της Χρυσάνθης Γεωργαντά,
"Τα μάτια κλείστε. Γλυκά
ακουμπήστε στην κουπαστή..." όπως λέει και ένα τραγούδι.
Και κλείνεις τα μάτια, για να
ταξιδέψεις σε «άλλες πολιτείες», όπως θα έλεγε ένα άλλο τραγούδι.
Μέρες, εβδομάδες ή και μήνες
περίμενες αυτήν την ώρα. Μπορεί να δουλεύεις, να σπουδάζεις ή να έχεις ένα σορό
πράγματα, άλλα αγωνιούσες για το πότε θα ξαναγίνει. Και να το!
Δείπνο στο σκοτάδι!
Αυτόματα, τα ενδο-δειπνιακά
αστεία ξεκινούν και οι εθελοντές μετρούν "παλαιότητα δείπνων",
όπως οι φαντάροι στο στρατό.
-Ποιος είμαι εγώ; Εγώ έχω
κάνει Δείπνο σε Τρίπολη! 1ο Δείπνο στην Πελοπόννησο!
-Ποια Τρίπολη; Εγώ έχω κάνει
στην Αθήνα! Με αμαξίδια στην αίθουσα για πρώτη φορά! Πρώτη φορά, για την
Ελλάδα, Δείπνο στο σκοτάδι προσβάσιμο!
-Καλά, σοβαρά μιλάτε;
Εγώ ήμουν στο 1ο Δείπνο πανελλαδικά, στο Ηράκλειο Κρήτης!
-Παιδιά, ηρεμήστε. Εδώ μιλάει
η εμπειρία. Τρίπολη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κρήτη! Έχω οργώσει την Ελλάδα!
Παραμεθόριο έκανα! Συν ότι άκουσα το τραγούδι που γράφτηκε για το Δείπνο
στο σκοτάδι, με ομώνυμο τίτλο, φυσικά. Α! Μην το ξεχάσω! Είχα εξυπηρετήσει
ξενόγλωσσους συμμετέχοντες! Τέλος! Επόμενος στόχος: Κύπρο!
Και συνεχίζουν τα αστεία και
οι ιστορίες...Βασική διαφορά: Οι εθελοντές ελπίζουν να μην τελειώσει η «θητεία»
τους και εύχονται να συνεχίσουν να "Δειπνούν".
Για τους εθελοντές το Δείπνο
δεν είναι μόνο μια βραδιά. Είναι εβδομάδες προετοιμασίας. Ψυχολογικής,
σωματικής και πνευματικής! Είναι status ζωής, ένα lifestyle που το ζεις μία
φορά και αμέσως γίνεται ένα με το "είναι" σου!
Και αυτός είναι ο λόγος που
αυτή παρέα εθελοντών, όλο μεγαλώνει. Συνέχεια προστίθενται νέοι φίλοι. Μία
παρέα που αγαπάει τις προ(σ)κλήσεις και στόχο έχει μέσα από μια βιωματική
βραδιά να βοηθήσει τους συμμετέχοντες να δουν με διαφορετικό τρόπο.
Να δουν... μέσα στο σκοτάδι!
Από μόνη της η φράση είναι
ελπιδοφόρα, είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά.
Λίγο πριν την βράδια του κάθε
Δείπνου υπάρχει το γνωστό - για τους βετεράνους εθελοντές - πρωτόκολλο.
Πρόβες, Πρόβες και μαντέψε... Πρόβες!
Έχεις μάθει κάθε τραπέζι του
μαγαζιού με κλειστά μάτια και μπορείς σχεδόν να παίξεις κυνηγητό στο σκοτάδι.
Όπως έκανε μικρός ο συντονιστής των Δείπνων, Βαγγέλης Αυγουλάς.
Τέλος, ετοιμάζεις τα τραπέζια
ομοιόμορφα ("στο κέντρο, είπαμε, η σαλάτα;"), φοράς το αγαπημένο σου
μπλουζάκι, ακούς το βασικό πρωτόκολλο του Δείπνου από τον συντονιστή, παίρνεις
μία βαθιά ανάσα και.....
Τρία! Δύο! Ένα!
Σκοτάδι!
Η προετοιμασία έληξε. Τώρα
ξεκινά η δράση.
Γνωρίζεις πως όλα θα πάνε
εξαιρετικά καλά!
Μιας και κάθε Δείπνο στο
Σκοτάδι είναι..."μια νύχτα μια τρελή βραδιά που λάμπουν τ'
άστρα λάμπει κι η καρδιά"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου