ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ -ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! - : "ΘΑ ΣΤΑ ΠΩ ΟΠΩΣ ΤΑ ΝΙΩΘΩ"

«Μεγάλωσα σ’ ένα κοτέτσι, με τον φόβο του σπιτονοικοκύρη που ερχόταν να ζητήσει το νοίκι και δεν είχαμε να τον πληρώσουμε. Μέναμε σε ένα απάνθρωπο δωμάτιο 2x3, που είχε χώμα κάτω αντί για πάτωμα και όταν έβρεχε, βγαίναμε έξω για να μη βραχούμε επειδή έσταζε το χαρτόνι που είχαμε για στέγη. Φοβάμαι την πείνα. Ζούσα από παιδί με αυτή τη φοβία και την κουβαλάω. Η μάνα μου μ’ έσερνε από συσσίτιο σε συσσίτιο και, όσο παράλογο κι αν ακούγεται, αυτά τα βιώματα δεν μπορώ να τα ξεπεράσω. Ο φόβος της πείνας έρχεται ακόμη συνέχεια σαν εφιάλτης. Γι’ αυτό δεν τόλμησα να κυνηγήσω μεγαλύτερα πράγματα στην καριέρα μου και βολευόμουν πάντα με ψίχουλα και έλεγα να μην τα χάσω κι αυτά», έλεγε ο Ντίνος Καρύδης σε πρόσφατη συνέντευξή του, αναφερόμενος στα παιδικά του χρόνια.

Συνάντησα τον κ. Καρύδη μια Παρασκευή μεσημέρι του Νοέμβρη, για τη συνέντευξή μας, σε ένα γραφικό καφενεδάκι στα Εξάρχεια, στην περιοχή που ο γνωστός ηθοποιός γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Ο Ντίνος Καρύδης έχει ταλαιπωρηθεί πολλές φορές από «δημοσιογράφους, εντός πολλών εισαγωγικών η λέξη», όπως μου είπε, ο κοινός μας φίλος όμως Δημήτρης Κωνσταντάρας, τον «έπεισε» να μιλήσει στο «Με Άλλα Μάτια»!

Για τα «παλιά» και τα παιδικά του χρόνια δεν τον ρώτησα. Είχα διαβάσει πολλά σε πρόσφατες συνεντεύξεις του, όλα στενάχωρα, και δεν ήθελα να βαρύνω το κλίμα. Για παράδειγμα πρόσφατα στο «Πρώτο Θέμα» είχε αφηγηθεί:

"...Θυμάμαι ότι το πρώτο δώρο που μου έφερε ο πατέρας μου ήταν ένα κομμάτι ψωμί με βούτυρο και ότι γεμάτος έκπληξη γύρισα και του είπα “Δικό μου είναι όλο αυτό;”. Θυμάμαι ακόμη ότι στην Α’ Δημοτικού είχα ερωτευτεί ένα κοριτσάκι, τη Στέλλα, μόνο και μόνο επειδή φορούσε... λουστρίνια! Θυμάμαι ότι είχα ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη να μου φέρει ένα ποδήλατο που δεν μου έφερε ποτέ».

-Ερώτηση: «Επαγγελματικά έχετε κάνει λάθη»;

- Απάντηση:  «Έχω συμμετάσχει σε δουλειές που δε θα ήθελα, για βιοποριστικούς λόγους κυρίως, τις οποίες όμως τις υπερασπιστικά, γιατί αυτό πρέπει να κάνει κάθε καλός επαγγελματίας. Παράλληλα πάντως έχω αρνηθεί και προτάσεις».

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938, ήταν αριστούχος της Δραματικής Σχολής Αθηνών και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τον πρωτοποριακό θίασο της Δωδεκάτης Αυλαίας* στο έργο του Γ. Ανδρίτσου "Το σαλιγκάρι", σε σκηνοθεσία του Γιώργου Γιαννιση.

