ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΠΛΗΓΙΚΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΟΠΟΔΑΚΗ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ - 'ΚΑΝΤΕ ΝΟΜΙΜΗ ΤΗΝ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ'

Η 56χρονη Ευτυχία Ποποδάκη, τετραπληγική την τελευταία δεκαπενταετία, ήταν στη ζωή με μηχανική υποστήριξη. Ο ΔΕΔΔΗΕ έκοψε την περασμένη Τετάρτη στη Νέα Χώρα Χανίων την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Η μηχανική υποστήριξη διακόπηκε. Η άτυχη γυναίκα λίγη ώρα μετά έφυγε από τη ζωή.

Η Εθνική Συνομοσπονδία ΑμεΑ εξέφρασε εκπροσωπώντας και κάθε ανάπηρο και την οικογένεια του στην Ελλάδα, τα ειλικρινή συλλυπητήρια προς την οικογένεια της θανούσης.

Ο ΣυΡιζΑ ζητά – και δικαίως - εισαγγελική παρέμβαση για τον αιφνίδιο αυτό θάνατο.

Για μένα προσωπικά, πρόκειται για φόνο εξ αμελείας, παρακολουθώντας παράλληλα με απέχθεια τις δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου της ΔΕΗ για το γεγονός.

Λίγους μήνες πριν φύγει άδικα από ανάμεσα μας, η Ευτυχία Ποποδάκη στέλνει ένα συγκλονιστικό γράμμα μέσω Facebook στον έγκριτο δημοσιογράφο και συνεργάτη του «Με Άλλα Μάτια’, κ. Δημήτρη Κωνσταντάρα. Ένα γράμμα γεμάτο απόγνωση και αξιοπρέπεια…

«Εναλλακτικό Δελτίο 26 Μαρτίου 2014- ART TV. Μια ζωή που στηριζόταν σε τρία μηχανήματα και η ΔΕΗ ...τους έκοψε το ρεύμα γιατί δεν είχαν να πληρώσουν το λογαριασμό. Μετά το 17ο λεπτό, συνδεόμαστε με τα Χανιά, με το δωμάτιο της Ευτυχίας Ποποδάκη στο σπίτι και το γιό της. Κανείς δεν το είδε ρε γαμώτο; Κανείς δεν ευαισθητοποιήθηκε πάντως. Κρίμα. Δεν θέλω να πω τίποτε άλλο. Καλό ταξίδι Ευτυχία μου, Καλό κουράγιο Γιώργο», δηλώνει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας.

Την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014, η αδικοχαμένη Ευτυχία Ποπαδάκη, έγραφε προς το Δημήτρη Κωνσταντάρα μεταξύ άλλων:

«Καλησπέρα σας κύριε Κωνσταντάρα

Το όνομα μου είναι Ευτυχία Ποποδάκη

Είμαι άτομο με τετραπληγία 20 χρονιά και είμαι στο κρεβάτι κι έχω μηχανική υποστήριξη από το Ιανουάριο του 2003. Τον υπολογιστή τον χειρίζομαι με μια κάμερα υπέρυθρων

Έχω μια αρρώστια που λέγετε Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση (A. L. S.). Γεννήθηκα 30 Οκτώβριου 1958

Όλη την ζωή μου ασχολιόμουν με την γεωργία, έκτος 1,5 χρόνο που άνοιξα ένα ανθοπωλείο για να πουλάω τα φυτά που καλλιεργούσα μόνη μου για να μην τα παίρνουν οι έμποροι για κομμάτι ψωμι. Είχα  βλέπετε 3 αγόρια να μεγαλώσω. Βρήκα ένα μαγαζάκι 15 τ.μ. και ένα λογιστή του  έδωσα την ταυτότητα μου και του ανέθεσα να μου  βγάλει την άδεια γιατί εγώ ήμουν άσχετη που έπρεπε να πάω και τι να κάνω. Κάποια στιγμή μου λέει χρειάζομαι 10 χιλιάδες δραχμές για να βγει η άδεια. Μιλάμε για το Ιούνιο του 1992 δεν  μου είπε ότι ήταν απαραίτητο να γραφτώ στο ταμείο έμπορων. Άνοιξα το ανθοπωλείο νόμιζα ότι ήμουν εντάξει με τις υποχρεώσεις μου με το κράτος. Έκοβα αποδείξεις 8% ΦΠΑ και 3% υπέρ ΟΓΑ στο παραγωγικό τιμολόγιο και μετά στην ταμειακή μηχανή 8% ΦΠΑ

Δεν με ενόχλησε κάνεις. Τον Νοέμβριο του 1993 άρχισα να χάνω την ισορροπία μου και να πέφτω κάτω αδικαιολόγητα. Τον Δεκέμβριο του 1993 νοσηλευτικά στο Αιγινήτιο νοσοκομείο. Στο ανθοπωλείο ήταν ο μεγάλος μου γιος τότε 17 χρόνων παιδί και συντηρούσε τα δυο μικρά και έμενα. Τότε μου έφτιαξαν  τα χαρτιά οι γιατροί «να τα καταθέσουν στο ταμείο σου» μου είπαν.»

