Στην Κυριακάτικη παρέλαση της 25ης Μαρτίου, την Ελληνική Σημαία εκ μέρους του σχολείου θα κρατήσει η εκ των αριστούχων μαθήτρια με κινητική αναπηρία Κωνσταντίνα Νούκα, που από νωρίς χάρη στις αρχές της οικογένειας της και τη συμπαράσταση των φίλων και των δασκάλων της, έμαθε πως η Διαφορετικότητα γεννά στη ζωή σου εμπόδια μα η Θέληση, η Αλληλεγγύηκαι η Δύναμη της Ψυχής σε βοηθούν και τα ξεπερνάς.
«Δεν κάναμε κάτι άλλο από το να στηρίξουμε τη μαθήτρια μας όπως και όλα τα άλλα παιδιά και να νιώσει ότι δικαιωματικά έχει μια θέση στο σχολείο μας, παρά τις όποιες πρακτικές δυσκολίες π.χ. προσβασιμότητα που και αυτές προσπαθήσαμε και τις αντιμετωπίσαμε», δήλωσε εκ μέρους και του Συλλόγου των δασκάλων η διευθύντρια του σχολείου κα Ευρυδίκη Παυλάτου.
«Ήταν πρωτόγνωρο και πολύ συγκινητικό για μας όταν αναγκαστήκαμε να κάνουμε κλήρωση μεταξύ πολλών παιδιών που όλα ήθελαν να συνοδεύσουν την Κωνσταντίνα στην παρέλαση βοηθώντας την με το αναπηρικό της αμαξίδιο», πρόσθεσε, αποδεικνύοντας μ’αυτό το παράδειγμα με τον καλύτερο τρόπο πως ο Αλτρουισμός και η Αθωότητα φωλιάζει ακόμη και σήμερα αφορολόγητα στις ψυχές των παιδιών της Ελλάδας!
«Θυμάμαι τον πρώτο παραπληγικό σημαιοφόρο μαθητή που είχε γνωρίσει η κοινή γνώμη, τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο, που του απαγορευόταν από έναν νόμο του 1914 να παρελάσει. Παιδιά σας θέλουμε κοντά μας σε όλους αυτούς τους αγώνες που κάνουμε να μηδενίσουμε τέτοια άσχημα περιστατικά και να πολλαπλασιάσουμε τα σχολεία σαν και το δικό σας που γίνονται φιλόξενες γωνιές για όλους τους ανθρώπους», συμπλήρωσε ο Βαγγέλης Αυγουλάς.
«Αντιδήμαρχε που να κοιτάξουμε στην παρέλαση»; Ρώτησαν κάποια παιδιά τον κ. Αυγουλά καθώς εκείνος έφευγε απ’το σχολείο, και εκείνος έδωσε όχι μια πολιτική ή έστω διπλωματική απάντηση, αλλά μια αυθόρμητη απάντηση ενός νέου 23ων ετών: «Παιδιά αν το νιώθετε κρατήστε το δικαίωμα σας να μην κοιτάξετε ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Κάντε μου όμως τη χάρη με ψηλά το κεφάλι να κοιτάτε πάντα ολόϊσια μπροστά, αναζητώντας να ξαναβρούμε τα χαμένα μας όνειρα που κάποιοι τόσα χρόνια μας έκλεβαν και πολλοί άλλοι τόσα χρόνια τους παρατηρούσαν και το ανέχονταν».
Αγαπητέ Βαγέλη. Οφείλω να σε συγχαρώ για τη συμβουλή που έδωσες στους μικρούς μαθητές. Μακάρι τα παιδιά μας να κοιτάζουν πάντα μπροστά και να στοχεύουν προς τα πάνω. Επ' ευκαιρία να σου γνωρίσω ότι σημαιοφόρος του 3ου Λυκείου Αγρινίου στις 25 Μαρτίου, όπως και στις 28 Οκτωβρίου, (για λόγους δεοντολογίας δεν αναφέρω το όνομά της) είναι μαθήτρια με σοβαρά προβλήματα όρασης, η οποία τελευταία αντιμετωπίζοντας και κινητικά προβλήματα θα παρελάσει σε αναπηρικό αμαξίδιο. Καλό σου απόγευμα και αύριο με υγεία!
ΑπάντησηΔιαγραφή