά και έτσι παγώνουν κινήσεις αλληλεγγύης υπέρ των φτωχών.
Και εδώ μάλλον θόλωσαν λίγο τα κιάλια της Ιστορίας απ’όπου κάποτε μέσω των Θρησκευτικών βλέπαμε το αθόρυβο πολύμορφο κοινωνικό έργο π.χ. των τριών Ιεραρχών, που αντιστεκόμενοι στους αντιχριστιανικούς διωγμούς, χιλιάδες χρόνια πριν και με πενιχρά μέσα κατασκεύαζαν και λειτουργούσαν σειρά ιδρυμάτων με πλήρεις κοινωνικές παροχές υπέρ των απόρων και αδυνάτων.
Και ταυτόχρονα στα κοινωνικά κέντρα που αντιστέκονται και με δράσεις αλληλεγγύης, με προτάσεις, με αγώνες, με κινητοποιήσεις, με διεκδικήσεις και σθεναρή αντίσταση ανασυντάσσονται, συνεργάζονται, ομαδοποιούνται και αυτό-οργανώνονται για να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται, παρεισφρέουν καλοθελητές, παρερμηνείες και τηλε-τύποι με αγουροξυπνημένες συνειδήσεις.
Κάποιοι παραπληροφορούν, βοηθούν μόνο στα λόγια, απέχουν, τραγουδούν πολλά τραγούδια έξω απ’το χορό ή και σαμποτάρουν κάθε κινηματική καλλιέργεια τούτη την κρίσιμη για όλους ώρα.
Το αλαλούμ που σας περιγράφω και που κάποιοι το προκαλούν, άλλοι το εκμεταλλεύονται και άλλους τους πειράζει, νιώθω να με πονοκεφαλιάζει και στην Αυτοδιοίκηση και μόνο μέσα απ’τη δική μας συζήτηση και κινητοποίηση θα βρεθεί παυσίπονο.
Την ίδια στιγμή που καλούμαστε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες διαβίωσης δεκάδων οικογενειών ο αριθμός των οποίων αυξάνεται μέρα με τη μέρα, να αναδείξουμε έστω και τώρα διαδικασίες αξιολόγησης και αξιοκρατίας για να κρατηθούμε μισό βήμα πριν το γκρεμό, τώρα που το σύστημα υγείας καταρρέει κι όμως πρέπει ο κάθε Δήμος να συνεχίσει να μεριμνά για τους ανασφάλιστους κατοίκους του και να πολλαπλασιάσει τα προγράμματα προληπτικής ιατρικής για το καλό των παιδιών μας, σήμερα που βιώνουν στο πετσί τους όλο και περισσότεροι αυτό που κάποιοι φωνάζαμε τόσα χρόνια ότι «η ανεργία είναι κοινωνική αναπηρία» και τα φαινόμενα ενδοσχολικής και ενδοοικογενειακής βίας αυξάνονται υπερψηφίζοντας στην κοινωνική Βουλή το νόμο της ζούγκλας, κάποιοι σκέφτονται κρυφά. Σήμερα που ο κόσμος καίγεται κυριολεκτικά και η κοινωνία ψυχορραγεί, κάποιοι χαίρονται στην αναμπουμπούλα κάνοντας υποδείξεις. Δε χρειαζόμαστε εκ του ασφαλούς αλγόριθμους και οδηγίες γιατί η κοινωνία μας καλεί στην πράξη. Δε μας κάνουν οι ναύτες που στα καράβια των καλών καπετάνιων τώρα στην κοινωνική φουρτούνα κάνουν σκοπίμως ανταρσία. Δε θέλω υποδείξεις για το πώς να χορεύω στις μουσικές ξένων μαέστρων. Συνυπογραφή θέλω. Και συνευθύνη. Γιατί σε τούτες τις δύσκολες ώρες απ’τη φωτιά λίγοι δεχόμαστε να καπνιστούμε αρκεί να βγει απ’τη στάχτη λίπασμα και απ’το κάρβουνο λάμψη.
