ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΜΕ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΦΕΡΟΜΕΝΟ ΩΣ ΔΡΑΣΤΗ ΜΕ ΑΠΩΛΕΙΑ ΟΡΑΣΗΣ

Το προσυπογράφω και εγώ έμπρακτα, αναδημοσιεύοντας το και στο blog μου:

Κείμενο υπογραφών, το οποίο η Ε.Σ.Α.μεΑ. προσυπογράφει πλήρως, για τη διαχείριση από τα ελληνικά ΜΜΕ της αναπηρίας με αφορμή τον φερόμενο ως δράστη με απώλεια όρασης.

Θέμα: Στιγματιστική διαχείριση από τα ελληνικά ΜΜΕ με αφορμή τον φερόμενο ως δράστη με απώλεια όρασης

Το παρόν, αποτελεί δελτίο τύπου που εξέδωσε μια ομάδα ανθρώπων με απώλεια όρασης ή άλλες αισθητηριακές ή κινητικές βλάβες. Δηλώνουμε ευθαρσώς πως διαμέσου αυτού δεν εκφράζουμε ούτε εκπροσωπούμε, κανένα συνδικαλιστικό όργανο ή φορέα αναπήρων.

Την Πέμπτη, 4 Μαΐου 2017, ανακοινώθηκε από τα ΜΜΕ πως σε υπόγειο διαμέρισμα της Δάφνης, ένας άνδρας με απώλεια όρασης 55 ετών κρατούσε για περίπου 24 ώρες και παρά τη θέλησή της μια κοπέλα 20 ετών, την οποία και βίαζε κατά εξακολούθηση.

Mε αφορμή αυτό το περιστατικό και βασιζόμενα στο γεγονός πως ο φερόμενος ως δράστης, βάσει εγγράφου του ΚΕΠΑ, αντιμετωπίζει βλάβη στην όραση, τα ΜΜΕ ξεκίνησαν μια εκστρατεία «ενημέρωσης του κοινού», αναπαράγοντας τον άκρως ρατσιστικό μύθο της αναπηρικής δυστυχίας κι άκρατο μισαναπηρισμό.

Το μόνο που εκφράζουν και φανερώνουν τα όσα ειπώθηκαν τις τελευταίες δέκα ημέρες, είναι η άγνοια και η στρεβλή εικόνα της ελληνικής κοινωνίας για την ζώσα κατάσταση της αναπηρίας και ειδικά τους ανθρώπους με απώλεια όρασης, η οποία διαχέεται ευρέως μέσα από παγιωμένες αντιλήψεις ακριβώς όπως αναπαράγονται από πρωτοκλασάτους/ες δημοσιογράφους για χάρη της τηλεθέασης.

Σε μια χώρα με άθλια ρυμοτομία και μηδαμινές προσβάσιμες υποδομές, όπου η εκπαίδευση των ανθρώπων με απώλεια όρασης, είναι αδιανόητα ρατσιστική και μη-αναγνωρισμένη από την επίσημη πολιτεία, όπου τα ποσοστά ανεργίας τους ανέρχονται σε ποσοστό 85% ενώ οι περισσότεροι/ες, διαβιούν όντας εξαρτημένοι/ες από το κοντινό τους περιβάλλον, τα ΜΜΕ ενισχύουν ξεδιάντροπα παμπάλαια στερεότυπα, στοχεύοντας έμμεσα και άμεσα τον στιγματισμό μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας.

Δια του λόγου του αληθές, σε καθημερινή πρωινή εκπομπή «έγκριτος δημοσιογράφος», αναρωτιόταν «πώς γίνεται ένας τυφλός να χειρίζεται κάμερες ή ακόμα και να αισθάνεται σεξουαλική έλξη για μια γυναίκα». Σε μια χώρα όπου το 2017, η αναπηρία θεωρείται συχνά «προνόμιο μαϊμού», αμφισβητώντας ακόμα και κρατικά έγγραφα, συνάδελφοι του έκριναν με τη σειρά τους πως ο άνθρωπος δε μπορεί να είναι τυφλός αφού «κατεβαίνει σκάλες» και «δε φοράει μαύρα γυαλιά». Στην «αποθέωση» του πράγματος, πολύ γνωστή παρουσιάστρια, έκρινε πως ο δράστης «δε γίνεται να είναι τυφλός αφού ένας αστυνομικός του πέταξε ένα μπουκάλι νερό κι εκείνος το απέφυγε». Δηλαδή, τα ΜΜΕ προτρέπουν τους πολίτες, όταν έχουν απέναντί τους, έναν ανάπηρο ή μια ανάπηρη να καταφεύγουν στη σωματική βία προκειμένου ως «λαϊκοί δικαστές» να κρίνουν εάν είναι «όντως ανάπηρος/ή», χωρίς καν να του προσδίδεται η ιδιότητα να αποφύγει ή να αντιληφθεί το οτιδήποτε που μπορεί να αποτελεί απειλή για τη ζωή του.

