"ΕΙΜΑΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ 30 ΧΡΟΝΙΑ, ΞΕΡΩ ΤΙ ΚΑΝΩ"

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Η Ελλάδα και οι Έλληνες πάσχουν βαρέως, βασανίζονται και τιμωρούνται επί πολλά χρόνια. Το επίπεδο ζωής και εργασίας έχουν φτάσει στον πάτο – πλην «φωτεινών» εξαιρέσεων-, οι προοπτικές των –συνομήλικων μου- νέων ανθρώπων που πασχίζουν να βρουν όχι «μια θέση στον ήλιο» αλλά απλώς μια θέση αξιοπρεπούς εργασίας  εκμηδενίζονται και τα Ελληνόπουλα «ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους» και ξενιτεύονται όπως γινόταν  τη δεκαετία του ’50, οι ελπίδες ανάκαμψης υπάρχουν αλλά είναι μικρές και σε… βάθος χρόνου  και όλοι ψάχνουν τους υπεύθυνους.

Φταίει η κυβέρνηση; Φταίει. Φταίνε οι υπουργοί; Φταίνε. Φταίνε γενικά οι «επικεφαλής»; Φταίνε. Μήπως φταίνε οι «προηγούμενοι»; Φταίνε. Μήπως και οι προ – προηγούμενοι; Φταίνε.  Μήπως φταίνε όλοι όσοι άσκησαν εξουσία τα τελευταία 50-60 χρόνια; Βεβαίως και φταίνε. Αλλά δεν φταίνε μόνο για πολιτικές,  για πράξεις, παραλείψεις, ολιγωρίες, ανικανότητα , αδιαφορία  και ψέματα. Φταίνε γιατί διαμόρφωσαν  μια πάσχουσα κοινωνία, εντός και εκτός του αστικού ιστού, που συνήθισε – στο μεγαλύτερο μέρος της- να περιμένει να της «δώσουν».

Συνεπώς, φταίνε οι πρωθυπουργοί, οι υπουργοί, οι κυβερνήσεις, οι πρόεδροι, οι διευθυντές, οι προϊστάμενοι, δήμαρχοι, οι κάθε λογής επικεφαλής, οι κάθε λογής «έχοντες και κατέχοντες», ακόμα και οι υπάλληλοι με μια «καλή θεσούλα» αλλά φταίμε κι εμείς. Όλοι εμείς. Έτσι μας συνήθισαν, έτσι δεχτήκαμε να μας συνηθίσουνε, άλλοτε γιατί η «κατάσταση» βόλευε εμένα κι άλλοτε γιατί η «κατάσταση» βόλευε εσένα.  Χρόνια πάμε απ΄ το κακό στο χειρότερο αλλά κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.

«Και τι να κάνουμε;» αναρωτιέται ο υποτιθέμενα «φιλήσυχος» πολίτης. «Να κάνουμε επανάσταση; Να βγούμε στους δρόμους και να τα κάψουμε όλα;». Και αυτή είναι η ολοκλήρωση της «συνήθειας» στην οποία εξαναγκαστήκαμε, θεωρώντας την όποια προσπάθεια εξεύρεσης λύσης, στείρα επαναστατική. Λες και δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι. Όχι βίαιοι. Όχι λύσεις «μολότοφ» και πετροπόλεμου. Αλλά λύσεις ηθικής αντίστασης, διαλόγου, άρνησης και επιμονής.

Ένα άρθρο γράφω, με τη μικρή μου πείρα. Όχι Σύγγραμμα  ανάλυσης Επαναστατικών Διαδικασιών. Και η «μίνι» τραγωδία που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια εκατοντάδων πολιτών τις προάλλες στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο , με έναν άνδρα να ξυλοκοπά μια γυναίκα για τους … δικούς του λόγους ίσως και να μας υποδεικνύει την κατάσταση στην οποία έχουμε φτάσει. Αλλά πάνω απ΄ όλα, μας δείχνουν  την κατάσταση αποσύνθεσης στην οποία έχουμε φτάσει  η αποκάλυψη  για τους διαλόγους  ενός κυκλώματος που εξάρθρωσε η ΕΛ.ΑΣ. με δημοσιογραφικό τίτλο: «Είμαι τοκογλύφος 30 χρόνια, ξέρω τι κάνω»