* Η Δωδέκατη Αυλαία, ήταν το κίνημα μιας ομάδας νέων ανθρώπων του θεάτρου που, προσέξτε ήθος, επιχορηγήθηκε από το υστέρημα και μόνο των μελών της. Με βασικό πυρήνα τον Χρήστο Βαχλιώτη, τον Λυκούργο Καλλέργη, τον Βαγγέλη Γκούφα, τον Βασίλη Ανδρεόπουλο, τον Στέφανο Ληναίο και τον Γιώργο Γιαννίση, συσπείρωσε και ανέδειξε νέους σκηνοθέτες, νέους ηθοποιούς, νέους μουσικούς, νέους σκηνογράφους… κυρίως όμως χάρισε στο θέατρο μας, μια δεκάδα νέους, άγνωστους ως τότε, θεατρικούς συγγραφείς.

Την ίδια περίοδο, συμμετείχε στην εμβληματική παράσταση Χατζιδάκι-Αργυράκη-Χορν, "Οδός ονείρων", σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού.

Από το 1966 ότε και αποστρατεύτηκε, μέχρι το 1982, συνεργάστηκε με τους περισσότερους θιάσους της τότε θεατρικής Αθήνας, όπως-ΚΩΣΤΑ ΜΟΥΣΟΥΡΗ-ΑΓΓΕΛΟΥ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΑΡΕΖΗ,ΚΑΖΑΚΟΥ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ,ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ-ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΟΡΝ-ΜΙΜΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑ-ΜΑΡΡΙΕΤΑΣ ΡΙΑΛΔΗ-ΝΤΙΝΟΥ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΙΚΟΥ ΡΙΖΟΥ-ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΡΑ κ.α..

Το 1983 μαζί με την Τζούλια Αργυροπούλου -σύζυγό του- και άλλους εραστές της νεώτερης Ελληνικής Δραματουργίας, ίδρυσαν την Ελεύθερη Αυλαία. Στην εικοσαετή και πλέον πορεία της η Ελεύθερη Αυλαία παρουσίασε με επιτυχία στην Αθήνα και στην ευρύτερη περιφέρεια, έργα σημαντικών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, σε σκηνοθεσίες ΧΑΤΖΑΚΗ, ΑΡΜΕΝΗ, ΝΤΑΛΙΑΝΗ, Γ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, Κ. ΝΤΑΛΙΑΝΗ, ΕΥΘΥΜΙΑΔΗ, ΔΟΥΚΑ, ΚΑΡΥΔΗ κ.α..

Ενδιάμεσα, συνεργάστηκε με τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, Βόλου, Βέροιας, Σερρών, Μοντέρνο θέατρο, θίασο Πέτρου Φιλιππίδη, Ανοιχτό θέατρο, θίασο Πέμης Ζούνη, Αμφιάρειο Ηρώς Μουκίου, F.S. Production του Φ. Συνοδινού- Β. Παναγόπουλου και με τη Θεατρική Εστία κ.α. στα έργα «Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΓΚΟΓΚΟΛ» (ΣΚΗΝΟΘ. Γ. ΜΕΣΑΛΑΣ), «ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ» ΤΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ (ΣΚΗΝΟΘ. Θ. ΓΚΟΝΗΣ), «ΑΜΛΕΤ» ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ ΚΑΙ «ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» ΤΟΥ ΣΝΙΤΣΛΕΡ(ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ), «ΑΧΑΡΝΗΣ» ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ (ΣΚΗΝΟΘ. Γ. ΑΡΜΕΝΗΣ), «Η ΒΕΡΑ» ΤΟΥ ΚΕΧΑ’Ι’ΔΗ (ΣΚΗΝΟΘ. Ν. ΜΠΟΥΣΔΟΥΚΟΣ), «ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΔΥΟ ΑΦΕΝΤΑΔΩΝ» ΤΟΥ ΓΚΟΛΝΤΟΝΙ (ΣΚΗΝΟΘ. Θ. ΜΟΥΜΟΥΛΙΔΗΣ), «Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΓΚΩΤΙΕ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΑΠΟΨΕ» ΤΟΥ ΑΚΗ ΔΗΜΟΥ (ΣΚΗΝΟΘ. ΑΝΤ. ΚΑΛΟΓΡΙΔΗΣ), «NUTS» του TOΠΟΡ (ΣΚΗΝΟΘ. Π. ΖΟΥΛΙΑΣ), «LOOT» ΤΟΥ ΟΡΤΟΝ (ΣΚΗΝΟΘ. Γ. ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ), «ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ» ΤΟΥ ΣΑ’Ι’ΜΟΝ (ΣΚΗΝΟΘ. Π. ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ), «ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ» ΤΟΥ ΣΚΟΥΡΤΗ (ΣΚΗΝΟΘ. Κ. ΜΕΣΑΡΗΣ), «ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΟΥΟΡΕΝ» ΤΟΥ ΣΩ(ΣΚΗΝΟΘ.Α.ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ)-ΨΕΜΑ ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΝΗΛΣΟΝ(ΣΚΗΝΟΘ.Π.ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ) κ.α..

