ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΩΗ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ!

Καινούρια ζωή, μέσα από τον αθλητισμό

Ο Γιώργος Λαζαρίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Από μικρός ήταν πάντα πολύ δραστήριος. Ένα παιδί μέσα σε όλα. Στις παρέες, στον αθλητισμό, γεμάτο ενέργεια και αισιοδοξία. Τον Ιανουάριο του 1993 και ενώ βρισκόταν σε άδεια από τη σχολή του λόγω Χριστουγέννων (σπούδαζε στη Σχολή Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας στην Αθήνα) ένα τροχαίο ατύχημα ήρθε να του αλλάξει για πάντα τη ζωή. Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας φίλος του και στο οποίο ο Γιώργος ήταν συνοδηγός, βγήκε από τον δρόμο σε μια στροφή. Οι άλλοι τρεις που επέβαιναν σε αυτό τη γλίτωσαν με μερικές αμυχές. O Γιώργος, όμως, ήταν αυτός που έπαθε τη μεγαλύτερη ζημιά. Εκείνο το ατύχημα τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσει όλα όσα είχαν συμβεί. Περίπου πέντε χρόνια. Η ζωή του είχε αλλάξει και το ήξερε. Όμως, την ελπίδα του δεν την έχασε ποτέ και δεν το έβαλε κάτω. «Το αντιμετώπισα με ψυχραιμία, όσο γινόταν δεδομένων των συνθηκών.

Οι φίλοι και η οικογένειά μου με βοήθησαν πολύ», επισημαίνει ο ίδιος.

Επιστρέφοντας στην Καλαμάτα, ξεκίνησε την αναζήτηση μιας καινούριας ζωής. Η καθημερινότητά του στις αρχές περιελάμβανε γυμναστική, φυσικοθεραπείες και βόλτες με φίλους. Τον Μάρτιο του 2004 ο Δήμος Καλαμάτας τον επέλεξε να μεταφέρει την ολυμπιακή φλόγα. «Η λάμψη της με έκανε να σκεφτώ ότι έχει έρθει η ώρα να κάνω κάτι περισσότερό και πιο ουσιαστικό στη ζωή μου από το να κάνω βόλτες», εξομολογείται ο Γιώργος. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, η Παραολυμπιάδα, αλλά και η γνωριμία του με τον προπονητή της εθνικής ομάδας τένις με αμαξίδιο, ήταν το κλικ που ο ίδιος χρειαζόταν για να αποφασίσει  ότι θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με το συγκεκριμένο άθλημα.

«Στόχος δύσκολος, αλλά όχι ακατόρθωτος. Εξάλλου οι εύκολοι στόχοι είναι η  καθημερινότητά μας, οι δύσκολοι είναι η ζωή μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση, όταν η πορεία σε έναν δύσκολο δρόμο καταλήγει στον επιθυμητό στόχο. Έτσι λοιπόν άρχισε το ταξίδι, που περιελάμβανε προπόνηση, γήπεδο, τουρνουά, ρακέτες, αγωνιστικό καρότσι, μπαλάκια, ταξίδια, φιλίες, αγώνες, ήττες, νίκες. Μια καινούρια ζωή...», λέει χαρακτηριστικά ο Γιώργος. Σε αυτά τα δέκα χρόνια, έχει συμμετάσχει σε επτά Παγκόσμια Πρωταθλήματα, έχει αγωνιστεί σε δεκάδες διεθνή τουρνουά ανά τον κόσμο και έχει αποσπάσει πολλές και σημαντικές διακρίσεις, με σημαντικότερες τη συμμετοχή της εθνικής ομάδας στην Παραολυμπιάδα του Πεκίνου το 2008, αλλά και την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2013 στην Αττάλεια της Τουρκίας. Σε ατομικό επίπεδο, ο Γιώργος κατέκτησε την πρώτη θέση στο τουρνουά του Μπρνο της Τσεχίας το 2011 και στη Σμύρνη της Τουρκίας το 2012.

«Μέσα από τον αθλητισμό, στόχος μου είναι να μπορέσω να βοηθήσω ανθρώπους που είναι στην ίδια κατάσταση με μένα και να τους δώσω κίνητρο να βγουν από το σπίτι. Αυτό που θέλω να τους πω, είναι ότι ο αθλητισμός μόνο καλό μπορεί να τους κάνει. Σε γεμίζει εμπειρίες, σε κάνει να περνάς καλά. Και σε διδάσκει να μην εγκαταλείπεις και να είσαι ανεξάρτητος. Εμένα μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και την άρπαξα. Έμαθα να μην εξαρτώμαι από τους άλλους και να είμαι αυτόνομος. Το 2007 προσάρμοσα το σπίτι μου στα δεδομένα μου, ώστε να μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι και να κάνω εύκολη τη ζωή μου. Οδηγώ μόνος μου, ταξιδεύω μόνος μου. Όλα μπορείς να τα κάνεις, είναι θέμα μυαλού. Αρκεί να πιστεύεις στις δυνάμεις σου», τονίζει.

Στον χρόνο που του απομένει όταν δεν προπονείται, επισκέπτεται μαθητές της Μεσσηνίας, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αγωγής σε θέματα ατόμων με αναπηρία που εφαρμόζεται από πολλά σχολεία. «Με ενδιαφέρει να συζητώ με τα παιδιά σχετικά με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα για το τένις με αμαξίδιο. Θέλω τα ΑμεΑ να έρθουν κοντά στα παιδιά και τα παιδιά κοντά στα ΑμεΑ. Θέλω να ξέρουν ότι όπως μπορούν να παίξουν μαζί μου, μπορούν να παίξουν και με ένα συμμαθητή τους που βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι. Πιστεύω πως όλα ξεκινούν από την εκπαίδευση».

Επόμενος στόχος του Γιώργου, η πρόκριση στους Παραολυμπιακούς του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.

Πηγή: «Symbol»