Βέβαια αφού «αποδεδείχθηκε» η γνησιότητα του κρατικού εγγράφου (ότι δηλαδή, ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει βλάβη στην όραση κατά ποσοστό 95%, οι δημοσιογράφοι, έσπευσαν να αποσαφηνίσουν πως «ασθενείς» (αλήθεια, από πότε η αναπηρία θεωρείται ασθένεια;) με ανάλογο ποσοστό «δεν είναι εντελώς τυφλοί, αλλά βλέπουν..... σκιές». Ναι, φυσικά. Όποιος/α βλέπει σκιές, έχει άριστη όραση. Διότι ένας άνθρωπος που κρίνεται ως «τυφλός» δεν είναι δυνατόν να διαπράξει ένα έγκλημα.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος; Αποτέλεσμα της ασυνάρτητης σκέψης των δημοσιογράφων: σας παραθέτουμε μια ερώτηση και τις μισαναπηρικές απόψεις δημοσιογράφων «έγκυρης εφημερίδας» με ημερομηνία δημοσίευσης 8/5/17, εναντίον των ανθρώπων με απώλεια όρασης. ΕΡΩΤΗΣΗ (δημοσιογράφος προς πρώην σύντροφο του δράστη): «Όταν απέκτησε το πρόβλημα και στο άλλο μάτι, περίπου έναν χρόνο πριν χωρίσετε, άλλαξε η συμπεριφορά του; Η ψυχολογία του έπεσε, έγινε πιο συγκρουσιακός, πιο αντιδραστικός;» Ο δημοσιογράφος, πιστεύει ακράδαντα πως οι εκατοντάδες ενήλικες που τυφλώνονται ετησίως στην Ελλάδα, έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν εγκληματίες. Και μας το επιβεβαιώνει, «ρίχνοντας το φταίξιμο στην βλάβη και το σωματικό βάρος του φερόμενου ως δράστη: «ένας υπέρβαρος άνδρας, ένας μικρός καναπές, ένα λαστιχένιο κόκαλο που σκούζει υστερικά μέσα στη νύχτα, δαντελένια κουρτινάκια στο παράθυρο, ώχρα στους τοίχους, μαύρο στην ψυχή, σκιές στα μάτια. Δεν βλέπει καλά. Η όρασή του τρεμοπαίζει όπως ακριβώς και η ισορροπία του πάνω στη στενή διαχωριστική γραμμή του νου του που τον οδηγεί συχνά πυκνά σε συμπτώματα ανισορροπίας και παράκρουσης. Δεν έχει  φίλους, ούτε γνωστούς. Δεν τον συμπαθούν, δεν τον νοιάζει. Το μόνο που τον απασχολεί είναι να απλώσει τον σκοτεινό του κόσμο σε κάποια άλλη ζωή, γεμάτη φως και να τη μαυρίσει. Να αντλήσει δύναμη από την αδυναμία του άλλου, χαρά από τον πόνο του, γέλιο από τα ουρλιαχτά του. Καταστρώνει καιρό τώρα το σχέδιό του και του δίνει σάρκα και οστά στα τέλη Μαρτίου του 2017 μέσα από μια αγγελία στην οποία ζητά κάποια κοπέλα για να σταθεί στο  πλάι του ως βοηθός......... Το πώς ένας άνθρωπος με 95% τυφλότητα μπόρεσε να προβεί σε όλα τα παραπάνω αποτελεί έναν μεγάλο γρίφο, τον οποίο καλό θα είναι να λύσουν και να μας απαντήσουν οι αρμόδιοι της επιτροπής που του παρέδωσαν το χαρτί αναπηρίας, αν υπάρχει όντως κάτι τέτοιο. Το πώς πάλι μια ανθρώπινη ψυχή μπορεί να είναι πιο σκοτεινή από την κόλαση, πιο  βρώμικη από βούρκο και πιο σάπια από ψοφίμι δεν έχει και τόση σημασία. Ο εγκλεισμός της σε ένα ψυχιατρικό κελί χωρίς το παραμικρό περιθώριο απόδρασης είναι αρκετός...»

Εν κατακλείδι, μετά λύπης μας, διαπιστώνουμε πως αυτές τις δέκα ημέρες που παίζεται το «σίριαλ του τυφλού-υπέρβαρου-καταθλιπτικού βιαστή», σχεδόν κανένας και καμία δημοσιογράφος δεν άσκησε κριτική σε όσα ειπωθήκαν και παρά το γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, αρκετοί ευυπόληπτοι άνθρωποι με απώλεια όρασης, έχουν καταβάλει τεράστια προσπάθεια να «εκπαιδεύσουν» τα ΜΜΕ ενώ κάποιοι δημοσιογράφοι, είναι φίλοι, συγγενείς, γνωστοί, συνάδελφοι
ανθρώπων με απώλεια όρασης.