Αν βάλουμε όλοι το κεφάλι μας στον τορβά, δε θα προλάβει κάποιου άλλου το «Εγώ» να μας προκαλέσει πολιτική ασφυξία, γιατί θα έχουμε αναδείξει το «Εμείς» και απ’τη μαραμένη σήμερα πολιτική θα πεταχτεί επιτέλους ο βλαστός της κοινωνίας. Αυτή είναι η Κοινωνική Πολιτική. Δε διδάσκεται, αναδεικνύεται μόνο απ’τα καθαρά μυαλά, τα ροζιασμένα χέρια, το ιδρωμένο μέτωπο, τις βαθιές ανάσες, τις φλογισμένες ψυχές και τις ποτισμένες με βιώματα και ψυχή ιδέες.
Χιλιάδες συνάνθρωποι μας πριν το ύστατο «Χαίρε» καρφιτσώνουν στο πέτο της χώρας μας αυστηρό προσκλητήριο. Και όλοι θα κριθούμε σύντομα από τις
παρουσίες μας.
Θέλουμε Κοινωνική Πολιτική ουσίας, με τους αποδέκτες των κοινωνικών παροχών να ταυτίζονται επιτέλους με τους αληθινούς δικαιούχους και απτά αποτελέσματα; Ή θέλουμε απλά να μιλάμε για Κοινωνική Πολιτική, να στομφολογούμε γιατί είναι της μόδας να αποκτάμε όλοι κοινωνικές μετοχές τώρα τελευταία στο χρηματιστήριο του λαϊκισμού και της φθηνής ιδιοτέλειας που μεταμφιέζεται σε προσφορά;
Γεννήθηκα τυφλός. Εντάχθηκα και ασχολούμαι ενεργά με το αναπηρικό κίνημα. Διατελώ Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής στο Ίλιον. Συλλογικά, κοινωνικά καθήκοντα, θέσεις, υποχρεώσεις, Πιστεύω. Και τώρα τελευταία πολλές εσωτερικές συγκρούσεις που τραβούν κλωστές από τους θεσμικούς μου μανδύες και με κάνουν να γράφω, να σας μιλώ όλο και συχνότερα…
Συναυλίες αλληλεγγύης του Γιώργου Νταλάρα –παρακολούθησα μια και στο Ίλιον-. Γίνονται για έναν κοινωνικό σκοπό, μάλλον απροσδιόριστο εν πολλοίς στο μυαλό των διοργανωτών, ακόμη και της συλλογικότητας των δήμων που τις φιλοξενούν. Και επεισόδια, σπηλανθρωπικές συμπεριφορές και άναρθρα «ου» αντί για επιχειρήματα και διάλογο μέχρι τελικής πτώσης από κάποιους αυτόκλητους κοινωνικούς σωτήρες, απολίτιστους και παραπολιτικά ομαδοποιημένους.
Εδώ ο κοινωνικός σκοπός κάηκε από τις ετερόκλητες σκοπιμότητες.
Παράλληλα, την ίδια στιγμή που δεκάδες ιερείς εξακολουθούν να δουλεύουν αθόρυβα χωρίς να περιμένουν μια συνέντευξη στο Skai στους ναούς τους για να ανακουφίσουν ταλαιπωρημένους συνανθρώπους τους στηρίζοντας τους με λίγο φαγητό, κάποια ρούχα και μερικά κέρματα για να ταγίσουν το αδηφάγο κράτος με τα πολλά στόματα (ΔΕΗ, Εφορία κλπ.), ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος διαμαρτύρεται δημοσίως γιατί η γραφειοκρατία καθυστερεί τις επενδύσεις της Εκκλησίας σε φωτοβολταϊκά και έτσι παγώνουν κινήσεις αλληλεγγύης υπέρ των φτωχών.
Και εδώ μάλλον θόλωσαν λίγο τα κιάλια της Ιστορίας απ’όπου κάποτε μέσω των Θρησκευτικών βλέπαμε το αθόρυβο πολύμορφο κοινωνικό έργο π.χ. των τριών Ιεραρχών, που αντιστεκόμενοι στους αντιχριστιανικούς διωγμούς, χιλιάδες χρόνια πριν και με πενιχρά μέσα κατασκεύαζαν και λειτουργούσαν σειρά ιδρυμάτων με πλήρεις κοινωνικές παροχές υπέρ των απόρων και αδυνάτων.