Όταν γύρισα στα Χανιά (με πατερίτσες) άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα χαρτιά. Η υγεία μου όλο και χειρότερα πήγαινε. Κατάθεσε τα χαρτιά ο πατέρας μου στον ΟΓΑ με κάλεσαν να περάσω από επιτροπή τον Απρίλιο του 1994 (τότε ήμουν σε αναπηρική καρέκλα)  η απόφαση όπως αναμενόταν 100% αναπηρία τετραπληγία. Η σύνταξη βγήκε 2 ή 2,5 χρονιά αργότερα. Το παιδί μου τον κάλεσαν  φαντάρο νομίζω πήγε στην εφορία δεν θυμάμαι τι έκανε παντός έκλισε την ταμειακή μηχανή και την πούλησε. Το ανθοπωλείο έκλισε 31 Δεκέμβριο 1996 και έφυγε φαντάρος ο γιος μου. Τώρα το ωραιότερο τον Ιούλιο 2007 ναι δεν κάνω λάθος ήρθε ένα χαρτί από το ταμείο έμπορων και μου έλεγε ότι τους χρωστούσα 45  χιλιάδες €. Έκατσα και έγραψα μία επιστολή δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με άλλον τρόπο (από τον Δεκέμβριο του 2002 έχω τραχειοσωλήνα) και έλεγα περίπου αυτά που σας γράφω τώρα. Φαίνετε δεν την άνοιξαν τον άλλο μηνά έρχεται άλλη επιστολή

Δεν μου έδενε απαντήσεις στα ερωτήματα που είχα κάνει ήταν αντίγραφο τις πρώτης. Ξανά τυπώνω την δίκια μου επιστολή και την ξαναστέλνω πάλι δεν είχα απάντηση. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετό καιρό για 2 – 3 χρονιά μου έστελναν το ίδιο χαρτί και τα γύριζα πίσω χωρίς  να το ανοίξω. Φαίνετε ο λογιστής είχε δώσει εκεί τα 10.000 δραχμές τις έδωσε στο Ταμείο έμπορων και με έχουν στα χαρτιά τους (δεν ζει για να ρωτήσουμε). Την Παρασκευή 31 Μαΐου 2013 μου ήρθε ένα χαρτί από τον ΟΓΑ και λέει ότι μου κόβουν την σύνταξη  και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γιατί έχω μαγαζί που δουλεύει και δεν μου δίνουν ούτε τις δαπάνες του 2012 και 2013 που έχω καταθέσει περίπου 20 χιλιάδες  € που και εγώ τα χρωστάω στην MOBIAK. Έχω ανάγκη από γυναίκα που να με φροντίζει. Πως θα ζήσω; Από 1η Σεπτέμβριου που εκτελεστικέ η απόφαση «ζω» με δημοσιεύσεις σαν αυτή. Βοήθεια οικονομική ζητάει μια παράλυτη γυναίκα που υποστηρίζεται από μηχανήματα. Ο ΟΓΑ της έχει κόψει την σύνταξη και δεν έχει άλλο πόρο ζωής. Σας παρακαλεί να την βοηθήσετε να ζήσει. .....  

Το ξέρω ότι η ζωή μας εμάς των 1540 ασθενών με ALS είναι πολυδάπανη για το κράτος. Αλλά ας κάνατε νόμιμη την ευθανασία «θα την έκανα τώρα» να ξεκουραστώ από τους (ΔΥ) δημοσίους βασανιστές του Ελληνικού λαού και όχι μόνο.

Για κάθε ερώτηση σας το μόνο μέσο επικοινωνίας μαζί μου για όσες μέρες θα ζω είναι το e-mail ......

Βοήθειααααααααααααααααααα!!!!!!!!:

Με εκτίμηση

Ευτυχία Ποποδάκη

Χάνια Κρήτης

Σημείωση τώρα το ανθοπωλείο έχει κλείσει οριστικά από την εφορία.

Από εσάς κύριε Κωνσταντάρα ζητάω σαν δημοσιογράφος και πολύ σημαντικό πρόσωπο που είστε να δώσετε δημοσιότητα στο πρόβλημα μου. Με σκοπό πρώτον να λυθεί το θέμα και δεύτερον να μαζευτούν χρήματα να πληρωθεί η γυναίκα γιατί είναι 6 μήνες απλήρωτη και λέει ότι θα φυγή. Σας επισυνάπτω και τις δυο αποφάσεις για να δείτε ότι λέω αλήθεια.

Ευχαριστώ πολύ" 

Ο γιός της αδικοχαμένης Ευτυχίας Ποποδάκη, μίλησε στην Ελευθεροτυπία:      «Υποβάλαμε μήνυση κατά παντός υπευθύνου και του ΔΕΔΔΗΕ και του υπαλλήλου ακόμα που έκοψε το ρεύμα. Δεν είναι δυνατόν να κόβουν το ρεύμα σε μια γυναίκα που ζούσε χάρη στην υποστήριξη μηχανήματος. Χωρίς τεχνική υποστήριξη η μητέρα μου είχε μια ώρα ζωής, καθώς τόσο διαρκούσε η μπαταρία».

Ο ίδιος επισήμανε ότι οι οφειλές για το ρεύμα είχαν πληρωθεί στο ακέραιο και μόνο ο τελευταίος μήνας δεν είχε εξοφληθεί, όπως επίσης και το «χαράτσι».

Το συνολικό κόστος του τελευταίου λογαριασμού και του «χαρατσιού» δεν ξεπερνούσε τα 800 ευρώ.

Και μετά από όλα αυτά σας ρωτώ: Μπορείτε να μετρήσετε πόσοι δεν πρέπει πλέον να κοιμούνται ατιμώρητοι και ήσυχοι;;;