Έχει μεγάλη συμμετοχή σε κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, σε θέατρα Δευτέρας στην ΕΡΤ, σε θεατρόμορφες εκπομπές συνέχειας στο κρατικό ραδιόφωνο, καθώς και σε μεταγλωττισμένες τηλεοπτικές σειρές.

Κάποια φεγγάρια έχει διδάξει -κατά τον ίδιο έχει διδαχτεί!- σε Δραματικές Σχολές.

-Τον ρώτησα: «Σήμερα βλέπουμε πολλούς μη ηθοποιούς, π.χ. τραγουδιστές, αθλητές κλπ., να δέχονται μια επαγγελματική πρόταση και να παίζουν έναν ρόλο σε μια παράσταση ή σε ένα σίριαλ. Πιστεύετε ότι επηρεάζει η έλλειψη σπουδών υποκριτικής την ποιότητα του θεάματος»;

-Ντ. Καρύδης: «Παλιά, στα δικά μου χρόνια, για να γίνεις ηθοποιός, αφού σπούδαζες, περνούσες αυστηρές εξετάσεις και έπαιρνες άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος, αλλιώς δε γινόταν να παίξεις. Τώρα αυτό έχει καταργηθεί. Γενικά, για μένα, δεν είναι σωστό αυτό το «ότι δηλώσεις είσαι» που ισχύει στην Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά έχουμε δει και αρκετούς που δεν έχουν σπουδάσει ηθοποιία να κρύβουν ένα ταλέντο μέσα τους».

-Ερώτηση: «Οι νέοι ηθοποιοί μαθαίνουν από εσάς»;

-Απάντηση: «Δεν το παίζω αυθεντία. Αν μου το ζητήσουν, θα τους πω τη γνώμη μου. Μόνο έτσι νιώθω ότι μπορώ να  τους βοηθήσω».

«Θα στα πω όπως τα νιώθω, όχι στημένα και μακιγιαρισμένα. Άλλωστε εγώ είμαι αγράμματος, δεν ξέρω να τα λέω ωραία. Θέλω να τα λέω όμως Αληθινά», μου επανέλαβε αρκετές φορές ο Ντίνος Καρύδης!

Κι όμως εγώ συνάντησα έναν άνθρωπο με μουσική παιδεία, καλλιεργημένο, πολιτικοποιημένο, λάτρη της Ιστορίας, ο οποίος διαβάζει συνεχώς βιβλία. Α! Και λατρεύει και την Κρήτη, την πατρίδα μου!

Του ζήτησα ένα γενικό σχόλιο, για την κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα:

«Από όταν το Ελληνικό έθνος έγινε κράτος, πάμε από λάθη σε λάθη ως λαός. Π.χ. δολοφονήσαμε τον Ιωάννη Καποδίστρια, και σκοτώσαμε τον μεγάλο στρατιωτικό και πολιτικό Οδυσσέα Ανδρούτσο.

Είχα διαβάσει ένα επιστημονικό βιβλίο κάποτε, που ανέλυε την κοινωνία των μυρμηγκιών. Εκεί έλεγε ότι μυρμήγκια με τη μεγαλύτερη φασιστική δομή, ζουν στο υπέδαφος της Γερμανίας. Και αναρωτιέμαι, είναι τυχαίο αυτό;

Στην Ελλάδα νιώθω ότι κουβαλάμε τη διχόνοια από αρχαιοτάτων χρόνων, δυστυχώς. Θυμήσου τι περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα, έπος που ξεκινά με την οργή των Ελλήνων στρατηγών που τρώγονταν μεταξύ τους.

