Του Βαγγέλη Αυγουλά.
Δεν είναι κι εύκολο να μιλάς
για τον εαυτό σου. Αλλά υπάρχουν φορές που το κάνεις με χαρά, με σεβασμό και με
τιμή όχι γιατί ΕΣΥ έχεις κάνει κάτι σπουδαίο αλλά γιατί αυτό το μικρό (
και στην ουσία αυτονόητο) που προσπάθησες να υλοποιήσεις όχι μόνο στέφεται από
απόλυτη επιτυχία αλλά κυρίως γιατί διαπιστώνεις σε πόσους ανθρώπους, σε
πόσες οικογένειες, σε πόσες ανθρώπινες ψυχές που ΔΕΝ το είχαν αυτό το
αυτονόητο, το λογικό τους δικαίωμα, την δίκαιη αναγνώριση, εσύ κάτι έκανες.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να
αναφέρω απλώς πόσο βαθειά ικανοποιημένος είμαι με το Ν4403/2016:
-Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στις διατάξεις άρθρων…. Που
ψήφισε η Βουλή και κυρίως με το άρθρο 52 του Ν. 4115/2013 που
αντικαταστάθηκε ως ακολούθως:
«Άρθρο 52 :
Εξομοιώνονται με τους πολύτεκνους εκπαιδευτικούς, οι εκπαιδευτικοί, που
τυγχάνουν γονείς ενός (1) ανάπηρου τέκνου, με ποσοστό αναπηρίας 67% και, κατά
συνέπεια, θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση που ο Ν. 3848/2010 (Α` 71) επιφυλάσσει
στους πολύτεκνους».
Απλό; Με λίγα λόγια; Με 3-4 γραμμές;
Ναι, όλα αυτά. Αλλά 3-4 γραμμές που προσφέρουν ισότητα, ενδιαφέρον, στοργή και
δικαιοσύνη σε τόσες και τόσες οικογένειες με ανάπηρα παιδιά. Και έχω τέτοια
χαρά, τόση ικανοποίηση που συνέβαλα κι εγώ σ αυτό που μου έρχεται να βγω στους
δρόμους και να φωνάζω.
Δεν χρειάστηκε. Το έκανε για
μένα ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτικών Γονέων – Κηδεμόνων Παιδιών με
Αναπηρία ( με έδρα τη Δράμα) που μου έγραψε:
«Αξιότιμε κύριε Αυγουλά,
Δια της παρούσης θα θέλαμε να
σας εκφράσουμε τις εγκάρδιες ευχαριστίες μας τόσο για την ένθερμη ανταπόκριση
σας στα θέματα επαγγελματικής αποκατάστασης των γονέων εκπαιδευτικών -
κηδεμόνων παιδιών με αναπηρία όσο και για τις ενέργειες σας προς το ΥΠΠΕΘ στις
5/5/2016 προς επίλυση των αιτημάτων μας.
Σταθήκατε πραγματικά αρωγός στο
δύσκολο και πολυετή αγώνα μας όταν οι περισσότεροι αγνοούσαν όχι μόνο την
ύπαρξη μας αλλά και επιδεικτικά αδιαφορούσαν».
Και δηλώνω γραπτά, γιατί τα
γραπτά μένουν: παραμένω πάντα εδώ, παρών και δίπλα σας. Και όχι μόνο για σας.
Τέτοιες επιστολές ή δελτία Τύπου, έχουν βγάλει κατά καιρούς και η Ομοσπονδία
Τριτέκνων και Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων στα Δημοτικά ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠμεΑ,
όπως και το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων κ.α.
Και δε με νοιάζει ούτε σας
γράφω, επειδή μνημονεύουν τη δουλειά μου. Το αναφέρω γιατί τέτοια
αποτελέσματα με «ντοπάρουν» για τη συνέχεια, κόντρα στις καθημερινές δυσκολίες
του προσκηνίου και του παρασκηνίου, που πρέπει να τις πούμε και αυτές, κάποια
στιγμή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου