ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΡΙΟ

Οι Παραολυμπιακοί αγώνες του Ρίο ανήκουν πια στην ιστορία, με την Ελλάδα να έχει κατακτήσει 13 μετάλλια. Η προσπάθεια και η ψυχική δύναμη των αθλητών όλων των χωρών και όχι μόνο μας συγκλόνισαν. Εμείς ξεχωρίσαμε κάποιες από αυτές και σας τις παρουσιάζουμε.
 

1. Ο τυφλός φωτογράφος

Πρόκειται για τον 41χρονο Ζοάο Μάια, πρώην ταχυδρόμο στο Σάο Πάολο , ο οποίος με τη φωτογραφική του μηχανή αποθανάτισε τις καλύτερες στιγμές στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.

Στα 14 του αγάπησε τη φωτογραφία. Στα 28 του έχασε την όρασή του εξαιτίας μιας φλεγμονής και στα δύο μάτια.  Έμαθε να χρησιμοποιεί το μπαστούνι όταν περπατά και να διαβάζει τον κώδικα Μπράιγ. Φέτος έκανε πραγματικότητα το όνειρό του. Να καλύψει από κοντά μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση.

Ο Ζοάο Μάια βλέπει μόνο αφηρημένα σχήματα και ασαφή χρώματα. Δεν μπορεί να δει το αποτέλεσμα της δουλειάς του, το οποίο είναι φανταστικό και θα το ζήλευαν οι κορυφαίοι φωτογράφοι του κόσμου.

«Η φωτογραφία είναι να νιώθεις, να χρησιμοποιείς όλες τις αισθήσεις και την καρδιά σου» λέει ο 41χρονος φωτογράφος, ο οποίος είχε τον δικό του οδηγό στο Ρίο.Όταν δεν ήταν ο συνοδός δίπλα του, ο Μάια χρησιμοποιούσε ένα smartphone, το οποίο συνέδεε με τη φωτογραφική μηχανή του.

«Όταν είμαι αρκετά κοντά νιώθω καρδιοχτύπια των δρομέων, τα βήματά τους, τότε είμαι έτοιμος να τραβήξω τη φωτογραφία. Xαίρομαι που πια οι φωτογραφίες που βγάζω δεν ανήκουν μόνο σε εμένα, αλλά σε όλο τον κόσμο».

Είναι χαρούμενος που βρέθηκε στην διοργάνωση του Ρίο και μετά από αυτή την πρώτη εμπειρία δηλώνει έτοιμος να «αιχμαλωτίσει» τις κορυφαίες στιγμές των Παραολυμπιακών Αγώνων και σε τέσσερα χρόνια στο Τόκιο.

2. Ο σημαιοφόρος της Ιρλανδίας που συμμετείχε 11 φορές σε Παραολυμπιακούς Αγώνες

Ο Τζον Τουόμεϊ , σημαιοφόρος της Ιρλανδίας στην τελετή έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, ξεκίνησε τον αθλητισμό από την ποδηλασία, όταν σε ηλικία 14 ετών αναγκάστηκε να σταματήσει καθώς μετά από ένα ατύχημα υπέστη πολλαπλά τραύματα στη σπονδυλική στήλη με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος από τη μέση και κάτω.

Ο ίδιος όμως δεν το έβαλε κάτω, ασχολήθηκε με το στίβο και την επιτραπέζια αντισφαίριση και έξι χρόνια αργότερα συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τορόντο, το 1976. Εκεί κατάφερε να πάρει το αργυρό μετάλλιο στην επιτραπέζια αντισφαίριση ενώ στη συλλογή του έχει και ένα χρυσό στη δισκοβολία από το 1988 στη Σεούλ και ένα χάλκινο το 1984 στο Στόουκ Μάντεβιλ, επίσης στη δισκοβολία.

Το 1996 αποσύρθηκε από το στίβο για να δοκιμάσει το 2000 στην ιστιοπλοΐα, κάτι που το κάνει μέχρι σήμερα. Στο Ρίο ‘εκλεισε μία τεράστια καριέρα, συμμετέχοντας σε Παραολυμπιακούς για 11η φορά.