Κι όμως αν δεις την Ελλάδα μας στον παγκόσμιο χάρτη, μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής!

Και ακόμα, είμαστε ένας λαός που  στη γλώσσα μας την εργασία τη λέμε δουλειά, από το δουλεία.  Με στενοχωρεί αυτό.

Δεν υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο που ο μισός του πληθυσμός να είναι συγκεντρωμένος στην πρωτεύουσα, όπως εδώ που είμαστε πόσα εκατομμύρια στην Αττική.

Και όσο για την περιβόητη και πολυπόθητη «Ανάπτυξη» που ακούμε τόσα χρόνια και δεν τη βλέπουμε, δε θα πάμε καλά, γιατί δεν παράγουμε τίποτα. Πάω να ψωνίσω και βλέπω όλο προϊόντα εισαγωγής, ακόμα και χαμομήλι εισάγουμε. Πρέπει να αλλάξουμε μυαλά. Φοβάμαι μην ξαναζήσω τις εποχές που οι γονείς μου με έτρεχαν από συσσίτιο σε συσσίτιο. Ήδη κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι μου για μια βόλτα, 10-15 άνθρωποι κάθε φορά μου ζητάνε από 1€ και έτσι όλοι μου θυμίζουν ότι δεν έχω».

Για το προσφυγικό και τα πρόσφατα φαινόμενα ρατσιστικών συμπεριφορών στην Ελλάδα μου είπε: «Ας μην ξεχνάμε ότι και οι γονείς και οι παππούδες μας πήγαν πρόσφυγες. Ο Χριστός είπε «Αγαπάτε αλλήλους», χωρίς να τους ξεχωρίσει σε μαύρους, άσπρους κλπ. Αλλά δεν το τηρούμε. Και μέσα σε όλα αυτά, δυστυχώς κερδίζει έδαφος η Χρυσή Αυγή, με τις ευλογίες –επιτρέψτε μου να πω- του συστήματος».

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Ντίνος Καρύδης έχει μια ζωή κυριολεκτικά βγαλμένη μέσα από τον κινηματογράφο! Στην «Αλίκη Στο Ναυτικό» ο Λάμπρος Κωνσταντάρας προσέχει το ταλέντο του! Στην «Κόρη Μου Η Σοσιαλίστρια», ο Ντίνος Καρύδης γνωρίζει και ερωτεύεται τη γυναίκα της ζωής του, ηθοποιό Τζούλια Αργυροπούλου και λίγο καιρό μετά αποκτούν τη Σμαράγδα τους!

Αναφέρεται συχνά –και πάντα με ευγνωμοσύνη-, στον αείμνηστο Λάμπρο Κωνσταντάρα. Εξηγεί ότι του χρωστάει πολλά, αφού «ο Λάμπρος μεσολάβησε στον Αλέκο Σακελάριο να με πάρει στη Δραματική Σχολή σχεδόν δωρεάν».

-Ερώτηση: «Αν υπήρχε σήμερα ένας μαγικός τρόπος να πείτε μια φράση στον αείμνηστο Λάμπρο Κωνσταντάρα και αυτός να σας ακούσει, τι θα του λέγατε»;

Ντ. Καρύδης: «Για μένα ο Λάμπρος ζει, μέσα από τα αγαπημένα μου πρόσωπα! Και θα του έλεγα «σε ευχαριστώ που υπάρχεις»! Γιατί αν δεν υπήρχε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, δε θα υπήρχε και η Σμαράγδα! Δε θα ήμουν ηθοποιός, δε θα γνώριζα τη μέλλουσα γυναίκα μου, επίσης ηθοποιό Τζούλια Αργυροπούλου, και δε θα μεγάλωνε η Σμαράγδα στις αγκαλιές της Αλίκης, της Καρέζη και άλλων μεγάλων ηθοποιών»!