Λοιπόν, αντιγράφω:

«Τέσσερις τραπεζικοί υπάλληλοι, ανάμεσά τους ένας διευθυντής τράπεζας και μια υποδιευθύντρια, έπαιζαν κομβικό ρόλο σε κύκλωμα τοκογλύφων που εξάρθρωσε η ΕΛ.ΑΣ. «Εγώ είμαι τοκογλύφος… 30 χρόνια, ξέρω τι κάνω», έλεγε ο 63χρονος αρχηγός του κυκλώματος, με βίλα στη Χαλκίδα, προς «συνεργάτες» και υποψήφια θύματα. Τα μέλη του κυκλώματος παρείχαν πληροφορίες για την πιστοληπτική… φερεγγυότητα των υποψήφιων θυμάτων, ενώ πολλές φορές τα πίεζαν τηλεφωνικά για την κάλυψη επιταγών.

Διαβάστε τον διάλογο ανάμεσα στον... αρχηγό και το θύμα:

Αρχηγός: Ναι

Θύμα: Αυτά που ήθελες να ακούσεις εσύ στα’ πα. Πες μου εσύ τα δικά σου

Αρχηγός: Δεν τα ξέρεις; ………… δεν αλλάζει σήμερα

Θύμα: Εε;

Αρχηγός: Προπαίδεια ξέρεις;

Θύμα: Δεν σε ακούω

Αρχηγός: Προπαίδεια ξέρεις, πολλαπλασίασε το και βγάλ’ το μόνος σου

Θύμα: Πέντε

Αρχηγός: Όχι, όχι, όχι

Θύμα: Είναι και άλλη μία, εε, πάλι

Αρχηγός: Ακόμη χειρότερα

Θύμα: Άλλη, άλλη δεν είναι αυτό. Τ….. .

Αρχηγός: Ναι

Θύμα: Οκτώ

Αρχηγός: Τι σημασία έχει. Πάλι ημέρας;

Θύμα: Ε εντάξει πέντε, να κάνουμε δουλειά.

Αρχηγός: Πάλι ημέρας;

Θύμα: Ναι, ναι, ναι.

Αρχηγός: Όχι, όχι, όχι. Όχι, αφού ξέρεις πόσα παίρνω. Όχι, όχι

Θύμα: Ναι

Αρχηγός: Όχι δεν μπορώ να τα κάνω όλα

Θύμα: Ούτε για τη μία δεν δέχεσαι με το πέντε 

Αρχηγός: Όχι, για καμία

Θύμα: Εε;

Αρχηγός: Όχι, να στα μοιράσω να στα βάλω στη μέση να στα κάνω αλλά το πέντε όχι. Στο έχω πει, επτά. Να στο κάνω στη μέση και για τα δύο να το κάνω, από εκεί και κάτω λιγότερο, όχι

Θύμα: Εε, επτά, ε;

Αρχηγός: Σου έχω πει επτά, μου λες πέντε, να το κάνω έξι, να στο κάνω έξι και τελείωσε   

Πώς δρούσε το κύκλωμα

Ο «διευθυντής» σχεδίαζε και συντόνιζε τη δράση της οργάνωσης και κατηύθυνε τα υπόλοιπα μέλη, με στόχο την αποκόμιση μεγάλων χρηματικών ποσών.

H οργάνωση μέσω του 63χρονου «έσπαγε» τις επιταγές προεξοφλώντας αυτές, κρατώντας τόκο που ανερχόταν σε μηνιαίο ποσοστό (5-7%). Αν κάποιος ζητούσε να δώσει κάποια μεταχρονολογημένη επιταγή, η οποία θα έληγε σε χρονικό διάστημα 2 ημερών έως 4 μηνών, ο συνολικός τόκος που απαιτούνταν ανερχόταν στο 20% του ποσού της επιταγής.

Αν η επιταγή δεν πληρωνόταν άμεσα με τη λήξη της, ο 63χρονος την κατέθετε στην τράπεζα και ασκούσε πίεση στους εκδότες, απειλώντας τους με τη σφράγιση της επιταγής, εντός επτά ημερών, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία».

Καλή χώνεψη…