ΚΑΝΤΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΓΙΟΡΤΗ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Ως Αντιδήμαρχος βρέθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου, σε ηλικία 22 ετών,  να προΐσταμαι σ’ ένα έγκυρο, αξιόπιστο και αξιοκρατικό κέντρο διάθεσης βοήθειας σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Στην Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Ιλίου.

Το φετινό Πάσχα, συνεργαζόμενοι και με τους Ιερούς Ναούς της περιοχής, τη Μητρόπολη, άλλους Κοινωνικούς Φορείς κλπ., καταφέραμε και πάλι στο Ίλιον να δοθεί μια ικανοποιητική, αξιοπρεπής και ποιοτική ενίσχυση σε είδη διατροφής πρώτης ανάγκης και πασχαλινά δώρα σε χιλιάδες κατοίκους της πόλης, σε δεκάδες οικογένειες με ανήλικα παιδιά.

Δεκάδες χιλιάδες ευρώ από το ταμείο του Δήμου μας μετατράπηκαν σε τρόφιμα και παράλληλα, δεκάδες προσφορές σχολείων, τοπικών φορέων και απλών πολιτών ζητούσαν κατεύθυνση από την Κοινωνική μας Υπηρεσία με στόχο όσο περισσότεροι συμπολίτες μας να νιώσουν στη ζωή τους λίγη απ’ την ουσία της Ανάστασης.

Το Πάσχα  όμως πέρασε. Σε όλη την Ελλάδα οι πρωτοβουλίες ενίσχυσης, οι προσφορές και οι κινήσεις αλληλεγγύης για τις γιορτές καταλάγιασαν, ίσως και στην πλειοψηφία τους να έσβησαν οριστικά και πάλι κάποιες να αναστηθούν τα ερχόμενα Χριστούγεννα ή του χρόνου το Πάσχα.

Τι γίνεται όμως στο ενδιάμεσο;;;

Δυστυχώς και το Φλεβάρη και το Μάρτη και τον Ιούνη και τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από όσους συμπολίτες μας πήραν τα γιορτινά «δέματα αγάπης», θα έχουν τις ίδιες ή και μεγαλύτερες ανάγκες. Θα πεινούν, θα απειλούνται από τη ΔΕΗ ή την ΕΥΔΑΠ με αφαίρεση ρολογιών και κομμένο νερό ή ρεύμα, τηλέφωνο μπορεί να μην είχαν ήδη μες σ’ αυτές τις γιορτές…

Προσωπικά ζητούσα από όλους τους δωρητές μια πιο ορθολογική διαχείριση των προσφορών τους, για να εξασφαλίσουμε μια πιο σταθερή μηνιαία ενίσχυση των οικογενειών που έχουν ανάγκη. Απαίτησα να διαχειριστούμε πολλές προσφορές μετά το Πάσχα, γιατί δεν αντέχω να βλέπω τα πυροτεχνήματα των εκτάκτων ενισχύσεων στις μέρες αγάπης να σβήνουν μετά και να αφήνουν χιλιάδες συμπολίτες μου ανά την Ελλάδα σε σκοτάδι κοινωνικής απομόνωσης και ανάγκης.

Συνεχίζω πιστεύοντας στις ανόθευτες απ’ την ιδιοτέλεια και τον καιροσκοπισμό αξίες του εθελοντισμού και της κοινωνικής προσφοράς και ευαισθησίας, να ζητώ από συναδέλφους, συνεργάτες, συνοδοιπόρους, συμπολιτευόμενους και μη, να αντιπαλέψουμε τη γραφειοκρατία και να δώσουμε αλήθεια και πνεύμα σε αναχρονιστικούς νόμους που μιλούν για «περιοδική» ή «έκτακτη  ενίσχυση απόρων», για να μπορώ να χτυπώ το χέρι στο τραπέζι απέναντι σε κάθε είδους τεχνοκρατία ή λαϊκισμό και να τους αντιπροτείνω όχι πρακτικά εφαρμόσιμες, αλλά ήδη εφαρμοσμένες στην πράξη λύσεις κοινωνικής αλληλεγγύης και ανθρωπιστικής ανάπτυξης.

Ας μην κάνουμε λοιπόν προσφορές μόνο μες στις γιορτές, αλλά ας κάνουμε την κάθε προσφορά μας γιορτή, κάθε στιγμή που το μπορεί ο καθένας. Γιατί ουσιαστικά με μια μόνο προσφορά το χρόνο δεν καλύπτουμε άλλων ανάγκες, τις ανάγκες της δικής μας ψυχής καλύπτουμε, τις πληγές του δικού μας τρόπου ζωής μάλλον θέλουμε να επουλώσουμε.

Μπράβο σε κάθε προσφορά όποια στιγμή του χρόνου και αν γίνει, γιατί δείχνει ανθρωπιά και ψυχή. Επιτρέψτε μου όμως να γίνομαι λίγο απότομος και να ζητώ απόλυτα η κάθε τέτοια προσφορά να’ ναι η αρχή για μια γενικότερη προσφορά μας στην κοινωνία, στους γύρω μας, στον διπλανό μας. Και αν το ψάξουμε λίγο, εάν το σκεφτούμε πρακτικά, δεν έχουν όλες οι προσφορές οικονομικό κόστος.

Χριστός ανέστη!

[εφημερίδα «Χωνί» 27/04/2014]