ΕΡΤ ΚΑΙ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: ΕΓΙΝΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Ρίο Ντε Τζανέιρο – Παρα- Ολυμπιακοί Αγώνες 2016.  Είμαι απογοητευμένος. Όχι από τους αθλητές μας και τις αθλήτριές μας και τους άλλους σπουδαίους ανάπηρους αθλητές, τα υποδείγματα της θέλησης και της αποφασιστικότητας. Στους Παρα- Ολυμπιακούς Αγώνες είναι που μετουσιώνεται σε πράξη το ρητό «Αξία δεν έχει η νίκη αλλά η συμμετοχή». Και μόνο που όλοι αυτοί οι ανάπηροι άνθρωποι παίρνουν την απόφαση, γυμνάζονται, προπονούνται, μαθαίνουν τους κανόνες και κατεβαίνουν στα γήπεδα, αρκεί.

Είμαι απογοητευμένος από την ΕΡΤ. Δεν ξέρω αν ήταν αρμοδιότητα του κ. Τσακνή ( τον θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρίκι να τραγουδάει με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα) ή του κ. Ταγματάρχη ( που κι αυτόν τον ψιλοθυμάμαι να κάνει στο ραδιόφωνο φάρσες με το Θανάση Λάλα) να σχεδιάσει , έστω υποτυπωδώς, την μετάδοση των Παρα- Ολυμπιακών Αγώνων αλλά όποιου και να ήταν αρμοδιότητα….. χάλια μαύρα.

Δυστυχώς η ΕΡΤ με τις μέχρι στιγμής μεταδόσεις και εκπομπές γύρω από τους Παρα- Ολυμπιακούς Αγώνες επιβεβαίωσαν αυτό που ξέρουν και λένε όλοι: Ότι οι Παρα- Ολυμπιακοί Αγώνες, είναι «Δευτέρας Διαλογής». Ίδια η απογοήτευση μου και ως φανατικού ακροατή της ΕΡΑ Sport...

Επειδή δεν είμαι ειδικός και δεν το γνωρίζω καλά αυτό το «σπορ», αναγκάστηκα να καταφύγω στις γνώσεις και εμπειρίες άλλων, πολύ πιο «ειδικών» και έμπειρων ανθρώπων οι οποίοι με ενημέρωσαν ότι η ΕΡΤ έχει περιοριστεί στα απολύτως αναγκαία. Σε αυτά  που είναι απολύτως υποχρεωμένη να μεταδώσει  και δεν έχει κάνει ούτε προσπάθεια, ούτε δαπάνη για να μας δείξει κάτι περισσότερο, κάτι «δικό» μας, κάτι που ξεφεύγει από το να δείχνει μια τηλεόραση τους ανάπηρους αθλητές σαν «αξιοσημείωτα πλάσματα»,  κάτι σαν «τσίρκο» και όχι αθλητισμό.

Μα οι ανάπηροι αθλητές έχουν ζωή. Ιστορία δική τους. Πορεία δική τους. Αξιοπρέπεια και παλληκαριά! Και καταφέρνουν 100 φορές περισσότερα και δυσκολότερα πράγματα απ΄ όσα καταφέρνουν  να κάνουν ΧΩΡΙΣ να είναι ανάπηροι, οι άνθρωποι της Κρατικής Τηλεόρασης. Ποιος είναι αυτός- εκτός από τον Αρτέμη Σώρρα-  που αποφασίζει να ΜΗΝ μας δείξει το μεγαλείο ενός αθλητή με ΕΝΑ ΠΟΔΙ να πηδάει άλμα εις ύψος; Και να μην μας πει ποιά είναι αυτή, πώς τα καταφέρνει, τι είδους  προπόνηση κάνει, τι τεχνικές διδάσκεται, τι τρόπους βρίσκει να τρέχει, να πηδάει, να παλεύει, να κολυμπάει όταν τα μισά όργανά της ΔΕΝ λειτουργούν;

Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει να ΜΗΝ μας δείξει ένα Ελληνόπουλο ( και όχι μόνο) παράλυτο από τη μέση και κάτω να κολυμπάει ύπτιο; Και πως τα καταφέρνει; Και πως γυμνάζεται; Και πώς προπονείται;  

Ποιος είναι αυτός που μας στερεί το δικαίωμα να δούμε έναν Έλληνα σφαιροβόλο ή ακοντιστή, καθηλωμένο, «δεμένο» σε μια βάση να έρχεται ΠΡΩΤΟΣ με Παγκόσμιο Ρεκόρ; Να γνωρίσουμε ποιοι είναι αυτοί οι σούπερ Έλληνες και οι σούπερ Ελληνίδες; Τι έκαναν, τι κάνουν στη ζωή τους, πως έμειναν ανάπηροι, πως ζουν, πως τα καταφέρνουν όχι μόνο να επιβιώνουν αλλά να αθλούνται, να μετέχουν σε αγώνες και να ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ κιόλας;

Βεβαίως ευτυχώς που υπάρχει η ΕΡΤ και «κάτι» είδαμε γιατί αν μέναμε με την Εμπορική Τηλεόραση, μόνο τα ΜΕΤΑ τη νίκη και τα ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΑ μιας αναπηρίας θα βλέπαμε. Με την ΕΡΤ, «κάτι» βλέπουμε. Κάποιοι καταλαβαίνουν και προσπαθούν. Αλλά είναι λίγοι και σχετικά αδύναμοι , σε σημείο ώστε αν και καταλαβαίνουν, να μην πετυχαίνουν να ξεπεράσουν αυτή την επαγγελματική τους «αναπηρία».

Ακόμα και τους Χρυσούς και αργυρούς και χάλκινους Παρα- Ολυμπιονίκες μας δεν μας έδειξαν παρά σε κάποια φευγαλέα Βραζιλιάνικα πλάνα. Δεν θέλω να επεκταθώ γιατί ίσως κάποιους αδικήσω. Όχι τους αθλητές και τις αθλήτριές μας που μας γεμίζουν χαρά και περηφάνια τόσο  όσο η Κορακάκη, η Στεφανίδου, ο Γιαννιώτης και ο  Πετρούνιας κλπ. Τους «άλλους». Που ΔΕΝ κατάλαβαν ΤΙ είναι οι ΠαραΟλυμπιακοί Αγώνες.