Η κουβέντα πάει για λίγο στη Σμαράγδα Καρύδη. Μου ξαναλέει τη γνωστή και γλυκιά ιστορία, για τη «γνωριμία» της Σμαράγδας με την υποκριτική τέχνη:

«Η Σμαράγδα ήξερε από 10 ετών ότι θα γίνει ηθοποιός. Θυμάμαι, ήμασταν σε ένα ζαχαροπλαστείο με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου και τη ρώτησε τι θα ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, μια και ήταν πολύ όμορφο κοριτσάκι. Εκείνη του είπε “ηθοποιός” και κοκκίνισε. Όταν τη ρώτησε “Γιατί ηθοποιός;”, του απάντησε “Για τη μαγεία” και έπεσε πάλι στο γλυκό κανταΐφι που έτρωγε. Από τότε, χωρίς να της πω εγώ τίποτα, σχεδόν μαγικά, άρχισε μεθοδικά να καλλιεργεί το πνεύμα της, το σώμα της και την ψυχή της, πράγματα απαραίτητα για το θέατρο. Διαισθάνθηκε αυτά που ήθελε να της πω σαν συμβουλές, αλλά δεν το έκανα μήπως πάει κόντρα. Έτσι, όταν έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν πανέτοιμη. Έμαθα μάλιστα από μέλος της επιτροπής ότι ο διευθυντής της σχολής είπε “η δεσποινίς Καρύδη είναι έτοιμη ηθοποιός”, αλλά δεν της το είπα ποτέ».

Και τώρα τη βλέπει στο θέατρο και συχνά δακρύζει από χαρά και καμάρι για κείνη!

-Ερώτηση: «Ποια είναι η προίκα που νιώθετε ότι αφήσατε στην κόρη σας»;

-Απάντηση: «Θα σου πω το παράδειγμα που της αφήσαμε σαν γονείς. Δε θα πω η συμβουλή που λένε πολλοί. Δε γίνεται για παράδειγμα να είναι ένας γονιός με τέσσερα τσιγάρα στο χέρι και να συμβουλεύει το παιδί του να μην καπνίζει. Το παράδειγμα λοιπόν που της δώσαμε οι δύο της γονείς».

Αυτή την περίοδο, κάθε Δευτέρα και Τρίτη βράδυ, ο Τάκης Παπαματθαίου σκηνοθετεί τον Ντίνο Καρύδη στο έργο των Άντον Τσέχωφ και Άρθουρ Σνίτσλερ, σε ένα έργο για τον έρωτα!

Οι κριτικές γράφουν για «Ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Ντίνο Καρύδη», στο Life ’n’ Art Theater, Κωνσταντινουπόλεως 82,Κεραμεικός (τηλ. Κρατήσεων 2105789337).

Τον ρωτάω για το έργο: «Σε αυτόν τον ρόλο νιώθω ότι κάνω… τον εαυτό μου», μου απαντάει και συνεχίζει: «Παίζω στο ένα από τα τέσσερα μονόπρακτα και υποδύομαι έναν έμπειρο θεατρίνο, που ο μοναδικός έρωτας της ζωής του είναι η σκηνή, μα κάποια στιγμή, σβήνουν τα φώτα στο θέατρο και η Πλατεία αδειάζει και… Αλήθεια, ένα τεταρτάκι κρατά ο ρόλος μου, θες να στο διαβάσω; Αντέχεις»;

Παγώνω! Ο Ντίνος Καρύδης, ο γνωστός ηθοποιός, θα μου πει τα λόγια του; Εμένα; Έτσι στο τσάμπα; Εδώ χύμα στο καφενείο; Ψελλίζω «Ναι» και εκείνος ξεκινά!