3. Το ρομαντικό φιλί Καναδών αθλητών

Ο Άνταμ και η Τζέιμι αγωνίζονται στις ομάδες μπάσκετ με αμαξίδιο του Καναδά, και η αθλήτρια κατέκτησε την πέμπτη θέση στους Αγώνες με τις συμπαίκτριές της, αφού νίκησαν την Κίνα με 63-52.

Ο Άνταμ έσπευσε χαρούμενος να συγχαρεί την κοπέλα του, σε μια «ιδιωτική στιγμή εορτασμού», όπως ανέφερε η εφημερίδα «Toronto Star».

Η Τζέιμι είχε τροχαίο ατύχημα σε ηλικία 14 ετών, με συνέπεια να σπάσει πλευρά και σπονδύλους, και να περάσει δύο χρόνια στο νοσοκομείο. Ο φυσιοθεραπευτής της της πρότεινε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, και συγκεκριμένα με το μπάσκετ με αμαξίδιο, προκειμένου να ξεπεράσει πιο εύκολα το πρόβλημά της. Από την άλλη, ο Άνταμ γεννήθηκε χωρίς πόδια κι έβαλε προσθετικά μέλη σε ηλικία ενός έτους. Στα παιδικά του χρόνια ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και το μπέιζμπολ, όμως, στα 9 του αγάπησε κι αυτός την πορτοκαλί μπάλα.

Το αγαπημένο τους άθλημα τους έφερε κοντά, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και συγκίνησαν χιλιάδες κόσμου με την ιστορία τους και τα τρυφερά στιγμιότυπα στους Παραολυμπιακούς.

4. Η Παραολυμπιονίκης και η ευθανασία

Η Μαριέκε Βέρβουτ είναι χρυσή παραολυμπιονίκης. Από τα 20 χρόνια της είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι εξαιτίας μιας ανίατης εκφυλιστικής ασθένειας που έχει παραλύσει τα κάτω άκρα της.

Εδώ και 17 χρόνια ζει με καθημερινούς αφόρητους πόνους. Πολλές φορές δεν μπορεί ούτε να κοιμηθεί. Ο αθλητισμός ήταν μια διέξοδος για αυτήν που έδωσε το καλύτερο δυνατό της και κατάφερε να κάνει πράγματα που άλλοι με την ίδια ασθένεια ούτε καν φαντάζονται. Μετά από τόσα χρόνια όμως δεν αντέχει άλλο.  «Υπάρχουν στιγμές που υποφέρω απίστευτα. Υπάρχουν βράδια που κοιμάμαι μόνο δέκα λεπτά αλλά εγώ κυνηγάω το χρυσό».

Η ευθανασία είναι για την ίδια η λύτρωση από τον καθημερινό πόνο που ζει εδώ και τόσα χρόνια. Μετά τους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο, ίσως μπουν οριστικά και αμετάκλητα «οι τίτλοι τέλους», δήλωσε σε συνέντευξη της

5. Η πρώην αθλήτρια που έπεσε, σηκώθηκε και αποθεώθηκε σην Τελετή Έναρξης

Η Μάρσια Μαλσάρ, στην τελετή έναρξης των αγώνων στο στάδιο Μαρακανά του Ρίο ντε Τζανέιρο, κατά τη διάρκεια της λαμπαδηδρομίας έπεσε, αλλά δεν το έβαλε κάτω.

Η παραολυμπιονίκης του 1984 μπήκε στο στάδιο υπό καταρρακτώδη βροχή, στο δεξί χέρι κρατούσε το μπαστούνι που την βοηθάει στην βάδιση και στο αριστερό την δάδα. Λόγω των κακών καιρικών συνθηκών όμως γλίστρησε και έπεσε στο έδαφος.

Κάτι τέτοιο δεν φάνηκε ικανό να τη σταματήσει και έτσι χωρίς τη βοήθεια των ανδρών ασφαλείας, που έσπευσαν να τη βοηθήσουν, σηκώθηκε και συνέχισε κανονικά την διαδρομή της.

Φυσικά  όλοι οι θεατές όρθιοι την καταχειροκρότησαν, χαρίζοντας μας μια από τις πιο όμορφες στιγμές στην ιστορία των αγώνων.

Πηγή: http://www.athina984.gr/