Με το δελτίο τύπου αυτό δεν επιθυμούμε να προσφέρουμε την παραμικρή υποστήριξη στον φερόμενο ως δράστη αλλά να αναδείξουμε δημόσια ΚΑΙ τον "βιασμό" μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας με πρόσχημα τις πράξεις ενός προσώπου.

Τέλος δηλώνουμε όλες και όλοι ότι καταδικάζουμε την κουλτούρα του βιασμού και τις πατριαρχικές αντιλήψεις της κοινωνίας μας.

Με τιμή, υπογράφουμε οι ανάπηρες - ανάπηροι και οι μη-ανάπηρες - ανάπηροι.

Βάσω Αθανασάκη, Δ.Υ., ακτιβίστρια.
Σωκράτης Βαβίλης, μεταφραστής.
Αλέξανδρος Γκασιμπαγιαζίδης, άνθρωπος με απώλεια όρασης, φοιτητής διεθνών σχέσεων.
Ζωή Γερουλάνου, Πρόεδρος Μ.Κ.Ο. σχετιζόμενης με την απώλεια όρασης.
Βασιλική Γκέρτσου, υπάλληλος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ιωάννα – Μαρία Γκέρτσου, γυναίκα με απώλεια όρασης, Ψυχολόγος, ακτιβίστρια, πρόεδρος Μ.Κ.Ο.
Μάκης Διαμαντίδης, άνθρωπος με απώλεια όρασης, τραγουδιστής μουσικός DJ.
Μανόλης Διαμαντίδης, άνθρωπος με απώλεια όρασης + Lazy, ο σκύλος - οδηγός του.
Στάθης Ζαχαριάδης, άνθρωπος με απώλεια όρασης, φυσιοθεραπευτής.
Αμφιτρίτη Ιωαννίδου, εθελόντρια-ακτιβίστρια-πολίτης του κόσμου.
Νίκος Καλαντζής, πατέρας παιδιών με απώλεια όρασης.
Λίνα Καλλέ, εκπαιδεύτρια κινητικότητας και προσανατολισμού με λευκό μπαστούνι για ανθρώπους με απώλεια όρασης.
Μαρία Καπογιάννη, φοιτήτρια με πρόβλημα όρασης.
Φωτεινή Κασσωτάκη, γυναίκα με απώλεια όρασης, ιδιωτική υπάλληλος.
Θαλεια Κιούση, στέλεχος ΜΚΟ.
Ανδρέας Κολίσογλου, ψυχολογος.
Σωτήρης Κουμτζής, άνθρωπος με απώλεια όρασης.
Παρασκευή Κουτσαίδη, φοιτήτρια με απώλεια όρασης.
Βασιλική Κοφινάκου, συν/χος μηχανολόγος μηχανικός, ανάπηρη γυναίκα.
Χρυσέλλα Λαγαρία, γυναίκα με απώλεια όρασης, ξεναγός.
Μαρία Μανιατάκη, γυναίκα με απώλεια όρασης.
Μαρία Μουρκάκου, γυναίκα με απώλεια ακοής.
Ελισάβετ Μουτζουρογεώργου, καθηγήτρια πληροφορικής για ανθρώπους με απώλεια όρασης.
Βιβή Μωραϊτη, γυναίκα με απώλεια ακοής.
Νινέττα Παπαδομανολάκη.
Ιωάννα Παπαδοπούλου, γυναίκα με απώλεια όρασης, δασκάλα ειδικής αγωγής.
Ισμήνη Πολίτη, γυναίκα με απώλεια ακοής.
Τζένη Ράπτη.
Αντώνης Ρέλλας, σκηνοθέτης – ανάπηρος ακτιβιστής.
Ανδριάννα Σαμοϊλη, φοιτήτρια με απώλεια όρασης.
Χριστίνα Σαρρή, μαθήτρια με απώλεια όρασης.
Ενέα Σπαϊλλάρι, άνθρωπος με απώλεια όρασης.
Έυη Σταμάτη, γυναίκα με απώλεια όρασης.
Βασίλης Στεφανιδης, αθλητής bowling με απώλεια όρασης.
Πέννυ Στούμπου, εκπαιδεύτρια κινητικότητας και προσανατολισμού με λευκό μπαστούνι για ανθρώπους με απώλεια όρασης.
Κωνσταντίνος Σύρμος, άνθρωπος με κινητική αναπηρία, συγγραφέας.
Αλέξανδρος Ταξιλδάρης, ιατρός, πολίτης με αναπηρία.
Χαράλαμπος Τοκατλίδης, άνθρωπος με απώλεια όρασης, αθλητής.
Βικτώρια Τρέτσιακ, σκηνοθέτης - παραγωγός ταινιών.
Μαίρη Τσάγκα, γυναίκα με απώλεια ακοής.
Απολλωνία Τσαντά, σεναριογράφος, ανάπηρη ακτιβίστρια.
Θεοδώρα Τσαποίτη, διερμηνέας νοηματικής γλώσσας.
Μαρία Φουσταλιεράκη, πολίτης του κόσμου.
Σοφία Χαϊδοπούλου, φιλόλογος.