Οι εξωτερικοί ήχοι πολλοί. Δε σέβονταν τη μυσταγωγία. Μα δεν τους δίναμε σημασία! Εκείνος ανεπηρέαστος, εγώ μαγεμένος! Μου είπε ότι «απλώς θα διαβάσει τα λόγια», κι όμως έπαιζε μπροστά μου! Χρωμάτιζε τη φωνή του, άλλαζε συναισθήματα, σιγοψιθύριζε τις μελωδίες! Και κάθε τόσο διέκοπτε και μου περιέγραφε αναλυτικά τι γινόταν εκείνη την ώρα στο σκηνικό, «για να βλέπω»!

Η παράσταση, αυτή που δόθηκε αποκλειστικά μόνο για μένα, τελειώνει! «Ευτυχώς που το ηχογράφησα για να το ξανακούσω και να μπορέσω να το πιστέψω αυτό που μου συνέβη» λέω μέσα μου! Και την ίδια στιγμή αναρωτιέμαι φωναχτά:

«Μα αξίζει ένας μεγάλος ηθοποιός όπως εσείς, να σπαταλά 20 λεπτά από τη ζωή του και να παίζει μια παράσταση έτσι απρογραμμάτιστα για έναν νεαρό, επειδή μόλις τον έκανε φίλο του»;

Και ο Ντίνος Καρύδης, σεμνός και ταπεινός, αφού μου επιβάλλει να του μιλάω στον Ενικό, μου απαντά με χιούμορ: «Όταν λες «μεγάλος» ηθοποιός, εννοείς σε ηλικία ε»;

Στα χρόνια της βαθιάς κρίσης, στο θέατρο δεν υπάρχουν πια μεροκάματα. Πολλές φορές μου εξομολογείται ότι έχει παίξει και αφιλοκερδώς, «από αγάπη για το σανίδι»!

Όταν διαβάζει ή ακούει καλές κριτικές για εκείνον, ντρέπεται!

Θα ήθελε να έχει προλάβει να συνεργαστεί και στο θέατρο με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, αλλά…

Δε βλέπει πολύ τηλεόραση. Είναι πάντως πολύ ενεργός στο Facebook!

Πιστεύει στο Θεό και νιώθει ότι στα απλά και καθημερινά της ζωής του, πολλές φορές τον έχει βοηθήσει η Παναγία.

Είναι ζωόφιλος! Του αρέσουν κυρίως οι γάτες, αν και το λαμπραντόρ της αγαπημένης του της Σμαράγδας, τον Γιάννη, τον λέει «εγγονό» του!

Μου λέει: «Πολλές φορές ντρέπομαι που κοιτάζω τα ζώα στα μάτια γιατί αυτά είναι αθώα και εμείς είμαστε… άνθρωποι»!

Κάναμε πολλά αστεία αυτό το τρίωρο με τον Ντίνο Καρύδη! «Το χιούμορ να ξέρεις αγαπητέ μου, είναι Ελληνική λέξη, προέρχεται από το «χυμός»», μου εξήγησε κάποια στιγμή.

Του ζήτησα να μου σχολιάσει τη σύγχρονη κωμωδία: «Μου αρέσει η κωμωδία που κάτι έχει να πει στο θεατή. Επίσης και η Επιθεώρηση, αν και σήμερα είναι νομίζω παρεξηγημένο, ίσως και κακοποιημένο είδος.

Πολύ μεγάλος στο είδος της επιθεώρησης σήμερα είναι για μένα ο Μάρκος Σεφερλής, άμεσος και διαδραστικός!  Στο λέω και ας ξέρω εκ των προτέρων ότι κάποιοι θα μου επιτεθούν γι’αυτό. Αλλά ο κόσμος, που γεμίζει τόσα χρόνια τα θέατρα που παίζει ο Μάρκος, μάλλον συνυπογράφει τη γνώμη μου».

Και φυσικά η συνέντευξη έκλεισε με ένα αστείο:

Τον ρωτάω: «Αν γινόσασταν για μια μέρα μόνο Πρωθυπουργός στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα αλλάζατε»;

Και μου απάντησε: «Δε μπορώ να σου πω! Η σωστή ερώτηση θα ήταν τι θα έκανα αν γινόμουν Πρωθυπουργός στην Ελλάδα για μια νύχτα! Είδες για να μην είσαι Δημοσιογράφος»;