Και ταυτόχρονα στα κοινωνικά κέντρα που αντιστέκονται και με δράσεις αλληλεγγύης, με προτάσεις, με αγώνες, με κινητοποιήσεις, με διεκδικήσεις και σθεναρή αντίσταση ανασυντάσσονται, συνεργάζονται, ομαδοποιούνται και αυτό-οργανώνονται για να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται, παρεισφρέουν καλοθελητές, παρερμηνείες και τηλε-τύποι με αγουροξυπνημένες συνειδήσεις.
Κάποιοι παραπληροφορούν, βοηθούν μόνο στα λόγια, απέχουν, τραγουδούν πολλά τραγούδια έξω απ’το χορό ή και σαμποτάρουν κάθε κινηματική καλλιέργεια τούτη την κρίσιμη για όλους ώρα.
Το αλαλούμ που σας περιγράφω και που κάποιοι το προκαλούν, άλλοι το εκμεταλλεύονται και άλλους τους πειράζει, νιώθω να με πονοκεφαλιάζει και στην Αυτοδιοίκηση και μόνο μέσα απ’τη δική μας συζήτηση και κινητοποίηση θα βρεθεί παυσίπονο.
Την ίδια στιγμή που καλούμαστε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες διαβίωσης δεκάδων οικογενειών ο αριθμός των οποίων αυξάνεται μέρα με τη μέρα, να αναδείξουμε έστω και τώρα διαδικασίες αξιολόγησης και αξιοκρατίας για να κρατηθούμε μισό βήμα πριν το γκρεμό, τώρα που το σύστημα υγείας καταρρέει κι όμως πρέπει ο κάθε Δήμος να συνεχίσει να μεριμνά για τους ανασφάλιστους κατοίκους του και να πολλαπλασιάσει τα προγράμματα προληπτικής ιατρικής για το καλό των παιδιών μας, σήμερα που βιώνουν στο πετσί τους όλο και περισσότεροι αυτό που κάποιοι φωνάζαμε τόσα χρόνια ότι «η ανεργία είναι κοινωνική αναπηρία» και τα φαινόμενα ενδοσχολικής και ενδοοικογενειακής βίας αυξάνονται υπερψηφίζοντας στην κοινωνική Βουλή το νόμο της ζούγκλας, κάποιοι σκέφτονται κρυφά. Σήμερα που ο κόσμος καίγεται κυριολεκτικά και η κοινωνία ψυχορραγεί, κάποιοι χαίρονται στην αναμπουμπούλα κάνοντας υποδείξεις. Δε χρειαζόμαστε εκ του ασφαλούς αλγόριθμους και οδηγίες γιατί η κοινωνία μας καλεί στην πράξη. Δε μας κάνουν οι ναύτες που στα καράβια των καλών καπετάνιων τώρα στην κοινωνική φουρτούνα κάνουν σκοπίμως ανταρσία. Δε θέλω υποδείξεις για το πώς να χορεύω στις μουσικές ξένων μαέστρων. Συνυπογραφή θέλω. Και συνευθύνη. Γιατί σε τούτες τις δύσκολες ώρες απ’τη φωτιά λίγοι δεχόμαστε να καπνιστούμε αρκεί να βγει απ’τη στάχτη λίπασμα και απ’το κάρβουνο λάμψη.
Αν βάλουμε όλοι το κεφάλι μας στον τορβά, δε θα προλάβει κάποιου άλλου το «Εγώ» να μας προκαλέσει πολιτική ασφυξία, γιατί θα έχουμε αναδείξει το «Εμείς» και απ’τη μαραμένη σήμερα πολιτική θα πεταχτεί επιτέλους ο βλαστός της κοινωνίας. Αυτή είναι η Κοινωνική Πολιτική. Δε διδάσκεται, αναδεικνύεται μόνο απ’τα καθαρά μυαλά, τα ροζιασμένα χέρια, το ιδρωμένο μέτωπο, τις βαθιές ανάσες, τις φλογισμένες ψυχές και τις ποτισμένες με βιώματα και ψυχή ιδέες.
Χιλιάδες συνάνθρωποι μας πριν το ύστατο «Χαίρε» καρφιτσώνουν στο πέτο της χώρας μας αυστηρό προσκλητήριο. Και όλοι θα κριθούμε σύντομα από τις
παρουσίες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου